Zodiac
Sam Wilson

Het lichaam wordt gevonden door Rachel, een schoonmaakster van het bedrijf Jiffyclean. Wanneer ze enigszins gehaast en nauwelijks op tijd bij het huis van een nieuwe klant arriveert, ziet ze dat de voordeur op een kier staat. Enigszins onzeker roept ze de eigenaar maar niemand reageert. Dan ziet ze de splinter die uit het deurkozijn steekt. Iemand heeft de deur met geweld geopend. Rachel pakt haar mobieltje en belt de alarmcentrale.

Terwijl de centralist haar met een prettig kalme stem sommeert op de hulpdiensten te wachten, hoort Rachel iemand praten. Het geluid, een mannenstem, komt uit de achtertuin. Opluchting maakt zich van haar meester. Er is niets aan de hand, de eigenaar van de luxe bungalow is in de tuin, daarom heeft hij haar niet horen roepen en aanbellen. Met de telefoon in haar hand loopt Rachel naar de achtertuin. Op een kuil na, is er niks te zien. Rachel moet zich vergist hebben. Ze draait zich op en loopt terug naar de achterpoort, maar net voor ze de achtertuin wil verlaten hoort ze een vreemd geluid.

Het geluid komt uit de kuil. Ligt er iemand in? Rachel vergeet haar angst, negeert de inmiddels dwingende stem van de centralist en loopt naar de kuil. Op de bodem ligt een met bloed besmeurde man. Hij is vastgebonden en zijn ingewanden puilen uit zijn buik. Met hulp van de centralist probeert ze de man te helpen maar wanneer ze iets in het huis ziet bewegen, verstijft ze. Ze wordt gadegeslagen. Eindelijk besluit Rachel naar de centralist te luisteren. Het is inderdaad beter zo snel mogelijk bij het huis vandaan te gaan. Helaas heeft ze te lang gewacht. Rachel wordt overmeesterd en verdwijnt spoorloos.

Terwijl niemand weet of er nog hoop voor Rachel is, is het voor de man in de kuil zonder twijfel te laat. Degene die hem zo vreselijk heeft toegetakeld, heeft ervoor gezorgd dat zijn slachtoffer hoe dan ook aan zijn verwondingen zou sterven. Niet veel later kijkt rechercheur Jerome Burton vol afschuw op het lijk van zijn baas neer. Hoofdcommissaris Peter Williams is voorgoed uit zijn functie ontheven. Dan valt Burtons oog op de hoopjes aarde die om de kuil zijn gestrooid. Het is een symbool. Het symbool van het sterrenbeeld stier. Gaat het om sterrenbeeld gerelateerd geweld?

De wereld in de thriller Zodiac lijkt sterk op de wereld zoals wij die allemaal kennen. Toch is er een wezenlijk verschil. Het gesternte waaronder de inwoners geboren zijn, bepaalt welke kansen ze in het leven krijgen. Het gaat zelfs nog verder dan dat. De dag waarop iemand geboren is bepaalt ook het karakter en het uiterlijk. Mensen met hetzelfde sterrenbeeld zoeken elkaar op, leven in harmonie met sommige andere sterrenbeelden en mijden omgang met sterrenbeelden van een twijfelachtige klasse. Zwangerschappen worden zorgvuldig gepland want een kind dat een ander sterrenbeeld dan zijn of haar ouders heeft, gaat een eenzame toekomst tegemoet.

Zodiac bestaat uit twee verhaallijnen die helaas niet mooi in elkaar overvloeien. De eerste verhaallijn gaat over de dood van de hoofdcommissaris. Jerome Burton werkt met tegenzin samen met astroloog Lindi. Kunnen de sterren echt helpen het moordmysterie te ontrafelen? In de tweede verhaallijn neemt de rijke Daniel Lapton de hoofdrol voor zijn rekening. Wanneer hij ontdekt dat zijn rijke familie voor hem heeft verzwegen dat hij een dochter heeft, ontsteekt hij in woede. Wanhopig probeert hij het meisje op te sporen, waarna hij op de ene onaangename verrassing na de andere stuit.

Zodiac biedt een origineel verhaal maar de uitwerking laat te wensen over. Onlogische sprongen in de tijd en vreemde persoonlijke ontwikkelingen zorgen ervoor dat het verhaal allesbehalve soepel verloopt. Persoonlijk heb ik niks met astrologie en in eerste instantie lijkt het verhaal behoorlijk vergezocht. Toen ik de sterrenbeelden echter in gedachten verving voor verschillende huidskleuren, was het verhaal ineens schrikbarend echt. Het is raar om iemand met een impopulair sterrenbeeld uit te sluiten maar is het niet even belachelijk om dezelfde selecties op basis van huidskleur te maken?! Met Zodiac maakt auteur Sam Wilson op geheel eigen wijze duidelijk hoe verkeerd het is om mensen op basis van afkomst in een hokje te plaatsen. Dat maakt de gebrekkige uitwerking enigszins goed.

ISBN 9789044350593 | paperback | 412 pagina's | The House of Books | juni 2017
Vertaald door Nathaly Schrijnder

© Annemarie, 14 augustus 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://andreaspflueger.de

Voor eens en altijd
Andreas Pflüger

Moordenaar Reinhold Boenisch heeft opnieuw toegeslagen. Nota bene in zijn eigen gevangeniscel. Gevangenispsychologe Melly Breuer was nog maar drieëndertig toen Boenisch tijdens het drinken van een kopje thee in zijn cel toesloeg. Het gevangenispersoneel was door een afscheidsfeestje minder alert waardoor de moord pas de volgende ochtend werd opgemerkt. Boenisch lag lepeltje-lepeltje met het ontzielde lichaam, alsof het een liefdevol samenzijn was. Op de zin “Ik praat alleen met Jenny Aaron” na, zei hij niets.

Nog maar vijf jaar geleden was Jenny Aaron een van de beste agenten van de Afdeling, een Duitse geheime dienst. In een wereld die door mannen werd gedomineerd had ze bewezen niet voor haar collega’s onder te doen. Jenny was een bikkel. Een uitblinker. Zelfverzekerd voerde ze samen met haar collega en geliefde Niko Kvist een undercoveractie uit. In Barcelona zouden ze samen twee handelaren in gestolen kunst inrekenen. Hoewel ze hun opdracht tot in de kleinste details hadden voorbereid en ze uitstekende dekmantels hadden, lieten de kunstdieven zich niet voor de gek houden. Nadat Niko werd neergeschoten, sloeg Jenny op de vlucht. Het mocht niet baten. Ze werd in haar hoofd geschoten en verloor haar zicht.

Het zijn vijf zware jaren voor Jenny geweest. Nadat ze afscheid van de Afdeling had genomen, moest ze leren met haar blindheid om te gaan. Jenny heeft keihard geknokt om het verlies van haar gezichtsvermogen zo goed mogelijk te compenseren. Met een indrukwekkend staaltje doorzettingsvermogen heeft ze de techniek echolocatie onder de knie gekregen. Jenny kan nu aan de weerkaatsing van geluiden horen wat zich in haar nabijheid bevindt. Ook heeft Jenny getraind en is ze nog altijd topfit. Wie niet weet dat ze blind is, heeft dat niet direct door. Het is echter niet haar blindheid die haar dagelijks kwelt. Jenny wordt verteerd door schuldgevoel. Toen Niko vijf jaar geleden zwaargewond op de grond lag, rende ze weg in plaats van zich om hem te bekommeren. Ze heeft de erecode van de Afdeling gebroken. Jenny schaamt zich diep.

Nu Boenisch nadrukkelijk naar Jenny heeft gevraagd, keert ze terug naar Berlijn. Niko haalt haar op. Het is fijn en verwarrend tegelijk hem weer te zien. Nadat ze hem in de steek heeft gelaten, was hun relatie als vanzelfsprekend voorbij. Waarom heeft ze hem laten liggen? Waarom is ze toch zo laf geweest? Jenny weet het niet. Wat ze aan niemand vertelt is dat haar geheugen niet meer goed functioneert. Ze kan zich niet herinneren wat er die dag precies is gebeurd. Ze weet alleen dat ze heeft gefaald en daarom is ze blij dat haar hulp is ingeroepen. Jenny wil de kans haar eer te herstellen beslist niet onbenut laten.

Boenisch en Jenny zijn oude bekenden van elkaar. Door haar zit hij al jaren vast. Toen Jenny nog een groentje bij de politie was, belde ze op een avond bij Boenisch aan omdat ze nog wat aanvullende vragen in het kader van een politieonderzoek voor hem had. Toen ze merkte dat Boenisch steeds zenuwachtiger werd, was het al te laat. Hij duwde haar in een donkere, stinkende kelder waar ze op twee lijken stuitte. Hoewel de angst haar dreigde te overweldigen wist ze een roestige spijker te bemachtigen waarmee ze het slot van de kelderdeur opende en Boenisch uitschakelde. Toch heeft Jenny nooit geloofd dat Boenisch alleen handelde. Ook nu gelooft ze dat niet. Nadat ze Boenisch heeft gesproken weet ze zeker dat hij opnieuw slechts een speelbal is. Een ander monster uit het verleden trekt aan de touwtjes.

Voor eens en altijd is een combinatie van een bloedstollende thriller en een psychologische roman over vriendschap, liefde, schaamte en loyaliteit. Toen Jenny jaren geleden lid van de Afdeling werd, sloot ze vriendschappen voor het leven. Nu ze tijdelijk terug is, kan ze rekenen op een groep trouwe vrienden, mannen die stuk voor stuk bereid zijn hun leven voor haar te geven. Auteur Andreas Pflüger beschrijft deze bijzondere vorm van liefde heel treffend. Hoewel Jenny een knappe vrouw is, heeft het niks met lustgevoelens te maken. Het is een kameraadschap die alles overstijgt.

Voor eens en altijd ademt kwaliteit uit. De aandacht die de auteur aan de opbouw en de uitwerking van dit intense verhaal heeft besteed is indrukwekkend. De hoofdpersonen voelen als goede bekenden, vrienden zelfs en de balans tussen goed en kwaad is in perfect evenwicht. Over een uitmuntende thriller als Voor eens en altijd kan ik alleen maar lovend zijn!

ISBN 9789401607148 | paperback | 399 pagina's | Xander Uitgevers | juni 2017
Vertaald door Renée Vink

© Annemarie, 8 augustus 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Maurice
Anne-Laure Van Neer

Het verhaal begint met een begrafenis. De moeder van Maurice, oma van Alexandra, is overleden. Maurice blijkt een man van 65 te zijn. Simone is zijn tweede vrouw, zij is bijna met pensioen, maar Maurice heeft daar schrik voor: haar zware ademhaling irriteert hem steeds meer. Hij heeft dan ook plannen om haar te vermoorden. Als hij dat nu net voor haar pensioen doet kan hij de verzekeringsgeld nog opstrijken. Maar nu, op de begrafenis van zijn moeder, verschijnt Alexandra met een nieuwe vriend, en die Lorenzo is duidelijk een Alfa en ook nog een bumperklever in een BMW. En was het niet de taak van Maurice om de wereld te bevrijden van die irritante Alfa’s? Maar dat betekent een dilemma.

'Beloof me, Maurice, dat je ophoudt met moorden,' zei moeder vlak voor ze stierf.

Nog eentje, dat mocht. Maar dan moest het gedaan zijn. Maurice beloofde het. Maar nu zit hij er mee. Zo erg dat hij een psychiater raadpleegt. En dan lopen de gebeurtenissen totaal anders dan je zou verwachten. Anne-Laure van Neer heeft haar fantasie losgelaten in een ontzettend leuke, maar toch ook spannende thriller. Een komische thriller! Heerlijk is het om te lezen hoe alles met elkaar verwikkeld raakt, en dan weer ontknoopt wordt. De humor spat er af!

‘Ik ga naar de politie.’ ‘Tom kruist zijn armen over elkaar, als een nukkige vijfjarige die geen lolly krijgt aan de kassa van de supermarkt. Ik adem in en uit. ‘Laten we niet vergeten dat ik jarenlange ervaring heb met allerlei technieken. En hoewel het soms bijna vanzelf gaat, is moorden toch een vak waar je enige finesse mee moet hebben om er een succes van te maken,’ pleit ik. ‘Dat heb je zelf mogen ondervinden, niet?’ Henri knikt naar Tom. ‘Het is moeilijk. Ik heb het ook al een keertje verprutst.’ Tom lijkt diep teleurgesteld.

De overige personages spelen allemaal keurig hun rol: Henri; Simone, de echtgenote; de psychiater. En daar is vooral Tom, het eerste vriendje van Alexandra, die ineens weer opduikt. Dan is de ontknoping ook nog verrassend, met andere woorden: het is een feest om dit boek te lezen en eigenlijk ben ik nu ook heel benieuwd naar het debuut van Van Neer, dat hieraan vooraf gaat, zonder dat de twee boeken overigens een serie vormen. En niet te vergeten een derde boek! Deze bijna bizarre humor, met een ijzersterk plot en een prima spanningsboog, origineel en een genot! Voor de ouderen onder ons: het deed me denken aan John Lantings toneelspel of aan Adriaan en Olivier.

Anne-Laure (Antwerpen, 1975) schreef eerder 'Justine' –waar ik overigens nu heel nieuwsgierig naar ben). Dit boek, haar debuut, werd genomineerd voor de Knack Hercule Poirotprijs 2015.

ISBN 9789462420618| paperback |297 pagina's | Uitgeverij Kramat| maart 2017

© Marjo, 7 augustus 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://marinaheib.de

Drie meter onder nul
Marina Heib

Ze is altijd een eenling geweest. Een buitenbeentje. Als kind was ze zelfs zonder reden agressief. Zelf begreep ze ook niet waarom. Waar kwam de woede die ze in zich meedroeg toch vandaan? Toen ze dertien was, duwde ze een jongen van een klif. Zomaar. Toen ze hem zag zitten kon ze de verleiding gewoonweg niet weerstaan. Ze schrok ervan, dat wel. Was ze niet normaal? Was ze een monster? Ze zwoegde en ploegde door het leven.

Het lag niet aan haar prille jeugd in Oost-Duitsland. Ze was destijds nog te jong om de druk van het IJzeren Gordijn te voelen. Was ze door de pesterijen van haar klasgenoten in een monster veranderd? Ze werd gepest omdat ze anders was maar ook daar kwam de woede niet vandaan. Het riep het naar de oppervlakte, dat wel. Ze hield van fantasieverhalen en wilde later Pippi Langkous worden. Volgens haar juf en haar klasgenootjes kon dat niet. Wat wisten die er nou van? Later ontdekte ze dat de andere kinderen de boeken over Pippi Langkous helemaal niet kenden. Het was toentertijd niet verboden de boeken te lezen maar ze mochten niet gedrukt worden. Dankzij haar lieve vader kon ze toch van de heerlijke verhalen over de vrijgevochten Pippi genieten.

Het lag ook niet aan haar ouders en toen ze na de val van de muur naar West-Berlijn verhuisden nam ze voorgoed afscheid van de pestkoppen die haar het leven zuur maakten. Toch was ze ook een lastige puber. Het ging mis toen ze haar oog op de verkeerde jongen liet vallen. Tijdens hun verkeringstijd kleedde ze zich volledig in het zwart. Ze dronk en blowde. Toen ze haar vriendje met een ander betrapte, was het echter meteen met haar dwarse buien gedaan. Haar zwartgeverfde haar werd gebleekt en ook haar zwarte kleding verdween als sneeuw voor de zon. Nu ze in de dertig is heeft ze een leuke baan bij een softwarebedrijf, een goedverzorgd uiterlijk en een mooi appartement. Het doet er echter niet meer toe. Onlangs heeft ze haar menselijke huid afgeworpen. Nu is ze een wolvin op zoek naar haar prooi. Op zoek naar andere wolven.

Dat ze uiteindelijk een moordenares zou worden, had ze niet verwacht. Toch heeft ze geen keus. Ze is wie ze is en moet zijn. Haar slachtoffers heeft ze zorgvuldig uitgekozen. Hermann, zoals hij zich tegenwoordig noemt, is de eerste. Ze houdt hem al maanden walgend in de gaten. Hermann is een rijke bouwondernemer met een veel jongere vrouw en een nog jongere minnares. Hij denkt dat hij kan doen en laten wat hij wil maar daar gaat ze binnenkort een stokje voor steken. De laatste dagen van Hermann zijn geteld, al weet hij dat zelf nog niet. Ze heeft hard getraind en nu is ze sterk en fit genoeg voor wat komen gaat. Nog even en dan is het met Hermannn gedaan. Nog even en dan gaat ze op jacht naar haar volgende prooi.

Drie meter onder nul is geen doorsnee thriller. Het verhaal is in de ik-vorm geschreven en komt heel afstandelijk over. Hoewel dat goed bij het personage past, die immers afstand van alles en iedereen heeft genomen, is het geen heel toegankelijke stijl. Ook komen er behoorlijk pittige stukken tekst in het verhaal voor. Dit is het opvallendste fragment:

“Nu verscheurt de wolvin de magische kluisters, door dwergen getwijnd van kattengetrippel, vrouwenbaarden, wortels van bergen, vissenadem en vogelspuug. Rook en vuur stijgen ten hemel, en stormwind ontwortelt de bomen.”

Lange tijd is het verhaal een raadsel. Wat heeft voor de ommekeer in haar leven gezorgd en hoe kiest ze haar slachtoffers uit? Schrijfster Marina Heib is aanvankelijk niet erg scheutig met informatie maar komt uiteindelijk toch met een verklaring op de proppen. Op het moment dat alles duidelijk werd, was ik als lezer eindelijk in staat te begrijpen waarom de hoofdpersoon was geworden wie ze was. Het was zelfs een wonder dat ze zich nog zolang staande had gehouden.

Drie meter onder nul is geen verhaal voor iedereen. Je moet bereid zijn de afstandelijke stijl en het bijzondere woordgebruik te leren waarderen. Het is een verhaal waar je als lezer moeite voor moet doen. Het ware verhaal houdt zich lang schuil maar wanneer het eindelijk naar de oppervlakte komt is het vrijwel onmogelijk niet aangedaan te zijn.

ISBN 9789402752687 | Ebook| 163 pagina's | HarperCollins | juli 2017
Vertaald door Lilian Caris

© Annemarie, 6 augustus 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het masker van Venus
Daniël Meyer

Het boek begint met een korte inhoud van ‘De man van Venus’, het boek dat vooraf gaat aan ‘Het masker van Venus’. Naar blijkt is het ook handig om dit boek eerst gelezen te hebben!

De ik-figuur heet Daan Meyer (!). Als zijn vriend Leo vermoord wordt, houdt Daan zoals beloofd diens vriendin Else in de gaten. Leo wist dat hij gevaar liep: Behalve vissenvoer ontwikkelde hij ook een nieuwe cannabisvariant, hetgeen natuurlijk niet goed valt bij de hashhandelaren. Leo heeft Daan alle informatie gegeven, en daardoor loopt ook Daan gevaar. Dat hij ook nog zelf wil ontdekken wie zijn vriend vermoord heeft, levert hem geduchte vijanden op. Beter was hij uit de business gestapt, maar in plaats daarvan is hij naar Shimanto vertrokken, in het zuiden van Japan, waar de fabriek staat. Met Sophie, zijn nieuwe vriendin, en Mark, zijn vriend probeert hij de boel draaiend te houden.

Als dan in deel twee het verhaal verder gaat, blijkt er van rust geen sprake te zijn. Het begint er mee dat er een drone over de fabriek vliegt, van onbekende origine. Als Mark op onderzoek uit gaat wordt hij overvallen en belandt in het ziekenhuis. En Sophie blijkt zwanger. De politie wil ook weten wat er precies speelt. Zij weten dan nog niets van de hashlijn, al zijn zij ook niet gek: al die commotie om vissenvoer? En dan is er ook nog de Japanse maffia…

‘De fabriek groeit, we worden bedreigd. De beveiliging is opgeschaald. We komen op een ander niveau, want we willen door. Jij wilt door, Théréza wil door en ik wil door. Maar het krachtenspel is veranderd. Met de drone die boven ons vloog, werd onze wereld anders. Ik weet niet hoe, maar ik voel dat er nu meer speelt dan alleen de oorlog tussen Kobe en Tokio.’

Een actiethriller rondom de handel in cannabis, of het nu als verdovend middel of als medicijn bedoeld wordt. Het is een harde nietsontziende wereld, en dat had Daan toch ietwat verkeerd ingeschat. In vrij kortaffe stijl, met korte hoofdstukken vliegt de lezer door het verhaal, en omdat het erg spannend is, lees je vlot door tot de verrassende ontknoping.

Daniël Meyer is dan wel dezelfde naam als de hoofdpersoon van dot boek, in feite heet de schrijver Wouter ter Reehorst. Dat is best verwarrend. Maar dat doet natuurlijk niets af aan het feit dat het een lekkere actiethriller is.

ISBN 89492221247| paperback | 247 pagina's | Uitgeverij Futuro| december 2016

© Marjo, 4 augustus 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Moordhuis
James Patterson & David Ellis

Rechercheur Jenna Murphy vindt het fijn terug in Bridgehampton te zijn. Ze heeft geen idee waarom haar ouders jaren geleden halsoverkop uit het kustplaatsje zijn vertrokken. Voor ze zich hier vestigde, woonde en werkte Jenna in New York maar na een mislukte undercoveropdracht werd ze gedwongen te vertrekken. Gelukkig zat ze niet lang zonder werk. Toen haar oom Langdon hoorde wat er gebeurd was, bood hij haar meteen een baan bij de politie in Bridgehampton aan.

Soms is het lastig dat haar oom ook haar baas is maar het lukt Jenna aardig werk en privé gescheiden te houden. Op het werk doet ze trouw wat commissaris Langdon haar opdraagt, terwijl ze hem na werktijd goedmoedig uitfoetert als hij weer eens fastfood naar binnen werkt. Alleen over moordenaar Noah Walker zijn ze het niet helemaal met elkaar eens. Volgens Langdon is hij verantwoordelijk voor de moord op Melanie Phillips en Zachary Stern. Jenna heeft zo haar twijfels. Was de moord op het verliefde paar wel echt een crime passionel?

Toen Melanie Phillips en Zachary Stern op brute wijze om het leven werden gebracht, logeerden ze in een huis met het adres 7 Ocean Drive, een huis dat al jaren als het Moordhuis bekendstaat. Hoewel ze zich van haar oom niet met de zaak mag bemoeien, gaat Jenna er toch stiekem een kijkje nemen. In de kamer waar de moord is gepleegd vindt ze vreemde sneden in het hout van de poten van een grote kledingkast. Ze begrijpt meteen hoe de inkepingen zijn ontstaan. De moordenaar heeft iemand, Melanie, met handboeien aan de kast geklonken voor hij Zachary uiterst pijnlijk om het leven bracht. Jenna begint steeds meer te twijfelen. Dat er een dubbele moord is gepleegd staat vast maar of dat in een opwelling is gebeurd, betwijfelt ze.

De twijfel slaat steeds heviger toe. Jenna sluit op een moord die overeenkomsten vertoont met de moord op Melanie en Zachary. Langdon doet het af als onzin. Noah Walker heeft Melanie en haar geliefde gedood omdat hij het niet kon verkroppen dat Melanie hem gedumpt had. Bovendien heeft hij zelf in Noahs huis bewijsmateriaal gevonden dat Noah onomstotelijk aan de dubbele moord linkt. Noah Walker is de dader en daarmee uit.

Tijdens de rechtszaak tegen Noah gaat het mis. Op de avond voor Langdon in de rechtbank een getuigenis over het gevonden bewijsmateriaal zal afleggen, wordt hij bruut in zijn eigen huis afgeslacht. Jenna is ontroostbaar. Nu twijfelt ook zij niet langer aan Noahs schuld. De jury blijkt het met haar eens te zijn en Noah krijgt een lange gevangenisstraf opgelegd. Noah zelf is verbijsterd. Ook al zag het er al een tijd niet goed voor hem uit, hij had niet verwacht daadwerkelijk voor de moorden op te zullen draaien.

De zaak in Moordhuis is opgelost. Noah zit in de gevangenis en iedereen kan weer opgelucht ademhalen. Toch is het niet zo simpel. Wanneer Jenna op een brief van haar overleden oom stuit, verandert alles. Is Noah de moordenaar of toch niet? Om de waarheid boven tafel te krijgen stort Jenna zich op de geschiedenis van het Moordhuis. Aan welke gebeurtenissen ontleent het statige huis de gruwelijke bijnaam? Jenna’s nieuwe baas verbiedt haar zich nog langer met de zaak te bemoeien maar Jenna is niet meer te stoppen.

Moordhuis is vlot geschreven en biedt een spannend verhaal vol onverwachte verhaalwendingen. De lezer heeft al snel door dat Jenna een grotere rol in het geheel inneemt dan ze zelf doorheeft. Met welke reden zijn haar ouders destijds uit Bridgehampton vertrokken en waar komen Jenna’s vreemde nachtmerries vandaan? Zelf had ik een deel van de ontknoping iets te snel naar mijn zin door. Ook vind ik het jammer dat de personages me niet erg aanspraken. Ik leerde ze niet goed genoeg kennen om sympathie of juist afschuw voor ze te voelen. Toch heb ik Moordhuis beslist niet met tegenzin gelezen. Met vertrouwd korte hoofdstukken en een razendsnel verhaaltempo weet James Patterson de aandacht van de lezer zoals altijd goed vast te houden.

ISBN 9789023463566| paperback | 447 pagina's | Cargo | juli 2017
Vertaald door Waldemar Noë

© Annemarie, 2 augustus 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Gebroken
B.A. Paris

Ze deed het omdat ze naar huis wilde. Omdat de regen haar auto genadeloos geselde. Hoewel ze haar man Matthew beloofd had niet via Blackwater Lane naar huis te rijden, nam ze de weg door het bos toch. Ze heeft meteen spijt. De overdag zo schilderachtige bosweg is ’s nachts donker en de vele kuilen en bochten zijn verraderlijk. De regen wordt inmiddels vergezeld door harde donderslagen en felle windvlagen en Cass heeft het gevoel dat ze aan de genade van het weer is overgeleverd. In de verte doemen tot haar opluchting de achterlichten van een auto op. Cass rijdt er zo snel mogelijk naartoe met de bedoeling veilig in het kielzog van de ander verder te rijden.

Tot haar verbazing staat de andere auto stil. Er zit een vrouw achter het stuur maar door de hevige regenval kan ze niet zien wie het is. Heeft ze autopech? Cass zet haar auto een aantal meter verderop stil maar de vrouw komt niet naar haar toe. Cass voelt ergernis opborrelen. De vrouw verwacht tot zeker niet dat Cass uit haar auto stapt? Zuchtend maakt ze haar autogordel los maar dan schiet een waarschuwing van haar beste vriendin Rachel door haar hoofd. Het kan een truc zijn om haar uit haar auto te lokken en te beroven. Even twijfelt Cass nog maar dan start ze resoluut haar auto en rijdt weg.

Eenmaal thuis eist een bericht van haar beste vriendin Rachel al haar aandacht op. Volgens Rachel zou Cass een cadeau voor hun vriendin Susie kopen maar Cass weet van niets. Wat vreemd dat ze het vergeten is. Cass haat het om dingen te vergeten. Het doet haar aan haar moeder denken die al op jonge leeftijd aan dementie is gestorven. Wat als zij de ziekte ook krijgt? Het bericht van Rachel boezemt haar angst in en ze denkt geen moment meer aan de vrouw in het bos. De volgende ochtend is de onbekende echter meteen weer in haar gedachten. Cass heeft haar ogen nog maar nauwelijks open wanneer Matthew haar vertelt dat hij blij is dat ze niet via Blackwater Lane naar huis is gereden. Afgelopen nacht is daar een vrouw vermoord.

Cass beseft meteen dat het om de vrouw in de auto moet gaan. De vrouw die zij aan haar lot heeft overgelaten omdat ze bang was. Cass is compleet overstuur maar ze durft Matthew niks te laten merken. Ze had hem immers beloofd niet door het bos te rijden. Cass wil geen ruzie en bovendien schaamt ze zich diep. Ze heeft de vrouw aan haar lot overgelaten. Wat als Cass wel naar haar toe was gegaan? Hadden ze dan samen kunnen vluchten of zou ze dan zelf ook vermoord zijn? Wanneer Cass in de periode die volgt steeds vaker vreemde telefoontjes ontvangt, raakt ze er steeds meer van overtuigd dat de moordenaar het ook op haar heeft voorzien. Tot overmaat van ramp begint ze steeds meer te vergeten. Hoe moet ze mensen van de ernst van het gevaar overtuigen als haar geheugen haar steeds in de steek laat?

Gebroken is een boek dat je in één ruk uitleest. Schrijfster B.A. Paris creëert meteen een spannende sfeer door het verhaal op een donkere bosweg te laten beginnen. De toenemende verwarring van Cass zorgt ervoor dat het verhaal de lezer niet meer loslaat. Wat is er met haar aan de hand? Alles wijst erop dat Cass, die nog maar in de dertig is, last van beginnende dementie heeft. Haar echtgenoot Matthew is aanvankelijk lief en geduldig maar het valt hem duidelijk steeds zwaarder begrip voor Cass op te brengen.

Wat Gebroken tot een topthriller maakt is het spoortje twijfel dat de schrijfster heel gewiekst zaait. Wat klopt er niet? Weet Cass soms meer over de moord dan ze zelf beseft? En hoe zit het met haar geestesgesteldheid? Is ze de kluts echt volledig kwijt of is haar angst terecht? Het enige en piepkleine puntje van kritiek is dat de politie wel erg veel informatie over de moord aan de media prijsgeeft. Het maakt het verhaal er gelukkig niet minder spannend om. Er zit voor de lezer niets anders op dan door te lezen en alles opzij te zetten tot duidelijk is hoe het zit. Gebroken is dan ook een absolute aanrader!

ISBN 9789026339400 | Ebook| 248 pagina's | Ambo|Anthos | juni 2017
Vertaald door Ireen Niessen

© Annemarie, 1 augustus 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

En nu ik!
Römer & Hock

Het openen van de yogastudio ging niet zonder slag of stoot maar Pien Verschuur hield voet bij stuk. Nu dochter Lou in Amsterdam studeert en ook zoon Rick over niet al te lange tijd zijn vleugels uit zal slaan, was ze niet langer van haar voornemen af te brengen. Aanvankelijk zag haar echtgenoot Johan haar plan, en het bijbehorende kostenplaatje, niet zitten maar nu de studio af is, is hij trots op haar. De tuinkamer van hun luxe villa in Aerdenhout is tot een smaakvolle studio verbouwd en de aanmeldingen stromen binnen. Johan moet toegeven dat ze de extra inkomsten goed kunnen gebruiken nu een aantal van zijn projecten jammerlijk mislukt zijn.

Op het openingsfeest is ook een oude bekende afgekomen. Pien verwelkomt Edmond Pieket hartelijk. Een jaar geleden is de voormalig sportleraar van Lou met zijn vrouw Evelien naar Frankrijk vertrokken om daar een yogaschool te openen. Helaas liep het huwelijk op de klippen en zag Edmond zich genoodzaakt naar Nederland terug te keren.

Kort na de geslaagde opening van de yogastudio doet Edmond Pien een voorstel dat ze niet kan weigeren. Hij is bereid haar volledig vrijblijvend in de studio te komen helpen. Pien is blij met zijn hulp maar Lou en Johan zien hem liever gaan dan komen. Allebei waren ze blij dat hij naar Frankrijk was vertrokken. Johan omdat hij na een avond in de kroeg seks met Edmonds vrouw Evelien heeft gehad en Lou omdat Edmond een iets te goede band met haar beste vriendin Chaja had. Als Edmond er niet was geweest, leefde Chaja misschien nog. Lou kan nog altijd niet geloven dat haar beste vriendin zelfmoord heeft gepleegd.

Rick baalt ook. Edmond interesseert hem niet maar door de komst van de yogastudio is hij uit de tuinkamer verbannen. In de prachtige ruimte kon hij volledig zijn eigen gang gaan. Nu heeft hij een slaapkamertje op de bovenverdieping en dat bevalt hem totaal niet. Ook baalt hij van de bezuinigingen die de laatste tijd in het huishouden zijn doorgevoerd. Rick heeft geld nodig. Snappen zijn ouders dan niet dat het leven van een tiener duur is? Wanneer een louche figuur Rick de mogelijkheid biedt snel een leuke som geld te verdienen, hapt hij toe. Wanneer hij korte tijd later beseft dat slapend rijk worden een illusie is, is het al te laat.

De yogastudio loopt als een trein. De vrouwelijke klandizie dweept met Edmond die al snel vol nieuwe plannen zit. Pien vindt zijn enthousiasme aanstekelijk maar toch is er iets dat knelt. Het is haar studio en niet die van Edmond. Gaan zijn ideeën eigenlijk niet veel te ver? Johan wordt steeds zenuwachtiger. Weet Edmond soms dat hij en Evelien het bed hebben gedeeld? Bij Lou overheerst vooral verdriet. Verdriet maar ook woede. Door Edmonds aanwezigheid lukt het haar niet langer het overweldigende verdriet om Chaja weg te stoppen. Als Edmond haar vriendin niet met zijn gladde praatjes had ingepalmd, was Chaja er nu nog geweest. Alles wat is gebeurd, is zijn schuld. De vredige sfeer in de dure villa maakt plaats voor iets anders. Iets ontastbaars dat niet te negeren valt. De familie Verschuur leidt niet langer een sprookjesleven.

En nu ik! is het eerste gezamenlijke boek van het echtpaar Annet Hock en Peter Römer. Meteen na het eerste hoofdstuk is duidelijk dat het tweetal niet alleen op relationeel vlak maar ook op schrijfgebied een uitstekende klik heeft. Het verhaal is mooi opgebouwd, ademt de juiste sfeer uit en boeit van begin tot eind. Hopelijk was dit schrijversechtpaar al van plan samen meer boeken te gaan schrijven want na dit veelbelovende debuut zijn Hock en Römer dat min of meer aan de lezer verplicht.

En nu ik! is luchtig genoeg om op elk gewenst moment te lezen maar beslist geen niemendalletje. Hock en Römer hebben de vertelling van een mooie diepgang voorzien waarbij ook de herkenbaarheid van de gebeurtenissen niet uit het oog is verloren. Ook wie niet in een dure villa woont heeft weleens het gevoel dat alles hem of haar dreigt te ontglippen en er zijn zat ouders die hun leven volledig omgooien op het moment dat de kinderen uitvliegen. Nieuwverworven geluk kan echter als een kaartenhuis in elkaar storten…

ISBN 9789400508699 | paperback | 280 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | mei 2017

© Annemarie, 31 juli 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER