Meisje in sneeuw
Danya Kukafka

Vijftien jaar oud is Lucinda Hayes pas als ze gevonden wordt op de speelplaats van een basisschool, bedekt door een laagje sneeuw. Waarschijnlijk door geweld om het leven gebracht al is het ook nog mogelijk dat ze gevallen is.  Wat voor meisje is Lucinda? Hoe zag haar leven er uit, met wie ging ze om, wat waren haar plannen en dromen?

Agent Russ wordt op de zaak gezet. Het is zijn eerste moordzaak al is hij al jaren bij de politie. Maar in het stadje Broomsville gebeurt dan ook eigenlijk nooit iets. Ook al doet hij zijn werk goed, echt gepassioneerd is hij niet. Hij is eigenlijk meer bezig met het verleden: met Lee Whitley, de man die hem begeleidde in zijn beginjaren, de man naar wie hij op keek, maar die verdwenen is.  En dan is nu diens zoon Cameron verdachte in deze moordzaak! Dat is een probleem voor Russ, die Lee immers beloofd heeft op diens zoon te zullen passen.

Cameron is een klasgenoot van Lucinda, hij heeft black-outs, perioden waarvan hij niet kan zeggen waar hij was of wat hij uitspookte en hij was gefascineerd door het meisje. Hij stalkte haar, bespiedde haar. Meer nog dan men weet. Dat de lezer het wèl weet is omdat het boek een wisselend vertelperspectief heeft. De personages die hun verhaal vertellen zijn Russ en Cameron, maar ook het buurmeisje Jade, die net als Lucinda oppas is bij de Thorntons. Deze drie jongeren hebben iets gemeen: zij zijn buitenstaanders, ieder op een eigen manier.

Cameron is dus verdacht, maar er zijn meer personages die daar voor in aanmerking komen: een daarvan is de nachtportier die Lucinda gevonden heeft. Dat is Ivan, de broer van Russ’ vrouw, vooral verdacht omdat hij ex-bajesklant is. Volgens Ines, zijn zus, is hij echter van de drugs af en onschuldig en zij vindt dat haar man Ivan juist zou moeten helpen.
Lucinda had een vriendje met wie zij de relatie beëindigd heeft. Is Edouard Arnaud op wraak uit geweest? Of is de dader misschien die zwerver, Howie Morrie, die zich altijd verdacht ophoudt?

Cameron moet vanwege zijn licht autistische stoornis naar de psycholoog:

‘Ooit had de schoolpsycholoog Cameron gevraagd of hij liever op zichzelf was of liever in andermans gezelschap verkeerde. Wat een domme vraag. Anderen probeerden niet wanhopig Ontward te blijven, hoefden niet aan hun Verzamelingen en de complexe wezens daarin te denken, of aan Lucinda Hayes en al die lokken van haar haar met kliertjes op de punten die wasachtige olie afscheidden. Zij liepen niet rond met het beeld van centerfold Rayna Rae’s heupen of het vlakkere gedeelte tussen die heupen, dat veel weg had van het schone binnenste van een marmeren wasbak. Zelfs in het gezelschap van anderen was Cameron alleen, en daardoor voelde hij zich zowel gelukkig in kosmisch, als nutteloos in werelds opzicht.‘

En zo draait het verhaal eigenlijk vooral om Cameron, die wanhopig probeert te bedenken wat hij in zijn blackout-perioden gedaan heeft. Zou het kunnen dat hij de moordenaar is? Maar hij houdt toch van Lucinda! Cameron heeft door zijn nachtelijke ‘Standbeeld’ activiteiten meer informatie dan menigeen weet. Meer ook meer dan hij zelf beseft.

De nu 24-jarige Amerikaanse Danya Kukafka schreef vijf jaar aan ‘Meisje in sneeuw’, een psychologische thriller met een groot coming of age- aspect. Het blijft lekker lang spannend wat er nu eigenlijk gebeurd is!

ISBN 9789048832897 | Paperback | 320 pagina's | Hollands Diep| september 2017
Vertaald uit het Amerikaans door Joris Vermeulen

© Marjo, 7 februari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Driest
Dini Bell

Triest is eigenlijk het eerste woord dat in me opkomt bij het lezen van dit verhaal, dat door 3 personen verteld wordt.

Het begint met een crimineel gedichtje en dan komt de proloog, die direct keihard binnenkomt. We zijn getuige van een woningoverval, die uit de hand loopt en met de dood van een vader en z'n dochtertje eindigt. Vervolgens komen we bij De Veroordeelde, die over een 'hij' vertelt, waarvan ze de naam niet noemt en die haar het criminele pad op sleept. Dat criminele pad gaat van kwaad tot erger en er vallen doden bij.

Behalve stukken over de criminele carrière van De Veroordeelde, die weliswaar minderjarig is, maar desondanks als volwassene berecht is (wat gezien haar daden, misschien niet zo vreemd is), lezen we ook over haar verblijf in de vrouwengevangenis, waar ze door haar medegevangenen getreiterd en bedreigd wordt. De vader van De Veroordeelde heeft na haar veroordeling z'n handen van haar afgetrokken en alleen haar moeder komt nog wel bij haar op bezoek.

En dan maken we in het eerste deel ook kennis met Imke, een introvert meisje uit een gegoed milieu. Van haar moeder Hetty krijgt ze alle liefde, maar de vader is vooral druk bezig met z'n zaak en z'n enige bemoeienis met Imke en haar moeder lijkt er uit te bestaan dat hij alles voor hen wil bepalen. Er is een huishoudster, maar daar mag Imke niet mee omgaan, want dat is personeel en dat staat onder haar. Imke moet op ballet, zodat ze zich eleganter leert bewegen, maar een bezoek aan een uitvoering van de balletschool is voor vader natuurlijk tijdverspilling.In de stukken die door Imke verteld worden, duikt ook een oom Ruud op, de broer van de vader, maar een heel ander type. Hij heeft kennelijk een videotheek, die niet zo goed loopt. (Ergens moest ik bij hem een beetje denken aan Dennis van de dierenwinkel uit de serie 'Schuldig'. )

Oom Ruud doet met Imke en haar moeder regelmatig de dingen, waar vader geen tijd voor heeft, of geen zin in heeft. Oom Ruud vraagt z'n broer om hulp, hetgeen vader natuurlijk weigert. Oom Ruud krijgt op een gegeven moment een vriendin, Betsie een aardige vrouw, die helaas al jong komt te overlijden. De woorden van de vader na de dood van Betsie tonen eens te meer z'n karakter: "Als ik eerlijk ben, Hetty, kan ik er niet rouwig om zijn dat ze dood is. Ze was geen aanwinst voor de familie."

Gaandeweg het eerste deel begon ik wel te vermoeden hoe het een en ander in elkaar zat. In het veel kortere tweede deel ontmoeten we Mercedes, die in alles de tegenpool van Imke is. In het derde deel vallen de puzzelstukjes op hun plaats.
Toch kent het boek een paar onbevredigende dingen, waar ik niets over kan zeggen zonder te verraden waar het verhaal om draait. Het boek is spannend genoeg, maar ik vind het jammer dat een goede lezer al vrij snel begint te vermoeden hoe het een en ander in elkaar zit en hoe De Veroordeelde en Imke zich tot elkaar verhouden. Dan blijft alleen nog de vraag wie 'hij' is en waarom 'hij' in staat is om De Veroordeelde de dingen te laten doen, die ze doet. Het knappe is misschien dat ik tot het einde een zekere sympathie voor De Veroordeelde bleef houden, hoewel dat tegen het einde toch ook wel moeilijker wordt.

ISBN 978 94 917 7368 6 | Paperback | 195 pagina's | Uitgeverij Palmslag | december 2017

© Renate, 30 december 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zeg dat je van mij bent
Elisabeth Norebäck

Het verhaal in dit boek wordt verteld door 3 vrouwen.
In de eerste plaats hebben we Stella, een 39-jarige psychologe, die getrouwd is met Henrik. Samen hebben ze een zoon van 13 jaar, die Milo heet. Stella is 20 jaar geleden haar dochtertje Alice, dat ze met Daniel had, kwijtgeraakt. Vermoed wordt, dat Alice in zee is verdronken, maar Stella is er van overtuigd dat Alice nog leeft en misschien naar haar op zoek is. Stella heeft al eens een vreemde voor haar vermiste dochter aangezien en is uiteindelijk in een psychiatrische kliniek terecht gekomen. Dit was voor haar de aanleiding om psychologie te gaan studeren. Haar relatie met Daniel is na de vermissing van Alice op de klippen gelopen. Over de geboorte en de vermissing van Alice lezen we nog wat meer in fragmenten uit het dagboek van Stella.

Dan hebben we Isabelle, een studente van 22 jaar, wier vader Hans onlangs overleden is. Haar vader is de reden dat ze naar Stockholm is gegaan, om te studeren, hoewel haar moeder daar fel op tegen was. Van haar moeder heeft Isabella gehoord dat Hans haar vader niet is. Isabella heeft een geheim en ze is bang dat haar vrienden haar om dit geheim zullen veroordelen.

Kerstin is de derde persoon in het verhaal. Ze is de moeder van Isabelle en als we haar voor het eerst tegenkomen in het boek, lijkt ze een wat slordige vrouw, die nog rouwt om het verlies van haar man en die nu bovendien haar dochter mist. Aangeboden hulp van de buren wijst ze van de hand. Ze lijkt het vooral als bemoeizucht te ervaren. Kerstin werkt als ziekenverzorgster en gaandeweg het verhaal blijkt ze toch wat minder prettige kantjes te hebben. Ze is zeer gehecht aan Isabella en is helemaal niet te spreken over de vrienden die Isabella in Stockholm heeft. Eigenlijk wil ze Isabella het liefst helemaal voor zichzelf houden. Daarin gaat ze heel ver. Zo heeft ze wel eens een vriendje van haar dochter aangegeven wegens verkrachting. Ze verdedigd haar beschermende houding naar Isabella met het feit dat ze door problemen met de rhesusfactor bijna overleden was. Volgens Kerstin heeft ze dus bijna haar leven gegeven voor het leven van Isabella. Daarom vindt ze dat Isabella haar meer dankbaarheid verschuldigd is. Dat heeft ze Isabella altijd voorgehouden, maar Isabella heeft ontdekt dat dit niet helemaal klopt. Ze maakt daar overigens geen woorden aan vuil, want ze wil geen ruzie met haar moeder hebben.

Voor haar problemen komt Isabella in de praktijk terecht, waar Stella werkt. Stella meent in Isabella haar verdwenen dochter Alice te herkennen. Ze lijkt op een tante van Daniel en heeft net als Alice elfenoortjes. Stella is er van overtuigd dat Isabelle bij haar terecht is gekomen, omdat ze weet dat Stella haar moeder is. Isabella komt in groepstherapie en Stella begint zich een beetje vreemd te gedragen. Ze wil het liefst van Isabella horen, dat ze haar moeder is, maar Isabella zegt niet veel. Stella heeft nog een ander probleem, want de ouders van een cliënt verwijten haar dat hun dochter een zelfmoordpoging heeft gedaan en hebben haar bij de inspectie aangeklaagd.

Omdat Stella er van overtuigd is dat Isabella haar dochter is, doet ze dingen die niet al te verstandig zijn. Ook haar omgeving vraagt zich af of alles wel goed gaat met Stella. Ze ontvangt op een gegeven moment een rouwbrief met haar naam, die ze als een verkapte bedreiging ziet. Deze brief kan ze laten zien, maar bij andere dingen is het voor haar minder eenvoudig om te bewijzen dat er iets aan de hand is. Zo ziet ze een paar keer een figuur die haar in de gaten lijkt te houden en krijgt ze een paar keer een telefoontje over Milo, terwijl de mensen waarvan zij zegt dat ze gebeld hebben, niet gebeld blijken te hebben.

Al met al is het een razend spannende thriller over moederliefde. Als je een beetje weet wat er aan de hand is, dan vallen er nog allerlei puzzelstukjes op hun plaats, waarvan je niet eens wist dat ze bestonden. In het begin lijkt de leeftijd van Stella misschien wat vreemd, in relatie met de leeftijd van haar vermeende dochter, maar uiteindelijk blijkt dit toch een functie te hebben. Het verklaart misschien ook waarom een van de betrokken agenten bij de vermissingszaak, Stella er van verdenkt zelf de hand in het verdwijnen van haar dochter te hebben gehad...

ISBN 978 90 446 3486 0 | Paperback | 398 pagina's | Prometheus Amsterdam | januari 2018
Vertaling: Lammie Post-Oostenbrink

Renate, 21 januari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Lost in London
Henry de Hoon

Een onbekende vrouw belt de ambulance: in een woning in West Hill Gardens, Centraal Londen zou een man liggen: hij beweegt niet meer, maar ademt wel. Het is een rommel in huis, misschien is er ingebroken…
Albert Brewer wordt inderdaad gevonden en naar het ziekenhuis gebracht, waar hij comateus maar levend wordt opgenomen. 

De woning waarbij Albert in de tuin gevonden is, is opgedeeld in drie etages, met een gemeenschappelijke ingang. Op de tweede etage woont de Nederlandse Franny Colijn. Kort na - wat men aanneemt - de overval op Albert komt haar broer Simon aan bij haar appartement, hopend dat ze er zal zijn. Maar hij weet beter: is hij immers niet naar Londen gekomen om haar zoveelste verdwijning te onderzoeken? Zijn zus was altijd al eigenzinnig en dwars, maar toch accepteert hij niet dat ze voor de zoveelste keer verdwenen is. 

Dus is hij in Londen. Franny is al een hele tijd niet meer op haar werk op de manege verschenen, maar de flat ziet er normaal gebruikt uit. Het enige bijzondere dat hij vindt is een bonnetje van een restaurant en een ticket van de Eurostar, naar Calais. Terwijl hij in de flat rondscharrelt, is beneden hem Nathalie bezig wat op te ruimen in de woning van haar oom. Eigenlijk verwacht ze niet dat hij terug komt. Als hij al ontwaakt uit zijn coma, hoe zal hij er dan aan toe zijn? Ze schrikt als ze iemand door het raam staat te loeren, maar als ze gaat kijken, is er niemand meer. Dat is de enige keer dat we iets zullen lezen over Hadi en Kassim. Zij zijn op zoek naar hun zuster. 

'Salaam, Kassim,'
'Salaam , Hadi.'
'Heb je de sleutel?'
'Nee, ik durfde niet aan te bellen. Ik was daarnet bij het huis en keek naar binnen. Er stond een vrouw, maar het was niet onze zuster. Zij heeft ook de plattegrond, dat is het ergste.'

Later komt de lezer aan de weet dat zij omging met de zus van Simon. En met Albert. Maar waar is Franny dan?
Wat is haar band met Albert, en die buitenlandse vrouw?
Simon en Nathalie ontmoeten elkaar, en onderzoeken samen de zaak, terwijl ook de politie er aan bezig is. Want er wordt een dode vrouw gevonden in de tuin naast die van Albert…
En dan is er nog de makelaar, en de vrouw die vroeger in het huis woonde dat hij probeert te verkopen, het buurhuis van Albert.

Al deze lijntjes, behalve die van Hadi en Kassim dan, volgen we in een willekeurige opeenvolging, zodat het verhaal min of meer synchroon verloopt. Dat heeft als gevolg dat het lang duurt voor we precies weten wat er allemaal aan de hand is. Iets met Calais en de vluchtelingen daar. Iets met naïviteit, met complotten, en politiek. Het wordt allemaal heel spannend. Er is een romance voor de jus in het verhaal, en dat allemaal bij elkaar hapt lekker weg.

Henry de Hoon (1959, Heerlen) schreef eerder al De Pont, Dood vermogen en een trilogie rondom het drielandenpunt in Vaals, Drielandenmoord, Moorddate, Moord op recept.

ISBN 9789491561887 | paperback | 195 pagina's | Uitgeverij Tic| november 2017

© Marjo, 16 januari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Onderuitgehaald
Loes den Hollander

Onderuitgehaald vertelt het verhaal van het gezin Fortuin. De naam is niet echt aan hen besteed: de eerste mevrouw Fortuin overlijdt op 35-jarige leeftijd aan een hartstilstand. Dochters Sigrid en Wieke zijn dan respectievelijk 12 en 9 jaar oud. De tweede mevrouw Fortuin (Freddy, de boze stiefmoeder in het kwadraat) verdrinkt op het moment dat de overige leden van het gezin op familievakantie zijn in een villa in Frankrijk. Vader Fokke Fortuin heeft deze vakantie gepland om zijn dochters te vertellen dat hij na 15 jaar huwelijk op het punt staat scheiding aan te vragen. Freddy duikt onverwachts op bij de villa en er ontstaat een grote ruzie. De volgende ochtend wordt haar lichaam in het zwembad gevonden. Hoe is ze daarin terechtgekomen terwijl iedereen weet hoe bang ze voor water is?

Zeven jaar later lijkt het tij zich te keren; de toekomst lacht Fokke en zijn dochters weer toe. Hij heeft een nieuwe, lieve vrouw gevonden en iedereen verheugt zich op de trouwerij. Dan ontvangt Sigrid, redacteur van beroep, een manuscript van iemand die dichtbij Freddy stond en waarin dreigementen worden geuit om haar dood te wreken. Maar waarom? Freddy's dood was toch een ongeluk?

Een boek van Loes den Hollander lezen is bijna elke keer weer een feestje.  De personages zijn herkenbaar  met omstandigheden waarin ze vaak tegen wil en dank terechtgekomen. Ze moeten proberen greep op de situatie te krijgen of angsten onder ogen zien. Tel daarbij op een meeslepende schrijfstijl en korte, krachtige hoofdstukken en je hebt de ingrediënten bij elkaar waarmee de auteur al jarenlang een schare trouwe fans aan zich weet te binden.

In Onderuitgehaald wordt de focus regelmatig verlegd van heden naar verleden en wordt verder informatie druppelsgewijs doorgegeven door middel van onthullingen in het aan Sigrid toegestuurde manuscript. Dat houdt de aandacht goed vast en je moet goed opletten om de volgorde in het verhaal te kunnen blijven volgen. Wie is de auteur van het manuscript? Sigrid gaat op onderzoek uit en komt op het spoor van vroegere vrienden en vriendinnen van Freddy. De verdenking wordt van de een naar de ander verschoven en lang blijft onduidelijk wie Freddy zo na heeft gestaan dat hij of zij nu op obsessieve wijze probeert wraak te nemen.

Het boek zindert niet van de hoogspanning en moet het niet hebben van adembenemende cliffhangers maar is een vlot leesbare thriller met een enigszins verrassende plot. Een minpuntje is dat het allemaal niet echt diepgravend is. De personages worden niet verder uitgewerkt dan voor het verhaal nodig is. Zelfs hoofdpersoon Sigrid ontkomt niet aan deze oppervlakkige schets; het zou voor het meeleven met de karakters prettiger zijn wanneer ze wat meer body gekregen zouden hebben. Bijvoorbeeld Sigrids relatie met architect Engel ontpopt zich wel heel erg vlot. Geen diepere gedachten over haar switch van overtuigd single bestaan naar een volledige overgave aan deze relatie. Ook de andere personages, zoals vader Fokke en zus Wieke krijgen niet meer kleur dan strikt noodzakelijk is, waardoor acties en reacties soms uit de lucht komen vallen. De basis voor een steviger verhaal ontbreekt.

Om die reden is Onderuitgehaald een heerlijk leesboek, maar niet één die lang blijft hangen in je geheugen. 

ISBN 9789461092830| paperback|350 pagina’s| De crime compagnie | oktober 2017

© Joanazinha , 8 januari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Waanidee
Karin Hazendonk

‘Ik zal je vertellen, iedere vierde mei sta ik op de Waaldorpervlakte en hoor ik de woorden: nooit meer. Dan denk ik: geen oorlog meer, nergens.‘

Hier is rechercheur van Dul aan het woord als hij met collega Tuinman een aantal vermissingen en verdachte sterfgevallen onderzoekt. Op dat moment weet hij nog maar een fractie van het waanzinnige plan dat Victor Bronckhorst wilde uitvoeren. Bronckhorst is een vijftiger, hij is een steenrijke hoteleigenaar die alleen met zijn huishoudster in een protserige villa woont. 

Jarenlang is hij bezig geweest het gedachtegoed van zijn opa uit te werken. Nu is het zover: hij verzamelt de mensen om zich heen die zijn plan mede moeten uitvoeren en Bronckhorst wacht tot het zover is. Zijn opa, reeds lang overleden, leeft nog steeds in zijn hoofd. Hij praat met hem, opa is zijn leidsman. Want Victor is zijn uitverkorene, degene die het plan van de eerste uitverkorene moet afmaken. Nu – in 2018 - heeft Bronckhorst meer middelen tot zijn beschikking, en zo lijkt het er op dat een verfoeide periode uit onze geschiedenis zich zal gaan herhalen. Als het eerste deel van zijn plan uitgewerkt is, sterven er mensen. Veel mensen. Men staat voor een raadsel: er is geen duidelijke oorzaak aan te wijzen. Ook zijn er mensen vermist. Wat rechercheur van Dul en zijn collega ontdekken is verbijsterend. 

De lezer weet dat intussen al voor het grootste deel, omdat Bronckhorst voor het merendeel het vertelperspectief vormt. Hij is erg intelligent, en kwam tot zijn eigen grote vreugde al op zijn elfde onder de hoede van zijn grootouders. Zijn opa, die was – en is – alles voor hem. Hij is er dan ook van overtuigd dat de taak van de uitverkorene een heilige taak is. Maar waar het zijn opa ging om de vervolmaking van de plannen van zijn vriend, is Victor behalve geniaal ook een enorme egotripper. Wat hij doet - gaat doen - is dan misschien wel nodig voor de mensheid, zoals zijn opa zei, Victor vindt dat hij er zelf ook plezier aan moet beleven.

‘Het duurt niet lang meer,’ fluisterde Keuning. ‘Iedereen wordt ertoe verplicht. En hij…hij speelt voor God en niemand zal hem kunnen tegenhouden.’

Hetgeen Karin Hazendonk beschrijft in deze spannende thriller is – helaas - erg realistisch. Dat is eng, heel eng. Het verhaal speelt in de toekomst, maar die is al wel erg nabij en sommige elementen vinden op dit moment plaats. Levensecht beschrijft ze wat er gebeurt als een gek zijn vingers op de knoppen heeft. Het roept herinneringen op aan een periode waarvan iedereen wenst dat het nooit meer zal gebeuren. Het beangstigende is evenwel dat Hazeldonk feilloos weet aan te geven hoe makkelijk de mens te bespelen is.

Haar boek zit heel goed in elkaar. De flashbacks hebben een verklarende rol. Je begrijpt wel enigszins hoe Victor geworden is wie hij is. Zijn naam – ‘overwinnaar’ - is vast niet voor niets zo gekozen! De nieuwsflitsen, van media die we nu heel goed kennen, maken het allemaal nog echter. Dan zijn er nog de onverwachte wendingen, zodat het verhaal toch niet helemaal verloopt als de lezer verwacht.

Karin Hazendonk (Utrecht, 1961) kwam oorspronkelijk in het bedrijfsleven terecht maar verloor wegens reorganisatie haar baan. Haar besluit om dan maar iets te gaan doen met al die verhalen die in haar hoofd zaten blijkt een schot in de roos geweest te zijn. Ze schreef een kinderboek en een boek voor de oudere jeugd. Daarna volgden twee thrillers en een aantal korte verhalen.

ISBN 9789491875397 | paperback | 332 pagina's | Letterrijn |augustus 2017

© Marjo, 31 december 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ferdinand
Rita Goyens

Rita Goyens is een groot fan van de hedendaagse Mechelse binnenstad, zij heeft zich grondig verdiept in de geschiedenis, en het resultaat is Ferdinand, een boek dat een thriller wordt genoemd maar dat veel minder is dan een historische roman, met een magisch aspect.
De hoofdpersoon, Ferdinand dus, reist heen en weer in de tijd tussen 1515 en 2015.

We leren hem kennen in 1515, als zoon van een ijzerslager (is smid). Zijn vader verwacht volgens de normen van die tijd dat zijn zoon hem komt helpen en het vak zal leren. Maar Ferdinand heeft andere plannen: hij wil arts worden, en als zodanig de armen en behoeftigen van de stad – en die zijn er veel! – helpen.

Hij heeft er de ruzie met zijn familie voor over. Zij vinden zijn ideeën ongehoord! Hij wordt verstoten en neemt zijn intrek in het leegstaande huisje van een kruidenvrouwtje, die nog niet zo lang geleden is terechtgesteld als heks.
Misschien was dat wel terecht? Want hetgeen Ferdinand overkomt is niet bepaald normaal te noemen:

‘Na valavond duwde hij zover dat mogelijk was de scheefgetrokken deur dicht en legde zich tevreden te ruste in zijn nieuwe bed. Een klein uur later werd hij uit zijn slaap gerukt dor een klagend geluid dat uit de tuin leek te komen. Ferdinand hees zich slaperig uit bed, en probeerde door het raam naar buiten te kijken. Precies op het moment dat hij verwonderd naar zijn vervormde spiegelbeeld keek, sloegen de torenklokken elf slagen en werd het Ferdinand zwart voor de ogen.’

In een vreemde omgeving vindt hij zichzelf terug. Hij heeft geen idee waar hij is, zo vreemd ziet de wereld er uit. Het is evenwel dezelfde plaats, alleen vijfhonderd jaar later…

Hij wordt opgevangen door Marcel, een gepensioneerde archivaris, die veel weet van de geschiedenis en er niet eens zo vreemd van op kijkt dat er onverwachts een man voor zijn ogen verschijnt die er uit ziet als iemand uit de zestiende eeuw!
Is het toeval of moest het zo zijn? De onlangs overleden vrouw van Marcel was ook kruidendokter, en Ferdinand wil graag al haar recepten leren!
Steeds als hij naar het heden flitst heeft hij een uur de tijd, dan wordt hij weer terug naar 1515 gekatapulteerd. De ongeschreven regel is dat er niets van de moderne tijd mee terug mag naar de eigen tijd. Ferdinand weet dat niet, en neemt een boekje mee.
Correctie: hij probeert dat mee te nemen.

Op dit moment komt de spanningsboog in het verhaal tot leven.
Maar veel interessanter is de vergelijking van het oude Mechelen met dat van vandaag. Het is duidelijk dat de schrijfster zich verdiept heeft in de geschiedenis. Zij beschrijft de tijd van toen op en boeiende manier en geeft deze ‘stadsroman’ behalve dat magische aspect in de vorm van tijdreizen ook nog een romantische kwinkslag mee.
En natuurlijk is het Vlaams. Één na één; hij glom zijn schoenen; stielman, en nog meer bijzondere woorden die hun oorsprong in de Vlaamse taal (misschien Mechelse dialect?) vinden.

Rita Goyens (Waarloos – halfweg Antwerpen en Mechelen - 1958) verdiepte zich na haar pensioen als kinderleidster in de geschiedenis van Mechelen.
Ferdinand is haar debuut.

ISBN 9789462420670 | paperback | 312 pagina's | Kramat | juni 2017

© Marjo, 19 december 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het moment van de afrekening
Willem-Anton Hoogveld

Als je begint te lezen in een boek waarover je nog nooit iets gehoord hebt, en waarvan je de schrijver niet kent - compleet blanco dus, dan is het een cadeautje als dat boek je van de eerste tot de laatste letter blijkt te boeien.
Het moment van de afrekening is een psychologische thriller, die vooral ingaat op de motieven en de nasleep van een moord waarvan je eveneens het hele proces meemaakt.

Als de hoofdpersoon, Willem-Anton Hoogveld - roepnaam Wim - zijn verhaal begint is hij van middelbare leeftijd en is hij aan het einde gekomen van zijn avonturen.
Hij introduceert zichzelf als een ietwat saaie vermogensbeheerder, die een rustig leventje leidt. Hij is homoseksueel, zonder vaste partner. Zijn maatje Mariëlle is de enige die hij geregeld ziet. Wat zij, noch niemand anders, weet is dat Hoogveld zijn leven wat spannender is gaan maken door zijn clientèle te bestelen. Er staat intussen een aardige oudedagsvoorziening gestald in het buitenland. Wat begon als iets wat hij deed because I can werd een structurele fraudering. Succesvol, want niemand had het door.

Zijn verhaal begint in 2011 als hij de aankondiging ziet van een conferentie, die zal plaatsvinden in de plaats waar hij geboren is. Een van de sprekers draagt de naam van de persoon die hij het liefst was vergeten. Maar meteen is duidelijk dat hij hem helemaal niet vergeten was, want onmiddellijk gaat er iets broeien in het hoofd van Hoogveld.
Johan Veenstra. De naam die een andere vergeten naam oproept. En een verleden: op de middelbare school ontdekte Wim zijn homoseksuele geaardheid door zijn gevoelens voor Marcel van Velzen, die wat duidelijker feminien was en zodoende een favoriet mikpunt werd van de pesterijen door Veenstra en consorten, hetgeen de jongen tenslotte tot zelfmoord dreef.
Door het succes van het frauderen denkt Hoogveld dat het hem ook wel zal lukken om Marcel te wreken. Veenstra zal sterven.
Zo geschiedde en inderdaad lijkt hij ook met de moord weg te komen. Het ziet er rooskleurig uit.

Maar natuurlijk komt er een kink in de kabel.

De lezer volgt het hele proces. Hoogveld wikt en weegt. Hoe zal hij te werk gaan? Wat zal er gebeuren, en hoe zal hij daar op reageren? Hoe denkt de ander? Waarmee krijgt hij te maken?
Dit speculeren, dit afwegen van de verschillende mogelijke scenario’s, het is fascinerend om te lezen hoe berekenend de man te werk gaat, hoe hij zich steeds weer aan past, en opnieuw gaat beredeneren. Het lijkt een contradictio in terminis, maar in de ogen van de lezer blijft hij sympathiek, een sympathieke crimineel.
Hoogveld is een slimme man, hij weet heel goed dat hij fout zit, maar als hij er mee weg komen kan, dan is er toch niets aan de hand?
Toch zal de werkelijkheid hem inhalen…

Zoals ik al zei: het verhaal heeft me van begin tot eind geboeid. Zozeer zelfs dat de schrijver ook met het enige ongeloofwaardige feit - dat zakken vol geld, begraven ergens langs de Amstel, er jaren later nog liggen - weg komt.
Dostojevkiaanse thematiek met een actueel en Hollands accent.

De naam Willem-Anton Hoogveld is het pseudoniem van een schrijver die als fiscalist al jaren werkzaam is in de fraudebestrijding.

ISBN 9789402238167 | paperback | 337 pagina's | Boek-Scout | september 2017

© Marjo, 17 december 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Deze NU
Pascal Rijnja

Spijt hebben van een handeling die een gevolg heeft veroorzaakt, die je heel erg graag zou willen terugdraaien, waar je alles voorover zou hebben om het terug te kunnen draaien… De keuze die je gemaakt hebt teniet doen, en dus voortleven met andere gevolgen dan die samenhangen met de eerste keuze. Zou zoiets mogelijk zijn? Zou je willen weten wat die andere keuze voor jou zou betekenen?  Zou je willen weten wat er in dat Andere Nu gebeurt?

Het eerste hoofdstuk brengt de lezer meteen midden in een experiment: Thom Roussignon staat op het punt om een stof tot zich te nemen die zijn leven volledig zal veranderen.

‘Nog even en hij zou weer gelukkig zijn.
Eindelijk.
Samen, met haar, net als in die andere nu.
Nee.
Niks andere.
Deze.

Deze nu.’

Later komen we te weten dat Thom de derde generatie is in een rijke familie, woonachtig in Marseille. De Roussignons kunnen zich het een en ander veroorloven, maar natuurlijk hebben zij niets te zeggen over Geluk. En Thom zit diep genoeg in de put om een gevaarlijk experiment aan te gaan. Hij is niet de enige, wel de eerste. Na hem zullen zijn pas verworven vrienden volgen. Alsmede de professor die colleges geeft over het maken van keuzes, de consequenties en spijt.

Matson en Lois zijn studenten. Lois woont met haar partner Ido in een oud huis, de ideale plek om informatie te zoeken over hetgeen hen bezighoudt: ze surfen op het IP-adres van de buren.  Maar hun surfgedrag wordt wel opgemerkt. Door de UATA, de United Anti Terrorist Agency. Daar, in Parijs, beginnen de alarmbellen te rinkelen. Zij hebben weet van bijzondere verhalen, over mensen die zich zonder enige waarschuwing vooraf ineens in een andere dimensie bevonden. Als deze informatie in verkeerde handen komt, dan vormt dat een enorme dreiging!

En inderdaad: er is een verklikker, en er is een partij die snode plannen maakt. Zonder zich er van bewust te zijn, hebben Matson en Lois een knuppel in een hoenderhok gegooid. Ze ontdekken dat er op hen gejaagd wordt! Kunnen ze ontsnappen? En: klopt het dat er een vijfde dimensie bestaat?

Dit klinkt allemaal best te behappen, en dat is het ook. Maar dit boek is een sciencethriller, en dat betekent dat er grote stukken tekst zijn die gaan over wetenschappelijke onderzoeken. Kwantummechanica, ik begrijp er niets van.  Mijn conclusie na het lezen van het boek is dat het niet direct nodig is om de wetenschappelijke stukken helemaal te begrijpen. Accepteren, geloven, dat is al voldoende om te kunnen genieten van een spannende thriller.
Het idee van het bestaan van een of meer andere Nu’s is intrigerend!

ISBN 9789082684803| Hardcover| 558 pagina's | Uitgeverij Literatum| mei 2017

© Marjo, 12 december 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER