http://www.ruthware.com

De vrouw in suite 10
Ruth Ware

Wanneer ze wakker wordt, is Lo Blacklock niet langer alleen. Twee kattenpoten hebben zich stevig in haar wang geplant. Hoe is Delilah in haar slaapkamer beland? In het duister van de nacht geeft Lo zichzelf de schuld van de nachtelijke onrust. Als ze niet zo veel had gedronken, had ze de keukendeur niet opengelaten. Inwendig kreunend verdwijnt Lo diep onder haar dekbed. Enkele seconden later zit ze echter rechtop in bed. Haar hart klopt in haar keel. Haar slaapkamerdeur – die naar buiten opengaat – is dicht. Delilah heeft die onmogelijk achter zich kunnen sluiten. Iemand moet het voor haar gedaan hebben. Iemand die zich niet in Lo’s huis zou moeten bevinden.

Met ingehouden adem luistert Lo naar de geluiden in haar appartementje. Het is stil. De opluchting spoelt als een warme golf over haar heen. Delilah bevond zich vast al in haar kamer toen ze zelf, met haar dronken hoofd, de deur achter zich sloot. Lo neemt zich plechtig voor nooit meer zo veel te drinken. Het is tijd dat ze zich wat volwassener gaat gedragen. Met Delilah stevig in haar armen geklemd, opent ze de slaapkamerdeur. De rest van de nacht zal haar eigenwijze kat gewoon weer in de keuken moeten slapen.

De man die voor haar slaapkamerdeur staat, kijkt haar recht aan. Zijn gelaatstrekken zijn door een capuchon en een bandana aan het zicht onttrokken. Lo kijkt niet naar zijn gezicht. Het zijn in handschoenen gehulde handen die haar blik als een magneet naar zich toe trekken. Ze verraden dat de man een professional is. Zal hij haar gaan verkrachten? Vermoorden misschien? Het smekende gepiep dat uit haar keel geperst wordt, klinkt als de stem van iemand anders. De man luistert niet. Met een klap slaat hij de slaapkamerdeur dicht. Lo beseft nauwelijks dat de deur haar vol in het gezicht raakt. Terwijl ze bibberend van angst alle besef van tijd verliest, gaat de onbekende er met de inhoud van haar handtas vandoor.

In de dagen die volgen wordt Lo keer op keer door angst overmand. Slapen lijkt geen onderdeel van haar leven meer uit te maken. Lo kan alleen nog maar aan de inbreker denken en vergeet zelfs naar haar werk te gaan. Een e-mailtje van haar baas schudt haar wakker. Over een paar dagen zal Lo aan boord van een luxe cruiseschip stappen om een reisverslag te maken voor het reisblad Velocity waar ze al tien jaar voor werkt. Zal ze afhaken? Lo besluit toch te gaan. Elke plek is beter dan thuis.

Wanneer Lo zich aan boord van de Aurora Borealis begeeft, overrompelt de weelde haar. Ze hoopt vurig dat ze niet bij de andere gasten, die ongetwijfeld over bakken met geld beschikken, uit de toon zal vallen. Gelukkig verloopt de eerste avond redelijk voorspoedig. Lo drinkt tegen beter weten in veel te veel maar ze weet zich aardig staande te houden. Naast de eigenaar van het schip, zijn vrouw en een aantal rijke zakenrelaties, reizen er nog een aantal andere leden van de pers mee. Lo baalt dat een van hen haar ex-vriend Ben is. Na het diner waggelt ze dronken naar haar hut. Voor het eerst in dagen valt ze als een blok in slaap.

Midden in de nacht schrikt Lo wakker. De paniek giert door haar lijf. Hoorde ze een gil? In de hut naast haar schuift iemand de balkondeur open. Even later klinkt er een plons. Een luide plons. Is er iemand in het water gevallen? Lo haast zich naar haar eigen balkon en meent nog net een mensenhand in de diepte te zien verdwijnen. Totaal in paniek belt ze de receptie om tot de ontdekking te komen dat er helemaal niemand in de hut naast haar – suite 10 – verblijft. Wanneer de volgende ochtend blijkt dat er niemand wordt vermist, komt Lo tot de conclusie dat niemand haar verwarde verhaal gelooft. Toch twijfelt ze geen seconde aan wat ze heeft gehoord. Er is absoluut iemand overboord gegooid.

Door de inbraak, meteen in het begin van het boek, is het verhaal onmiddellijk spannend. Deze spanning zal tijdens de rest van het verhaal niet meer verdwijnen. Wat heeft Lo precies gezien en gehoord? Waarom suggereren sommige mensen dat ze labiel is? De Britse schrijfster Ruth Ware maakt het verhaal nóg spannender door de hoofdverhaallijn te onderbreken voor berichten van Lo’s vriend Judah. De berichten zijn steeds een paar dagen in de toekomst aan vrienden en familie van Lo verstuurd. Judah maakt zich zorgen. Lo wordt vermist. Hij is bang dat haar iets overkomen is…

De vrouw in suite 10 is een werkelijk verrukkelijke thriller. Het is zo spannend dat ik alles om me heen vergat en alleen nog maar wilde lezen, lezen, lezen. De vrouw in suite 10 vormt een definitie voor de perfecte Britse thriller. Het is heel intens en persoonlijk geschreven. Alles draait om de eenzame beleveniswereld van de hoofdpersoon. Dit boek is dan ook een absolute aanrader voor iedereen die, net zoals ik, dol op zenuwslopende thrillers vol verrassende verhaalwendingen is!

ISBN 9789024574681 | paperback | 352 pagina's | Luitingh-Sijthoff | maart 2017
Vertaald door Hanneke van Soest

© Annemarie, 7 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Over de grens
James Patterson

De moord op hoofdinspecteur Tom McGrath schokt zijn collega’s van het DC Metropolitan Police Department diep. Hij is op klaarlichte dag neergeschoten toen hij met tassen vol gezonde boodschappen de supermarkt verliet. Ook zijn jonge vriendin Edita Kravic, een studente, vond de dood op het trottoir voor de supermarkt. Het kersverse stel mocht niet lang van hun prille liefde genieten.

Rechercheur Alex Cross reageert geschokt op de brute moord. Hij vindt het bovendien vreselijk zijn vrouw Bree het tragische nieuws te moeten vertellen. Voor Bree, die ook bij de politie werkt, was McGrath een mentor. Toen ze als groentje bij de politie kwam, nam hij haar onder zijn hoede. Mede dankzij zijn hulp en aanmoedigingen slaagde ze erin steeds hoger in rang op te klimmen. Tom McGrath betekende veel voor Bree. Het trieste bericht komt dan ook hard aan.

Wie wilde McGrath dood? Of was juist Edita Kravic het hoofddoelwit? McGrath was een doorgewinterde politieman die met zijn harde mentaliteit bewondering maar ook afschuw bij zijn omgeving opriep. Op het moment van zijn dood lagen hij en zijn vrouw Vivian in scheiding. Edita Kravic woonde daarentegen bijzonder luxe voor een arme studente. Hoe kwam ze aan al het geld dat in haar woning werd aangetroffen? Ook werd Edita door een onbekende lastiggevallen. Kon haar stalker het soms niet verkroppen dat ze een relatie met Tom McGrath had? 

Nu McGrath er niet meer is, zit het politiekorps dringend om een nieuwe hoofdinspecteur verlegen. Alex krijgt de functie aangeboden. Hoewel het een mooie promotie is, weigert hij beleefd. Alex wil actief bij politieonderzoeken betrokken zijn en hij is bang dat hij als hoofdinspecteur vooral achter een bureau zal zitten. Tot zijn verbazing én trots gaat Bree er met de felbegeerde functie vandoor. Wanneer een massale moordpartij in een drugslaboratorium plaatsvindt, wordt ze meteen voor de leeuwen gegooid.

Maar liefst tweeëntwintig mensen, alle mensen die zich in het drugslab bevonden, zijn zonder pardon neergeknald. Van de daders ontbreekt ieder spoor. Zelfs alle kogelhulzen zijn zorgvuldig verzameld en meegenomen. Vreemd genoeg hebben de moordenaars de enorme hoeveelheid drugs links laten liggen. Ook de riante hoeveelheid geld die in het pand wordt aangetroffen, is niet aangeraakt. Als het niet om drugs of geld ging, waar ging het dan wel om? Alex, Bree en hun collega’s begrijpen er niks van.

Alsof de dood van tweeëntwintig mensen nog niet genoeg is, blijft het onbekende doodseskader toeslaan. Van een motief ontbreekt nog altijd elk spoor. Bree voelt de verantwoordelijkheid die bij haar nieuwe functie hoort als een loodzware last op haar schouders drukken. Ook de moord op Tom McGrath en Edita Kravic is nog altijd niet opgehelderd. En dan zijn er nog een aantal mysterieuze auto-ongelukken. Hebben de bestuurders zomaar de macht over het stuur verloren of heeft iemand hen een handje geholpen?

De boeken over Alex Cross lezen als een trein en Over de grens vormt daarop zeker geen uitzondering. De gebeurtenissen in dit verhaal vormen samen een intrigerende puzzel die je als lezer samen met Alex en Bree op mag lossen. Staan de uiteenlopende misdaden met elkaar in verband of hebben ze helemaal niks met elkaar te maken? Wat het duistere motief van de daders achter de massale slachtpartijen? In Over de grens wordt het uiterste van Alex’ kunnen gevergd.

Wat de verhalen over Alex Cross keer op keer tot een groot succes maken, is de huiselijke sfeer die door de spannende gebeurtenissen verweven is. Alex is niet alleen rechercheur maar ook vader, echtgenoot en kleinzoon. Zijn gezin betekent alles voor hem en in de vele boeken die inmiddels over Alex Cross verschenen zijn, heb ik zijn kinderen “zien” opgroeien. Door de perfecte mix van misdaad en persoonlijke perikelen, weet James Patterson me met zijn boeken over Alex Cross steeds opnieuw te boeien. Met Over de grens is een van mijn favoriete boekenreeksen weer een uitstekend deel rijker.

ISBN 9789023455363 | paperback | 398 pagina's | Uitgeverij Cargo | april 2017
Vertaald door Waldemar Noë

© Annemarie, 8 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Tokyo Tapes nr. 6-4
Hideo Yokoyama

Het boek is slechts met één woord te omschrijven: magistraal! De Japanse auteur Hideo Yokoyama (1957) beschrijft op epische wijze de speurtocht naar de waarheid rondom een onopgeloste ontvoering van en moord op het 7-jarige meisje Shoko Amamiya. Dat verhaal begint 14 jaar eerder, wanneer hoofdpersoon Yoshinobu Hikami deel uitmaakt van het rechercheteam dat de ontvoering en moord onderzoekt. Helaas wordt de moordenaar nooit gevonden.

14 jaar later wordt Hikami zijdelings weer bij de zaak betrokken wanneer hij in zijn functie als persofficier wordt gevraagd goedkeuring te krijgen van Shoko's vader om de hoogste baas van de politie te ontvangen. De vader weigert ronduit; hij wil niets meer met de politie te maken hebben. Wanneer Hikami probeert uit te zoeken waarom wordt een beerput geopend van corruptie, onvermogen en schrijnende politieke beslissingen. Hij komt terecht in een spagaat wanneer hij betrokken raakt in een strijd tussen twee politiedepartementen; het ene departement waar hij graag bij wil horen (de criminele recherche) en het departement waar hij tegen zijn zin in naartoe is gepromoveerd (de afdeling die zich met administratieve zaken bezighoudt). Was die overplaatsing een straf voor zijn aandeel aan de zaak van Shoko? Het is slechts één van de vragen die hem bezighouden.
Privé heeft hij het ook zwaar. Zijn tienerdochter Ayumi is van huis weggelopen waardoor de relatie met zijn vrouw onder druk is komen te staan. Leeft Ayumi nog? Wat betekenen de stille telefoontjes die binnenkomen en waarbij niemand iets zegt? Is het zijn dochter?

Yokoyama beschrijft de Japanse manier van leven zeer gedetailleerd. Voor westerse ogen gebeurt er veel onbegrijpelijks, terwijl dat in Yokoyama's samenleving de normaalste zaak van de wereld is. Welke spelletjes worden er gespeeld, hoe ga je met elkaar om, wie moet je spreken om achter welk geheim te komen. Wat niet wordt gezegd is bijna nog belangrijker dan wat er wel wordt gezegd. Met  verbazing word je meegenomen in de manipulatie en de slinkse manier waarop zaken worden gedaan. Het lijkt alsof er nooit een weg rechtuit is, hoe kronkeliger het pad hoe liever. Het is heel vertragend en als lezer moet je net zoveel geduld en inlevingsvermogen hebben als Hikami om stapje voor stapje achter de waarheid te komen. De karakters zijn minutieus uitgewerkt en de plot wordt behoedzaam en op zeer doorwrochte wijze aan de lezer voorgelegd.

Heb je in het begin nog moeite om in het verhaal te komen vanwege de vreemde namen en de culturele verschillen met onze maatschappij, langzamerhand duik je er helemaal in en wordt het boek een verslavend leesfestijn met een twist aan het eind die je absoluut niet aan ziet komen.
De titel van het boek verwijst naar het sterfjaar van de vorige keizer van Japan: het 64-ste sinds hij de troon besteeg. Naast de Gregoriaanse kalender telt de Japanse cultuur de jaren aan de hand van de tijd die een keizer regeert. Het is ook het jaar waarin deze hele geschiedenis begint, met de moord op Shoko Amamiya.

Tokyo Tapes 6-4 is een meesterlijk boek; een zenuwslopende thriller en een cultureel epos ineen. Het is in 2012 voor het eerst in Japan verschenen als zesde boek van auteur Hideo Yokoyama. Hij heeft 12 jaar als onderzoeksjournalist gewerkt en is daarna fictie gaan schrijven. Zijn eerste boek verscheen in1996. Hij heeft verschillende prijzen in de wacht gesleept.
Met Rokuyon (64), de originele titel van Tokyo Tapes 6-4, won hij in 2013 de Kono Mystery ga Sugoi! (De beste Japanse thriller van dat jaar). De Engelse vertaling (Six Four) stond op de shortlist van The Dagger Awards 2016. Het boek is onder de titel Rokuyon (64) in twee delen verfilmd.

ISBN 9789401606479 | Paperback | 640 pagina's | Xander uitgevers | april 2017

© Joanazimha, 8 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het meisje uit Brooklyn
Guillaume Musso

‘Drie weken voor ons huwelijk had het lange weekend ons een fantastisch intermezzo geleken, een moment van intimiteit aan het einde van de zomer in de zon van de Corte d’Azur.’

Wat bezielt ik-figuur Raphael Barthélémy dan als hij bij zijn Anna aandringt op het feit dat hij in een relatie geen geheimen wil hebben? Is het omdat hij al eerder vervelende ervaringen had? Is het omdat hij thrillerschrijver is, van nature achterdochtig? Of vindt hij diep in zijn hart dat hij Anna te kort, want pas een half jaar, kent? Vertrouwt hij haar niet genoeg? Zijn opmerking leidt in ieder geval tot ruzie, waarbij Anna hem een foto laat zien. ‘Dit heb ik gedaan.’ Wat hij ziet, is zo erg dat Raphael het vakantiehuis verlaat. Maar als hij toch vrij snel op zijn schreden terugkeert om Anna te kans te geven haar verhaal te doen, is zij verdwenen.

Wat er op die foto te zien is, vertelt Raphael niet, maar wat volgt is zijn relaas over zijn zoektocht naar zijn geliefde en naar wat de foto die ze hem liet zien te betekenen heeft. Anna lijkt van de aardbodem verdwenen. Ze is wel in haar appartement in Parijs geweest, maar verder ontbreekt ieder spoor. In Parijs wacht ook Raphaels zoontje, die hij onder de hoede van zijn vriend en buurman heeft achtergelaten. Marc Caradec is een politieman met vervroegd pensioen. Hij vind het heel prettig om zijn vriend te helpen, want eigenlijk voelt hij zich nog steeds politieman. En zijn relaties blijken heel nuttig. Beetje bij beetje, en met gevaar voor hun eigen leven, ontdekken Marc en Raphael dat Anna inderdaad een vreselijk geheim bij zich droeg. De zoektocht voert hen ook naar New York, zoals de titel al deed vermoeden.

Behalve de schrijver komt ook Anna aan het woord, en langzaam ontwikkelt zich een plot dat eindigt met een verrassende ontknoping. Het meisje uit Brooklyn is tot nu toe het spannendste verhaal dat Musso heeft geschreven, maar ook het meest gewaagde. Hij heeft namelijk enkele intermezzo’s aan het verhaal toegevoegd: ik-getuigenissen van mensen wiens einde nadert, en die dat natuurlijk nooit op deze manier kunnen vertellen.

Thrillerschrijvers lopen nogal eens tegen het probleem aan dat ze de tegenstanders graag met een enkel schot uit de weg laten ruimen, terwijl de held van het verhaal steeds met veel geluk de dans ontspringt. Even dreigt ook Musso hier in de fout te gaan, maar hij weet het net aannemelijk genoeg te maken dat de held ietsje meer geluk heeft. En dan zijn er nog de vele literaire verwijzingen, die achterin verantwoord worden. Het levert zeker een interessant boek op, dat je het liefst in een ruk zou uit lezen.

Guillaume Musso (1974) is geboren en getogen in Antibes. Na zijn middelbare school werkte hij enige tijd in New York. Hij komt nog regelmatig in de Verenigde Staten, waar veel van zijn boeken zich (deels) afspelen. Musso is een van de bestverkopende auteurs in Frankrijk. Wereldwijd wordt zijn werk in 36 landen uitgegeven en zijn er al meer dan 20 miljoen exemplaren van zijn boeken verkocht.

ISBN 9789400508545 |paperback |368 pagina's | Uitgeverij Bruna| mei 2017
Vertaald uit het Frans door Maarten Meeuwes

© Marjo, 8 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De fluisteraar
Karin Fossum

Konrad Sejer is een inspecteur, hij dook op in het vijfde boek van Karin Fossum en heeft zich al zodanig bewezen dat ‘De fluisteraar’ intussen al het dertiende deel is waarin hij de hoofdrol heeft. Die rol deelt hij deze keer met een oudere vrouw die zich gedurende het grootste deel van het verhaal in zijn verhoorkamer bevindt. Deze Ragna Riegel kan alleen maar fluisteren. En dat doet ze over haar zoon die ze al zoveel jaren niet meer gezien heeft. Hij woont in Berlijn, laat alleen met Kerstmis van zich horen door middel van een nogal nietszeggend kaartje. Het gaat goed met hem, denkt Ragna, hij is directeur van een hotel. Ragna zelf werkt in een warenhuis, ze woont alleen, en gaat met niemand om. Een eentonig leven, maar dat vond ze prima. Nu zit ze in voorarrest. Wat heeft ze gedaan?

‘De herinneringen brachten haar tot zwijgen. Ze had zich aanvankelijk zo beschermd gevoeld in Sejers kantoor, de afgesloten deur en zijn diepe stem hadden haar houvast gegeven.’

Ragna is bang, ze heeft anonieme dreigbrieven gekregen. ’Je moet dood’ stond er op. Toen er meer briefjes volgden durfde ze nauwelijks nog de straat op. Maar ze moest gaan werken. Boodschappen doen. En toen gebeurde er iets dat er voor zorgde dat ze nu in de verhoorkamer zit. ‘Slechts weinig mensen waren in staat tot het misdrijf dat zij had gepleegd.’

Maar wat is het dan toch wat ze heeft gedaan? Ze overdenkt haar verleden, probeert alles op een rijtje te zetten, maar omdat zij zelf en de inspecteur natuurlijk al weten wat er is gebeurd, hoeven ze het daar niet over te hebben. En Sejer verbaast zich over wat er gebeurd is, hij doet flink zijn best om te begrijpen hoe het komt dat die saaie oudere vrouw voor hem, die fluistert en daardoor heel bescheiden en kwetsbaar overkomt een misdaad heeft begaan. Dat fluisteren heeft Ragna’s leven veranderd. Mensen gaan anders met haar om.

‘Zijn verwondering, de verbazing en de nieuwsgierigheid kon ze niet verdragen, ze had er jarenlang ervaring mee. Eerst waren de mensen verbaasd, daarna werden ze onzeker.’

Karin Fossum laat ons in de huid van Ragna kruipen om zo te kunnen begrijpen wie ze is. Hoe zit haar leven in elkaar? Hoe is ze geworden tot deze eenzame, fluisterende vrouw? En waarom hoort ze niets van haar zoon, blijft zelfs een eenvoudig kaartje uit? Tergend langzaam komt de ontknoping. De setting van het verhaal is de verhoorkamer. Het verhaal bestaat uit gesprekken en flashbacks, om het verleden van Ragna te vertellen. Niet bepaald een actiethriller dus, maar een fijnzinnig gepolijste psychologische misdaadroman.

Het persoonlijke leven van de Noorse schrijfster Karin Fossum dient vaak als inspiratiebron voor haar psychologische misdaadverhalen. Daarmee oogst ze niet alleen in Noorwegen, maar ook daarbuiten veel succes. Eva's oog verscheen in 1995 en kreeg meteen de gerenommeerde Riverton-Prijs en de Glazen Sleutel voor de beste Scandinavische misdaadroman.

ISBN 9789460683640 | paperback | 280 pagina's | Marmer| april 2017
Vertaald uit het Noors door Lucy Pijttersen

© Marjo, 5 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Staatsgeheim
Joop van Riessen

Ineens verscheen ze niet langer op haar werk. Fatima Moussada, die als agente bij de politie in Amsterdam werkzaam was, leek van de aardbodem te zijn verdwenen. Ze nam haar telefoon niet op en haar voordeur bleef gesloten. Uiteindelijk schakelden haar collega’s een sleutelsmid in. Tot hun grote opluchting troffen ze Fatima niet levenloos in haar huis aan. Haar woning zag er keurig uit maar de muffe lucht verraadde dat er al lange tijd niemand thuis was geweest. Waar hing Fatima toch uit? Het briefje dat naast de computer lag, verschafte duidelijkheid. Fatima was naar Raqqa vertrokken.

Wie naar Raqqa gaat, doet dat niet om vakantie te vieren. De Syrische stad staat al jaren bekend als de hoofdstad van het kalifaat van IS. Het is het hol van de leeuw. Wie naar Raqqa gaat, doet dat om te gaan strijden voor IS. Fatima Moussada was overgelopen naar de vijand. Haar collega’s waren met stomheid geslagen. Iedereen mocht Fatima. De jonge vrouw had nooit laten blijken sympathie voor IS te hebben.

Rechercheur Chris Moorthaemer heeft het idee dat er meer aan de hand is. Hoewel hij best weet dat hij veel te oud voor Fatima is, koestert hij al een tijdje bijzonder warme gevoelens voor zijn jonge collega. Uit verlangen in haar nabijheid te zijn, heeft hij zich de laatste tijd regelmatig in de buurt van Fatima’s woning opgehouden. Verscholen in de schaduw heeft Moorthaemer het leven van Fatima in kaart gebracht. Vlak voor Fatima’s verdwijning was hij getuige van een vreemde gebeurtenis. Fatima werd aangereden. Moorthaemer kan nog steeds niet begrijpen hoe het ongeluk heeft kunnen gebeuren. Fatima stapte zomaar van de stoep af. Zag ze de auto werkelijk over het hoofd? En waarom droeg Fatima een boerka? Ze hulde zich normaliter nooit in het verhullende kledingstuk.

Moorthaemer weet dat hij zijn bevindingen met recherchechef Anne Kramer moet delen. Toch aarzelt hij. Hoe moet hij uitleggen wat hij in de buurt van Fatima’s huis deed? Moorthaemer hoorde op de bewuste dag heel ergens anders te zijn. De politieman schaamt zich. Hij weet best dat het fout is om iemand in het geniep in de gaten te houden. Hij kan het echter niet helpen. Fatima is nu eenmaal een heel bijzondere vrouw. Moorthaemer houdt van haar. Dat maakt hem toch zeker geen stalker?

Dan verdwijnt er nog een agente. Ook Nadine Ansour is overgelopen naar IS. Alle kranten berichten er met schreeuwende krantenkoppen over. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Anne Kramer heeft het er moeilijk mee. Heeft ze zich zo in de twee jonge agentes vergist? Wanneer ze de levensloop van Nadine onder de loep neemt, ontdekt ze iets schokkends. Op haar vijftiende is Nadine aan een kopstuk van IS uitgehuwelijkt. Toen haar vader spijt van zijn harteloze beslissing kreeg, is ze naar Nederland teruggehaald. Was Nadine in Nederland wel echt vrij?

In Staatsgeheim haalt voormalig hoofdcommissaris Joop van Riessen een onderwerp aan dat menigeen tegenwoordig bezighoudt. Zijn we nog wel veilig nu IS steeds vaker tot aanslagen in Europa overgaat? Kunnen we elkaar nog wel vertrouwen? Joop van Riessen maakt duidelijk dat niet alles zo zwart-wit is als tegenwoordig geschetst wordt maar hij laat ook merken dat we naar zijn mening in Nederland wel degelijk gevaar lopen.

In het goed geschreven en actuele Staatsgeheim wordt benadrukt dat IS regeert door angst te zaaien en kwetsbare jongeren te ronselen. Sommigen voelen zich in het nauw gedreven omdat bijvoorbeeld hun familie bedreigd wordt, anderen laten zich volledig door nietszeggende beloftes inpakken. Terrorisme is en blijft een groot probleem, ook voor een aantal mensen die ogenschijnlijk aan de kant van de vijand staan.  Hoe het precies zit met Fatima en Nadine verklap ik niet. Om daar achter te komen, zal je dit boek moeten lezen en dat is beslist geen straf!

Een ander onderwerp in dit boek ligt Joop van Riessen duidelijk nauw aan het hart. De samenwerking tussen de politie en de AIVD verloopt in dit verhaal ronduit stroef. Hoe kunnen hardwerkende politiemensen hun werk goed doen als ze maar over de helft van de informatie beschikken? Soms lopen ze zelfs mogelijk gevaar omdat belangrijke gegevens door de geheime dienst voor hen verzwegen worden. De onderwerpen in Staatsgeheim hebben me goed aan het denken gezet. Opnieuw heeft Joop van Riessen een prima politiethriller afgeleverd!

ISBN 9789462970700 | paperback | 286 pagina's | Uitgeverij De Kring | april 2017

© Annemarie, 4 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Witte raaf
Bram Dehouck

Een witte raaf is zeldzaam, iemand die een witte raaf genoemd wordt is dan ook iemand met een bijzondere kwaliteit.

Er zijn mensen die vinden dat Nick Farkas een bijzondere man is. Hij is zeer charmant, windt iedereen om zijn vinger, hij heeft een cv om U tegen te zeggen. Die man wil je wel binnenhalen in je bedrijf! Stefanie Baertsoen is communicatiemedewerker. Omdat haar collega weg ging, heeft ze een paar maanden de marketing erbij gedaan. Het ging goed, maar is wel veel. En nu is daar die nieuwe collega, Nick dus. Ook de receptioniste is al voor hem gevallen, begrijpt Stefanie als ze het kantoor binnenstapt op Nicks eerste dag. Als ze hem zelf ontmoet, snapt ze dat wel, maar al snel heeft Stefanie een andere mening. Nick weet alles beter, wil van alles veranderen, ‘moderniseren’ en bemoeit zich met het werk van Stefanie. Hij neemt zonder vragen haar kamer in beslag, rommelt in haar mappen, en bekritiseert haar. Helaas is hun baas van mening dat zijn witte raaf een lot in de loterij is, en hij denkt dat Nick gelijk heeft als die stelt dat het Stefanie te veel is geworden, dat ze niet meer goed functioneert omdat ze tegen een burned-out aan zit. Dat had ze immers een paar maanden geleden ook.

Niemand op het kantoor weet dat Stefanie zwanger was, en een miskraam heeft gekregen. Ze wil dat ook niet vertellen, want het geeft al genoeg spanning thuis. Alex, haar vriend, denkt dat ze ‘gewoon’ opnieuw kunnen proberen, en blijft bezig met de kinderkamer. Het leven is niet gemakkelijk voor Stefanie. Nick maakt haar snel duidelijk dat hij haar weg wil hebben - ze blijkt niet voor zijn charmes te vallen! Dan gebeurt er iets wat alles verandert: Nick en zijn vrouw worden slachtoffer van een overval.

Dit was het eerste, inleidende, deel van het boek, het verhaal verteld vanuit Stefanie.   In het tweede deel vormt inspecteur Tess Jonkman het vertelperspectief. Zij onderzoekt de zaak, waar nogal wat haken en ogen aan vast zitten. Er is een onbekende gesignaleerd bij het huis van Nick. De overvaller? Nick die er vanaf komt met vrij lichte verwondingen verklaart dat hij niets met de overval te maken heeft. Die onbekende moet de dader zijn. Het was immers een roofoverval! De juwelen van zijn vrouw zijn weg! Maar de politie twijfelt: vertelt Nick wel de waarheid over de toedracht? Is het verhaal van Stefanie belangrijk genoeg om mee te nemen in het onderzoek? En dan is er nog een derde deel, de ontknoping met opnieuw een andere verteller.

Is het eerste deel een beetje tam, omdat je geen flauw idee hebt waar Bram Dehouck heen wil, vanaf de eerste zinnen van het tweede deel wil je alleen nog maar doorlezen, zo spannend wordt het. Want wat is er nu eigenlijk gebeurd? Dehouck verrast de lezer meermalen in deze psychologische thriller met overtuigende karaktertekeningen. De lezer wil alleen maar dat Nick Farkas eindelijk ontmaskerd wordt. Maar zijn charme is groot, hij overtuigt iedereen van zijn goede bedoelingen en juiste inzichten. Hij is een meester in het verdraaien van feiten, en is ook nog een knappe man. Het veranderen van de verhaallijn zorgt voor extra spanning, en al zijn er op een gegeven moment wel vermoedens, je blijft doorlezen!

In 2010 kreeg Bram Dehouck voor zijn debuutroman De minzame moordenaar zowel de Schaduwprijs voor beste Nederlandstalige debuut als de Gouden Strop voor beste Nederlandstalige thriller. Twee jaar later won hij voor Een zomer zonder slaap, zijn tweede thriller, wederom de Gouden Strop. Het lijkt me intussen dat hij zichzelf wel bewezen heeft. Maar natuurlijk willen we nog veel meer!

ISBN 9789044534603 | paperback |256 pagina's | Uitgeverij De Geus| oktober 2016

© Marjo, 2 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Bij zonsondergang
Nora Roberts

Tegen de tijd dat ze eenentwintig jaar oud was, was Alice Bodine uitgeraasd. Ze verlangde naar het ouderlijk huis dat ze op haar achttiende had verlaten. Ze had destijds gewoon de benen genomen, nota bene op de trouwdag van haar oudste zus Maureen. Alice was de regeltjes zat en het idee netjes in het gareel te moeten lopen en op een dag te zullen trouwen, riep een groot gevoel van verzet in haar op. Alice wilde vrij zijn. De ongerustheid waarmee ze haar ouders opzadelde, interesseerde haar niet. Na drie jaar vrijheid begon de vertrouwde thuisbasis echter weer te lonken. Alice miste haar familie. Het was tijd om terug te keren.

Niet ver van huis, ging het mis. Alice nam een lift van een onbekende aan en dat had ze nooit moeten doen. Hij ontvoerde haar en sloot haar op. Terwijl haar familie nog altijd dacht dat Alice onbekommerd de bloemetjes buitenzette, werd ze dag in dag uit geslagen en verkracht. Terwijl haar familie dacht dat Alice hen vergeten was, baarde ze kinderen die haar door haar ontvoerder meteen werden afgenomen. Alice leefde in een hel maar, op haar ontvoerder na, was er niemand die dat wist. Na vijfentwintig jaar ellende was ze nog maar een schim van haar oude, rebelse zelf.

De jonge Bodine wordt altijd een beetje boos als ze aan haar tante Alice denkt. Hoewel er zelden over Alice wordt gepraat is het duidelijk dat haar moeder Cora - Bodines oma - haar dochter vreselijk mist. Het moet afschuwelijk zijn te beseffen dat je dochter gewoonweg geen interesse meer in haar familie heeft. Bodine vindt Alice maar een egoïstisch mens. Hoe haalt haar tante het in haar hoofd nooit meer wat van zich te laten horen? Bovendien was het een rotstreek om de trouwdag van haar zus – Bodines moeder - te verpesten. Nee, Bodine heeft geen goed woord voor Alice over.

Bodine kan zich niet voorstellen dat ze haar familie ooit in de steek zou laten. Samen met haar ouders en twee broers runt ze een ranch en een resort dat geschikt is voor zowel vakanties als evenementen. Bodine schept er genoegen in keihard te werken en daarnaast zo veel mogelijk van het leven te genieten. Aan trouwen moet ze voorlopig nog niet denken maar wanneer jeugdvriend Callen op de ranch komt werken, vindt ze dat leuker dan ze toe durft te geven.

Een schokkende moord maakt een eind aan het onbezorgde leven van Bodine. Een jonge vrouw, een medewerkster van Bodine, heeft op weg naar huis autopech gekregen waarna een onbekende haar heeft vermoord. Zomaar. Bodine begrijpt er niks van. Waarom moest haar vriendelijke collega dood? Wie heeft de brute moord op zijn geweten? Volgens hulpsheriff Clintok is er maar één die zo’n gruweldaad op zijn geweten kan hebben: Callen.

Bodine gelooft Clintoks onomwonden beschuldigingen niet. Ze kent Callen al vrijwel haar hele leven en hij doet geen vlieg kwaad. Zelfs na een tweede gruweldaad weigert ze Clintok te geloven. Callen is een fantastische man. Misschien zelfs wel de leukste man die ze kent. Bodine weigert toe te geven dat ze verliefd op hem is. Dan gebeurt er iets dat niemand aan heeft zien komen. Langs de kant van de weg wordt een uitgeputte, gewonde vrouw aangetroffen. Pas in het ziekenhuis wordt duidelijk wie ze is. Het is Alice. Na vijfentwintig jaar is ze terug.  Ze is aan haar ontvoerder ontsnapt maar haar geest is nog lang niet vrij.

Bij zonsondergang is een onvervalste Nora Roberts. Een warm verhaal vol romantiek wordt afgewisseld met spannende en heftige gebeurtenissen. Vooral de verhaallijn over Alice is goed uitgewerkt. Haar verdriet, wanhoop en berusting zijn bijna tastbaar. Bodine is een wat oppervlakkiger figuur. Hoewel ze over een warme persoonlijkheid beschikt, kan ze zich niet goed in anderen verplaatsen. Bodine heeft in haar jonge leven simpelweg weinig problemen gekend. De recente gebeurtenissen brengen daar echter verandering in. Zal Bodine haar oordeel over Alice bijstellen?

Nora Roberts blijft onverminderd succesvol. Inmiddels zijn er al ruim 500 miljoen exemplaren van haar ruim tweehonderd boeken verkocht. Bij zonsondergang is een mooie toevoeging.

ISBN 9789022576373 | paperback | 476 pagina's | Boekerij | april 2017
Vertaald door Sabine Mutsaers

© Annemarie, 1 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Sirenen
Joseph Knox

Politieman Aidan Waits heeft het verknald. Goed verknald. Het is niet slim om als politieman een voorliefde voor drugs te hebben en het is al helemaal niet goed voor je carrière om cocaïne uit het politiedepot te stelen op het moment dat de hoofdinspecteur een inspectie uitvoert. Aidan kan het schudden. Hoofdinspecteur Parrs schorst Aidan met onmiddellijke ingang in afwachting van de rechtszaak die Aidan tegemoet kan zien. Het zit er slecht voor hem uit. Hij kan alleen nog maar hopen dat hij niet al te lang de gevangenis in zal draaien.

Wanneer Parrs hem een uitweg biedt, is weigeren geen optie. Parrs beseft dat Aidans misstap als een lopend vuurtje door Manchester gaat en hij wil dat Aidan zijn slechte reputatie benut door undercover te gaan. Aidan zal zich een weg bij de drugsbende De Franchise naar binnen moeten banen. De bende wordt geleid door de ongrijpbare crimineel Zain Carver. Dat Carver steeds de dans weet te ontspringen, is te wijten aan de mensen die bij hem op de loonlijst staat. Minstens een van zijn “personeelsleden” is politieman. Bewijsmateriaal tegen Carver verdwijnt spoorloos en invallen leveren nooit wat op. Het is aan Aidan om te achterhalen wie het werk van zijn politiecollega’s saboteert.

Aidan zegt de huur van zijn flat op en verhuist naar het centrum van de stad. In de weken die volgen hangt hij in diverse bars rond en ziet hij precies wie zich met de drugshandel en de geldstromen bezighouden. Het is hem al snel duidelijk geworden dat Zain Carver er op gewiekste wijze voor zorgt dat hij zelf buiten schot zal blijven als een van zijn mensen in de kraag gevat wordt. Zain Carver is meer dan een doorsnee crimineel. Hij is een echte zakenman.

Aidan heeft opdracht gekregen zich op de achtergrond te houden maar de man die hem op een dag van straat laat plukken, heeft andere plannen met hem. David Rossiter, de minister van Justitie heeft een probleem dat een delicate aanpak vereist. Zijn jongste dochter, de zeventienjarige Isabelle, is van huis weggelopen. Ze woont bij Zain Carver en heeft naar alle waarschijnlijkheid een relatie met hem. Aidan begrijpt het probleem niet. Het meisje is immers minderjarig. Rossiter kan zijn dochter toch gewoon door de politie thuis laten brengen?

Rossiter kiest liever voor een wat verfijndere aanpak. Hoewel zijn dochter hem dierbaar is, wil hij niet dat zijn reputatie geschaad wordt. Als uitlekt dat de tienerdochter van de minister van Justitie met een drugscrimineel samenwoont, zal hij gezichtsverlies leiden. Er is nog iets: niet lang voor haar verdwijning berichtten de kranten dat Isabelle door uitputting was ingestort. De waarheid blijkt iets complexer te zijn. Isabelle lijdt aan depressies en heeft al meerdere keren geprobeerd zelfmoord te plegen. Rossiter is bang dat het meisje een nieuwe poging zal doen als hij haar onder druk zet. Hij wil dat Aidan voortaan een oogje in het zeil houdt.

Opnieuw kan Aidan niet weigeren. Parrs is al op de hoogte gesteld. Voortaan zal Aidan zich niet langer op de achtergrond kunnen ophouden. Om zich ervan te verzekeren dat het goed met Isabelle gaat, zal hij dichter bij Zain Carver in de buurt moeten komen. Aidan moet risico’s nemen en voortdurend op zijn hoede zijn. Iedereen moet blijven geloven dat hij een uit de gratie geraakte agent is, anders zal hij zijn leven niet langer meer zeker zijn.

Sirenen is de debuutthriller van de in Londen woonachtige Joseph Knox, die als crime-inkoper voor Waterstone werkt. Hoewel zijn foto op de achterkant van het boek verraadt dat hij nog jong is, ademt zijn werk een grote levenservaring uit. De sfeer van het verhaal is duister en enigszins melancholisch. Het leven lacht nu eenmaal niet iedereen toe. Sommigen hebben de pech slechte mensen op hun levenspad tegen te komen, anderen kiezen er haast bewust voor zich in de schaduwen van het bestaan op te houden. Joseph Knox doorziet al deze mensen.

Joseph Knox schrijft met een ogenschijnlijke soepelheid waar menig ervaren schrijver jaloers op zal zijn. Deze manier van schrijven kun je niet leren, het moet in je zitten. De manier waarop de personages om elkaar heen dansen doet denken aan boksers die zich opmaken voor een gevecht. Wie zijn concentratie ook maar een seconde laat verflauwen, zal dat voorgoed betreuren. Sirenen is dan ook een regelrechte aanrader.

ISBN 9789044351262 | paperback | 431 pagina's | The House of Books | april 2017
Vertaald door Jan Mellema

© Annemarie, 28 april 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER