Alle middelen toegestaan
Deel twee van de serie Leona
Jenny Rogneby

Niemand zal beweren dat politie-inspecteur Leona Lindberg het makkelijk heeft. De grootste angst die een moeder kan hebben, is voor haar werkelijkheid geworden. Leona heeft een kind verloren. Haar zoontje Benjamin is overleden. Na deze afschuwelijke gebeurtenis is haar huwelijk met Peter op de klippen gelopen. Hij wilde praten en zij niet. Dat kon ze niet aan. Nu heeft ze alleen haar dochtertje Beatrice nog maar het meisje woont het grootste gedeelte van de tijd bij haar vader. Leona is op het moment niet de beste moeder die een kind zich kan wensen en het is allemaal nog veel erger dan de buitenwereld denkt.

Leona heeft schulden. Niet bij de bank maar bij topcrimineel Armand. Ze heeft de afgelopen tijd als crimineel bijgeklust en dat heeft haar een flinke som duiten opgeleverd. Ze werd echter betrapt. Het is Leona gelukt een ander voor haar misdaden op te laten draaien maar dat heeft haar wel haar volledige fortuin gekost. Ze is platzak maar daar heeft Armand geen boodschap aan. Hij eist zijn deel van de buit op, met rente. Hij staat niet bekend als een geduldig en meelevend persoon.

Haar baan is wel het laatste dat Leona op dit moment interesseert. Het levert haar niet genoeg geld op. Leona heeft snel een groot bedrag nodig. Ze denkt aan een overval maar die kan ze niet in haar eentje plegen. Gelukkig heeft ze tijdens haar loopbaan bij de politie heel wat criminelen ontmoet. Wie is geschikt om haar te assisteren bij misschien wel de grootste overval van de afgelopen jaren? Leona mikt op de middenmoot. Aan domme criminelen heeft ze niks maar intelligente criminelen zullen haar misschien te slim af willen zijn.

Helaas voor Leona eist haar baan toch de nodige aandacht op. Er is een aanslag gepleegd. Een man heeft een bom bij het Zweedse parlementsgebouw laten ontploffen. De man, ene Fred Sjöström, heeft de zelfmoordaanslag overleefd maar is wel zwaargewond geraakt. Hij ligt in het ziekenhuis en weigert met iemand te praten. Het is voor de Zweedse veiligheidsdienst echter van het grootste belang meer informatie te vergaren. Gaat het om een eenmansactie of maakt de man deel van een terroristisch netwerk uit? Sjöström zwijgt in alle talen. Het enige wat hij loslaat is dat hij enkel met Leona wil praten.

Wanneer Leona opdracht krijgt Sjöström te verhoren, wordt verzwegen dat hij alleen met haar wil praten. Leona denkt dat ze vanwege haar kwaliteiten wordt gevraagd, iets wat haar niet verbaast. Helaas is Sjöström ook tegenover Leona allesbehalve spraakzaam. Toch komt ze stukje bij beetje meer over hem te weten. Zo heeft hij na een zware jeugd voor een opmerkelijke carrière gekozen maar waarom hij een aanslag heeft gepleegd, begrijpt ze nog altijd niet. Wat ze wel weet, is dat ze liever meer tijd in het plannen van de overval steekt. Ze heeft al een aantal criminelen verzameld. Leona laat ze regelmatig opdraven voor lezingen over het plegen van de perfecte misdaad. Als het haar lukt de overval in goede banen te leiden, zal ze nooit meer financiële zorgen hebben.

Alle middelen toegestaan is het tweede deel van de Leona-reeks. Er zijn wel meer reeksen over politiemensen die er een potje van maken maar vrijwel niemand is zo erg als Leona. Ze is een kille vrouw met een antisociale persoonlijkheidsstoornis. Ook heeft Leona narcistische trekken. Ze vindt het geen enkel probleem om vrienden en familie voor te liegen en ze tegen elkaar uit te spelen. Wanneer haar dochter haar echter vertelt over een man met een leuke hond die regelmatig bij de kindercrèche opduikt, komt er gelukkig toch een hevige beschermingsdrang naar boven. Leona rouwt nog altijd om het verlies van Benjamin en ze is niet van plan Beatrice ook maar een seconde gevaar te laten lopen. Helaas kan ze niemand om hulp vragen. Dan zou ze immers uit moeten leggen wie Armand is en waarom hij het op haar voorzien heeft. Leona heeft het dit keer echt goed verknald.

Omdat Leona een naar mens is, leefde ik niet erg met haar mee. Toch is het de Zweedse schrijfster Jenny Rogneby gelukt mijn aandacht vast te houden. De ongewone invalshoek levert verrassende situaties op en het gevaar dat de onschuldige Beatrice loopt, zorgt voor de nodige spanning. De bonte verzameling criminelen en het verhaal van Fred Sjöström zorgen voor een prettige variatie. Alle middelen toegestaan is beslist geen doorsnee Scandinavische thriller en dat is heel verfrissend.

ISBN 9789044627930 | paperback |445 pagina's | Prometheus |januari 2017
Vertaald door Daniëlle Stensen

© Annemarie, 15 februari 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Wiegelied
Deel 4 Serie: Rönning & Stilton
Cilla & Rolf Börjlind

Het is druk op het Centraal Station van Stockholm. Haastige forensen hebben plaatsgemaakt voor grote groepen verdwaasde vluchtelingen uit oorlogslanden als Syrië en Afghanistan. Na een lange, gevaarlijke en uitputtende reis hopen zij op een vriendelijk woord en een beetje hulp. Zelf weten zij het even niet meer.

De toegestroomde hulptroepen doen wat ze kunnen. Zo zetten vele vrijwilligers zich onvermoeibaar voor de nieuwkomers in. Ook politieagente Olivia Rönning en haar vriendin Luna zijn regelmatig van de partij. Mensen in nood laat je immers niet in de steek. Wanneer blijkt dat er een tekort aan opvanglocaties is, neemt de hartelijke Luna zelfs een compleet Syrisch gezin mee naar de aak waar ze samen met haar vriend Tom Stilton woont.

De dakloze Muriel Johansson volgt het nieuws al jaren niet meer. Haar drugsverslaving eist vrijwel al haar aandacht op. Toch valt haar blik op een ineengedoken tienermeisje dat hartverscheurend huilt. De hulpeloosheid die het meisje uitstraalt, maakt iets in Muriel los. Ze weet hoe het is om je zo ellendig te voelen. Zelf kreeg Muriel toen hulp. Van Tom Stilton, die destijds ook dakloos was, maar ook van haar vriendin Vera. Vera, die zo vreselijk aan haar einde is gekomen. Nu is het Muriels beurt om iemand te helpen.

Het meisje heet Folami en komt uit Nigeria. Ze heeft het over Boko Haram maar Muriel heeft geen idee wat dat is. Folami heeft honger en dorst. Muriel heeft wel wat geld, dat ze heeft bemachtigd door het verkopen van haar lichaam, maar dat geld is bestemd voor drugs. Toch besluit Muriel haar geld niet aan drugs maar in de supermarkt uit te geven. Daarna neemt ze, samen met Folami, haar intrek in het zomerhuis van boekhandelaar Ronny, een goede vriend. Ze vertelt niemand over het meisje want Folami is bang. Er is haar in Stockholm iets naars overkomen. Muriel hoopt dat ze in het huisje veilig zijn. Ze ziet niet dat iemand vanuit de schaduw van het bos naar het huisje gluurt.

Hoewel Oliva de vluchtelingen helpt waar ze kan, eist een nieuwe moordzaak een groot deel van haar aandacht op. In een uitgestrekt bos is het lichaam van een jongetje aangetroffen. De brute wijze waarop het lichaampje verminkt is, schokt alle aanwezigen diep. Wie heeft dit kind zo toegetakeld en vervolgens als oud vuil in het bos gedumpt? Die identiteit van het jongetje is niet bekend. Niemand heeft hem als vermist opgegeven. Olivia’s baas, Mette Olsäter, beseft meteen dat ze op een ingewikkelde zaak zijn gestuit. Het komt haar dan ook goed uit dat Tom Stilton besluit dat hij er klaar voor is zijn werk bij de politie te hervatten. Mette en Tom zijn al jaren bevriend. Ze weet maar al te goed dat Tom een zware tijd achter de rug heeft maar ze besluit hem een kans te geven. Voor hij aan lager wal raakte, was hij immers een fantastische politieman.

Veel aanwijzingen zijn er niet. Wel is er een dolk in de buurt van het slachtoffer gevonden. Bloedonderzoek wijst uit dat er bloed van het jongetje op het steekwapen zit. Wanneer de inscriptie op de dolk richting een Roemeense misdaadorganisatie lijkt te wijzen, stuurt Mette zowel Tom als Olivia naar Roemenië. Het tweetal heeft al snel door dat het leven daar een stuk harder dan in Zweden is. Zijn hun Roemeense collega’s wel te vertrouwen

Wiegelied is alweer het vierde boek van schrijversechtpaar Cilla & Rolf Börjlind. Wie voorgaande delen heeft gelezen kent de meeste personages in dit boek inmiddels behoorlijk goed. Toen ik ze in dit boek allemaal weer ontmoette, merkte ik dat ze me dierbaar zijn geworden. Niet alleen Olivia, Tom, Mette en Luna maar ook bijvoorbeeld Muriel, die wanhopig probeert te overleven. In dit boek stelt ze zich ontroerend kwetsbaar op door haar hart voor Folami te openen.

Deze aangrijpende thriller gaat over de kwetsbaarheid van jonge vluchtelingen als Folami. Ouderloze kinderen vluchten heel Europa door in de hoop ergens een nieuwe thuis te vinden. Gelukkig staan mensen als Olivia, Luna en Muriel klaar om hen te helpen maar helaas oefent de anonimiteit van deze kinderen ook een enorme aantrekkingskracht op mensen met kwalijke plannen uit. De waarheid die in dit meeslepende verhaal naar boven komt is schokkend, maar helaas niet ongeloofwaardig. Cilla & Rolf Börjlind zijn er opnieuw in geslaagd een fascinerend en compleet verhaal neer te zetten waarbij de spanning ook nog eens een enorme omvang aanneemt. Wiegelied is een nieuwe topthriller van dit ijzersterke duo. Wie nog nooit iets van ze heeft gelezen kan daar het beste vandaag nog mee beginnen!

ISBN 9789400507838 | paperback  | 368 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | februari 2017
Vertaald door Corry van Bree

© Annemarie, 14 februari 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.amygentryauthor.com

Dochters van anderen
Amy Gentry

Acht jaar geleden kwam het leven van Anna Whitaker plotsklap tot stilstand. Zij en haar man Tom werden wakker van het hulpeloze gejammer van hun jongste dochter Jane. Drie uur lang had het meisje verstijfd van angst in de kast in haar slaapkamer gezeten. Drie uur lang was het haar niet gelukt geluid te produceren. Toen ze eindelijk om hulp riep, was het te laat.

Jane had gezien hoe een onbekende een mes tegen de rug van haar dertienjarige zus Julie drukte en haar het huis, en hun leven uit, loodste. Iemand was hun huis binnengedrongen, rechtstreeks naar Julies kamer gegaan en had hun kind ontvoerd. Gewoon, alsof het niks was. Sindsdien hebben Tom en Anna er alles aan gedaan hun kind te vinden maar Julie leek voorgoed verdwenen te zijn. Hoewel Anna weet dat Tom het niet wil horen, denkt ze dat hun dochter dood is. Het enige waar ze nog op hoopt, is de mogelijkheid haar kind fatsoenlijk te begraven.

Sinds de verdwijning van Julie zijn Anna, Tom en Jane uit elkaar gedreven. Jane is zelfs helemaal aan de andere kant van het land gaan studeren. Gelukkig komt ze nu even naar huis. Haar bezoekjes zijn zeldzaam tegenwoordig. Anna houdt van haar dochter maar het lukt haar maar niet dat duidelijk te maken. Het is alsof haar emoties zijn verstild. Tussen Jane en Tom verloopt het contact gelukkig soepeler. Terwijl Anna Jane van het vliegveld haalt, slooft Tom zich uit in de keuken. Hij maakt Janes lievelingsgerecht klaar.

Vlak voor het avondeten wordt opgediend, gaat de bel. Anna doet open en kijkt vol verbazing naar de onbekende jonge vrouw die voor haar deur in elkaar zakt. Ze roept Tom die het meisje onmiddellijk snikkend in zijn armen neemt. Het besef dringt maar langzaam tot Anna door. Het is Julie. Julie is weer thuis.

De thuiskomst van Julie veroorzaakt een schokgolf in Anna’s leven. Haar dood gewaande dochter is niet langer dood. Ze hoeft niet langer op een begrafenis te hopen. Anna’s hart krimpt ineen wanneer ze hoort wat Julie heeft meegemaakt. Julie werd jarenlang ergens in Mexico gevangengehouden, waar ze vrijwel dagelijks werd verkracht. Haar kind heeft vreselijk geleden. Anna kan niet anders dan haar dochter in de watten leggen, haar verstikken met haar liefde en overladen met cadeaus. Al was het maar om het gevoel van twijfel te overstemmen.

Want Anna twijfelt. Is de jonge vrouw die door haar huis loopt, in haar slaapkamer stiekem huilt en uitstapjes met Jane maakt, echt haar kind? Ze lijkt sprekend op Julie maar toch mist Anna een gevoel van herkenning. Wanneer ze door een privédetective wordt benaderd, neemt het gevoel van onbehagen toe. Ook hij heeft zo zijn twijfels. Anna weigert naar hem te luisteren. Wanneer ze Julie echter op een leugen betrapt, kan ze haar twijfels niet langer negeren.

Dochters van anderen bestaat uit twee verhaallijnen. De eerste verhaallijn gaat over de terugkeer van Julie en de twijfels van Anna. Dit verhaalgedeelte wordt chronologisch verteld. De tweede verhaallijn zit anders in elkaar. Het is het verhaal van de jonge vrouw die beweert Julie te zijn. Haar verhaal begint op het moment dat ze bij Anna en Tom aanbelt en gaat vervolgens terug in de tijd. “Julie” leidt een zwaar leven en neemt steeds een andere identiteit aan. Op welk punt in het leven van deze vrouw is het misgegaan en waarom heeft ze besloten in de huid van Julie te kruipen?

Dochters van anderen is een beklemmende thriller over verlies, acceptatie en geestelijke pijn. De vrouw die beweert Julie te zijn, heeft een vreselijk leven achter de rug. Haar gevoelens zijn grotendeels uitgevlakt. Hoopt ze in het huis van Tom en Anna iets wat ze verloren heeft terug te vinden of heeft ze heel andere plannen? Anna zal op haar beurt moeten achterhalen wie Julie is. Hoewel ze met heel hart hoopt dat Julie echt haar dochter is, moet ze de waarheid achterhalen om haar leven te kunnen hervatten.

De intensiteit van het verhaal maakt het onmogelijk dit boek weg te leggen. Ik had pas rust toen ik wist wie Julie was. Dochters van anderen is niet alleen aangrijpend maar ook uiterst krachtig geschreven.

ISBN 9789045211695 | paperback | 271 pagina's | Karakter Uitgevers | januari 2017
Vertaald door Ans van der Graaff

© Annemarie, 13 februari 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.tomthys.com

Diabolik
Tom Thys

Als er een gedeelde thematiek genoemd moet worden voor deze bundel horrorverhalen is dat, behalve dat ze grotendeels in Antwerpen spelen, misschien wel dat ze allemaal aansluiten bij de slechte eigenschappen die iedere mens wel heeft, al of niet diep verborgen. Sommige verhalen beginnen heel gewoon, de hoofdpersoon is herkenbaar als U en ik, normaal ( toch?). Maar gaandeweg verandert de sfeer, en het eindigt meestal nogal angstaanjagend.

Het verhaal Pandaemonium gaat vast over de schrijver zelf. De hoofdpersoon is een schrijfster die een hekel heeft aan optredens, maar natuurlijk wel haar boeken moet promoten. Die staan niet echt in de belangstelling, dus als ze dan eindelijk een uitnodiging krijgt, gaat ze naar het opgegeven adres, en beleeft haar eigen verhaal. Dit verhaal is niet origineel, ik heb vaker over dezelfde thematiek gelezen, maar het is wel goed uitgewerkt.

Er is bijvoorbeeld het verhaal ‘sterven op celluloid’: een jonge fotograaf maakt voor school een fotoreportage. Zijn keuze om voor de zelfkant van de maatschappij te kiezen is zo vreemd niet. Ellende, vooral andermans ellende levert de meeste reacties op. Maar omdat hij echt wil opvallen, kiest hij ervoor om situaties te fotograferen waarbij een doorsnee getuige meteen de politie zou bellen – doet hij niet – of weg zou rennen, en dat doet hij ook niet. Hij vindt zelf dat hij misschien wat ver gaat, maar zijn vriendin steunt hem, hetgeen al zijn twijfels wegneemt. Als Yasmine zijn werk goedkeurt, is hij goed bezig! Tot op een dag zijn vriendin niet thuis is, terwijl ze dat wel zou moeten zijn.

Nog een verhaal dat begint met redelijk normale mensen is +&-. Een aantal mensen zoekt hulp voor een obsessie waar ze van af willen. In een praatgroep ondersteunen ze elkaar, en ze leren elkaar al doende steeds beter kennen. Twee van hen worden verliefd op elkaar, maar hun afzonderlijke obsessies matchen niet. Wat te doen? En zo krijgt ook dit verhaal en gruwelijke wending.

Maar er zijn ook een aantal verhalen waarbij je er beter aan doet ze niet te lezen vlak voor je gaat slapen, zo gruwelijk, zo angstaanjagend zijn ze. De verhalen Catwalk der kadavers en Voor Eeuwig, jasses.. daar moet je tegen kunnen! Die twee noem ik niet de beste verhalen, al zijn ze dat wel als het criterium is bij wek verhaal je de meeste rillingen krijgt!

Het titelverhaal is sterk. Ook in Diabolik begint het eigenlijk heel gewoon, maar hier wordt duidelijk dat de fantasie van de schrijver geen grenzen kent. Dit verhaal werd genomineerd voor de Edge Zero Award. Dit is een prijs voor het beste horrorverhaal van 2015. Het verhaal is gratis te lezen op de website http://www.tomthys.com

Het verhaal dat mijn voorkeur heeft is dat van Luna. Een tiener gaat met zijn moeder en zus op vakantie, en denkt dat hij het saai gaat vinden aan de kust. Maar als hij een iets oudere jongen ontmoet, Vinnie, ontdekt hij het gokpaleis, waar hij computerspelletjes kan spelen. Hij maakt er heel zijn zuurverdiende geld op, en ontmoet er een meisje, op wie hij verliefd raakt. Allemaal nog heel normaal, maar de jongen is een echte gamer: verslaafd aan winnen. Hij moet de beste zijn! En dat zal hem opbreken. En niet alleen hem..

Een bundel verhalen om lekker mee te griezelen, soms te huiveren, maar ook verhalen die te gruwelijk zijn om te lezen. Het zijn verhalen die kloppen. Ik vind vooral de schepping van sfeer heel goed gedaan, hoe een verhaal zo gewoon kan beginnen, maar ontmondt in iets heel ergs..

Tom Thys debuteerde met de verhalenbundel ‘Volmaakt monster’. Inmiddels werden verschillende van Thys’ verhalen vertaald naar het Engels en gepubliceerd in magazines als Massacre, Under the Bed en Night to Dawn.

ISBN 9789463080637 | paperback |416 pagina's | Uitgeverij Zilverspoor| november 2016

© Marjo, 8 februari 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.linekebreukel.nl

Het instituut
IJsblauw deel 1
Lineke Breukel

Ze ligt op haar rug in het gras. Waar ze is, weet ze niet en zelfs haar eigen stemgeluid klinkt haar onbekend in de oren. Haar geheugen is gevuld met allerlei informatie maar wie ze is en waar ze vandaan komt, is haar een raadsel. De enige aanwijzing die ze heeft is een briefje met daarop een telefoonnummer van ene Sandra, dat ze in de jas waarop ze lag heeft aangetroffen. Een telefoon heeft ze echter niet.

Een student die een paar meter verderop zit te lezen, biedt haar zijn telefoon aan. Helaas neemt Sandra niet op maar de stem in het voicemailbericht is niet die van haar. Nu weet ze in ieder geval dat ze zelf Sandra niet is. Wie Sandra dan wel is, weet ze niet. De stem van de vrouw komt haar niet bekend voor. Ze spreekt een bericht in.

Nadat ze het telefoongesprek heeft beëindigd, kan de student zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Hij heeft het berichtje dat ze insprak gehoord en beseft dat ze haar geheugen kwijt is. Heeft ze soms haar hoofd heel hard gestoten? Ze tast haar hoofd af maar voelt geen bult. Wel voelt ze een pijnlijk plekje in haar nek. Het lijkt wel een naaldenprik. En wat draagt ze een vreemd amulet om haar nek. De paniek slaat toe.

De jongen probeert haar te kalmeren. Hij heet Tom en hij besluit haar voorlopig Jane – naar Jane Doe -  te noemen. Hij neemt haar mee naar de universiteitsbibliotheek waar ze zijn goede vriend Evert oppikken die veel verstand van symbolen heeft. Misschien kan hij de ongewone symbolen die op het amulet staan verklaren. Samen met Evert duiken ze een leuk eettentje in, waar Tom op smakelijke tosti’s trakteert.

Jane zoekt vrijwel meteen het toilet op, op zoek naar een spiegel. Zodra ze haar spiegelbeeld ziet, stokt haar adem. Ze is gewoonweg beeldschoon! Niet alleen haar gezicht is perfect, haar lichaam is dat ook. Het lijkt wel of ze aan topsport doet. Jane begrijpt ineens heel goed waarom Tom en Evert haar zo bereidwillig helpen. Ze hoeft zich vast ook geen zorgen te maken over het al dan niet vinden van onderdak. Haar vermoedens kloppen. Jane mag bij Tom logeren.

Tom heeft een klein maar gerieflijk appartement dat hij met zijn jonge kater Akbar deelt. Evert is naar de bibliotheek teruggekeerd om onderzoek naar het amulet te doen. De bevindingen die hij niet veel later per e-mail stuurt, zijn zorgwekkend. De symbolen op het amulet zijn aan uiterst duistere organisaties gelieerd. Is Jane soms een of andere huurmoordenaar? Ze kan het nauwelijks geloven. Tom heeft ondertussen heel wat anders aan zijn hoofd. Zijn computer meldt dat zijn e-mailprogramma zojuist is gehackt.

Wanneer Evert niet op het afgesproken tijdstip komt opdagen, spoedt Tom zich naar de bibliotheek. Hij maakt zich zorgen en dat blijkt terecht.  Tom treft zijn beste vriend badend in het bloed aan. Tom en Jane weten zelf op het nippertje aan Everts belagers te ontsnappen. Dat ze zelf ook groot gevaar lopen, is hen inmiddels meer dan duidelijk.

Het instituut is het eerste deel van de serie IJsblauw. Hoofdpersoon Jane worstelt met haar identiteit, zoals wel meer jonge mensen doen. Toch is er bij haar iets anders aan de hand. Iemand heeft geprobeerd haar een identiteit op te dringen. Jane, die uiteindelijk haar echte naam zal ontdekken, komt erachter dat ze onderscheid moet leren maken tussen gevoelens die haar zijn opgedrongen en gevoelens die ze daadwerkelijk ervaart. Omdat er met haar leven is geknoeid, is de scheidingslijn tussen deze emoties dun. Welke criminele organisatie probeert op lugubere en uiterst onethische wijze een slaatje uit nieuwe technologieën te slaan? Jane zal moeten achterhalen wie ze werkelijk is en welke mensen ze tot haar vrienden wil rekenen.

Het instituut zit vol spannende achtervolgingsscènes in bekende Nederlandse steden. Heerlijk dat dit verhaal, dat sciencefictionelementen heeft, zich eens niet in Amerika maar gewoon in Nederland afspeelt. Hierdoor komt het verhaal letterlijk dichterbij, waardoor de verhaalbeleving intenser is. Het verhaal is mooi uitgewerkt en bevat een fikse dosis actie, geweld, diepgang en een vreemde vorm van romantiek. Hoewel de verhaaltoon sympathiek is, is de inhoud soms bikkelhard. Het schattige katje Akbar zorgt voor de lieflijke noot in het verhaal.

De Nederlandse schrijfster Lineke Breukel woont alweer enkele jaren in Zweden waar ze midden in de natuur woont. Het zou me niets verbazen als ze haar huis met minstens twintig katten deelt want de kleine Akbar neemt een iets te grote rol in het verhaal in. Het arme beestje maakt allerlei narigheid mee. Het is niet altijd geloofwaardig dat Jane steeds opnieuw vlucht en vecht met een katje in haar armen geklemd. Of dat ze het katje naar zich toe probeert te lokken terwijl een dodelijk gevaar in haar nek hijgt. Hoewel Akbar een allerleukst diertje is, hoop ik dat hij in het volgende deel een veilig thuis krijgt. Verder heb ik absoluut niks op deze verrassend goede thriller aan te merken. Ik verheug me op het vervolg!

ISBN 9789461851796 | paperback | 525 pagina's | Uitgeverij Village | december 2016

© Annemarie, 8 februari 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Papadag
Jet van Vuuren

Mauds tijdelijke verhuizing naar de woonplaats van haar moeder is meer een smoes dan noodzaak. Ze laat haar vertrouwde omgeving achter zich omdat ze haar man en twee zoons wil beschermen. Maud wordt namelijk gestalkt. Ze heeft geen idee door wie. Haar stalker heeft via de Facebookpagina van het pannenkoekenrestaurant van Maud en haar man Erik contact met haar opgenomen. Sindsdien heeft Maud voor haar gevoel geen seconde rust meer gehad. Ze wacht steeds in spanning op het volgende bericht van de onbekende die haar leven heeft overgenomen. Kloppen de beweringen van “Belle Hélène” echt?

Maud heeft tijd nodig om alles op een rijtje te zetten. Ze heeft haar intrek genomen in een flatje dat zich niet al te ver van haar moeders huis bevindt. Mauds moeder Heleen heeft Alzheimer en gaat hard achteruit. Maud zal tijdelijk als mantelzorger optreden en ondertussen naar een lange termijn oplossing zoeken. Ze kan haar gezin immers niet al te lang alleen laten. Haar man en zoons missen haar. Maud mist haar gezin ook maar ze voelt zich tegelijkertijd opgelucht. Nu ze uit de buurt van haar gezin is, is haar stalker dat hopelijk ook.

Volgens Belle Hélène heeft Mauds moeder Heleen haar zus Jolante vermoord. Maud begrijpt er niks van. Haar tante Jolante heeft een motorongeluk gehad, dat weet toch iedereen? De stalker houdt echter voet bij stuk en dreigt de waarheid naar buiten te brengen. Ze zal Maud en haar gezin in het ongeluk storten. Maud begrijpt niet waar de haat van de stalker vandaan komt. Ze heeft nog altijd geen idee wie haar het leven zuur maakt. Misschien dat Heleen haar meer over de dood van Jolante kan vertellen. Maud heeft echter nooit een goede band met haar moeder gehad en bovendien laat Heleens geheugen haar steeds vaker in de steek.

Maud voelt zich niet op haar gemak in de flat die ze tijdelijk huurt. Het gedrag van haar bejaarde buurman Jaap bezorgt haar kippenvel en bovendien heeft ze het idee dat ze in de gaten wordt gehouden. Wanneer ze nieuwe berichten van haar stalker ontvangt, blijkt dat inderdaad het geval te zijn. De stalker weet precies waar Maud zich bevindt. Maud probeert haar moeder steeds fanatieker over haar verleden uit te horen maar Heleen wil er niet over praten. Ze wordt duidelijk zenuwachtig van Mauds vragen. Zou Belle Hélène het dan toch bij het rechte eind hebben?

Terwijl Maud steeds gestrester wordt, neemt schrijfster Jet van Vuuren de lezer mee terug naar het verleden. De zussen Heleen en Jolante zijn lid van een roeivereniging. De twee lijken in niets op elkaar. De knappe Heleen is tenger gebouwd en bescheiden terwijl de dominante Jolante niets liever doet dan pronken met haar enorme boezem. Jolante heeft vaste verkering met Bart terwijl Heleen nog helemaal geen interesse in jongens heeft. Toch is het Heleen die zwanger raakt en met Bart trouwt. Hoe heeft dat kunnen gebeuren? Het verleden herbergt een duister geheim.

Papadag is geschreven in de soepele en prettige schrijfstijl die zo kenmerkend is voor schrijfster Jet van Vuuren. De verhaalinhoud is me echter tegengevallen. Jet van Vuuren schrijft veelal thrillers met een verrassend en goed onderbouwd plot maar dit keer is ze daar niet in geslaagd. Het verhaal rammelt behoorlijk en de gedragingen van de personages zijn weinig geloofwaardig. Ik miste de stevige fundering die een verhaal draagkracht geeft. Nu hangt het van toevalligheden en onwaarschijnlijkheden aan elkaar.

Waarom heeft Maud haar man Erik niet in vertrouwen genomen? Waarom is Heleen met Bart getrouwd? Het zijn twee dingen die ik na het lezen van dit verhaal nog altijd niet begrijp. Ik kan me niet vinden in de verklaringen van de schrijfster.

Jet van Vuuren heeft inmiddels al heel wat thrillers op haar naam staan. Papadag is wat mij betreft geen aanrader maar gelukkig zijn veel van haar andere boeken dat absoluut wel.

ISBN 9789045211503 | paperback | 334 pagina's | Karakter Uitgevers | januari 2017

© Annemarie, 7 februari 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De Winterkinderen
Lulu Taylor

De Engelse auteur Lulu Taylor richtte zich – na jarenlang als editor bij een uitgeverij te hebben gewerkt – in het begin van haar schrijverscarrière met name op de luchtigere 'women's fiction'. De stijl is te vergelijken met de boeken van Danielle Steel, Judith Krantz, etc.: glamorous, met grote landhuizen en rijke, stijlvolle hoofdpersonen. Heerlijk leesvoer voor een paar uurtjes onderdompelen in een heel andere levensstijl. In 2013 maakte ze de overstap naar romans met meer donkere en mysterieuze elementen, zoals ook goed naar voren komt in De Winterkinderen. Als achtergrond van haar boeken gebruikt ze graag historische gebouwen met veel geschiedenis, zoals in dit boek het oude landgoed Renniston Hall, en speelt ze graag met heden en verleden. En dat heeft ze in De Winterkinderen op mooie wijze gestalte gegeven; wat nieuwsgierig maakt naar haar andere werk.

De Winterkinderen is een boeiende roman, met thema's als passie, liefde, verlangen en verraad. De donkere kant van het verhaal komt onder andere uit de verhaallijn in het verleden. Renniston Hall is dan een meisjeskostschool waar de 15-jarige Julia en haar vriendin, de rebelse Alice, eind jaren 50 wonen. Wat is er gebeurd tijdens de heimelijke ontmoetingen met de bouwvakkers die een zwembad aan het maken zijn? De intermezzo's naar dit verleden zijn klein, maar van groot belang voor het verdere verloop van het verhaal.
In het heden zijn de twee hoofdpersonen ook twee vrouwen: Olivia en Franceska. Beiden kennen de gevoelens van liefde en passionele, obsessieve verlangens. Olivia en haar man Dan zijn na moeilijke vruchtbaarheidsbehandelingen de liefdevolle ouders van een tweeling geworden. Wanneer ze na een langdurig verblijf bij de familie van Olivia in Argentinië terugkomen in Engeland, gaan ze wonen in een cottage op het landgoed Renniston Hall. Het verwaarloosde huis is sinds kort eigendom van Franceska en haar echtgenoot Walter. Franceska en Dan zijn vanuit hun studententijd bevriend, of is er toch meer geweest tussen hen? Wanneer Franceska steeds meer tijd gaat doorbrengen op Renniston Hall, dat grondig verbouwd moet worden, lopen de spanningen tussen de drie bewoners op. 

De Winterkinderen is een spannende roman met goed opgebouwde verhaallijnen. De omschakeling van heden naar verleden en terug is soepel en je kunt je gemakkelijk inleven in de verschillende personages. Wie echter rekent op een thriller – zoals het boek op de cover wordt aangeprezen – komt bedrogen uit. De kenmerken die we normaliter met een thriller associëren (actie en gevaar, misdaad) ontbreken. Aan de andere kant wordt de psychologische spanning tussen de hoofdpersonen in deze roman, zeker in het deel dat in het heden speelt, op boeiende wijze opgevoerd. Dat maakt De Winterkinderen een aangename leeservaring.

Op de site van Lulu Taylor www.lulutaylor.co.uk vind je de andere titels van haar boeken. Deze zijn (nog?) niet in het Nederlands verschenen.

ISBN 9789022578797 | paperback | 396 pagina's | Uitgeverij Boekerij | november 2016
Vertaald door Yolande Ligterink

© Joanazinha, 7 februari  2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER