Koud-Zuid
Ariane Meijer

Een literaire thriller zoals op de omslag vermeld is het absoluut niet, maar het is wel een lekker spannend verhaal. De hoofdpersoon is dit keer eens niet een verveelde yup, of een slimme inspecteur, maar een beeldschoon onnozel blondje.
Rijk is ze ook, want ze is getrouwd met de zeer succesvolle Gidon, die ze al kent vanaf haar schooltijd. Wat hij precies voor werk doet, dat weet Donia niet, het interesseert haar eigenlijk helemaal niet. Haar doen en laten draait alleen om Donia zelf, en zolang dat goed gaat, ach, wat zal ze zich druk maken?
Maar als haar echtgenoot op klaarlichte dag doodgeschoten wordt, kan ze er niet meer omheen: zijn dood heeft te maken met zijn werk, en daar zit dus een luchtje aan. Ze wendt zich tot Daniel, de zakenpartner, tot ze tot haar schrik ontdekt dat hij haar laat schaduwen. Niet te vertrouwen dus, en zijn vrouw is ook al niet de goede vriendin die ze aan haar dacht te hebben. Jason dan, die interessante knappe man, die werk van haar maakt? De politie-inspecteur die zo aardig is zijn schouder te lenen om uit te huilen?

Donia komt steeds meer alleen te staan, en blijkt helemaal niet zo dom te zijn als ze zich altijd voorgedaan had. Maar het valt niet mee om zelf initiatief te nemen, gewend als ze is alles aan anderen over te laten. En zo valt ze nog wel een paar keer in de fout, ze vertrouwt de verkeerde mensen.
Als haar dochter Julia gevaar loopt, ontdekt Donia dat ze meer in haar mars heeft dan iedereen, zijzelf incluis, dacht. En ze krijgt hulp van boven...

Het verhaal speelt in Amsterdam, in Oud-Zuid, in een herkenbaar milieu. Ook de allochtone waarzegster met de I Tjing passen daarin, en zelfs Donia's droomduiding maakt het boek niet zweverig.
Dat dit domme blondje meer in haar mars heeft dan haar uiterlijk aangeeft, wordt heel geloofwaardig neergezet. Het verhaal is zo spannend dat je het door blijft lezen, tot het uit is.
Nu nog dat literaire waarmaken en Ariane Meijer hoort tot de betere schrijvers.
Prettig vind ik ook dat dit boek gelukkig geen aanknopingspunten biedt voor een serie!

Paperback | 240 Pagina's | Uitgeverij Sirene ISBN10: 9058314472

© Marjo, mei 2007

Reageren? Klik hier!

Koudegolf
Arnaldur Indridason

Er wordt een lijk met ingeslagen hoofd gevonden, vastgebonden aan oude Russische afluisterapparatuur. Het lijk komt letterlijk boven water doordat het meer, waarin het jarenlang heeft gelegen, langzaam leegloopt.
Hoofdinspecteur Erlendur Sveinsson en zijn medewerkers Sigurdur Óli en Elínborg proberen te achterhalen wie deze man is geweest en waarom hij op deze wijze in het water is gegooid.
Standaard politiewerk, zou je zeggen, maar al gauw raakt Erlendur naar het lijkt geobsedeerd door de speurtocht naar een oude auto die werd gebruikt door een man die al tientallen jaren wordt vermist. Het enige dat van hem teruggevonden is, is deze auto. Is deze man, Leonard, de man uit het meer? Wie is Leonard trouwens? De politie kan helemaal niets over hem vinden, alsof hij nooit heeft bestaan. Langzamerhand ontrafelt Erlendur het mysterie van Leonard en komt daarbij in aanraking met spionage en de geschiedenis van de socialisten in IJsland tijdens het begin van de Koude Oorlog.
In flashbacks wordt in verschillende hoofdstukken door een oude IJslander teruggeblikt op zijn verleden als idealistische student in Leipzig die ijvert voor een socialistische heilsstaat en moet toezien hoe zijn wereld stukje bij beetje afbrokkelt, door verraad en door de verdwijning van zijn Hongaarse vriendin, kort voor de inval van Rusland in Hongarije. Langzaam maar zeker komen de draden van de speurtocht van Erlendur naar de vermiste Leonard en de identiteit van het lijk uit het meer samen met de flashbacks van de oude IJslander.

Koudegolf is weer een zeer goed boek in de serie rondom Erlendur, Sigurdur Óli en Elínborg. Ook in dit boek is vermissing een belangrijk thema voor Erlendur, zowel persoonlijk – vanwege de vermissing in zijn jeugd van zijn broertje – als in zijn werk. Verder worden de karakters van zijn medewerkers verder uitgediept, waardoor ze meer gaan leven voor de lezer. En de verhouding met zijn kinderen Eva Lind en Sindri Snaer – die we in dit boek leren kennen – wordt verder uitgewerkt. Dat geeft Erlendur een diepgang en een vertrouwdheid waardoor je hem als een goede bekende gaat beschouwen.
De schrijfstijl van Indridason vind ik erg boeiend: er gebeurt zo op het oog heel weinig en tergend langzaam komen Erlendur en zijn mensen dichter bij de oplossing. Je zou ze af en toe wel vooruit willen duwen: toe nou, ik wil weten hoe het afloopt! De manier waarop Indridason de spanning weet op te bouwen en vast te houden is van grote klasse en hij levert daarmee zeer meeslepende thrillers af. Hij wordt wel vergeleken met Henning Mankell, de Zweedse schrijver die bekend is van de thrillers met Wallander in de hoofdrol; een vergelijking die hij wat mij betreft glansrijk kan doorstaan, hoewel ik, als ik ze zou moeten vergelijken, Wallander toegankelijker vind dan Erlendur.

ISBN 9789056721831 Paperback 331 pagina's Signatuur | april 2006
Oorspronkelijke titel: Kleivarfatn, Vertaler: Willemien Werkman

© Joanazinha, december 2008

Reageren? Klik hier!

Moordkuil
Arnaldur Indridason

In Reijkjavik (IJsland) worden op een bouwterrein botten gevonden, die daar al jaren moeten liggen. Rechercheur Erlendur haalt er de archeoloog bij om de botten bloot te leggen. Dat gaat natuurlijk heel langzaam, en in de tussentijd kan Erlendur al proberen er achter te komen wie het zou kunnen zijn. Op de plek van de vondst blijkt een zomerhuis te hebben gestaan, waarvan de bewoners nogal eens wisselden. Een hele kluif om dat allemaal uit te zoeken.

De lezer krijgt intussen al het verhaal mee van Margret en haar gezin. Margret wordt mishandeld door haar man, lichamelijk en geestelijk kapot gemaakt, en de kinderen kunnen niets doen.
Als tijdens de Amerikaanse legering na WO II haar man Amerikaanse goederen steelt en opgepakt wordt, breekt een periode van zes maanden aan waarin moeder en kinderen rust hebben. En Margret ontmoet Dave, een nieuwe liefde. Maar haar man komt vrij en Dave wordt overgeplaatst. Erlendur ontrafelt langzaam het verhaal van de bewoners van het zomerhuis en heeft ook nog zijn eigen sores.

Een heleboel verhaal dus in deze thriller, die lekker weg leest. Jammer dat het soms zo voorspelbaar is, en dat er (bij het vertalen?) kromme zinnen en stijlfouten ingeslopen zijn.

De auteur:
Arnaldur Indriðason (1961) behoort sinds jaren tot de meest succesvolle thrillerauteurs van zijn land. Daarnaast werkt hij als journalist en filmcriticus voor het grootste dagblad van IJsland. Alleen J.K. Rowling en Indriðason is het tot nu toe gelukt om tegelijkertijd met drie boeken in de top 3 van de IJslandse bestsellerlijsten te staan.

ISBN 9789056720513 Paperback 251 blz.Bruna Uitgevers, A.W. april 2004

© Marjo, februari 2005

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER!

Noorderveen
Arnaldur Indridason

Eerder dit jaar heb ik van Arnaldur Indridason al Moordkuil gelezen, in de achteraf foute veronderstelling dat dit zijn eerste literaire thriller was. Tijdens het lezen van Noorderveen kwam ik er namelijk al snel achter dat dit boek aan Moordkuil voorafging, hoewel dat voor het verhaal zelf verder geen gevolgen had. Mijn eerdere kennismaking met deze veelvoudig bekroonde auteur uit IJsland was mij goed bevallen, hoewel ik wel wat twijfels had over de vraag of hij in staat zou zijn om de lezers meerdere boeken lang te kunnen boeien met de hoofdpersonen die hij laat opdraven. Inspecteur Erlendur en zijn jongere collega’s Óli en Elínborg maakten in Moordkuil soms een wat onsamenhangende indruk en bleken maar ternauwernood in staat om met elkaar samen te werken. Met name Erlendur werd neergezet als een zonderlinge man die niet altijd serieus werd genomen door zijn omgeving en enigszins wereldvreemd door het leven ging. Maar hoewel in Noorderveen deze indrukken nog steeds licht aanwezig zijn, werden de professionele eigenschappen en bijzondere kwaliteiten van Erlendur als politieman veel duidelijker belicht. Iets wat het verhaal dan ook zeer ten goede kwam en van Noorderveen een beter boek maakte dan Moordkuil en tevens het talent van Indridason als auteur in één klap onomstreden naar het voetlicht schoof.

Net als in Moordkuil is in Noorderveen een misdaad de reden om in het verleden van een aantal mensen te gaan graven. In het huis van een met een asbak doodgeslagen man vinden de rechercheurs een eigenaardig briefje van de moordenaar en de goed verstopte foto van het graf van een jong meisje. Hoewel verdere aanwijzingen ontbreken, was met name Erlendur ervan overtuigd dat het briefje en de foto met elkaar te maken moesten hebben en dat er ergens in het leven van het slachtoffers raakvlakken te vinden moesten zijn. Maar het verleden laat zich niet altijd even makkelijk oprakelen en slechts door de vasthoudendheid van Erlendur lukte het om langzaam maar zeker een paar kleine aanknopingspunten te vinden.

Net als veel Scandinavische auteurs weet ook Indridason een aantal maatschappelijke en ethische vraagstukken op te werpen en komen moeilijke thema’s als erfelijkheid, orgaandonaties en ouderschap ruimschoots aan bod. Ook de rol van de wetenschap wordt aan de kaak gesteld en dan met name de manier waarop een deel van de kennis vergaard lijkt te worden. Het geeft een extra en zeer boeiende dimensie aan het boek en opvallend is dat de moeilijke onderwerpen nergens de vaart uit het verhaal weten te halen. Ook de extra verhaallijnen zijn uitstekend en vooral de problemen van Erlendur met zijn verslaafde dochter zijn zeer goed beschreven. Echt spannend is Noorderveen eigenlijk niet, maar het weet wel van begin tot eind te boeien en te intrigeren. Ook al weet je ruim voor de helft van het verhaal al wel ongeveer wat er nu precies aan de hand moet zijn. Maar omdat Indridason alles mooi en zorgvuldig weten te vertellen is dat helemaal niet vervelend en op sommige momenten weet hij de lezers toch nog te verrassen. Vooral op het eind komen er een paar ontroerende passages voorbij die je behoorlijk aan het denken zullen zetten.

Bij elkaar opgeteld is Noorderveen een meer dan uitstekend boek en is het duidelijk dat deze IJslandse auteur iemand is om goed in de gaten te houden. De eerste twee delen zijn wat mij betreft beter dan het begin van Henning Mankell in zijn inmiddels onvolprezen serie over Kurt Wallander. Maar die bleek wel in staat om de kwaliteit iedere keer weer verder op te schroeven en dat moet Indridason nog maar bewijzen. Maar dat hij over veel potentie beschikt mag inmiddels wel duidelijk zijn.

ISBN 9056720503 Vertaler: P. Vermeyden Ingenaaid, 223 pagina's Verschenen: april 2003 Gewicht: 398 gram Formaat: 235 x 155 x 21 mm A.W. Bruna Uitgevers (Uitgever: Signature)

Op mijn weblog http://eherni.blogspot.com/ kreeg dit boek van mij vier van de maximaal vijf sterren.

© Eric

Reageren? Klik hier!

Zussen
Barbara Garlaschelli

"Hij kan bewegen noch schreeuwen. Iets houdt hem aan de ondergrond gekluisterd.
Ondanks zijn moeite blijven zijn armen en benen roerloos liggen."

Zo begint het boek, en meteen rijzen de vragen: wie is die man? Hoe komt het dat hij daar ligt en waarom kan hij niet weg?
Die vragen worden beetje bij beetje beantwoord. En tegelijk komen er weer andere vragen. En zelfs als de lezer ergens halverwege het boek een donkerbruin vermoeden begint te krijgen hoe het allemaal zit, blijft de spanning groot genoeg om door te lezen. Want het begrijpen van de situatie wil niet zeggen dat je ook de afloop kunt voorspellen!

Het gaat om twee zussen die allebei ongetrouwd zijn gebleven. Het waarom daarvan is een van die vragen waar je niet zomaar een antwoord op krijgt. De man die het eerste hoofdstuk het woord heeft, is een gast: hij huurt bij de zussen een kamer, maar hij is een man die om vrouwen geeft, en de zussen zijn hongerig.
De situatie die zich dan ontwikkelt loopt danig uit de hand. Het verleden speelt een grote rol, er blijken dingen gebeurd te zijn die nooit uitgesproken zijn, maar die wel het lot van de zussen bepaald hebben.
De man en de zussen zijn afwisselend aan het woord, en ook de buurvrouw mag vertellen. Steeds als ze een gebeurtenis uit het heden aan de orde stellen, komen er herinneringen bij hen op, die verband houden met het heden. Dit is een prettige manier van vertellen, de flashbacks zijn kort, er zijn steeds andere invalshoeken, en langzaam wordt het hele plaatje duidelijk. Maar dan, als we weten wie wat is, en wat de wensen van de drie betrokkenen zijn, wat dan... hoe zal het aflopen?
Een van de betere psychologische thrillers.

ISBN 978 90 5831 471 0 Sorelle, 2004 uitgegeven door Edizioni Frassinelli Vertaald door Carolien Steenbergen In maart 2008 uitgegeven door Sirene. 189 pagina's

© Marjo, maart 2008

Reageren? Klik hier!

Open doel
Barbara van IJzeren

Nu heb ik helemaal niets met voetbal, ik erger me juist aan al die poespas, die weinig meer met sport te maken heeft. Verbazing dus in mijn omgeving dat ik een boek over de voetbalwereld zat te lezen!

Ik maak het nog erger: ik vind het zelfs een leuk boek, en zou het zo aanraden aan mensen die een ontspannend spannend boek willen lezen...

Mariette Deferre is een fan van Ajax en natuurlijk is ze aanwezig bij de wedstrijd van het jaar: Ajax tegen Feyenoord. Tijdens deze wedstrijd is er een verbazingwekkende actie van de Noorse spits: hij staat voor open doel, en schiet langzaam met opzet naast. Daarbij gaat de middelvinger omhoog... Is het om deze reden dat hij even later dood in de doucheruimte gevonden wordt?

Mariette raakt door samenloop van omstandigheden betrokken bij het onderzoek. Zij is in de buurt van de doucheruimte geweest. De vrouw van de spits, Tanja, is een goede vriendin van haar dochter, die op dat moment stage loopt op Sint Maarten.
Zijn deze vrouwen betrokken bij de moord? En wat spookt de spelersmakelaar, Prins, allemaal uit? En die jonge speler die zijn debuut maakte in deze belangrijke wedstrijd lijkt ook al geen schone handen te hebben...

Het onderzoek wordt gedaan door Commissaris Siderius en zijn speurders. Het loopt allemaal niet zoals het zou moeten, en daar is ook nog Winkelman, van de AIVD, die zich er mee bemoeit. Ik vind het eigenlijk wel leuk dat deze speurders fouten maken. Natuurlijk is het voor de schrijfster een manier om bepaalde wendingen te kunnen maken, maar het maakt het verhaal ook realistisch. Eigenlijk maakt het helemaal niet uit waar het verhaal speelt. Nou ja, misschien mis ik wel verwijzingen naar bepaalde bekende personen. De enige die ik herken is Johan Cruijff, die - incognito- geïnterviewd wordt. Maar voor het verhaal maakt dat niet uit. Het is spannend. Dus ik las, zonder erg in die achtergrond, geboeid door.
Jammer is dan wel dat de slotscène enigszins overdone is en dat de oplossing van de plot een beetje vergezocht is. Het zij Barbara van IJzeren vergeven, ik heb het boek met plezier gelezen...

ISBN 9789044610567 Paperback | 286 Pagina's | Uitgeverij Prometheus oktober 2007

© Marjo, juni 2008

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER!

Slapeloos
Barbara Voors

De hoofdpersoon in Slapeloos, Savanna Brandt, lijdt sinds enige maanden aan slapeloosheid en zo langzamerhand vernietigt dat haar leven. Ze kan haar werk niet aan, want 'haar zenuwen zijn draadjes die buiten hangen' zoals Barbara Voors het uitdrukt. Eigenlijk bestaat ze niet meer.
Ogenschijnlijk is er geen oorzaak aan te wijzen voor de slapeloosheid. Weliswaar heeft Savannah vier jaar geleden haar zoontje van zes verloren, maar sinds die tijd heeft ze juist als een blok geslapen. Niet toevallig, zoals later zal blijken.
Dat aan de doorwaakte nachten wel degelijk een oorzaak ten grondslag ligt, blijkt gaandeweg het verhaal. Eén van de elementen die een rol spelen, is een gebeurtenis, die Savannah heeft waargenomen toen ze elf was. In het pension waar ze logeerde met haar ouders is een dode vrouw aangetroffen. Savannah heeft iets gezien dat ze niet had mogen zien, maar dat heeft ze wel en nu, vijfentwintig jaar later, breekt haar dat alsnog op.
Ze probeert te werken aan een proefschrift over de schrijfster Elisabeth Brown die - eveneens vijfentwintig jaar geleden - onder nooit geheel opgehelderde omstandigheden om het leven is gekomen. Alles wijst erop dat ze zelfmoord heeft gepleegd, maar de mensen uit haar directe omgeving geloven daar niet in. Savannah's taak bestaat uit het weerleggen van 'feiten' die in een populaire biografie van de schrijfster zijn blootgelegd en het op het spoor komen van de verdwenen roman 'Insomnia'.
Nadat ze een paar weken heeft geleden aan de slapeloosheid begint Savannah mailtjes met dreigementen te ontvangen. Aanvankelijk lijken die niets te betekenen te hebben, maar ze worden angstaanjagender naarmate bij Savannah het besef doordringt dat ze verband houden met de moord die vijfentwintig jaar geleden plaatsvond.

Er zijn dus twee verhaallijnen: de moord bij het pension en de verklaring van de dood van de schrijfster Elisabeth Brown.
Een belangrijk motief, dat een rol speelt bij beide verhaallijnen, is de mishandeling van vrouwen door hun echtgenoot of minnaar. Waarom blijft een vrouw bij zo'n man, is de centrale vraag. Barbara Voors beantwoordt die vraag overtuigend.
Het verhaal wordt verteld vanuit Savannah, in de ik-vorm. Dat werkt hier erg goed. De wanhoop om het niet-slapen, het verdriet om haar gestorven kind en haar angst om te zien wat ze verdrongen heeft worden voelbaar. Savannah is geen bewonderingswaardige heldin die door haar vernunft van alles oplost, zoals vaak voorkomt in thrillers, maar een onzekere vrouw die bijna verpletterd wordt door gebeurtenissen in het verleden en het heden. Een echt mens dus. Dat zij herrijst, is te danken aan het feit dat ze - door de omstandigheden gedwongen - weer echt menselijk contact toelaat in haar leven.
Bij de oplossing van de twee raadsels die de verhaallijnen dragen wordt veel van hypnose gebruik gemaakt. Dat is het enige minpuntje van het boek: ik betwijfel of het mogelijk is om via hypnose verdrongen feiten zo gedetailleerd als in het boek gebeurt naar boven te halen. Ik vraag me zelfs af of het werkelijk mogelijk is om hele belangrijke gebeurtenissen, die zware gevolgen hebben voor de rest van je leven, zo grondig en totaal te verdringen.
De perfect beschreven beleving van Savannah maakt alles goed. Dit boek kan met recht een literaire thriller worden genoemd.

Hardcover | 367 Pagina's | Uitgeverij De Geus | 2001 ISBN: 9052269556

PetraO., april 2007

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER!

http://www.carlavermaat.nl

Nachtval
Carla Vermaat

Dit is het tweede boek van Carla Vermaat. En in mijn ogen ook veel beter als de eerste. In dit boek hangt een beklemmende sfeer en daardoor blijf je maar lezen.

Maart 1994:
Sandra Driehuis heeft een saai huwelijk. Ze heeft ervoor te kiezen om voor de kinderen te zorgen, maar nu die de deur uit zijn hebben zei en haar man niks meer tegen elkaar te zeggen.
Dan op een dag verdwijnt Simon Driehuis op een raadselachtige manier. Een paar dagen later wordt hij vermoord aangetroffen.

Maart-April 2000:
Sandra heeft een nieuw leven opgebouwd met een nieuwe man en is helemaal opgefleurd daardoor. Amanda de dochter van Sandra heeft het zes jaar na dato nog steeds moeilijk met de dood van haar vader. Ze is daardoor niet in staat om lang een relatie met iemand te hebben. Dan geven Sandra en haar nieuwe man Amanda een schildervakantie cadeau naar Engeland.
Daar ziet ze een man lopen en ze schrikt zich rot, want die man loopt net als haar vader. Maar hoe is dat mogelijk en wat weet Sandra ervan?

Ik zag op Crimezone dat Carla Vermaat weer een nieuw boek heeft, die ga ik zeker lezen.

De auteur:
Carla Vermaat is werkzaam in het onderwijs en organiseert schildervakanties. Ze woont met haar kinderen in Zaandam.

ISBN 9022537587 Ingenaaid, 272 pagina's Verschenen: oktober 2003 Gewicht: 373 gram Formaat: 215 x 138 x 25 mm De Boekerij

Bianca, februari 2005

Reageren? Klik hier!

http://www.carolgoodman.com