https://sarahpinborough.com

Wat jij niet ziet
Sarah Pinborough

Wanneer ze ziet wie haar nieuwe baas is, schrikt ze enorm. De arts die samen met zijn vrouw een rondleiding door de kliniek krijgt, is de onbekende met wie ze tijdens het uitgaan innig gezoend heeft. Van schrik duikt ze het toilet in, waar ze blijft tot het gevaar geweken is. Louise weet echter maar al te goed dat haar vlucht geen blijvend resultaat zal hebben. Zodra de nieuwe arts zich gesetteld heeft, zal hij aan zijn nieuwe secretaresse voorgesteld worden.

David, de nieuwe arts, weet zich geen raad wanneer hij zijn nieuwe secretaresse ziet. De schaamte druipt van zijn gezicht. Dat Louise net een foto van zijn beeldschone vrouw Adele in haar hand heeft wanneer hij zijn kantoor eerder dan verwacht binnenloopt, maakt de situatie alleen maar pijnlijker. Louise probeert hem gerust te stellen en negeert de aantrekkingskracht die nog altijd van hem uitgaat. Verder dan een zoen is het niet gegaan en ze hoeven er nooit meer over te praten. David is opgelucht en al snel staat de spanning om in een vriendschappelijke sfeer.

Nu Louise weet dat David getrouwd is, is hij verboden terrein voor haar. Ze is zelf door haar ex Ian, de vader van haar zoontje Adam, voor een ander verlaten. Nooit zal Louise een andere vrouw aandoen wat ze zelf heeft moeten doorstaan. Ze negeert de gevoelens die David in haar losmaakt zo goed ze kan. Ze heeft bovendien wel wat anders aan haar hoofd. Ian en zijn nieuwe vriendin Lisa willen Adam meenemen naar Frankrijk. Een maand lang willen ze haar van haar kind scheiden. Een maand waarin Lisa, die tot overmaat van ramp zwanger is, ongetwijfeld zal proberen haar plek in te nemen. Louise weigert maar het teleurgestelde gezicht van Adam breekt haar hart. Hij mag gaan, ook al kan ze hem nog geen dag missen.

De volgende ochtend is Louise nog altijd ontdaan. Slordig gekleed brengt ze Adam naar school, waarna ze zich zo snel mogelijk uit de voeten maakt. Louise wil beslist niet met de andere moeders over de naderende zomervakantie praten. Hoewel Adams blije gezichtje haar verdriet enigszins verzachtte, ziet ze nog altijd als een blok tegen het afscheid op. Terwijl Louise haar blik verbeten op de grond gericht houdt, knalt ze tegen iemand op. Het is Adele, Davids bloedmooie vrouw. Ze blijkt niet alleen bijzonder knap maar ook heel aardig te zijn. Voor Louise de kans krijgt te weigeren, heeft Adele haar al op een kopje koffie in een naburige koffiehuisje getrakteerd.

De toevallige ontmoeting met Adele groeit uit tot een vriendschap. Louise weet dat ze David over het contact met Adele moet vertellen, maar ze heeft Adele moeten beloven dat niet te doen. Volgens haar wil David werk en privé strikt gescheiden houden. Louise begrijpt het niet helemaal maar houdt haar mond. Het duurt niet lang voor het helemaal uit de hand loopt. Geheel tegen haar principes in geeft Louise aan haar gevoelens voor David toe. Ze heeft een stiekeme relatie met haar baas en een geheime vriendschap met zijn vrouw. Louise heeft zichzelf in een bijzonder benarde positie gemanoeuvreerd.

In het ijzingwekkend spannende Wat jij niet ziet weet Louise niet dat ze onderdeel van Adeles plan uitmaakt. De lezer weet dat wel maar wat het plan precies is, blijft vooralsnog een raadsel. Louise en ook David vormen Adeles speelballen. Ze weet dat Louise en David elkaar zien, iets wat haar met zowel blijdschap als jaloezie vervult. Louise maakt zich op haar buurt zorgen om haar nieuwe vriendin. Hoewel ze mooi en rijk is, gaat er iets kwetsbaars van haar uit. Soms lijkt het zelfs of ze bang voor David is. Het valt Louise op dat David zijn vrouw wel erg vaak belt en zelfs recepten voor haar uitschrijft. Is haar minnaar eigenlijk wel zo leuk als ze denkt?

Wat jij niet ziet is een verrukkelijk mysterieuze thriller. Werkelijk niets is wat het lijkt. Steeds als je als lezer denkt te weten wat er gaande is, maakt een nieuwe verhaalwending korte metten met deze vermoedens. Dit uitstekende geconstrueerde verhaal leest dan ook als een trein. Wie bespeelt wie en met welk beoogt einddoel? Pas op het allerlaatst wordt duidelijk hoe het zit. In Wat jij niet ziet speelt schrijfster Sarah Pinborough een intrigerend spel met de werkelijkheid. Het resultaat is een thriller met een zowel verrassende als verbluffende ontknoping. Deze uitstekend geschreven thriller is ronduit fascinerend!

ISBN 9789044350579 | paperback | 398 pagina's | The House of Books | juni 2017
Vertaald door Nathaly Schrijnder

© Annemarie, 29 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het Luxor Resort
Candy Brouwer

In 2013 verscheen dit debuut van Candy Brouwer, een schrijfster die onder pseudoniem publiceert omdat haar werkgever liever niet met haar erotisch getinte boeken wordt geassocieerd. Zo'n introductie en de vrolijke, zomerse cover spreken natuurlijk meteen aan! Wat belooft dit voor Het Luxor resort?

Monica en Jamal ontmoeten elkaar in een vakantieresort in Luxor. Monica is alleen op reis omdat haar reisgenoten hebben afgehaakt en Jamal en zij voelen zich tot elkaar aangetrokken en beleven een paar mooie dagen (en nachten) met elkaar. De vakantie is heerlijk, totdat er een paar dingen niet blijken te kloppen en Monica op onderzoek uitgaat. Is Jamal wel te vertrouwen?

Het Luxor resort is een echt zomerboek: zwoel, beetje erotisch, beetje spanning. Het boek leest vlot en de auteur weet regelmatig te boeien met mooi taalgebruik en een heldere schrijfstijl. Zowel Jamal als Monica hebben een problematische jeugd gehad, die gaandeweg het verhaal duidelijk wordt en diepgang geeft aan het verhaal. Het wordt overigens nergens echt spannend, maar dat is inherent aan het genre en doet niks aan aan het leesplezier.

Een heerlijk zomerboek dat past in de vakantiekoffer en bij voorkeur gelezen dient te worden aan de rand van een zwembad of aan een zonnig strand.  

In 2015 is het tweede boek van Candy Brouwer: Bed & Breakfast verschenen.

ISBN 9789461090980 | Paperback | 300 pagina's | de Crime Compagnie | juli 2013

Joanazinha, 28 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het motief

Deel 3 van de Amos Decker-reeks
David Baldacci

Walter Dabney ziet er onberispelijk uit. Zijn haar is net geknipt en zijn stevige lijf is in een duur maatpak gehuld. Door de zelfverzekerdheid die hij uitstraalt gaat hij volledig in zijn omgeving op. Niemand vindt het vreemd dat hij zich in de buurt van het J. Edgar Hoover Building bevindt. De identiteitsbewijzen die om zijn nek bungelen en de luxe aktetas verraden dat hij onderweg naar een bespreking is. Daar is niets vreemds aan.

Amos Decker, die achter Dabney loopt, is ook op weg naar een bespreking. Besprekingen leiden vaak tot veranderingen en daar houdt Amos niet van. Simpelweg omdat hij al te veel veranderingen heeft meegemaakt. De eerste grote omslag in zijn leven vond plaats toen hij tweeëntwintig was. Een klap tegen zijn hoofd maakte een einde aan zijn footballcarrière en voegde een nieuw en ongewenst element aan zijn leven toe. Door het hersenletsel dat hij door de klap opliep lijdt hij nu aan hyperthemesia en synesthesie. Amos is niet in staat ook maar iets te vergeten en er zijn kleuren aan zijn zintuigen gekoppeld. Zo is de kleur blauw voor hem onlosmakelijk met de dood verbonden. 

De tweede grote verandering in zijn leven was de ergste. Toen hij na een dag als alle andere van zijn werk thuiskwam, trof hij zijn vrouw, dochter en zwager dood aan. Ze waren alle drie vermoord. Amos stortte in en raakte zijn baan en huis kwijt. Enige tijd leidde hij zelfs een zwerversbestaan maar nu, twee jaar na de dood van zijn dierbaren, lijkt hij zijn leven eindelijk weer op de rit te hebben. Hij heeft zelfs een baan bij de FBI in de wacht gesleept. Hoewel hij zijn collega’s met zijn norse karakter regelmatig tot wanhoop drijft, is hij goed in zijn werk.

Terug naar het J. Edgar Hoover Building. Er is iets in het straatbeeld veranderd. Het is een verandering die Amos met schrik vervult. De keurige zestiger die voor hem liep heeft een wapen tevoorschijn gehaald dat hij op het achterhoofd van de nietsvermoedende vrouw die enkele meters voor hem loopt richt. Voor Amos kan reageren heeft de man de trekker al overgehaald. De vrouw valt morsdood op de grond. Amos trekt zijn pistool en gebiedt de schutter het wapen te laten zakken. Dat is de keurige zakenman echter niet van plan. Walter Dabney glimlacht en schiet nogmaals. Dit keer op zichzelf.

Amos Decker en zijn collega’s worden op de bizarre moordzaak gezet. Walter Dabney blijkt over een vlekkeloze reputatie te beschikken en ook over het slachtoffer is niets belastends te vinden. De vijftiger Anne Berkshire werkte als lerares en was bovendien vrijwilliger in een hospice. Waarom moest ze dood? Dabneys vrouw en kinderen zijn ontroostbaar. Hun echtgenoot en vader was een fantastische man die geen vlieg kwaad deed. Waarom hij zomaar midden op straat Anne Berkshire en zichzelf een kogel door het hoofd joeg, is voor iedereen een raadsel.

Kenden Walter Dabney en Anne Berkshire elkaar? Na grondig onderzoek blijkt dat niet het geval te zijn geweest. Toch moet er een verband zijn. Amos kan niet geloven dat Walter zomaar een willekeurige voorbijganger heeft gedood. Iets moet de twee aan elkaar binden. Wanneer het team ontdekt dat Anne Berkshire een dubbelleven leidde, neemt de achterdocht toe. Er is iets groots aan de hand. Iets groots en ongrijpbaars.

Het motief is het derde boek over Amos Decker. Na de vreselijke gebeurtenis die zijn leven heeft verwoest, lijkt hij eindelijk weer opgekrabbeld te zijn. Hoewel Amos beslist niet over een warm karakter beschikt, heeft hij tegen wil en dank vrienden gemaakt. Vrienden die hem helpen en vrienden die op zijn hulp vertrouwen. Amos is een prettig personage, ook al heeft hij mijn hart niet gestolen. Hij is rechtdoorzee, iets wat ik erg waardeer.

Wie Amos Decker nog niet kent, hoeft niet per se bij het begin te beginnen. Het motief laat zich prima als een op zich staand boek lezen. Hoewel ik halverwege al doorhad hoe het zat, bleef het verhaal toch boeien. Door de vele verhaalwendingen bleef ik geïnteresseerd in de afloop. Had ik het inderdaad door of toch niet? De spanning en mijn nieuwsgierigheid bleven in stand. David Baldacci schrijft spannende boeken met een prettige sfeer waarin (bijzondere) vriendschappen vaak centraal staan zonder dat de verhalen weekhartig worden. Ook in Het motief zou Amos het zonder zijn vrienden beslist niet hebben gered. Hopelijk wijdt David Baldacci nog een aantal boeken aan dit bijzondere personage.

ISBN 9789400507555  | paperback | 397 pagina's |A.W. Bruna Uitgevers | mei 2017
Vertaald door Jolanda te Lindert

© Annemarie, 27 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Deon Meyer
Koorts

De Koorts was snel en meedogenloos. Als een wervelwind raasde het over de wereld en nam bijna elk leven dat het tegenkwam. De Koorts kwam en de Koorts nam. Het maakte niet uit of je arm of rijk was. Ook maakte de Koorts geen onderscheid tussen man en vrouw, volwassene of kind en huidskleur deed er al helemaal niet toe. Misschien wel voor het eerst sinds het ontstaan van de wereld was iedereen gelijk. Toen de gruwel eindelijk voorbij was, was er vrijwel niemand meer over. 

Ook in Zuid-Afrika heeft de Koorts genadeloos toegeslagen. De eens zo bruisende steden liggen er verlaten bij, boerderijdieren zwerven verwilderd rond en voorzieningen zijn uitgevallen. De weinige overlevenden zijn terug in de tijd geworpen. Alle eens zo vanzelfsprekende luxe is verdwenen. Wie de Koorts heeft overleefd, moet het doen met wat voorhanden is. Keukenkastjes in huizen waar eens gelukkige gezinnen woonden worden geplunderd en supermarktvoorraden gaan langzaam in persoonlijke voorraden op. Simpelweg overleven is de eerste prioriteit.

Ook de dertienjarige Nico Storm en zijn vader Willem zwerven al maanden rond. Ze hebben alleen elkaar nog. Willem beseft dat supermarktvoorraden niet eeuwig beschikbaar blijven. Ook wordt de omgeving steeds gevaarlijker. Zo zijn ze onlangs ternauwernood aan een aanval van verwilderde honden ontsnapt. Doelloos rondzwerven is geen goede oplossing voor de lange termijn. Om een nieuwe toekomst op te kunnen bouwen is stabiliteit nodig. Willem heeft al een plek in gedachten. Het stadje Vanderkloof ligt bij een stuwdam. Waar een stuwdam is, is water. Ook biedt Vanderkloof met een beetje geluk de mogelijkheid elektriciteit op te wekken. Het is een geschikte plek voor een nieuw bestaan.

Willem is niet van plan zijn nieuwe leven alleen met Nico op te bouwen. Voor een nieuw begin zijn mensen nodig. Mensen in alle soorten en maten met verschillende talenten. De mannen waar ze kort na de hondenaanval op stuiten, zijn echter allesbehalve geschikt. Het zijn agressievelingen die bovendien een onschuldige vrouw gevangenhouden. Willem en Nico hadden hun weg kunnen vervolgen maar zo zitten vader en zoon niet in elkaar. Wanneer hun reddingsoperatie op een levensgevaarlijke confrontatie uitloopt, is het niet Willem maar Nico die doortastend optreedt. Het is een griezelige daad voor een jongen van zijn leeftijd maar de vrouw, die Melinda heet, is gered en de nieuwe bevolking van Vanderkloof bestaat nu uit drie personen.

De volgende ontmoeting is enigszins wonderlijk. De man die uit de Cessna 172 die voor het drietal op de weg landt stapt, noemt zichzelf Hennie Flaai. Hij is niet van plan het vliegen op te geven om zich in Vanderkloof te vestigen. Wel is hij bereid tijdens zijn vliegtochten pamfletten te verspreiden. Ondertussen gaan Willem, Nico en Melinda zelf ook op zoek naar mensen. De eerste nieuwe bewoners treffen ze in een camper aan. De moederloze Beryl heeft maar liefst zestien hongerige kinderen onder haar hoede genomen. Ze is uitgeput en bereid mee naar Vanderkloof te gaan.

De volgende nieuwe bewoner is een eenzame motorrijder met de naam Domingo. Hij zal later een beschermende rol op zich nemen. En dan is Hennie Flaai terug. Hij kon Melinda maar niet uit zijn hoofd zetten. Hennie heeft ijverig pamfletten verspreid en vertelt trots dat er maar liefst tweehonderdzestig mensen naar Vanderkloof onderweg zijn. De nieuwe gemeenschap is een feit. Omdat bij een nieuw begin ook een nieuwe naam hoort, wordt Vanderkloof omgedoopt tot Amanzi, wat Xhosa voor water is.

Op dit punt van het verhaal zou ik graag willen vertellen dat iedereen nog lang en gelukkig leefde maar zo is het natuurlijk niet gegaan. Hoewel Koorts een fictief verhaal is, is het beslist geen sprookje. Auteur Deon Meyer heeft vier jaar aan dit boek gewerkt en naast het schrijven ook veel tijd in onderzoek gestoken. De bronnenlijst achterin het boek verraadt dat hij heel wat boeken en websites over onder andere survival en het opbouwen van een nieuw bestaan heeft geraadpleegd. Ook heeft hij contact gezocht met artsen, vliegtuigdeskundigen en andere experts.

Deon Meyer heeft er dus niet zomaar op los gefantaseerd. Elke ontwikkeling die aan het verhaal is toegevoegd, is uiterst realistisch. Niet alleen omgevingsfactoren maar ook menselijke eigenschappen zijn grondig bestudeerd. Zo zijn er plunderaars die een bedreiging voor Amanzi vormen. Binnen de gemeenschap zelf is behoefte aan leiderschap. De kersverse democratie levert naast een prettige structuur ook ontevredenheid en tegenstanders op. Zo gaat dat nu eenmaal.

Ook de vertelvorm van Koorts is bijzonder. Het zijn de memoires van Nico Storm die hij jaren na de dood van zijn vader, die vermoord is, optekent. Hij doet al zijn herinneringen zo nauwkeurig mogelijk uit de doeken waarbij hij ook anderen de ruimte geeft hun verhaal te doen. Door deze manier van vertellen, wordt het verhaal nóg realistischer. Koorts is een belevenis.

Deon Meyer behoort volgens velen, mijzelf incluis, tot de beste thrillerschrijvers ter wereld maar kennelijk is hij niet van plan het daarbij te laten. Met Koorts heeft hij bewezen ook uitstekend met andere genres uit de voeten te kunnen. Mijn bewondering voor deze fantastische schrijver neemt alleen maar toe!

ISBN 9789400508262 | paperback | 544 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers |mei 2017
Vertaald door Karina van Santen en Martine Vosmaer

© Annemarie, 23 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.scottturow.com

Getuigenverklaring
Scott Turow

Bill ten Boom, Boom in het boek, is een Amerikaanse advocaat met Nederlandse voorouders, van middelbare leeftijd. Nadat zijn huwelijk is gestrand en zijn carrière, hij vertegenwoordigt met name witte boorden criminelen, wel wat nieuwe impulsen kan gebruiken, vertrekt hij voor onbepaalde tijd naar Nederland om voor het Internationaal Strafhof in Den Haag onderzoek te doen naar de verdwijning van vierhonderd Roma vluchtelingen in Bosnië. Een getuige vertelt, in de aangrijpende beginscène van het boek, hoe de 400 Roma door gewapende mannen in een steengroeve worden gedreven waarna er een explosie plaats vindt en ze levend worden begraven. Sindsdien is van hen taal nog teken meer vernomen. De getuige is de enige die gezien heeft wat er toen gebeurde.

Ruim tien jaar later is het aan Boom en zijn Belgische collega Goos de taak om te ontrafelen wat er toen gebeurd is en of de schuldigen vervolgd kunnen worden. Het is Boom al heel snel duidelijk dat dat een schier onmogelijke opdracht is. Behalve deze ene getuige zijn er verder geen andere bewijzen en de bewijzen die ze gedurende het onderzoek vinden, spreken elkaar tegen. Het Amerikaanse leger, wat toentertijd in de buurt gelegerd was, weigert aanvankelijk iedere vorm van medewerking en ook in Bosnië worden ze niet bepaald met open armen ontvangen. Er wordt van hoog tot laag een ondoorzichtig spel gepleegd en de internationale belangen zijn enorm. Niets is wat het lijkt en ook mensen blijken vaak minder betrouwbaar dan ze op het eerste gezicht leken. Als lezer wordt je van de ene hypothese meegesleept in de andere, tot langzaam de ontknoping nadert en de contouren van wat er zich afgespeeld heeft duidelijk worden.

Het verhaal is niet op de werkelijkheid gebaseerd, er is, gelukkig maar, geen groep van 400 Roma verdwenen in die periode en alle personages zijn aan de fantasie van de schrijver ontsproten. Toch flirt het boek nadrukkelijk met de werkelijkheid, sommige gruwelijke getuigenissen uit het boek zijn wél echt gebeurd en de voorvluchtige generaal Kajavic heeft wel heel opvallende overeenkomsten met de Bosnische leider Karadžić. De schrijver heeft zich goed gedocumenteerd, veel gelezen en veel gereisd om dit boek geloofwaardig te kunnen schrijven en dat is gelukt. Het boek geeft een boeiend inkijkje in de werking van het Internationaal Gerechtshof en in alle internationale akkoorden, bureaucratie en verstrengelde belangen die hun werk zo moeilijk maken, en werpt tegelijkertijd licht op de gruwelijkheid en gecompliceerdheid van de Balkanoorlog.

Het is dan ook een spannende, intelligent geschreven, legal thriller, die inhoudelijk véél meer is dan alleen maar een rechtbankverslag. De personages zijn sterk neergezet en geloofwaardig door hun nuances en zwakke en sterke kanten. Bovendien is het boek goed opgebouwd en spannend, tot op de laatste pagina wil je weten wat er nu écht gebeurd is. Het begrip pagetunner was wat mij betreft dan ook absoluut van toepassing… ik kon niet stoppen met lezen. Kortom, een aanrader dus voor de liefhebbers van dit genre, zeker met de vakantie in zicht.

Scott Turrow is advocaat en succesvol auteur, zijn werk is in meer dan veertig talen vertaald. Getuigenverklaring is het tiende deel van zijn Kindle County Legal reeks waarin Boom een rol speelt, maar prima los van de andere delen te lezen.

 
ISBN 9789044633368 | Paperback | 439 pagina's | Uitgeverij Prometheus | mei 2017
 Vertaald door Janet Limonard, Frank van der Knoop en Richard Kwakkel

Willeke, 22 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het paradijs
Suzanne Vermeer

Liza Roozenboom wordt er gek van: iedereen denkt dat haar zoon Mark gewoon de bloemetjes buiten aan het zetten is op het Griekse eiland Corfu. Maak je niet zo druk, zeggen ze tegen haar, het is normaal dat een zoon van 22 zijn moeder niet alles vertelt. Zeker als hij verliefd is! Maar dat is het juist. Liza en Mark hebben zo’n goede band dat het heel erg vreemd is dat ze niets van hem hoort. En als Liza er dan ook nog achter komt dat de vriend van Mark, met wie hij samen op pad is gegaan, wèl terug is in Nederland, wordt ze zo ongerust dat ze zelf het vliegtuig neemt naar Griekenland.

Daar ontdekt ze dat hij inderdaad met een meisje op pad is gegaan. Zij zouden een boot wegbrengen en nog wat backpacken. Als Liza de politie inschakelt wuift een opdringerige commissaris haar bezorgdheid weg. Een detective die ze inschakelt lijkt minder corrupt, maar komt ook niet met resultaat. Liza moet met lege handen terug naar Nederland. Zonder te weten waar Mark is. Er komen wel een paar vreemde mailtjes van haar zoon, en al weet ze beter, Liza houdt zich daar maar aan vast. Mark is ‘gewoon’ aan het backpacken…

Dit was een jaar geleden. En nu is er een schoen aangespoeld, met menselijke resten. Buiten medeweten van de commissaris, stelt inspecteur Flavian Liza op de hoogte. Hij heeft haar verhaal altijd geloofd, omdat hij als geen ander weet heeft van wat er allemaal speelt op het eiland. Opnieuw vliegt Liza naar Corfu.

Het verhaal wordt verteld vanuit wisselend perspectief, maar vooral vanuit de moeder. Over haar zijn er ook de flashbacks naar 25 jaar geleden, toen Liza op vakantie was in Griekenland en een avontuur beleefde. Wat dat er mee te maken heeft, verklap ik net zo min als de ontknoping van het plot.  

Het paradijs is een verhaal met genoeg actie en spanning zodat je het in één ruk uit wilt lezen, al is het redelijk voorspelbaar. Naast corrupte Grieken zijn er gelukkig ook betrouwbare mensen, zodat je niet helemaal de schrik te pakken hebt na het lezen van dit boek en je toch met gerust hart op vakantie kunt naar een Grieks eiland. Met dit boek in je koffer natuurlijk!

Suzanne Vermeer was het schrijverspseudoniem van de Nederlandse auteur Paul Goeken. Sinds zijn overlijden in juni 2011 blijven er onder dezelfde auteursnaam titels verschijnen, nu door een onbekende auteur geschreven.

ISBN 9789400507708 | paperback | 312 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | april 2017

© Marjo, 20 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Verslaafd
Deel 3 van de Hercules-reeks
Kallentoft & Lutteman

Het roze pilletje is voorzien van een afbeelding van het onschuldige hertje Bambi. Het is een pil die vrolijkheid oproept. Een allesoverheersend gevoel van liefde. Een liefde zo groot dat het zelfs de ergste pijn overstijgt. Theo en zijn vijf vrienden ervaren een ultiem gevoel van bevrijding. Hun lichamen zijn niet langer nodig. Overmand door geluk bevrijden ze zichzelf en elkaar van hun nutteloze omhulsels. Ze zijn vrij. Vrijer dan ze ooit zijn geweest.

Het geluk van Theo en zijn vrienden is van korte duur. Tegen de tijd dat de drugs zijn uitgewerkt, zijn ze allemaal dood. Hun lichamen worden op een eilandje tussen de restanten van een feestje gevonden. De dodelijke verwondingen die de feestgangers zichzelf en elkaar hebben toegebracht zijn ronduit gruwelijk. Zelfs de doorgewinterde politieman Zack Harris weet niet wat hij ziet.

In eerste instantie is onduidelijk wat de jongeren precies is overkomen maar wanneer niet veel later een tweede groep tieners dood wordt aangetroffen, wordt ook een roze pil met een vreemde samenstelling aangetroffen. De bizarre moordzaken zijn druggerelateerd en dat is voor Zack geen pretje. Hij is zelf nog maar net afgekickt en had zich liever iets langer afzijdig gehouden van de wereld waarin hij zich lange tijd veel te vrijelijk heeft voortbewogen. Toch zal hij de drugsscene weer in moeten duiken. Als Zack en zijn collega’s de toevoer van de bambipillen niet snel stoppen, zullen de gevolgen niet te overzien zijn.

Niet alleen de aard van de moordzaken maar ook de ring die zijn ringvinger omknelt, bezorgt Zack een ongemakkelijk gevoel. Zijn vriendin Mera heeft hem gevraagd met haar te trouwen. Ze zijn officieel verloofd. Zack houdt met heel zijn hart van Mera maar hij is bang te falen. Tot voor kort was zijn leven een chaos. Wat als hij terugvalt in zijn oude gedrag en Mera teleurstelt? En dan is er nog Hebe. Beeldschone Hebe. Zack heeft Mera nooit bedrogen maar er is iets tussen hem en Hebe dat hem verwart. Zack wil de rest van zijn leven met Mera doorbrengen maar het is Hebe die door zijn hoofd blijft spoken.

Zack probeert Hebe van zich af te zetten en zich op een toekomst met Mera te concentreren. De moordzaken vergen veel van hem. De beelden van de hevig toegetakelde lichamen blijven maar door zijn hoofd spoken. Nooit eerder hebben de gevolgen van drugsgebruik zich zo gruwelijk aan hem geopenbaard. Toch blijft het lonken. Zack snakt naar de troostende roes die even al zijn zorgen weg kan nemen. Dagelijks levert hij een zwaar gevecht tegen de verleiding. Het mag niet. Het kan niet. Wanneer Mera met een tweede verrassing op de proppen komt, beseft Zack dat hij nooit meer terug mag vallen. Hij moet alleen nog een manier vinden om de verleiding voorgoed te kunnen weerstaan.

Verslaafd is het derde deel in de Hercules-reeks. Wie de eerste twee delen – Zack en Ontspoord – gelezen heeft, kent hoofdpersonage Zack inmiddels goed. De inmiddels achtentwintigjarige Zack is uitgegroeid tot een ervaren politieman die niet altijd kan verbloemen dat hij een pittig verleden met zich meesleept. Dat zijn beste vriend een drugsdealer is, maakt zijn leven alleen maar moeilijker. Toch kan Zack de desastreuze vriendschap niet verbreken. Hij is trouw. Wie zijn vriendschap eenmaal heeft verdiend, kan altijd op hem rekenen.

Zack worstelt niet alleen met het heden maar ook met het verleden. Zo heeft hij het gevoel dat de onopgeloste moord op zijn moeder tussen hem en een gelukkige toekomst instaat. Zack zoekt naar een verklaring voor haar wrede gedrag. Waarom haatte de vrouw die hem hoorde te koesteren hem zo? Waarom moest Zack zijn eigen moeder vrezen?

Schrijversduo Mons Kallentoft en Markus Lutteman weten met hun boeken over Zack een wereld te creëren die zo levensecht is, dat ik steeds opnieuw vergeet dat het om fictie gaat. Alle personages in het boek beschikken over een eigen en realistisch karakter. In Verslaafd voeren verschillende emoties en karaktereigenschappen een strijd met elkaar. Draait het om macht, geld, wraak of iets heel anders? Wie is onderdanig en wie deelt de lakens uit? Verslaafd is een boek om helemaal in op te gaan. Een verhaal dat doorgrond moet en wil worden. Kallentoft & Lutteman vormen een ijzersterk duo.

ISBN 9789401606615 | paperback | 335 pagina's | Xander Uitgevers | april 2017
Vertaald door Neeltje Wiersma

© Annemarie, 20 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

18 graden onder nul
3. Fabian Risk
Stefan Ahnhem

Met een harde klap maakt de autospiegel zich van de Toyota Corolla van Astrid Tuvesson los. Woest drukt Astrid de claxon in maar de bestuurder van de rode BMW die verantwoordelijk voor de schade is, is niet onder de indruk. Met een noodgang verdwijnt de dure auto in de verte. Astrid, hoofd van het rechercheteam van de Zweedse stad Helsingborg, pikt het niet en zet de achtervolging in. Ze heeft een hekel aan rijkelui die denken dat wetten alleen voor de minderbedeelden gelden.

Er volgt een woeste achtervolging die eindigt op het moment dat Astrid tegen een fontein knalt. Wanneer Astrid zich verdwaast uit haar auto bevrijdt, ziet ze tot haar verbazing dat de BMW regelrecht op de kade afstevent. Waarom is de bestuurder niet rechtsaf geslagen, de vrijheid tegemoet? De verbijstering neemt toe wanneer ze ziet dat de auto met een noodgang over de kademuur knalt en in het diepe water verdwijnt. Alleen de luchtbellen die uit het water opstijgen verraden wat er zojuist is gebeurd.

Astrid is hevig beledigd wanneer haar toegesnelde collega’s haar op het gebruik van alcohol willen controleren. Ze weigert. Astrid weet dat ze na haar scheiding steeds meer is gaan drinken maar het probleem is echt niet zo groot als sommigen denken. Heus, ze heeft het in de hand, ook al stelt ze als leidinggevende weinig meer voor. Voor de uren en zelfs dagen die ze regelmatig uit beeld verdwijnt, heeft ze altijd wel een verklaring.

Alsof het al niet vreemd genoeg is dat iemand zich vrijwillig van de kade afstort, blijkt de bestuurder die niet veel later uit het water wordt gevist, al twee maanden dood te zijn. Het lichaam is ingevroren geweest. Hoe kan een bevroren lijk zich als een ware coureur door het verkeer hebben voortbewogen? Omdat Astrid weer eens onbereikbaar is, storten Fabian Risk en zijn collega’s zich zonder haar instructies op het onderzoek. Dat zijn ze inmiddels wel gewend.

Het wordt nóg vreemder. De dode blijkt Peter Brise, de bedenker van een populair spelletje, te zijn. Meerdere mensen hebben hem kort voor zijn dood nog gezien en gesproken. Hoe kunnen diverse mensen zaken met een dode hebben gedaan? Even wordt de deskundigheid van lijkschouwer Vlecht in twijfel getrokken maar de ervaren onderzoeker blijft bij zijn mening: Peter Brise is zonder twijfel zo’n twee maanden geleden gestorven.

In buurland Denemarken baalt een oude bekende van Fabian hevig van haar nieuwe functie. Dunja Hougaard is een speurder, geen toezichthouder. Ze vindt het vreselijk dat ze weer in uniform op patrouille moet. Tot overmaat van ramp vraagt haar partner Magnus haar vrijwel dagelijks mee uit.

Wanneer Dunja en Magnus op een melding over een verwarde en bebloede vrouw afgaan, gaat de vrouw er volledig overstuur met hun dienstwapens vandoor. Wanneer niet veel later een dode zwerver wordt gevonden, wordt de vrouw door Dunja’s meerderen onmiddellijk als verdachte aangemerkt. Dunja heeft echter het idee dat er iets anders aan de hand is. Iemand had op de dode ingetrapt en hoewel de vrouw met bloed bedekt was, waren haar schoenen schoon. Dunja hoopt de vrouw zo snel mogelijk te vinden. Niet om haar in te rekenen maar om haar als getuige te horen. Wat heeft de vrouw gezien? Wat heeft haar zo overstuur gemaakt dat ze voor alles en iedereen op de vlucht is geslagen?

18 graden onder nul is het derde boek in de Fabian Risk-reeks. Het is een losstaand deel maar toch raad ik aan om bij het eerste boek – Zonder gezicht – te beginnen. Dit is een reeks om van begin tot eind te volgen, simpelweg omdat het zo goed geschreven is dat je geen letter zult willen missen. 

Hoewel de onderwerpen in dit boek uiteenlopend zijn, heeft auteur Stefan Ahnhem ze toch uiterst kundig tot een mooi geheel samen weten te voegen. De gebeurtenissen in het boek zijn mysterieus maar wanneer de waarheid zich ontvouwt, blijkt het om actuele onderwerpen te gaan die de laatste tijd helaas regelmatig het nieuws hebben gehaald.  Ahnhem beschrijft griezelig realistisch hoe je als onschuldige, kwetsbare burger ongewild bij iets vreselijks betrokken kunt raken en dat het slecht met je af kan lopen als je per ongeluk op het verkeerde moment op de verkeerde plek bent. Met het messcherp geschreven 18 graden onder nul maakt Ahnhem op onthutsende wijze duidelijk dat het verschil tussen mens en monster vaak niet met het blote oog waarneembaar is.

ISBN 9789041425331 | paperback | 460 pagina's | Ambo|Anthos | mei 2017
Vertaald door Tineke Jorissen-Wedzinga

© Annemarie, 20 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER