Caleidoscoop
Linda Jansma

Janine, een jonge vrouw, is er in geslaagd na een akelige jeugd en nog akeliger eerste stappen naar de volwassenheid, haar leven weer een beetje op poten te zetten. Ze heeft een fantastische partner, met wie ze samen een dansclub runt. Samen hebben ze een dochter die sprekend op haar lijkt, en behalve die donkere wolk –want een verleden vergeet je nooit- loopt alles op rolletjes. Dan wordt haar man vermoord. En alles staat op losse schroeven. Wat is er aan de hand dat iemand de vreedzame, door iedereen geliefde Albert wil vermoorden?

Er vallen nog meer doden, en de politie ontdekt wat ze zelf dan al lang wist: het gaat allemaal om haar. Ze is doodsbang. Voor haarzelf, voor haar dochter. Wat als het verleden haar inhaalt? Zullen zij en haar dochter ooit veilig zijn?

Linda Jansma heeft een ijzersterke thriller geschreven. Had ze gekozen voor de politie-inspecteur als uitgangspunt of een algemene verteller ingeschakeld: het zou nooit zo indringend geweest zijn als het nu is. Deze vorm geeft het verhaal een psychologische spanning, waar je je als lezer ademloos in vergeet: Janine is degene die het hele verhaal vanuit haar eigen gezichtspunt vertelt. Ik neem aan dat daar de titel vandaan komt: er verschijnen steeds andere beelden voor haar geestesoog, die zij op een eigen manier interpreteert en waar ze naar handelt.
Haar angsten, haar verdriet, haar zorgen om haar enige kind, het is allemaal levensecht. Ze sleept je mee het verhaal in, waarbij de eigen gedachten van de lezer op hol gaan. Want wij krijgen net iets meer mee: er is ook de korte verhaallijn van Mischa, de politieman die er zo op gespitst was om Jenny, zoals hij haar kende, van de straat te halen, zestien jaar eerder.
We denken dan ook al lang te weten wie de dader is. Maar het boek is een caleidoscoop: het gezichtspunt verandert steeds.

ISBN 9789461090058 | Paperback | 152 pagina's | Verbum Crime |  december 2010

© Marjo, 24 januari 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Boek der doden
Glenn Cooper

Ligt het al vast wanneer een mens zal sterven? Is het ‘geschreven’ zoals dat heet wanneer jij of ik de dood onder ogen moet zien? En wanneer de rest van de mensheid aan de beurt komt?  Voor een aantal mensen lijkt het in ieder geval vast te liggen:  zij sterven de dag nadat ze een briefkaart hebben ontvangen waarop een doodskist getekend staat.

FBI-inspecteur Will Piper, die dacht rustig naar zijn pensioen te kunnen toewerken, krijgt de zaak in zijn laatje geschoven. Hij heeft geen keuze en stort zich dan maar in het onderzoek. Maar hij tast in het duister: ondanks zijn speurwerk, geholpen door de jonge Nancy Lipinkski  kan hij geen enkel verband ontdekken tussen de slachtoffers. Er is een seriemoordenaar bezig, maar eentje die zomaar willekeurig zijn slachtoffers kiest? Dat past niet in het psychologische plaatje.
De doemsdagmoordenaar, zoals de pers hem al gauw noemt, blijft onvindbaar. Het ziet er naar uit dat de laatste grote zaak die Will op zijn naam kan schrijven een mislukking gaat worden.
Dan meldt zich een toekomstig slachtoffer. Tenminste: een man heeft een briefkaart ontvangen. Hij leeft nog. Het is dé kans om de moordenaar te betrappen. Will en Nancy gaan hem bewaken. Zullen ze nu de moordenaar kunnen inrekenen?

Intussen, lekker spanningverhogend, zijn er nog twee andere verhaallijnen, die we tussendoor lezen. In het jaar 777 is iets gebeurd dat zeer waarschijnlijk verband zal houden met de moordzaak. Maar wat hebben die monniken daar op het eiland Vectis te maken met moorden die gepleegd worden anno nu? En waarom krijgen we ook nog te lezen hoe het met ene Mark Shackleton gaat? Hij was een van de klasgenoten van Will, die we in een van de eerste hoofdstukken al tegengekomen zijn: een computernerd, en als zodanig beschreven als een zielig type.

Glenn Cooper maakt van al zijn personages typetjes, zoals hij ook clichés niet schuwt. Maar ze werken natuurlijk in een thriller als deze. Al weet je heel snel dat er een romantische noot in het verhaal komt, en al is zelfs het gedrag van Mark voorspelbaar, er zijn vragen genoeg.
Het duurt toch even voor je door hebt wat de drie verhaallijnen met elkaar te maken hebben. Want al denk je halverwege de moordenaar te kennen, Cooper gaat je verrassen!
In dit boek heeft hij een ongelooflijk spannend, boeiend, intrigerend en fascinerend plot in elkaar gezet.
Gelukkig is het een verzinsell... of toch niet??

ISBN 9789022996096 | Paperback |334 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | oktober 2010
Vertaald door Riek Borgers

© Marjo, 17 januari 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De Facebookmoorden

Het is aan de politie van Leuven om dit uit te zoeken, maar ze tasten lang in het duister.

Met De Facebookmoorden heeft Bart Debbaut een thriller geschreven die in alle opzichten actueel is, o.a. door het thema en door het gebruik van de sociale media zoals SMS en Facebook. Ook met het gebruik van bestaande publieke figuren positioneert de auteur het boek in het heden. Dat verleent een authenticiteit aan het boek waardoor het verhaal wel erg dichtbij komt. Hans Devriendt kan je buurman zijn.

Bart Debbaut heeft met dit boek zijn derde thriller afgeleverd met het speurdersduo John Leyssens en Mieke Van Cattendyck in de hoofdrollen. Hoewel ik de eerste 2 boeken niet ken, kon ik me zonder meer inleven in de beide karakters. Door aandacht te geven aan hun persoonlijke omstandigheden, geeft Debbaut nog meer diepgang aan zijn boek. Het taalgebruik en de vlot lopende dialogen maken het ook tot een heel toegankelijk boek.

Het thema wordt op een zeer zorgvuldige en correcte manier naar voren gebracht waardoor je zelfs, al is het maar een sprankje, sympathie zou kunnen opbrengen voor de moordenaar. Toch wordt dat gevoel van sympathie naar het eind toe een ongemakkelijk gevoel, gemengd met walging en ongeloof. Bart Debbaut geeft wat mij betreft een visitekaartje af van jewelste! Dit belooft veel voor een volgend boek – maar legt op hem ook de druk om dan minstens ditzelfde niveau te halen. 

De cover is uitgevoerd in Facebookblauw en is intrigerend. Een lege gang met in tegenlicht de figuur van een man. Pas op het eind van het boek wordt de cover duidelijk. Het boek is uitgevoerd in een vrij grote letter; mede daardoor leest het boek als een trein. Hoewel het als thriller staat getypeerd is het wat mij betreft meer een politieroman, maar ach, what's in a name! Het is gewoon een goed en spannend boek!

ISBN 9789022325452 Paperback 269 pagina's | Manteau | september 2010

© Joanazinha 30 december 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Sterf voor mij
Karen Rose

Begin ik met de minpuntjes voor ik vertel hoe vreselijk spannend, hoe ijzingwekkend goed dit boek is? Want ja, ik heb ondanks dat ik op het punt je van mijn  stoel zat toch enkele aanmerkingen.

Het is een thriller, een seriemoordenaar maakt het ene slachtoffer na het andere, en lijkt niet te stuiten. Gelukkig is daar rechercheur Vito Ciccotelli, die met zijn  team stap voor stap dichterbij komt. Het eerste lijk is gevonden op een afgelegen akker. Men twijfelt of er misschien wel meer slachtoffers liggen en roept de hulp in van archeologe Sophie Johannsen. En ja, daar is het eerste minpuntje. Er ontwikkelt zich een bouquetachtige romance tussen deze twee, waarbij ook nog lijfelijke liefde in het verhaal verwerkt kan worden. Want, dat laat Karen Rose, ergens in het boek door iemand zeggen: een beetje seks erbij, dat verkoopt nog beter.
Vito en Sophie raken betrokken bij een gruwelijke moordzaak. De seriemoordenaar is een sadistische nietsontziende figuur, die gebruik maakt van middeleeuwse martelwerktuigen. Ook daar kan Sophie haar kennis spuien. Heel leuk gevonden overigens: die kennis over middeleeuwse dingen versus de moderne computertechnieken.
Het hele verhaal speelt zich af tussen 6 en 21 januari, gezien de hoofdstukaanduidingen met plaats, datum en tijd. Dat is wel een beetje onvoorstelbaar, maar maakt voor het verhaal niet zo veel uit. Jammer weer van de epiloog. Maar dat moest wel na het bouquetonderdeel in het boek.

Behalve dus die paar minpuntjes is het boek hemeltergend spannend. Karen Rose vertelt het verhaal vanuit verschillende personen, van wie de moordenaar er eentje is, zonder dat je weet wie dat is. Nou ja, op zo’n honderd pagina’s van het einde verwijderd, was het geen raadsel meer, en als het boek dan toch spannend blijft, dan is dat een goed teken. Dus smaakt dit boek naar meer…

ISBN 9789026127229 | paperback | 480 pagina's | Uitgeverij De Fontein | oktober 2009
vertaald door Lia Belt

© Marjo, 28 december 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Regengoden
James Lee Burke

Burke heeft het weer geflikt: wat mij betreft een sublieme 5-sterren thriller.

Burke is meesterlijk met woorden en schildert daarmee een verhaal waarvan je de haren te berge rijzen. Het begint met de vondst van negen vermoorde Thaise vrouwen en een anoniem telefoontje naar sheriff Hackberry Holland. De lijken blijken vol te zitten met pure heroïne en Holland en hulpsheriff Pam Tibbs proberen te achterhalen wat er is gebeurd.

Burke weet een continue dreiging te beschrijven die niet specifiek tot uiting komt. Dit wordt gesymboliseerd door het steeds heftiger dreigende onweer dat maar niet wil losbarsten. De regengoden weigeren de hemelsluizen open te zetten. Je voelt de spanning en de dreiging maar vindt geen uitlaatklep.
Wat volgt zou in de handen van een minder ervaren auteur al gauw kunnen ontaarden in een slapstick of een broddelverhaal, maar Burke weet het in de hand te houden en brouwt een heksenketel vol met ingewikkelde persoonlijkheden: Nick, de eigenaar van een eettent en bordeel maar ook een familieman; kruimeldief Pete die nu hij een vriendin heeft graag op het rechte pad wil blijven, de ruziënde gangsters Hugo, Artie en Josef, de agent van de immigratie- en douanedienst Clawson die zijn eigen agenda heeft.
En dan natuurlijk de vrouwen die eigenlijk de hoofdrollen spelen in dit boek: Vikki, de vriendin van Pete, Pam, de assistente van de sheriff die op hem verliefd is ondanks het grote leeftijdsverschil en Esther, de vrouw van Nick en een geducht tegenstander van de Prediker. En dat is de laatste grote hoofdrolspeler in het verhaal: Jack Collins, bijgenaamd de Prediker omdat hij zich spiegelt aan grote namen in het Oude Testament. 'Hij beschouwde zichzelf graag als een verheven iemand die leefde in de oude traditie van de Bijbelse legenden'.
Ter compensatie van alle dreiging wordt een luchtige toets aangebracht door juist de vrouwen een sterke maar ook half komische rol toe te bedelen, bijvoorbeeld wanneer Esther Prediker met een pan op zijn hoofd timmert. Als toetje wordt de woeste omgeving van Texas langs de Mexicaanse grens op zo'n wijze    beschreven dat je het gevoel hebt dat je er zelf middenin staat.

James Lee Burke (1936) staat wat mij betreft op eenzame hoogte met zijn briljante schrijfkunst. Evenals zijn vorige boek Bergafwaarts  verdient deze politieroman met recht de titel 'literair'.
In een aantal van zijn boeken speelt Bob Holland de hoofrol; Hackberry Holland is zijn neef. Een andere vaste hoofdpersoon is inspecteur Robichaux, waarover inmiddels al zo'n 18 boeken zijn verschenen. Al met al zijn de boeken van James Lee Burke grote aanraders voor liefhebbers van de betere politieroman!

ISBN 9789461090010 Paperback 431 pagina's | Verbum Crime | november 2010

© Joanazinha, 23 december 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De andere helft leeft
Sophie Hannah

Weer een spannende psychologische thriller van een schrijfster die we kennen van ‘Gevarenzone’ en ‘Moederziel’.  Een boek dat je met ontzettend veel genoegen leest, en het zou me niet verbazen als de schrijfster niet net zo veel, zo niet meer plezier heeft gehad om dit ingenieuze plot in elkaar te zetten! Dat er niet al te veel over verteld moet worden over een thriller als deze, dat is altijd al zo, maar het is ook nauwelijks na te vertellen, het is heerlijk gecompliceerd. En dan ook weer niet zo dat je als lezer de draad kwijtraakt. Daar waakt Sophie Hannah wel voor, ze zorgt dat je er bij blijft.
Nergens wordt het verhaal ongeloofwaardig, ondanks het feit dat de personages mensen zijn die door hun verleden beschadigd zijn, die de wereld met andere ogen bekijken dan de lezer zou doen. Ze gebruikt cliffhangers, ontwart precies op het goede moment een draadje, en houdt de lezer tot bijna op het laatst in onverdraaglijke spanning.

Dat wordt dan het enige minpuntje, in een laatste hoofdstuk werkt ze de nog hangende draadjes weg, maar omdat die nauwelijks ter zake deden voor het plot, bevredigt ze zo alleen de nieuwsgierigheid van de lezer. De spanning is dan al weg; het was al goed zo. Maar menige lezer zal die losse draadjes wèl weggewerkt willen zien.

Toch in het kort de inhoud: Aidan Seed, lijstenmaker van beroep, biecht aan zijn vriendin Ruth op dat hij in het verleden een vrouw heeft vermoord. Maar als hij haar naam noemt, Mary Trelease, beseft Ruth dat hij die moord niet begaan kan hebben: zij kent die vrouw, en zij leeft immers nog! Ruth is in verwarring. Ze kan haar vriend niet tot andere gedachten brengen, en roept ten einde raad de hulp van de politie in. Zij kunnen hem er vast wel van overtuigen dat de vrouw leeft, dat hij niet schuldig is.
Het is een verhaal dat speelt in de wereld van kunstenaars en daarmee bijna automatisch de wereld van het geld. Over mensen die zich van alles denken te kunnen permitteren, al of niet in verband met dat geld. Over beschadigde mensen die door wat ze hebben meegemaakt niet functioneren zoals een ander dat doet. Over de ene helft die je vergeten wil, maar ook over de andere helft die nog voortleeft.

Sophie Hannah is een schrijfster waar we meer van willen. Nog veel meer!

ISBN 9789032511739 |  Paperback | 494 pagina's | Kern De | oktober 2010
Vertaald door Anna Livestro

© Marjo, 22 december 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Lijdensweg
Peter Robinson

In het nawoord vertelt Peter Robinson hoe hij al sinds 1987 dit manuscript had liggen. Na vier boeken over inspecteur Banks wilde hij wat anders, en geïnspireerd door de Yorkshire Ripper schreef hij dit. Maar het bleef in de la liggen…
Gelukkig voor de lezer heeft hij besloten het alsnog te publiceren, want dit is een lekker spannend verhaal over een slachtoffer van een seriemoordenaar, die de aanslag overleeft en op wraak zint.  Dat slachtoffer is een jonge intelligente studente. Ze is net afgestudeerd
en na het feestje om dat te vieren loopt ze alleen door een donker park naar huis, zoals ze al zo vaak gedaan heeft.
Maar nu gaat het mis: gelukkig voor haar is er een man die nog heel laat zijn hond uitlaat. De moordenaar wordt gestoord, ze overleeft de aanslag, badend in het bloed, met meer dan dertig messteken in haar lichaam. Aanvankelijk weet ze zich niet meer te herinneren dan dat een ruwe stinkende hand voor haar mond werd geslagen. De rest heeft ze ver weggestopt in haar brein.
Lichamelijk heeft ze lelijke littekens, ze zal nooit meer kinderen kunnen krijgen, hoe kan ze ooit nog een man onder ogen komen? Maar ook geestelijk heeft ze een dreun gekregen, en het is alleen te danken aan haar woede, en aan het feit dat er na haar meer slachtoffers vallen die het nièt overleven, dat ze uit die diepe put weet te krabbelen. Haar woede slaat om in een zucht naar wraak.
Als ze via haar psychiater ontdekt hoe ze met hypnose de aanslag terug kan halen, weet ze hoe ze het aan zal pakken.
Maar een jong meisje dat in haar eentje de confrontatie aan wil gaan met een seriemoordenaar, dat gaat niet goed...

Peter Robinson vertelt het verhaal in twee verhaallijnen, waarbij pas na een tijd duidelijk wordt wat die met elkaar te maken hebben. Dat werkt lekker spanningsverhogend. Daarnaast is het bijna een toeristische gids voor de streek Yorkshire. Onze hoofdpersoon dwaalt rond door de dorpjes en langs het strand, en als je die streek kent uit de laatste jaren van de twintigste eeuw dan voegt dat wel iets toe. Het is te hopen dat de naargeestige sfeer er nu niet meer is, maar in deze thriller werkt het uitstekend. Heerlijk spannend…

ISBN 9789022998885 | paperback| 246 pagina’s | A.W. Bruna Uitgevers | november 2010
Vertaald door Valerie Janssen

© Marjo, 5 december 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Verlos ons van het kwaad
David Baldacci

In 2008 is het boek Niets dan de waarheid verschenen, waarin speciaal agent Shaw van een internationale inlichtingendienst in actie is gekomen tegen tegenstanders die de wereldvrede bedreigen. Verlos ons van het kwaad is het tweede boek waarin Shaw in actie komt, maar dit boek is geheel zelfstandig te lezen. En gelukkig wordt er niet meer dan nodig teruggegrepen, zodat het voor de niet-wetende lezer leuk blijft om ook het eerste boek nog te lezen.

Shaw wordt erop uitgestuurd om Evan Waller, een Canadees die ervan wordt verdacht zich onder de dekmantel van zijn legitieme zaken bezig te houden met vrouwenhandel en prostitutie, een halt toe te roepen.
Reggie Campion is een jonge vrouw die werkt bij een organisatie die jacht maakt op oorlogsmisdadigers, zowel uit de nazitijd als uit jongere oorlogen, met het doel hen te doden. Zij zijn van mening dat berechting geen zin heeft, omdat de meeste oorlogsmidadigers dan alsnog de dans ontspringen. Ook zij maakt jacht op Evan Waller vanwege gruweldaden uit zijn verleden.

Het verhaal wordt in een hoog tempo en in korte hoofdstukken verteld, met de vlotte schrijfstijl die zo kenmerkend is voor Baldacci. En toch valt het boek mij tegen omdat het behalve het tempo en de beschrijvingen van de prachtige Provence, waar het verhaal zich grotendeels afspeelt, niet veel extra's biedt. De personages blijven oppervlakkig; alleen van Shaw en Reggie kom je iets meer te weten. Maar niet genoeg om ze als levensechte karakters voor je te zien.  En ondanks de expliciete beschrijvingen van martelingen werd ik er niet warm of koud van; het raakte me niet echt.
Ik herken dit als een fenomeen dat je bij veelschrijvers (zoals bijvoorbeeld ook Dick Francis) wel vaker aantreft: af en toe zit er een boek tussen dat geschreven lijkt te zijn omdat het verwacht wordt en niet omdat de auteur nou direct een goed plot voor ogen heeft. Dat doet overigens niets af aan de bewezen talenten van de schrijver; een volgend boek van hem pak ik zo weer op.

Ondanks alles is Verlos ons van het kwaad geen slecht boek; het is uitstekend geschikt om een druilerige zondag mee door te komen :-). En ik maak uit het eind van het boek op dat er nog wel eens een derde boek over Shaw kan komen. Dan hoop ik wel dat er aandacht is voor meer diepgang in het verhaal en ontwikkeling van de karakters; dat is Baldacci aan zijn trouwe lezers verplicht.

ISBN  9789022995495 Paperback 352 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | mei 2010
Vertaald door Hugo kuipers

© Joanazinha, 17 november 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Gedenk te sterven
Jim Kelly

Na 'De dood ging in wit gekleed' maken we opnieuw kennis met inspecteur Peter Shaw en brigadier George Valentine. Shaw is de 'coming man', intelligent, goede speurneus, kunstzinning, en Valentine is een oudere politieman, verslaafd aan sigaretten en zeer ervaren, gaat het liefst zijn eigen weg.

In dit boek krijgen ze te maken met meerdere moorden, een electriciteitsstoring met vergaande gevolgen en een familie met een treurige geschiedenis. De dochter van het gezin is 18 jaar geleden spoorloos verdwenen en er zijn verschillende verdachten. De tweelingbroer van het meisje wordt op de dag af 18 jaar later vermoord aangetroffen op de transportband van het plaatselijke ziekenhuis die leidt naar een verbrandingsoven voor o.a. menselijk weefsel dat overblijft na een operatie. Daarnaast blijken er mannen te verdwijnen die in een pension voor dakozen overnachten, die wordt beheerd door een enthousiaste helper van de plaatselijke kerk.

De tentakels van de verschillende zaken lijken als een in elkaar gedraaide kluwen wol met elkaar verband te houden. In een broeierige sfeer, die mede wordt veroorzaakt door een hittegolf, de achterbuurt waar het drama zich afspeelt en een brand in het pension, proberen Shaw en Valentine alle draden uit elkaar te trekken.
En net als in 'De dood ging in wit gekleed' speelt op de achtergrond ook nog de oude kwestie van de schorsing van Shaw's inmiddels overleden vader en Valentine vanwege de vermeende vervalsing van bewijs in een moordzaak een rol.

Al met al genoeg ingrediënten voor een thriller met een ingenieus plot. Het lijkt haast onmogelijk om alle verschillende zaken uit elkaar te halen, maar Jim Kelly slaagt erin de hele brij aan misdaden op een logische wijze aan elkaar te koppelen zonder dat de lezer de weg kwijtraakt.
De vraag blijft alleen: zal Valentine erin slagen om de zaak waarvoor hij indertijd is geschorst op te lossen?

Zoals zo vaak is ook op dit boek ten onrechte de kreet 'literaire thriller' geplakt. Het is een heerlijke, typisch Engels aandoende, whodunnit met politiemensen die onder het genot van een pint de zaak bespreken in een pub. Maar literaire thriller is iets te veel van het goede. Niettemin krijgt het boek van mij 4**** omdat ik me meegesleept voelde in het verhaal en de spanning en intriges goed opgebouwd worden.
Jim Kelly heeft in Groot-Brittannië al meerdere boeken gepubliceerd en dit is het tweede boek dat in het Nederlands verschijnt. Wat mij betreft mag er volgend jaar weer een nieuwe verschijnen!

ISBN: 9789026127243 Paperback, 350 blz. Uitgever: De Fontein september 2010
Vertaling: Pieter Janssens

© Joanazinha, 11 november 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De zoete waanzin
Paulus Hochgatterer

Deze Oostenrijkse schrijver is ook psychiater. Niet verwonderlijk dus dat de persoon die het meest aan het woord komt ook psychiater is.

Raffael Horn is met vrouw Irene en hun kinderen vanuit de grote stad verhuisd naar een huis dat op korte afstand ligt van een stadje in de Alpen. Hij werkt er in het ziekenhuis. Horn komt echter pas op pagina veertien in het verhaal. Eerder hebben we al kennis gemaakt met een man die met muziek op zijn oren haast dwangmatig aan hardlopen doet. En we hebben natuurlijk een dode: Sebastian Wilfert zat met zijn zesjarige kleindochter Katharina mens-erger-je-niet te spelen toen hij ineens opstond en naar buiten liep. Als het meisje tenslotte met de pionnen in haar hand achter hem aangaat vindt ze hem, liggend in de sneeuw, met een verbrijzeld hoofd.
Dit meisje wordt patiënte van Horn. Ze praat niet meer, en hij doet zijn best tot haar door te dringen. Door middel van Horn leren we nog andere bewoners van het stadje kennen, waarbij er wel meer zitten die flink gestoord zijn. Heeft een van hen een motief om de oude Wilfert te vermoorden? Want dat is wat, pas rond de tachtigste pagina, duidelijk wordt: het is geen ongeluk, het was opzet.
Wie is die jongen, die in ik-vorm zijn verhaal vertelt, en die met een masker op door de straten dwaalt, een jongen die duidelijk onder de duim zit van zijn dominante oudere broer, net thuis uit de penitentiaire inrichting.  En wat is er aan de hand met die hardlopende pater, die maar nauwelijks in staat lijkt kerkdiensten op te dragen?
Of misschien is Schmidinger wel de dader. Hij is een gladjakker die er zijn hand niet voor omdraait om vrouw en kinderen te terroriseren, iets waarover zij niet durven praten. Wat hij zijn jongste dochter aandoet, dat is te erg voor woorden.
Kovacs is de politie-inspecteur die de moord onderzoekt. Ook hem volgen we in zijn doen en laten.
Tot eigenlijk toch nog onverwacht, de dader wordt gevonden.

Paulus Hochgatteren heeft een heel bedachtzame manier van schrijven. Nergens vind je theatrale zinnen, er is geen opwinding, geen enkele scène is in beschrijving schokkend. Natuurlijk zal de fantasierijke lezer met een eigen invulling van beelden bij de tekst wel degelijk heel wat schokkends vinden.
Het is een rustig verhaal, dat langzaam op gang komt, een verhaal dat je voor heel veel raadsels stelt om dan tenslotte ook de ontknoping heel langzaam te ontvouwen. Er hangt een naargeestige sfeer in dat dorp, die je terugvindt in het boek. Het is en blijft een echte thriller, want het verhaal is gruwelijk.
Geen boek voor sensatiezoekers, geen boek waarbij je op het puntje van de stoel zit, maar lees het niet uit net voor het slapen gaan. Grote kans dat dan de beelden op je af komen! En die zijn heel akelig.

ISBN 9789026127366  | 223 pagina's | Uitgeverij De Fontein | oktober 2010
Vertaald door Sonja van Wierst

©Marjo, 6 november 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER