Het Venetiaans bedrog
Steve Berry

Het zesde (op de flap staat vijfde???) boek van Steve Berry gaat over biologische wapens met natuurlijk een historische achtergrond. Zo kennen we Berry immers: ergens in de geschiedenis vindt hij een onopgelost raadsel, of een lacune, en Berry zal die wel even op een heel eigen manier invullen. Het blijft evenwel altijd duidelijk wat de algemeen bekende feiten zijn en wat er bij verzonnen wordt.
Net als in de andere boeken draait het om macht: verschillende partijen willen iets bemachtigen waarmee ze zich almachtig kunnen voelen. Daarbij zitten ze elkaar in het vaarwater, al werken ze als het uitkomt ook wel samen.
En dan hebben we nog de hoofdpersonen van alle thrillers: Cotton Malone, een soort freelancer, die vaak samenwerkt met Cassiopeia Vitt. Henrik Thorvaldsen is een Deen, een van de rijkste mannen van de wereld, en een die met Cotton en Cassiopeia strijdt voor een betere wereld.

In dit boek is het raadsel Alexander de Grote: hoe is hij gestorven en waar is zijn lichaam gebleven?
Archeologen en schatzoekers zoeken al 1500 jaar naar zijn laatste rustplaats, waar zich volgens de legende een genezend serum zou bevinden. Cotton en Cassiopeia krijgen te maken met de dictator Irina Zovastina, leider van een aantal voormalige Sovjetrepublieken dat zich heeft verenigd in een nieuwe staat. Zij is er op uit om Alexander de Grote te overtreffen als de grootste veroveraar uit de geschiedenis. Om de wereldheerschappij te bemachtigen verzamelt ze de meest vernietigende bacteriële wapens, waarmee ze een biologische oorlog wil ontketenen.
Tegelijk heeft ze een vriendin die aan aids ligt te sterven. Misschien kan ze haar redden?

Het concept van Berry is in alle boeken hetzelfde. En zijn stijl verandert ook niet. Door steeds van vertelperspectief te veranderen en een goed gebruik te maken van cliffhangers, schept hij een spanning, waardoor je het boek niet meer weg wil leggen.
Maar voor mij werkt het kunstje niet meer merk ik. Het wordt voorspelbaar. Daarbij komt dat de geloofwaardigheid van de hoofdpersonen aangetast wordt als zij iedere keer weer weten te ontsnappen, en hun minder belangrijke vijanden natuurlijk wel die kogel opvangen. Dat vind ik jammer, want de achtergrond blijft interessant. Je merkt dat Berry zich terdege heeft verdiept in de geschiedenis en in dit geval ook in de werking van virussen. Misschien zou hij eens andere personages kunnen laten opdraven? En het net iets minder ingewikkeld maken?
Maar natuurlijk zijn er volop liefhebbers die helemaal niet willen dat er iets verandert!

Andere boeken van Steve Berry zijn:
De erfenis van de Tempeliers
De Romanov voorspelling
De Amberzaal
De Alexandrië-connectie
Het derde geheim

Isbn 978 90 261 2478 5 Paperback 472 pagina's | Uitgeverij De Fontein | mei 2009
Vertaald door Hugo Kuipers

© Marjo, juli 2009

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Droom niet meer
Jan de Leeuw

Jan de Leeuw is mij bekend als schrijver van heel mooie jeugdboeken (Vederland, Midzomernachtzee, Nachtland), en dus dacht ik met 'droom niet meer' eveneens een jeugdboek in handen te krijgen. Niets is minder waar, het blijkt dat Jan de Leeuw ook een schrijver van spannende boeken is! Dit boek is in 2004 genomineerd geweest voor de debuutprijs van Vlaanderen (niet gewonnen), waar ik maar mee wil zeggen dat het door anderen wel opgemerkt is!

In 'Droom niet meer' is de verteller een vrouw van bijna veertig, alleenstaande moeder van drie opgroeiende kinderen. Ze werkt overdag op een fabriek, en heeft daarnaast nog deze baan in een hotel als toiletjuffrouw, Madame Suzanne voor de hotelgasten, wc-madam voor haar zelf. Op een dag wordt in een van de hotelkamers een vrouw dood aangetroffen. Madame Iris, call-girl van beroep, was een van de weinigen die af en toe een praatje maakte met Suzanne. Vlak van tevoren heeft ze in de wc's een agenda laten liggen. Suzanne kan het nu niet meer terugbezorgen, wat moet ze er mee? Als ze ontdekt dat er cryptische namen en telefoonnummers in staan, denkt ze dat ze informatie heeft die naar de moordenaar zou kunnen leiden. Maar voor ze er toe komt het boekje aan de politie te overhandigen, wordt er een man gearresteerd en veroordeeld.
En dan gaat ze zelf maar op onderzoek uit, hetgeen haar in gevaarlijke, maar vooral verrassende situaties brengt. Op zich is het helemaal geen bijzonder verhaal, het is de manier waarop Jan de Leeuw het zijn personage laat vertellen die het boek tot een waar genot maakt. Het Vlaamse accent, maar vooral de humor, heerlijk!! Maar ook speelt er een weemoedigheid door het boek, de heimwee van een geknakte vrouw die beseft dat ze nooit zal uitstijgen boven het lot dat haar getroffen heeft.

"Ik weet niet waar mijn kop stond, die dag. De chef-kok had zeker vettige brol bijeengesmeten, want ik had de indruk dat er meer volk in mijn toilet zat dan in het restaurant. Wat een werk in de keuken, denk ik soms, lopen en koersen, gebogen over die hete vuren en van over gans de wereld al dat eten aangesleept, beesten doodgebloed, vetgemest, met stokken in hun keel tot in hun gat, negerkes die met bananen slepen, pinguïnvet en nachtegalentongen, gegarnituurd met garnalenogen en peterselie."

"Suzanne?
Ik schrik op.
Van wat droom jij?
Ik? Ik droom niet meer."

"De dag nadien zit ik op de metro. Dat is beter dan de cinema en het kost minder. Koppelkes draaien tongen naast strenge ouwe mees en dronkaards rochelen naast gecoiffeerde madammen. Af en toe ziet ge een toerist met rugzak en een kaart van de stad half weggestoken in zijn broekzak, beschaamd toerist te zijn.
Mocht ik geld genoeg hebben om mijn dagen op te doen aan wandelen en goed eten, ik zou mij niet generen."

ISBN 9789063065089 Paperback Verkoopmaatschappij Schuyt & Co | februari 2006

© Marjo, juli 2009

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Schimmenspel
Matthias Rozemond

In 1961 heeft Norbert Camperman een verkeersongeluk veroorzaakt, waarbij zijn broer en nichtje om het leven komen. Om dit te verwerken staat hij onder behandeling van een psychotherapeut en gebruikt ook medicijnen. Als zijn broer twee jaar later een brief stuurt, en zich ook nog laat zien (!) gaat reist hij met zijn vrouw terug naar Schotland om de ware toedracht van het ongeluk te achterhalen.
De problemen worden groter als in zijn hotelkamer een kamermeisje wordt vermoord en hij de hoofdverdachte blijkt. Hij vlucht, met Stella, een Schotse vrouw die ineens in zijn leven opduikt. Op een dag ontvangt Peter een dagboek van zijn vader, geschreven in de Schotse gevangenis, waar zijn vader tenslotte zelfmoord pleegde. Hij reist naar Schotland om daar uit te vinden wat er wérkelijk gebeurde, en bezoekt daarbij Stella en haar dochter.

Het is al vrij snel duidelijk dat Norbert er in geluisd blijkt te zijn, maar de details worden slechts mondjesmaat onthuld, om toch een poging te doen de spanning te vergroten. De plot lijkt eigenlijk niet zo belangrijk. De schrijver wankelt een beetje tussen twee genres: is het bedoeld als een puur spannend verhaal, of wil hij inzage geven in de psychologie van zijn personages? Het had wat mij betreft nog wat meer uitgesponnen mogen worden. Hoe komt het dat Norbert met een wildvreemde vrouw naar het eiland Skye vlucht? En wat doet het verhaal van zijn vader met Peter?

Wel leuk vind ik de (zij het gezochte) parallel met Bonnie Prince Charlie, de Schotse troonpretendent die jammerlijk moest vluchten, en daarbij geholpen werd door een vrouw. Dit speelde tijdens de Jacobitische opstanden in de achttiende eeuw.
Ik vind dit boek meer een romantisch spannend boek, dan een literaire thriller. Leuk om te lezen, maar geen pageturner.

ISBN 978 90 214 3470 4 Paperback 335 pagina's | Em. Querido's Uitgeverij | oktober 2008

© Marjo, juli 2009

Lees de reacties op het forum, klik HIER

De dood ging in wit gekleed
Jim Kelly

Petje af voor de twee inspecteurs die een zeer ingewikkelde zaak toegewezen krijgen. De plot is erg ingewikkeld.

Het kernverhaal is dat van Sarah Baker-Sibley, die in onmin leeft met haar ex, die haar de zeggenschap over hun dochter wil ontnemen. Haar man woont op een Grieks eiland, gelukkig ver weg, maar de dochter is intussen een eigenzinnige puber geworden die zelf ook wat in de pap te brokkelen wil hebben. Op weg om haar dochter van school te halen, strandt Sarah in een sneeuwstorm, op een weg waar ze geen bereik heeft. Ze raakt in paniek als blijkt dat er een moord gepleegd is en dat ze daar nog wel even vast zal zitten. Als een van de inspecteurs haar dochter wel wil waarschuwen, accepteert ze dat, maar ze blijft onrustig.
De weg waar ze vaststaat is een afgelegen kustweggetje (kaart voorin) waar tenslotte negen auto's komen te staan. Behalve dat er overduidelijk een moord is gepleegd, is er een automobilist die een hartaanval krijgt, vlucht een bestuurder weg, en weer een andere bestuurder is onder invloed van marihuana.
Zo is er behalve het kernverhaal sprake van smokkel, van wraak, van diefstal, afpersing en nog meer. En als de getuigen dan allemaal belangrijke dingen verzwijgen of de boel aan elkaar liegen, dan maak je borst maar nat!

De inspecteurs zijn Shaw en Valentine, niet bepaald beste vrienden. Ooit werkte Valentine samen met de vader van zijn huidige partner, en twaalf jaar geleden hebben zij een zaak verknald. Dat is nog steeds een last voor Valentine. Niet meer voor Jack Shaw, die is overleden. Maar nu is zijn zoon er op gebrand zijn naam te zuiveren. Dat probeert hij ook nog even te doen.
Wie houdt van puzzelen houdt, samen met inspecteurs die er ook een eigen leven op na houden, die zit goed. In het boek wordt de zaak een forensische puzzel genoemd. Dat klopt, aan de plot mankeert niets, behalve dat het ingewikkeld is.
Maar ik heb me helaas herhaaldelijk geërgerd aan de taal, aan het overdreven gebruik van bijvoeglijke naamwoorden, aan kleine foutjes in de tekst. Ik heb er dus niet zo van genoten als gekund had.

Voorbeelden:
'De Alfa-Romeo trok een lippenstiftrode streep door een sepiakleurig landschap.'

'De stank van gebakken vet lag als een dekbed over de formicatafels'

'zijn gezicht werd nog altijd gedomineerd door een herhaaldelijk gebroken neus'
(wat een vreemde opmerking!!)

'ze was klein, stevig gebouwd, maar je zou haar nooit tenger noemen'
(waar slaat het woord 'maar' op?)

Of een inspecteur die eerst zucht dat hij na drie uur slaap nog moe is, maar een paar minuten later zich puik voelt??

Nog eentje dan, wat zijn de twee het eens! In één alinea.

'...dacht Shaw, hij had de pest aan winstbejag.
'U bent vroeg', zei ze. Valentine had een hekel aan punctuele mensen.

Een thriller hoeft helemaal niet geschreven te worden in een mooie taal, dus als je dat niet beheerst, probeer het dan ook niet!

ISBN 978 90 261 2607 9 Paperback 304 pagina's | Uitgeverij De Fontein | mei 2009
'Death wore white' Vertaald door Pieter Janssens

© Marjo, juli 2009

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Stervensuur
Roger Jon Ellory

Een voorloper van 'Een stil geloof in engelen'.
In dit boek, zijn debuut, hanteert Ellory een zelfde manier van vertellen: een man, veroordeeld tot de doodstraf, vertelt aan een geestelijke die hem bezoekt, het verhaal van zijn leven.
Dat verhaal wordt afgewisseld met het leven uit de cel, over bewakers die zich menselijk gedragen en over die ene bruut, die hem het liefst te grazen zou nemen.
Daniel Ford is veroordeeld omdat hij een zwarte vermoord heeft, maar hij is onschuldig. De vermoorde is Nathan Verney, en Nathan was Daniels onafscheidelijke vriend vanaf dat ze elkaar ontmoetten op hun zesde levensjaar.
Daniël is er in geluisd, zegt hij. Nathan was zijn vriend, en zelfs al waren er wel eens ruzietjes en was er wel eens spanning omdat ze van mening verschilden, dat was zeker geen reden om zijn enige vriend te vermoorden! Er is een gevangene die hem haarfijn allerlei complottheorieën uitlegt, over de moord op de Kennedy's, over Nixon en de oorlog in Vietnam, over de Ku-klux-clan, en ook over de veroordeling van Daniël.
Het verhaal speelt in Amerika, in de jaren zestig/zeventig. Op de achtergrond is de politiek aanwezig, maar nooit zodanig dat het een politieke thriller wordt. Het blijft het levensverhaal van twee jongens, de ene blank, de andere zwart, in een tijd dat zoiets met argusogen bekeken werd.
De titel vind ik niet goed. Waarom niet gewoon de Engelse titel vertaald? Maar dat doet natuurlijk niets aan het leesplezier af: een boek dat je niet weg wil leggen, zelfs al is de afloop bekend.

ISBN 90 229 8767 1 Paperback 343 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | maart 2004
'Candlemoth' Vertaald door Eny van Gelder

© Marjo, juni 2009

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Schijnwereld
Roger Jon Ellory

Annie heeft een tweedehands boekenwinkeltje in New York, waar ze maar net van rond kan komen. Ze heeft geen partner, geen ouders, woont in een appartementje. Ze heeft het best wel naar haar zin, maar tegelijk beseft ze dat ze een eenzaam leven leidt. De enige vriend die ze heeft woont tegenover haar, dat is een oudere dronkenlap. Haar moeder is al zo'n tien jaar dood, en haar vader al ruim twintig jaar, die heeft ze nauwelijks gekend. Des te vreemder is het dus als op een dag een man haar winkel binnenstapt met de boodschap dat hij omwille van de vriendschap met haar vader een afspraak met Annie wil maken. Hij zal iedere maandag komen en haar steeds een hoofdstuk van een boek geven, waar ze dan over praten. Ook heeft hij brieven die haar vader aan haar moeder geschreven heeft.
Ineens komt het verleden weer tot leven, deels in de weinige herinneringen, maar vooral in haar verlangen om meer te weten. Ze leest dus, samen met Sullivan, haar buurman, de vellen papier die een onuitgegeven boek vormen. Het is het verhaal van een jongen die onder haast onmenselijke omstandigheden , namelijk in Auschwitzs, opgroeit, en later een gewiekst zakenmannetje wordt. Maar hij begeeft zich op het verkeerde pad en verdient zijn geld met gokken en prostitutie. Het verhaal zoals dat in het manuscript beschreven wordt is een harde thriller, en dat is niet mijn cup-of-tea.
Het andere deel, waarin Annie haar leven leidt met Sullivan, en een nieuwe vriend, is veel boeiender. Maar natuurlijk zijn de twee verhalen met elkaar verbonden en Annie zal het niet makkelijk krijgen...

Het is het tweede boek van Ellory, ('een stil geloof in engelen' is ook van hem) en gelukkig weet ik dat hij bijgeleerd heeft want hier zitten nogal wat schoonheidsfoutjes in. Soms kloppen dingen niet. Als Annie op een dag in een hotel in een vreemde stad op haar vriend wacht en die na de middag nog niet is komen opdagen, gaat ze aan de wandel en een beetje winkelen. Toch zegt ze later dat ze zich de hele dag opgesloten heeft gevoeld. Nou, met veel goede wil kun je dat wel aannemen, maar het had beter gekund. En er wordt een afspraak gemaakt voor een etentje. Dinsdagavond, zeggen ze. En in het volgende hoofdstuk staat dat de dinsdag zonder bijzonderheden voorbij gaat. Is dat etentje afgezegd dan?
Nou ja, zulke dingen storen me.
Maar ergens staat dan weer de volgende zin:
"Ze viel in slaap met de snelheid van een achtbaankarretje dat zich naar beneden stort, en ze kreeg waar voor haar kaartje."
Dat vind ik dan weer leuk gevonden.
Conclusie: het was niet vervelend om te lezen. Maar meer dan 'aardig' was het niet.

Isbn 90 229 8928 3 Paperback 334 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | maart 2005
Vertaald door Eny van Gelder

© Marjo, juni 2009

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Bergafwaarts
James Lee Burke

Inspecteur Dave Robicheaux, zijn vrouw en zijn vriend privé-detective Clete Purcel brengen hun vakantie door in het landelijke Montana. De mooie natuur, puurheid en heldere lucht staan echter in schril contrast met de misdaden die er gepleegd worden: de moord op 2 studenten en op 2 toeristen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en ondanks hun vakantie gaan Robicheaux en Purcel op onderzoek uit. Met krachtige, bijna agressieve beschrijvingen worden de 2 vrienden gevolgd in hun zoektocht naar de dader. Wat heeft de rijke familie Wellstone, waarme ze vanaf de eerste pagina al ruzie hebben, met dit alles te maken?
Door dit alles heen speelt nog de zoektocht van de eigenaar van een particuliere gevangenis naar een ontsnapte gevangene, die zich in de buurt op zou houden. Ook hier lijkt weer een lijntje te lopen naar de Wellstones.
De verschillende verhaallijnen komen in een zinderend einde bij elkaar en laat de lezer naar adem happend achter. Gelukkig volgt er nog een epiloog waarbij je tot rust kunt komen, zodat het boek met een normale hartslag weggelegd kan worden.

Burke verstaat als geen ander de kunst om de zekerheden en onzekerheden, de goede en de slechte kanten van zijn personages vorm te geven. De scheidslijnen tussen ‘goed’ en ‘slecht’ zijn af en toe heel dun; bewondering en afschuw wisselen elkaar af. Hier is geen sprake van papieren helden, maar van mensen van vlees en bloed met al hun goede en minder goede kanten. Een schrijver die me dat voor ogen kan toveren, is zijn 5 sterren uit de VN-thrillergids meer dan waard. Burke is erin geslaagd het genre ‘politieroman’ naar een eenzame hoogte te tillen. En door de prachtige, haast poëtisch gecomponeerde zinnen waarmee hij de omgeving en de karakters beschrijft, is dit één van de weinige boeken waar de betiteling ‘literair’ voor 100% terecht op het boek staat. Kortom: een juweeltje.

ISBN 9789074274319 Paperback 439 pagina's | Verbum Crime | juni 2009
vertaald door Hanneke van Soest, Karst Dalmijn

© Joanazinha, juni 2009

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Dodencirkel
Elly Griffiths

Hè, wat heerlijk als een boek begint met een verantwoording (ook al is het in een dankwoord zoals hier). Ik weet al voor ik ga lezen in hoeverre het gegeven van het boek op waarheid berust. In dit geval is de basis een palencirkel, gevonden bij Holme-next-the-Sea. Een palencirkel uit de bronstijd is een magische plek, een heilige plek, al weet men niet precies wat het betekende.

Het boek speelt in een dorpje als Holme dat in Norfolk ligt, aan de oostkust van Engeland, maar is verder geheel fictief. In een moerasgebied is jaren geleden een palencirkel gevonden, en er blijken zich nog meer schatten in de grond te bevinden. Helaas ook gruwelijke schatten.
De bijna veertigjarige Ruth Galloway is archeologe, ze geeft les op de universiteit, maar doet ook veldonderzoek. Ze was betrokken bij de vondst van de palencirkel, en nu er een lijk gevonden wordt in de buurt, doet de politie een beroep op haar expertise bij het bepalen van de oudheid van beenderen: er wordt al wel jaren een meisje vermist, Lucy, maar zijn de overblijfselen wel van dat kind?
Inspecteur Nelson was degene die de zaak van de verdwenen Lucy kreeg, en nu, na tien jaar, is hij nog steeds vastbesloten om haar te vinden, dood of levend.
Opnieuw verdwijnt er een meisje, er volgen speurtochten in het moerasgebied aan de rand waarvan Ruth een huisje heeft. Ze woont er afgelegen, met als buren een vogelkenner en een stel dat alleen in weekendend komt. Speurtochten naar de verdwenen meisjes, en naar palen uit de ijzer- en bronstijd, het gebied wordt danig verstoord.
Ook het leven van Ruth wordt flink opgeschud: haar ex komt terug, haar vriendin blijkt bepaalde dingen verzwegen te hebben, en die inspecteur, ook al is hij getrouwd, is wel een interessante man. Bovendien wordt een van haar katten slachtoffer, en krijgt ze anonieme sms-jes.
Het verhaal is niet origineel, gebeurtenissen zijn nogal voorspelbaar, maar niettemin is dit een boek waar je lekker in kan duiken. Heerlijke spannende ontspanning!
Een debutant die in de gaten gehouden moet worden.

Isbn 978 90 325 1148 7  Paperback 270 pagina's | De Fontein mei 2009
Vertaald door Els Franci-Ekeler 

© Marjo, juni 2009

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Schreeuw voor mij
Karen Rose

Zojuist heb ik met trillende handen dit boek dichtgeslagen. Wat een mooi geconstrueerd boek; alles klopt: de personages, het plot, de vaart en af en toe even de rustpauzes om adem te halen voor je de volgende achtbaan induikt.
Karen Rose vertelt in dit boek het verhaal van Daniel en Alex. Zo simpel als dat klinkt is het echter absoluut niet. Daniel, FBI-agent, is de broer van seriemoordenaar Simon Vartanian (uit het boek Sterf voor mij). Wanneer Schreeuw voor mij begint heeft Daniel net twee weken daarvoor zijn broer doodgeschoten en zijn ouders begraven, die samen met vele anderen slachtoffer van Simon zijn geworden.

Alex is de eeneiige tweelingzus van Alicia, die 13 jaar geleden is verkracht en vermoord, waarna haar moeder zelfmoord heeft gepleegd. Daarna is zij liefdevol opgenomen in het gezin van een oom en tante. Zij gaat terug naar haar vroegere woonplaats wanneer blijkt dat haar stiefzus Bailey is verdwenen en zij de voogdij krijgt over Bailey’s getraumatiseerde dochtertje Hope.
Dan wordt een jonge vrouw gevonden die op dezelfde wijze is vermoord als Alicia. De moordenaar van Alicia zit in de gevangenis, dus hij kan het niet zijn. Is hier sprake van een copy-cat moordenaar? En het blijft niet bij deze ene moord.

Met elkaar verbonden door de misdaden uit het heden en uit het verleden, gaan Daniel en Alex op zoek naar antwoorden en het lijkt erop alsof alles en iedereen met elkaar te maken heeft. De lezer weet al direct wie de moordenaar is, maar wat zijn zijn motieven? Waar is Bailey en als zij nog leeft, wie houdt haar gevangen en vooral: waarom? Waarom werkt de sheriff hen tegen? Wie zijn die mannen die met elke moord angstiger worden?
De sleutel tussen de moord op Alicia 13 jaar geleden, de moorden van nu en de verdwijning van Bailey moet letterlijk gezocht worden in het verleden.

Door de onderverdeling van de hoofdstukken in dagdelen met tijdsaanduiding, wordt de spanning heel subtiel steeds verder opgevoerd. Het perspectief wisselt even gemakkelijk van Daniel en Alex naar de moordenaar, naar Bailey en naar andere hoofdrolspelers in dit drama. Dat is naar mijn mening de kracht van het boek en tegelijkertijd ook zijn – enige – zwakte. Door die wisselingen blijf je continu gefocust en geprikkeld, maar er gebeurt zoveel en er is sprake van zoveel personen dat je op moet passen de draad niet kwijt te raken.
Al met al is mijn eerste kennismaking met de boeken van Karen Rose er één die smaakt naar meer!

ISBN: 9789026125263 Paperback 461 blz. Uitgeverij: De Fontein mei 2009
Vertaling: Lia Belt

© Joanazinha, juni 2009

Lees de reacties op het forum en of reageer, klik HIER

Valse lading
Andrew Gross

Charles en Karen Friedman zijn een gelukkig getrouwd stel met twee prachtige kinderen. Charles en Karen zijn na 18 jaar huwelijk nog steeds gek op elkaar en de kinderen voelen zich veilig en gekoesterd in een goed nest. Charles is zelfstandig ondernemer – hij heeft een eigen hedge fund – en Karen zorgt voor het huis en het gezin en doet vrijwilligerswerk.
Dan komt de dag waarop hun leven op dramatische wijze volledig op zijn kop komt te staan: de trein die Charles neemt naar zijn werk, wordt opgeblazen en honderden mensen vinden de dood of raken zwaar gewond. Ook Charles komt bij deze aanslag om het leven. Karen en de kinderen zijn verbijsterd en helemaal kapot van verdriet; de verwoesting was zo groot dat er zelfs geen lichaam is dat begraven kan worden. Alleen het handvat van zijn koffertje wordt teruggevonden. Op diezelfde dag wordt de jonge AJ vermoord tijdens een hit en run-aanrijding. Er lijkt een connectie tussen beide zaken te bestaan, omdat AJ een papiertje met de naam van Charles Friedman in zijn hand had. De sporen lopen echter dood.

Maanden verstrijken en het leven neemt weer zijn normale loop voor Karen en haar kinderen. Totdat zij bezoek krijgt van 2 mannen die op zoek zijn naar honderden miljoenen dollars die haar man in zijn zaak heeft verloren….. en met ‘nee’ nemen ze geen genoegen. Karen gaat snuffelen en stuit op vreemde zaken: een bankkluis waarin geld is gestort nadat de explosie waarbij Charles omkwam had plaatsgevonden, een vals paspoort, nog een moord. Waar was Charles mee bezig?
Met de hulp van politieman Ty Hauck, die indertijd onderzoek deed naar de dood van AJ, gaat Karen op zoek naar antwoorden, waarbij ze steeds dichter op de hielen worden gezeten door de mannen die op zoek zijn naar het vermiste geld…… en naar Charles.

Valse lading is een typisch product van deze tijd waarin de nieuwe thrillers je bijna elke maand om de oren vliegen: de verhaallijnen zijn niet al te ingewikkeld, er is sprake van een vrouw in nood en een redder uit de nood (liefst een (ex-)politieman), er zijn vaak kinderen bij betrokken en de scheidslijn tussen good guys en bad guys is helder. Hier is niets mis mee; ik lees deze boeken graag ter verstrooiing maar er blijft naderhand weinig van hangen. Dat zal met Valse lading ook zo zijn: op zich een prima boek, niet al te spannend, heel vlot geschreven. Door de korte hoofstukken die eindigen met korte cliffhangers blijf je doorlezen ondanks dat de personages niet echt uit de verf komen en er weinig diepgang en verrassende elementen in zitten.
Ik ben toch wat teleurgesteld in het boek omdat ik van een co-auteur van James Patterson, waarmee op de achterkant van het boek geschermd wordt, meer had verwacht: meer spanning, meer uitdieping van karakters en een sterker plot. Maar Valse lading kun je na lezing rustig vergeten.

ISBN 9789026125942 Paperback 351 pagina's | Uitgeverij De Fontein | mei 2009

© Joanazinha, juni 2009

Lees de reacties op het forum, klik HIER