Schemerzone
Hilde Vandermeeren

De in Londen woonachtige Kate heeft regelmatig het gevoel dat ze op de automatische piloot leeft. De vermoeidheid is overheersend. Al jaren heeft ze nergens energie voor. Kate vecht doorlopend tegen de slaap maar op begrip hoeft ze niet te rekenen. Regelmatig krijgt ze naar haar hoofd geslingerd dat ze lui is. Maar Kate is niet lui. Ze is gewoon moe. Heel erg moe.

Kate heeft niemand verteld dat ze een slaaponderzoek in een gespecialiseerd slaaplaboratorium heeft ondergaan. Ze is bang dat ze aan een ernstige aandoening lijdt. Hopelijk kan de arts haar geruststellen en is er een simpele verklaring voor haar moeheid. Wat zou het heerlijk zijn als haar werk in het verpleeghuis haar voortaan niet meer volledig uit zou putten. Kate had veel liever een ander beroep willen uitoefenen maar studeren lukte niet goed. Door de uitputting zijn veel deuren voor haar gesloten gebleven. Ook al heeft ze geen droombaan, ze kan in ieder geval de huur van haar knusse flatje betalen.

Helaas is de uitslag van het slaaponderzoek niet goed. Kate lijdt aan de slaapziekte narcolepsie. Dat verklaart ook de levensechte nachtmerries en de aanvallen van kataplexie, waarbij al haar spieren verslappen en ze ogenschijnlijk het bewustzijn verliest. Hoewel medicijnen de symptomen enigszins kunnen verlichten, moet Kate vooral haar levensstijl aanpassen. Zo heeft ze baat bij zogenoemde “powernaps”, korte dutjes die de ergste moeheid tijdelijk wegnemen. De arts adviseert Kate haar baas in vertrouwen te nemen. Het is belangrijk dat ze ook tijdens werktijd dutjes kan doen. Kate peinst er niet over. Het risico haar baan kwijt te raken is gewoonweg te groot.

Uit het niets komt een oplossing voor Kates probleem. Tijdens het uitgaan betrapt ze haar baas met een dame die niet zijn echtgenote is. Kate is discreet en doet niks met haar ontdekking maar haar baas is geschrokken. Er is een gloednieuwe vip-afdeling aan het verpleeghuis toegevoegd en Kate krijgt een van de felbegeerde nieuwe functies. Ze zal niet langer voor de bejaarde bewoners zorgen maar enkel voor de vip die op dat moment op de speciaal ingerichte etage verblijft. Kate is blij. Niemand zal merken dat ze zich af en toe voor een powernap terugtrekt. Haar toekomst ziet er ineens een stuk rooskleuriger uit.

De eerste logé is nog maar een kind. De negenjarige Sienna is de dochter van een glamourkoppel dat regelmatig in de bladen staat. Kate houdt niet erg van kinderen. Wat kan zo’n jong meisje nou mankeren? Volgens haar ouders heeft Sienna rust nodig maar Kate denkt dat ze eerder baat heeft bij een wat strengere aanpak. Het is gewoonweg een verwend kind dat geen zin heeft om naar school te gaan.

Toch is er iets aan Sienna dat Kate raakt. Eigenlijk komt ze helemaal niet verwend over. Ze praat nauwelijks en eet slecht. Zit het meisje toch echt iets dwars? Kate ontdooit en doet steeds meer haar best Sienna op haar gemak te stellen. Er ontstaat een warm contact maar daar komt abrupt een einde aan wanneer een foto van Sienna op Twitter verschijnt. Iemand heeft verraden dat Sienna op de speciale afdeling verblijft. Kate krijgt de schuld. Het bericht is immers via haar account geplaatst. Dat ze haar telefoon kwijt is, wordt afgedaan als een slappe smoes.

Kate wordt op het matje geroepen en er wordt een politieonderzoek naar de laffe daad ingesteld. De roddelpers maakt dankbaar gebruik van alle ophef. Kate wordt door iedereen als zondebok aangewezen en haar leven verandert in een hel. Ze is haar baan, haar reputatie en haar financiële zekerheid kwijt. Haar voormalige collega’s, met wie ze stuk voor stuk bevriend was, kijken haar sinds het voorval met de nek aan. En dan er is nog het onheilspellende gevoel dat niet alleen de roddelpers haar bespioneert. Heeft Kate last van hallucinaties, een symptoom van narcolepsie, of is er iets heel anders gaande?

Een boek van Hilde Vandermeeren is voor mij een waar feestje. Ze schrijft heerlijk meeslepend en combineert boeiende onderwerpen met interessante personages en mysterieuze voorvallen. Kates zorgen zijn terecht. Iemand houdt haar in de gaten. Maar wie is het? De lezer kan kiezen uit een bonte verzameling verdachten. Is het soms Kates nieuwe buurman die, ondanks zijn geringe lengte, iets onheilspellends uitstraalt? Gaat het om de voormalige medewerker van een roddelblad die spoken uit het verleden najaagt? Of is het toch de afgewezen collega of een van de vele andere kleurrijke personages? Ik heb me zonder tegenstribbelen volledig aan het verhaal overgegeven en me laten verrassen door de uitstekend uitgewerkte ontknoping. Hilde Vandermeeren is zonder twijfel een van de beste thrillerschrijvers van de Lage Landen.

ISBN 9789021403991 | paperback | 299 pagina's | Uitgeverij Q | mei 2017

© Annemarie, 1 juli 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.roeljanssen.nl

Alles verloren
Roel Janssen

Tessa Insinger zeilt op de Middellandse zee, met haar boot Blue Belle. Ze heeft de Britse fotograaf Mortimer Davies in Gibraltar aan boord genomen. Hij wil een reportage gaan maken van het vluchtelingendrama aan de grenzen van Europa, en Tessa hoeft niet alles alleen te doen aan boord van het schip. Maar wat zij ziet als een mooie ontspannende tocht over een mooie zee, verandert in een spannend maar angstig avontuur als ze iets in zee zien drijven.

‘Daar,’ wijst hij. ‘Op elf uur.’
‘Tessa neemt de verrekijker van hem over en speurt in de richting die hij aangeeft, schuin voor de boot aan de bakboordkant.
‘Je hebt gelijk,’ zegt ze. ‘Daar drijft iets.’

Het blijkt een rubberbootje te zijn met daarin een bundeltje kleren. Met twee benen, twee armen en een hoofd. Tessa en Mortimer hebben het Syrische meisje Soumaya gevonden. Ze is de enige overlevende van een grote groep mensen die vanaf de kust in Turkije de zee opgegaan zijn, op weg naar de vrijheid. Dachten ze. Hoopten ze. Maar het bleek de weg naar een wisse dood, want het bootje deugde niet, en de reddingsvesten die de vluchtelingen zouden nog geen vogel drijvend gehouden hebben. Soumaya was samen met haar jongere broertje, dat ze niet heeft kunnen redden. Hun ouders waren in Turkije achtergebleven, er was niet genoeg geld om met z’n allen te gaan. Haar verhaal is zo hartverscheurend dat Tessa en Mortimer besluiten te gaan onderzoeken wat er gebeurd is. Wie is degene die een ondeugdelijke boot vol mensen de zee op stuurt? Wat zit hier achter?

Intussen verdwijnt het meisje in een vluchtelingenkamp en vandaar naar Athene en verder Europa in. Tessa probeert contact te houden, maar het meisje heeft niets, ook geen telefoon, en ze is als zeventienjarig alleenstaande vluchtelinge haar bestaan niet zeker. Maar ook Tessa en Mortimer lopen gevaar als ze te veel vragen stellen. Iemand die hen aan informatie helpt wordt voor de ogen van Tessa neergeschoten. 

Alles draait om geld. Om macht en geld. Niet alleen is er een zakenman in Turkije die rijk probeert te worden van deze mensonterende toestanden, er is ook nog een complot gaande dat vanuit Brussel komt. Daar wordt in het geheim druk vergaderd over een plan dat de vluchtelingenstroom tot een halt moet brengen. Een plan dat een einde moet maken aan de toenemende aanhang van het rechts populisme.

Met Alles verloren heeft Janssen een realistisch en actueel verhaal omgezet in een thrillerachtige plot. Zijn manier van schrijven is vrij zakelijk, iedere franje ontbreekt. Vooral de stukken die gaan over de politieke en economische achtergronden zijn best pittig. Het verhaal is fictief maar zoals de auteur in een interview aangaf: gebaseerd op feiten. Dat het toch geen droge kost is geworden ligt aan de spanningsboog, en de beschrijving van de menselijke kant van dit drama dat iedere dag weer vervolgd wordt. Los deze kwestie nu eindelijk eens op, lijkt Janssen te zeggen. Maar tegelijk laat hij zien hoe moeilijk het is om de Europese partijen op één lijn te krijgen, als ook hoe vasthoudend de mensensmokkelaars zijn in hun zucht naar geld.

Roel Janssen is/ was o.a. financieel-economisch journalist en als redacteur bij NRC Handelsblad. Zijn talenkennis komt hem goed van pas bij een andere passie van hem, zeezeilen. Naast zijn werk als journalist is Roel Janssen schrijver van spannende boeken. In 2007 won hij de ‘Gouden Strop’, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek, met ‘De Tiende Vrouw’.

ISBN 9789023455387 |paperback |320 pagina's | Uitgeverij Cargo| februari 2017

© Marjo, 30 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

https://sarahpinborough.com

Wat jij niet ziet
Sarah Pinborough

Wanneer ze ziet wie haar nieuwe baas is, schrikt ze enorm. De arts die samen met zijn vrouw een rondleiding door de kliniek krijgt, is de onbekende met wie ze tijdens het uitgaan innig gezoend heeft. Van schrik duikt ze het toilet in, waar ze blijft tot het gevaar geweken is. Louise weet echter maar al te goed dat haar vlucht geen blijvend resultaat zal hebben. Zodra de nieuwe arts zich gesetteld heeft, zal hij aan zijn nieuwe secretaresse voorgesteld worden.

David, de nieuwe arts, weet zich geen raad wanneer hij zijn nieuwe secretaresse ziet. De schaamte druipt van zijn gezicht. Dat Louise net een foto van zijn beeldschone vrouw Adele in haar hand heeft wanneer hij zijn kantoor eerder dan verwacht binnenloopt, maakt de situatie alleen maar pijnlijker. Louise probeert hem gerust te stellen en negeert de aantrekkingskracht die nog altijd van hem uitgaat. Verder dan een zoen is het niet gegaan en ze hoeven er nooit meer over te praten. David is opgelucht en al snel staat de spanning om in een vriendschappelijke sfeer.

Nu Louise weet dat David getrouwd is, is hij verboden terrein voor haar. Ze is zelf door haar ex Ian, de vader van haar zoontje Adam, voor een ander verlaten. Nooit zal Louise een andere vrouw aandoen wat ze zelf heeft moeten doorstaan. Ze negeert de gevoelens die David in haar losmaakt zo goed ze kan. Ze heeft bovendien wel wat anders aan haar hoofd. Ian en zijn nieuwe vriendin Lisa willen Adam meenemen naar Frankrijk. Een maand lang willen ze haar van haar kind scheiden. Een maand waarin Lisa, die tot overmaat van ramp zwanger is, ongetwijfeld zal proberen haar plek in te nemen. Louise weigert maar het teleurgestelde gezicht van Adam breekt haar hart. Hij mag gaan, ook al kan ze hem nog geen dag missen.

De volgende ochtend is Louise nog altijd ontdaan. Slordig gekleed brengt ze Adam naar school, waarna ze zich zo snel mogelijk uit de voeten maakt. Louise wil beslist niet met de andere moeders over de naderende zomervakantie praten. Hoewel Adams blije gezichtje haar verdriet enigszins verzachtte, ziet ze nog altijd als een blok tegen het afscheid op. Terwijl Louise haar blik verbeten op de grond gericht houdt, knalt ze tegen iemand op. Het is Adele, Davids bloedmooie vrouw. Ze blijkt niet alleen bijzonder knap maar ook heel aardig te zijn. Voor Louise de kans krijgt te weigeren, heeft Adele haar al op een kopje koffie in een naburige koffiehuisje getrakteerd.

De toevallige ontmoeting met Adele groeit uit tot een vriendschap. Louise weet dat ze David over het contact met Adele moet vertellen, maar ze heeft Adele moeten beloven dat niet te doen. Volgens haar wil David werk en privé strikt gescheiden houden. Louise begrijpt het niet helemaal maar houdt haar mond. Het duurt niet lang voor het helemaal uit de hand loopt. Geheel tegen haar principes in geeft Louise aan haar gevoelens voor David toe. Ze heeft een stiekeme relatie met haar baas en een geheime vriendschap met zijn vrouw. Louise heeft zichzelf in een bijzonder benarde positie gemanoeuvreerd.

In het ijzingwekkend spannende Wat jij niet ziet weet Louise niet dat ze onderdeel van Adeles plan uitmaakt. De lezer weet dat wel maar wat het plan precies is, blijft vooralsnog een raadsel. Louise en ook David vormen Adeles speelballen. Ze weet dat Louise en David elkaar zien, iets wat haar met zowel blijdschap als jaloezie vervult. Louise maakt zich op haar buurt zorgen om haar nieuwe vriendin. Hoewel ze mooi en rijk is, gaat er iets kwetsbaars van haar uit. Soms lijkt het zelfs of ze bang voor David is. Het valt Louise op dat David zijn vrouw wel erg vaak belt en zelfs recepten voor haar uitschrijft. Is haar minnaar eigenlijk wel zo leuk als ze denkt?

Wat jij niet ziet is een verrukkelijk mysterieuze thriller. Werkelijk niets is wat het lijkt. Steeds als je als lezer denkt te weten wat er gaande is, maakt een nieuwe verhaalwending korte metten met deze vermoedens. Dit uitstekende geconstrueerde verhaal leest dan ook als een trein. Wie bespeelt wie en met welk beoogt einddoel? Pas op het allerlaatst wordt duidelijk hoe het zit. In Wat jij niet ziet speelt schrijfster Sarah Pinborough een intrigerend spel met de werkelijkheid. Het resultaat is een thriller met een zowel verrassende als verbluffende ontknoping. Deze uitstekend geschreven thriller is ronduit fascinerend!

ISBN 9789044350579 | paperback | 398 pagina's | The House of Books | juni 2017
Vertaald door Nathaly Schrijnder

© Annemarie, 29 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het Luxor Resort
Candy Brouwer

In 2013 verscheen dit debuut van Candy Brouwer, een schrijfster die onder pseudoniem publiceert omdat haar werkgever liever niet met haar erotisch getinte boeken wordt geassocieerd. Zo'n introductie en de vrolijke, zomerse cover spreken natuurlijk meteen aan! Wat belooft dit voor Het Luxor resort?

Monica en Jamal ontmoeten elkaar in een vakantieresort in Luxor. Monica is alleen op reis omdat haar reisgenoten hebben afgehaakt en Jamal en zij voelen zich tot elkaar aangetrokken en beleven een paar mooie dagen (en nachten) met elkaar. De vakantie is heerlijk, totdat er een paar dingen niet blijken te kloppen en Monica op onderzoek uitgaat. Is Jamal wel te vertrouwen?

Het Luxor resort is een echt zomerboek: zwoel, beetje erotisch, beetje spanning. Het boek leest vlot en de auteur weet regelmatig te boeien met mooi taalgebruik en een heldere schrijfstijl. Zowel Jamal als Monica hebben een problematische jeugd gehad, die gaandeweg het verhaal duidelijk wordt en diepgang geeft aan het verhaal. Het wordt overigens nergens echt spannend, maar dat is inherent aan het genre en doet niks aan aan het leesplezier.

Een heerlijk zomerboek dat past in de vakantiekoffer en bij voorkeur gelezen dient te worden aan de rand van een zwembad of aan een zonnig strand.  

In 2015 is het tweede boek van Candy Brouwer: Bed & Breakfast verschenen.

ISBN 9789461090980 | Paperback | 300 pagina's | de Crime Compagnie | juli 2013

Joanazinha, 28 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het motief

Deel 3 van de Amos Decker-reeks
David Baldacci

Walter Dabney ziet er onberispelijk uit. Zijn haar is net geknipt en zijn stevige lijf is in een duur maatpak gehuld. Door de zelfverzekerdheid die hij uitstraalt gaat hij volledig in zijn omgeving op. Niemand vindt het vreemd dat hij zich in de buurt van het J. Edgar Hoover Building bevindt. De identiteitsbewijzen die om zijn nek bungelen en de luxe aktetas verraden dat hij onderweg naar een bespreking is. Daar is niets vreemds aan.

Amos Decker, die achter Dabney loopt, is ook op weg naar een bespreking. Besprekingen leiden vaak tot veranderingen en daar houdt Amos niet van. Simpelweg omdat hij al te veel veranderingen heeft meegemaakt. De eerste grote omslag in zijn leven vond plaats toen hij tweeëntwintig was. Een klap tegen zijn hoofd maakte een einde aan zijn footballcarrière en voegde een nieuw en ongewenst element aan zijn leven toe. Door het hersenletsel dat hij door de klap opliep lijdt hij nu aan hyperthemesia en synesthesie. Amos is niet in staat ook maar iets te vergeten en er zijn kleuren aan zijn zintuigen gekoppeld. Zo is de kleur blauw voor hem onlosmakelijk met de dood verbonden. 

De tweede grote verandering in zijn leven was de ergste. Toen hij na een dag als alle andere van zijn werk thuiskwam, trof hij zijn vrouw, dochter en zwager dood aan. Ze waren alle drie vermoord. Amos stortte in en raakte zijn baan en huis kwijt. Enige tijd leidde hij zelfs een zwerversbestaan maar nu, twee jaar na de dood van zijn dierbaren, lijkt hij zijn leven eindelijk weer op de rit te hebben. Hij heeft zelfs een baan bij de FBI in de wacht gesleept. Hoewel hij zijn collega’s met zijn norse karakter regelmatig tot wanhoop drijft, is hij goed in zijn werk.

Terug naar het J. Edgar Hoover Building. Er is iets in het straatbeeld veranderd. Het is een verandering die Amos met schrik vervult. De keurige zestiger die voor hem liep heeft een wapen tevoorschijn gehaald dat hij op het achterhoofd van de nietsvermoedende vrouw die enkele meters voor hem loopt richt. Voor Amos kan reageren heeft de man de trekker al overgehaald. De vrouw valt morsdood op de grond. Amos trekt zijn pistool en gebiedt de schutter het wapen te laten zakken. Dat is de keurige zakenman echter niet van plan. Walter Dabney glimlacht en schiet nogmaals. Dit keer op zichzelf.

Amos Decker en zijn collega’s worden op de bizarre moordzaak gezet. Walter Dabney blijkt over een vlekkeloze reputatie te beschikken en ook over het slachtoffer is niets belastends te vinden. De vijftiger Anne Berkshire werkte als lerares en was bovendien vrijwilliger in een hospice. Waarom moest ze dood? Dabneys vrouw en kinderen zijn ontroostbaar. Hun echtgenoot en vader was een fantastische man die geen vlieg kwaad deed. Waarom hij zomaar midden op straat Anne Berkshire en zichzelf een kogel door het hoofd joeg, is voor iedereen een raadsel.

Kenden Walter Dabney en Anne Berkshire elkaar? Na grondig onderzoek blijkt dat niet het geval te zijn geweest. Toch moet er een verband zijn. Amos kan niet geloven dat Walter zomaar een willekeurige voorbijganger heeft gedood. Iets moet de twee aan elkaar binden. Wanneer het team ontdekt dat Anne Berkshire een dubbelleven leidde, neemt de achterdocht toe. Er is iets groots aan de hand. Iets groots en ongrijpbaars.

Het motief is het derde boek over Amos Decker. Na de vreselijke gebeurtenis die zijn leven heeft verwoest, lijkt hij eindelijk weer opgekrabbeld te zijn. Hoewel Amos beslist niet over een warm karakter beschikt, heeft hij tegen wil en dank vrienden gemaakt. Vrienden die hem helpen en vrienden die op zijn hulp vertrouwen. Amos is een prettig personage, ook al heeft hij mijn hart niet gestolen. Hij is rechtdoorzee, iets wat ik erg waardeer.

Wie Amos Decker nog niet kent, hoeft niet per se bij het begin te beginnen. Het motief laat zich prima als een op zich staand boek lezen. Hoewel ik halverwege al doorhad hoe het zat, bleef het verhaal toch boeien. Door de vele verhaalwendingen bleef ik geïnteresseerd in de afloop. Had ik het inderdaad door of toch niet? De spanning en mijn nieuwsgierigheid bleven in stand. David Baldacci schrijft spannende boeken met een prettige sfeer waarin (bijzondere) vriendschappen vaak centraal staan zonder dat de verhalen weekhartig worden. Ook in Het motief zou Amos het zonder zijn vrienden beslist niet hebben gered. Hopelijk wijdt David Baldacci nog een aantal boeken aan dit bijzondere personage.

ISBN 9789400507555  | paperback | 397 pagina's |A.W. Bruna Uitgevers | mei 2017
Vertaald door Jolanda te Lindert

© Annemarie, 27 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Deon Meyer
Koorts

De Koorts was snel en meedogenloos. Als een wervelwind raasde het over de wereld en nam bijna elk leven dat het tegenkwam. De Koorts kwam en de Koorts nam. Het maakte niet uit of je arm of rijk was. Ook maakte de Koorts geen onderscheid tussen man en vrouw, volwassene of kind en huidskleur deed er al helemaal niet toe. Misschien wel voor het eerst sinds het ontstaan van de wereld was iedereen gelijk. Toen de gruwel eindelijk voorbij was, was er vrijwel niemand meer over. 

Ook in Zuid-Afrika heeft de Koorts genadeloos toegeslagen. De eens zo bruisende steden liggen er verlaten bij, boerderijdieren zwerven verwilderd rond en voorzieningen zijn uitgevallen. De weinige overlevenden zijn terug in de tijd geworpen. Alle eens zo vanzelfsprekende luxe is verdwenen. Wie de Koorts heeft overleefd, moet het doen met wat voorhanden is. Keukenkastjes in huizen waar eens gelukkige gezinnen woonden worden geplunderd en supermarktvoorraden gaan langzaam in persoonlijke voorraden op. Simpelweg overleven is de eerste prioriteit.

Ook de dertienjarige Nico Storm en zijn vader Willem zwerven al maanden rond. Ze hebben alleen elkaar nog. Willem beseft dat supermarktvoorraden niet eeuwig beschikbaar blijven. Ook wordt de omgeving steeds gevaarlijker. Zo zijn ze onlangs ternauwernood aan een aanval van verwilderde honden ontsnapt. Doelloos rondzwerven is geen goede oplossing voor de lange termijn. Om een nieuwe toekomst op te kunnen bouwen is stabiliteit nodig. Willem heeft al een plek in gedachten. Het stadje Vanderkloof ligt bij een stuwdam. Waar een stuwdam is, is water. Ook biedt Vanderkloof met een beetje geluk de mogelijkheid elektriciteit op te wekken. Het is een geschikte plek voor een nieuw bestaan.

Willem is niet van plan zijn nieuwe leven alleen met Nico op te bouwen. Voor een nieuw begin zijn mensen nodig. Mensen in alle soorten en maten met verschillende talenten. De mannen waar ze kort na de hondenaanval op stuiten, zijn echter allesbehalve geschikt. Het zijn agressievelingen die bovendien een onschuldige vrouw gevangenhouden. Willem en Nico hadden hun weg kunnen vervolgen maar zo zitten vader en zoon niet in elkaar. Wanneer hun reddingsoperatie op een levensgevaarlijke confrontatie uitloopt, is het niet Willem maar Nico die doortastend optreedt. Het is een griezelige daad voor een jongen van zijn leeftijd maar de vrouw, die Melinda heet, is gered en de nieuwe bevolking van Vanderkloof bestaat nu uit drie personen.

De volgende ontmoeting is enigszins wonderlijk. De man die uit de Cessna 172 die voor het drietal op de weg landt stapt, noemt zichzelf Hennie Flaai. Hij is niet van plan het vliegen op te geven om zich in Vanderkloof te vestigen. Wel is hij bereid tijdens zijn vliegtochten pamfletten te verspreiden. Ondertussen gaan Willem, Nico en Melinda zelf ook op zoek naar mensen. De eerste nieuwe bewoners treffen ze in een camper aan. De moederloze Beryl heeft maar liefst zestien hongerige kinderen onder haar hoede genomen. Ze is uitgeput en bereid mee naar Vanderkloof te gaan.

De volgende nieuwe bewoner is een eenzame motorrijder met de naam Domingo. Hij zal later een beschermende rol op zich nemen. En dan is Hennie Flaai terug. Hij kon Melinda maar niet uit zijn hoofd zetten. Hennie heeft ijverig pamfletten verspreid en vertelt trots dat er maar liefst tweehonderdzestig mensen naar Vanderkloof onderweg zijn. De nieuwe gemeenschap is een feit. Omdat bij een nieuw begin ook een nieuwe naam hoort, wordt Vanderkloof omgedoopt tot Amanzi, wat Xhosa voor water is.

Op dit punt van het verhaal zou ik graag willen vertellen dat iedereen nog lang en gelukkig leefde maar zo is het natuurlijk niet gegaan. Hoewel Koorts een fictief verhaal is, is het beslist geen sprookje. Auteur Deon Meyer heeft vier jaar aan dit boek gewerkt en naast het schrijven ook veel tijd in onderzoek gestoken. De bronnenlijst achterin het boek verraadt dat hij heel wat boeken en websites over onder andere survival en het opbouwen van een nieuw bestaan heeft geraadpleegd. Ook heeft hij contact gezocht met artsen, vliegtuigdeskundigen en andere experts.

Deon Meyer heeft er dus niet zomaar op los gefantaseerd. Elke ontwikkeling die aan het verhaal is toegevoegd, is uiterst realistisch. Niet alleen omgevingsfactoren maar ook menselijke eigenschappen zijn grondig bestudeerd. Zo zijn er plunderaars die een bedreiging voor Amanzi vormen. Binnen de gemeenschap zelf is behoefte aan leiderschap. De kersverse democratie levert naast een prettige structuur ook ontevredenheid en tegenstanders op. Zo gaat dat nu eenmaal.

Ook de vertelvorm van Koorts is bijzonder. Het zijn de memoires van Nico Storm die hij jaren na de dood van zijn vader, die vermoord is, optekent. Hij doet al zijn herinneringen zo nauwkeurig mogelijk uit de doeken waarbij hij ook anderen de ruimte geeft hun verhaal te doen. Door deze manier van vertellen, wordt het verhaal nóg realistischer. Koorts is een belevenis.

Deon Meyer behoort volgens velen, mijzelf incluis, tot de beste thrillerschrijvers ter wereld maar kennelijk is hij niet van plan het daarbij te laten. Met Koorts heeft hij bewezen ook uitstekend met andere genres uit de voeten te kunnen. Mijn bewondering voor deze fantastische schrijver neemt alleen maar toe!

ISBN 9789400508262 | paperback | 544 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers |mei 2017
Vertaald door Karina van Santen en Martine Vosmaer

© Annemarie, 23 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.scottturow.com

Getuigenverklaring
Scott Turow

Bill ten Boom, Boom in het boek, is een Amerikaanse advocaat met Nederlandse voorouders, van middelbare leeftijd. Nadat zijn huwelijk is gestrand en zijn carrière, hij vertegenwoordigt met name witte boorden criminelen, wel wat nieuwe impulsen kan gebruiken, vertrekt hij voor onbepaalde tijd naar Nederland om voor het Internationaal Strafhof in Den Haag onderzoek te doen naar de verdwijning van vierhonderd Roma vluchtelingen in Bosnië. Een getuige vertelt, in de aangrijpende beginscène van het boek, hoe de 400 Roma door gewapende mannen in een steengroeve worden gedreven waarna er een explosie plaats vindt en ze levend worden begraven. Sindsdien is van hen taal nog teken meer vernomen. De getuige is de enige die gezien heeft wat er toen gebeurde.

Ruim tien jaar later is het aan Boom en zijn Belgische collega Goos de taak om te ontrafelen wat er toen gebeurd is en of de schuldigen vervolgd kunnen worden. Het is Boom al heel snel duidelijk dat dat een schier onmogelijke opdracht is. Behalve deze ene getuige zijn er verder geen andere bewijzen en de bewijzen die ze gedurende het onderzoek vinden, spreken elkaar tegen. Het Amerikaanse leger, wat toentertijd in de buurt gelegerd was, weigert aanvankelijk iedere vorm van medewerking en ook in Bosnië worden ze niet bepaald met open armen ontvangen. Er wordt van hoog tot laag een ondoorzichtig spel gepleegd en de internationale belangen zijn enorm. Niets is wat het lijkt en ook mensen blijken vaak minder betrouwbaar dan ze op het eerste gezicht leken. Als lezer wordt je van de ene hypothese meegesleept in de andere, tot langzaam de ontknoping nadert en de contouren van wat er zich afgespeeld heeft duidelijk worden.

Het verhaal is niet op de werkelijkheid gebaseerd, er is, gelukkig maar, geen groep van 400 Roma verdwenen in die periode en alle personages zijn aan de fantasie van de schrijver ontsproten. Toch flirt het boek nadrukkelijk met de werkelijkheid, sommige gruwelijke getuigenissen uit het boek zijn wél echt gebeurd en de voorvluchtige generaal Kajavic heeft wel heel opvallende overeenkomsten met de Bosnische leider Karadžić. De schrijver heeft zich goed gedocumenteerd, veel gelezen en veel gereisd om dit boek geloofwaardig te kunnen schrijven en dat is gelukt. Het boek geeft een boeiend inkijkje in de werking van het Internationaal Gerechtshof en in alle internationale akkoorden, bureaucratie en verstrengelde belangen die hun werk zo moeilijk maken, en werpt tegelijkertijd licht op de gruwelijkheid en gecompliceerdheid van de Balkanoorlog.

Het is dan ook een spannende, intelligent geschreven, legal thriller, die inhoudelijk véél meer is dan alleen maar een rechtbankverslag. De personages zijn sterk neergezet en geloofwaardig door hun nuances en zwakke en sterke kanten. Bovendien is het boek goed opgebouwd en spannend, tot op de laatste pagina wil je weten wat er nu écht gebeurd is. Het begrip pagetunner was wat mij betreft dan ook absoluut van toepassing… ik kon niet stoppen met lezen. Kortom, een aanrader dus voor de liefhebbers van dit genre, zeker met de vakantie in zicht.

Scott Turrow is advocaat en succesvol auteur, zijn werk is in meer dan veertig talen vertaald. Getuigenverklaring is het tiende deel van zijn Kindle County Legal reeks waarin Boom een rol speelt, maar prima los van de andere delen te lezen.

 
ISBN 9789044633368 | Paperback | 439 pagina's | Uitgeverij Prometheus | mei 2017
 Vertaald door Janet Limonard, Frank van der Knoop en Richard Kwakkel

Willeke, 22 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER