Dicht bij huis
Cara Hunter

De 8-jarige Daisy Mason is verdwenen van een tuinfeest bij haar ouders en inspecteur Adam Fawley en z'n team worden ingeschakeld om het meisje op te sporen. De ouders van het meisje reageren soms nogal vreemd,  hetgeen natuurlijk voor allerlei speculaties zorgt. Men wil bijvoorbeeld niet dat de kamer van het meisje doorzocht wordt. Een kamer die zo vol is met de naam van de dochter, dat het onnatuurlijk aanvoelt. Alles is op elkaar afgestemd en overal komen madeliefjes in terug.

Via flashbacks leren we ook meer over Daisy Mason, die zich kennelijk een beetje schaamt voor haar ouders. Het gezin is wat minder ideaal dan ze naar buiten toe willen tonen. Met iedereen lijkt wel iets aan de hand te zijn. Zo is de vader wat minder de hardwerkende aannemer, dan hij naar buiten lijkt te zijn. Bovendien heeft hij nog een zoon uit een eerder huwelijk, die hij negeert. De moeder is als kind betrokken geweest bij de dood van haar zusje. De 10-jarige zoon Leo is geadopteerd en blijkt het foetaal alcohol syndroom te hebben. Hij wordt mede daardoor gepest op school.

Adam Fawley is zelf onder tragische omstandigheden een zoon verloren, maar dat speelt verder nauwelijks een rol in het verhaal, hoewel we aan het eind van het boek wel lezen wat er precies is gebeurd. Het privéleven van de politiemensen speelt in het verhaal verder sowieso nauwelijks een rol. De inspecteur is getrouwd met Alex en z'n overleden zoon heet Jake. - Op pagina 250 wordt de zoon overigens een keer Jack genoemd, hetgeen een foutje is. - En een rechercheur heeft een cyperse kater met de naam Hector.

Hoewel het boek niet verdeeld is in hoofdstukken, leest het wel lekker weg. Het verhaal wordt onderbroken met berichten op Twitter over de verdwijning, waarbij op een gegeven moment de onderbuik van de samenleving flink van zich laat horen. Dit escaleert op een gegeven moment. Verder zijn er krantenartikelen en wat berichten uit een Facebookgroep die in verband met de vermissing aan is gemaakt.
Het verhaal heeft een dubbel einde, waar ik niets van wil verklappen.

Ik kijk nu al uit naar het volgende deel van de serie, dat al in het Engels is verschenen.

ISBN 9789044638363 | Paperback | 335 pagina’s | Prometheus | november 2018
Vertaald door Ireen Niessen

© Renate 12 november 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Opgejaagd Wild
Wouter Helders

De Nederlander Sam de Wild is met een aantal andere commando’s op missie in de jungle van Frans-Guyana. Van het resultaat hangt zijn verdere carrière af. Wat hij evenwel niet weet is dat iemand hem via trackers volgt, iemand die vast van plan is zijn missie te laten mislukken, gewoon omdat hij niet wil dat er überhaupt iemand de missie volbrengt.

Dan is er een Franse officier die bezig is met duistere praktijken, en Sam komt te dichtbij. De Fransman weet nog meer aan de touwtjes te trekken met als gevolg dat Sam ontslagen wordt!  Als SFS, Special Forces Solutions, hem benadert om als huurling dienst te nemen, moet hij die kans wel aangrijpen. Er moet tenslotte brood op de plank!

Het gaat om de beveiliging van de dieren tegen stropers, in een nationaal park in Zuid-Afrika, dat uitgebreid gaat worden over de grenzen heen. Ook hier loopt Sam tegen duistere zaken aan, stropers verdienen nu eenmaal goud geld met de uitvoer van onder andere ivoor naar China. Een blanke Afrikaner die Sams baas is, probeert nog een laatste slag te slaan met illegale praktijken, en Sam zit hem danig in de weg. Zeker als een vriend van Sam vermoord wordt. Als hij denkt wraak te nemen op de moordenaar, wordt hij zelf verdacht van moord en begint een spannende jacht waarbij hij veelal op ingenieuze manier uit handen van zijn achtervolgers weet te blijven.
Maar opnieuw zijn zijn spullen voorzien van opsporingsapparatuur en ziet het er naar uit dat de overmacht te groot is.

Intussen volgen we ook de Vlaamse journaliste Sofie Lafleur, die we kunnen kennen uit twee eerdere thrillers waarin zij een rol speelde. In het laatste verhaal is er een aanslag op haar gepleegd, ze kampt nog met de naweeën daarvan en is nog niet aan het werk. Maar als ze het verhaal van Sam te horen krijgt, hoe die waarschijnlijk onterecht ontslagen is door Defensie, begint het weer te kriebelen en ze vertrekt naar Johannesburg om te achterhalen wat Sam allemaal heeft meegemaakt.

Een pure actiethriller zonder lange uitweidingen. Je wordt als lezer meegesleurd in achtervolgingen, waarbij er vaak gewisseld wordt van vertelperspectief, hetgeen de spanning nog verhoogt. Ook zonder uitgebreide beschrijvingen weet je precies in wat voor omgeving Sam - en anderen - zich bevinden, of dat nu de jungle is of de Zuid-Afrikaanse savanne. Dat is zodanig in het verhaal verwerkt dat het verhaal niet vertraagt.
Deze snelheid verhindert de schrijver niet om af en toe ook wat moois neer te zetten:

‘This is Africa. Alles is anders hier. Dat was zeker lijkt, kan een dag later heel anders zijn. Zuid-Afrika is als een slecht opgeknapte oldtimer. De carrosserie ziet er goed uit vol speelse lijnen en authentieke details, maar van dichtbij zie je dat de lak begint af te bladderen en als je de motorkap opent, ontdek je dat de hele bende verroest en verrot is.’

Wouter Helders blijkt zelf jarenlang als militair journalist voor Defensie uitgezonden te zijn geweest, en weet duidelijk waar hij het over heeft. En het thema is helaas nog steeds actueel. Er wordt nog steeds illegaal gejaagd op wilde dieren, vooral olifanten en neushoorns.

Tegenwoordig is Wouter Helders (1983) communicatieadviseur voor het Ministerie van Defensie. Zijn debuut, Machtstrijd, haalde de shortlist van de Diamanten Kogel en won de Hebban Thriller debuutprijs. Verraad, Wouters tweede thriller, werd door ThrillZone genomineerd voor beste Nederlandstalige Thriller. Opgejaagd Wild is het derde deel uit de Sofie Lafleurreeks.

ISBN 9789491875687 | Paperback | 320 pagina's | LetterRijn | september 2018

© Marjo, 15 november 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Verknipte tegenstander
Deel 5 in de VT reeks.
Melissa Skaye

Verknipte tegenstander is het vijfde deel met rechercheurs Sanne Philips en Luca Borra in de hoofdrol. Omdat de delen elkaar opvolgen is het voor een goed begrip wel aan te raden dat je de boeken op volgorde leest.

De rechercheurs Sanne Philips en Luca Borra werken al een hele tijd samen op locatie hetgeen soms een broeierig sfeertje veroorzaakt. In de eerdere delen van deze serie hebben de rechercheurs de zaak opgelost van Joris Kracht, een man die jarenlang vrouwen mishandelde, verkrachtte en ook vermoordde. Sannes moeder was een van de slachtoffers, vierentwintig jaar lang was ze in handen van die bruut. Het is de reden waarom Sanne rechercheur is geworden.

Hoewel Joris in de zwaar beveiligde gevangenis  te Vught zit, weet hij nog steeds Sannes leven zuur te maken. Ze krijgt brieven waarin hij haar sommeert hem te komen opzoeken. Ook haar moeder ontvangt deze brieven, maar omdat zij zich teruggetrokken heeft in Drenthe, weet ze dat gelukkig niet. Sanne geeft toe aan haar onrust, ze zoekt de man op. Hij refereert namelijk aan de vondst van botten in een bos in Friesland. Wat heeft Joris daar mee te maken? Wat weet hij?

Helaas blijkt dat hij nog steeds spelletjes speelt, en Sanne komt er niet achter. Maar de zaak in Friesland houdt haar wel bezig. Als Luca haar vertelt dat de vrouw en dochter van een vriend van hem verdwenen zijn, ontstaat er een driehoek. Amersfoort komt er bij. Sanne heeft het gevoel dat de drie zaken met elkaar te maken hebben, maar ze heeft geen idee hoe dan.

Dat wordt langzaam duidelijk. We volgen Sanne en haar onderzoek en haar amoureuze betrekkingen, maar daarnaast ook ene Tijs, die later de vriend van Luca blijkt te zijn. Tijs heeft een vreselijk verleden, dat hij het liefst zou vergeten. Maar nu zijn vrouw en dochter zijn verdwenen, gaat dat niet langer.

Vanaf het begin is het verhaal intrigerend. Want wat hebben het verhaal van Tijs en Sanne met elkaar te maken? Is het meer dan alleen maar een zaak voor Sanne?
Onder de vele personages zijn een paar nieuwe collega’s, en de paragnost Will de Jager, die in eerdere boeken al zijn opwachting maakte. Hij heeft een geheimzinnig verleden, dus het zou zomaar kunnen dat we in een volgend verhaal zijn geheimen moeten ontrafelen.

In een nawoord vertelt Melissa Skaye hoe ze niet alle gruwelijkheden uit haar duim heeft gezogen. Een deel is op verschrikkelijke waarheid gebaseerd. Dat maakt het verhaal nog akeliger, en het is al niet voor tere zielen. De ontknoping is superspannend, maar niet geheel en al bevredigend: behalve naar aanleiding van Will moeten er nog wat draadjes vastgeknoopt worden. Een deel zes staat ons te wachten!

Melissa Skaye (1972) is auteur van de VT-thrillerreeks: Virtuele tango, Verboden tranen, Verleden tijd en Verminkte toekomst. Ook is zij auteur van de thriller In onschuld en van de fantasyreeks Jeremy Jago.

ISBN 9789491875649 | paperback | 300 pagina's | LetterRijn | oktober 2018

© Marjo, 11 november 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Helicopter Heist
Jonas Bonnier

September 2009: Brutale geldroof in Zweden. De krant schrijft:

Overvallers hebben in de Zweedse hoofdstad Stockholm op spectaculaire manier toegeslagen. Zij overvielen woensdagochtend vroeg een groot gelddepot en maakten een nog onbekend bedrag buit.

Dit is het verhaal dat Jonas Bonnier inspireerde om het verhaal te schrijven over de vier jonge mannen uit de buitenwijken van Stockholm, die een ondenkbare overval pleegden, waarbij hij voor een groot deel de feiten volgt zoals ze bekend zijn.

Sami Farhan is een beroepscrimineel, die besloten heeft op het rechte pad te blijven. Hij heeft nu een vrouw en een kind, tweede op komst. De laatste slag die hij wil slaan – er moet tenslotte gegeten worden – mislukt doordat hij opgelicht wordt. Ook Michel Maloof wil eigenlijk geen overvallen meer plegen. Maar de tip die hij krijgt van een werkneemster van het grootste gelddepot van Zweden (dat zich notabene naast het politiebureau bevindt!) is eigenlijk te mooi om te laten liggen.
Ze fantaseren er wat over en het idee groeit. Met z’n tweeën gaat het nooit lukken en ze halen er nog twee jonge mannen bij, Niklas Nordgren die op technisch terrein heel handig is en Zoran Petrovic, de man die alles weet te ritselen.
De plannen worden uitgewerkt, en gaandeweg gaan ze beseffen dat het mogelijk moet zijn om de miljoenen kronen die daar liggen buit te maken. Met een helikopter, dwars door het glazen dak, nooit eerder vertoond! Maar het moet kunnen…

Natuurlijk zijn er diverse haken en ogen: ze moeten ook anderen erbij betrekken. Mensen die zorgen voor de helikopter, die er voor zogen dat de politie niet kan uitrukken en andere hand- en spandiensten verlenen. Die mensen mogen niet meer weten dan wat nodig is voor hun taak, en ze moeten er op vertrouwen dat ze hun mond houden.En er is de hoofdinspecteur van politie Caroline Thurn. Zij ontdekt dat er iets broeit, maar kent geen details. Zal zij de overval kunnen voorkomen? De kop van het verhaal doet vermoeden van niet, maar er zit wel een staartje aan het verhaal.

Jonas Bonnier heeft gedegen onderzoek gedaan naar hoe de overval gepland werd. Ook sprak hij met de daders, toen ze weer op vrije voeten waren.
In het verhaal schetst hij de achtergrond van vooral Michel Maloof en Sami Farhan (schuilnamen natuurlijk). Waarom wilden ze deze overval plegen? Hoe zijn ze te werk gegaan? En hoe kwam het dat de politie, die lont geroken had, toch niet in staat was de overval te voorkomen?
De helft van het verhaal gaat over de voorbereiding, die maanden duurde, de rest over de spectaculaire overval zelf. Het is een gedetailleerd verhaal geworden, dat als je eenmaal door het ietwat taaie begin heen bent boeiend en spannend wordt.
Het is niet vreemd dat dit boek verfilmd wordt! Beschrijvingen van Stockholm die in het boek wat vertragend werken, zijn in beeld natuurlijk niet nodig.
Het is indrukwekkend te lezen hoe zo'n overval georganiseerd wordt!

Jonas Bonnier (1963, Stockholm) was CEO en directeur van de Bonnier Group. Bonnier schreef al eerder boeken, maar dit is het eerste vertaalde boek.

ISBN 9789044352047 | paperback | 448 pagina's | House of the Books| juni 2018
Vertaald uit het Engels door Nathaly Schrijnder

© Marjo, 6 november 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Persona
Soraya Vink

Elvira Selas is na een mislukte actie gedwongen haar werk als undercoveragente stop te zetten en na een jaar in Spanje keert ze terug naar de politie, waar ze een laatste kans krijgt op de afdeling Zware Crimininaliteit. Ze krijgt de leiding over een team dat de moord op een vrouw onderzoekt. Deze is door haar dochter gevonden met een doorgesneden keel, terwijl de tong van het slachtoffer verdwenen is. Ook is er een rouwkaart met een Latijnse tekst gevonden. Bij het onderzoek ontdekt een van de teamleden dat het slachtoffer niet lijkt te bestaan. De personen die met haar naam in de administratie te vinden zijn, zijn allemaal dood, of te jong.
Dan duikt er een tweede slachtoffer op, dat op zeer gruwelijke wijze om het leven is gebracht. Bij dit slachtoffer is een pink afgesneden. De identiteit van dit slachtoffer lijkt niet te achterhalen te zijn, maar als Elvira een aanwijzing vindt, besluit ze die niet te delen en op eigen houtje verder onderzoek te doen.

Dit is niet de enige verhaallijn in dit boek. Haar werk als infiltrant onder de naam Alba Grandes heeft ze niet echt beëindigd. Ze vermoedt dat haar broer nog betrokken is bij het drugsnetwerk, waarin ze geïnfiltreerd was en wil hem opsporen. In verschillende hoofdstukken, waarbij duidelijk is aangegeven dat ze zich in het verleden afspelen, krijgen we een beeld van haar leven als infiltrant. In de proloog zien we dat ze iemand doodschiet, waarna ze haar leven als infiltrant op moet geven.

Deze moord is de reden waarom ze verhoord wordt door interne zaken. Ze weten weliswaar niet dat zij de moord heeft gepleegd, maar zij is de laatste die de man levend heeft gezien. Interne zaken zit dus achter haar aan en zij wil vermijden dat ze meer te weten komen. Haar verleden als infiltrant betekent ook dat ze gedwongen is om gesprekken te voeren met een psycholoog, om de gebeurtenissen uit dit verleden een plek te geven.

Het is een spannend boek geworden, dat me wel nieuwsgierig maakt naar een volgend verhaal. Soms zitten er wel wat dingen in, die wat vreemd overkomen, maar goed, mensen doen nu eenmaal niet altijd de dingen die het verstandigst zijn.

ISBN 978 94 027 3090 6 | Paperback | 382 pagina’s | Harper Collins | oktober 2018

© Renate 4 november 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Sluipwesp
Annerieke de Vries

Een sluipwesp is een insectachtig dier dat in veel soorten in de natuur voorkomt. Het is een parasitoïde (niet te verwarren met een parasiet), wat betekent dat de eitjes in een 'gastheer' worden gelegd die vervolgens wordt gedood. De gastheer biedt voldoende voedingsstof aan de eitjes om te kunnen ontwikkelen tot volgroeide insecten. Sluipwespen zijn juist door deze eigenschap ook nuttig: ze worden in de biologische landbouw gebruikt als bestrijdingsmiddel tegen bijvoorbeeld bladluizen en witte vlieg. Een sluipwesp is dus een dodelijk wezen. Hij profiteert van zijn 'gastheer', voor eigen gewin.

In dit debuut van Annerieke de Vries kunnen verschillende personages worden aangemerkt als 'sluipwesp'. Het zijn mensen die niets ontziend te werk gaan en profiteren van anderen. Zo'n 'andere' is hoofdpersoon Maud. Na een ongelukkig huwelijk met de narcistische Derek, die er ook voor heeft gezorgd dat zij haar zoontje Mees niet meer mag zien, heeft zij een baan gevonden als visagiste / verzorger van de doden. Zij zorgt ervoor dat overledenen, met name wanneer ze verongelukt zijn, weer enigszins presentabel gemaakt worden zodat dierbaren afscheid van hen kunnen nemen. Een dankbaar maar ook eenzaam beroep. Wanneer ze Sjoerd, een goede bekende van haar die haar helpt de voogdij over haar zoontje terug te krijgen, te verzorgen krijgt en ze het idee heeft dat er iets niet in de haak is met de oorzaak van zijn dood, gaat ze de strijd met zichzelf aan (ze zal weer naar buiten moeten treden) en gaat ze op zoek naar antwoorden.

Het idee voor de plot is intrigerend. De hoofdpersoon spreekt tot de verbeelding en de setting van het verhaal (een mortuarium) is altijd goed voor een paar sinistere scènes. Maud wordt vanaf het begin goed gepositioneerd en je krijgt een mooi beeld van wat haar werk inhoudt. Het karakter van Maud komt minder goed uit de verf. Dat geldt trouwens voor praktisch alle personages. Ook de uitwerking van het verhaal, de emoties, de verdieping van de karakters is niet voldoende. Daardoor voel je bijvoorbeeld niet echt de wanhoop van Maud bij de zoektocht naar haar zoontje of haar drang om de moordenaar van Sjoerd te vinden. Je wilt als lezer meer aansluiting vinden; er moet een emotionele verbinding gelegd worden zodat je mee kunt voelen. Dat heeft de auteur helaas niet mee kunnen geven.

De opbouw van het verhaal zit goed in elkaar en Annerieke de Vries kan haar ideeën prima overbrengen naar de lezer. Maar het schuurt hier en daar wel tegen ongeloofwaardigheid aan. Zoals bijvoorbeeld het moment dat Maud – toen ze te weten was gekomen waar haar zoontje naar school gaat – open en bloot op straat gaat staan kijken terwijl ze weet dat haar ex-man in de buurt moet zijn. De plot is goed gevonden maar komt net een tikkeltje te geforceerd over. 

Annerieke de Vries heeft met dit debuut een mooi verhaal neergezet in een heldere en duidelijke schrijfstijl die aanspreekt, maar die inhoudelijk teveel aan de oppervlakte blijft. Dat resulteert in een makkelijk te lezen verhaal dat de lezer echter ook makkelijk weer vergeet.
Complimenten trouwens voor de prachtige cover!

ISBN 9789461092984 | Paperback | 232 pagina's | Uitgeverij De Crime Compagnie | februari 2018

© Janneke Bouwman,  5 november 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.evechase.com

Het verloren meisje
Eve Chase

“Words that dance on the tongue”, dat zijn woorden die de Engelse, in Oxford woonachtige Eve Chase wil schrijven. En dat is haar goed gelukt in haar tweede boek: Het verloren meisje. Het is geschreven in een mooie, poëtische stijl die aangenaam leest, waarbij het verhaal als tegenhanger een duister mysterie van vermissing en moord herbergt.

Het boek kent 2 tijdlijnen: de zomer van 1959, waarin de 4 tienerzusjes Wilde logeren bij hun oom en tante op het mooie landhuis Applecote Manor. Vijf jaar geleden is hun nichtje Audrey spoorloos verdwenen en sinds die tijd hebben ze hun oom en tante niet meer gezien.

Bij de tweede tijdlijn is het ruim vijftig jaar later en kopen Jessie en haar man Will Applecote Manor en gaan daar wonen met hun 2 kinderen: de 16-jarige Bella (dochter van Will uit zijn eerste huwelijk) en hun peuter Romy. Bella, haar 16-jarige stiefdochter, maakt het Jessie niet gemakkelijk en dat wordt er tijdens die eerste zomer op Applecote Maner niet beter op.

Eve Chase schetst met haar heldere schrijfstijl een duidelijk beeld van het leven van de verschillende bewoners van Applecote Manor in heden en verleden. De band van de zussen Wilde wordt door de ik-persoon Margot omschreven als: 'Ik weet niet wie wij zullen zijn zonder elkaar om ons te onderscheiden. Haal een van ons er tussenuit en we zullen allemaal ons evenwicht verliezen, alsof er een poot onder de keukentafel uit wordt gezaagd'. En dat is precies wat er die zomer gebeurt wanneer 2 jonge mannen aandacht aan de zussen besteden. Rivaliteit, jaloezie en wantrouwen eisen hun tol; de hechte zussenband valt uit elkaar. Daarbij drukt de verdwijning van Audrey nog steeds een grote stempel op het dagelijks leven op Applecote Manor.

Ook in het gezin van Jessie heerst onrust. Will moet onverwacht veel weg voor zijn werk, waardoor Jessie in een groot huis achterblijft met een onwillige stiefdochter en een omgeving die haar niet echt verwelkomt.

De personages, het huis en de directe omgeving worden beeldend beschreven. Je kunt je goed verplaatsen in de levens van de mensen in heden en verleden. Er verschijnen de laatste tijd veel boeken waarin de schrijver de plot vertelt door gebruik te maken van verschillende tijdlijnen. Dat wordt de ene keer beter uitgewerkt dan de andere. Eve Chase beheerst deze techniek uitstekend; zij slaagt erin de lezer moeiteloos mee te nemen van die heftige zomer in 1959 naar het heden en terug. Beide delen, die afwisselend per hoofdstuk naar voren komen, zijn boeiend met een langzaam oplopende spanningsboog.

Het verloren meisje is een meeslepende roman, een kruising tussen een feelgood roman en een thriller. Daarbij dient opgemerkt te worden dat het thrillerdeel gebruikt wordt als vehikel om de verhoudingen in de gezinnen die Applecote Manor bewonen op scherp te zetten. Hoe gaan ze met tegenslagen om en hoe beïnvloedt dat hun levens. Het is – ondanks de super intrigerende proloog die je direct het verhaal inzuigt – niet de hoofdmoot van het boek.

De karakters van de zusjes Wilde, Jessie en haar stiefdochter Bella zijn goed uitgewerkt; de onderlinge band komt heel duidelijk naar voren. Veel lezers zullen zich gemakkelijk in personages of gebeurtenissen kunnen herkennen. Dat maakt dit boek tot een aangenaam leesavontuur die dicht op de huid kruipt. De toevoeging van een goed uitgewerkt mysterie verhoogt dat gevoel alleen maar.

ISBN: 9789022577301 | Paperback | 332 pagina's | Uitgeverij Boekerij | maart 2018|
vertaald door Lydia Meeder

© Janneke Bouwman, 1 november 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De dood heeft blauwe ogen
Karin Hazendonk

Als jonge meisjes ontsnappen aan de aandacht van oplettende ouders kan het heel verkeerd met ze aflopen!

De vijftienjarige Hannah is tot over haar oren verliefd op een jongen dj, Xander, die tot haar blijde verrassing in de omgeving komt optreden bij een schuurfeest. Ze mag er helemaal niet heen, ze is immers nog geen zestien, maar haar vriendin Ilse wel. En die weet wel hoe ze er voor kunnen zorgen dat Hannah binnen komt. Hannah weet met valse voorwendselen toestemming te krijgen van haar vader, schaft met hulp van Ilse de juiste kleding en make-up aan en daar staat ze dan: voor het podium, in aanbidding starend naar de jongen voor haar, die haar op zijn beurt nauwelijks ziet staan.Maar als iemand haar vertelt dat die jongen haar wil zien in de pauze, gaat ze zonder vragen met die onbekende mee.
Wat daarna gebeurt maakt haar leven kapot.

Als Hannah niet thuis komt, is haar vader Jan van Dijk, niet alleen zeer ongerust, hij voelt zich ook schuldig. Heeft hij niet te makkelijk toestemming gegeven aan zijn oogappeltje? Als hun dochter ook de weken daarna niet gevonden wordt, is dat de doodsteek voor het huwelijk van haar ouders. Beide echtelieden hebben geheimen, ze leven met leugens die hun leven en hun huwelijk verzieken.

Loes de Koning is nog maar net aangewezen als familierechercheur, en zij krijgt de zaak toebedeeld. Behalve dat ze een prima rechercheur is, werkt ze vaak intuïtief, hetgeen haar vaak in de goede richting brengt. Zo is ze ook niet blind voor de vreemde gedragingen van haar partner, en doorziet ze de leugens van de ouders en van de vriendin van de verdwenen Hannah. 
Als het zwaar verminkte lichaam van een man gevonden wordt binnen hetzelfde gebied dreigt de zaak van Hannah opzij geschoven te worden. Of heeft deze moord te maken met haar verdwijning?

De zaak van de verdwenen tiener lijkt vrij snel opgelost (halverwege het boek) zodat je weet dat dit slechts de aanzet was tot een veel grotere zaak. De spanningsboog is vrij laag tot dan toe, maar dat komt later wel goed. Het wordt een krachttoer voor Loes de Koning om alles tot een goed einde te brengen, want ze wordt nogal tegen gewerkt door enkele hooggeplaatste belanghebbenden. Geld speelt een grote rol.
En dan dreigt het meisje de boel in de war te gooien…

De schrijfster gooit in deze thriller een heleboel op een hoop. Omdat ze meeslepend weet te schrijven en omdat haar hoofdpersoon, Loes de Koning, een vrouw is met wie je als lezer sympathiseert, komt ze er mee weg.De omgeving van Wassenaar en de polders waar het verhaal zich afspeelt, kent zij als haar broekzak, en dat voel je.

Karin Hazendonk (1961) studeerde financiële en commerciële administratie, trouwde, kreeg kinderen en werkte vijfentwintig jaar in de financiële sector. Het schrijven van thrillers gaat haar ook al vrij goed af.

ISBN 9789491875571 | paperback | 320 pagina's | Uitgeverij LetterRijn | juni 2018

© Marjo, 28 oktober 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De vrouw in de spiegel
Dennis Lehane

De vrouw in de spiegel is de veertiende thriller van Dennis Lehane (1965, VS). Naast dat hij enkele series heeft geschreven, heeft hij ook een paar stand-alones geschreven. Daar valt ook dit boek onder te scharen. Een aantal boeken zijn verfilmd, met niet de minste acteurs zoals Leonardo DiCaprio, Sean Penn en Kevin Bacon.

Lehane bouwt in De vrouw in de spiegel de spanning langzaam op; hij neemt alle tijd om de lezers uitgebreid met de 2 hoofdrolspelers kennis te laten maken. De levens van journaliste Rachel Childs en houthandelaar Brian Delacroix raken elkaar in de loop van een aantal jaren terloops tot ze als eind dertigers – beiden inmiddels gescheiden van hun eerste partner – elkaar weer tegen het lijf lopen en een relatie krijgen. Door psychische problemen krijgt Rachel pleinvrees en Brian ondersteunt haar wanneer ze na hun trouwdag drie jaar lang het huis niet meer uit durft. Ondanks deze beperking hebben Rachel en Brian een zeer gelukkig huwelijk. Stapje voor stapje gaat het beter en komt ze weer voorzichtig naar buiten. Haar hele wereld stort weer in wanneer ze tijdens een uitstapje erachter komt dat haar man haar heeft voorgelogen: hij is niet op zakenreis naar Londen maar is nog in de stad. In plaats van opnieuw onderuit te gaan, borrelt bij Rachel de woede omhoog en gaat ze op onderzoek uit. Wie is haar man?

Heb je eerst het gevoel een feelgood roman te lezen, op het moment dat Rachel op zoek gaat naar de waarheid over haar man ontwikkelt het boek zich meer in de richting van een thriller. Onverwachte plotwendingen, personen die niet zijn wie je denkt dat ze zijn, korte hoofdstukken waarin veel gebeurt; Lehane weet hoe hij zijn publiek moet boeien. Dat neemt echter niet weg dat het boek niet verrassend is en de uitkomst eigenlijk halverwege het boek al door het verhaal schemert.

Wat is dat ongrijpbare dat maakt dat je bij de ene thriller compleet in het verhaal gezogen wordt en het bloed in je aderen stolt bij alles wat de hoofdpersoon meemaakt, en dat je bij de andere thriller de meest afgrijselijke martelingen kunt lezen zonder dat je een spier vertrekt? Wat moet een schrijver in zijn of haar mars hebben om jou als lezer mee te sleuren in de roetsjbaan van een zinderend verhaal?

De vrouw in de spiegel is een boek dat noch het ene noch het andere uiterste benadert. Het is zo'n boek dat je op zich graag uitleest, het is vermakelijk en het boeit, en toch laat het aan het eind een licht gevoel van teleurstelling achter. Het is allemaal te gemakkelijk en de oplossingen voor problemen komen iets te toevallig naar voren. Dat doet afbreuk aan de verwachting die wordt gewekt ('Dit is Lehane op zijn best' – achterflap) dat je een fantastische thriller te pakken hebt.

Wanneer je probeert te analyseren waarom het boek niet aan de verwachting voldoet, is dat grotendeels doordat Lehane er niet in is geslaagd de hoofdpersonen goed uit de verf te laten komen. Ondanks mooie dialogen en veel nuttige informatie, met name over Rachel, haar journalistieke carrière en haar psychische problemen, blijft de lezer met een afstandelijke blik naar de protagonisten kijken. Dat ongrijpbare, het vermogen om de lezer bij de keel te pakken en niet los te laten voordat het laatste woord is gelezen, heeft de auteur in De vrouw in de spiegel helaas niet tevoorschijn weten te toveren.

ISBN 9789026336263 | Paperback | 396 pagina's | Uitgeverij AmboAnthos | januari 2018 | vertaald door Bert Meelker

© Janneke Bouwman, september 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER