Zussen
Barbara Garlaschelli

"Hij kan bewegen noch schreeuwen. Iets houdt hem aan de ondergrond gekluisterd.
Ondanks zijn moeite blijven zijn armen en benen roerloos liggen."

Zo begint het boek, en meteen rijzen de vragen: wie is die man? Hoe komt het dat hij daar ligt en waarom kan hij niet weg?
Die vragen worden beetje bij beetje beantwoord. En tegelijk komen er weer andere vragen. En zelfs als de lezer ergens halverwege het boek een donkerbruin vermoeden begint te krijgen hoe het allemaal zit, blijft de spanning groot genoeg om door te lezen. Want het begrijpen van de situatie wil niet zeggen dat je ook de afloop kunt voorspellen!

Het gaat om twee zussen die allebei ongetrouwd zijn gebleven. Het waarom daarvan is een van die vragen waar je niet zomaar een antwoord op krijgt. De man die het eerste hoofdstuk het woord heeft, is een gast: hij huurt bij de zussen een kamer, maar hij is een man die om vrouwen geeft, en de zussen zijn hongerig.
De situatie die zich dan ontwikkelt loopt danig uit de hand. Het verleden speelt een grote rol, er blijken dingen gebeurd te zijn die nooit uitgesproken zijn, maar die wel het lot van de zussen bepaald hebben.
De man en de zussen zijn afwisselend aan het woord, en ook de buurvrouw mag vertellen. Steeds als ze een gebeurtenis uit het heden aan de orde stellen, komen er herinneringen bij hen op, die verband houden met het heden. Dit is een prettige manier van vertellen, de flashbacks zijn kort, er zijn steeds andere invalshoeken, en langzaam wordt het hele plaatje duidelijk. Maar dan, als we weten wie wat is, en wat de wensen van de drie betrokkenen zijn, wat dan... hoe zal het aflopen?
Een van de betere psychologische thrillers.

ISBN 978 90 5831 471 0 Sorelle, 2004 uitgegeven door Edizioni Frassinelli Vertaald door Carolien Steenbergen In maart 2008 uitgegeven door Sirene. 189 pagina's

© Marjo, maart 2008

Reageren? Klik hier!

Open doel
Barbara van IJzeren

Nu heb ik helemaal niets met voetbal, ik erger me juist aan al die poespas, die weinig meer met sport te maken heeft. Verbazing dus in mijn omgeving dat ik een boek over de voetbalwereld zat te lezen!

Ik maak het nog erger: ik vind het zelfs een leuk boek, en zou het zo aanraden aan mensen die een ontspannend spannend boek willen lezen...

Mariette Deferre is een fan van Ajax en natuurlijk is ze aanwezig bij de wedstrijd van het jaar: Ajax tegen Feyenoord. Tijdens deze wedstrijd is er een verbazingwekkende actie van de Noorse spits: hij staat voor open doel, en schiet langzaam met opzet naast. Daarbij gaat de middelvinger omhoog... Is het om deze reden dat hij even later dood in de doucheruimte gevonden wordt?

Mariette raakt door samenloop van omstandigheden betrokken bij het onderzoek. Zij is in de buurt van de doucheruimte geweest. De vrouw van de spits, Tanja, is een goede vriendin van haar dochter, die op dat moment stage loopt op Sint Maarten.
Zijn deze vrouwen betrokken bij de moord? En wat spookt de spelersmakelaar, Prins, allemaal uit? En die jonge speler die zijn debuut maakte in deze belangrijke wedstrijd lijkt ook al geen schone handen te hebben...

Het onderzoek wordt gedaan door Commissaris Siderius en zijn speurders. Het loopt allemaal niet zoals het zou moeten, en daar is ook nog Winkelman, van de AIVD, die zich er mee bemoeit. Ik vind het eigenlijk wel leuk dat deze speurders fouten maken. Natuurlijk is het voor de schrijfster een manier om bepaalde wendingen te kunnen maken, maar het maakt het verhaal ook realistisch. Eigenlijk maakt het helemaal niet uit waar het verhaal speelt. Nou ja, misschien mis ik wel verwijzingen naar bepaalde bekende personen. De enige die ik herken is Johan Cruijff, die - incognito- geïnterviewd wordt. Maar voor het verhaal maakt dat niet uit. Het is spannend. Dus ik las, zonder erg in die achtergrond, geboeid door.
Jammer is dan wel dat de slotscène enigszins overdone is en dat de oplossing van de plot een beetje vergezocht is. Het zij Barbara van IJzeren vergeven, ik heb het boek met plezier gelezen...

ISBN 9789044610567 Paperback | 286 Pagina's | Uitgeverij Prometheus oktober 2007

© Marjo, juni 2008

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER!

Slapeloos
Barbara Voors

De hoofdpersoon in Slapeloos, Savanna Brandt, lijdt sinds enige maanden aan slapeloosheid en zo langzamerhand vernietigt dat haar leven. Ze kan haar werk niet aan, want 'haar zenuwen zijn draadjes die buiten hangen' zoals Barbara Voors het uitdrukt. Eigenlijk bestaat ze niet meer.
Ogenschijnlijk is er geen oorzaak aan te wijzen voor de slapeloosheid. Weliswaar heeft Savannah vier jaar geleden haar zoontje van zes verloren, maar sinds die tijd heeft ze juist als een blok geslapen. Niet toevallig, zoals later zal blijken.
Dat aan de doorwaakte nachten wel degelijk een oorzaak ten grondslag ligt, blijkt gaandeweg het verhaal. Eén van de elementen die een rol spelen, is een gebeurtenis, die Savannah heeft waargenomen toen ze elf was. In het pension waar ze logeerde met haar ouders is een dode vrouw aangetroffen. Savannah heeft iets gezien dat ze niet had mogen zien, maar dat heeft ze wel en nu, vijfentwintig jaar later, breekt haar dat alsnog op.
Ze probeert te werken aan een proefschrift over de schrijfster Elisabeth Brown die - eveneens vijfentwintig jaar geleden - onder nooit geheel opgehelderde omstandigheden om het leven is gekomen. Alles wijst erop dat ze zelfmoord heeft gepleegd, maar de mensen uit haar directe omgeving geloven daar niet in. Savannah's taak bestaat uit het weerleggen van 'feiten' die in een populaire biografie van de schrijfster zijn blootgelegd en het op het spoor komen van de verdwenen roman 'Insomnia'.
Nadat ze een paar weken heeft geleden aan de slapeloosheid begint Savannah mailtjes met dreigementen te ontvangen. Aanvankelijk lijken die niets te betekenen te hebben, maar ze worden angstaanjagender naarmate bij Savannah het besef doordringt dat ze verband houden met de moord die vijfentwintig jaar geleden plaatsvond.

Er zijn dus twee verhaallijnen: de moord bij het pension en de verklaring van de dood van de schrijfster Elisabeth Brown.
Een belangrijk motief, dat een rol speelt bij beide verhaallijnen, is de mishandeling van vrouwen door hun echtgenoot of minnaar. Waarom blijft een vrouw bij zo'n man, is de centrale vraag. Barbara Voors beantwoordt die vraag overtuigend.
Het verhaal wordt verteld vanuit Savannah, in de ik-vorm. Dat werkt hier erg goed. De wanhoop om het niet-slapen, het verdriet om haar gestorven kind en haar angst om te zien wat ze verdrongen heeft worden voelbaar. Savannah is geen bewonderingswaardige heldin die door haar vernunft van alles oplost, zoals vaak voorkomt in thrillers, maar een onzekere vrouw die bijna verpletterd wordt door gebeurtenissen in het verleden en het heden. Een echt mens dus. Dat zij herrijst, is te danken aan het feit dat ze - door de omstandigheden gedwongen - weer echt menselijk contact toelaat in haar leven.
Bij de oplossing van de twee raadsels die de verhaallijnen dragen wordt veel van hypnose gebruik gemaakt. Dat is het enige minpuntje van het boek: ik betwijfel of het mogelijk is om via hypnose verdrongen feiten zo gedetailleerd als in het boek gebeurt naar boven te halen. Ik vraag me zelfs af of het werkelijk mogelijk is om hele belangrijke gebeurtenissen, die zware gevolgen hebben voor de rest van je leven, zo grondig en totaal te verdringen.
De perfect beschreven beleving van Savannah maakt alles goed. Dit boek kan met recht een literaire thriller worden genoemd.

Hardcover | 367 Pagina's | Uitgeverij De Geus | 2001 ISBN: 9052269556

PetraO., april 2007

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER!

http://www.claireseeber.com

http://www.danbrown.com

http://www.da-vinci-code.nl

http://www.daniellehermans.nl

http://www.darrenshan.com

Deze recensie gaat over de serie: ‘De wereld van Darren Shan’, en dan met name over deel 1: ‘De Grote Freakshow’. Ik heb deze serie gekozen omdat ik hier een duidelijke mening over heb. Het is een twaalfdelige serie, maar eigenlijk gewoon één lang verhaal. Over de avonturen van Darren Shan als halfvampier. De boeken zijn wereldberoemd, er zijn miljoenen van verkocht. Iedereen die van griezelen houdt vindt hem super, maar ik houd niet van griezelen en ik vind hem ook geweldig. De eerste drie delen worden ook verfilmd. De boeken worden gelezen door zowel tieners als volwassenen. De naam van de schrijver is Darren O'Shaughnessey, maar hij gebruikt het pseudoniem ‘Darren Shan’, dezelfde naam als de hoofdpersoon uit de serie. Dit heeft hij gedaan om het realistischer te laten lijken. De boeken zijn geschreven in de ik-vorm.

Darren Shan is een doodnormale schooljongen, totdat hij het Circus du Freak bezoekt samen met zijn beste vriend Steve. Als Steve na afloop van de show op zoek gaat naar een van de artiesten, volgt Darren hem. En hij vangt een gesprek op dat niemand zou geloven. Steve beweert dat die artiest, meneer Crepsley, een vampier is en dat hij er ook één wil worden! Maar meneer Crepsley wijst hem af, volgens hem heeft Steve slecht bloed, wat betekent dat hij door en door slecht is.
Darren heeft altijd al een zwak gehad voor spinnen. Meneer Crepsley bezit een tarantula, die zulke geweldige dingen kan dat Darren hem dolgraag zelf wil hebben. Midden in de nacht glipt hij naar het circus en steelt de spin. Een paar dagen lang leert hij hem kunstjes en vermaakt hij zich ermee, maar als Steve gebeten wordt, is het uit met de pret. De dokters staan machteloos, ze hebben geen idee wat voor vergif het is. Steve zal binnen enkele uren sterven. En dan staat meneer Crepsley op de stoep, de vampier! Hij zal Steve genezen, maar in ruil daarvoor moet Darren zijn assistent en halfvampier worden en zijn eigen leven opgeven. Darren gaat akkoord. Steve geneest en Darren komt zijn afspraak na. Hij moet zijn eigen dood in scène zetten en zal nooit meer terug naar huis kunnen. Als hij zijn stad voorgoed verlaat, loopt hij Steve tegen het lijf, die razend is. Volgens hem heeft Darren hem verraden door halfvampier te worden. Hij gelooft niet dat Darren het deed om hem te redden. Steve schreeuwt dat Darren doden zijn levensdoel zal worden, en zo eindigt het boek.

Ik vond deel één niks aan. Ik vond het een roteinde en was van plan om de andere delen niet te gaan lezen. Het had te veel van een griezelboek, met zo’n typisch griezelboekeinde waar ik een hekel aan heb. Ik moet wel toegeven dat het boek ontzettend goed geschreven is. Ik kon hem niet wegleggen en had hem binnen een paar uur uit. De schrijver heeft gebruik gemaakt van magisch realisme, want het leek allemaal net echt, hoe dom het misschien ook klinkt in zo’n samenvatting. Maar omdat ik deel twee en drie toevallig in huis had en verder geen boeken meer had, ben ik toch verder gaan lezen. Ik was nieuwsgierig hoe het afliep en hoopte dat de andere delen niet zo treurig zouden zijn. En ik had geluk, want de andere delen waren super! Ze zijn hartstikke spannend! In andere films en boeken zuigen vampiers altijd bloed uit mensen en doden ze hen. In de wereld van Darren Shan niet. Af en toe hebben ze een beetje mensenbloed nodig, iets wat Darren absoluut niet wil maar toch moet leren aanvaarden om te overleven, maar ze doden niet. Het slachtoffer zal er niets van merken. Nee, dan waren de vampanezen anders. Zij zijn zoals de vampiers in andere verhalen, zij doden. Deze hele serie gaat over een oorlog tussen de vampiers en de vampanezen en Darren speelt daar de rol van de uitverkorene in. Steve uiteindelijk ook. Hij wordt de heer der vampanezen, die volgens de voorspellingen de vampanezen naar de overwinning moet leiden. Aan het einde komen Darren en Steve tegenover elkaar te staan, tot aan zijn dood gelooft Steve dat Darren hem verraden heeft. In het gevecht sterven ze allebei. De afloop van die oorlog was een open einde, maar er zou waarschijnlijk vrede komen nu Steve dood was.

Vreemd genoeg was dat niet het einde van de serie. Het had een einde dat erg onvoorspelbaar was. Een happy end? Dat zou ik niet zo goed kunnen zeggen. Darren is dood, maar komt toch terug naar de aarde voor een paar uren. Maar niet in de huidige tijd, maar jaren eerder, precies op de dag dat Darren en Steve samen naar het circus gingen. Darren voorkomt dat zijn andere ik Steve’s gesprek afluistert en de spin steelt. Op die manier zijn alle gebeurtenissen die in de twaalf delen gebeurd zijn, ongedaan gemaakt. Darren heeft al die jaren een dagboek bijgehouden, en dat stuurt hij naar zijn andere ik. Het is de bedoeling dat die het herschrijft en laat uitgeven. Iedereen zal dan denken dat het een fantasieverhaal is, behalve zijn vrienden en bondgenoten. Zij zullen weten dat het echt is. Darren gaat naar het hiernamaals en zijn andere ik blijft in leven.

Dat vond ik ook erg realistisch gedaan. Dat was dus de reden dat de schrijver een pseudoniem gebruikte, nu is het net echt. Ik vond dat wel grappig, maar ik vond het niet echt een leuk einde. Omdat deze boeken onder het genre ‘griezel’ vallen, was ik al die tijd bang geweest dat het een heel erg einde zou worden of dat er misschien vieze dingen zouden gebeuren, de twee redenen waarom ik niet van horror houd. Maar er waren geen vieze dingen, het einde was leuker dan ik had verwacht en het was absoluut geen nep verhaal. Ik vond deze serie zelfs zo leuk dat ik ze allemaal wil hebben. Er zat ook ontzettend veel humor in. Een halfvampier wordt in vijf jaren maar één jaar ouder. Als Darren al lang volwassen is, maar eruitziet als een kind, verplicht een schoolinspecteur hem om naar school te gaan. En wie is zijn Engelse lerares? Zijn eerste vriendinnetje, die hij in geen dertien jaar meer gezien had. Dat soort dingen zorgen voor grappige situaties.
Er zat niet echt een boodschap in het verhaal, behalve misschien dat de toekomst niet vast staat. Er was namelijk een verschrikkelijke toekomst voorspeld dat de wereld verwoest zou worden, of Steve verslagen werd of niet, het was onvermijdelijk. En toch heeft Darren het voorkomen. Het doel van de schrijver was gewoon om de lezer te vermaken.
Deel één blijf ik stom vinden, maar de andere delen zijn fantastisch en dat maakt het allemaal meer dan goed.

Deze serie vind ik een aanrader voor iedereen. Want zelfs iemand die een hekel heeft aan griezelen vindt hem geweldig. En dat is toch heel wat? De boeken zijn ontzettend goed geschreven, levensecht en zo boeiend dat je ze niet weg kunt leggen. En zeg nou zelf: hoe vaak lees je over een vampier die een held is?

ISBN 9789024537846 Paperback 222 pagina's Piramide maart 2001
Vertaald door Lucien Duzee

© Kirsten Ronda, maart 2008

Alle boeken uit de serie

Reageren? Klik hier!

http://www.davidhewson.com

De verdronken tuin
Carol Goodman

Dit is een thriller die met recht 'literair' genoemd mag worden, maar hier staat niets op de flap..
Wel dat het een boek is in de traditie van 'Donna Tarts verborgen geschiedenis", en dat zal vooral slaan op het wereldje waar het zich zich ten dele afspeelt: het college. Het is een thriller met verwijzingen naar de Griekse en Romeinse mythologie, en Goodman legt een heleboel uit over glas-in-lood, het maken en restaureren ervan.

Juno woont met haar 14-jarige dochter vlak bij het Penrose College. Juno en haar vriendin Christine hebben ook gestudeerd op Penrose, en samen hebben ze Neil leren kennen. Hij trouwde met Juno, en beiden wisten ze dat Christine ook verliefd was op hem.
Neil bleek manisch-depressief, hij is patient in een psychiatrische inrichting, en heeft nooit een rol gespeeld in het leven van Beatrice. Maar die is toch wel nieuwsgierig naar haar vader.
Christine geeft een lezing op het College, over een glas-in-lood raam, waarin de beschermvrouwe van het college afgebeeld staat. Na afloop van die lezing raakt ze zoek, en ze wordt helaas dood teruggevonden, verdronken.
Heeft ze iets ontdekt waardoor ze uit de weg geruimd moest worden? Waarom heeft niemand Juno verteld dat Neil ontslagen is? Waar zijn de waardevolle schilderijen gebleven die in het College hingen? Welk verhaal vertelt het glas-in-lood raam?
Het is een prachtig verhaal, en ook nog ongemeen spannend. Zoals de vorige thrillers van Carol Goodman dat ook waren.

Carol Goodman studeerde aan Vassar College. Ze debuteerde met het alom geprezen 'Het meer van de meisjes' een wereldwijd vertaalde bestseller. De auteur woont op Long Island, Verenigde Staten. Ze won de prestigieuze Hammett Prize voor literaire thrillers.

ISBN 9789044313123 Paperback |383 pagina's | House of Books B.V. | mei 2005
Vertaald door Joke Meijer

© Marjo, januari 2006

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER!