All-Inclusive

Het boek gaat over het echtpaar Jeroen en Chantal van der Schaaf die, nadat hun 2 zoontjes tijdens een all-inclusive vakantie in Turkijke in het zwembad van het complex zijn verdronken, op zoek gaan naar het hoe en waarom van het fenomeen all-inclusive en zijn uitwassen. Het boek wordt als literaire thriller neergezet, maar naar mijn mening is het noch literair noch een thriller.
Het eerste deel van het boek is best aardig; tot en met de terugkomst van de hoofdpersonen, Jeroen en Chantal van der Schaaf in Nederland, na de tragische dood van hun kinderen in het zwembad van het all-inclusive hotel in Turkije. Daarna wordt het een ongeloofwaardige, onsamenhangende brij van gebeurtenissen waarvan de ene nog onwaarschijnlijker is dan de andere. Tussen alle bedrijven door speelt nog de verziekte verhouding met de moeder van Jeroen ten opzichte van Chantal, een vriendin die geen vriendin blijkt te zijn en op het eind ontpoppen deze 2 personen zich als een ware Bonny en Clyde op zoek naar de moordenaars van hun kinderen, met als apotheose de zelfmoord van de zich schuldig voelende directeur van het hotel.

Het is allemaal veel teveel van het goede en het boek is geschreven in een taalgebruik waar in ieder geval mijn tenen van gaan krommen. Het 'joh' en 'meid' en het zichzelf telkens moed inspreken of kapittelend toespreken... brrrrr. Ik kon me geen moment met Jeroen en Chantal vereenzelvigen en de spanning was ver te zoeken. Ook de verwijzing in het boek naar een grote reisorganisatie (in het boek TOI genoemd) en de verwijzing op het boek dat de schrijfster zogenaamd niet onder haar eigen naam durft te publiceren, zijn te grotesk voor woorden. Op geen enkele wijze wordt geloofwaardig gemaakt dat op de in dit boek geschetste wijze dit soort vakanties georganiseerd worden. Tuurlijk zal er een kern van waarheid in schuilen: er zal zo goedkoop mogelijk gewerkt worden om de kosten te drukken, maar of dit zo ver gaat als in dit boek beschreven staat? Ten koste van de veiligheid van de consument en het verdoezelen van zoveel ongelukken?
Verder is er de verantwoordelijkheid van de consument. Bij een all-inclusive weet de vakantieganger wat dit voor de lokale bevolking kan betekenen: geen terraszitters, geen restaurantbezoekers, geen ..... en ga zo maar door. Want alles is gratig op de lokatie. Dus je weet ook wie er wel en wie er niet wijzer worden van dit soort resorts. De vage schets van wat Jeroen en Chantal van der Schaaf hierover opmerken tijdens hun tweede bezoek aan Turkije had in het licht van de kruistocht van de schrijfster tegen all-inclusive vakanties veel verder uitgewerkt moeten worden, om ook hieraan enige geloofwaardigheid toe te kennen.

Paperback | 246 Pagina's | A.W. Bruna Uitgevers ISBN10: 9022991822 | ISBN13: 9789022991824

Joanazinha, november 2007

Reageren? Klik hier!

Tot stof vergaan
Tami Hoag

Flaptekst:
‘De pers heeft hem de Cremator gedoopt – de moordenaar die rondwaart in Minneapolis en zijn slachtoffers verbrandt. Hij laat niets anders achter dan as en de zekerheid dat hij opnieuw zal toeslaan.
Als het derde slachtoffer de dochter van een vooraanstaande miljardair blijkt te zijn, wordt de jacht op de Cremator pas echt geopend. Bovendien is er deze keer een getuige: een zestienjarig meisje.
John Quinn, speciaal agent van de FBI en bekend om zijn feilloze instinct, wordt naar Minneapolis gehaald om de zaak zo snel mogelijk tot een goed einde te brengen.
Daar krijgt Quinn te maken met ex-FBI agente Kate Conlan, die nu hulp verleent aan slachtoffers en getuigen van misdrijven. Ze neemt het meisje onder haar hoede en staat haar bij tijdens de verhoren. Maar de angstige tiener zwijgt in alle talen over wat er gebeurd is.’

----

Het onderzoek naar het derde slachtoffer, Jillian Bondurant, wordt bemoeilijkt omdat het verkoolde lijk totaal onherkenbaar is, mede omdat het hoofd verdwenen is. Waarom is Peter Bondurant, haar vader en miljardair, er dan van overtuigd dat dit zijn dochter is? En hoewel zijn dochter vermist wordt en misschiel wel dood is, weigert hij elke medewerking aan het onderzoek. Wanneer Quinn steeds dieper in het leven van Jillian duikt, worden de aanwijzingen dat haar vader iets met haar verdwijning van doen heeft, steeds sterker. Maar is hij ook haar moordenaar? Of is de moordenaar de bewaker van het gebouw waar Jillian woonde? Hij voldoet aan het daderprofiel, begluurde Jillian en heeft een slipje van haar….. Maar dan verdwijnt de getuige, Angie, die de politie niets anders heeft gegeven dan een zeer vage beschrijving van de dader, terwijl ze zegt hem goed gezien te hebben. Ze zit psychisch behoorlijk in de knoop; niet verwonderlijk voor een meisje van de straat. Maar dat is geen reden voor al het bloed dat gevonden wordt in de badkamer van het huis waar ze ondergebracht was. De vraag is of ze uit zichzelf is verdwenen of dat ze is ontvoerd.
Quinn en Kate hebben 5 jaar geleden een verhouding gehad, die bitter eindigde na haar ontslag bij de FBI. Ze moeten nu als team, met hulp van de politie, zorgen voor het vinden van de Cremator. Kunnen en willen ze hun gevoelens daarvoor opzij zetten?

Het boek pakt vanaf de allereerste bladzijde. In steeds hoger tempo wordt vanuit verschillende gezichtspunten, waaronder dat van de moordenaar, de zoektocht naar de Cremator gevolgd. Quinn probeert in zijn geest te kruipen en de politie aanwijzingen te geven over de persoon waarnaar ze zoeken, terwijl Kate probeert de getuige te beschermen tegen de druk van politie en justitie om een duidelijkere beschrijving van hem. Waarom weigert Angie dat te doen? Waar is ze zo vreselijk bang voor?
Al met al een echte pageturner, spannend van de eerste tot de laatste bladzijde, waarbij in een laatste explosie van vuur de dader gevonden wordt.

Hardcover | 448 Pagina's | Areopagus ISBN10: 9051083211 | ISBN13: 9789051083217

© Joanazinha, april 2008

Reageren? Klik hier!

Blinde vlek
Terri Persons

FBI-agente Bernadette Saint-Clare is een buitenbeentje binnen de politiemacht, omdat ze een heel eigen manier van werken heeft. Ze is paranormaal begaafd, ze 'ziet' dingen. Ooit had ze een tweelingzus, en zoals dat vaker gebeurt hadden zij een speciale band. Ze maakten er druk gebruik van en ontwikkelden daardoor hun helderziendheid. Ze konden zelfs door elkaars ogen kijken. Als ze een proefwerk moesten maken, konden ze elkaars antwoorden op het papiertje voor hen lezen. Als de zus op tragische wijze om het leven komt, ontdekt Bernadette dat ze ook 'zien' kan door ogen van anderen.
Dit is het begin van haar gave, die natuurlijk bij moordonderzoeken heel handig kan zijn. Maar de meeste FBI-agenten moeten niets van haar vreemde methoden hebben, en ze wordt steeds maar overgeplaatst. Tot ze terecht komt in St Paul, waar Tony Garcia speciaal om haar gevraagd blijkt te hebben.
In St-Paul worden mensen het slachtoffer van een seriemoordenaar. Iemand die de hand afhakt, terwijl zijn slachtoffers nog in leven zijn. Hand en lijk worden apart van elkaar gevonden. De lijken zijn personen die nogal omstreden zijn: ze waren betrokken bij een zaak waarbij een gezin uitgemoord werd. De zoon was niet thuis op dat moment. Is dit een wraakactie?

Geen originele thriller, maar wel een spannende. Voor liefhebbers van de X-files is dit een must. Anderen zullen zich vooral tegen het einde wel wat gaan ergeren denk ik. Persons maakt het dan wel wat te bont. Ik persoonlijk heb er geen problemen mee, maar het lijkt me wel raadzaam om in eventuele volgende boeken het paranormale draadje wat te beperken.
Natuurlijk wordt ook het persoonlijke leven van de agente breed uitgesponnen, en er wordt genoeg ruimte overgelaten om nog meer boeken over haar persoontje te schrijven. Er is iets in haar verleden dat nog niet uitgewerkt is, er is de moeizame, maar veelbelovende relatie met collega Garcia, en er is de bovenbuurman met zijn teckel...
Met dit debuut heeft Persons bewezen dat ze haar hand niet omdraait voor een boeiend en spannend boek, dus dat komt wel goed.

Paperback | 303 Pagina's | Uitgeverij Sirene ISBN: 9058314359

© Marjo, april 2007

Reageren? Klik hier!

Verrijzenis
Tucker Malarkey

Blijkbaar geïnspireerd door het succes van Dan Brown’s Da Vinci Code heeft Malarkey zich geroepen gevoeld om deze “historische thriller”te schrijven:
Verrijzenis is een spannende historische thriller en liefdesroman ineen, gebaseerd op de historische vondst van de gnostische evangeliën bij Nag Hammadi in Egypte – met daarin verweven de prikkelende vraag: was Maria Magdalena de eerste apostel?
Deze aankondiging op de achterflap maakte mij nieuwsgierig naar dit verhaal.

Na uitvoerig de landkaart en het voorwoord van de schrijfster ter introductie bestudeerd te hebben, zakt het enthousiasme om verder te lezen bij de allereerste bladzijde al weg: Gemma Bastian, verpleegster wordt tijdens haar tweedaags verlof geconfronteerd met een onbekende, eigenaardige persoon die in haar appartement duidelijk naar iets op zoek is. Gemma wantrouwt hem, twee dagen later krijgt ze het verschrikkelijke nieuws te horen, dat haar vader, de bekende archeoloog Charles Bastian, werkzaam in Egypte, gestorven is. Het was duidelijk dat haar vader iets enorm belangrijks ontdekt had.

Gemma gaat onmiddellijk naar Egypte toe en logeert daar bij een bevriend gezin van haar vader: de familie Lazar. Eenmaal daar gaat ze op haar eigenwijze, eigengereide wijze op zoektocht naar de grote, historische vondst, die haar vader ontdekt zou hebben. Het vermoeden bestaat al gauw dat er iets niet klopt: werd ze in London al niet bezocht door een vreemde persoon? Wordt ze in Caïro niet voortdurend achtervolgd en in de gaten houden? Ze wantrouwt bijna iedereen, zelfs de familie Lazar, waar ze toch met open armen is ontvangen.
Wanneer zij zich verdiept in het werk van haar vader begint zij te vermoeden dat haar vader geen natuurlijke dood is gestorven. De ontdekking dat hij waarschijnlijk het gnostische evangelie van Maria Magdalena heeft gevonden, versterkt dit.

Vanuit “Huize Lazar” trekt zij er vaak op uit. Ofwel naar de werkkamer van haar vader, ofwel naar diverse musea, bibliotheken, personen en instanties die haar vader kende. Ondertussen voelt Gemma zich aangetrokken tot Michael, de zoon des huizes, een oorlogsslachtoffer, drank-en morfine verslaafd. De andere zoon van de familie Anthony, een goede vriend en collega van haar vader, wordt binnen het gezin min of meer geboycot. Met hem gaat Gemma haar spannende zoektocht verder ondernemen.
De intelligente, leergierige en doortastende Gemma komt veel, erg veel te weten. Samen met Anthony begeeft ze zich in een gevaarlijke situatie om tot de ontknoping van de geheimen te komen. Doden worden niet geschuwd, een keer wordt er zelfs een aanslag gedaan op haar eigen leven. Ondanks al deze gevaren rusten Anthony en Gemma niet totdat zij de evangeliën in hun bezit hebben, en ontcijferd.

Het thema van het verhaal heeft alles in zich om goed uitgewerkt te worden. Helaas is dit Malarkey niet gelukt. De verhaaltrend is kinderlijk geschreven. Op de eerste bladzijde krijg je al het gevoel dat je een opstel leest van een beginnende middelbare scholier: veel gebruik van hetzelfde woord (haar verlof, haar starende blik, haar ogen etc. etc.). Je voelt je niet betrokken bij het verhaal, emoties spelen blijkbaar geen rol. Alles wordt heel neutraal en heel oppervlakkig verteld. Van spanning is totaal geen sprake, de zogenaamde romantiek die in dit boek zou voorkomen sprankelt niet en komt niet uit de verf.

Als lezer blijf je met enorm veel vragen zitten: feitelijk krijg je geen antwoord op de vraag of haar vader daadwerkelijk vermoord is, wat zijn de emoties daarbij van Gemma? Haalt Malarkey soms het tijdschema niet door elkaar (een jong meisje frank en vrij – alleen – in Caïro in 1947)? Het strooien van haar vaders as bij de piramides (was dit indertijd wel zo vanzelfsprekend)? Verder stoorde ik me ook aan de vele drukfouten die in het boek stonden. De ene keer lees je oed (een muziekinstrument) de andere keer ud, daar i.p.v. dat, ze ging nam plaats etc. etc. Soms las je een ellenlange zin waar een tijdsbestek van enkele dagen werd verwoord, dan lees je weer een bladzijde vol kleine zinnetjes die iedere keer beginnen met en toen en toen.

Een ambitieuze roman staat er op de achterflap. Inderdaad de auteur is erg, erg ambitieus te werk gegaan. Het meest interessante was het voorwoord, het nawoord, de chronologische tijdbalk, de verklarende woordenlijst en de korte uitleg van het gnosticisme. De 375 bladzijden die daartussen gelezen moesten worden hebben bij mij echter een zeer onbevredigend gevoel achtergelaten.

ISBN10: 90 5831 427 8 Ingenaaid, 400 pagina's Verschenen: oktober 2006 Uitgeverij Sirene b.v.
Vertaler: M. Bresser

© Irene, 20 november 2006

Reageren? Klik hier! 

Nachtzuster
Unni Lindell

De Noorse speurder, Cato Isaksen heeft aan deze zaak weer een echte breinbreker. Niet alleen is er een veertienjarig meisje verdwenen, maar bovendien wordt enkele dagen later haar oma op straat doodgeschoten. Van de dader geen spoor. Op het eerste zicht is er totaal geen verband tussen deze twee zaken. Maar Isaksen zou geen Cato heten als hij zich niet vastbijt in de achtergrond van Kathrine Bjerke en Brenda Moen. Zo komt hij allerlei bizarre dingen te weten, maar ieder mogelijk spoor loopt dood en het onderzoek raakt totaal in het slop...

Tot helemaal op het einde van het boek houdt Lindell je in spanning en zet ze je meermaals op het verkeerde been. Door de vlot geschreven toegankelijke taal vlieg je over de pagina's. Je wil steeds maar meer weten en naar het einde toe zit je met klamme handen de spannende ontknoping af te wachten.
Ook over het privé-leven van Cato Isaksen dat als een rode draad door de vier boeken loopt, kom je weer meer te weten. Hij is eindelijk, na wat amoureuze omzwervingen weer wat rustiger geworden en hertrouwd met zijn eerste vrouw, Bente. Toch blijven zijn gevoelens voor collega Ellen zich roeren. Kortom hij is gewoon een man van vlees en bloed. Lindell heeft met hem een heel herkenbaar personage neergezet waar je niet anders dan sympathie kan voor opbrengen.

Sinds ik de boeken van Henning Mankell leerde kennen én verslonden heb wilde ik meer schrijfsels uit 'het Hoge Noorden' lezen. Zo kwam ik bij Lindell terecht, dit is het vierde boek dat ik van haar lees en ze heeft er zeker een fan in mij bij.

Over de auteur:
Unni Lindell (1957) woont in Oslo, Nachtzuster is haar vierde thriller met Cato Isaksen in de hoofdrol. Zowel 'Het Dertiende Sterrenbeeld' als 'Dromenvanger' en 'De Rouwmantel' kregen vier sterren in VN's Detective en Thrillergids. Topthrillers dus, nu al vertaald in 10 talen. En topscenario's, want alle vier haar boeken worden op dit moment verfilmd.

ISBN 9056720473 Paperback 319 pagina's, Bruna mei 2003
Vert. van: Nattsøsteren. - Oslo : Aschehoug, 2002 Vertaling: Carla Joustra

© Christine, februari 2006

Reageren? Klik hier!

De zwarte Lady Macbeth
R.C. de Zeeuw

Jan Houter is hoofdinspecteur van de regiopolitie Amsterdam-Amstelland. Hij heeft als partner Sjef Vlodrop, een boom van een kerel, en Limburger van origine. Hij is een goedzak, joviaal en goudeerlijk. Dat brengt hem wel eens in de problemen, omdat het blijkbaar gebruikelijk is voor andere politiemensen om bewijs te negeren of weg te moffelen. Daar doet Sjef dus niet aan mee. Jan Houter trouwens ook niet. Ook hij wordt door zijn collega's niet al te hoog aangeslagen: te zenuwachtig, te fanatiek, en te muggenzifterig als het op eerlijkheid aankomt. Ondanks deze overeenkomsten zijn ze niet echt goede maten.

De zaak waar ze nu samen aan werken is de moord op een blanke man, Carlo Koolmeijer, die op een zaterdagmorgen in alle vroegte een belwinkel binnengelopen is. Hij viel direct om en stuiterde met zijn hoofd op de grond. Later bleek dat de man gewond was en veel bloed had verloren. Hij overleed in het ziekenhuis. Geen getuigen, geen sporen, een zaak waar de oplossing niet voor het oprapen ligt.
Jan Houter bijt zich er in vast, en probeert daarbij zijn collega niet al te zeer te wijzen op zijn fouten. Houter werkt samen met een vrouwelijke officier van justitie, hetgeen heel goed gaat. Het spoor leidt naar Suriname: Koolmeijer, rotzak eerste klas, was getrouwd met een Surinaamse. Maar dat huwelijk is nogal eigenaardig. En wie is die andere vrouw, Leontine Suijkerbuijk?

'Met enige moeite wrikte Kerk uit de lange zijkant van de tafel een smalle lade open. Houter zag dat er nog meer lades waren.
'als een Nederlandse familie aan tafel zat en er kwam onverwachts bezoek, konden ze hun borden gauw gauw in de lades doen. En dan het bezoek de deur uitwerken. Dan hoefden ze niemand te eten te vragen.'

Zuinigheid, Hollandse krenterigheid, het centrale punt in dit boek. Geld dus. Ach, draait het niet altijd om geld?
Langzaam maar zeker vordert Houter met zijn onderzoek, en daarbij zwerft hij door Amsterdam en in de omstreken van Paramaribo. In zijn vrije tijd doet hij een onderzoek dat hem door de teksten van Shakespeare leidt, op zoek naar een bepaald citaat. En hij heeft ook iets met architectuur, lijkt het, gezien zijn kritiek op de bouwstijlen van Amsterdam. Die terzijdes verlevendigen het verhaal, dat verder het relaas is van een stug voortploeterende inspecteur.

Het is niet een boek dat zindert van spanning, een thriller wil ik het niet noemen. Literair? Nou, eigenlijk ook niet, al doen die 'terzijdes' er wel aan denken. Een zich langzaam ontwikkelende detectiveroman, met genoeg humor en net dat tikje extra dat het interessant maakt. Meer niet.
Maar dat is genoeg voor een aantal uurtjes leesplezier!

ISBN 978 90 5831 496 3 Paperback 288 pagina's | Uitgeverij Sirene | mei 2009

© Marjo, juli 2009

Lees de reacties op het forum, klik HIER