http://www.linekebreukel.nl

Het instituut
IJsblauw deel 1
Lineke Breukel

Ze ligt op haar rug in het gras. Waar ze is, weet ze niet en zelfs haar eigen stemgeluid klinkt haar onbekend in de oren. Haar geheugen is gevuld met allerlei informatie maar wie ze is en waar ze vandaan komt, is haar een raadsel. De enige aanwijzing die ze heeft is een briefje met daarop een telefoonnummer van ene Sandra, dat ze in de jas waarop ze lag heeft aangetroffen. Een telefoon heeft ze echter niet.

Een student die een paar meter verderop zit te lezen, biedt haar zijn telefoon aan. Helaas neemt Sandra niet op maar de stem in het voicemailbericht is niet die van haar. Nu weet ze in ieder geval dat ze zelf Sandra niet is. Wie Sandra dan wel is, weet ze niet. De stem van de vrouw komt haar niet bekend voor. Ze spreekt een bericht in.

Nadat ze het telefoongesprek heeft beëindigd, kan de student zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Hij heeft het berichtje dat ze insprak gehoord en beseft dat ze haar geheugen kwijt is. Heeft ze soms haar hoofd heel hard gestoten? Ze tast haar hoofd af maar voelt geen bult. Wel voelt ze een pijnlijk plekje in haar nek. Het lijkt wel een naaldenprik. En wat draagt ze een vreemd amulet om haar nek. De paniek slaat toe.

De jongen probeert haar te kalmeren. Hij heet Tom en hij besluit haar voorlopig Jane – naar Jane Doe -  te noemen. Hij neemt haar mee naar de universiteitsbibliotheek waar ze zijn goede vriend Evert oppikken die veel verstand van symbolen heeft. Misschien kan hij de ongewone symbolen die op het amulet staan verklaren. Samen met Evert duiken ze een leuk eettentje in, waar Tom op smakelijke tosti’s trakteert.

Jane zoekt vrijwel meteen het toilet op, op zoek naar een spiegel. Zodra ze haar spiegelbeeld ziet, stokt haar adem. Ze is gewoonweg beeldschoon! Niet alleen haar gezicht is perfect, haar lichaam is dat ook. Het lijkt wel of ze aan topsport doet. Jane begrijpt ineens heel goed waarom Tom en Evert haar zo bereidwillig helpen. Ze hoeft zich vast ook geen zorgen te maken over het al dan niet vinden van onderdak. Haar vermoedens kloppen. Jane mag bij Tom logeren.

Tom heeft een klein maar gerieflijk appartement dat hij met zijn jonge kater Akbar deelt. Evert is naar de bibliotheek teruggekeerd om onderzoek naar het amulet te doen. De bevindingen die hij niet veel later per e-mail stuurt, zijn zorgwekkend. De symbolen op het amulet zijn aan uiterst duistere organisaties gelieerd. Is Jane soms een of andere huurmoordenaar? Ze kan het nauwelijks geloven. Tom heeft ondertussen heel wat anders aan zijn hoofd. Zijn computer meldt dat zijn e-mailprogramma zojuist is gehackt.

Wanneer Evert niet op het afgesproken tijdstip komt opdagen, spoedt Tom zich naar de bibliotheek. Hij maakt zich zorgen en dat blijkt terecht.  Tom treft zijn beste vriend badend in het bloed aan. Tom en Jane weten zelf op het nippertje aan Everts belagers te ontsnappen. Dat ze zelf ook groot gevaar lopen, is hen inmiddels meer dan duidelijk.

Het instituut is het eerste deel van de serie IJsblauw. Hoofdpersoon Jane worstelt met haar identiteit, zoals wel meer jonge mensen doen. Toch is er bij haar iets anders aan de hand. Iemand heeft geprobeerd haar een identiteit op te dringen. Jane, die uiteindelijk haar echte naam zal ontdekken, komt erachter dat ze onderscheid moet leren maken tussen gevoelens die haar zijn opgedrongen en gevoelens die ze daadwerkelijk ervaart. Omdat er met haar leven is geknoeid, is de scheidingslijn tussen deze emoties dun. Welke criminele organisatie probeert op lugubere en uiterst onethische wijze een slaatje uit nieuwe technologieën te slaan? Jane zal moeten achterhalen wie ze werkelijk is en welke mensen ze tot haar vrienden wil rekenen.

Het instituut zit vol spannende achtervolgingsscènes in bekende Nederlandse steden. Heerlijk dat dit verhaal, dat sciencefictionelementen heeft, zich eens niet in Amerika maar gewoon in Nederland afspeelt. Hierdoor komt het verhaal letterlijk dichterbij, waardoor de verhaalbeleving intenser is. Het verhaal is mooi uitgewerkt en bevat een fikse dosis actie, geweld, diepgang en een vreemde vorm van romantiek. Hoewel de verhaaltoon sympathiek is, is de inhoud soms bikkelhard. Het schattige katje Akbar zorgt voor de lieflijke noot in het verhaal.

De Nederlandse schrijfster Lineke Breukel woont alweer enkele jaren in Zweden waar ze midden in de natuur woont. Het zou me niets verbazen als ze haar huis met minstens twintig katten deelt want de kleine Akbar neemt een iets te grote rol in het verhaal in. Het arme beestje maakt allerlei narigheid mee. Het is niet altijd geloofwaardig dat Jane steeds opnieuw vlucht en vecht met een katje in haar armen geklemd. Of dat ze het katje naar zich toe probeert te lokken terwijl een dodelijk gevaar in haar nek hijgt. Hoewel Akbar een allerleukst diertje is, hoop ik dat hij in het volgende deel een veilig thuis krijgt. Verder heb ik absoluut niks op deze verrassend goede thriller aan te merken. Ik verheug me op het vervolg!

ISBN 9789461851796 | paperback | 525 pagina's | Uitgeverij Village | december 2016

© Annemarie, 8 februari 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Papadag
Jet van Vuuren

Mauds tijdelijke verhuizing naar de woonplaats van haar moeder is meer een smoes dan noodzaak. Ze laat haar vertrouwde omgeving achter zich omdat ze haar man en twee zoons wil beschermen. Maud wordt namelijk gestalkt. Ze heeft geen idee door wie. Haar stalker heeft via de Facebookpagina van het pannenkoekenrestaurant van Maud en haar man Erik contact met haar opgenomen. Sindsdien heeft Maud voor haar gevoel geen seconde rust meer gehad. Ze wacht steeds in spanning op het volgende bericht van de onbekende die haar leven heeft overgenomen. Kloppen de beweringen van “Belle Hélène” echt?

Maud heeft tijd nodig om alles op een rijtje te zetten. Ze heeft haar intrek genomen in een flatje dat zich niet al te ver van haar moeders huis bevindt. Mauds moeder Heleen heeft Alzheimer en gaat hard achteruit. Maud zal tijdelijk als mantelzorger optreden en ondertussen naar een lange termijn oplossing zoeken. Ze kan haar gezin immers niet al te lang alleen laten. Haar man en zoons missen haar. Maud mist haar gezin ook maar ze voelt zich tegelijkertijd opgelucht. Nu ze uit de buurt van haar gezin is, is haar stalker dat hopelijk ook.

Volgens Belle Hélène heeft Mauds moeder Heleen haar zus Jolante vermoord. Maud begrijpt er niks van. Haar tante Jolante heeft een motorongeluk gehad, dat weet toch iedereen? De stalker houdt echter voet bij stuk en dreigt de waarheid naar buiten te brengen. Ze zal Maud en haar gezin in het ongeluk storten. Maud begrijpt niet waar de haat van de stalker vandaan komt. Ze heeft nog altijd geen idee wie haar het leven zuur maakt. Misschien dat Heleen haar meer over de dood van Jolante kan vertellen. Maud heeft echter nooit een goede band met haar moeder gehad en bovendien laat Heleens geheugen haar steeds vaker in de steek.

Maud voelt zich niet op haar gemak in de flat die ze tijdelijk huurt. Het gedrag van haar bejaarde buurman Jaap bezorgt haar kippenvel en bovendien heeft ze het idee dat ze in de gaten wordt gehouden. Wanneer ze nieuwe berichten van haar stalker ontvangt, blijkt dat inderdaad het geval te zijn. De stalker weet precies waar Maud zich bevindt. Maud probeert haar moeder steeds fanatieker over haar verleden uit te horen maar Heleen wil er niet over praten. Ze wordt duidelijk zenuwachtig van Mauds vragen. Zou Belle Hélène het dan toch bij het rechte eind hebben?

Terwijl Maud steeds gestrester wordt, neemt schrijfster Jet van Vuuren de lezer mee terug naar het verleden. De zussen Heleen en Jolante zijn lid van een roeivereniging. De twee lijken in niets op elkaar. De knappe Heleen is tenger gebouwd en bescheiden terwijl de dominante Jolante niets liever doet dan pronken met haar enorme boezem. Jolante heeft vaste verkering met Bart terwijl Heleen nog helemaal geen interesse in jongens heeft. Toch is het Heleen die zwanger raakt en met Bart trouwt. Hoe heeft dat kunnen gebeuren? Het verleden herbergt een duister geheim.

Papadag is geschreven in de soepele en prettige schrijfstijl die zo kenmerkend is voor schrijfster Jet van Vuuren. De verhaalinhoud is me echter tegengevallen. Jet van Vuuren schrijft veelal thrillers met een verrassend en goed onderbouwd plot maar dit keer is ze daar niet in geslaagd. Het verhaal rammelt behoorlijk en de gedragingen van de personages zijn weinig geloofwaardig. Ik miste de stevige fundering die een verhaal draagkracht geeft. Nu hangt het van toevalligheden en onwaarschijnlijkheden aan elkaar.

Waarom heeft Maud haar man Erik niet in vertrouwen genomen? Waarom is Heleen met Bart getrouwd? Het zijn twee dingen die ik na het lezen van dit verhaal nog altijd niet begrijp. Ik kan me niet vinden in de verklaringen van de schrijfster.

Jet van Vuuren heeft inmiddels al heel wat thrillers op haar naam staan. Papadag is wat mij betreft geen aanrader maar gelukkig zijn veel van haar andere boeken dat absoluut wel.

ISBN 9789045211503 | paperback | 334 pagina's | Karakter Uitgevers | januari 2017

© Annemarie, 7 februari 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De Winterkinderen
Lulu Taylor

De Engelse auteur Lulu Taylor richtte zich – na jarenlang als editor bij een uitgeverij te hebben gewerkt – in het begin van haar schrijverscarrière met name op de luchtigere 'women's fiction'. De stijl is te vergelijken met de boeken van Danielle Steel, Judith Krantz, etc.: glamorous, met grote landhuizen en rijke, stijlvolle hoofdpersonen. Heerlijk leesvoer voor een paar uurtjes onderdompelen in een heel andere levensstijl. In 2013 maakte ze de overstap naar romans met meer donkere en mysterieuze elementen, zoals ook goed naar voren komt in De Winterkinderen. Als achtergrond van haar boeken gebruikt ze graag historische gebouwen met veel geschiedenis, zoals in dit boek het oude landgoed Renniston Hall, en speelt ze graag met heden en verleden. En dat heeft ze in De Winterkinderen op mooie wijze gestalte gegeven; wat nieuwsgierig maakt naar haar andere werk.

De Winterkinderen is een boeiende roman, met thema's als passie, liefde, verlangen en verraad. De donkere kant van het verhaal komt onder andere uit de verhaallijn in het verleden. Renniston Hall is dan een meisjeskostschool waar de 15-jarige Julia en haar vriendin, de rebelse Alice, eind jaren 50 wonen. Wat is er gebeurd tijdens de heimelijke ontmoetingen met de bouwvakkers die een zwembad aan het maken zijn? De intermezzo's naar dit verleden zijn klein, maar van groot belang voor het verdere verloop van het verhaal.
In het heden zijn de twee hoofdpersonen ook twee vrouwen: Olivia en Franceska. Beiden kennen de gevoelens van liefde en passionele, obsessieve verlangens. Olivia en haar man Dan zijn na moeilijke vruchtbaarheidsbehandelingen de liefdevolle ouders van een tweeling geworden. Wanneer ze na een langdurig verblijf bij de familie van Olivia in Argentinië terugkomen in Engeland, gaan ze wonen in een cottage op het landgoed Renniston Hall. Het verwaarloosde huis is sinds kort eigendom van Franceska en haar echtgenoot Walter. Franceska en Dan zijn vanuit hun studententijd bevriend, of is er toch meer geweest tussen hen? Wanneer Franceska steeds meer tijd gaat doorbrengen op Renniston Hall, dat grondig verbouwd moet worden, lopen de spanningen tussen de drie bewoners op. 

De Winterkinderen is een spannende roman met goed opgebouwde verhaallijnen. De omschakeling van heden naar verleden en terug is soepel en je kunt je gemakkelijk inleven in de verschillende personages. Wie echter rekent op een thriller – zoals het boek op de cover wordt aangeprezen – komt bedrogen uit. De kenmerken die we normaliter met een thriller associëren (actie en gevaar, misdaad) ontbreken. Aan de andere kant wordt de psychologische spanning tussen de hoofdpersonen in deze roman, zeker in het deel dat in het heden speelt, op boeiende wijze opgevoerd. Dat maakt De Winterkinderen een aangename leeservaring.

Op de site van Lulu Taylor www.lulutaylor.co.uk vind je de andere titels van haar boeken. Deze zijn (nog?) niet in het Nederlands verschenen.

ISBN 9789022578797 | paperback | 396 pagina's | Uitgeverij Boekerij | november 2016
Vertaald door Yolande Ligterink

© Joanazinha, 7 februari  2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Daag me uit
Lee Child

Daag me uit is het twintigste boek van de Britse auteur Lee Child met hoofdpersoon Jack Reacher en de sleet zit er nog steeds niet in. Achterin het boek staat een overzicht van de uitgegeven boeken; een feest van herkenning voor de Reacher-fan! Reacher heeft zich in de loop der tijd ontwikkeld van rauwe houwdegen, die slechts af en toe laat zien dat zijn ruwe bolster ook een blanke pit heeft, tot een socialer personage dat nu zelfs op het romantische vlak van zich doet spreken. Nu is dat laatste niet het meest geslaagde deel van het boek, eerlijk gezegd. Maar het maakt het karakter Reacher wel meer benaderbaar; niet meer de 'lone wolf' die na gedane arbeid zwijgend verder trekt.

'Je moest er het beste van hopen, maar je voorbereiden op het ergste'. Dit motto van Reacher wordt in Daag me uit tot het uiterste op de proef gesteld wanneer hij per ongeluk betrokken raakt bij de curieuze vermissing van een privédetective in een piepklein, afgelegen plaatsje met de merkwaardige naam Mother's Rest. Die naam is overigens de enige reden dat Reacher daar uit de trein stapt: welke geschiedenis schuilt erachter? Direct bij aankomst ontmoet hij Michelle Chang, de collega van de vermiste privédetective. Zij zou hem in Mother's Rest ontmoeten, maar toen ze aankwam was hij spoorloos verdwenen. Reacher raakt geïntrigeerd door haar verhaal. Ze bundelen hun krachten en beginnen vragen te stellen. De bewoners van Mother's Rest zijn echter wantrouwig en doen hun uiterste best Reacher en Chang te ontmoedigen nog meer vragen te stellen, desnoods met geweld. Dat prikkelt de twee echter des te meer om de waarheid boven tafel te krijgen. Het verhaal begint na enige aanloop vaart te krijgen en er ontrolt zich een plot waar de simpele zoektocht naar een verdwenen persoon eindigt in een afschuwelijk drama met veel doden.

In praktisch alle boeken van Lee Child bindt Reacher de strijd aan met lokale boeven; vaak in kleine of afgelegen plaatsen waar hij min of meer per ongeluk terechtkomt tijdens zijn zwerftochten door Amerika. Mother's Rest is precies zo'n plaats. En net als in de meeste boeken komt hij een medestander tegen, in dit geval privédetective Michelle Chang.
Child heeft een stramien ontwikkeld dat werkt voor zijn held Reacher en de vele Reacher-fans. Want ondanks dit terugkerende en daardoor weinig verrassende patroon weet hij telkens weer een goed in elkaar zittende plot en geduchte tegenstanders te bedenken, waardoor de avonturen van Reacher tot de verbeelding van menig lezer spreken.
Daag me uit is wat dat betreft geen uitzondering, hoewel de toon losser en vlotter is dan gebruikelijk. Helaas geldt dat ook voor de karaktertekening van de hoofdpersonages waardoor het voor lezers die voor het eerst een Reacher-boek te pakken hebben wellicht lastiger is om met hem mee te kunnen leven. Voor de trouwe fan blijft het genieten, maar wel met de hoop dat de spanningsboog in het volgende boek – wat er ongetwijfeld gaat komen want Reacher trekt gewoon verder – weer op een hoger niveau ligt.

Over de totstandkoming van de naam Reacher voor zijn personage vertelt Lee Child op zijn site de volgende anekdote: in 1995 werd hij vanwege een reorganisatie ontslagen bij Granada Television en zag dit als een kans om te gaan schrijven. Wat hij het lastigste vond was het vinden van een naam voor zijn hoofdpersoon. Omdat Child nogal lang is werd hem bij het boodschappen doen in de supermarkt door andere klanten vaak gevraagd iets van een hoger schap te pakken. 'To reach' is ergens naar reiken, van een hogere plek pakken in dit geval, en zijn vrouw maakte het grapje dat hij altijd nog als 'reacher' in een supermarkt kon gaan werken. En zie daar, de naam van zijn hoofdpersoon was gevonden.

ISBN 9789024568864 | Paperback | 384 pagina's | Uitgeverij Luitingh Sijthof | september 2015

© Joanazinha, 6 februari 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De stad van spiegels
De oversteek trilogie deel 3
Justin Cronin

Van de eens zo overvloedig aanwezige mensheid is weinig meer over. Een experiment dat tot een doorbraak op medisch vlak had moeten leiden, veroorzaakte een wereldwijde pandemie. Twaalf met een virus geïnfecteerde proefpersonen braken uit en besmetten miljoenen mensen. Velen stierven, terwijl anderen in zogenoemde “viralen” veranderden. Deze viralen leken in niets op de mensen die ze eens waren. Hun honger naar bloed maakte ze bloeddorstig en meedogenloos.

De dertiende proefpersoon was anders. Het weesmeisje Amy was nog maar zes jaar oud toen ze werd besmet. Het is Amy die, samen met de mysterieuze Alicia, het handjevol mensen dat uiteindelijk overbleef heeft geholpen de Twaalf, en daarmee ook de viralen, uit te roeien. Niemand weet waar ze is gebleven, niemand op een trouwe vriend na. Toch is niemand veilig. De Nul, de gastheer van het virus, de vader van De Twaalf, is nog altijd niet verslagen. Terwijl de overlevenden proberen een nieuw bestaan op te bouwen, houdt De Nul zich in een verwoeste stad verscholen. Wat hem betreft is het nog lang niet voorbij.

Al vele jaren houden de overlevenden zich in een ommuurde nederzetting in leven. Er zijn al jaren geen viralen meer waargenomen en het vertrouwen in de buitenwereld is gegroeid. Niemand is vergeten wat er is gebeurd maar het leed en de rouw zijn door de tand des tijds van hun scherpe randjes ontdaan. Het leven gaat door en de mens is een veerkrachtig wezen. Buiten de muur wachten grote lappen vruchtbare grond. Een nieuw leven, vol nieuwe mogelijkheden, lonkt.

Uiteindelijk vertrekken de eerste pioniers. Zij gaan in een boerderij wonen en genieten van hun hernieuwde vrijheid. Ook de dove Pim verlaat, samen met haar gezin, de ommuurde stad. De eerste periode in het nieuwe huis verloopt wat onwennig maar het bevalt goed. Het is alleen vreemd dat het in het nabijgelegen stadje zo stil is. Kennelijk nemen de winkeliers en onderhoudsmonteurs het niet zo nauw met de werktijden.

Het wordt steeds stiller in de nieuwe onderkomens. Het stadje waar Pim en haar gezin inkopen doen, verandert in een spookstadje. Dan ontvangt de politie zorgwekkende meldingen. Er worden mensen vermist. Eerst gaat het nog om een enkeling maar al snel gaat het om een verontrustend aantal mensen. Liefdevolle moeders, op handen gedragen echtgenotes, betrouwbare winkeliers: ze zijn allemaal verdwenen. Na jaren in vrijheid te hebben geleefd, zijn de zorgen terug. Zijn er soms toch weer viralen opgedoken?

Het verhaal van Pim en haar gezin maakt slechts een piepklein deel van dit lijvige verhaal uit. Voorafgaand aan dit derde en laatste deel is enorm veel gebeurd. Tot mijn spijt heb ik de eerste twee delen niet gelezen maar - hoewel ik iedereen aanraad bij het begin te beginnen - gelukkig kon ik het verhaal goed volgen. In de proloog wordt duidelijk wat zich voorafgaand aan het verhaal heeft afgespeeld.

Wat zo bijzonder aan dit boek is, is dat de verhaallijnen bijzonder uiteenlopend zijn maar toch een geheel vormen. Zo gaan er gedeeltes over een soort droomwereld waar mensen in volmaakte harmonie leven. Reizen de hoofpersonen in deze verhaalgedeeltes in hun slaap naar deze locaties of is er iets anders aan de hand? Andere personages, waaronder de rebelse Michael, steken al hun tijd in het opknappen van een groot schip. Zij hebben geen vertrouwen in de toekomst en hopen dat het schip hen op een dag naar een andere, veiligere, plek zal brengen.

Het mooiste verhaal in dit boek is, vreemd genoeg, het verhaal van Nul. Voor hij de aanstichter van al het leed werd, was hij een doodnormaal mens. Tijdens zijn studie werd hij verliefd op de vriendin van zijn beste vriend. Het was een onmogelijke liefde. Een liefde die hem uiteindelijk in de handen van het kwaad zou drijven. Deze aangrijpende liefdesgeschiedenis, die zich dus voor de uitbraak van het virus afspeelt, vormt een prachtig contrast met het harde bestaan van de overlevenden. Het zijn de tegenstellingen, de schrille contrasten, die dit verhaal zo onweerstaanbaar maken.

De stad van spiegels is een bedwelmend verhaal vol personages die elk een eigen verhaal vertellen. De auteur heeft elke verhaallijn tot in de puntjes uitgewerkt en niet op een bladzijde meer of minder gekeken. Hierdoor is een mooi compleet verhaal vol diepgang ontstaan. Het is een dik boek dat tijdens het lezen ineens schrikbarend dun lijkt. Het is moeilijk afscheid nemen van de unieke sfeer van dit buitengewone verhaal.

ISBN 9789023425489 | paperback | 814 pagina's | Uitgeverij Cargo | januari 2017
Vertaald door Pon Ruiter en Mariella Duindam

© Annemarie, 7 februari 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

www.alexmarwood.com

Waar is ze?
Alex Marwood

Na een geslaagd verjaardagsfeest gaven Sean Jackson, zijn gasten en hun kroost zich onbekommerd over aan de slaap. Niemand had door dat een onbekende de tuin van het vakantieverblijf via een gat in de schutting betrad. Niemand merkte dat de indringer ook het huis binnendrong. Pas de volgende ochtend werd de verdwijning van de driejarige Coco Jackson opgemerkt. Ze was weg. Voorgoed. Haar tweelingzusje Ruby lag nog gewoon in haar bedje.

In de twaalf jaar die volgden, werd Coco niet gevonden. Sean scheidde van zijn tweede vrouw Claire, die niet aanwezig was toen Coco verdween, en trouwde met zijn maîtresse. Nadat zij overleed, trouwde hij met de dochter van zijn beste vrienden. De inmiddels tweeënzestigjarige Sean gaf misschien iets te veel aan de genoegens van het leven toe. Toen hij levenloos, en geboeid, in een hotelkamer werd aangetroffen, was eigenlijk niemand echt verbaasd.

Seans dochter Mila, uit zijn eerste huwelijk, was een tiener toen Coco verdween. Samen met haar zus India was ze kort voor het vijftigste verjaardagsfeest van haar vader uit het vakantiehuis vertrokken. De twee tieners voelden haarfijn aan dat hun stiefmoeder Claire hun aanwezigheid niet op prijs stelde. Haar ronduit bitse gedrag was weinig subtiel. Sean zelf was vergeten dat zijn oudste dochters zouden komen. Mila en India gedroegen zich opstandig en namen uiteindelijk de benen.

Hoewel Mila al jaren beweert een hekel aan haar vader te hebben, grijpt zijn overlijden haar meer aan dan ze had verwacht. Ze haatte haar zelfingenomen, narcistische vader maar toch hield ze ook van hem. Familiebanden zijn soms moeilijk te doorgronden.

India verblijft in het buitenland. Mila zal alleen naar de begrafenis moeten gaan. Claire, de vrouw die zo overduidelijk een hekel aan haar had, heeft echter een ander plan. Ze geeft aan dat ze het niet aankan naar de begrafenis te gaan maar Ruby, die inmiddels vijftien is, wil wel graag afscheid van haar vader nemen. Kan Mila haar halfzusje meenemen naar de begrafenis?

Ruby. Mila heeft jaren niet meer aan het meisje gedacht. Ze was veel te druk met feesten, dronken worden en in vreemde bedden ontwaken. Eigenlijk was Mila hard op weg een kopie van haar losbandige vader te worden. Ruby blijkt te zijn opgegroeid tot een plompe tiener die met haar moeder een afgelegen boerderij bestiert. Van de glamoureuze Claire is niets meer over. Om Ruby tegen de media te beschermen, leiden ze een teruggetrokken leven. Eenmaal op de boerderij merkt Mila dat ze het moeilijk vindt Claire nog langer te haten. Vergeven kan ze haar misschien niet maar de overbezorgde Claire lijkt in niets meer op de hooghartige, verwende vrouw die ze eens was.

Na een ijskoude nacht in de boerderij laten Mila en Ruby een huilende Claire achter. De komende dagen zullen de twee halfzussen op elkaar aangewezen zijn. Wanneer ze zich bij de weduwe en vrienden van Sean voegen, kan de spanning die in de lucht hangt hen onmogelijk ontgaan. Wat is er eigenlijk precies gebeurd in de nacht dat Coco verdween? Klopt het verhaal dat de feestgangers destijds aan de politie hebben verteld wel? Mila wordt steeds achterdochtiger.

Op de cover van dit boek prijken de volgende woorden: “Ze zeiden dat het meisje ’s nachts verdween. Ze logen.” De lezer weet dus dat het verhaal over Coco’s verdwijning niet klopt. Wat er echt is gebeurd, wordt pas op het allerlaatst duidelijk. Tot die tijd, en nog enige tijd daarna, houdt het verhaal de lezer in een houdgreep.

Het verhaal speelt zich afwisselend in het heden en het verleden af. Terwijl Mila begint te vermoeden dat er iets niet klopt, komt de lezer er stukje bij beetje achter wat er destijds daadwerkelijk is gebeurd. De flarden informatie leiden tot gruwelijke vermoedens. Welke informatie houden de feestgangers achter?

Auteur Alex Marwood heeft een onweerstaanbaar spoor uitgezet. Ik zoog elk flintertje informatie als een spons op en liet me gewillig naar de waarheid voeren. Het verhaal ontleent zijn kracht aan de geraffineerdheid van de betrokkenen. Welke karakters gaan er achter de krampachtig glimlachende gezichten schuil? De waarheid is zo zorgvuldig toegedekt dat het vrijwel onmogelijk te ontrafelen is. Toch is er een zwakke schakel. Zal de waarheid hierdoor alsnog aan het licht komen? Alex Marwood houdt de lezer tot en met de laatste bladzijde in spanning!

ISBN 9789022579206 | paperback | 399 pagina's | Boekerij | januari 2017
Vertaald door Mariette van Gelder

© Annemarie, 2 februari 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

www.chantalvangastel.nl

Zonder jou
Chantal & Priscilla van Gastel

Valerie kan zich geen leven zonder Oscar voorstellen. Vanaf de dag dat ze hem ontmoette, heeft haar hart aan hem toebehoord. Ook nu hij op het punt staat haar voorgoed de rug toe te keren, houdt ze nog altijd wanhopig veel van hem. En hij van haar, dat is het kromme aan de situatie. Valerie en Oscar houden van elkaar, dat hebben ze altijd gedaan en zullen ze altijd blijven doen. Toch ziet Oscar geen andere oplossing meer. Terwijl Valerie als een leeuwin voor hun zoon Mick vecht, heeft Oscar het gevecht opgegeven.

Oscar kan het niet meer aan samen met Mick onder één dak te wonen. Hij kan niet langer aanzien hoe Mick zijn moeder keer op keer aanvalt en haar blauwe plekken bezorgt. Hij kan niet langer verdragen dat Valerie niet in wil zien dat de situatie onhoudbaar is geworden. De twaalfjarige Mick is onhandelbaar en kil. Zijn karakter past beslist niet bij zijn engelachtige uiterlijk. Wat Mick precies mankeert, is nog altijd een raadsel. Wat Oscar wel weet, is dat hij en Valerie alles hebben geprobeerd. Ze hebben er alles aan gedaan om Mick een warm thuis te bieden. Aan liefde en geborgenheid heeft het hun zoon nooit ontbroken.

Valerie weet niet hoe ze het zonder Oscar moet gaan redden maar ze is vastbesloten haar kind niet op te geven. Wat moet er van hem worden als hij uit huis wordt geplaatst? Mick is haar kind. Hij is voortgekomen uit de liefde tussen haar en Oscar. Valerie weigert te geloven dat haar zoon voorgoed verloren is. Ergens in Mick zit een sprankje hoop verborgen. Een smeulend kooltje goedaardigheid dat erom smeekt aangewakkerd te worden. Nee, Valerie geeft niet op. Een moeder laat haar kind niet in de steek, ook al raakt ze daardoor de liefde van haar leven kwijt.

Mick zelf is in zijn nopjes met de situatie. Eindelijk is zijn vader opgerot. Hij kan zijn moeder veel beter aan als zijn vader niet steeds in de buurt is om in te grijpen. Bovendien krijgt hij nu alle aandacht, de concurrentie is uitgeschakeld. Mick weet best dat hij anders dan de andere kinderen is maar dat ligt niet aan hem. De kinderen die bij hem op school zitten zijn gewoonweg een stel idioten. Zoals Zoe, met haar achterlijke vlecht. Toen hij haar vlecht afknipte, brak de hel los. Mick begrijpt het niet. Dat irritant gezwiep was toch voor niemand prettig?

Valerie is de wanhoop nabij. Ze mist Oscar enorm en Mick eist al haar aandacht op. Ook al is hij al twaalf jaar oud, ze kan hem geen moment uit het oog verliezen. Mick vindt niks leuk maar moet toch doorlopend vermaakt worden, anders krijgt hij een woedeaanval. Een zoet spelende Mick, is een Mick die kwaadaardige plannen beraamt. Valerie doet ’s nachts geen oog meer dicht omdat haar kind stiekem door het huis scharrelt. Hij dringt zelfs haar slaapkamer binnen. Ze is 24 uur per dag op haar hoede. Tegenover hulpverleners is Mick een lieve, meegaande jongen. Op hulp van die kant hoeft ze dus niet te rekenen. Valerie kan geen kant meer op. Nog altijd weigert ze haar kind op te geven maar ze is bang. Bang voor haar eigen zoon. Tot welke daden is haar kind in staat?

Zonder jou is het debuut van Priscilla van Gastel. Zus en co-auteur Chantal heeft al meerdere, goed ontvangen, feelgoodromans op haar naam staan. Toen Priscilla met idee voor dit boek op de proppen kwam, was Chantal meteen enthousiast. Gelukkig maar, want het was een uitermate goed idee van Priscilla!

Beide zussen hebben zich bijzonder goed in het onderwerp ingeleefd. De twee vertelperspectieven – die van Mick en die van Valerie – sluiten mooi op elkaar aan. Heel overtuigend doen Priscilla en Chantal de wanhoop van beide ouders uit de doeken. Hoe ver kan en mag de liefde voor een kind gaan? Mick zelf is een griezelig individu. Maar toch, is hij echt zo slecht als Oscar beweert? Kan een kind puur slecht zijn? Is er dan werkelijk geen hoop meer?

Ik heb deze raak geschreven en diepgaande thriller verslonden. Het is heel gedurfd om een kind met een ernstige persoonlijkheidsstoornis op deze manier neer te zetten. De zussen hebben zich gelukkig goed in het onderwerp verdiept. Met Zonder jou is een nieuw Nederlands schrijversduo geboren. Hopelijk komen in de schrijfplannen van de zussen voorlopig enkel de woorden “met jou” voor!

ISBN 9789402715903 | paperback | 384 pagina's |HarperCollins | september 2016

© Annemarie, 24 januari 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER