De verdenking
Friedrich Dürrenmatt

De Duitse versie van dit boek, Der verdacht, werd voor het eerst uitgegeven in 1951, wat niet heel lang na het einde van de Tweede Wereldoorlog is. Het handelt om een politiecommissaris, Hans Bärlach genaamd, die ongeneeslijk ziek is. Deze komt bij toeval via zijn behandelend arts, dr. Hungertobel op het spoor van voormalig kamparts Nehle.

Dürrenmatt zal niet zonder opzet de politiecommissaris in een ziekenhuisbed hebben gesitueerd, zwaar ziek en zo goed als uitgerangeerd. Deze situatie is vergelijkbaar met de slachtoffers van de kampbeulen destijds. Zij waren eveneens lichamelijk en geestelijk zwak en overgeleverd aan de macht en de volstrekte willekeur van hun bewakers. Het lot van jouw leven in de handen van de machtige ander, voor Bärlach was dat zijn arts, voor de concentratiekampbewoners de SS-bewakers. Het instituut van het ziekenhuis wordt gebruikt als metafoor voor het instituut van het kamp, je mag het pas verlaten als de ander je daar toestemming voor geeft of als je bent overleden. Tot die tijd ben je overgeleverd aan de behandeling die de ander voor jou in gedachten heeft.

Het lijkt een bizar gegeven. De meest gruwelijk begane misdaad van de vorige eeuw vatten in een misdaadroman, waarin een kat-en muisspel zich ontvouwt vanuit het klassieke perspectief van de hedendaagse misdaadroman. Toch is dit boek een echte misdaadroman in die zin dat veel zaken voor de lezer verborgen worden gehouden en de lezer zich dus voortdurend blijft afvragen hoe het zal aflopen. Steeds worden speldenprikken uitgedeeld, een tipje van de sluier opgelicht en zodra je denkt te weten hoe het zit, geeft de auteur er een geheel andere wending aan. Daarbij komt nog dat je soms getrokken wordt in wat hallucinaties of dromen lijken van de commissaris. Werkelijkheid en fictie lopen in elkaar over, ook dit zal de ervaring zijn geweest van veel slachtoffers van het concentratiekamp.
Ten slotte komt Bärlach in het ziekenhuis terecht van de voormalige SS-kamparts. Vanaf dat moment ontvouwt zich een bloedstollend gevecht van de gerechtigheid tegen het kwaad. Lange tijd is niet duidelijk wie er zal winnen en dat zal ik hier uiteraard ook niet verklappen.

Het boek wordt afgesloten met een artikel, getiteld Moraliteit op de rand van het amorele. De meerduidigheid van Dürrenmatts rechercheurs, geschreven door Walter Jens als nawoord bij Friederich Dürrenmatt, Die Kriminalromane (Stuttgart, 1986). Jens besluit dit artikel met te benadrukken dat het in de tetralogie van Dürrenmatt, te weten Der Richter und sein Henker, Die Panne, Das Versprechen en Der Verdacht, gaat om schuld en boete, om de kleine executie en de altijd mogelijke massavernietiging, om verhoren 'in de zaak Mens'. Het is daarom dat, volgens Jens, deze boeken altijd twee keer gelezen moeten worden, als detective à la Simeon, maar ook als vonnis bij een strafzaak. Dat ga ik dan ook zeker nog doen, het boek nogmaals lezen als vonnis.

Over de auteur: Friedrich Dürrenmatt (1921-1990) was Zwitserlands beroemdste schrijver van de twintigste eeuw. Behalve De verdenking geeft Athenaeum in 2017 ook De rechter en zijn beul uit. Dürrenmatt schreef het volgende over zijn drijfveer om misdaadromans te schrijven:

‘Hoe kun je als kunstenaar nog bestaan in een wereld waarin werkelijk alles cultuur is? […] Misschien kan dat het beste door misdaadromans te schrijven, daar kunst te scheppen waar niemand het verwacht. De literatuur moet zo licht worden dat ze op de weegschaal van de literatuurkritiek niets meer weegt. Alleen zo wordt ze weer belangrijk.

ISBN 9789025306519 | Paperback | 160 pagina's | Uitgeverij Athenaeum | 14 februari 2017
Oorspronkelijk titel: Der verdacht | Vertaling uit het Duits door: Ria van Hengel

Ria, 18 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Vermoorde getuige
J.D. Robb

Tot haar verbazing geniet inspecteur Eve Dallas met volle teugen van het toneelstuk dat in het luxe theater van haar steenrijke echtgenoot Roarke wordt opgevoerd. Het is een toneelbewerking van het boek The Witness for the Prosecution van Agatha Christie en Eve gaat volledig in het verhaal op. Ze probeert zo veel mogelijk aanwijzingen op te pikken en de dader te ontmaskeren. Hoofdpersoon Leonard Vole wekt haar ergernis op. Wat een vreselijke man! Eve vergeet even dat het om een verzonnen verhaal gaat en kan haar ergernis niet onderdrukken. Roarke vermaakt zich opperbest.

Het loopt niet goed af voor Leonard Vole en ook niet voor Richard Draco, de acteur die hem speelt. Wanneer het hart van Vole met een rekwistiet doorboord wordt, verschijnt een flinke plas bloed onder het lichaam. Eve heeft onmiddellijk door dat het bloed niet bij het toneelspel hoort. Ze spoedt zich naar het podium waar ze meteen beseft dat het te laat is om nog iets voor Richard Draco te doen. Iemand heeft het nepmes door een echt mes vervangen, waarna Draco’s tegenspeelster hem nietsvermoedend heeft vermoord. Wanneer de actrice die zijn hart doorboorde beseft dat ze zojuist iemand heeft gedood, valt ze flauw.

Richard Draco vertolkte de rol van een bijzonder onaangenaam persoon, een rol die hem op het lijf geschreven bleek te zijn. Draco was een vrouwenverslinder en liet overal waar hij ging een spoor van haat en verdriet achter. Normaalgesproken werkt Eve met een handjevol verdachten maar deze zaak is anders. Het lijkt wel of iedereen een grondige hekel aan Draco had! Al snel is er toch een bekentenis maar daar prikt Eve meteen doorheen. De moordenaar probeert een ander voor de brutale moord op te laten draaien.

Hoe vindt je een moordenaar als alle verdachten briljante acteurs zijn? Zijn de verontwaardiging, het verdriet en de afschuw die de gezichten van Draco’s medespelers tekenen echt of geacteerd? Haat leidt niet voor iedereen tot moord. Wie heeft zijn of haar kans gegrepen zich voorgoed van Draco te ontdoen? Eve bijt zich stevig in de zaak vast. Het kost Roarke de grootste moeite haar af en toe van haar werkzaamheden los te weken. Hij is trots op haar vastberadenheid maar het bezorgt hem ook de nodige hoofdbrekers. Gaat de zaak ten koste van Eve’s gezondheid?

Ik begin steeds meer te genieten van deze futuristische politiereeks. De verhalen zitten goed in elkaar en zijn vlot geschreven. Het is boeiend te lezen hoe Eve zich tegen de rijkdom van haar echtgenoot verzet. Eve is gewend haar eigen boontjes te doppen. Ze is opgegroeid met een vader die zich met grote regelmaat aan haar vergreep en ze vastbesloten nooit meer afhankelijk van iemand te zijn. De liefde van de knappe Roarke verwart haar. Eigenlijk is hij te mooi om waar te zijn maar toch is hij levensecht en overduidelijk stapelverliefd op haar. Hoe moet ze met al die liefde – en lust - omgaan?

Voor haar collega’s is Eve niet altijd even vriendelijk maar toch staan Peabody en McNab altijd te trappelen om voor haar aan de slag te gaan. Eve is een intimiderend persoon bij wie mensen graag in de smaak willen vallen. Een compliment van Eve voelt als het winnen van een felbegeerde award. Toch gaat er iets kwetsbaars van Eve uit. Gelukkig heeft ze dat zelf niet in de gaten, het zou haar slapeloze nachten bezorgen.

Wanneer Eve ontdekt dat Draco zich zelfs aan zijn eigen dochter heeft vergrepen, wordt de zaak persoonlijk. Wil ze nog wel dat de moordenaar voor zijn of haar misdaden moet boeten? Soms neemt gerechtigheid een bijzondere vorm aan. Vermoorde getuige is het beste boek van J.D. Robb dat ik tot nu toe heb gelezen.

ISBN 9789022575550 | paperback | 333 pagina's | Boekerij | februari 2017
Vertaald door TextCase

© Annemarie, 18 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Tijden van duisternis
Tony Schumacher

Het is 1946 en sinds de Duitsers de oorlog hebben gewonnen, is het leven in Londen ingrijpend veranderd. De nazi’s maken nu de dienst in Groot-Brittannië uit. Het kan oorlogsveteraan John Rossett weinig schelen. Tijdens de oorlog heeft hij keihard voor zijn land gevochten. Hij werd gevangengenomen en gemarteld. John wist in leven te blijven. Hij keerde als oorlogsheld naar Engeland terug. Toch is hij niet trots op zijn onderscheidingen. Ze verloren hun glans toen hij hoorde dat zijn vrouw en zoontje bij een bomaanslag om het leven waren gekomen. Een bomaanslag die niet door de Duitsers maar door het Britse verzet was gepleegd. John Rossett heeft de oorlog overleefd, enkel om erachter te komen dat zijn vaderland hem alles wat hem dierbaar was ontnomen had.

Na de oorlog hervat John zijn werk als brigadier bij Scotland Yard. De Duitsers plaatsen hem echter over naar het Bureau voor Joodse Zaken. Zonder vragen te stellen zet hij Joodse mensen op de trein. Hem is verteld dat ze ergens in Europa te werk gesteld zullen worden. John is slim genoeg om dat in twijfel te trekken maar dat doet hij niet. Het leven is makkelijker als hij gewoon gelooft wat de Duitsers zeggen. Eerlijk gezegd boeit het John ook niet. Tegenwoordig interesseert niks hem meer. De onderscheiden oorlogsheld is in een vijand van het volk veranderd.

Wanneer John een groep Joodse mensen uit hun huizen haalt, wordt hij door een wat oudere man aangeklampt. Het is Israel Galkoff. John en Israel zijn oude bekenden van elkaar. Israel had een winkel en John kwam daar regelmatig. Israel beweert dat John een goed mens is. Hij is trots op John omdat hij in Frankrijk zo hard voor zijn volk heeft gevochten. Dan vertelt de man dat hij een schat achter de boekenkast in zijn woning heeft verstopt. De schat dient als betaling voor Johns toekomstige hulp.

John probeert zich achter een muur van onverschilligheid te verschuilen maar de woorden van de man raken hem toch. Hij besluit naar diens huis te gaan om een kijkje achter de boekenkast te nemen. Het lukt hem, samen met een collega, de kast weg te schuiven. Het gaat verrassend eenvoudig. Achter de kast bevindt zich een holte. Een gat in de muur. Er staat een koffer in de opening en er liggen wat jute zakken op de grond. John haalt de koffer uit het gat en grijpt de jute zakken vast. Ze komen in beweging en er verschijnt een kindergezichtje. John heeft de schat van Israel gevonden.

Het jongetje dat zich achter de boekenkast verscholen hield, is een jaar of zeven. Hij heet Jacob en hij is de kleinzoon van Israel. John begrijpt wat Israel van hem verlangt maar hij negeert de wens van de oude man. Jacob wordt meegenomen. Ook hij zal binnenkort op de trein worden gezet.

Niet lang na de vondst van het jongetje ontmoet John twee bijzondere mensen. Hun woorden raken hem diep en hij beseft dat hij een fout heeft gemaakt. John kan zijn ogen niet eeuwig blijven sluiten. Wat als de horrorverhalen die hij over het lot van de Joden heeft gehoord, niet op leugens gebaseerd zijn? Wat als de kleine Jacob per trein het noodlot tegemoet zal reizen? John beseft dat hij in moet grijpen. Hij kan niet langer klakkeloos doen wat hem opgedragen wordt.

In Tijden van duisternis speelt auteur Tony Schumacher met de geschiedenis. In dit boek hebben de Duitsers de oorlog gewonnen en nog altijd worden duizenden Joden de dood ingejaagd. De burgers zijn lamgeslagen. Velen zijn dierbaren kwijtgeraakt en de sfeer is grimmig. Niemand vertrouwt elkaar en vriendschappen lijken niet langer te bestaan. John is ernstig getraumatiseerd door alles wat hij tijdens de oorlog heeft meegemaakt én door de dood van zijn gezin. Zijn daden als oorlogsheld zijn door zijn recente activiteiten tenietgedaan. Het roer moet om, maar hoe?

Tijden van duisternis is, ondanks het pittige onderwerp, een bijzonder vlot geschreven debuut. De auteur heeft er heel gedurfd voor gekozen een bikkenhard verhaal vol actie en geweld met het aangrijpend verhaal van John en de hulpeloosheid van de kleine Jacob te combineren. Het resultaat is een bijzonder geslaagd en gelaagd verhaal over de gruwelen van de oorlog en de (on)menselijkheid van eenieder die door het oorlogsleed getroffen is. 

ISBN 9789022579268 | paperback | 399 pagina's | Boekerij | februari 2017
Vertaald door Gerard Suurmeijer

© Annemarie, 13 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Sluipend gif
Corine Hartman

Was het erin geslopen of is het altijd zo geweest? Jacqueline weet nog goed hoe verlegen Gijs naar haar keek, toen ze jaren geleden in haar bruidsjurk voor hem stond. Ze weet nog goed dat hij hun dochter Hanna liet schaterlachen. Nu is Hanna weg. Al jaren. Ze raakte aan de drugs. Jacqueline durft niet aan de oorzaak van het losbandige gedrag van haar dochter te denken. Het idee dat Gijs zijn eigen dochter… Het is te veel voor Jacqueline.

Voor de buitenwereld lijken Jacqueline en Gijs het goed samen te hebben. In het piepkleine stadje Bronkhorst, in de Achterhoek, hebben zij hun zaakjes goed voor elkaar. Gijs werkt op het pontje tussen Brummen en Bronkhorst en Jacqueline zorgt voor een schoon huis en een smakelijke avondmaaltijd. Daarnaast doet ze vrijwilligerswerk in een zorgcentrum en zorgt ze voor haar zieke moeder. Iedereen mag de innemende Gijs en de bescheiden Jacqueline.

Jacqueline vond het altijd wel best. Dat Gijs haar kleineerde, nam ze voor lief. Ze deed haar uiterste best ervoor te zorgen dat hij zo min mogelijk op haar aan te merken had. De laatste tijd is er echter wat veranderd. Gijs heeft er, in tegenstelling tot wat hij beweert, niet vrijwillig voor gekozen mensen veilig de IJssel over te zetten. Hij hoopt vurig dat zijn voormalig werkgever, de gemeente Zutphen, hem weer terug zal nemen. Gijs is wegbezuinigd, iets wat hij maar niet kan verkroppen. Tellen al die jaren trouwe dienst dan helemaal niet mee? Gijs reageert zijn frustraties op Jacqueline af. Dat mens kan ook nooit eens wat goed doen.

Jacquelines moeder is ziek. Ze is manisch-depressief en heeft al meerdere zelfmoordpogingen gedaan. Gijs schaamt zich voor zijn schoonmoeder. Haar excentriciteit is een smet op zijn keurige reputatie. Bovendien eist ze te veel aandacht van Jacqueline op. Onlangs nog heeft ze zichzelf met een lading droogijs in haar badkamer opgesloten. Jacqueline was er net op tijd bij. Van Gijs had het mens erin mogen blijven. Ze wilde toch zelf dood? Bovendien kwam Gijs in een leeg huis thuis en moest hij Jacqueline nota bene nog uit het ziekenhuis ophalen ook. Beseft dan niemand dat hij daar na een drukke werkdag geen behoefte aan heeft?

Gijs krijgt zijn zin. Jacquelines moeder blijkt ongeneeslijk ziek. Gijs rekent zich al rijk. Het huis van zijn schoonmoeder zal een aardige duit opleveren. In gedachten heeft hij al een luxe auto uitgezocht. Wat hij niet weet, is dat er iets bij Jacqueline is geknapt. Na jarenlang passief zijn beledigende woorden aangehoord te hebben, heeft ze er genoeg van. Het gedrag van Gijs valt onder geestelijke mishandeling, beseft ze nu. Ook vraagt ze zich af of ze haar medicijnen nog wel in moet nemen. Zijn ze echt zo goed voor haar of gebruikt Gijs ze om haar nog eens extra in toom te houden? Jacqueline wil vrij zijn. Ze wil leven.

Zoals ik al schreef, speelt Sluipend gif zich in het plaatsje Bronkhorst af. Het stadje, dat wel uit een sprookje ontsnapt lijkt te zijn, telt nog geen honderdzestig inwoners. Wie er over de hobbelige kinderkopjes naartoe rijdt, heeft het gevoel even aan de werkelijkheid te ontsnappen. Corine Hartman heeft hiermee een perfecte locatie voor een boek over schone schijn uitgekozen. Achter elke voordeur, ook achter fraaie voordeuren in pittoreske stadjes, spelen zich immers dingen af die niet met de buitenwereld gedeeld worden.

Het verhaal is gebaseerd op dat van de Franse Jacqueline Sauvage. Na zevenenveertig jaar huwelijk schoot ze in 2012 haar echtgenoot met een jachtgeweer dood. De zaak deed een hoop stof opwaaien. Was Jacqueline een moordenares die straf verdiende of was ze een slachtoffer die na jarenlang huiselijk geweld geen andere oplossing meer zag?

Met de boeken Sluipend gif en Een vlaag van waanzin is Corine Hartman een nieuwe weg ingeslagen. Beide boeken gaan over familiedrama’s en kennen een sluimerende, onderhuidse spanning. Ze zijn niet te vergelijken met de intense en gewelddadige thrillers uit de Jessica Haider-reeks, die ze voor deze boeken schreef. Hoewel Corine Hartman al jaren een zeer getalenteerd schrijfster is, zijn haar laatste twee boeken het meest indrukwekkend. Ze kennen een prachtige diepgang.

Sluipend gif zou ook een spannende roman genoemd kunnen worden. Het is een uitstekend uitgewerkt, aangrijpend verhaal over de complexiteit van het menselijk brein. Is Jacqueline een slachtoffer of toch niet? Wat vindt dochter Hanna van het hele verhaal? Dit indringende verhaal zal nog heel lang door mijn hoofd spoken. Groot leed kan zich bedrieglijk klein voordoen.

ISBN 9789023455561 | paperback | 272 pagina's | Cargo | februari 2017

© Annemarie, 7 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ragdoll
Daniel Cole

Gehuld in een lange zwembroek en verwassen Bon Jovi T-shirt spoedt William Layton-Fawkes, alias Wolf, zich naar de plaats delict. Het is vier uur ’s nachts en zijn werkkleding zit nog in de was. Hij hoeft geen lange reis af te leggen. De blauwe lichtbundels buiten zijn flat, verraden dat de misdaad op een steenworp afstand van zijn bed is gepleegd. Op de vierde verdieping wordt Wolf door een brakende agente opgewacht. Dat belooft weinig goeds.

Zijn collega Emily Baxter is minder aangedaan. Ze straalt zelfs en beweert dat het een zaak is die je maar één keer in je carrière tegenkomt. Vol verwachting troont ze hem mee naar het lijk waarna ze haar blik onderzoekend op Wolfs gezicht richt. Het lichaam lijkt boven de vloer te zweven. Wolf kijkt nog eens goed en ziet dan dat het met behulp van honderden draden aan twee grote haken in het plafond is bevestigd. Het lijkt wel of iemand een luguber kunstwerk heeft willen maken. En dan ziet Wolf het. Niet de draadconstructie maar het lijk zelf vormt de ware aandachtstrekker.

Van dichtbij is goed te zien dat het lijk uit lichaamsdelen van meerdere mensen bestaat. De moordenaar heeft ze met grove steken aan elkaar bevestigd. De lijkschouwer concludeert vrijwel meteen dat de lichaamsdelen post mortem zijn verwijderd. Maar liefst zes mensen zijn voor het maken van de lugubere lappenpop om het leven gebracht. Wanneer Wolf het hoofd eens beter bekijkt, herkent hij het. Het is Naguib Khalid, de seriemoordenaar die zijn leven verwoestte. Het kan Khalid echter niet zijn. Die zit immers in de gevangenis.

Voor Naguib Khalid werd opgesloten was de rechtbankjury niet van zijn schuld overtuigd. De moordenaar had een aantal gruwelijke misdaden op zijn geweten en Wolf had zelfs regels overtreden om hem veroordeeld te krijgen. Toch sprak de jury hem vrij. Toen Wolf, die de rechtszaak bijwoonde, dat hoorde, knapte er iets in hem. Hij vloog de moordenaar aan. Een bewaker wist op het nippertje te voorkomen dat Wolf de man doodsloeg. Khalid kwam vrij en Wolf verdween in een psychiatrisch instelling. Terwijl Wolf moest bewijzen niet krankzinnig te zijn, sloeg Khalid opnieuw toe. Hij stak een jong meisje in brand.

Wolf heeft gelijk. Het hoofd is van Naguib Khalid. Hoe heeft de moordenaar het voor elkaar gekregen een veroordeelde crimineel ongemerkt uit de gevangenis te halen en te doden? Wanneer Wolf ontdekt hoe de dader te werk is gegaan, beseft hij onmiddellijk dat het om een zeer geraffineerde misdadiger gaat. Wie de andere vijf slachtoffers zijn, is nog niet bekend. Ook begrijpt Wolf niet waarom de hand van de lappenpop naar het raam van zijn eigen flat wees. Dan wordt hij door zijn ex-vrouw Andrea benaderd. Andrea, die journaliste is, is duidelijk overstuur. Ze vertelt dat ze foto’s heeft ontvangen. Foto’s van de menselijke lappenpop. Bij de foto’s zat een lijst. Een lijst met zes namen. Achter elke naam staat een datum in de nabije toekomst. Het is een dodenlijst.

Ragdoll bewijst hoe belangrijk het is om niet alleen boeken van de gevestigde orde te lezen maar juist ook nieuwkomers een kans te geven. Dit is een debuut om je vingers bij af te likken. Het verhaal begint al meteen spannend en de spanning neemt alleen maar toe. De rillingen liepen me over de rug. Hoofdpersoon Wolf is bijzonder krachtig neergezet maar ook de andere personages zijn uitstekend uitgewerkt. Zo zijn Wolfs collega’s heel divers, van een vrouw die een oogje op hem heeft en een ijverige nieuwkomer tot doorgewinterde collega’s die alles al eens hebben meegemaakt.

Niet alleen de inhoud van het boek is om van te smullen, ook aan de vormgeving is de nodige aandacht besteed. Het boek is namelijk op een bijzondere manier gebonden. Regelmatig duiken rode strengen draad op waardoor het lijkt of de bladzijden met naald en draad aan elkaar zijn gezet. Doet dat je ergens aan denken? Op de cover van het boek staat een citaat van M.J. Arlidge. Hij schrijft: “Als je Se7en goed vond, vind je dit geweldig!”. Hij heeft beslist niet gelogen. Ragdoll is een absolute aanrader!

ISBN 9789024574988 | paperback | 399 pagina's | Luitingh-Sijthoff | februari 2017
Vertaald door Roelof Posthuma

© Annemarie, 7 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.wilbursmithbooks.com

Op volle zee
Wilbur Smith

Hector Cross heeft al veel over de steenrijke Hazel Bannock gehoord. Na een succesvolle carrière als proftennisser trouwde ze met miljardair Henry Bannock, eigenaar van Bannock Oil. De twee waren jarenlang gelukkig met elkaar en hun dochter Cayla. Na het overlijden van Henry nam Hazel de touwtjes in handen. Hoewel aanvankelijk niemand vertrouwen in het zakelijke talent van de ex-sporter had, bleek dat Hazel het kunstje van haar echtgenoot had afgekeken. Toen ze erin slaagde een enorme oliebron te lokaliseren, kon niemand meer om haar heen.

Wat Hector ook weet, is dat Hazel een beeldschone maar pittige dame is. Een keiharde, veeleisende zakenvrouw die er niet op uit is vrienden te maken. Hun eerste ontmoeting verloopt dan ook stroef. Hector werkt niet rechtstreeks voor Hazel maar zijn bedrijf Cross Bow Security Limited is destijds door Henry Bannock ingehuurd om de boorinrichtingen en het personeel te bewaken. Ook de veiligheid van het nieuwe boorveld, Zara nr. 8, valt onder de verantwoordelijkheid van Hector en zijn medewerkers. Het is al snel duidelijk dat er geen klik tussen Hector en Hazel is.

Hoewel Hazel zich op zakelijk gebied de kaas beslist niet van het brood laat eten, aanbidt ze haar achttienjarige dochter Cayla. Hazel koestert de kinderlijke onschuld van het meisje. Ze weet niet dat Cayla haar onschuld onlangs afgeworpen heeft. De knappe Rogier heeft haar volledig ingepalmd. Het meisje heeft hem zelfs het luxe schip van haar moeder op gesmokkeld. Terwijl Hazel zich op het zakenleven stort, geniet Cayla van een vaartocht op de Atlantische Oceaan.

Cayla denkt in Rogier haar gelijke te hebben gevonden. Hij is charmant en aantrekkelijk. Cayla vindt zijn donkere huid prachtig. Ze weet niet dat Rogier in werkelijkheid walgt van hun seksuele escapades. Hij vindt het zelfs zondig het bed met haar te delen. Rogier heeft een doel. Een duister doel. Hoewel Cayla zijn toekomst zeker zal stellen, is hij niet van plan een toekomst met haar op te bouwen. In het geniep geeft hij de precieze locatie van het schip aan zijn bondgenoten door.

Wanneer Cayla merkt dat de liefde van Rogier omslaat in iets ondefinieerbaars, is het al te laat. Een groep kapers neemt het schip voor de kust van Somalië in en Cayla wordt naar Puntland gebracht. Het is gedaan met luxe en comfort. Cayla wordt als oud vuil behandeld. Gelukkig is ze er vlak voor haar ontvoering in geslaagd een noodkreet naar haar moeder te sturen. Hazel is in alle staten en roept de hulp van Hector in. De bikkelharde zakenvrouw is getransformeerd in een wanhopige moeder. Ze wil haar kind terug, hoe dan ook.

Wat volgt is een gewelddadig actieverhaal over een levensgevaarlijke reddingsmissie. De ontvoerders van Cayla blijken een grondige hekel aan Hector te hebben. Waarom zinnen ze op wraak? Hector zelf komt tot de ontdekking dat hij zijn vertrouwen aan de verkeerde heeft geschonken. Het schokt hem diep. Cayla’s gezondheidstoestand gaat ondertussen in razendsnel tempo achteruit. Ook geestelijk is het meisje er slecht aan toe. Rogier blijkt bijzonder wreed te zijn. Zo kijkt hij glimlachend toe hoe het meisje door meerdere mannen verkracht wordt.

De Zuid-Afrikaanse schrijver Wilbur Smith schrijft heel meeslepend maar ook zeer gedetailleerd. Waar andere schrijvers ervoor kiezen bepaalde gebeurtenissen aan de verbeelding over te laten, kiest Smith ervoor alles tot in de kleinste details te beschrijven. Als fervent thrillerlezer ben ik wel wat gewend maar door deze openhartigheid vond ik sommige passages in dit boek te heftig.

Het verhaal is goed onderbouwd wat doet vermoeden dat er een uitgebreide research aan dit boek vooraf is gegaan. Wel vond ik het een beetje jammer dat dit verhaal over extremistisch moslims gaat. Ik zou ook weleens een actieverhaal over iets anders willen lezen. Het is me vaak allemaal een beetje te zwart-wit. De auteur vermeldt in het boek wel dat er ook goede moslims zijn maar die passage doet een beetje gekunsteld aan.

Hoewel actie, persoonlijk leed en geweld de boventoon voeren, is er ook ruimte voor de liefde. Gelukkig maar want niemand wil alleen over ellende lezen. Op volle zee is het eerste deel van de Hector Cross reeks. Deel twee en drie heten Cirkel van het kwaad en Roofdier. Ik laat deze delen graag aan de echte bikkels onder ons over.

ISBN 9789401606837 | paperback | 367 pagina's | Xander Uitgevers | februari 2017
Vertaald door Jasper Mutsaers

© Annemarie, 3 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De Cock en de moord op maat
Baantjer

Rechercheur De Cock heeft een nadenkende blik in zijn ogen. Zijn jongere collega Vledder heeft meteen door dat De Cock op het punt staat een belangrijke zaak af te ronden. Het verwart hem. Ze zijn toch helemaal niet met een moordzaak bezig? Vledder heeft gelijk: er hoeft geen moord opgelost te worden. Het gaat om iets minder ernstigs maar dat neemt niet weg dat het De Cock de nodige hoofdbrekers heeft gekost.

Over een maand is De Cock alweer 30 jaar getrouwd. Een jubileum om trots op te zijn. De Cock vermoedt dan ook dat zijn vrouw een feestje zal organiseren en daar ziet hij als een berg tegenop. Feestjes kunnen hem niet bekoren. Om het verplichte feestgedruis te kunnen ontlopen zonder zijn vrouw te beledigen, zal De Cock met een gewiekst plan moeten komen. Vandaar de peinzende blik in zijn ogen. Gelukkig is hij op een doorbraak gestuit. De Cock pakt zijn hoedje van de kapstok en spoedt zich naar het concertgebouw.

Hoewel Vledder beweert dat iedereen tegenwoordig kaartjes op internet koopt, is de rij bij de kassa van het concertgebouw behoorlijk lang. De Cock hoopt dat hij nog op tijd is om kaartjes voor de voorstelling op zijn trouwdag te kunnen bemachtigen. Net op het moment dat De Cock zijn wens aan de caissière kenbaar wil maken, belt Vledder met een flauw grapje op. Er zou een lijk in het concertgebouw aangetroffen zijn. De Cock hangt meteen weer op. Vledder zou eens moeten leren dat niet iedereen zijn flauwe grapjes op prijs weet te stellen. Zijn collega belt echter meteen weer. Het is geen grap. Er bevindt zich werkelijk een dode in het gebouw. De Cock zucht eens diep en spoedt zich naar de Grote Zaal, de plek des onheils. Zonder kaartjes.

De dode bevindt zich achter een doek op het podium. De Cock is verontwaardigd. Wie heeft het doek opgehangen en daarmee de plaats delict verstoord? Het verhullende doek bleek er op het moment van de moord echter al te hangen. Het slachtoffer, celliste Julia de Ruyter, maakte zich op voor een zogeheten “blinde auditie”. Ze hoopte een vaste plek in het orkest te kunnen bemachtigen. Wie had er belang bij de jonge vrouw te doden? Volgens de mensen die Julia kenden was ze een uiterst vriendelijke vrouw. Vijanden had ze niet, alleen concurrenten.

De Cock en Vledder hebben zich nog maar nauwelijks met de moordzaak kunnen bemoeien wanneer een tweede moord wordt gepleegd. Het slachtoffer heet Marcel Trenité. Hij was werkzaam als advocaat. Ook nu staat iedereen voor een raadsel. Waarom moest Marcel dood? De Cock merkt dat beide moordzaken hem een onbestemd gevoel bezorgen. Hij is op een snippertje informatie gestuit dat hem doet vermoeden dat de moordzaken iets met elkaar te maken hebben. Ook heeft hij het angstige voorgevoel dat de moordenaar nog niet klaar is. Er is iets bijzonders met deze zaak aan de hand, iets dat ook hem zal kunnen treffen.

De Cock en de moord op maat heeft, ondanks alle moorden, een feestelijk tintje. Het is namelijk alweer het tachtigste Baantjer-boek. Om dat te vieren krijgt de lezer bij dit boek een kaart van Amsterdam met daarop, handig genummerd, alle moordlocaties cadeau. Ook staan er locaties uit dit boek op aangegeven, zoals het café van Lowietje en het concertgebouw. Wie in Amsterdam woont en vandaag nog een Baantjer-boek wil gaan lezen, kan op de kaart ook zien waar alle boekhandels zich bevinden. Tot slot staat er een leuke oproep voor creatieve geesten op de kaart.

De Cock en de moord op maat is het vijfde Baantjer-boek van Peter Römer. Het is hem opnieuw gelukt een authentiek Baantjer-verhaal met een verrassende ontknoping neer te pennen. De charme van de Amsterdamse binnenstad spat van de bladzijdes. Onlangs is de auteur met de uitgever overeengekomen in ieder geval nog vijf Baantjer-boeken te gaan schrijven. Ik kan dus opgelucht ademhalen, voorlopig hoef ik nog geen afscheid van een van mijn favoriete speurders te nemen.

ISBN 9789026138492 | paperback | 157 pagina's | De Fontein | februari 2017

© Annemarie, 1 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Blind date
Marelle Boersma

De liefde van je leven vind je niet zomaar. Moon is dan ook tegen wil en dank single. Tijdens haar zoektocht naar de ware belandt ze regelmatig in bijzondere situaties die ze vol vuur, en enigszins aangedikt, op haar blog beschrijft. Moon heeft talent voor het schrijven van blogs en het bezoekersaantal is indrukwekkend. Onlangs is ze zelfs benaderd door een investeerder. Iemand ziet toekomst in haar blogs en wil er geld in pompen om er een winstgevende onderneming van te maken.

Moon kan bijna niet geloven dat iemand haar de mogelijkheid biedt aan haar tirannieke bazin Tanja te ontsnappen. Moon rent zich de benen uit het lijf voor een vrouw die niet in staat is haar inzet met een beetje waardering te belonen. Wat zou het heerlijk zijn om de vrouw die haar dagelijks het leven zuur maakt te kunnen zeggen dat ze opstapt. Laat Tanja maar iemand anders zoeken die ze als slaaf kan behandelen!

Wel is er een klein probleem. Moon kent de persoon die heeft aangeboden haar leven ingrijpend te veranderen behoorlijk goed. Ze beseft dat het feest niet doorgaat als haar identiteit aan het licht komt.  Bijna niemand weet dat zij de blog schrijft en dat moet zo blijven. Samen met haar beste vriendin Amy bedenkt ze een plan van aanpak. Is het mogelijk om met de investeerder in zee te gaan zonder haar naam te noemen? Moon besluit de geldschieter nog even aan het lijntje te houden. Voor het eerst in haar leven heeft zij de touwtjes in handen en dat voelt goed.

Hoewel Moon op haar blog beweert een happy single te zijn, is ze in werkelijkheid allesbehalve gelukkig. Een jaar geleden is haar iets vreselijks overkomen. Fragmenten van wat er toen gebeurd is, spoken nog altijd door haar hoofd. Moon heeft nooit aangifte gedaan want toen ze na het vooral thuiskwam, was er nog iets veel ergers gebeurd. Haar vader was overleden. Sindsdien woont Moon in een ongezellig appartementje. Ze mist vooral haar broertje Chiel, die het downsyndroom heeft, enorm. Voor het eerst in hun leven, wonen ze niet meer onder een dak.

Wanneer Moon haar oude vlam Nick tegen het lijf loopt, besluit ze hun contact te hernieuwen. Ze was nog maar een tiener toen ze verkering met hem had maar hij bezorgt haar nog altijd vlinders in haar buik. Haar beste vriendin Amy is niet blij met Nicks terugkeer. Ze weet nog dat Moon ontroostbaar was toen hun relatie destijds op de klippen liep. Amy maakt zich sowieso grote zorgen om haar vriendin. Het gaat niet goed met Moon en Amy is tot alles bereid om haar te helpen. Wanneer een onbekende vreemde reacties op de blogs van Moon achterlaat, neemt de bezorgdheid toe. Is Moon wel zo veilig en anoniem als ze hoopt te zijn?

Blind date begint met een spannende proloog waardoor ik als lezer meteen in het verhaal zat. Waar is Moon zo bang voor? Wie jaagt haar angst aan? Schrijfster Marelle Boersma zorgt ervoor dat de spanning geen moment verslapt. Met zorgvuldig geplande verhaalwendingen liet ze mijn achterdocht flink toenemen. Is Amy wel zo’n toegewijde vriendin en heeft Nick echt het allerbeste met Moon voor?

Het verhaal wordt vanuit meerdere perspectieven verteld. Niet alleen Moon maar ook Amy en bazin Tanja krijgen ruimte hun verhaal te doen. De hardvochtige Tanja blijkt er geheime fantasieën op na te houden en Amy’s trouw aan Moon begint behoorlijk beklemmend te worden. Amy koopt zelfs speciaal kleren en schoenen voor het geval Moon iets van haar wil lenen. Hoe ze dat allemaal van haar bijstandsuitkering doet is me trouwens een raadsel. Dat is ook het enige wat ik op deze thriller aan te merken heb want Blind date zit uitstekend in elkaar, is spannend van begin tot eind en een tikje ondeugend. Marelle Boersma wist me heel listig steeds op het verkeerde been te zetten, iets waar ik erg van kan genieten. Zo hoort een goede thriller in elkaar te zitten. Blind date is dan ook een echte aanrader.

ISBN 9789461092069 | paperback | 317 pagina's | De Crime Compagnie | januari 2016

© Annemarie, 28 februari 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Draai je niet om
Tove Alsterdal

Eva wilde zelf van Svante scheiden. Ze dacht dat haar liefde voor hem na al die jaren over was. Nu heeft ze spijt. Toen Svante een nieuwe vriendin kreeg, besefte ze dat ze jaloers was. Het was nog niet voorbij. Eva wil Svante terug maar Svante heeft geen interesse meer in haar. Ze is hem kwijt. Ook haar zoon Filip ziet ze nauwelijks meer. Hij kan haar niet vergeven dat ze van zijn geliefde stiefvader is gescheiden.

Eva weet dat het fout is maar toch kijkt ze soms vanuit het duister toe hoe Svante zijn nieuwe leven leidt. Samen met zijn vriendin heeft hij een koophuis op het voormalige terrein van Beckomberga, eens het grootste psychiatrisch ziekenhuis van Europa, gekocht. Op de plek waar jaren geleden gaten in schedels van de psychisch zieken werden geboord, wonen nu moderne inwoners van Stockholm. Eva kijkt toe hoe hij zijn vriendin gedag kust en de nieuwbouwwoning verlaat. Ze loopt achter hem aan, naar de supermarkt.

Op de terugweg krijgt Svante haar in de gaten. Eva probeert hem wijs te maken dat ze elkaar puur toevallig tegen het lijf lopen maar Svante gelooft haar niet. Hij zegt dat hij haar nooit meer wil zien. Hij wil dat ze weggaat. Wat daarna gebeurt, weet Eva niet precies. Alles wordt zwart en wanneer ze weer bij kennis komt, ligt ze in het ziekenhuis. Heeft iemand haar op het achterhoofd geslagen? Zodra ze aanspreekbaar is, meldt de politie zich.

Eva kan het bijna niet geloven. Svante is dood. Wat er precies is gebeurd, kan ze zich maar moeilijk herinneren. Misschien dat de zwerfster die haar om geld vroeg meer heeft gezien. Er wordt nauwelijks naar Eva geluisterd en dan dringt het eindelijk tot haar door: de politie vertrouwt haar niet. Zij wordt ervan verdacht haar ex-man om het leven te hebben gebracht. Eva wordt gezien als een doorgeslagen, jaloerse ex.

De dood van Svante Levander schokt ook zijn buren diep. In hun vredige nieuwbouwwijk is immers een brute moord gepleegd. Wanneer buurman Niklas hoort dat Svante slachtoffer van een familiedrama is geworden, voelt hij opluchting. In ieder geval waart er geen moordende gek door de omgeving rond. Toch voelt hij nog enige onrust. Toen zijn dochtertje het midden in de nacht uitgilde van angst, zag hij nog net een vreemde gestalte bij zijn huis wegvluchten. Dan vindt hij in de kamer van zijn zoon Emil iets dat hem nog meer schrik aanjaagt. De decoratieve schedel die de jongen onder zijn bed verstopt heeft, zit vol aarde. Niklas beseft dat het niet om een lugubere decoratie maar om een echte schedel gaat. Een mensenschedel.

De vondst van Emil leidt Niklas en de ingeschakelde politie naar een graf met meerdere menselijke skeletten. Om wie gaat het en waarom zijn deze mensen in een anoniem graf in het bos bij de nieuwbouwwijk beland? Niklas houdt het politieonderzoek nauwlettend in de gaten en hij ontdekt dat er sporen van vreemde verwondingen zijn aangetroffen. De angst is terug. Is het toeval dat Svante vlakbij het lugubere graf om het leven is gekomen?

In Draai je niet om worden meerdere pittige onderwerpen met elkaar gecombineerd zonder dat het onoverzichtelijk wordt. In deze vierde thriller van Tove Alsterdal zorgt de schrijfster ervoor dat de verhaallijnen naadloos in elkaar overlopen. Zo komt ook de achtergrond van de zwerfster die de moord mogelijk heeft gezien aan bod. Het gaat om een dakloze moeder uit Roemenië. De vrouw leidt een leven dat gekenmerkt wordt door angst, verdriet en onzekerheid. Wat weten wij eigenlijk over de vele mensen uit Oost-Europa die naar het rijkere westen trekken? Wat weten wij over de uitzichtloze situatie waarin veel van deze mensen zich bevinden?

Draai je niet om is een bewonderenswaardig goed uitgewerkte thriller. Tove Alsterdal poetst de negatieve kanten van de personages niet weg maar geeft ze juist de vrijheid. Niemand is enkel de goedheid zelve en niemand is per definitie slecht. De werkelijkheid zit genuanceerder in elkaar. Door de mensenkennis van Tove Alsterdal is een uiterst geloofwaardig en meeslepend verhaal ontstaan dat me van begin tot eind enorm heeft geboeid.

ISBN 9789044632644 | paperback | 415 pagina's| Prometheus | februari 2017
Vertaald door Bart Kraamer

© Annemarie, 25 februari 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER