Staatsgeheim
Joop van Riessen

Ineens verscheen ze niet langer op haar werk. Fatima Moussada, die als agente bij de politie in Amsterdam werkzaam was, leek van de aardbodem te zijn verdwenen. Ze nam haar telefoon niet op en haar voordeur bleef gesloten. Uiteindelijk schakelden haar collega’s een sleutelsmid in. Tot hun grote opluchting troffen ze Fatima niet levenloos in haar huis aan. Haar woning zag er keurig uit maar de muffe lucht verraadde dat er al lange tijd niemand thuis was geweest. Waar hing Fatima toch uit? Het briefje dat naast de computer lag, verschafte duidelijkheid. Fatima was naar Raqqa vertrokken.

Wie naar Raqqa gaat, doet dat niet om vakantie te vieren. De Syrische stad staat al jaren bekend als de hoofdstad van het kalifaat van IS. Het is het hol van de leeuw. Wie naar Raqqa gaat, doet dat om te gaan strijden voor IS. Fatima Moussada was overgelopen naar de vijand. Haar collega’s waren met stomheid geslagen. Iedereen mocht Fatima. De jonge vrouw had nooit laten blijken sympathie voor IS te hebben.

Rechercheur Chris Moorthaemer heeft het idee dat er meer aan de hand is. Hoewel hij best weet dat hij veel te oud voor Fatima is, koestert hij al een tijdje bijzonder warme gevoelens voor zijn jonge collega. Uit verlangen in haar nabijheid te zijn, heeft hij zich de laatste tijd regelmatig in de buurt van Fatima’s woning opgehouden. Verscholen in de schaduw heeft Moorthaemer het leven van Fatima in kaart gebracht. Vlak voor Fatima’s verdwijning was hij getuige van een vreemde gebeurtenis. Fatima werd aangereden. Moorthaemer kan nog steeds niet begrijpen hoe het ongeluk heeft kunnen gebeuren. Fatima stapte zomaar van de stoep af. Zag ze de auto werkelijk over het hoofd? En waarom droeg Fatima een boerka? Ze hulde zich normaliter nooit in het verhullende kledingstuk.

Moorthaemer weet dat hij zijn bevindingen met recherchechef Anne Kramer moet delen. Toch aarzelt hij. Hoe moet hij uitleggen wat hij in de buurt van Fatima’s huis deed? Moorthaemer hoorde op de bewuste dag heel ergens anders te zijn. De politieman schaamt zich. Hij weet best dat het fout is om iemand in het geniep in de gaten te houden. Hij kan het echter niet helpen. Fatima is nu eenmaal een heel bijzondere vrouw. Moorthaemer houdt van haar. Dat maakt hem toch zeker geen stalker?

Dan verdwijnt er nog een agente. Ook Nadine Ansour is overgelopen naar IS. Alle kranten berichten er met schreeuwende krantenkoppen over. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Anne Kramer heeft het er moeilijk mee. Heeft ze zich zo in de twee jonge agentes vergist? Wanneer ze de levensloop van Nadine onder de loep neemt, ontdekt ze iets schokkends. Op haar vijftiende is Nadine aan een kopstuk van IS uitgehuwelijkt. Toen haar vader spijt van zijn harteloze beslissing kreeg, is ze naar Nederland teruggehaald. Was Nadine in Nederland wel echt vrij?

In Staatsgeheim haalt voormalig hoofdcommissaris Joop van Riessen een onderwerp aan dat menigeen tegenwoordig bezighoudt. Zijn we nog wel veilig nu IS steeds vaker tot aanslagen in Europa overgaat? Kunnen we elkaar nog wel vertrouwen? Joop van Riessen maakt duidelijk dat niet alles zo zwart-wit is als tegenwoordig geschetst wordt maar hij laat ook merken dat we naar zijn mening in Nederland wel degelijk gevaar lopen.

In het goed geschreven en actuele Staatsgeheim wordt benadrukt dat IS regeert door angst te zaaien en kwetsbare jongeren te ronselen. Sommigen voelen zich in het nauw gedreven omdat bijvoorbeeld hun familie bedreigd wordt, anderen laten zich volledig door nietszeggende beloftes inpakken. Terrorisme is en blijft een groot probleem, ook voor een aantal mensen die ogenschijnlijk aan de kant van de vijand staan.  Hoe het precies zit met Fatima en Nadine verklap ik niet. Om daar achter te komen, zal je dit boek moeten lezen en dat is beslist geen straf!

Een ander onderwerp in dit boek ligt Joop van Riessen duidelijk nauw aan het hart. De samenwerking tussen de politie en de AIVD verloopt in dit verhaal ronduit stroef. Hoe kunnen hardwerkende politiemensen hun werk goed doen als ze maar over de helft van de informatie beschikken? Soms lopen ze zelfs mogelijk gevaar omdat belangrijke gegevens door de geheime dienst voor hen verzwegen worden. De onderwerpen in Staatsgeheim hebben me goed aan het denken gezet. Opnieuw heeft Joop van Riessen een prima politiethriller afgeleverd!

ISBN 9789462970700 | paperback | 286 pagina's | Uitgeverij De Kring | april 2017

© Annemarie, 4 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Witte raaf
Bram Dehouck

Een witte raaf is zeldzaam, iemand die een witte raaf genoemd wordt is dan ook iemand met een bijzondere kwaliteit.

Er zijn mensen die vinden dat Nick Farkas een bijzondere man is. Hij is zeer charmant, windt iedereen om zijn vinger, hij heeft een cv om U tegen te zeggen. Die man wil je wel binnenhalen in je bedrijf! Stefanie Baertsoen is communicatiemedewerker. Omdat haar collega weg ging, heeft ze een paar maanden de marketing erbij gedaan. Het ging goed, maar is wel veel. En nu is daar die nieuwe collega, Nick dus. Ook de receptioniste is al voor hem gevallen, begrijpt Stefanie als ze het kantoor binnenstapt op Nicks eerste dag. Als ze hem zelf ontmoet, snapt ze dat wel, maar al snel heeft Stefanie een andere mening. Nick weet alles beter, wil van alles veranderen, ‘moderniseren’ en bemoeit zich met het werk van Stefanie. Hij neemt zonder vragen haar kamer in beslag, rommelt in haar mappen, en bekritiseert haar. Helaas is hun baas van mening dat zijn witte raaf een lot in de loterij is, en hij denkt dat Nick gelijk heeft als die stelt dat het Stefanie te veel is geworden, dat ze niet meer goed functioneert omdat ze tegen een burned-out aan zit. Dat had ze immers een paar maanden geleden ook.

Niemand op het kantoor weet dat Stefanie zwanger was, en een miskraam heeft gekregen. Ze wil dat ook niet vertellen, want het geeft al genoeg spanning thuis. Alex, haar vriend, denkt dat ze ‘gewoon’ opnieuw kunnen proberen, en blijft bezig met de kinderkamer. Het leven is niet gemakkelijk voor Stefanie. Nick maakt haar snel duidelijk dat hij haar weg wil hebben - ze blijkt niet voor zijn charmes te vallen! Dan gebeurt er iets wat alles verandert: Nick en zijn vrouw worden slachtoffer van een overval.

Dit was het eerste, inleidende, deel van het boek, het verhaal verteld vanuit Stefanie.   In het tweede deel vormt inspecteur Tess Jonkman het vertelperspectief. Zij onderzoekt de zaak, waar nogal wat haken en ogen aan vast zitten. Er is een onbekende gesignaleerd bij het huis van Nick. De overvaller? Nick die er vanaf komt met vrij lichte verwondingen verklaart dat hij niets met de overval te maken heeft. Die onbekende moet de dader zijn. Het was immers een roofoverval! De juwelen van zijn vrouw zijn weg! Maar de politie twijfelt: vertelt Nick wel de waarheid over de toedracht? Is het verhaal van Stefanie belangrijk genoeg om mee te nemen in het onderzoek? En dan is er nog een derde deel, de ontknoping met opnieuw een andere verteller.

Is het eerste deel een beetje tam, omdat je geen flauw idee hebt waar Bram Dehouck heen wil, vanaf de eerste zinnen van het tweede deel wil je alleen nog maar doorlezen, zo spannend wordt het. Want wat is er nu eigenlijk gebeurd? Dehouck verrast de lezer meermalen in deze psychologische thriller met overtuigende karaktertekeningen. De lezer wil alleen maar dat Nick Farkas eindelijk ontmaskerd wordt. Maar zijn charme is groot, hij overtuigt iedereen van zijn goede bedoelingen en juiste inzichten. Hij is een meester in het verdraaien van feiten, en is ook nog een knappe man. Het veranderen van de verhaallijn zorgt voor extra spanning, en al zijn er op een gegeven moment wel vermoedens, je blijft doorlezen!

In 2010 kreeg Bram Dehouck voor zijn debuutroman De minzame moordenaar zowel de Schaduwprijs voor beste Nederlandstalige debuut als de Gouden Strop voor beste Nederlandstalige thriller. Twee jaar later won hij voor Een zomer zonder slaap, zijn tweede thriller, wederom de Gouden Strop. Het lijkt me intussen dat hij zichzelf wel bewezen heeft. Maar natuurlijk willen we nog veel meer!

ISBN 9789044534603 | paperback |256 pagina's | Uitgeverij De Geus| oktober 2016

© Marjo, 2 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Bij zonsondergang
Nora Roberts

Tegen de tijd dat ze eenentwintig jaar oud was, was Alice Bodine uitgeraasd. Ze verlangde naar het ouderlijk huis dat ze op haar achttiende had verlaten. Ze had destijds gewoon de benen genomen, nota bene op de trouwdag van haar oudste zus Maureen. Alice was de regeltjes zat en het idee netjes in het gareel te moeten lopen en op een dag te zullen trouwen, riep een groot gevoel van verzet in haar op. Alice wilde vrij zijn. De ongerustheid waarmee ze haar ouders opzadelde, interesseerde haar niet. Na drie jaar vrijheid begon de vertrouwde thuisbasis echter weer te lonken. Alice miste haar familie. Het was tijd om terug te keren.

Niet ver van huis, ging het mis. Alice nam een lift van een onbekende aan en dat had ze nooit moeten doen. Hij ontvoerde haar en sloot haar op. Terwijl haar familie nog altijd dacht dat Alice onbekommerd de bloemetjes buitenzette, werd ze dag in dag uit geslagen en verkracht. Terwijl haar familie dacht dat Alice hen vergeten was, baarde ze kinderen die haar door haar ontvoerder meteen werden afgenomen. Alice leefde in een hel maar, op haar ontvoerder na, was er niemand die dat wist. Na vijfentwintig jaar ellende was ze nog maar een schim van haar oude, rebelse zelf.

De jonge Bodine wordt altijd een beetje boos als ze aan haar tante Alice denkt. Hoewel er zelden over Alice wordt gepraat is het duidelijk dat haar moeder Cora - Bodines oma - haar dochter vreselijk mist. Het moet afschuwelijk zijn te beseffen dat je dochter gewoonweg geen interesse meer in haar familie heeft. Bodine vindt Alice maar een egoïstisch mens. Hoe haalt haar tante het in haar hoofd nooit meer wat van zich te laten horen? Bovendien was het een rotstreek om de trouwdag van haar zus – Bodines moeder - te verpesten. Nee, Bodine heeft geen goed woord voor Alice over.

Bodine kan zich niet voorstellen dat ze haar familie ooit in de steek zou laten. Samen met haar ouders en twee broers runt ze een ranch en een resort dat geschikt is voor zowel vakanties als evenementen. Bodine schept er genoegen in keihard te werken en daarnaast zo veel mogelijk van het leven te genieten. Aan trouwen moet ze voorlopig nog niet denken maar wanneer jeugdvriend Callen op de ranch komt werken, vindt ze dat leuker dan ze toe durft te geven.

Een schokkende moord maakt een eind aan het onbezorgde leven van Bodine. Een jonge vrouw, een medewerkster van Bodine, heeft op weg naar huis autopech gekregen waarna een onbekende haar heeft vermoord. Zomaar. Bodine begrijpt er niks van. Waarom moest haar vriendelijke collega dood? Wie heeft de brute moord op zijn geweten? Volgens hulpsheriff Clintok is er maar één die zo’n gruweldaad op zijn geweten kan hebben: Callen.

Bodine gelooft Clintoks onomwonden beschuldigingen niet. Ze kent Callen al vrijwel haar hele leven en hij doet geen vlieg kwaad. Zelfs na een tweede gruweldaad weigert ze Clintok te geloven. Callen is een fantastische man. Misschien zelfs wel de leukste man die ze kent. Bodine weigert toe te geven dat ze verliefd op hem is. Dan gebeurt er iets dat niemand aan heeft zien komen. Langs de kant van de weg wordt een uitgeputte, gewonde vrouw aangetroffen. Pas in het ziekenhuis wordt duidelijk wie ze is. Het is Alice. Na vijfentwintig jaar is ze terug.  Ze is aan haar ontvoerder ontsnapt maar haar geest is nog lang niet vrij.

Bij zonsondergang is een onvervalste Nora Roberts. Een warm verhaal vol romantiek wordt afgewisseld met spannende en heftige gebeurtenissen. Vooral de verhaallijn over Alice is goed uitgewerkt. Haar verdriet, wanhoop en berusting zijn bijna tastbaar. Bodine is een wat oppervlakkiger figuur. Hoewel ze over een warme persoonlijkheid beschikt, kan ze zich niet goed in anderen verplaatsen. Bodine heeft in haar jonge leven simpelweg weinig problemen gekend. De recente gebeurtenissen brengen daar echter verandering in. Zal Bodine haar oordeel over Alice bijstellen?

Nora Roberts blijft onverminderd succesvol. Inmiddels zijn er al ruim 500 miljoen exemplaren van haar ruim tweehonderd boeken verkocht. Bij zonsondergang is een mooie toevoeging.

ISBN 9789022576373 | paperback | 476 pagina's | Boekerij | april 2017
Vertaald door Sabine Mutsaers

© Annemarie, 1 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Sirenen
Joseph Knox

Politieman Aidan Waits heeft het verknald. Goed verknald. Het is niet slim om als politieman een voorliefde voor drugs te hebben en het is al helemaal niet goed voor je carrière om cocaïne uit het politiedepot te stelen op het moment dat de hoofdinspecteur een inspectie uitvoert. Aidan kan het schudden. Hoofdinspecteur Parrs schorst Aidan met onmiddellijke ingang in afwachting van de rechtszaak die Aidan tegemoet kan zien. Het zit er slecht voor hem uit. Hij kan alleen nog maar hopen dat hij niet al te lang de gevangenis in zal draaien.

Wanneer Parrs hem een uitweg biedt, is weigeren geen optie. Parrs beseft dat Aidans misstap als een lopend vuurtje door Manchester gaat en hij wil dat Aidan zijn slechte reputatie benut door undercover te gaan. Aidan zal zich een weg bij de drugsbende De Franchise naar binnen moeten banen. De bende wordt geleid door de ongrijpbare crimineel Zain Carver. Dat Carver steeds de dans weet te ontspringen, is te wijten aan de mensen die bij hem op de loonlijst staat. Minstens een van zijn “personeelsleden” is politieman. Bewijsmateriaal tegen Carver verdwijnt spoorloos en invallen leveren nooit wat op. Het is aan Aidan om te achterhalen wie het werk van zijn politiecollega’s saboteert.

Aidan zegt de huur van zijn flat op en verhuist naar het centrum van de stad. In de weken die volgen hangt hij in diverse bars rond en ziet hij precies wie zich met de drugshandel en de geldstromen bezighouden. Het is hem al snel duidelijk geworden dat Zain Carver er op gewiekste wijze voor zorgt dat hij zelf buiten schot zal blijven als een van zijn mensen in de kraag gevat wordt. Zain Carver is meer dan een doorsnee crimineel. Hij is een echte zakenman.

Aidan heeft opdracht gekregen zich op de achtergrond te houden maar de man die hem op een dag van straat laat plukken, heeft andere plannen met hem. David Rossiter, de minister van Justitie heeft een probleem dat een delicate aanpak vereist. Zijn jongste dochter, de zeventienjarige Isabelle, is van huis weggelopen. Ze woont bij Zain Carver en heeft naar alle waarschijnlijkheid een relatie met hem. Aidan begrijpt het probleem niet. Het meisje is immers minderjarig. Rossiter kan zijn dochter toch gewoon door de politie thuis laten brengen?

Rossiter kiest liever voor een wat verfijndere aanpak. Hoewel zijn dochter hem dierbaar is, wil hij niet dat zijn reputatie geschaad wordt. Als uitlekt dat de tienerdochter van de minister van Justitie met een drugscrimineel samenwoont, zal hij gezichtsverlies leiden. Er is nog iets: niet lang voor haar verdwijning berichtten de kranten dat Isabelle door uitputting was ingestort. De waarheid blijkt iets complexer te zijn. Isabelle lijdt aan depressies en heeft al meerdere keren geprobeerd zelfmoord te plegen. Rossiter is bang dat het meisje een nieuwe poging zal doen als hij haar onder druk zet. Hij wil dat Aidan voortaan een oogje in het zeil houdt.

Opnieuw kan Aidan niet weigeren. Parrs is al op de hoogte gesteld. Voortaan zal Aidan zich niet langer op de achtergrond kunnen ophouden. Om zich ervan te verzekeren dat het goed met Isabelle gaat, zal hij dichter bij Zain Carver in de buurt moeten komen. Aidan moet risico’s nemen en voortdurend op zijn hoede zijn. Iedereen moet blijven geloven dat hij een uit de gratie geraakte agent is, anders zal hij zijn leven niet langer meer zeker zijn.

Sirenen is de debuutthriller van de in Londen woonachtige Joseph Knox, die als crime-inkoper voor Waterstone werkt. Hoewel zijn foto op de achterkant van het boek verraadt dat hij nog jong is, ademt zijn werk een grote levenservaring uit. De sfeer van het verhaal is duister en enigszins melancholisch. Het leven lacht nu eenmaal niet iedereen toe. Sommigen hebben de pech slechte mensen op hun levenspad tegen te komen, anderen kiezen er haast bewust voor zich in de schaduwen van het bestaan op te houden. Joseph Knox doorziet al deze mensen.

Joseph Knox schrijft met een ogenschijnlijke soepelheid waar menig ervaren schrijver jaloers op zal zijn. Deze manier van schrijven kun je niet leren, het moet in je zitten. De manier waarop de personages om elkaar heen dansen doet denken aan boksers die zich opmaken voor een gevecht. Wie zijn concentratie ook maar een seconde laat verflauwen, zal dat voorgoed betreuren. Sirenen is dan ook een regelrechte aanrader.

ISBN 9789044351262 | paperback | 431 pagina's | The House of Books | april 2017
Vertaald door Jan Mellema

© Annemarie, 28 april 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Koningin van de schaduw
Deel 4 van de Glazen troon
Sarah J. Maas

Celaena Sardothien bestaat niet meer. Ze heeft nooit bestaan. De naam en het leven die haar gegeven waren, waren niet die van haar. Toch draagt ze nu de littekens die bij een bestaan vol geweld horen. Een bestaan waarin ze werd opgeleid tot sluipmoordenaar, waarna een leven als slaaf in de dodelijke mijnen van Endovier volgde. Toen ze de kans kreeg de kampioen van de koning van Ardalan te worden, greep ze die met beide handen aan. Het was vechten voor de koning of sterven in de zoutmijnen. Ze wist niet dat de man die haar een uitweg bood de moordenaar van haar ouders was. Ze wist niet eens wie ze zelf was.

Nu weet ze dat wel. Ze is Aelin Galathynius, de rechtmatige koningin van Terrasen, een eens prachtig land dat door de koning van Ardalan is ingenomen. Haar volk leeft al jaren in angst. Hoewel de wrede koning van Ardalan nog altijd denkt dat ze zijn kampioen is - zijn persoonlijke huurmoordenaar –, is Aelin een nieuwe weg ingeslagen. Ze heeft ontdekt dat ze half Fae is, waarna ze een verbintenis voor het leven is aangegaan met de Fae Rowan. Aelin heeft ontdekt hoe ze haar Fae gedaante kan aannemen om haar aanzienlijke kracht ten volste te benutten. Voor het eerst in haar leven heeft ze een gevoel van vrijheid ervaren. Ze behoort niet langer aan de koning toe. Toch keert ze terug naar Ardalan. Toch zal ze net doen of ze nog altijd naar de pijpen van de koning danst. Haar neef Aedion heeft haar nodig. Als Aelin niet ingrijpt, zal de koning hem publiekelijk laten doden. Ondanks al het bloed dat Aelin vergoten heeft, is ze nog altijd in staat liefde voor haar vrienden, familie en onderdanen te voelen. Ze zal Aedion redden en daarna ook de rest van haar volk.

Meteen nadat Aelin het rijk van de Fae verlaten heeft, verdwijnen haar magische krachten. Jaren geleden heeft de koning van Ardalan magie verboden. Hij heeft het zelfs voor elkaar gekregen om magie in zijn rijk volledig uit te bannen. Toch is Aelin nog altijd sterk. Met haar getrainde lichaam kan ze moeiteloos de soldaten van de koning verslaan. Er waart echter een nieuwe tegenstander in Ardalan rond. Een parasiet. De Valg neemt bezit van de lichamen van soldaten en onderdanen om vervolgens de geest van hun slachtoffers volledig uit te schakelen. Daarna gebruiken ze hun gastlichamen om dood en verderf te zaaien. Steeds meer mensen worden door de Valg overmeesterd. Het Valgleger van de koning groeit.

Wat zijn de Valg van plan? Wat is de koning van Ardalan van plan? Ook het lichaam van kroonprins Dorian is door een Valg ingenomen. Zijn beste vriend Chaol hoopt tegen beter weten in vurig dat Dorians geest nog niet volledig door de demon in zijn lijf opgeëist is. Wanneer Aelin Dorian van zijn gruwelijke lot wil verlossen door hem te doden, grijpt Chaol in. Het is gevaarlijk om Dorian in leven te laten maar Chaol wil zijn vriend niet kwijt. Dorian is echter niet langer de vriendelijke en oprechte kroonprins van Ardalan.  Hij is een speelbal van zijn vader en de Valg. Hij is bovendien de enige inwoner van Ardalan die, ondanks de maatregelen van de koning, magie kan gebruiken, wat hem een levensgevaarlijke tegenstander maakt. De Dorian op wie Aelin eens verliefd was bestaat niet meer. Ook de Dorian die Chaol eeuwige vriendschap beloofde, is voorgoed verdwenen.

Koningin van de schaduw is het vierde deel van de Glazen troon-reeks. Het is een heftig verhaal vol gevaar, waarin vriendschap en trouw centraal staan. De koning van Ardalan is een gruwelijke samenwerking met de Valg aangegaan. Deze gruwelijke wezens kennen geen menselijke emoties. Ze ademen duisternis uit en hun bloed is zwart. Wat Aelin niet weet, is dat de koning op een andere locatie eveneens een verbond met levensgevaarlijke heksen is aangegaan. De nietsontziende heerser denkt alleen aan macht. Het welzijn van zijn volk interesseert hem niet. Aelin zelf is bereid te sterven voor haar volk maar voor het zover is, zal ze vechten met alles wat ze in zich heeft.

In Koningin van de schaduw zit minder romantiek en seksuele spanning dan in de vorige delen. Hierdoor is dit verhaal wat grimmiger. Toch weet schrijfster Sarah J. Maas de spanning goed te doorbreken door de lezer regelmatig op een prachtig staaltje vriendschap te trakteren. De koning van Ardalan mag dan machtig zijn, hij weet niet hoe het is om tot het uiterste te gaan voor de mensen om wie je geeft. 

Ik ben inmiddels een groot fan van deze reeks en ik volg alle nieuwe ontwikkelingen op de voet. De Engelstalige versie van het vijfde deel (Empire of Storms) is inmiddels verschenen en er staan ook een zesde en zevende deel gepland. Er komt ook een televisieserie. Ik wil beslist niks van dit alles missen. Sarah J. Maas schrijft zo meeslepend dat ik tijdens het lezen het gevoel heb dat ik deel van Aelins wereld uitmaak. Voorlopig ben ik dan ook niet van plan afscheid van Aelin en haar vrienden te nemen!

ISBN 9789022580271 | paperback | 634 pagina's | Boekerij | maart 2017
Vertaald door Gerdien Beelen, Anne-Marieke Buijs en Willeke Lempens

© Annemarie, 24 april 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het keizerrijk van de dageraad
Rick Campbell

Christine O’Connor, veiligheidsadviseur van de president van de Verenigde Staten, is fel tegen het omstreden MAER-verdrag. Ze vindt het ronduit oneerlijk dat de rijke Verenigde Staten voor een schijntje over royale hoeveelheden olie zou kunnen beschikken terwijl het armere China krom zou moeten liggen voor een beperkte voorraad van het zwarte goud. Het MAER-verdrag zou de Chinese economie om zeep helpen, daar is Christine van overtuigd. Helaas lukt het haar niet de president te overtuigen. Het contract wordt ondertekend.

Xiang Chenglei, de kersverse president van China, vat het nieuws niet goed op. Wat hem betreft is de beslissing van de president van de Verenigde Staten een regelrechte oorlogsverklaring. Hij kan simpelweg niet toestaan dat de Chinese economie het onderspit delft. Als de Verenigde Staten oorlog willen, dan kunnen ze dat krijgen. Xiang Chenglei is er klaar voor. Hij twijfelt er niet aan dat China de Verenigde Staten zal verslaan. Het onderdrukte China zal niet langer buigen.

Wanneer de president van de Verenigde Staten ontdekt dat het rommelt in China, is hij zich aanvankelijk van geen kwaad bewust. Waarschijnlijk mobiliseert China het Volksbevrijdingsleger omdat er een grote oefening staat gepland. Vreemd dat hij daar niet van op de hoogte is. Christine is er echter minder gerust op. Zij vreest dat het met het MAER-verdrag te maken heeft. Wanneer ze haar vermoedens uit, besluit de president haar naar China te sturen.

Christine reist naar Beijing in de hoop de gemoederen te kunnen sussen. De ontvangst is echter allesbehalve hartelijk. Voor ze goed en wel beseft wat er gebeurt, wordt ze gevangengenomen. Op vrijwel hetzelfde moment wordt de onderzeeër de USS Jacksonville even ten noorden van Taiwan onder vuur genomen. De verraste bemanning is ten dode opgeschreven. China is niet van plan met de Verenigde Staten te onderhandelen.

Het ziet er niet goed voor Christine uit. De sfeer is grimmig en het ziet ernaar uit dat ze in haar gevangeniscel verkracht zal gaan worden. Op het moment dat haar geest zich van haar lichaam probeert los te maken, verandert Yang, de man die op het punt staat haar te verkrachten, in een onverwachte redder. Zijn grimmige gedrag was een afleidingsmanoeuvre voor de bewakers. In werkelijkheid werkt hij voor de Amerikaanse regering. Yang overhandigt Christine een USB-stick met daarop belangrijke informatie over het Chinese militaire offensief. Daarna helpt hij haar uit het gebouw te ontsnappen. Toch is Christine nog lang niet veilig en dat geldt ook voor de Amerikaanse aanvalstroepen die onderweg naar China zijn.

Het keizerrijk van de dageraad is een oorlogsthriller. De spannende verhaallijn over Christine wordt met grote regelmaat onderbroken voor verslagen van de oorlog die op zee gevoerd wordt. Onderzeeërs, vliegdekschepen en vliegtuigen worden op het woedende China afgestuurd. China is echter veel sterker dan verwacht. De Amerikaanse vloot wordt schrikbarend snel uitgedund. De toekomst van de Verenigde Staten kan weleens van de inhoud van de USB-stick die Christina heeft afhangen. Zal het haar lukken de belangrijke informatie veilig het land uit te loodsen? Vooralsnog verkeert Christine nog altijd in levensgevaar.

Zelf hou ik niet zo van oorlogsthrillers waarin gevechten centraal staan, maar wie wel van uitgebreide verslagen over onderzeeërs die vernietigende torpedo’s moeten ontwijken, luchtaanvallen en gevechten op open zee houdt, zal dit verhaal zeker op waarde weten te schatten. Rick Campbell gaat technische details niet uit de weg maar verliest niet uit het oog dat de strijders mens en geen machine zijn. Er heerst angst en er vloeit het nodige bloed. Zal Amerika ten onder gaan of weet Christine een wonder te bewerkstelligen? In dit oorlogsverhaal is niets zeker.

ISBN 9789045213316 | paperback | 439 pagina's | Karakter Uitgevers | maart 2017
Vertaald door Pieter Janssens

© Annemarie, 24 april 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Selfies
Jussi Adler-Olsen

De cijfers kloppen gewoonweg niet. Carl Mørck weet zeker dat 65% van de cold cases die op het bord van afdeling Q belanden opgelost worden. Volgens de administratie bedraagt het ophelderingspercentage echter maar 15% en moet er op de kleine afdeling personeel verdwijnen. Carl weet zeker dat er met de cijfers geknoeid is en alsof zijn humeur al niet tot een absoluut nulpunt is gedaald, krijgt hij ook nog een programmamaker met een lading filmcamera’s op zijn dak. Wat Carl betreft kan reality-tv gestolen worden maar zijn baas denkt daar helaas anders over.

Ook Anne-Line Svendsen heeft er de balen van. Dag in, dag uit hoort ze in het kantoor van de sociale dienst talrijke, weinig originele, smoezen aan van jonge vrouwen die het vertikken te werken. Ze kan de tot in de puntjes verzorgde vrouwen niet uitstaan. Zonder enige schroom weten ze het op elke toegewezen werkplek te verknallen, waarna ze met rasse schreden naar de sociale dienst terugkeren om brutaal om extra geld te bedelen. Het enige waar ze goed in zijn, is het aanbrengen van dikke lagen make-up. Anne-Line heeft het helemaal met ze gehad.

Terwijl Anne-Line steeds kwader wordt, houdt de afdeling Q zich met twee onopgeloste moordzaken bezig. Carl en zijn collega’s Assad, Gordon en Rose hebben het vermoeden dat de zaken iets met elkaar te maken hebben. Zowel een jonge lerares als een oudere, welgestelde vrouw zijn op vrijwel dezelfde plek door een klap op het achterhoofd om het leven gekomen. De slachtoffers lijken echter niets met elkaar gemeen te hebben. Gaat het toch om twee verschillende moordenaars of zien ze het verband over het hoofd?

Rose maakt een moeilijke periode door. Het gaat wel vaker niet goed met haar maar tot nu toe is ze elke keer weer opgekrabbeld. Carl is zich dan ook van geen kwaad bewust wanneer hij haar vraagt een rapport met spoed af te ronden. Rose kan de druk echter niet langer aan. Ze draait volledig door en laat zich in een psychiatrische kliniek opnemen. Haar collega’s reageren verdrietig op het nieuws. Ze houden allemaal op hun eigen manier van de kwetsbare Rose.

Ook in het hoofd van de ogenschijnlijk kalme Anne-Line heerst chaos. Ze wordt bozer en bozer. Snappen die meiden dan niet dat ze een grote smet op het bestaan van Anne-Line vormen. Begrijpen ze dan niet dat hun gedrag verderfelijk is? Wanneer ze hoort dat ze borstkanker heeft, barst de bom. Anne-Line is niet van plan te sterven terwijl die verwende meiden onbekommerd hun onbeschofte gang kunnen blijven gaan. Als Anne-Line niet langer mag leven, mogen zij dat ook niet. Een voor een zullen haar vijanden het onderspit delven. Daar zal zij hoogstpersoonlijk voor zorgen.

Carl, Assad en Gordon zijn nog altijd druk met de twee moordzaken. Hun gedachten gaan echter vooral naar Rose uit. In haar appartement treffen ze een enorme ravage aan. Het moet al lange tijd heel slecht met Rose zijn gegaan. Waarom hadden ze dat niet door? Wanneer uit de troep een boekje vol hulpkreten wordt gevist, is iedereen volkomen uit het veld geslagen. Kunnen ze Rose misschien helpen door uit te vissen wat haar precies is overkomen? Welke demonen uit het verleden houden hun geliefde collega in hun greep?

Selfies is het zevende deel van de Q-reeks. Het kan prima als standalone gelezen worden, hoewel de trouwe lezer misschien een diepere band met de hoofdpersonages zal voelen. De schrijnende geschiedenis van Rose staat in dit deel centraal. Wat is deze lieve vrouw aangedaan? Ik leefde intens met haar mee. De manier waarop auteur Jussi Adler-Olsen de andere personages neerzet, is eveneens indrukwekkend. Anne-Line bezorgde me kippenvel. De kleurloze vrouw is in werkelijkheid een monster. Ook drie van Anne-Lines cliënten komen aan bod. Denise, Michelle en Jazmine zijn drie oppervlakkige vrouwen die het liefst slapend rijk willen worden. Denise is echter veel uitgekookter dan haar twee vriendinnen. Is ze wel zo onschuldig en dom als zich voordoet?

Ik heb genoten van de kundige manier waarop Adler-Olsen de verhaallijnen en de personages op elkaar heeft afgestemd. Hoewel de gebeurtenissen flink aangedikt zijn, is de basis griezelig herkenbaar. Vrijwel niemand gaat probleemloos door het leven. Wat maakt dat iemand de weg volledig kwijtraakt? In al hun wreedheden, onzekerheden, angsten en falen zijn de personages in dit boek bovenal heel menselijk. Soms is dat ontroerend, soms ronduit angstaanjagend. Ik hoop vurig dat ik me nooit de woede van iemand als Anne-Line op de hals zal halen!

ISBN 9789044628234 | paperback | 491 pagina's | Prometheus | maart 2017
Vertaald door Kor Vries

© Annemarie, 19 april 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het stille graf 
Tove Alsterdal

De Zweedse Tove Alsterdal (1960) is journaliste en schrijfster van onder andere een libretto voor een opera en filmscenario's. Zij heeft veel samengewerkt met de bekende Zweedse thrillerauteur Liza Marklund. Dat resulteerde in 2009 in haar debuut, die in 2012 in Nederlandse vertaling verscheen: De vrouw op het strand. Het stille graf is haar tweede thriller. 

'Het heden was een dun laagje over het verleden, broos ijs waarover mensen rondslopen en dingen gladstreken, verborgen en verzwegen, het was niet voorbij.'

Journaliste Katrine vindt in Stockholm in het huis van haar dementerende moeder een brief van een makelaar die een exorbitant hoog bedrag biedt voor een huis dat haar moeder Ingrid zou hebben in een dorpje in het hoge noorden van Zweden. Nieuwsgierig geworden gaat Katrine op onderzoek uit. Ze wist niet beter dan dat haar moeder al als kind uit het dorp was vertrokken. Dat blijkt niet waar te zijn en speurend naar wat er met het kind Ingrid is gebeurd ontsluit ze dorpsgeheimen die al meer dan tachtig jaar onbesproken zijn gebleven en die begonnen met iets heel simpels: het verlangen naar een beter leven. Vlak voor Katrine's bezoek is het dorp opgeschrikt door de moord op de oude skilegende Lars-Erik. Heeft zijn verleden hem achterhaald of is hier sprake van een uit de hand gelopen overval?

Tove Alsterdal heeft met Het stille graf een geweldig boeiende thriller geschreven waarbij de opkomst van het communisme in de jaren dertig van de vorige eeuw en de verwoestende maatschappelijke gevolgen daarvan als een rode draad door het verhaal lopen.  
Alles klopt aan dit boek: prachtig, stilistisch taalgebruik; krachtige, aansprekende hoofdpersonen met wie je je kunt identificeren en een tot de verbeelding sprekende geschiedenis waarvan de naweeën nog maar ternauwernood tot bedaren zijn gekomen. De auteur heeft naar deze periode grondig onderzoek gedaan. Dat biedt een stevige, authentieke en herkenbare basis waarop ze heel zorgvuldig haar fictieve verhaal bouwt. De plot is ingewikkeld en doordat er verschillende tijdslijnen door elkaar heen lopen en veel namen de revue passeren is het nodig om goed de aandacht erbij te houden. Maar de volhouder wordt beloond met een 24-karaats thriller.

De Zweedse titel (I tystnaden begravd) betekent in het Nederlands zoveel als: 'In de stilte begraven'. Dat geeft precies aan waar het boek in wezen over gaat: de verstikkende stilte van het verstopte verleden; van het zwijgen van de dorpelingen en van de smorende angst voor bedrog en verraad. De stilte die ruw verscheurd wordt wanneer geheimen opgegraven worden.
Zeer terecht heeft dit boek in 2013 als één van de weinigen de volle 5 sterren gekregen in de VN Detective & Thrillergids. Hier kan ik me alleen maar bij aansluiten. Tove Alsterdal; een nieuwe naam om te onthouden voor liefhebbers van Scandinavische thrillers.

ISBN 9789044628647 | Paprerback | Prometheus december 2014
Vertaald door Bart Kraamer

© Joanazinha, 19 april 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De pier
Claire Douglas

Het lijkt wel of haar hele lichaam in opstand komt op het moment dat een enkel telefoontje het verleden doet herleven. Al achttien jaar lang probeert Francesca – Frankie – Howe haar jeugd in het kustplaatsje Oldcliffe te vergeten. Na de verdwijning van haar beste vriendin Sophie is ze met haar ouders naar Londen verhuisd en nooit meer teruggekeerd. De toen tweeëntwintigjarige Sophie is nooit gevonden. De sportschoen die eenzaam op de pier is aangetroffen, doet vermoeden dat ze in zee verdronken is.

Het telefoontje dat Frankie volledig uit het veld slaat is afkomstig van Sophies broer Daniel. Na jaren onzekerheid is er eindelijk duidelijkheid. Er is een voet aangespoeld. Sophies voet. Dat ze niet meer leeft, staat nu vast. Daniel weigert echter zich zomaar bij de dood van zijn zus neer te leggen. Hij wil weten wat er precies gebeurd is. Wat is zijn zus achttien jaar geleden overkomen?

Daniel vraag Frankie om hulp. Ze wil weigeren. Alles in haar wil weigeren. Voor geen goud keert ze terug het plaatsje dat niet alleen mooie herinneringen maar ook een duister geheim herbergt. Toch weet Daniel haar over te halen. Haar argumenten om te weigeren zijn simpelweg niet sterk genoeg. Natuurlijk wil ook zij weten wat er is gebeurd. Sophies verdwijning is door de politie altijd afgedaan als een noodlottig ongeluk en niet als een misdaad. Daniel gelooft niet dat het een ongeluk was. Het wordt tijd dat de waarheid boven tafel komt. Een of meerdere mensen in Oldcliffe moeten meer weten dan ze laten blijken. Daniel wil dat Frankie hen overhaalt te gaan praten.

Frankie neemt haar intrek in een appartementengebouw met vakantieflats. Tot haar grote schrik kijkt haar appartement op de pier uit. Omdat het vakantieseizoen nog niet is aangebroken, staan de meeste vakantieverblijven leeg. Alleen in het appartement onder haar verblijft een gezin. Ze hebben een baby. Een kindje dat de hele nacht huilt. Het hulpeloze gejammer snijdt door Frankies ziel. Ze wil dolgraag moeder worden maar na meerdere miskramen is het haar duidelijk geworden dat haar wens nooit in vervulling zal gaan. Nu zit ze in een appartement dat uitkijkt op de plek waar Sophie vermoedelijk is gestorven te luisteren naar het gehuil van het kind van een ander. Frankie voelt zich diep ongelukkig. Ze zou het liefst meteen vertrekken maar Daniel heeft haar nodig. Ze is het aan hem verplicht te blijven.

Frankie wordt allesbehalve hartelijk in Oldcliffe ontvangen. Met haar chique uiterlijk en bekakte stem valt ze uit de toon. Toch zal ze moeten proberen oude vrienden en bekenden van Sophie nieuwe informatie te ontfutselen. Sophies ex-vriendje Leon is niet blij haar te zien en dat geldt ook voor Sophies oude vriendin Helen, met wie ze altijd om aandacht van Sophie wedijverde. Frankie voelt zich steeds ongemakkelijker. Het gevoel van onbehagen neemt toe wanneer een onbekende haar bijzonder onaangename brieven stuurt. Is iemand echt van haar grote geheim op de hoogte? Heeft Sophie destijds dan toch iemand in vertrouwen genomen? Frankie kan het nauwelijks geloven. En dan ziet ze haar. Sophie. Ze is het echt. Ze is nog altijd jong, alsof de tijd voor haar heeft stilgestaan. Steeds als ze een glimp van haar vriendin opvangt, is ze het volgende moment weer verdwenen. Begint Frankie haar verstand te verliezen?

Het verhaal van Frankie en Sophie wordt op twee verschillende manieren uit de doeken gedaan. In korte hoofdstukken wisselen hun verhalen elkaar af. De hoofdstukken over Frankie vinden in het heden plaats. Haar verhaal begint op het moment dat Daniel contact met haar opneemt. Sophies verhaal speelt zich in 1997, het jaar dat ze verdween, af. Beide verhaallijnen werken naar dezelfde onthulling toe.

Auteur Claire Douglas weet al in het eerste hoofdstuk een flinke dosis spanning toe te voegen. Het onbehagen van Frankie is bijna tastbaar. Welk duister geheim mag niet aan het licht komen? Wat hielden zij en Sophie voor de buitenwereld verborgen? De waarheid zal uiteindelijk aan het licht komen maar tot die tijd mag de lezer heerlijk puzzelen.

Naarmate het verhaal vordert, leert de lezer Frankie en Sophie steeds beter kennen. Ook wordt duidelijk hoe hun vriendschap in elkaar zat. Heel geraffineerd en vakkundig gedoseerd doet Claire Douglas uit de doeken wat er precies is gebeurd. Lees dit boek op een luie zondag, in de vakantie of tijdens een heerlijke avond voor jezelf. De kans is namelijk groot dat je deze weergaloze thriller in één keer uit zal willen lezen. De pier is van begin tot eind verrukkelijk spannend en verslavend intrigerend.

ISBN 9789400508323 | paperback | 335 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | april 2017
Vertaald door Catalien van Paassen en Willem van Paassen

© Annemarie, 17 april 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het Pauluslabyrint
Jeroen Windmeijer

Zou het zonder de meeuwenoverlast nooit zijn gebeurd of valt aan een lotsbestemming niet te ontkomen? Op de dag dat in de stad Leiden de eerste van vele nieuwe ondergrondse containers geplaatst wordt, ontvangt archeoloog en universitair docent Peter de Haan een anoniem tekstbericht met daarin enkel de Latijnse woorden “Hora est”, wat “Het is tijd” betekent. Peter doet het voorval af als een flauwe grap van een van zijn studenten.

Terug naar de ondergrondse containers. De stad Leiden gaat gebukt onder een toenemende meeuwenoverlast. De vraatzuchtige vogels plunderen vuilnisbakken en -zakken en maken er een bende van. De gemeente heeft daarom besloten het vuilnis voortaan ondergronds in te zamelen. Voor de stadsarcheologen van Leiden is het een uitgelezen kans om onderzoek te doen op plekken die normaal buiten bereik zijn. Peter is door de Dienst Erfgoed uitgenodigd een kijkje bij het plaatsen van de eerste container – in de Nieuwstraat – te komen nemen.

Vlak voor Peter naar de opgraving vertrekt, stuit hij op een tweede bericht. Dit keer staat de tekst “Hora est” op een vel papier geschreven. Boven de twee woorden staat “Rom. 13:11”. Peter krijgt er kippenvel van. Waarom heeft iemand hem een verwijzing naar een Bijbeltekst gestuurd? Voor Peter de bewuste tekst heeft kunnen opzoeken, is hij bij de plek van de afgraving aanbeland. De gemeente maakt er een ware ceremonie van. De burgemeester klimt op een kleine graafmachine om het eerste zand weg te graven en dan gaat het mis. Terwijl Peter het derde bericht ontvangt, kiepert de graafmachine voorover in het gat. De burgemeester wordt enigszins gehavend uit het gat bevrijd, waarna Peter en zijn collega-archeoloog Daniël in het gat klimmen. Tot hun grote verbazing stuiten ze op een gemetselde ruimte onder de grond. In de ruimte ligt een naakte jongeman. Hij is van top tot teen met bloed bedekt en wordt in allerijl naar het ziekenhuis vervoerd.

Die avond daalt Peter opnieuw in het gat af. Dit keer met zijn vriend Arnold van Tiegem, een hoogleraar. De gemetselde ruimte blijkt een tunnel te zijn. Wanneer Peter en Arnold het begin van de tunnel voorzichtig verkennen, dwaalt Arnold te ver af. Hij verdwijnt in het niets. Peter klimt alleen uit het gat, waar zijn wachtende vrienden Janna en Daniël zijn verhaal vol achterdocht aanhoren. Kan Peter verklaren waarom er een grote bloedvlek op zijn overhemd prijkt? Janna besluit de politie te bellen en dan ziet Peter ineens een vreemd figuur naar hen staren. De persoon maakt zich uit de voeten en Peter zet de achtervolging in. Janna en Daniël hebben niks gezien en vinden het behoorlijk verdacht dat Peter zich uit de voeten maakt.

Wanneer Peter de onbekende inhaalt, beweert deze dat Peter uitverkoren is. Peter begrijpt er niks van. Kort na de vreemde ontmoeting hangt de politie aan de telefoon. Peter moet zich op het bureau melden. Hij besluit echter eerst bij zijn goede vriendin Judith langs te gaan. Hij heeft behoefte aan een gesprek met iemand die hem kan helpen de vreemde gebeurtenissen te doorgronden. Judith is er niet. Terwijl hij vertwijfeld in haar lege huis staat, ontvangt hij een nieuw bericht. De onbekende heeft Judith. Als Peter haar terug wil zien, moet hij doen wat hem opgedragen wordt.

Er volgt een race tegen de klok door heel Leiden. De boodschappen die Peter naar Judith kunnen voeren, bestaat uit aanwijzingen met een Bijbels karakter. Peter zal aanwijzing voor aanwijzing moeten doorgronden. Als hij afhaakt, zal hij Judith nooit meer terugzien. Tot overmaat van ramp is de politie naarstig naar hem op zoek. Arnold van Tiegem is gevonden…

De boeken van antropoloog Jeroen Windmeijer zijn geïnspireerd op Romeinse en Bijbelse geschiedenis. Het verhaal in Het Pauluslabyrint is dan ook met religieuze visioenen en verhalen uit de oudheid doorspekt. Windmeijer maakt duidelijk hoe een aantal van deze verhalen een eigen leven is gaan leiden of met andere vertellingen verweven is geraakt. Op welke ideeën is het geloof van Judiths ontvoerder gestoeld?

Hoewel ik moet bekennen dat ik niet alle religieuze passages met belangstelling heb gelezen, leest dit verhaal als een trein. De aandacht en tijd die de auteur in dit boek heeft gestoken, is ronduit indrukwekkend. Werkelijk alles is tot in de puntjes uitgezocht en uitgewerkt. De onbezonnen acties van het personage Peter de Haan passen niet altijd bij diens intelligentie maar als Windmeijer zijn personage alleen puur rationeel had laten handelen, was er natuurlijk niet zo’n spannend verhaal ontstaan. Voor de liefhebbers van dit genre – maar zeker ook voor degenen die eens een verrassend uitstapje naar een ander genre willen maken – is dit boek een absolute aanrader.

ISBN 9789402722307 | paperback | 398 pagina's | HarperCollins | maart 2017

© Annemarie, 15 april 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER