Mijn kartonnen broer
Ronald van den Broek

Mila van Efferen runt samen met haar vriendin Nynke een fysiotherapiepraktijk in Rotterdam. Vijf jaar eerder zijn haar ouders omgekomen bij een terroristische aanslag op een lunchroom in Amsterdam. Een Joodse lunchroom waar hun aanstaande schoonzoon, Nathan, hen mee naar toe nam. Nadien is haar leven niet meer hetzelfde geweest, mede doordat ze haar broer Julian uit het oog verloor.

Als er een rouwkaart op de mat valt, niet bij haar thuis, maar de praktijk, heeft ze geen idee wat de Finse tekst wil vertellen, maar als het vertaald wordt beseft ze: het moet haar broer zijn die overleden is. Hals over kop vertrekt ze naar Finland, ze moet zekerheid hebben. Ze beseft al snel dat de laatste ontmoeting die ze met Julian had een afscheid geweest moet zijn. Hij gaf haar een briefje met plaatsnamen:

‘Dit zijn de plaatsen die we samen gaan bezoeken.’
‘Sure,’ zei ik neutraal en stopte het papiertje zonder er ook maar een blik op te werpen in de achterzak van mijn spijkerbroek.
‘Hé, ik meen het.’
Hij stootte me speels aan.
‘Dat weet ik.’
’En je gaat er ook heen als ik straks onverhoopt hier voor de deur wordt doodgereden.’

Achteraf weet ze dat Julian toen al wist dat zijn leven niet zeker was, maar op dat moment maakte ze er een grapje van. Maar ze weet: ze zal doen wat hij gevraagd heeft: ze moet op al die plaatsen een foto maken van zichzelf, met een foto van hem ernaast. De kartonnen broer.
Ze gaat op reis, laat Nynke die zich ernstig zorgen maakt, achter met een vervanger.
Maar Mila maakt zich geen zorgen, ze heeft een man ontmoet, Jason, een journalist, die haar helpt.

En hoewel ze zelf in de loop der dingen ergens opmerkt dat ze geen Dan Brown wil zijn, is het toch precies dat wat zij tweeën gaan doen. Van het ene puzzelstukje naar het andere, om te proberen er achter te komen wie de dood van Julian op zijn geweten heeft en wie er achter Mila aan zit. Maar wie is Jason eigenlijk? Waarom wordt de man met wie ze willen praten vermoord? Door wie?

Mijn Kartonnen Broer is een meeslepende thriller, een reuze spannend verhaal, met misschien een wat vergezochte plot. Tegen de tijd dat je dat - misschien - constateert - ben je evenwel al helemaal verslingerd aan de jacht op het ontcijferen van dat plot. Bovendien zit er (ja ja, à la Dan Brown) feitelijke, soms historische informatie, die lekker aanvult, en een intrigerende blik op een eventuele toekomst.
Ronald van den Broek is een schrijver die intussen zijn plaats tussen de thrillerschrijvers ruimschoots verdiend heeft!

Auteur Ronald van den Broek studeerde gezondheidswetenschappen en rechten en werkt als jurist. Na het debuut Varkensbloed in chocolade verscheen in 2016 Beschermduivel.

ISBN 9789493059054 | paperback | 345 pagina's | Uitgeverij Palmslag | februari 2019

© Marjo, 4 maart 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Mendacium II
Sequitur
Guido Strobbe 

De gevangene die wordt vermoord in de Nieuwewandeling gevangenis in Gent is geen onbekende voor wie Mendacium I heeft gelezen. Al snel is duidelijk dat de zaak uit dat eerste deel niet naar tevredenheid van Inspecteur Soetaert afgerond is. Het is dan al wel twee jaar geleden dat ze Matteo Fraeyman opgepakt hebben voor moord en ontvoering, er waren nog losse eindjes.

De moord in de gevangenis wordt gepleegd door een man wiens leven toch al ten einde liep. Hij doodt zichzelf eveneens. Maar waarom? En waar zijn de echtgenote en Eduardo, de zoon van de vermoorde gevangene gebleven?

Opnieuw duikt de inspecteur in het reilen en zeilen van het opvanghuis Tueri, dat in het eerste deel een rol speelde omdat er in de Venice Simplon- Orient-Express geld werd opgehaald ten bate van die instelling.
Soetaert heeft intussen een nieuwe collega gekregen: Julian, een jonge man die net met de hoogste lof is afgestudeerd. Soetaert is er niet blij mee, zo’n knul die hij achterna moet lopen en die hem maar in de weg loopt! Maar al snel moet hij toegeven dat Julian een aanwinst is, omdat hij op de hoogte is van de meest moderne snufjes! Dat blijkt erg handig, want de tegenstander is dat ook! (En Soetaert niet)

Door de andere verhaallijnen krijgt de lezer enig idee welke kant dit verhaal op gaat. Er is een parlementslid met een zwaar zieke dochter die wacht op een donorhart. Er is een arts die hartoperaties doet. En er is Eduardo die ergens in een kelder vastgeketend ligt, en geen flauw idee heeft wat er met hem gebeuren gaat.

Maar de inspecteur weet dat natuurlijk allemaal nog niet, en we volgen hem terwijl langzaam de puzzelstukjes op hun plek vallen. Als je eenmaal begint aan dit verhaal leg je het boek niet meer weg tot de inspecteur alles op een rijtje heeft kunnen zetten. Zal hij ontdekken wie er achter dit alles zit en waarom? Komt hij op tijd achter de verblijfplaats van Eduardo?

Voor het verhaal begint wordt er het een en ander verteld over de gevangenis te Gent, waar Matteo opgesloten zit. Ook over het Adornesdomein en de Jeruzalemkerk in Brugge http://www.adornes.org/nl. Je krijgt onmiddellijk kriebels om eens een uitstapje te maken en de gangen van inspecteur Soetaert te volgen. Toch een leuk extraatje bij een prettig lezende thriller, waarin we opnieuw de Vlaamse humor kunnen proeven.

Guido Strobbe (1956, Sint-Denijs-Westrem bij Gent) was journalist voor Het Nieuwsblad en is leraar grafische media te Brugge. Mendacium II is het vervolg op zijn vijfde thriller, net als zijn eerdere boeken met een historische inslag.

ISBN 9789463382601  | Paperback | 300 pagina's | Uitgeverij Aspekt | augustus 2017

© Marjo, 20 februari 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Mendacium
Guido Strobbe 

Een jongedame is aan het hardlopen in het natuurgebied Bourgoyen-Ossemeersen bij Gent als ze stuit op een dode man. Geschrokken belt ze de politie. De man blijkt niets bij zich te hebben, en het duurt even voordat de politie - in de persoon van politie-inspecteur Soetaert en zijn medewerkers - er achter is dat de man een vogelaar is, en vaak in dat natuurgebied te vinden was.

Zijn naam is Mathis Fraeyman. Samen met zijn tweelingbroer Matteo - eveneens een vogelaar! - leidde hij een reisbureau, Viaggi Stravaganti, dat gespecialiseerd is in luxe maar korte trips. Een van de best verkochte reizen is die met de Venice Simplon- Orient-Express, die net weer vertrokken is naar Venetië.
Heel toevallig is Annelies, de zus van de inspecteur, van plan om met haar man in de Italiaanse stad in die trein te stappen. Wie ook aan boord is, is David Tobbers, een treinfanaat, die om een speciale reden deze reis gratis mag maken. Zij leren elkaar kennen en raken betrokken bij een bende die zich bezig houdt met akelige praktijken.

In Gent intussen verdenkt de inspecteur Matteo er van zijn broer vermoord te hebben. Er is namelijk in een oude schrijfmachine bij Mathis thuis een deel van een brief gevonden waarin deze aangeeft dat hij 'de praktijken beu is'. Als Matteo zich op het politiebureau bevindt, meldt zich een getuige, een jongetje dat iets gezien heeft in het park. Maar voor hij zijn verhaal kan doen is hij verdwenen. Weggelopen, zegt zijn moeder. Later wordt het joch dood teruggevonden.

Soetaert bijt zich vast in deze onverkwikkelijke zaak, terwijl Matteo glad als een aal lijkt te zijn en alles ontkent. In de tussentijd lezen we over ongure types die zorgen voor ‘waar’, voor de Belgische markt. Ze maken een fout als ze een jongen ontvoeren wiens oom ook niet al te fris is. Hij belooft zijn zus er alles aan te doen de jongen terug te halen. Ergens in Frankrijk komen de verhaallijnen samen in een spannende apotheose.

Dient Viaggi Stravaganzi als dekmantel voor ongure zaken en wisten beide broers er van?
Waarom moest Mathis dan dood, en wat is de rol van het joch? Wat heeft hij gezien?
Wat voor ‘waar’ wordt met de trein vervoerd?

Echt een Vlaamse thriller: de taal is niet vernederlandst.

‘Verwittigen’ ’een plastieken doos die ze toilet noemen’ ’onnozelaar’ ‘Ik sta in panne. Kan je me komen depanneren?’ en meer van die voor ons Nederlanders leuke woorden.

Ook het verhaal is bij tijden sappig, bijvoorbeeld als Annelies en haar man misdadigers proberen te overmeesteren. Maar een beetje humor kan geen kwaad, want de kern van het verhaal, de misdaad waar alles om draait, is een gruwelijk gegeven. En spannend is het absoluut!
Stobbe voegt af en toe wat achtergrondinformatie toe aan het verhaal, bijvoorbeeld door Tobbers in contact te brengen met Annelies, die erg geïnteresseerd blijkt te zijn in de geschiedenis van de Oriënt Expres. Dit soort dingen vormen leuke extraatjes in dit verhaal.
Leuk is ook de persoon van Soethaert, die zich hardnekkig vastbijt in het onderzoek, en intussen niet wil scheiden van zijn geliefde autootje, waarvan de dagen evenwel zijn geteld.

Guido Strobbe (1956, Sint-Denijs-Westrem bij Gent) was journalist voor Het Nieuwsblad en is leraar grafische media te Brugge. Mendacium I is zijn vijfde thriller, net als zijn eerdere boeken met een historische inslag.

ISBN 9789461539113  | Paperback | 368 pagina's | Uitgeverij Aspekt | mei 2016

© Marjo, 2 februari 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Schaduw over Berlijn
Volker Kutscher

We bevinden ons in Berlijn, in de jaren van het interbellum. De eerste wereldoorlog heeft grote wonden geslagen in de Duitse samenleving. De opkomst van het fascisme, protestmarsen in Berlijn, de Russische maffia, en de decadentie die welig tiert in een poging om alle ellende te vergeten en die zich uit in louche uitgaansclubs waar ook drugs circuleren, tegen deze achtergrond speelt het verhaal zich af.

Er wordt een auto met een dode man uit de rivier de Spree gehesen. Het is moord, de man had nooit zelf kunnen rijden gezien zijn kapotte handen en voeten. Hij is gemarteld. Maar wie is hij? Waarom moest hij dood?

Rechercheur Gereon Rath is nog maar net onderdeel van de zedenpolitie, en ziet nu zijn kans schoon: hij wil weer bij moordzaken. Tot voor kort was hij in Keulen rechercheur bij die afdeling, maar er iets faliekant fout gelopen. Berlijn weet niets van zijn verleden, dus waarom zou hij niet proberen te switchen? Hij vertelt niemand waar hij mee bezig is, en probeert op eigen houtje uit te zoeken wie de dode man is. Hij zal de zaak wel oplossen en zo laten zien dat hij meer in zijn mars heeft!

Hij krijgt te maken met vervaarlijke, nietsontziende gangsters, waaronder Russen, waarbij alles lijkt te draaien om een schat: een Russische familie zou ten tijde van de revolutie een grote hoeveelheid goud naar Duitsland hebben vervoerd, maar niemand lijkt te weten waar dat goud gebleven is. Er duikt af en toe een telg van die familie op, een mooie jonge vrouw, en Rath wil graag eens met haar praten. Maar ze ontglipt hem steeds. Een van de partijen die op dat goud uit is is een fascistische groepering.
Als de lezer leest dat er aan een muur van een woonkamer bij een lid van die groepering thuis een foto hangt van ‘een Charlie Chaplin-achtige figuur met een eigenaardige snor’ op, weet die wel hoe laat het is. Maar Rath is zich vanzelfsprekend nergens van bewust.

Van de aantrekkingskracht van de stenotypiste op de afdeling Moordzaken, Charlotte Ritter is hij zich evenwel wel degelijk bewust. Hij doet zijn best haar te veroveren, maar met al zijn geheime bezigheden lijkt hij zichzelf in de vingers te snijden.

Het verhaal speelt in de periode van 28 april tot 21 juni van het jaar 1929, voor, tijdens en na de gewelddadigheden van 1 mei (een bloedige aanvaring vond plaats tussen politie en demonstranten die later als ‘Bloedmei’ bekend werd) te Berlijn. Kutscher beschrijft hoe de stad er in die jaren uit zag en vooral ook hoe de politieke sfeer in Duitsland was, zonder dat hij daarbij de lijn van het verhaal onderbreekt. Er wordt melding gemaakt van het steeds grotere belang dat men hechtte aan sporenonderzoek: de technische recherche ontstond. En de rol van de media, in die tijd vooral kranten, wordt niet vergeten.

De afwisseling tussen beschrijvingen en actie is precies goed. Er zit een behoorlijk tempo in het verhaal en de verwikkelingen worden naarmate het vordert lastiger te volgen maar ook boeiender.
Het personage Rath is zeer menselijk. Hij krijgt met tegenvallers te maken, moet zijn weg zien te vinden in hachelijke situaties, en hoewel hij zijn doel steeds voor ogen houdt, slaat regelmatig de twijfel toe. Wie kan hij vertrouwen? En de verleidingen van de onderwereld waar hij in terechtkomt zijn groot.
Het is een historische spionagethriller, met veel actie en op zijn tijd humor.

De Duitser Volker Kutscher (1962) staat bekend als scenarioschrijver. Zijn omvangrijke boek leest dan ook als een film. En er is al een televisieserie van gemaakt: Babylon Berlin.

ISBN 9789044354461 | paperback | 576 pagina's | The House of the Books | oktober 2018
Vertaald ut het Duits door Janet Blanken

© Marjo, 23 januari 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Kind 39
Ilaria Tuti

Het boek begint met een scène die zich afspeelt in Oostenrijk in 1978. Het lijkt meer iets uit een griezelverhaal, dan een thriller. Een vrouw betreed een ruimte die Het Nest genoemd wordt. Hier bevinden zich 40 subjecten en subject 39 is anders dan de anderen. Het experiment waar dit op gebaseerd is, is tussen 1945 en 1946 uitgevoerd door de tot Amerikaan genaturaliseerde Oostenrijkse psychoanalyticus René Spitz. De gebeurtenissen in 1978 komen regelmatig terug in het boek, terwijl er later ook scènes uit 1988 en 1993 volgen. Een deel hiervan worden beschreven door een observator.

Als in de bossen in Noord Italië het lichaam van een man wordt gevonden, waarbij de ogen verwijderd zijn, vermoedt commissaris Teresa Battaglia dat er een seriemoordenaar actief is. Teresa is een oudere vrouw die problemen heeft met haar gewicht en last heeft van diabetes. Tot overmaat van ramp lijkt haar brein haar langzaam in de steek te laten. Ze is niet altijd even vriendelijk tegen haar ondergeschikten en haar onervaren collega Massimo heeft vaak het gevoel dat hij in haar ogen niets goed kan doen.

Het verhaal ontrolt zich langzaam en een belangrijke rol voor een groepje jongens dat met elkaar optrekt en een meisje, dat soms denkt een geest te zien. In het dorp is men niet blij met het onderzoek van commissaris Teresa Battaglia, omdat dit slecht is voor het toerisme.

Het is een spannend boek geworden, met hoofdpersonen die je met je meeneemt. Er zit niet veel privéleven van de politiemensen in, maar ze worden wel personen van vlees en bloed. Ik ben in ieder geval benieuwd naar een volgend boek met deze hoofdfiguren.

Het boek heeft in zekere zin een soort dubbel einde. Dat subject 39 iets met het verhaal te maken heeft, blijkt natuurlijk al uit de titel, maar er duikt ook nog iemand anders op.

ISBN 978 94 0160 9951 | Paperback | 335 pagina’s | Xander Uitgevers | januari 2019
Vertaald door Saskia Peterzon-Kotte

© Renate, 19 januari 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.hugoluijten.eu

Verast
Hugo Luijten 

De zesenveertigjarige Commissaris Stef Cools is een eigengereide politieman, en ligt nogal eens dwars, hetgeen hem al enkele keren in de problemen heeft gebracht. Ook heeft het hem zijn huwelijk gekost en woont hij in een kot. Hij brengt veel te veel tijd door in de kroegen van Antwerpen en rookt er stevig op los. Maar waar hij af en toe zijn meerdere hoofdcommissaris Verelst vervloekt, schat hij de waarde van zijn team hoog. En zij hem.

Cools werkt met de Cif, die wonderen doet met alles wat met computers en telefoons te maken heeft; Degraet is een goede ondervrager en Ilse is een dertiger die vaak als profiler fungeert.

Het is Ilse die weet waar Cools zich waarschijnlijk bevindt als er een oproep komt vanwege een brand in een Antwerpse megabioscoop. Ze haalt hem op, voor een gewone brand die behoorlijk uit de hand is gelopen en tientallen slachtoffers kost.

Wat is er gebeurd? Het onderzoek wijst uit dat er geen kortsluiting was, en evenmin een onachtzaam weggegooide sigaret. Is het een terroristische aanslag? Misschien een extremist? Of heeft het te maken met een afrekening tussen bendes? Het feit dat een van de slachtoffers een wapenhandelaar is, doet dat vermoeden. 
Maar als de brandstichter de commissaris belt - toch nogal ongebruikelijk! - en een volgende aanslag pleegt, wil de burgemeester van Antwerpen - van een rechtse partij - dat de politie IS aanwijst als de schuldige, dat is goed voor de verkiezingen die er aan zitten te komen. IS eist de aanslagen ook op, maar Cools denkt dat ze dat altijd doen, ook als ze er niets mee te maken hebben.

‘Met wie heb ik het genoegen?’
‘Dat doet niet ter zake, commissaris,’ kraakte de stem weer. ‘U zult mijn naam gauw genoeg zelf gaan zoeken. Sterker: strikt genomen bent u daar al sinds maandag mee bezig.’
‘Ik ben bang dat ik u niet kan volgen, meneer. Met wie spreek ik?’
Er klonk iets wat op afkeurend gepruttel leek. ‘Ik heb u uitgezocht vanwege uw verstand, commissaris. Stelt u me nu vooral niet teleur!’

Als de dader steeds persoonlijker wordt richting Cools en net zo goed blijkt in IT-zaken en telecommunicatie als de Cif, ontstaat een grimmige wedijver. Het is een flinke kluif voor Cools. De burgemeester eist dat de politie verklaart dat het terroristische aanslagen zijn, en neemt allerlei maatregelen die gericht zijn tegen allochtonen. Hij heeft de media aan zijn kant. Maar Cools blijft beweren dat ze te maken hebben met een enkele dader, met heel andere motieven.

De wisselwerking tussen de dader(s) en Cools vormen een wervelend en spannend verhaal, alsof je er zelf bij bent (wat gelukkig niet het geval is!) Dan zijn daar nog de dwingende burgemeester en de opruiende media, waardoor je als lezer het boek haast niet weg kunt leggen.
Cools is een knorrepot, maar je sluit hem in je hart, omdat dat van hem van goud blijkt te zijn. Hij vloekt en tiert er op los, toont evenwel moed waar dat nodig is. En zo herkenbaar: zijn onkunde wat betreft al die technologische snufjes van deze tijd!
Ook is het een actueel verhaal, terrorisme en extremisme, waarbij verschillende partijen hun eigen gelijk wil halen, waar kennen we het van?

Het verhaal is chronologisch, en speelt zich af in negen dagen. Af en toe voegt de schrijver er een hoofdstuk tussen waarin de lezer de aanslagpleger volgt, zonder te weten wie hij is. Misschien zou je het einde wat kort door de bocht kunnen noemen, maar als je eenmaal weet hoe het allemaal zit hoef je ook geen eindeloze uitleg meer. Prima thriller dus!

Hugo Luijten (1969) is sinds 2016 fulltime schrijver. In 2017 debuteerde hij met Offer voor een verloren zaak die speelt tijdens de Eerste Wereldoorlog. Verast is zijn thrillerdebuut.

ISBN 9789401455640  | Paperback | 368 pagina's | Uitgeverij Lannoo | september 2018

© Marjo, 19 januari 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Wild water
Thomas van Slobbe

Nog net dertiger, directielid, getrouwde vrouw, en erg aantrekkelijk, dat is Anne.  Wessel, begin twintig, knap en charmant, komt als systeembeheerder op kantoor werken en begint om haar heen te draaien. Anne neemt het initiatief op die stormachtige februaridag (windstoten tot 180 km/uur), als ze Wessel ziet worstelen met zijn fiets. Hij stapt in, in haar opvallende sportwagen en wijst de weg: naar Katwijk. Maar als ze hun behoeftes bevredigd hebben, blijken ze niet meer weg te kunnen: de hele omgeving staat onder water, dat nog verder stijgt.  Wessel bouwt heel kundig een vlot en zo laten ze zich wegdrijven: naar de auto. Er zal toch nog wel droge grond zijn?

Het is het scenario zoals we dat kennen van 1953: allerlei voorwerpen die ronddrijven, een koe die wanhopig probeert op het vlot te komen, de huizen die ze tegenkomen zijn verlaten. Tenslotte weet Wessel een bovenwoning te bereiken, ook leeg. Ze maken het zich zo makkelijk mogelijk met de kleding die ze vinden. Er is geen elektriciteit, geen verwarming, maar wel eten en drinken. Anne wordt ziek. Ze moeten hulp zien te krijgen.

In de tussentijd volgen we ook de bezigheden van helikopterpiloot Patrick van Grondel. Van hem weten we al bij zijn eerste optreden dat hij de dood zal vinden. Hij wordt er in de storm op uit gestuurd om foto’s te maken, speciaal voor de AIVD, die op zoek is naar de sportwagen van Anne. Bij de regering denkt men namelijk dat de dijken niet zomaar doorgebroken zijn, maar  dat er sprake is van een terroristische aanslag die verband houdt met een Bosnisch-Servische gevangene die in Scheveningen zit. Anne is getrouwd met een hoge piet op het ministerie van Veiligheid en Justitie. Is er sprake van chantage?

Terwijl het water maar blijft stijgen - Leiden, de streek rond Aalsmeer en delen van Delfland zijn al ondergelopen - en er vele doden vallen, concentreert het verhaal zich op enerzijds Anne en Wessel, anderzijds op de piloot en de regering. Is er inderdaad sprake van een aanslag? Of zijn de dijken niet goed onderhouden? Wat als er nog meer water komt, en behalve de Haarlemmermeer ook Rotterdam bedreigd wordt?

Een spannende thriller gebaseerd op iets wat niet eens zo heel buitenissig is. Het zou zo maar kunnen gebeuren! Persoonlijk ken ik de beschreven omgeving niet, maar als de lezer daar toevallig zou wonen, dan is hij voortaan beducht voor stormachtige dagen.
De wateroverlast zelf is heel plastisch beschreven, vooral die scene met de koe, de rillingen lopen over je lijf. Als de lezer geen problemen heeft met een traag begin, en onbeantwoorde vragen, dan heeft hij hier een prima boek aan!

Thomas van Slobbe is één van de meest originele en invloedrijke denkers uit de natuurbeweging. Als directeur van Stichting wAarde staat hij aan de basis van het denken over natuurvervaging en het post-natuurlijk leven. Van Slobbe is auteur van diverse boeken over klimaatverandering (deels onder pseudoniem Ruben van Dijk), en werd in 2009 uitgeroepen tot één van de 100 meest invloedrijke Nederlanders op het vlak van duurzaamheid.

ISBN 9789050116718 | paperback | 280 pagina's | Uitgeverij KNNV | september 2018

© Marjo, 14 januari 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Vraag niet om genade
Max Anger serie 1
Martin Österdahl

In de nacht van 22 op 23 februari 1944 vielen er bommen op Stockholm, afkomstig van Russische vliegtuigen. Zweden was neutraal in de Tweede Wereldoorlog maar had de Duitsers toegestaan om het spoor te gebruiken voor troepentransport naar Noorwegen. Tegelijk was er de oorlog tussen Finland en Rusland en was er in dezelfde nacht een bombardement op Finland.

Vormt een van deze twee feiten de achterliggende oorzaak voor de bommen? Hadden de piloten zich vergist, zoals Rusland later verklaarde? Of was het een waarschuwing voor Zweden zich buiten de oorlog met Finland te houden?
Een van de gevolgen was dat in de wijk Eriksdal het openluchttheater verdween in een krater met een omtrek van ruim vijf meter. Het is verbazingwekkend dat er slechts enkele gewonden vielen!

Al eerder zijn er stemmen opgegaan dat er iets heel anders achter stak. Tore Forsberg (1933 – 2008), commissaris bij de Säkerhetspolisen (de Zweedse nationale veiligheidsdienst) opperde dat er sprake was van een pressiemiddel: Rusland wilde dat Zweden een Russische geheim agent zou vrijlaten.

Toen Martin Österdahl het plan opvatte om een trilogie te gaan schrijven rond het personage Max Anger, maakte hij voor het eerste deel gebruik van bovenstaande feiten, die hij laat meespelen in het verleden van Max. In ‘Vraag niet om genade’ is Max op zoek naar zijn afkomst. 

Het is het jaar 1996, er zijn verkiezingen op handen in Rusland, waar Jeltsin de zittende president is. Max’ geliefde, Pashie Kovalenko werkt in St. Petersburg voor de Zweedse organisatie Vektor, waar Max ook voor werkt, en bestudeerde de achtergronden van de Russische verkiezingen. Tot zij niets meer van zich laat horen!
Zij is een Tataarse dus Russisch. In het verhaal wordt beschreven hoe Stalin het Tataarse volk het liefst zag verdwijnen en daar ook veel moeite voor deed.

Er is een cyberaanval op het telefoonnetwerk in Stockholm, het hele netwerk is lamgelegd. Als Pashie, evenmin nog bereikbaar op haar Zweedse telefoon, uit beeld verdwijnt, laat Max zijn eigen onderzoek even voor wat het is, en vertrekt naar St. Petersburg, maar zijn vriendin blijft spoorloos. Max ontdekt wie er achter de verdwijning zit, en vreest voor haar leven. Terecht, zo lezen we. Ze is in handen van de leider van de Russische organisatie, een meedogenloze man, die tegen de achtergrond van de Russische politiek snode plannen smeedt.
Via deze man komen heden - 1996 - en verleden - 1944 - samen.

Martin Österdahl (1973) studeerde Russisch, Oost-Europese culturen en economie. Hij werkte twintig jaar in de televisiewereld. Ook heeft hij een tijdlang in Rusland gewoond. Zijn werk als producer heeft hem een filmisch oog gegeven en met zijn talent als schrijver zet hij hier een fantastisch debuut neer. Het is een erg spannende thriller die door de vele historische feiten extra boeiend is.
Het is evenwel ook een harde thriller. Als je weet dat er nog twee boeken moeten volgen, kun je op je vingers natellen dat bepaalde personages in leven moeten blijven, maar voor heel veel andere geldt dat niet. En zij vinden hun dood niet in hun eigen bed omringd door hun naasten.
Niet voor tere zieltjes, maar erg goed geschreven en met overtuigende dialogen. Hoewel er veel informatie op de lezer af komt is het verhaal goed te volgen. Het vormt bovendien een uitdaging voor de schrijver: kan een tweede deel nog beter dan dit?

ISBN 9789026336973 | paperback | 511 pagina's | Ambo Anthos | september 2018
Vertaald uit het Zweeds door Neeltje Wiersma

© Marjo, 27 december 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De straf die ze verdient
Elizabeth George

30 jaar geleden verscheen ‘Tot de dood ons scheidt’, het het eerste boek in de Lynleyreeks.
In ‘De straf die ze verdient’, het twintigste boek (!), zijn inspecteur Lynley en zijn medewerker brigadier Barbara Havers nauwelijks ouder geworden. Ook hun werkwijze is nog dezelfde: met veel psychologisch inzicht in daders en verdachten, ontwarren zij minutieus - en daardoor langzaam - het raadsel van de zaak waar zij bij betrokken worden. Barbara Havers gaat daarbij nogal eens buiten haar boekje, maar Lynley, de man die ondanks zijn afkomst – hij is sir Lynley – inspecteur is gebleven, heeft geen moeite met haar manier van werken.

In een eerder verhaal weigerde hij een promotie, zodat Isabelle Ardery de baan kreeg. Ardery heeft een hekel aan Havers, en laat dat ook merken. Als Scotland Yard bij een vermoedelijke zelfmoord betrokken raakt, krijgt ze de opdracht van de grote baas Hillier om Havers mee te nemen en er voor te zorgen dat die zodanig blundert dat ze eindelijk overgeplaatst kan worden. Maar Barbara is niet gek, en ze weet zich gesteund door Lynley, met wie ze in contact blijft.

In het Engelse stadje Ludlow is de plaatselijke diaken dood in zijn cel gevonden, waar hij verbleef na zijn arrestatie op verdenking van misbruik. De diaken was als vrijwilliger bij veel verenigingen en clubjes betrokken, en de dorpelingen zijn verbijsterd, door de beschuldiging en door zijn dood. Ook de vader van de man gelooft niet dat zijn zoon dit gedaan heeft, hij eist nader onderzoek. Omdat hij politieke invloeden heeft, wil Hillier de zaak snel afgerond hebben. Ardery wil hem graag van dienst zijn, maar Havers ontdekt dat er feiten zijn die niet kloppen of toch vragen oproepen.

Terwijl Ardery in Londen worstelt met haar drankprobleem, vertrekt Barbara voor een tweede keer naar Ludlow, nu met Lynley. In het stadje wordt nogal wat in de doofpot gestopt, het is een hele klus voor Lynley en Havers om uit te zoeken wie er liegt en wie de waarheid vertelt.

Elizabeth George gebruikt ruim 700 pagina’s om de plot langzaam uit de doeken te doen. Zoals we gewend zijn worden ook de persoonlijke besognes van de speurders in het verhaal betrokken. Havers doet verrassend genoeg aan tapdansen!

Naast de vraag of de diaken schuldig is aan misbruik, en of hij zelfmoord gepleegd heeft of toch vermoord is, komen er ook thema’s aan de orde als gebroken gezinnen, en verslavingsproblematiek. De vraag in hoeverre ouders hun invloed moeten uitoefenen bij de toekomst van hun kinderen wordt behandeld en we krijgen toeristische informatie over Ludlow, een plaats in het Engelse graafschap Shropshire. Het plaatsje staat bekend om het Ludlow Festival, een groot jaarlijks festival dat voor een groot deel in het teken staat van Shakespeare. En omdat Havers zich op aanraden van Lynley in Shakespeare verdiept heeft, komen er ook nog literaire citaten aan te pas. Van alles wat dus eigenlijk, veel meer dan alleen een plot. Liefhebbers van de Lynleymysteries weten dat en zullen ook smullen van dit uitgesponnen verhaal.

Elizabeth George (Ohio, VS, 26 februari 1949) is de auteur van negentien thrillers in de Inspecteur Lynley-reeks. Daarnaast schreef ze de spannende 4-delige crossoverserie ‘Het Fluistereiland’. George begon op haar zevende al met schrijven. Na haar studie Engels en een master in psychologie werkte ze als docent Engels en als remedial teacher.

ISBN 9789400508514 | Paperback | 729 pagina's | A W Bruna| september 2018

© Marjo, 20 december 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER