Kleine zwarte leugens
Sharon Bolton

Op de Falklandeilanden is de rust weergekeerd na de oorlog met Argentinië, maar voor de Schotse oud-militair Callum die op de eilanden is blijven wonen, is de herinnering vaak nog heftig. Hij lijdt aan PTTS. Callum hoopt nog steeds dat zeebiologe Catrin met hem mee naar Schotland gaat. Drie jaar eerder hadden ze een relatie, maar Catrin was toen getrouwd met Ben, met wie ze twee zonen heeft.

En toen gebeurde het ergste wat een moeder kan overkomen: bij een ongeluk kwamen haar twee zonen om het leven. Haar beste vriendin Rachel lette even niet op, en de auto met daarin Catrins zoons stortte van het klif. Alsof dat niet genoeg was, kreeg Catrin daarna een miskraam en liep haar huwelijk stuk. Vanaf dat moment sloeg de vriendschap met Rachel om in pure haat.

Als er in de kleine gemeenschap opnieuw een kind verdwijnt, lopen de spanningen hoog op. Eerder verdwenen Jimmy Brown, zeven jaar oud, en Fred Harper, vijf jaar oud. Men ging uit van een ongeluk, maar de lichamen werden nooit teruggevonden. Nu de derde verdwijning een kind van toeristen betreft - Archie West, 3 jaar oud - is de politie er zeer op gebrand dit kind terug te vinden. Dood of levend.

Nu blijkt ook dat de omwonenden al langer in de veronderstelling waren dat Catrin aan het doordraaien was. Als zij bijna tweehonderd walvissen doodschiet - omdat zij gestrand zijn en anders een langzame dood zouden sterven - wordt ze openlijker beschuldigd. Zij heeft laten zien dat ze in staat is om te doden. Erger is dat Catrin dat zelf nu ook beseft, en haar wraakgevoelens laaien op, zeker nu de dag nadert waarop haar kinderen gestorven zijn. Haar onschuld wat betreft de verdwenen kinderen kan ze alleen aantonen als zij de kinderen vindt. Callum helpt daarbij. Intussen is er evenwel een hetze tegen Catrin aan het ontstaan, die te maken heeft met het cruiseschip dat vast ligt aan de kade.

Het verhaal wordt verteld in drie delen die elkaar overlappen in data tot de verhaallijnen bijeen komen op die fatale derde november. Eerst is Catrin aan het woord, dan Callum, en als derde Rachel. Die laatste is even een minder welkome verrassing. Er is een goede reden waarom ook zij verteller wordt, maar de lezer vindt haar op dat moment onsympathiek en wil liever terug naar Catrin of Callum. Natuurlijk lees je door, want de spanning neemt toe. Er is een vierde kind verdwenen!

Sharon Bolton zet haar lezers steeds op het verkeerde been, en komt met een vrij onverwachte maar logische ontknoping. Het is een tenenkrommend verhaal, met op de achtergrond nog wat geschiedenis, over de Falklandeilanden dus. Sharon Bolton woont in Londen, waar veel van haar thrillers zich afspelen. Ze weet als geen ander de sfeer van de donkerste kanten van de stad te beschrijven. Bolton is winnaar van de Mary Higgins Clark Award en genomineerd voor de ITW Thriller Award, de CWA Gold Dagger en de Barry Award.

ISBN 99789400508064 | paperback | 416 pagina's | Bruna| januari 2017

Vertaald uit het Engels door Anda Witsenburg

© Marjo, 5 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.louisejensen.co.uk

Het zusje
Louise Jensen

Al maanden sleept het leven van Grace zich moeizaam voort. Haar vriend Dan moedigt haar aan de draad weer op te pakken maar het lukt Grace niet. Terwijl Dan met zijn vrienden voetbalt en de kroeg induikt, praat Grace thuis tegen haar kat Miekie. Haar hoofd tolt nog altijd van de vreselijke gebeurtenis die een paar maanden geleden haar leven volledig op zijn kop zette. Charlie is dood. Haar beste vriendin is er niet meer.

Tijdens de uitvaartdienst is Charlies moeder Lexie vreselijk tegen haar tekeer gegaan. Ze gaf Grace de schuld van Charlies dood. Steeds als Grace aan die vreselijke dag terugdenkt, lijkt de knoop in haar maag te groeien. Charlie was haar redder in nood toen ze als jong meisje, na een gruwelijke gebeurtenis, bij haar grootouders introk en naar een andere school in een andere stad moest. Als Charlie die eerste schooldag niet voor haar in de bres was gesprongen, was ze misschien de rest van haar schooltijd het slachtoffer van pestkoppen geweest.

Grace heeft nooit geweten waarom Charlie op haar achttiende ineens verdween. Toen ze jaren later weer opdook was er geen tijd voor een verklaring. Nu spoken de laatste woorden van Charlie dagelijks door haar hoofd:

“Ik heb iets vreselijks gedaan, Grace. Ik hoop dat je me kunt vergeven.”

Grace heeft geen idee waar Charlie op doelt. Charlie is helemaal niet tot vreselijke dingen in staat. Heeft het soms met Charlies vader te maken? Kort voor Charlie verdween, probeerde ze haar vader op te sporen. Heeft ze hem gevonden? Grace besluit ook naar hem op zoek te gaan. Wie weet kan hij haar meer vertellen over de jaren dat Charlie ver bij haar beste vriendin vandaan was.

Er zit niets anders op dan Lexie, die gelukkig weer wat gekalmeerd is, te benaderen. Charlies moeder heeft altijd steevast geweigerd de naam van Charlies vader te onthullen maar dit keer is ze loslippiger. Charlie is geboren uit een eenmalig samenzijn van Lexie en Paul Lawson, een muzikant. Grace heeft geen idee hoe ze hem op moeten sporen. Simpelweg googelen heeft geen zin want er blijken wereldwijd heel wat Paul Lawsons te bestaan. Gelukkig komt Dan op het lumineuze idee een oproep op internet te plaatsen. Wie weet is Paul Lawson nog steeds muzikant of herinnert iemand zich hem van vroeger.

Dans idee blijkt briljant te zijn. Binnen de korte keren meldt ene Anna zich. Ze beweert Paul Lawson te kennen. Wanneer Grace haar in een cafeetje ontmoet, klikt het onmiddellijk. Anna vertelt Grace tot haar grote verbazing dat ze een dochter van Paul is en dat haar vader niet meer leeft. De aanvankelijke teleurstelling slaat vrijwel meteen om in enthousiasme. Anna is een halfzusje van Charlie! Zonder aarzelen neemt ze Anna in haar leven op en wanneer haar nieuwe vriendin zonder woonruimte komt te zitten, biedt ze haar meteen de logeerkamer in het huis van haar en Dan aan. Nog altijd verblind door verdriet, beseft Grace niet dat het nooit verstandig is vreemden onderdak te verschaffen.

Auteur Louise Jensen groeide op met de boeken van Enid Blyton. Op haar website schrijft ze dat ze als kind ver voorbij bedtijd, vechtend tegen de slaap, keer op keer de avonturen die haar vrienden – want zo voelde het – beleefden las. Haar leraar Engels moedigde haar liefde voor lezen aan en al snel was Louise door alle boeken van de schoolbibliotheek heen. Haar eerste boek bestond uit zes aan elkaar geplakte bladzijdes. Nadat ze als dertiger een auto-ongeluk kreeg, pakte ze het schrijven weer op. Dit ronduit verrukkelijke debuut is het resultaat. Ook wie niet weet dat Louise Jensen Brits is, weet na het lezen van het eerste hoofdstuk meteen dat het hier om een onvervalste Britse thriller gaat.

Het zusje gaat over een kwetsbare vrouw die met open ogen in een valkuil loopt. Direct nadat Anna bij haar en Dan is ingetrokken, gebeuren er vervelende en zelfs ronduit beangstigende dingen. Is het wel verstandig om Anna zomaar te vertrouwen? Hoewel ze Charlies halfzusje is, is ze ook een vreemde. En waarom lijkt Dan zo van de aanwezigheid van de aantrekkelijke Anna te balen? Grace negeert alle negatieve gebeurtenissen en omarmt het feit dat ze in Anna een deel van Charlie heeft teruggevonden. Als lezer voel je haarfijn aan dat Grace gevaar loopt maar wie er precies achter de griezelige gebeurtenissen zit, blijft lange tijd een raadsel. Is het Anna of toch niet? De intieme en indringende sfeer van het verhaal hebben me volledig ingepakt. Ik kon mijn nieuwsgierigheid naar de afloop niet bedwingen en heb het boek in één ruk uitgelezen. Van deze schrijfster wil ik absoluut meer lezen en ik wacht dan ook vol spanning op de vertaling van haar tweede boek, getiteld “The Gift”.

ISBN 9789400508439 | paperback | 351 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | mei 2017
Vertaald door Mary Bresser

© Annemarie, 4 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Geruisloos
Ellen De Vriend

De vakantie in het strandhuisje in Zeeland moet haar huwelijk redden. Tenminste: dat hoopt Stephanie vurig. Haar relatie met Paul, die als sleepbootkapitein werkt, is altijd goed geweest maar de laatste maanden lijkt de liefde tussen hen langzaam uit te doven. Op welk moment is de klad in hun relatie geraakt? Stephanie hoopt dat de liefde door de vakantie weer op zal bloeien. Samen hebben ze immers een dochter. De zesjarige Nina verdient twee ouders die hun best doen weer nader tot elkaar te komen.

Het verloopt al meteen niet zoals gepland. Stephanie heeft niet goed naar het werkrooster van Paul gekeken en de verkeerde weken geboekt. Paul kan alleen de eerste vakantieweek mee. De tweede week zullen Stephanie en Nina in het huisje achterblijven, terwijl Paul voor zijn werk naar Duitsland vertrekt. Paul is niet blij met de blunder van Stephanie en dat laat hij duidelijk blijken. Stephanie doet haar best het zo gezellig mogelijk te maken maar Paul blijft knorrig. Op haar vraag wat er toch aan de hand is, krijgt ze geen antwoord. Zijn ogen worden steeds als magneten naar het beeldscherm van zijn smartphone getrokken.

Gelukkig heeft ze Nina. Stephanie is dol op haar dochter. Vrijwel dagelijks vraagt ze zich af hoe ze toch zo’n prachtig kind heeft kunnen baren. Het is heerlijk om te zien hoe het meisje op het strand enthousiast heen en weer rent. Al snel heeft het meisje een vriendinnetje. Nina en Anniek giechelen samen alsof ze elkaar al jaren kennen. Stephanie heeft echter vooral interesse in de vader van Anniek. Ze kent hem. Wat toevallig dat hij ook in een strandhuisje verblijft! Jaren geleden vormden zij en Timo, Annieks vader, een stel. Even leek het erop dat ze voor altijd bij elkaar zouden blijven maar toen maakte Stephanie het uit. Nu ze hem weer ziet, begrijpt ze niet goed waarom ze destijds een einde aan hun relatie heeft gemaakt.

Timo is getrouwd met Marlen. Stephanie vindt haar maar een vreemd mens. Komt dat omdat Marlen werkelijk een vreemde snuiter is of vindt Stephanie haar simpelweg niet leuk omdat ze met Timo samen is? Stephanie weet het niet. Wat ze wel weet, is dat ze niet naar het strand is gekomen om met Timo te flirten. Ze hoopt nog altijd dat Paul zal ontdooien. Ze zijn immers al tien jaar samen, dat gooi je toch niet zomaar weg?

Hoewel Marlen een schitterende verschijning is, toont Timo weinig interesse in zijn vrouw. Zijn belangstelling voor Stephanie is echter overduidelijk. Zodra Marlen en Paul even niet opletten, werpt hij haar begerige blikken toe. Het verwart Stephanie. Ze kan niet ontkennen dat ze naar Timo verlangt maar hij is getrouwd. En zij ook. Ze is naar Zeeland gekomen om aan haar huwelijk te werken. Waarom werkt Paul niet een beetje meer mee? Terwijl Timo steeds vuriger naar haar lonkt, neemt Paul meer en meer afstand.

In Geruisloos belandt journalist Stephanie in een situatie die alleen maar slecht af kan lopen. Timo dringt haar leven steeds verder binnen. Hoewel ze allebei getrouwd zijn, is het duidelijk dat ze beide overwegen aan hun lustgevoelens toe te geven. Gevleid door alle aandacht die haar jeugdliefde haar schenkt, negeert Stephanie de loeiende alarmbellen in haar hoofd. Timo is veel te gretig. Het lijkt wel of hij nooit over hun breuk heen is gekomen. Stephanie kan maar beter wat afstand van hem nemen.

Er is een tweede verhaallijn met de hoofdverhaallijn verweven. Deze verhaallijn vertelt het gruwelijke verhaal van een moeder die haar zesjarige dochter een moment uit het oog verliest en haar vervolgens niet meer kan vinden. In paniek zoekt ze het hele strand af maar het is al te laat. Het levenloze lichaam van het meisje wordt uit zee gevist. De wereld van de moeder stort in.

Wie is deze moeder? Gaat het om Stephanie of om Marlen misschien? Zal Nina of Anniek tijdens de vakantie in Zeeland de dood vinden? Door deze verhaallijn bleef ik lezen. Ik hoopte, tegen beter weten in, dat het allemaal toch nog goed af zou lopen.

Een erg sterk verhaal is Geruisloos niet maar de vlotte schrijfstijl van Ellen De Vriend bevalt goed. Ze weet de frustratie en twijfels van Stephanie goed te beschrijven, hoewel Stephanie op sommige ontwikkelingen wat vreemd reageert. Geruisloos vormt dan ook een prima vakantiethriller, hoewel een onbezorgd dagje naar het strand na het lezen van dit boek van de baan is…

ISBN 9789045212739 | paperback | 259 pagina's | Karakter Uitgevers | mei 2017

© Annemarie, 3 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Bloedbroers
Deel 2 van de Made in Sweden-reeks
Roslund & Thunberg

Het is een ongemakkelijk weerzien. Op de parkeerplaats voor een penitentiaire inrichting zal over enkele ogenblikken een ongewoon gezin herenigd worden. Britt-Marie en haar zoon Felix zijn samen gekomen. Even zag Ivan, die alleen is gekomen, zijn middelste zoon voor een vreemde aan. Onwillig wachten ze samen op Leo, de oudste zoon. Hij heeft zes jaar, het langst van allemaal, gevangengezeten. Leo was immers het brein achter de overvallen.

Ivan is veranderd, ook al gelooft Britt-Marie dat niet. Hij is niet meer de man die jaren geleden zijn vrouw, voor de ogen van hun drie zoons, in elkaar sloeg. Ivan drinkt niet meer. Nu hij de drank heeft afgezworen, is hij een ander mens. Hij heeft zelfs een doodgewone baan. Samen met zijn jongste zoon Vincent knapt hij huizen op. Het is eerlijk werk. Ivan zal nooit meer samen met zijn zoons overvallen plegen. Die tijd is geweest. Nu Leo uit de gevangenis komt, kunnen ze eindelijk echt opnieuw beginnen. De drie zoons zijn weer samen, klaar voor een nieuwe start.

Leo is verbaasd zowel zijn vader als zijn moeder op de parkeerplaats aan te treffen. Nadat hij zijn moeder en Felix een stevige knuffel heeft gegeven, ondergaat hij gelaten de omhelzing van zijn vader. Ivan ruikt anders. De dranklucht die deel van zijn lichaamsgeur uitmaakte is verdwenen. Leo heeft echter geen tijd voor een emotioneel weerzien. Hij heeft dingen te doen. En waarom is Vincent niet op komen dagen? Hij gelooft geen woord van Felix’ verklaring dat Vincent het te druk zou hebben. Als het om het weerzien met een broer gaat, is geen enkel excuus acceptabel.

Leo laat het welkomstcomité achter om een aantal verborgen schatten op te graven. Voor een nieuwe begin is geld nodig. Veel geld. In de gevangenis heeft hij nieuwe contacten opgedaan en samen met zijn nieuwe maten heeft hij een briljant plan gesmeed. Leo zal zijn leven niet beteren. Hij zal simpelweg voorkomen dat hij dit keer gepakt wordt.  

Wanneer kort na Leo’s vrijlating een overval wordt gepleegd, vreest Ivan het ergste. Hoewel zijn oudste zoon op het moment van de overval korte tijd in zijn gezelschap verkeerde, vertrouwt hij het niet. Het is te toevallig allemaal. Te vertrouwd. Dat hij zelf Leo’s alibi vormt, wil nog niet zeggen dat Leo niet bij de overval betrokken is geweest. De politie blijkt het roerend met hem eens te zijn. Inspecteur Broncks, de man die ervoor heeft gezorgd dat vader en zoons achter de tralies verdwenen, is er als de kippen bij.

Het verbaast Leo niet dat Broncks opduikt. Hij had niet anders verwacht. Het is allemaal onderdeel van zijn plan. Leo heeft een zorgvuldig dwaalspoor voor Broncks uitgestippeld. Terwijl de politieman ijverig achter de broodkruimels aan zal rennen, zullen Leo en zijn maten de grootste overval ooit plegen. Het is alleen jammer dat de politie een van zijn maten tijdens de eerste overval heeft gedood. Nu zijn alleen Leo en Sam nog over. Hij zal opnieuw zijn broers moeten benaderen. Broers laten elkaar immers nooit in de steek.

Bloedbroers vertelt het verhaal van drie broers die door een jeugdtrauma een bijzonder hechte band hebben. Toen hun vader hun moeder het ziekenhuis in sloeg, hadden ze alleen elkaar nog. Gedreven door een krom verantwoordingsgevoel beging Leo al in zijn tienertijd zijn eerste misdaad. Dat hij zijn broertjes bij zijn praktijken betrok, was in zijn ogen vanzelfsprekend. Nu hij weer op vrije voeten is, maakt Britt-Marie zich zorgen. Er nestelt zich een knellend gevoel van ongerustheid in haar binnenste. Britt-Marie houdt van alle drie haar zoons evenveel maar ze is bang dat Leo haar andere twee zoons opnieuw in het ongeluk zal storten. Loyaliteit is iets bewonderenswaardigs maar het kan ook voor een boel ellende zorgen.

In Bloedbroers wisselen spannende thrillerelementen en een tragische familiegeschiedenis elkaar op precies de juiste momenten af. In dit meeslepende verhaal staat broederliefde centraal. Naast de drie broers zijn er nog twee broers die traumatische jeugdherinneringen delen. Hoe ver kan en mag broederliefde gaan? De beklemmende dillema’s in Bloedbroers hielden me tot en met de laatste bladzijde in spanning!

ISBN 9789044534030| paperback | 475 pagina's | Uitgeverij De Geus | mei 2017
Vertaald door Ron Bezemer

© Annemarie, 1 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De Nergensman
Gregg Hurwitz

Hoewel Evan Smoak een man van vlees en bloed is, heeft hij nooit echt bestaan. Zijn vroege jeugd bracht hij in de anonimiteit van een kindertehuis door. Het leven was hard voor de jonge Evan en zijn toekomst zag er weinig rooskleurig uit. Een onbekende met de naam Jack Johns bood hem een uitweg. Jack nam Evan onder zijn hoede en ontpopte zich tot een strenge maar rechtvaardige mentor. Hij leerde Evan vechten, pijn te negeren en zelfs te doden. Evan groeide uit tot een moordmachine met de naam “Orphan X”.

Hoewel Evan zonder aarzelen mensen doodde, voelde hij zich nooit schuldig. Het waren stuk voor stuk slechteriken. Toen Evan ontdekte dat hij bedrogen was en ook onschuldige mensen had gedood, stortte zijn wereld in. Hij vertikte het nog langer voor het zogenoemde Orphan-project te werken. Jack, die als een vader voor hem was, probeerde hem te helpen maar moest dat met de dood bekopen. Evan verloor niet alleen zijn enige vriend maar ook zijn identiteit. Sindsdien probeert hij zijn daden goed te maken door als “De Nergensman” onbekenden te helpen. Niemand weet wie hij is en waar hij zich bevindt, tot grote frustratie van de leiders van het Orphan-project. Zij willen de “verrader” in hun midden maar al te graag uitschakelen. Voorgoed.

De Nergensman is enkel via een speciaal, uiterst beveiligd telefoonnummer te bereiken. Wie door Evan gered is, wordt door hem verzocht het nummer eenmalig aan iemand anders die dringend hulp nodig heeft door te geven. In de tussentijd wacht Evan geduldig tot zijn telefoon begint te trillen. Zijn hele leven draait om deze reddingsmissies. Een privéleven heeft hij niet. Evan leeft grotendeels in de schaduw. Ook op liefdesgebied kan hij niemand in zijn leven toelaten, ook al is er iemand die hij bijzonder graag mag. Evan mag niet liefhebben, dat is te gevaarlijk. Er zijn immers nog altijd Orphans naar hem op zoek.

Wanneer Evan een telefoontje van de wanhopige Anna Rezian ontvangt, komt hij meteen in actie. Het nog maar vijftienjarige meisje is benaderd door Addison, een tienerjongen die meisjes ronselt voor mensenhandelaars. Anna is ten einde raad want Addison heeft gedreigd haar familie kwaad te doen als ze niet meewerkt. Wanneer een onbekende haar het telefoonnummer van De Nergensman geeft grijpt ze haar kans, waarna Evan met Addison en zijn opdrachtgever afrekent. Tot zijn grote schrik is hij echter te laat in actie gekomen. Evan vindt papieren waarop staat dat een ander jong meisje, de zeventienjarige Alison Siegler, in een zeecontainer onderweg is naar haar nieuwe “eigenaar”. Hij moet haar redden, hoe dan ook.

Geschokt door de papieren die hij heeft gevonden, laat Evan zijn concentratie een moment verflauwen. Het wordt hem bijna fataal. Onbekenden vallen hem aan en steken een naald in zijn hals. Wanneer hij weer bij kennis komt, bevindt hij zich een in luxueus ingericht maar vergrendeld vertrek. Wanneer hij uit het raam kijkt, ziet hij dat hij zich in een zwaarbewaakte vallei bevindt. Een ijskoude vallei. Waar is hij en wie heeft hem gevangengenomen? Evan maakt zich nauwelijks zorgen om wat hem te wachten staat. Hij denkt alleen maar aan Alison Siegler, die nog altijd in de zeecontainer zit. Als Evan niet op tijd ontsnapt, staat Alison een vreselijk lot te wachten.

Hoewel de vijand in De Nergensman - in tegenstelling tot die in de meeste van de boeken van Gregg Hurwitz - niet onzichtbaar is, is deze wel bijzonder mysterieus. Wie is Evans steenrijke ontvoerder? Wanhopig probeert Evan de wijze lessen van Jack toe te passen. Hij is nog altijd vastbesloten Alison te redden, ook al lijkt ontsnappen onmogelijk. En dan trilt zijn telefoon opnieuw. Evan begrijpt niet hoe de knul die hem belt aan zijn nummer komt maar de wanhoop in zijn stem is bijna tastbaar. Hoe moet Evan twee jongen mensen redden terwijl hij zelf hopeloos in de val zit?

Wie graag lang met een boek doet kan maar beter voor een andere thriller kiezen want wie eenmaal in De Nergensman begint, zal niet meer willen stoppen met lezen. Dat het verhaal vergezocht is, maakt niet uit. Gregg Hurwitz weet alles bijzonder goed te onderbouwen waardoor je als lezer het gevoel hebt je in een nieuwe wereld te begeven. Een wereld vol mensen en methoden die misschien, net buiten je bereik, toch echt bestaan. Het personage Evan Smoak is briljant gekozen. Hij is een contradictie. Een moordenaar met een hart. Hoewel hij zonder aarzelen doodt, lukt het me maar niet hem te verafschuwen. Ik heb genoten van dit spannende verhaal en ik verheug me op een volgend deel. Ik wil beslist nog geen afscheid van de intrigerende Evan nemen.

ISBN 9789400508682  | paperback | 352 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | mei 2017
Vertaald door Martin Jansen in de Wal

© Annemarie, 31 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Winactie

De uitgever heeft een leuke winactie aan dit boek verbonden. Doe jij ook mee? Dit moet je doen:

Je kruipt voor één dagje in de huid van Evan Smoak, inclusief een geheime missie! Wat is jouw unieke codenaam? Geef dit via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. aan A.W. Bruna Uitgevers door, inclusief een uitleg en maak kans op een exemplaar van De Nergensman!

Hier staat meer informatie over de winactie: https://www.awbruna.nl/blogtour-met-de-nergensman-gregg-hurwitz

Mijn codenaam is “De Opruimster”. Een dag lang maak ik korte metten al het mogelijke “vuil” dat jouw leven beheerst. Zit je ergens mee, valt iemand je lastig of is het een bende in huis? De Opruimster komt in actie!

De vondeling
Madsen

Op een zonnige zomerdag wandelt Patricia van Susteren met haar twee maanden oude zoontje Tony door het Vondelpark. Ze geniet met volle teugen van de prettige stilte die het park in de ochtenduren uitwasemt. Wanneer ze met Tony op een bankje genietend om zich heen kijkt, slaakt Tony een vrolijke kreet. Hij heeft een vlinder ontdekt. Patricia loopt met haar zoon in haar armen enthousiast achter het fladderende koolwitje aan. De vlinder is hen echter te snel af en moeder en zoon keren terug naar het bankje waar ze de wandelwagen achtergelaten hebben. Wanneer Patricia’s blik op de inhoud van het wandelwagentje valt, kan ze nauwelijks bevatten wat haar ogen haar vertellen. Hoewel ze Tony nog altijd in haar armen houdt, ligt er toch een kindje in de wandelwagen.

Het kindje heeft een donkere huidskleur en draagt een polsbandje met de naam Mokabe van Susteren. Volgens de verdere gegevens die op het polsbandje staan, is het knulletje op 22 mei 2010 geboren. Patricia begrijpt er helemaal niks van. Wat doet het kindje in Tony’s wandelwagen, waarom draagt hij haar achternaam én hoe kan het dat hij op dezelfde dag als Tony is geboren?

Tevergeefs wacht Patricia op een lachende cameraploeg die uit de struiken tevoorschijn komt maar helaas gaat het niet om een grap van een flauw televisieprogramma. Ze is alleen met de twee kinderen in het park. Nog altijd verbijsterd legt ze Tony naast het jongetje, waarna ze naar het politiebureau loopt. Voor de deur blijft ze staan. Hoe legt ze dit uit? Patricia heeft tijd nodig om te bevatten wat er gebeurd is en maakt rechtsomkeer. Ze gaat naar huis, waar ze haar vriend Peter belt.

Peter schrikt wanneer Patricia hem opbelt en hem vraagt direct naar huis te komen. Hij vreest dat ze heeft ontdekt dat hij, ondanks zijn belofte te stoppen, toch weer heeft gegokt. In clandestiene goktenten heeft hij een gokschuld van 50.000 euro opgebouwd. Hoe legt hij dit aan de moeder van zijn kind uit? Peter is dol op Patricia en hij moet er niet aan denken haar kwijt te raken. Wanneer ze hem bij thuiskomst enthousiast om de hals valt, begrijpt hij er niks meer van. Is hij dan toch niet door de mand gevallen? Vol verbazing hoort hij het verhaal van zijn vriendin aan.

Kort na Peters thuiskomst volgen een aantal vreemde voorvallen elkaar in hoog tempo op. De mobiele telefoons van zowel Peter als Patricia melden elk vijf gemiste oproepen uit Ivoorkust. Voor ze van de verbazing zijn bekomen, wordt er een gekoeld pakje bezorgd met daarin een sleutel aan een navelstreng. Het bedrijf dat het pakketje heeft verstuurd, blijkt niet te bestaan. Wat is er toch aan de hand? Wanneer Peter op advies van zijn zakenpartner en goede vriend Nico de naam van het onbekende jongetje googelt, bekruipt hem een angstig vermoeden. Mokabe blijkt de naam van een koffietentje in het Amerikaanse Saint Louis te zijn. Peter kent de stad wel. Hij was er zo’n elf maanden geleden op zakenreis. Het is de stad waar hij een slippertje maakte. Onbeschermd. De kleine Mokabe van Susteren moet zijn zoon zijn. Hoe legt hij dat aan Patricia uit?

Vind je het bovenstaande verhaal bizar? Het wordt allemaal nog veel vreemder. Als snel blijkt Peter het slachtoffer van een afperser te zijn. Als Peter niet met een enorm bedrag op de proppen komt, zal de afkomst van de kleine Mokabe aan Patricia onthuld worden. Dan raakt hij de liefde van zijn leven kwijt. Auteurs Jan de Roos en Chris Willemsen, de namen achter het pseudoniem Madsen, hebben zich flink op het verhaal uitgeleefd. Ik vermoed zomaar dat er flink wat afgelachen is tijdens het schrijven van dit boek.

De vondeling is een “Literairy thriller”. Volgens de uitgever de eerste in zijn soort. Het “airy” in Literairy staat voor luchtig en dat is dit verhaal zeker. Wie graag een serieuze thriller leest of van kort en bondig houdt, kan maar beter voor een ander boek kiezen.

Aanvankelijk schrok ik een beetje van de schrijfstijl van de auteurs. Ik werd gebombardeerd met zinnen zonder onderwerp en wel erg uitgebreide beschrijvingen. Daarnaast dwalen de gedachten van de hoofdpersonen om de haverklap af. Het duurde even voor ik aan deze ongewone schrijfwijze gewend was maar uiteindelijk kreeg ik toch de smaak te pakken. Het verhaal is gewoonweg raar en het rammelt aan alle kanten maar het plezier van de schrijvers spat van de bladzijdes af en dat maakt dit boek toch aantrekkelijk. Jan de Roos en Chris Willemsen hebben het aangedurfd anders te zijn.

Dat het schrijversduo naast schrijven ook van muziek houdt, komt uit het boek duidelijk naar voren. Zo hebben alle hoofdstukken de titel van een liedje gekregen. Samen vormen zij de soundtrack van dit boek, die op Spotify te beluisteren is.

ISBN 9789048310418  | paperback | 470 pagina's | Veltman Uitgevers | mei 2017

© Annemarie, 30 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.linda-green.com

Ik tel tot tien
Linda Green

Muriel snapt niet dat ze ongestraft hun gang kunnen gaan. Het is ronduit absurd hoe moderne ouders hun kinderen opvoeden. Het is toch niet te veel gevraagd je kroost fatsoenlijk te kleden en enige beleefdheidsnormen bij te brengen? Ouders zouden eens wat meer aandacht aan hun kinderen moeten besteden, in plaats van aan zichzelf en hun drukke banen. Heus, sommige mensen verdienen het niet kinderen te hebben.

Zonder het te weten is Lisa het type moeder dat door Muriel verafschuwd wordt. Haar gezellige huis is rommelig en haar ouders moeten vaak bijspringen om op haar twee jonge kinderen te passen omdat Lisa lange werkdagen maakt in de sportschool waar ze als instructrice werkt. Ook haar echtgenoot Alex is veel van huis. Er moet immers brood op de plank komen. De chaos in het leven van Lisa is niet onprettig. Het is een gemoedelijke wanorde waar iedereen zielstevreden mee is. Als Muriel in staat was geweest dat te begrijpen, was het allemaal niet zo uit de hand gelopen.

Lisa’s jongste telg Ella is net vier geworden. Over een paar dagen gaat ze voor het eerst naar school. Lisa denkt niet dat er kinderen bestaan die daar meer naar uitkijken dan Ella. Ze besluit een spaarzame vrije middag op te offeren om met haar jongste dochter naar de speeltuin te gaan. Nog even en dan zullen Ella’s middagen immers door school in beslag worden genomen. Ella reageert verheugt op het voorgenomen uitje. Eindelijk kan ze haar moeder laten zien dat ze al van de grote glijbaan durft.

In de speeltuin vertoont Ella juichend haar kunsten op de glijbaan. Nadat het meisje haar moeder van haar talent heeft overtuigd, wordt er verstoppertje gespeeld. Lisa verstopt zich achter een boom en wordt vrijwel meteen gevonden. Dan is het Ella’s beurt. Lisa’s hoort haar voetjes op het pad roffelen maar het geluid wordt al snel onderbroken door gegil. Ella is gevallen. Lisa snelt naar haar kind toe en bekijkt de twee geschaafde handen die het meisje haar toesteekt. Bij gebrek aan een doekje, veegt ze de aarde met haar hand van de schaafplekken. Zodra ze thuis zijn, zal ze de schaafwonden fatsoenlijk schoonmaken. Ella besluit stoer dat ze het spelletje wil hervatten en Lisa loopt terug naar de boom waar ze tot honderd moet tellen.

Muriel heeft het allemaal zien gebeuren. Tot haar afschuw zag ze dat de vrouw de handen van het kind niet ontsmette. Wat een schande! En dan draait de vrouw zich om en loopt weg terwijl ze in een smartphone praat. Muriel kan het niet langer aanzien en loopt op het meisje af om haar verwondingen te inspecteren. Tot haar verbazing herkent het kind haar. Vol vertrouwen vertelt Ella Muriel dat haar broer Otis pianolessen bij haar volgt.

Op het moment dat ze het meisje mee naar huis neemt, ziet ze haar actie als een goede daad. Het lieflijke kind moet tegen de onverschilligheid van haar ouders beschermd worden. Pas als iedereen beseft dat Ella’s ouders geen kinderen verdienen, zal ze het meisje aan de autoriteiten overdragen. Tot die tijd zal ze voor het meisje zorgen en haar enig fatsoen bijbrengen. Haar moeder zal ontmaskerd worden en Muriel zal de lovende dankwoorden met een gepaste bescheidenheid in ontvangst nemen. Dat de wereld van Ella’s liefdevolle familie instort, interesseert haar niet. Wie zich misdraagt, kan immers straf verwachten.

Ik tel tot tien gaat over een van de ergste dingen die een ouder kan overkomen. Een kind dat ontvoerd wordt. Lisa en Alex gaan door een hel. Terwijl de paniek in woeste golven door hun lijf giert, worden ze publiekelijk bezit. De verdwijning van Ella wordt breed uitgemeten in de pers en iedereen heeft er een mening over. De kleine Ella snapt er niks van. Heeft haar moeder niet goed voor haar gezorgd? Ze vindt het niet leuk bij Muriel. Er hangt een nare sfeer in het huis die zelfs door een vierjarige opgepikt wordt.

Het verhaal wordt door Lisa, Muriel en een derde persoon verteld. De intense wanhoop van Lisa steekt extra fel af tegen de onverbiddelijke koelheid van Muriel. De derde persoon is Matthew, de zoon van Muriel. Zijn verhaal speelt zich een jaar eerder af. Wanneer hij voor het eerst verliefd wordt, beseft hij pas goed hoe de liefde van zijn moeder hem verstikt. Hij durft haar niet over zijn vriendinnetje te vertellen uit angst dat ze niet in staat is hem met een ander te delen.

Het boek begint met de onheilspellend zin “Je lichaam beseft eerder dan je hersenen dat je je kind kwijt bent.”. De spanning die deze eerste zin oproept, blijft tot en met de laatste zin aanwezig. Ik heb deze bloedstollende thriller dan ook in één ruk uitgelezen.

ISBN 9789022579923 | paperback | 336 pagina's | Boekerij | mei 2017
Vertaald door Yolande Ligterink

© Annemarie, 22 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

In het water
Paula Hawkins

Wanneer ze het nieuws hoort, gaat er een golf van opluchting door Jules heen. Toen de politiemensen bij haar aanbelden, vreesde ze even dat er iets met haar vrienden of collega’s was gebeurd. Dat was niet zo. Het ging om Nel. Haar zus heeft zelfmoord gepleegd. De opluchting maakt plaats voor woede. Hoe heeft Nel zo zelfzuchtig kunnen zijn? Jules zal terug moeten keren naar Beckford, de plek die ze jaren geleden ontvlucht is, enkel en alleen omdat Nel zo onverantwoordelijk is geweest.

Toen Jules het plaatsje waar ze opgroeide ontvluchtte, was ze vastbesloten nooit meer terug te keren. Het was de plek waar ze haar ernstig zieke moeder verloor. De plek waar haar zus Nel haar de rug toekeerde toen ze haar het meest nodig had. Toch is er geen ontkomen aan. Nel was een alleenstaande moeder. Door haar egoïstische daad staat haar vijftienjarige dochter Lena er nu alleen voor. Jules kan het meisje onmogelijk in de steek laten.

Het botert al meteen niet tussen Jules en Lena. De tiener stelt zich kil en terughoudend op. Tot overmaat van ramp had Nel haar intrek in haar ouderlijk huis genomen. Elke hoek en kier van het gebouw doet Jules aan het verleden denken. Lena geeft haar bovendien het gevoel dat ze een indringer is. Hoort een kind trouwens niet te rouwen om het verlies van haar moeder? Lena gedraagt zich griezelig onaangedaan.

Nel heeft zichzelf van het leven beroofd door in de Verdrinkingspoel te springen. De naam verraadt al dat velen haar zijn voorgegaan. Niet iedereen deed dat vrijwillig. Lang geleden werd de poel gebruikt om heksen te ontmaskeren. Talrijke onschuldige vrouwen zijn in het rimpelloze water om het leven gekomen. Jules ontdekt echter dat er ook recentere gevallen zijn. Nel deed er zelfs onderzoek naar. Enkele maanden voor Nel voor de dood koos, sprong de vijftienjarige Katie in de poel. Niemand weet waarom de beste vriendin van Lena zelfmoord pleegde.

Hoewel Nel zelfmoord heeft gepleegd, wordt haar dood toch door de politie onderzocht. Een ongeluk of een misdaad moeten immers uitgesloten worden. Rechercheur Erin, die niet uit Beckford komt, kan zich niet vinden in de laconieke houding waarmee inspecteur Townsend de zaak probeert af te doen. Wat Erin betreft moet de zaak tot op de bodem uitgezocht worden. Is er misschien een verband tussen de twee sterfgevallen? En hoe zit het alle andere zelfdodingen? Er bekruipt Erin een ongemakkelijk gevoel.

Ook Jules heeft moeite de dood van Nel en Katie van zich af te zetten. Ze weet zich geen raad met het haar opgelegde voogdijschap en daarnaast kan ze het gedrag van Lena niet plaatsen. Ze vermoedt dat het meisje iets verzwijgt, een vermoeden dat Erin met haar deelt. Jules ziet iets in Lena’s ogen dat haar angst aanjaagt. Ze heeft die blik eerder gezien. Lena kijkt naar haar met ogen die zich in haar jeugd al eens in de hare hebben geboord. Toen dat ene gebeurde waar ze nooit met iemand over heeft gepraat. Wat weigert Lena prijs te geven?

In het water is de tweede thriller van de in Zimbabwe geboren en in Londen woonachtige Paula Hawkins. Van haar uitermate spannende debuut Het meisje in de trein werden maar liefst 20 miljoen exemplaren verkocht. Ook werd het boek verfilmd. Wie zo’n denderend debuut schrijft, staat daarna voor de haast onmogelijke taak het succes met een tweede boek te overtreffen. Het is dan ook niet vreemd dat het Paula Hawkins niet helemaal is gelukt. Hoewel In het water van een uitstekende kwaliteit is, is het niet zo tergend spannend als Het meisje in de trein.

Paula Hawkins heeft in dit tweede boek dezelfde stijl als in haar debuut gehandhaafd. De basis is klein en groeit uit tot een steeds groter geheel. Er is iets gebeurd maar de lezer weet niet precies wat. Pas als elk brokje informatie is opgespoord, kan de waarheid ontrafeld worden. Tot die tijd mag de lezer heerlijk puzzelen. Een groot aantal inwoners van Beckford passeren de revue. Vrijwel iedereen heeft wat te verbergen. Welke informatie is onschuldig en welke onthullingen voeren naar de trieste of schokkende waarheid? In In het water is iedereen tot op het laatste moment verdacht! 

ISBN 9789400503892 | paperback | 352 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | mei 2017
Vertaald door Ineke de Groot

© Annemarie, 22 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER