De man van Manhattan
Danielle Hermans

Voor de geoefende thrillerlezer is het geen probleem: al die verschillende hoofdstukken - niet al te lang gelukkig - die je door moet voor je, bijna op een derde van het boek,  zo’n beetje weet waar het allemaal precies om draait. Tegelijk is het Hermans’ kracht dat je dat echt wel doet: doorlezen.  Haar cliffhangers zijn sterk genoeg.

We beginnen met een aanslag in Amsterdam. De historicus Donald Christie is daar het slachtoffer van.
Dan is er de journaliste Kes van Buren die de niet welkome opdracht krijgt een artikel te gaan schrijven over de Amerikaan. Hij moet haar ook al tegen zijn zin toelaten omdat zijn fondsen uitgeput raken, in deze tijd van crisis houdt de ene na de andere geldschieter op met doneren. Misschien kan haar artikel over zijn boek dat bijna uitkomt daar iets aan veranderen.
Zoals deze twee personen tegen hun zin in moeten samenwerken, zo zijn er meer personen in dit boek die hun werk tegen hun zin doen. Het is een en al oneerlijkheid en bedrog. Een geheim blijft niet lang een geheim, en veel mensen zijn niet wat ze uit willen stralen.

De premier van Nederland jaagt door zijn gedrag mensen tegen zich in het harnas; in Amerika is er een projectontwikkelaar die vijanden maakt, en meerdere personages worden geconfronteerd met hun geweten. Iedere speler in dit verhaal heeft assistenten, of relaties. Het is geen thriller met een of meer moorden, waarbij persoonlijke drijfveren de hoofdrol spelen. Hier gaat het om een verhaal dat de geschiedenis van de wereld kan veranderen. Misschien kun je dit wel een politieke thriller noemen, als zijn er (gelukkig) zeker geen politieke ideeën die gespuid worden.
Alles draait om eigendomsdocumenten die al of niet gevonden zijn in de archieven waar Christie al dertig jaar onderzoek in heeft verricht. Misschien zetten zij de geschiedenis van Manhattan wel op zijn kop.
Die papieren kunnen bepaalde mensen veel macht geven, en niet de minste daaronder zijn de Amerikaanse president en de Nederlandse premier. Er worden geen namen genoemd, maar het ontpopt zich tot een what-if-concept, dat de lezer toch nog even waarschuwt.

Danielle Hermans schetst oude geschiedenis: de kolonisatie van New York, met het verhaal over Peter Stuyvesant, maar verwerkt ook de recente geschiedenis, 9/11, en een hopelijk altijd fictief blijvende toekomst. Het geheel is misschien geen superspannende thriller, maar het is zeker een lezenswaardig ‘document’.

ISBN 9789022996515 |paperback |304 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | januari 2011

© Marjo, 27 februari  2011

Lees de reacties op het forum en of reageer, klik HIER

http://www.jillianehoffman.com

http://www.johnbrosens.com

Zie ook de recensie op Leestafel over Brosens' boek Koers pal Noord (10-12 jr) en

de recensie op Leestafel over Bloedbroeder 1618 (16+)

Verwarde geesten
Minette Walters

Het boek begint heftig met de verkrachtingsscène van de 13-jarige Cill door een drietal pubers. Haar vriendin Louise ontspringt de dans en diens 10-jarige broertje Billy is te dronken om te begrijpen waar het over gaat. Een week later wordt in het dorp een oude vrouw vermoord waarvoor later haar 20-jarige kleinzoon, de geestelijk niet volwaardige Howard, wordt veroordeeld. Een maand later is Cill van de aardbodem verdwenen, weggelopen? De verkrachting wordt niet bewezen geacht en Louise en haar familie verhuizen.
Tot zover de hoofdpersonen in het verleden.

30 jaar later worden deze zaken opgerakeld door toedoen van antropoloog en wetenschapper Dr. Jonathan Hughes, en gemeenteraadslid George Gardener. Een ongelijker koppel valt er haast niet te verzinnen, maar na een valse start – waarbij beiden hun persoonlijke frustraties moeten onderkennen – bundelen zij hun krachten om erachter te komen wat er nu eigenlijk precies is gebeurd met Cill, Louise en Howard.
Er blijken veel vraagtekens te zijn: waarom hielp Louise haar vriendin niet, wat is de rol van de ouders en met name de vader van Cill geweest, waarom is Billy nooit ondervraagd? Waar zijn de kinderen van toen gebleven en willen zij hun verhaal alsnog vertellen?

De lezer krijgt de feiten, leugens en waarheid voorgeschoteld in een constante stroom van informatie in de vorm van gebeurtenissen van de verschillende hoofdpersonen, van krante-artikelen, getuigenverslagen van de vroegere misdaad en mailverkeer tussen de verschillende personen. Gaandeweg ontstaat er een logisch verhaal met met steeds verschillende invalshoeken.
Het is zaak alle aangeboden informatie goed uit elkaar te houden: wat is leugen, wie vertelt de waarheid, welke consequenties hebben de verschillende verklaringen over dezelfde gebeurtenis. Ik was bijna geneigd om alles schematisch vast te leggen om overzicht te houden, want Minette Walters maakt er een ingewikkelde puzzel van. Toch weten Jonathan Hughes en George Gardener de verschillende stukjes logisch aan elkaar te leggen totdat op het eind de dader uit onverwachte hoek tevoorschijn komt.
Boeiende thriller van een hoog niveau met als extra toetje een goed gedoseerde maatschappijkritische visie op de samenleving anno jaren 70 en anno nu.

ISBN 9789022538005 Paperback 393 pagina's | Boekerij | mei 2007
vertaald door N van der Meulen

© Joanazinha, 18 februari 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Slapende honden
Ruth Rendell

Laat ik eerst even vermelden dat ik geen Wexfordkenner ben. Dus ook niet speciaal een fan.
Natuurlijk maakt dat verder niets uit, als het er om gaat of je kunt genieten van een verhaal rond die persoon. Ik heb dat zeker gedaan, ik wilde het boek niet meer wegleggen, ik wilde weten of die man die voor Inspecteur Wexford een obsessie vormde, ook inderdaad die moordenaar is zoals hij denkt.
Het is een duik in het verleden, in de eerste zaak waarbij Wexford betrokken was, een moord op een schijnbaar brave huisvrouw, viel zijn oog op een man, die zijn hond in de buurt uitliet.
De man is helemaal niet betrokken bij de zaak, niet officieel, maar onze inspecteur vertrouwt hem niet. Waarop baseert hij zijn oordeel? Tja, dat is het probleem. Het is een gevoel. Noem het intuïtie. De man heeft hem op een bepaalde manier strak aangekeken,  alleen daarom ‘weet’  Wexford dat de man de dader is, en hij weet dat de dader weet dat hij dat weet. Leuk allemaal, maar natuurlijk wordt de man niet veroordeeld. Zelfs niet verdacht.
Maar Eric Targo lijkt er op te kicken om Wexford dwars te zitten: hij stalkt hem zelfs een tijdje steeds onder het mom van hond uitlaten. Targo is een hondenvriend, hij verschijnt nooit zonder hond. Nog een paar keer ontmoet Wexford de man, en steeds ‘weet’ Wexford dat de man de dader is van een moord.
Als hij, anno nu, het verhaal vertelt aan een collega, omdat hij Targo weer opnieuw gespot heeft, wijst die erop dat er helemaal geen motief is. Waarom zou Targo die mensen waar hij niets mee van doen had, vermoorden? Maar Wexford is er van overtuigd, hij verwacht dus ook een nieuwe moord.
Intussen is er anno nu een andere verhaallijn: de vrouw van de collega maakt zich zorgen om een meisje met een Pakistaanse achtergrond. Dat meisje haalt prachtige punten op school, maar blijft niet doorleren. Wordt ze misschien gedwongen tot een huwelijk? Een vrouwelijke collega verdiept zich in die zaak. Als het meisje ook nog verdwijnt, lijken die vermoedens bevestigd.

Twee zaken die alleen berusten op vermoedens. Ik vraag me af of een politie-inspecteur in de werkelijkheid zoveel tijd zou mogen besteden aan een zaak waarbij niet veel op feiten berust, maar voor dit boek maakt dat niet uit. Het is geloofwaardig en spannend. En dat ken ik dan weer wel van Ruth Rendell. Want niet al haar boeken draaien om deze Wexford. Gelukkig.
Ach, een aardige man hoor, maar het gaat mij toch meer om de psychologie van de plot. En laat Rendell daar nou een meester (es) in zijn.

ISBN 9789022997390 |  256 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | januari 2011
Vertaald door Rogier van Kappel

© Marjo 19 februari  2011

 Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Misbruik
Lotte & Soren Hammer

Als je vindt dat de rechterlijke macht te kort schiet, mag je dan zelf het recht in handen nemen? Dat is de vraag die in dit boek gesteld wordt. Hammer en Hammer hebben zich op een misdrijf gericht dat de slachtoffers het meest raakt: pedofilie.

Het is geen thriller waarbij je op het puntje van je stoel zit, het is vrij snel duidelijk wie de daders zijn van de vijf- zesvoudige moord die hoofdinspecteur Konrad Simonsen in Kopenhagen moet onderzoeken: Vijf mannen zijn gevonden in een gymzaal: naakt opgehangen, en verminkt. Het lijkt niet alleen erg op een terechtstelling, het blijkt er ook een te zijn.
Terwijl de politie op hun gebruikelijke toch wat trage manier de feiten probeert op te sporen, hebben de daders al gebruik gemaakt van de modernste communicatiemiddelen en een hype veroorzaakt in de pers. De sensatiepers profiteert en het publiek smult.
Niet alleen in Denemarken, maar tot in Amerika toe staan de kranten er bol van; op radio en televisie kun je er niet omheen, en vooral via internet wordt de boodschap verspreid: ‘de politie doet niets tegen kinderlokkers. Pedofielen worden beschermd, er moet zo langzamerhand eens ingegrepen worden!‘
Aan Konrad Simonson en zijn assistenten de taak er voor te zorgen dat niet iedereen die zelfs maar een beetje verdacht wordt van ongewenst gedrag gelyncht gaat worden door het verontwaardigde publiek.

Dit boek is het debuut van broer en zus Hammer. Een apart debuut, want zij bewandelen niet de geëigende wegen van de spannende thriller. Niet ‘gewoon’ een moord, die opgelost moet worden, maar meteen een ethische kwestie bij de horens pakken, dat moet je maar durven.
Ze houden de vaart erin door vrij korte hoofdstukken te schrijven en daarbij steeds te wisselen van  invalshoek met een ander vertelperspectief. Bijna iedereen die iets in de pap te brokkelen heeft bij de politie, iedere dader, ieder slachtoffer krijgt een eigen stem.

Op de omslag staat dat het deel 1 is van een serie met hoofdinspecteur Konrad Simonsen in de hoofdrol. Nu moet ik maar meteen zeggen dat ik niet nieuwsgierig ben naar die man zelf. Een slimme man die er een ongezonde leefwijze op na houdt en alleen woont. Ook de persoonlijke levens van zijn helpers, het kan me gestolen worden. Maar als dat nu tot een minimum beperkt blijft, dan ben ik benieuwd waar de volgende boeken over zullen gaan. Het begin is goed…

 
ISBN 9789022998854 | paperback | 336 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | januari 2011
Vertaald door Geri de Boer

© Marjo, 17 februari 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Spervuur
Dick en Felix Francis

Op 14 februari 2010 overleed de schrijver van wie ik de meeste boeken in mijn boekenkast heb staan: Dick Francis. Ik ben al tientallen jaren een groot fan van hem en wachtte steeds met spanning op zijn nieuwste boek: met de regelmaat van de klok verscheen er elk jaar één. Tot het in 2000 plotseling stopte: zijn vrouw – die veel onderzoek voor hem verrichtte – was overleden en het heeft jaren geduurd voor Dick Francis de schrijverspen weer oppakte, nu met steun van zijn zoon Felix. Vanaf 2006 verscheen er weer jaarlijks een nieuwe thriller van zijn hand. Helaas is daaraan in 2010 een eind gekomen doordat hij op 89-jarige leeftijd overleed. Mede om die reden wilde ik graag Spervuur – zijn  allerlaatste boek  – lezen en recenseren.

De boeken van Francis kenmerken zich doordat ze één gezamenlijke factor hebben, namelijk paarden. Paarden en alles wat daarbij hoort spelen zonder uitzondering in alle boeken een grote rol. De ene keer is de hoofdpersoon een jockey, de andere keer een trainer, een bookmaker, een eigenaar van paarden, een transporteur van renpaarden, etc.

In Spervuur is de hoofdpersoon weer een heel nieuw soort karakter: Thomas Forsyth is een infanterie pelotonscommandant van het Britse leger, die bij een bermbomincident in Afghanistan zwaar gewond raakt. Na zijn revalidatie gaat hij terug naar zijn ouderlijk huis: Kauri House Stables, waar zijn moeder een toptrainer van renpaarden is. Hij heeft met zijn moeder en stiefvader een moeilijke relatie, maar wanneer blijkt dat zijn moeder gechanteerd wordt, zet Thomas al zijn kennis en kunde van oorlogsvoering in om ervoor te zorgen dat deze zaak opgelost wordt. Hij wil bewijzen dat hij ondanks zijn handicap nog goed kan functioneren en gaat daarom alleen op de afpersers af, waarbij zijn militaire training van doorslaggevend belang is voor het uitvoeren van zijn missie. Hij laat zich daarbij leiden door de uitspraken van Sun Tzu, de generaal die 500 voor Christus het standaardwerk 'De kunst van het oorlogvoeren' heeft geschreven. Zijn adagium is: neem nooit zomaar iets aan, controleer alles.

Dick Francis is er weer in geslaagd om een goed opgebouwd en spannend verhaal neer te zetten, met als achtergrond de schimmige wereld van hedgefondsen en belastingfraude. Dit boek is een waardige afsluiting van een indrukwekkende schrijverscarrière en is tegelijkertijd een hommage aan de militairen die in Afghanistan gelegerd zijn. Het boek is opgedragen aan de mannen en vrouwen van de Britse krijgsmacht die ledematen hebben verloren in Afghanistan.

ISBN 9789029573566 Paperback 335 pagina's | Arbeiderspers | januari 2011
Vertaald door Willem van Paassen

© Joanazinha, 24 januari 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Caleidoscoop
Linda Jansma

Janine, een jonge vrouw, is er in geslaagd na een akelige jeugd en nog akeliger eerste stappen naar de volwassenheid, haar leven weer een beetje op poten te zetten. Ze heeft een fantastische partner, met wie ze samen een dansclub runt. Samen hebben ze een dochter die sprekend op haar lijkt, en behalve die donkere wolk –want een verleden vergeet je nooit- loopt alles op rolletjes. Dan wordt haar man vermoord. En alles staat op losse schroeven. Wat is er aan de hand dat iemand de vreedzame, door iedereen geliefde Albert wil vermoorden?

Er vallen nog meer doden, en de politie ontdekt wat ze zelf dan al lang wist: het gaat allemaal om haar. Ze is doodsbang. Voor haarzelf, voor haar dochter. Wat als het verleden haar inhaalt? Zullen zij en haar dochter ooit veilig zijn?

Linda Jansma heeft een ijzersterke thriller geschreven. Had ze gekozen voor de politie-inspecteur als uitgangspunt of een algemene verteller ingeschakeld: het zou nooit zo indringend geweest zijn als het nu is. Deze vorm geeft het verhaal een psychologische spanning, waar je je als lezer ademloos in vergeet: Janine is degene die het hele verhaal vanuit haar eigen gezichtspunt vertelt. Ik neem aan dat daar de titel vandaan komt: er verschijnen steeds andere beelden voor haar geestesoog, die zij op een eigen manier interpreteert en waar ze naar handelt.
Haar angsten, haar verdriet, haar zorgen om haar enige kind, het is allemaal levensecht. Ze sleept je mee het verhaal in, waarbij de eigen gedachten van de lezer op hol gaan. Want wij krijgen net iets meer mee: er is ook de korte verhaallijn van Mischa, de politieman die er zo op gespitst was om Jenny, zoals hij haar kende, van de straat te halen, zestien jaar eerder.
We denken dan ook al lang te weten wie de dader is. Maar het boek is een caleidoscoop: het gezichtspunt verandert steeds.

ISBN 9789461090058 | Paperback | 152 pagina's | Verbum Crime |  december 2010

© Marjo, 24 januari 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Boek der doden
Glenn Cooper

Ligt het al vast wanneer een mens zal sterven? Is het ‘geschreven’ zoals dat heet wanneer jij of ik de dood onder ogen moet zien? En wanneer de rest van de mensheid aan de beurt komt?  Voor een aantal mensen lijkt het in ieder geval vast te liggen:  zij sterven de dag nadat ze een briefkaart hebben ontvangen waarop een doodskist getekend staat.

FBI-inspecteur Will Piper, die dacht rustig naar zijn pensioen te kunnen toewerken, krijgt de zaak in zijn laatje geschoven. Hij heeft geen keuze en stort zich dan maar in het onderzoek. Maar hij tast in het duister: ondanks zijn speurwerk, geholpen door de jonge Nancy Lipinkski  kan hij geen enkel verband ontdekken tussen de slachtoffers. Er is een seriemoordenaar bezig, maar eentje die zomaar willekeurig zijn slachtoffers kiest? Dat past niet in het psychologische plaatje.
De doemsdagmoordenaar, zoals de pers hem al gauw noemt, blijft onvindbaar. Het ziet er naar uit dat de laatste grote zaak die Will op zijn naam kan schrijven een mislukking gaat worden.
Dan meldt zich een toekomstig slachtoffer. Tenminste: een man heeft een briefkaart ontvangen. Hij leeft nog. Het is dé kans om de moordenaar te betrappen. Will en Nancy gaan hem bewaken. Zullen ze nu de moordenaar kunnen inrekenen?

Intussen, lekker spanningverhogend, zijn er nog twee andere verhaallijnen, die we tussendoor lezen. In het jaar 777 is iets gebeurd dat zeer waarschijnlijk verband zal houden met de moordzaak. Maar wat hebben die monniken daar op het eiland Vectis te maken met moorden die gepleegd worden anno nu? En waarom krijgen we ook nog te lezen hoe het met ene Mark Shackleton gaat? Hij was een van de klasgenoten van Will, die we in een van de eerste hoofdstukken al tegengekomen zijn: een computernerd, en als zodanig beschreven als een zielig type.

Glenn Cooper maakt van al zijn personages typetjes, zoals hij ook clichés niet schuwt. Maar ze werken natuurlijk in een thriller als deze. Al weet je heel snel dat er een romantische noot in het verhaal komt, en al is zelfs het gedrag van Mark voorspelbaar, er zijn vragen genoeg.
Het duurt toch even voor je door hebt wat de drie verhaallijnen met elkaar te maken hebben. Want al denk je halverwege de moordenaar te kennen, Cooper gaat je verrassen!
In dit boek heeft hij een ongelooflijk spannend, boeiend, intrigerend en fascinerend plot in elkaar gezet.
Gelukkig is het een verzinsell... of toch niet??

ISBN 9789022996096 | Paperback |334 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | oktober 2010
Vertaald door Riek Borgers

© Marjo, 17 januari 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De Facebookmoorden

Het is aan de politie van Leuven om dit uit te zoeken, maar ze tasten lang in het duister.

Met De Facebookmoorden heeft Bart Debbaut een thriller geschreven die in alle opzichten actueel is, o.a. door het thema en door het gebruik van de sociale media zoals SMS en Facebook. Ook met het gebruik van bestaande publieke figuren positioneert de auteur het boek in het heden. Dat verleent een authenticiteit aan het boek waardoor het verhaal wel erg dichtbij komt. Hans Devriendt kan je buurman zijn.

Bart Debbaut heeft met dit boek zijn derde thriller afgeleverd met het speurdersduo John Leyssens en Mieke Van Cattendyck in de hoofdrollen. Hoewel ik de eerste 2 boeken niet ken, kon ik me zonder meer inleven in de beide karakters. Door aandacht te geven aan hun persoonlijke omstandigheden, geeft Debbaut nog meer diepgang aan zijn boek. Het taalgebruik en de vlot lopende dialogen maken het ook tot een heel toegankelijk boek.

Het thema wordt op een zeer zorgvuldige en correcte manier naar voren gebracht waardoor je zelfs, al is het maar een sprankje, sympathie zou kunnen opbrengen voor de moordenaar. Toch wordt dat gevoel van sympathie naar het eind toe een ongemakkelijk gevoel, gemengd met walging en ongeloof. Bart Debbaut geeft wat mij betreft een visitekaartje af van jewelste! Dit belooft veel voor een volgend boek – maar legt op hem ook de druk om dan minstens ditzelfde niveau te halen. 

De cover is uitgevoerd in Facebookblauw en is intrigerend. Een lege gang met in tegenlicht de figuur van een man. Pas op het eind van het boek wordt de cover duidelijk. Het boek is uitgevoerd in een vrij grote letter; mede daardoor leest het boek als een trein. Hoewel het als thriller staat getypeerd is het wat mij betreft meer een politieroman, maar ach, what's in a name! Het is gewoon een goed en spannend boek!

ISBN 9789022325452 Paperback 269 pagina's | Manteau | september 2010

© Joanazinha 30 december 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER