Kruis
Ken Bruen

Jack Taylor is een onbehouwen, drankzuchtige ploert, grofgebekt, om onduidelijke redenen uit de Ierse politiedienst (The Guards) gegooid en is nu een soort van privé-detective. Type (zeer) ruwe bolster dus, maar hij heeft een blanken pit die heel diep verborgen is. Slechts zichtbaar voor een enkeling en hij verstopt hem ook met veel plezier voor iedereen die hem voor de voeten loopt.

De zaak waar het in dit boek om draait is gruwelijk: een jongen wordt gekruisigd en zijn zus wordt een paar dagen later levend verbrand.
Ook speelt de verdwijning van honden een -zijdelingse- rol in het verhaal, evenals de dood van zijn pleegzoon Cody die is neergeschoten door een vroegere vriendin van Jack. Het hoe en waarom hiervan wordt in flashbacks uit de doeken gedaan.
Al deze misdaden en gruwelijkheden lijken toch maar bijzaak te zijn in het boek, hoewel ze wel opgelost worden. Hoofdzaak is Jack en de manier waarop hij zich manifesteert in Galway en welke gevolgen dit heeft voor zijn omgeving en voor hemzelf. Zwartgalligheid en melancholie zijn daarbij sleutelwoorden. Volgens Ken Bruen horen die woorden bij de Ieren: 'Het zal wel door al die regen komen. Dat hoort bij mij, maar dat is niet alles. Ik lach graag. Ik denk ook dat je meer van geluk houdt als je ongeluk gekend hebt.'

Hoewel ik niet zo'n fan ben van de hard-boiled thrillers, voelde ik me ondanks mezelf aangetrokken tot Jack Taylor. Hij is een interessant personage; hard, een echte loner maar hij laat precies genoeg van zichzelf zien om hem voor de lezer toegankelijk te maken.
Ik houd van thrillers met een duidelijk begin en einde en daar voldoet Kruis absoluut niet aan. Je hebt het gevoel ergens middenin het verhaal binnen te vallen en aan het eind neem je afscheid met het gevoel van: morgen lees ik het verhaal verder; dit kan niet het einde zijn. En toch heb ik van dit boek genoten. Boeiend, geweldig goed geschreven.

Dit is het derde Jack Taylor-verhaal dat in het Nederlands is vertaald, voorafgegaan door Terreur in Galway (2004) en Priester (2008). Hopelijk duurt het iets minder lang voordat ook andere boeken van deze schrijver vertaald gaan worden!

ISBN 9789074274500 Paperback 238 pagina's | Verbum Crime | november 2009

© Joanazinha, december 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De laatste schreeuw
Kate Brady

Chevy Banks mag het verhaal openen, en dat doet hij meteen goed: hij kijkt neer op een vrouw die hij gaat vermoorden. Hij geniet van haar geschreeuw, terwijl hij haar toetakelt. Ze is 'een schreeuwster met een goed stel longen. Daarmee was ze haar rol waard in de voorstelling die hier vannacht begon'
Het is meteen duidelijk dat hij een gevaarlijke gek is: hij hoort zijn moeder zingen en dat bevalt hem niet. En er is sprake van een jonger zusje, Jenny genaamd, dat hij wil helpen. Waarom moet ze geholpen worden? Waar is
ze? En helpt hij haar door moorden te plegen?

Dan belt hij iemand op: de tweede hoofdpersoon in het boek, Beth Denison, die 4500 kilometer verderop op een bokszak staat te meppen. Haar dochter Abby slaapt. Verder is ze alleen. Als ze opneemt, hoort ze de stem van een man die ze nooit meer hoopte te zien of te horen. Hij zegt dat hij cadeautjes voor haar heeft, en maakt duidelijk dat hij haar situatie kent.
Zij taxeert meubelen en antiek. In de periode dat Banks haar benadert en haar leven een nachtmerrie wordt, is ze bezig met de taxatie van antieke poppen. Banks en poppen, er is een verband.
Er is ook een verband tussen Beth en Chevy, maar hoe dat zit wordt pas langzaam duidelijk. Chevy Banks was betrokken bij een moord, en Beth Denison ook. Hij is net uit de gevangenis en is nu op weg naar haar.
De politie weet niets van haar betrokkenheid, en Beth wil dat graag zo laten. Maar Banks komt langzaam dichterbij, en onderweg vallen er meer slachtoffers.
Nick Sheridan, ex FBI agent, raakt betrokken bij het onderzoek, en bij Beth.

Dat is dan meteen het minst interessante, maar gelukkig verstoort het romantische lijntje de spanning niet. Je blijft 350 pagina's lang gekluisterd aan je stoel, het is een triller zoals Mo Hayder die kan schrijven: huiveringwekkend, ongelooflijk spannend.
De personages zijn overtuigend en door goed gebruik te maken van afwisseling van verhaallijnen, van snelle dialogen, en door de lezer een kijkje te geven in het hoofd van de moordenaar, weet Brady in haar eerste thriller de lezer te bespelen. Tot bijna op de laatste pagina moet ik zeggen, want als de plot ontrafeld is, moet de schrijfster nog wat andere verhaallijnen afronden. Maar dat doet ze gelukkig kort, en het hoort er nu eenmaal bij. Een tweede boek is in de maak begrijp ik, ik ben zeer benieuwd!

ISBN 9789026126598 Paperback 336 pagina's | Uitgeverij De Fontein | november 2009
'one scream away' 2009 Grand Central Publishing Vertaald door Ewoud van Hecke en Pieter Janssens

© Marjo, november 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Dood in de Dolomieten
Jacques H. Brinker

Twee Nederlanders bevinden zich in Italië, in de Dolomieten: Maarten probeert er een boek te schrijven en Jasper werkt voor een wijnhuis in Eindhoven en is op zoek naar onontdekte wijnen. Als ze op een terras een kopje koffie drinken zijn ze getuigen van een bruiloft: De Siciliaan Vito trouwt met de plaatselijke Marisa. Als Marisa Maarten - Martino - ziet, moet hij mee naar het feest. Daar treft hij Sabrina, de zus van de bruid. Haar echtgenoot Clemente (de broer van Vito!) is afwezig. Maarten kent het verhaal van hun huwelijk, hoe de jaloerse Clemente alle gangen van zijn vrouw nagaat, en gedrag dat in zijn ogen fout is, afstraft.
Ook ontmoet hij Amanda, een Italiaanse journaliste. Zij is op zoek naar een verhaal, en als Jasper haar vertelt over zijn werk is ze zeer geïnteresseerd.

Jasper heeft een deal gemaakt met signor Silvestrini, een wijnboer, die een heel lekker wijntje produceert.
Maar het is niet helemaal zuivere koffie, en hij voelt er zich niet prettig bij. Als het door gaat scoort hij natuurlijk, maar is die wijnboer wel te vertrouwen?
Als Jasper een dreigbrief krijgt -hij zou een bedrag moeten betalen van zijn winst- vertelt hij Maarten en Amanda over zijn zorgen. Ze besluiten de briefschrijver in plaats van geld een antwoord per brief te geven. Maar wie is die afperser? En hoe komt hij aan zijn informatie? Heeft de wijnboer zijn mond voorbij gepraat?

Terwijl Maarten steeds meer betrokken raakt bij Sabrina, de onbestorven weduwe, springt er ook tussen Jasper en Amanda iets over.  Dan blijkt dat Sabrina een echte weduwe is: Clemente wordt onder de rotsen gevonden. De politie twijfelt nog of het een ongeluk is, of misschien zelfmoord, maar de vier weten al zeker dat de man vermoord is.
Jasper wordt bang: er is vast een verband met zijn handel, heeft Silvestrini de man vermoord?
Ze worden alle vier ondervraagd. Zowel Sabrina als Maarten worden door de politie, die niets weet van de wijndeal, als verdachten gezien. Dan neemt Amanda het besluit om zelf op onderzoek uit te gaan. Ze is immers
journaliste?

Dat vormt in feite de kern van het boek: de dood van Clemente die door twee partijen onderzocht wordt. Waar de politie faalt heeft de buitenstaander succes, zo gaat het vaak. Maar natuurlijk is dat niet zonder gevaar!  Als het verhaal zich na een lange inleiding eindelijk daarop toespitst wordt het een lekker spannende whodunit.
Voor mij had die romantische toevoeging niet gehoeven, maar goed, ook die verhaallijn hapt vlot weg.

ISBN 978 90 866618 3 Paperback 204 pagina's | Boekenplan | november 2009

Marjo, november 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik hier

De eerlijke vinder
Ruth Rendell

Laat ik maar beginnen bij het begin: de titel. Ik begrijp wel dat men waarschijnlijk vond dat de Engelse titel de Nederlandse lezer minder zou zeggen, maar: het boek begint en eindigt op Portobello Road, en ook tussendoor wordt daar regelmatig rondgesnuffeld bij de kraampjes aan de straat zelf. Het verhaal speelt zich af aan Portobello Road, en de zijstraatjes. Ruth Rendell beschrijft dat specifieke gebied in Londen dan ook uitgebreid in dit boek. Als je er ooit geweest bent, loop je er als het ware weer door! Ik zou dan ook de titel gehandhaafd hebben.

De Nederlandse titel is 'De eerlijke vinder', en ja, er wordt een envelop met geld gevonden, waardoor een reeks gebeurtenissen in gang wordt gezet.
De vinder is Eugene, een man die al geld genoeg van zichzelf heeft. Ligt het daaraan dat hij onnadenkend een briefje ophangt aan de lantaarnpaal waar de envelop lag, met zijn telefoonnummer erop? Als hij de eerste beller meteen bij zich thuis uitnodigt, vind ik hem echter een domme man. Ook al doordat hij het hele verhaal bezig is met zijn verslavingen. Noem de geijkte dingen, en hij is er wel een tijdje aan verslaafd geweest. Hij heeft ze evenwel allemaal kunnen afzweren, omdat hij inzag dat het niet goed was voor zijn
gezondheid. Maar die suikervrije snoepjes, Chocorange, die hij nu eet, kunne n geen kwaad. Staat erop.
Helaas is zijn verslaving de verslaving zelf. Kom daar maar eens van af!

Door zijn briefje komt hij in aanraking met Lance, een kruimeldief, die woont bij een oerzuinig ver familielid, een oom die actief is binnen een godsdienstige sekte. Lance meldt zich als degene die de envelop verloren heeft. Hij weet niet hoeveel geld er in zat, maar is wel in de gelegenheid om de rijkdom van Eugene goed in zich op te nemen.  Tenslotte komt het geld weer terug bij de eigenaar, die in het ziekenhuis ligt na een hartoperatie. Dat is ook al een wazig figuur, die Joel. Zijn moeder bezoekt hem wel, maar hij is min of meer verstoten door zijn vader, die hem vreemd genoeg wel voorziet van grote hoeveelheden geld. Geld maakt niet gelukkig, hè: Joel is depressief, voert de hele dag niets uit, en wil alleen maar in het donker leven.
Degene die hem het geld terugbezorgt is Ella, een arts. Zij staat op het punt om te trouwen met Eugene.
Zo is de cirkel rond.  Joel wil dat Ella zijn arts wordt, hij vraagt haar zelfs bij hem komt wonen!
Lance wil zijn vriendin terug, maar heeft geen geld. Dan ga je dus inbreken. Eugene probeert zijn verslaving onder controle te krijgen.

De levens van deze drie mensen raken met elkaar verweven en dat zorgt voor situaties die Ruth Rendell heel geloofwaardig weet te schetsen. Zij is een meester in psychologische beschrijvingen en ook dit boek moet het daarvan hebben. Niet echt een pageturner, maar wel boeiend vanwege de thema's in het boek: het toeval, en de mens in al zijn wijsheden en domheden.
Het enige jammere is dat de overgangen soms heel vreemd zijn. Wat meer witregels om de stukken over de verschillende personages te splitsen, had het lezen wat prettiger gemaakt.

ISBN 978 90- 229 9615 7 Paperback 287 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | oktober 2009
Originele titel 'Portobello' Vertaald door Rogier van Kappel

© Marjo, november 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De straatfilosoof
Matthew Plamlin

Het debuut van een Engelse universitair docent. Hij studeerde Engelse letterkunde en geschiedenis, en dat merk je meteen als je dit boek, dat 477 pagina's telt, leest. Hij is niet bepaald bescheiden begonnen!
In een interview vertelt Matthew Plampin hoe hij tijdens onderzoek voor zijn promotie in aanraking kwam met de Manchester Art Treasure Exhibition van 1857. Hij ontdekte dat er in 1857 een gespannen sfeer heerste, vanwege het grote verschil tussen de sociale klassen. De aanleiding was de Krimoorlog, van 1854 tot 1856. In die tijd was de telegraaf net uitgevonden, en konden berichten tamelijk snel verwerkt worden voor de krantenlezers. Zo ontstond het onderhavige boek over de straatfilosoof Thomas Kitson.

Kiston is correspondent van The Courier en wordt naar de Krim gezonden om samen met de Ierse Cracknell het thuisfront op de hoogte te houden van de wederwaardigheden van het Engelse leger. Ook de tekenaar Styles voegt zich bij hen. Cracknell en Styles blijken allebei hun oog te hebben laten vallen op dezelfde vrouw, de een met, de ander zonder succes, maar zij is in feite getrouwd met een van de gehate officieren. Zij speelt ook nog Florence Nightingale (die bekend is geworden door haar rol op de Krim).
Naast de feitelijke weergave van de strijd en de achtergronden daarvan, spelen ook persoonlijke motieven hun onontkoombare rol.

De Krimooorlog blijkt de eerste gelegenheid geweest te zijn waarbij de mensen thuis konden lezen over de oorlog ver weg, waar hun zoons, vaders en echtgenoten heen waren gestuurd om te strijden tegen de Russen.  Oorlog is sowieso nooit prettig, maar wat Cracknell en Kitson zien en beleven -want ze wagen zich ook tussen de soldaten aan het front -, je kan je niet voorstellen dat dit mogelijk is geweest!
Er was geen tot zeer gebrekkige medische verzorging, er heerste cholera en tyfus. Officieren die warm aangekleed in een behoorlijk onderkomen schuilen met voldoende eten en drinken, terwijl Jan soldaat, die nauwelijks iets heeft om aan te trekken - de voorraadboot met uniformen is gezonken - zonder pardon het slagveld op wordt gestuurd. Officieren die praten over militaire eer waarbij een onberispelijk tenue erg belangrijk blijkt te zijn. Over de onmogelijkheid van opgeven of terugtrekken, terwijl ze dat zelf dus wel doen! Ook plunderen vinden zij heel gewoon, al hoeft niet iedereen te zien wat zij doen.
De oorlogsjournalisten, zien en registreren. Het thuisfront leest en komt in rep en roer.
Onze journalisten komen er niet zonder kleerscheuren van af, maar het eigenlijke verhaal ontvouwt zich pas als ze na de oorlog elkaar weer treffen in Manchester, ten tijde van bovengenoemde tentoonstelling, waar geplunderde kunst blijkt te hangen. Dan komt het plot pas echt op gang.

De enige opmerking die ik heb is dat er niets wordt verteld over de achtergronden van de Krimoorlog. Misschien weet een Engelse lezer precies hoe het zit, misschien vond de schrijver dat niet zo belangrijk, al zou dat me verbazen, want de achtergrond van het verhaal blijkt gedegen onderzocht te zijn, en de feiten kloppen. Een lezer die meer wil weten verwijs ik naar Wikipedia.
De schrijver laat de lezer lang in het ongewisse: hij vertelt om en om over de perikelen op de Krim en in Manchester, waarbij ook de tijd steeds mee wisselt.
Langzaam komen we te weten wat er zich precies allemaal heeft afgespeeld bij Sebastopol, terwijl tegelijk de verwikkelingen rond de tentoonstelling aan bod komen. Kitson is na de oorlog aan het werk gegaan als straatfilosoof, een journalist die artikelen schrijft over de dagelijkse gebeurtenissen in de stad die de lezer interesseren. Een roddeljournalist avant la garde, maar niet van harte. Zowel in het deel over de oorlog als in het Manchesterdeel speelt de liefde een grote rol.
Een prachtige historische roman, niet een waarbij je op het puntje van je stoel zit, maar Plampin weet zijn verhaal boeiend te vertellen manier. Hij treft de juiste toon en de juiste sfeer, dus ook al kan je het boek even
wegleggen, je pakt het snel weer op. Want je wil weten hoe het zit, weten hoe het afloopt!

ISBN 978 90 261 2674 1 Hardcover 480 pagina's | Uitgeverij De Fontein | september 2009
Vertaald door Kees van Weelde

© Marjo, oktober 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Duistere leugens
Hallie Ephron

Ivy en David Rose zijn een gelukkig stel, ze hebben bijna alles wat ze willen. Een goede relatie, een kind op komst en het huis waar ze nu drie jaar wonen lijkt eindelijk af te komen. Dat huis bevindt zich in New England, Amerika dus en in Amerika koop je een huis vaak met allerlei rommel er nog in, ik heb dat altijd vreemd gevonden. Maar als het anders was dan zou Ivy nu niet alle rommel van de zolder op straat kunnen zetten om een verkoop te houden, een yard-sale.

De verkoop verloopt heel goed, tot de komst van een oud klasgenoot een schaduw werpt. Melinda White, zowel Ivy als David kennen haar nog van college. Ze was het pispaaltje van de klas, omdat ze er niet uitzag als de anderen. Ze werd gepest en genegeerd, een buitenbeentje. Maar nu is ze veranderd als de zwaan, die ze uit de rommel heeft gevist. Ivy vindt zelfs dat Melinda op haarzelf lijkt, eng is dat! 
David ziet dat Ivy zich ongemakkelijk voelt bij haar en besluit Melinda mee naar binnen te nemen om haar het huis te laten zien zoals het nu is. Haar moeder heeft er ooit gewerkt vertelt ze, dus ze is nieuwsgierig. Wat er zich dan afspeelt blijft lang onduidelijk. Wat heeft zich afgespeeld op de zolder? Heeft Melinda het huis verlaten? Of toch niet? Maar waar is ze dan? Waarom zou je precies in de gaten houden wat iedereen doet of waar iedereen is? Je hebt het druk met het verkopen van de spullen en het sjouwen van dozen, er is geen reden voor extra oplettendheid. Maar daar vergissen Ivy en David zich in. Wat een normale dag had moeten worden, is het begin van een nachtmerrie.

Al snel staat de politie voor de deur: Melinda White blijkt vermist. David wordt meegenomen naar het politiebureau en bewijzen stapelen zich op. Ivy, hoogzwanger en bang voor haar baby, blijft alleen achter, met groeiende twijfels. Want als die bewijzen kloppen, wie is dan de David die zij kent? Wat hebben Melinda en David in het verleden met elkaar gehad?

De spannendste boeken zijn die waar de politie een heel andere kijk op de zaak heeft dan het slachtoffer en waar dan dat slachtoffer zelf op onderzoek uit gaat. Dat is hier het geval. Ivy kan het niet laten, ze moet weten wat er aan de hand is, of ze David kan vertrouwen. Gelukkig heeft ze een goede vriendin die haar helpt en in de gaten houdt... tenslotte kan de baby zich ieder moment aankondigen.Dit debuut is een boek dat je niet meer weg wil leggen. Misschien is het idee niet zo origineel, maar het is goed uitgewerkt, en erg spannend.  Stukje bij beetje wordt eerst het web als een ingewikkelde constructie geweven om daarna weer tergend langzaam ontrafeld te worden.
Een belofte dus.

ISBN 978 90 325 1202 6 Paperback 255 pagina's | de Kern | september 2009
Originele titel 'Never tell a lie' Vertaald door Jan Smit

© Marjo, september 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Moederziel
Sophie Hannah

Als je dit boek leest, ga je denken dat kinderen de grootste ramp zijn die je kan overkomen. Het verhaal gaat over gezinsmoord: een moeder en dochter worden dood aangetroffen in hun badkuip, en als de vader een perfect alibi blijkt te hebben, denkt de politie dat de moeder eerst haar dochter en toen zichzelf gedood heeft. Maar waarom zou ze dat gedaan hebben? Ze waren het perfecte gezin. Geraldine was full-time moeder en leek gelukkig. Dochter Lucy was het kind dat je zelf zou willen hebben. Marc was wel vaak afwezig, maar zorgde op zijn eigen manier goed voor het gezin. Maar de politie twijfelt niet meer als er wordt op de laptop een dagboek gevonden waaruit blijkt dat er wel degelijk van alles mis was.

Sally, hoofdpersoon in het verhaal is ook een jonge moeder. Zij en haar man Nick hebben twee jonge kinderen , en je kan wel zeggen dat zij geterroriseerd worden door die twee. Op de dag dat zij het nieuws verneemt, is ze al opgeschrikt doordat iemand haar onder een bus heeft willen duwen. Ze is daarbij niet ernstig gewond geraakt, maar ze is wel van de kook. En als ze dan ’s avonds op het nieuws Mark Bretherick ziet, slaat de schrik haar om het hart: ze kent die man! Althans: ze kent de naam, en de man met die naam heeft haar hele verhalen verteld over zijn vrouw Geraldine en hun dochter Lucy. Er bestaan toch niet twee zulke gezinnen? Wie is dan die man op de televisie die zegt Mark Bretherick te zijn? Dit is geen toeval meer, wat is er aan de hand?

Sally weet niet wat ze moet doen. Zij was een jaar eerder voor haar werk een week in een luxe hotel, en daar heeft ze die Mark ontmoet. De hele week hebben ze samen opgetrokken, en ja, ze zijn ook met elkaar naar bed geweest. Natuurlijk heeft ze het niemand verteld, en hoe kan ze dan nu nog doen? En de politie waarschuwen? Dan zou Nick het te weten komen. Ze stuurt anonieme brieven, en gaat zelf onderzoeken wie dan de Mark was die zij kende. Haar vriendin Esther heeft in de gaten dat ze dingen verzwijgt…

Deze verhaallijn wordt afgewisseld door de speurtocht van de politie. Door de vasthoudendheid van rechercheur Simon Waterhouse, die natuurlijk ook weer zo zijn persoonlijke problemen heeft, worden de moorden toch verder onderzocht.

Dit is een ongelooflijk spannend verhaal, dat redelijk realistisch is. Afgezien van de vraag of kinderen inderdaad de grootste ramp zijn, is het natuurlijk wel zo dat het opvoeden niet altijd van een leien dakje gaat. De door de politie geraadpleegde deskundige in het boek legt uit hoe een man tot een gezinsmoord komt – meestal om financiële redenen, en dat een vrouw vrijwel nooit zoiets zal doen, tenzij onder invloed van een flinke depressie. Dit vormt de kern van deze psychologische thriller, die totaal onvoorspelbaar is. Er hangt een onheilspellende sfeer, de spanningsboog is groot. Als lezer heb je totaal niet in de gaten waar je naar toe leest, maar omdat je het wil weten kun je het boek niet wegleggen.
Smaakt naar meer.

ISBN 9789032511319 Paperback 432 pagina's | de Kern | september 2009
Vertaald door Anna Livestro

© Marjo, september 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Bokkensprongen
Maurice Kummer

Linda is kunstenares. Voor een geplande tentoonstelling moet ze nieuwe schilderijen maken, liefst aansluitend bij het succesvolle thema van de vorige serie. Maar wat ze haar agente niet durft te zeggen is dat ze eigenlijk geen verf meer op het doek krijgt sinds ze moeder is geworden. Ze woont samen met Ewoud en haar twee dochtertjes, die ze iedere dag naar school brengt, om daarna naar haar atelier te gaan.
Zelfs al komt er niets uit haar handen, ze blijft de dagelijkse routine aanhouden, waarbij ze voor ze de kinderen weer ophaalt, nog even boodschappen gaat doen. Altijd hetzelfde. Eigenlijk had zij dus net als andere dagen in die supermarkt moeten zijn, misschien wel net bij die kassa waar de vrachtwagen op inreed. Ze stond er ook geparkeerd, ze was klaar om uit te stappen. Waarom heeft ze dat niet gedaan? Hoe kwam het dat ze nu getuige was van dat vreselijke ongeluk? Heeft ze echt een stem gehoord die zei ‘blijf zitten waar je zit’? Hoe ze er ook over nadenkt, ze komt er niet uit. Zij is als door een wonder ontsnapt, en hoe dat komt, dat moet ze maar accepteren.
Maar daarna gebeuren er meer vreemde dingen. Ze hoort vaker de stem, vooral nadat ze zich door een vriendin heeft laten meesleuren naar een spiritist. Het blijft niet bij korte aanwijzingen, hij spreekt haar volop toe. Wordt ze gek? Wat gebeurt er? En wil ze de dingen die hij haar laat zien wel weten? Zal ze nog inspiratie vinden? Haar leven staat totaal op zijn kop.
De lezer heeft intussen al een idee aan wie de stem zou kunnen toebehoren, wij lezen immers tussendoor het verhaal van het ontstaan van de bokkenrijders.

(Volgens de overlevering waren de Bokkenrijders een bende rovers die in de 18e eeuw de Landen van Overmaas (het tegenwoordige Nederlands Zuid-Limburg, Belgische Voerstreek en Land van Herve) evenals de regio rond Luik, de gebieden vlak over de Duitse grens en de Kempen onveilig maakten. De strooptochten waren over het algemeen gericht tegen boerderijen en pastorieën.)

De verhalen worden naast elkaar verteld, waarbij pas op het laatst het raakpunt duidelijk wordt. Het vormt een fantasierijk geheel, waarbij ik persoonlijk vooral het historische verhaal interessant vind. Dat verhaal speelt in 1740, en geeft weer hoe de rijkere boeren de dupe werden van de bendes. Maar ook vertelt Kummer het verhaal van een zilveren kogel. In hoeverre heeft dit verhaal  te maken met de bokkenrijders? Jammer dat er geen verdere uitleg in een nawoord gegeven wordt.
Grappig zijn de terloopse verwijzingen in het verhaal van Linda: ze eet bokkenpootjes, drinkt bockbier, en heeft een sleutelhanger in de vorm van een bokkenpoot.
Een boek voor enkele uurtjes ontspannen griezelen...

ISBN  978 90 78407 51 5  uitgeverij TIC September 2009

© Marjo, september 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Alleen Eva
Svea Ersson

Eva is een jonge, 32-jarige vrouw, getrouwd met de 11 jaar oudere Frank, psychiater, en stiefmoeder van de pubers Reinout en Samantha. Haar jeugd is heel traumatisch geweest en als gevolg daarvan heeft zij verschillende persoonlijkheden, ‘alters’ genaamd, gecreeërd om te kunnen overleven. Frank is zowel haar echtgenoot als haar therapeut.

Het begin van het verhaal is heel vlot en spannend geschreven. Eva is een getroubleerde jonge vrouw die psychisch nog verder onder druk komt te staan wanneer ze bedreigende anonieme  briefjes ontvangt. En in plaats van haar te steunen, doet Frank alles af als onzin en weigert haar te helpen. Wanneer de oude mevrouw Vierbergen, de buurvrouw van Eva waar zij voor zorgt, sterft bij een brand in haar huis, erft Eva totaal onverwachts een oud vakantiehuis in Zweden. Zij besluit erheen te gaan om het huis te inspecteren en hoopt zo ook van de bedreigende briefjes af te zijn. Maar die blijven haar ook in Zweden achtervolgen, terwijl zij het huis opknapt met de hulp van Tommie, een 18-jarige jongen.
Wanneer blijkt dat de brand bij mevrouw Vierbergen geen ongeluk was maar opzet, keert Eva terug naar huis en neemt Tommie met zich mee.

Vanaf dat punt verliest het boek een belangrijk deel van zijn geloofwaardigheid. Dat Eva en Tommie in Zweden een verhouding kregen was nog acceptabel, maar dat zij hem meeneemt naar Nederland en zelfs bij zich thuis laat wonen en daar de verhouding voortzet kwam op mij erg krampachtig over. Ook is de rol van Tommie in het verdere verloop van het verhaal onduidelijk. Frank komt vanaf het begin van het boek over als een bullebak en hij overschrijdt op hoogst onethische wijze de grenzen van medisch handelen bij zijn behandeling van Eva. Ook op het privévlak laat hij Eva in de kou staan. Wat volgt is een psychologisch goed uitgewerkt plot met een helaas matig spannend thrillergedeelte en een einde waarmee naar mijn mening de sterke kanten van het boek onderuit worden gehaald. Ik heb al een paar keer eerder gemerkt dat het lijkt alsof schrijvers alles tot op de laatste punt achter de komma uitgewerkt willen zien en daardoor vaak één hoofdstuk teveel schrijven. Dat is hier jammer genoeg ook aan de orde.

Erg sterk en intrigerend is de rol van de tweede verteller in het verhaal, in de cursief gedrukte korte hoofdstukken. Hierdoor brengt de auteur een geweldige psychologische spanning in het boek. Wie is die verteller en waarom weet hij zoveel van en over Eva? Wat heeft hij te maken met de brand in het huis van mevrouw Vierbergen en beschermt hij Eva of laat hij haar juist opdraaien voor de moord?

Al met al vond ik het boek absoluut de moeite waard, zeker voor een debuut. Svea Ersson won in 2008 de manuscriptenwedstrijd van Uitgeverij Verbum en naar ik heb begrepen is ‘Alleen Eva’ een uitwerking van dit manuscript. Ik ben zeer benieuwd naar een tweede boek van deze schrijfster, waarin ik hoop dat de verhouding tussen psychologie en thriller beter in balans is. Dan heb je volgens mij een supergoed boek in handen, want schrijven kan Svea Ersson.

ISBN 9789074274296 Paperback 286 pagina's | Verbum Crime | augustus 2009

© Joanazinha, augustus 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zusters in het kwaad
Kortsmit & Lotz


Een lekker wegleesboek. Die moeten er ook zijn, nietwaar?
Dit boek valt in de categorie hogehakkenthriller (Writers on Heels) waartoe Saskia Noort, Suzanne Vermeer etc. behoren. Eerst maar het verhaal.

Brabantse Marian is met haar gezinnetje neergestreken in een dorp dat waarschijnlijk op of dichtbij het Gooise matras ligt, manlief werkt in Amsterdam, een baan van meer dan veertig uur per week. Twee kleine kinderen
en een verbouwing houden haar van de straat, maar of ze gelukkig is? Ze kent nog niemand en voelt zich maar alleen, al draaien er de hele dag bouwvakkers om haar heen.
Zoals dat gaat verandert dat als ze haar kinderen van en naar school moet brengen. Ze leert vier vrouwen kennen die een soort club schijnen te hebben. Een nachtelijke wandeling -ze heeft ook nog last van slapeloosheid- zorgt voor het eerste contact: ze betrapt de vrouwen als die een notoire pestkop toetakelen.
De volgende dag leggen de dames het uit: ze nemen wraak, geven verveeloren een koekje van eigen deeg.
Maar ja, hoe ver kan je gaan? Een fiets in de lantaarnpaal hangen, of een vrouw stiekem een laxeermiddel toedienen om haar hoogmoed te breken, dat is nog betrekkelijk onschuldig. Wie van de vijf het is weet de lezer niet, maar een van hen wil verder gaan. Dit is maar kattenkwaad, het echte werk moet nog komen. In cursieve tekst lezen we haar ideeën.

Zoals ik al zei: het hapt lekker weg, maar je zit niet op het puntje van je stoel. Het maakte mij niet zoveel uit wie van hen de boze geest was, en ik denk dat het ligt aan de oppervlakkige karakters. Als je de personages niet echt leert kennen, heb je ook niet veel belangstelling voor hun doen en laten. Ondanks niet ter zake doende zijpaden, waar natuurlijk ook weer wat seks bij moest, is het aardig geschreven.
Ik zou zeggen: in zijn soort is het best een redelijk boek, een echt zomerboek: je hoeft er niet bij na te denken, het verveelt niet, en lang doe je er ook niet over.

ISBN 978 90 488 0227 2 Paperback 272 pagina's | Lebowski | juni 2009

© Marjo, juli 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER