De blindganger
Igor Znidarsic

Toen Lodewijk de Graaf vroeg in de ochtend uit bed stapte om aan zijn dagelijkse hardlooprondje te beginnen, wist zijn nog slaperige vrouw Franceska nog niet dat hij niet meer terug zou komen. Wanneer hij een dag vermist is, vreest Franceska dat hij niet meer in leven is. Haar Lodewijk zou nooit zonder bericht verdwijnen. Er moet hem iets vreselijks overkomen zijn.

Rechercheur Bianca van Dijk van de politie Oost-Nederland is wat minder overtuigd van Lodewijks onschuld. Hij zou de eerste niet zijn die zijn nietsvermoedende vrouw voor een minnares verlaat. Lodewijk de Graaf ligt vast in de armen van een bevallige blondine die hem alles om zich heen laat vergeten. Binnenkort kan Franceska een echtscheiding tegemoetzien. Haar ongerustheid zal in woede omslaan.

De kranten besteden uitgebreid aandacht aan de verdwijning van Lodewijk de Graaf. De rijke Lodewijk is CEO van een bekend advocatenkantoor. Wanneer bij een krant een geluidsopname opduikt waarop Lodewijk uitgebreid verslag doet van een aantal wanpraktijken, stelt Bianca haar mening bij. Lodewijk is er niet met een minnares vandoor en van een ontvoering is ook geen sprake. De rijke advocaat heeft last van zijn geweten gekregen, zijn hart gelucht en daarna zelfmoord gepleegd. Hoewel, klinkt zijn stem niet een beetje vreemd? En waarom zitten er geen vingerafdrukken op de USB-stick met de geluidsopname die naar de krant is gestuurd? Bianca beseft dat ze haar oordeel misschien iets te snel klaar heeft gehad. De verdwijning van Lodewijk moet aan een grondig onderzoek onderworpen worden.

Terwijl het onderzoek nog in volle gang is, wordt in een bos een gruwelijke ontdekking gedaan. Op een open plek is een gespietste man aangetroffen. Het gezicht van de dode drukt een ondraaglijke pijn uit. Bianca en haar collega Joris staren vol verbijstering naar het tafereel. Hoewel het slachtoffer van dezelfde leeftijd als de vermiste Lodewijk de Graaf is, gaat het om iemand anders. Niet ver van het lichaam vandaan is het identiteitsbewijs van Onno van Schijndel, een vastgoedhandelaar, gevonden. Iemand heeft er alles aan gedaan hem een uitermate pijnlijke dood te bezorgen.

De afschuwelijke moord op Onno van Schijndel vormt een waar raadsel. Bianca en Joris tasten volledig in het duister. Bianca heeft moeite zich op het onderzoek te concentreren. Haar privéleven is een rommeltje en daar is ze zelf verantwoordelijk voor. Toen ze met Peter trouwde, luisterde ze meer naar haar biologische klok dan naar haar hart. Inmiddels hebben ze twee kinderen, Tim en Sofie. Peter is inderdaad de uitstekende vader die ze in hem zag maar Bianca mist passie in hun relatie. Toen ze de charmante Vic tegen het lijf liep, ging ze al snel op zijn avances in. Bianca beseft dat ze haar huwelijk op het spel zet maar afscheid nemen van Vic ziet ze voorlopig niet zitten.

Enkele maanden na de verdwijning van Lodewijk de Graaf wordt zijn lijk in een oude boerderij aangetroffen. Tijdens de sloop van het vervallen pand kwam het tevoorschijn. De vermiste advocaat is al een tijdje dood. Iemand heeft hem levend onder de vloer van de boerderij begraven. Bianca, Joris en hun collega’s moeten nu twee wrede moorden onderzoeken. Wanneer ze ontdekken dat Lodewijk de Graaf en Onno van Schijndel elkaar van vroeger kenden, staan de twee losse moorden plotseling mogelijk met elkaar in verband. Is het tweetal door dezelfde dader gedood?

De blindganger is het thrillerdebuut van journalist Igor Znidarsic. Eerder schreef hij al twee semi-autobiografische romans (De zevende zuster en Diepgevroren makrelen). Wat meteen opvalt aan deze thriller is dat de auteur heftige details beslist niet schuwt. Zo wordt uitgebreid beschreven hoe Onno van Schijndel precies is gespietst. Wat ook bijzonder is, is dat hoofdpersoon Bianca niet erg sympathiek is. Zelf gaat ze vreemd maar wanneer een ander haar bedondert, neemt ze op extreme manier wraak. Ook heeft ze snel een oordeel klaar. Juist het feit dat ik me aan haar ergerde, maakte dat ik door bleef lezen. Bianca’s imperfectie maakt haar menselijk en een tikje griezelig.

De moordenaar duikt halverwege het boek op. Van mij had hij al vanaf het begin met het verhaal verweven mogen zijn. Hij blijkt met een enorm, onverwerkt trauma rond te lopen. Heeft hij beide mannen daadwerkelijk gedood? Igor Znidarsic toont heel overtuigend aan dat goed, slecht, schuld en onschuld niet altijd eenvoudig te definiëren zijn. De blindganger is een knap uitgedacht en veelbelovend thrillerdebuut.

ISBN 9789045212517 | paperback | 271 pagina's | Karakter Uitgevers | maart 2017

© Annemarie, 21 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Bevroren vlammen
Deel 3 van de Niels Oxen-reeks
Jens Henrik Jensen

Nadat oorlogsveteraan Niels Oxen de maatschappij de rug toekeerde, belandde hij tijdens zijn zwerversbestaan op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Tegen wil en dank raakte hij betrokken bij een onderzoek naar de duistere praktijken van Danehof, een geheime organisatie van invloedrijke lieden die in Denemarken achter de schermen aan de touwtjes trekt. De macht van Danehof is groot. Zó groot dat Niels opdraaide voor de dood van de eigenaar van een viskwekerij. In de ogen van zijn landgenoten was hij niet langer een oorlogsheld, maar een crimineel. Een moordenaar.

Niels Oxen heeft de oude man niet vermoord. Ze waren vrienden. De viskweker bood Niels een rustig bestaan toen hij het leven niet langer bij kon benen. De moord op de man voelt voor Niels als het ultieme verraad. Opnieuw voelt hij zich door de maatschappij in de steek gelaten. Door het hele gebeuren zitten de spoken uit zijn oorlogsverleden hem meer dan ooit op de hielen. Niet alleen zijn er destijds vreselijke dingen gebeurd, ook zijn een aantal zeer kwalijke zaken in de doofpot gestopt. Niels voelt zich onbegrepen en in de steek gelaten. Daarnaast lijdt hij aan een ernstige vorm van PTSS, waaraan hij niet behandeld wil worden. Het probleem is te omvangrijk. Niels weet niet wat er zal gebeuren als hij zijn emoties de ruimte geeft.

Hoewel Niels nog altijd van moord verdacht wordt, is niemand meer naar hem op zoek. Niels is dood. Hij is op zee tijdens een explosie om het leven gekomen. Dat is tenminste wat iedereen denkt. Alleen Niels en de in afzondering levende schilderes Tessa weten dat hij de dood ontlopen is. Toen hij zwaargewond op het eiland van Tessa aanspoelde, heeft ze zich over hem ontfermd. Tessa stelde geen vragen en gaf Niels de tijd te helen. Lichamelijk gaat het weer goed met Niels maar in zijn hoofd is het een chaos. Voor de buitenwereld, en dus ook voor Danehof en de politie, bestaat hij niet meer en dat is wel zo veilig. Niels wil echter zijn naam zuiveren, ook al zet hij daarmee zijn leven op het spel.

Niels wil zich niet langer verstoppen. Hij wil niet dat zijn zoon denkt dat zijn vader een moordenaar was. Hij besluit contact met Margrethe Franck en haar baas Axel Mossman van de PET, de Deense veiligheidsdienst, op te nemen. Mossman heeft hem destijds gedwongen mee te werken aan een onderzoek naar Danehof en Margrethe werd als Niels’ partner aangewezen. De schrik is groot wanneer Niels ontdekt dat Margrethe en Mossman buitenspel zijn gezet. Margrethe werkt tegenwoordig als schoonmaakster en caissière en Mossman is gedwongen met vervroegd pensioen gegaan. Danehof trekt nog altijd aan de touwtjes. Hoe kunnen drie mensen die door de maatschappij zijn uitgespuugd een machtige organisatie als Danehof ten val brengen?

Bevroren vlammen is het derde en laatste deel van de Niels Oxen-reeks. Niels, Margrethe en Mossman moeten het opnemen tegen een vijand zonder gezicht. Wie moeten zij als leider van Danehof ontmaskeren? Het moet om een machtige man of vrouw gaan, dat is de enige zekerheid die het drietal heeft. Wat ze ook vrijwel zeker weten, is dat ze goed in de gaten worden gehouden. Het is geen toeval dat Margrethe na haar ontslag bij de PET alleen nog waardeloze baantjes kan behouden. De leuke banen worden haar door Danehof afgepakt.

Door de Niels Oxen-reeks is auteur Jens Henrik Jensen tot de top van de Deense thrillerschrijvers doorgedrongen. De drie boeken zijn van een indrukwekkende kwaliteit. Het verhaal van Niels is hartverscheurend. Hij is een gebroken man die blijft weigeren in duizend stukjes uiteen te vallen. Een vechter die weigert op te geven. Niels Oxen staat symbool voor de schade die de machtige rijken kunnen aanrichten. Het welzijn van burgers wordt opgeofferd om misstanden onder het tapijt te vegen.

Deze reeks vertelt niet alleen het verhaal van Niels maar ook dat van een zogenaamd democratische maatschappij die in werkelijkheid een speelbal van een aantal machtige lieden is. Is het puur fictie of verrassend realistisch? Toen ik na het dichtslaan van dit boek naar adem snakte, besefte ik dat ik het slot met ingehouden adem had gelezen. Begin met De hondenmoorden, ga verder in De Schaduwmannen en laat je ten slotte overrompelen door de briljante ontknoping in Bevroren vlammen!

ISBN  9789400508316 | paperback | 496 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | maart 2017
Vertaald door Corry van Bree

© Annemarie, 22 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De juiste man
Max van Olden

Oscar Seefelt kan het niet achter zich laten. Al twintig jaar lang lukt het hem niet de vreselijke gebeurtenis van zich af te zetten en zijn leven te hervatten. Voor die vreselijke avond in 1996 was zijn leven goed. Hij was een succesvol advocaat en hard op weg een felbegeerde plek in de maatschap in de wacht te slepen. Vier jaar eerder was hij met zijn vrouw Karin en tienerzoon Jelte naar een boerderij verhuisd. De vele klusjes in de buitenlucht vormden een uitstekend tegenwicht voor zijn intensieve werkdagen. Oscar was gelukkig, oprecht gelukkig.

Op de avond dat alles veranderde, was Oscar laat thuis. Hij had een lange cursusdag achter de rug. Jelte was nog niet thuis. Hij was te laat. Oscar probeerde Karin gerust te stellen. Jelte wachtte vast even tot het wat minder hard regende, of misschien zat hij net midden in een portje Risk. Toch was Oscar er zelf ook niet gerust op. Net als Karin besefte hij maar al te goed hoe hard er op de dijk werd gereden. Onder het mom dat Jelte misschien een lekke band had gekregen, besloot hij de jongen tegemoet te rijden.

De dijk was afgezet. Een politieagent sommeerde hem een andere route te nemen. Oscar liet zich niet wegsturen. Hij vertelde dat hij zijn veertienjarige zoon zocht. Zijn zoon die over de dijk onderweg naar huis was. Oscar werd apart genomen. Nadat hij het uiterlijk van zijn zoon had beschreven, werd hem verteld dat er een aanrijding met dodelijke afloop had plaatsgevonden. Oscar werd mee naar het lichaam genomen. Midden op de weg lag Jelte. Zijn ogen staarden in het niets.

Oscar wist meteen wie verantwoordelijk voor de dood van zijn kind was. Zijn collega en grootste concurrent Alexander Henzel had die dag dezelfde cursus gevolgd, waarna hij zich flink volgegoten had. Vervolgens was hij gewoon in zijn auto gestapt. Oscar wist precies welke route Alexander had genomen. Zijn collega reed immers lange tijd als een dolleman achter hem. Toen Oscar de afslag naar de boerderij nam, stoof de auto van Alexander weg, de dijk op. Alexander had zijn zoon gedood, Oscar wist het zeker.

Enkele uren na het ongeluk raakte Alexander in Frankrijk bij een eenzijdig ongeval betrokken. Zijn auto lag in de prak. Oscar besefte meteen dat Alexander bewust op de stilstaande tractor was gebotst om het bewijsmateriaal te laten verdwijnen. Nu kon niemand meer zien dat de auto voor het ongeluk al beschadig was geweest. Oscar ging op kantoor de confrontatie met de moordenaar van zijn zoon aan. Alexander ontkende alles en niet lang na het voorval werd Oscar gevraagd niet meer terug te komen. Niemand nam zijn verhaal serieus.

In de jaren die volgden raakte Oscar alles kwijt. Zijn huwelijk sneuvelde en hij mocht zijn beroep niet langer uitoefenen. Oscar ging door een diep dal maar krabbelde op. Tegenwoordig werkt hij als zelfstandig advocaat. De dood van zijn zoon heeft hij nog altijd niet verwerkt. Alexander gaat nog altijd vrijuit en binnenkort is de moord verjaard. Wanneer een nieuwe cliënt een zaak tegen Alexander aan wil spannen, hapt Oscar toe. Krijgt hij eindelijk de kans de dood van zijn zoon te wreken?

De juiste man is het tweede boek van schrijver en advocaat Max van Olden. Met zijn debuut Lieve edelachtbare sleepte hij de Schaduwprijs 2016 in de wacht. De juiste man heeft me diep geraakt. Oscar is een gebroken man. De enige zekerheid die hij in zijn leven heeft, is dat de man die hem zijn kind heeft ontnomen, fluitend en ongestraft door het leven gaat. Zijn arrogante oud-collega heeft zijn kind gedood en zich daar nooit voor verontschuldigd. Hoewel de weinige mensen in zijn leven er nog altijd op aandringen zijn woede en frustratie los te laten, is Oscar daar niet toe in staat.

De nieuwe cliënt biedt Oscar een mogelijkheid Alexander voor het blok te zetten. In Oscars hoofd ontvouwt zich een plan dat zowel briljant als beangstigend is. Zal het Oscar lukken de gevierde advocaat ten val te brengen? Oscar is bereid ver te gaan, heel ver.

Door de diepgaande schrijfstijl van Max van Olden leefde ik enorm met Oscar mee. Zal wraak hem wel gemoedsrust kunnen schenken? Wat als Oscar al twintig jaar achter de verkeerde dader aanzit? Door de intensiteit van het verhaal zal ik Oscar niet snel vergeten. Ik ben benieuwd welke prijzen Max van Olden met deze voortreffelijke thriller in de wacht zal slepen!

ISBN 9789026335877 | paperback | 278 pagina's | Ambo|Anthos | februari 2017

© Annemarie, 21 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De verdenking
Friedrich Dürrenmatt

De Duitse versie van dit boek, Der verdacht, werd voor het eerst uitgegeven in 1951, wat niet heel lang na het einde van de Tweede Wereldoorlog is. Het handelt om een politiecommissaris, Hans Bärlach genaamd, die ongeneeslijk ziek is. Deze komt bij toeval via zijn behandelend arts, dr. Hungertobel op het spoor van voormalig kamparts Nehle.

Dürrenmatt zal niet zonder opzet de politiecommissaris in een ziekenhuisbed hebben gesitueerd, zwaar ziek en zo goed als uitgerangeerd. Deze situatie is vergelijkbaar met de slachtoffers van de kampbeulen destijds. Zij waren eveneens lichamelijk en geestelijk zwak en overgeleverd aan de macht en de volstrekte willekeur van hun bewakers. Het lot van jouw leven in de handen van de machtige ander, voor Bärlach was dat zijn arts, voor de concentratiekampbewoners de SS-bewakers. Het instituut van het ziekenhuis wordt gebruikt als metafoor voor het instituut van het kamp, je mag het pas verlaten als de ander je daar toestemming voor geeft of als je bent overleden. Tot die tijd ben je overgeleverd aan de behandeling die de ander voor jou in gedachten heeft.

Het lijkt een bizar gegeven. De meest gruwelijk begane misdaad van de vorige eeuw vatten in een misdaadroman, waarin een kat-en muisspel zich ontvouwt vanuit het klassieke perspectief van de hedendaagse misdaadroman. Toch is dit boek een echte misdaadroman in die zin dat veel zaken voor de lezer verborgen worden gehouden en de lezer zich dus voortdurend blijft afvragen hoe het zal aflopen. Steeds worden speldenprikken uitgedeeld, een tipje van de sluier opgelicht en zodra je denkt te weten hoe het zit, geeft de auteur er een geheel andere wending aan. Daarbij komt nog dat je soms getrokken wordt in wat hallucinaties of dromen lijken van de commissaris. Werkelijkheid en fictie lopen in elkaar over, ook dit zal de ervaring zijn geweest van veel slachtoffers van het concentratiekamp.
Ten slotte komt Bärlach in het ziekenhuis terecht van de voormalige SS-kamparts. Vanaf dat moment ontvouwt zich een bloedstollend gevecht van de gerechtigheid tegen het kwaad. Lange tijd is niet duidelijk wie er zal winnen en dat zal ik hier uiteraard ook niet verklappen.

Het boek wordt afgesloten met een artikel, getiteld Moraliteit op de rand van het amorele. De meerduidigheid van Dürrenmatts rechercheurs, geschreven door Walter Jens als nawoord bij Friederich Dürrenmatt, Die Kriminalromane (Stuttgart, 1986). Jens besluit dit artikel met te benadrukken dat het in de tetralogie van Dürrenmatt, te weten Der Richter und sein Henker, Die Panne, Das Versprechen en Der Verdacht, gaat om schuld en boete, om de kleine executie en de altijd mogelijke massavernietiging, om verhoren 'in de zaak Mens'. Het is daarom dat, volgens Jens, deze boeken altijd twee keer gelezen moeten worden, als detective à la Simeon, maar ook als vonnis bij een strafzaak. Dat ga ik dan ook zeker nog doen, het boek nogmaals lezen als vonnis.

Over de auteur: Friedrich Dürrenmatt (1921-1990) was Zwitserlands beroemdste schrijver van de twintigste eeuw. Behalve De verdenking geeft Athenaeum in 2017 ook De rechter en zijn beul uit. Dürrenmatt schreef het volgende over zijn drijfveer om misdaadromans te schrijven:

‘Hoe kun je als kunstenaar nog bestaan in een wereld waarin werkelijk alles cultuur is? […] Misschien kan dat het beste door misdaadromans te schrijven, daar kunst te scheppen waar niemand het verwacht. De literatuur moet zo licht worden dat ze op de weegschaal van de literatuurkritiek niets meer weegt. Alleen zo wordt ze weer belangrijk.

ISBN 9789025306519 | Paperback | 160 pagina's | Uitgeverij Athenaeum | 14 februari 2017
Oorspronkelijk titel: Der verdacht | Vertaling uit het Duits door: Ria van Hengel

Ria, 18 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Vermoorde getuige
J.D. Robb

Tot haar verbazing geniet inspecteur Eve Dallas met volle teugen van het toneelstuk dat in het luxe theater van haar steenrijke echtgenoot Roarke wordt opgevoerd. Het is een toneelbewerking van het boek The Witness for the Prosecution van Agatha Christie en Eve gaat volledig in het verhaal op. Ze probeert zo veel mogelijk aanwijzingen op te pikken en de dader te ontmaskeren. Hoofdpersoon Leonard Vole wekt haar ergernis op. Wat een vreselijke man! Eve vergeet even dat het om een verzonnen verhaal gaat en kan haar ergernis niet onderdrukken. Roarke vermaakt zich opperbest.

Het loopt niet goed af voor Leonard Vole en ook niet voor Richard Draco, de acteur die hem speelt. Wanneer het hart van Vole met een rekwistiet doorboord wordt, verschijnt een flinke plas bloed onder het lichaam. Eve heeft onmiddellijk door dat het bloed niet bij het toneelspel hoort. Ze spoedt zich naar het podium waar ze meteen beseft dat het te laat is om nog iets voor Richard Draco te doen. Iemand heeft het nepmes door een echt mes vervangen, waarna Draco’s tegenspeelster hem nietsvermoedend heeft vermoord. Wanneer de actrice die zijn hart doorboorde beseft dat ze zojuist iemand heeft gedood, valt ze flauw.

Richard Draco vertolkte de rol van een bijzonder onaangenaam persoon, een rol die hem op het lijf geschreven bleek te zijn. Draco was een vrouwenverslinder en liet overal waar hij ging een spoor van haat en verdriet achter. Normaalgesproken werkt Eve met een handjevol verdachten maar deze zaak is anders. Het lijkt wel of iedereen een grondige hekel aan Draco had! Al snel is er toch een bekentenis maar daar prikt Eve meteen doorheen. De moordenaar probeert een ander voor de brutale moord op te laten draaien.

Hoe vindt je een moordenaar als alle verdachten briljante acteurs zijn? Zijn de verontwaardiging, het verdriet en de afschuw die de gezichten van Draco’s medespelers tekenen echt of geacteerd? Haat leidt niet voor iedereen tot moord. Wie heeft zijn of haar kans gegrepen zich voorgoed van Draco te ontdoen? Eve bijt zich stevig in de zaak vast. Het kost Roarke de grootste moeite haar af en toe van haar werkzaamheden los te weken. Hij is trots op haar vastberadenheid maar het bezorgt hem ook de nodige hoofdbrekers. Gaat de zaak ten koste van Eve’s gezondheid?

Ik begin steeds meer te genieten van deze futuristische politiereeks. De verhalen zitten goed in elkaar en zijn vlot geschreven. Het is boeiend te lezen hoe Eve zich tegen de rijkdom van haar echtgenoot verzet. Eve is gewend haar eigen boontjes te doppen. Ze is opgegroeid met een vader die zich met grote regelmaat aan haar vergreep en ze vastbesloten nooit meer afhankelijk van iemand te zijn. De liefde van de knappe Roarke verwart haar. Eigenlijk is hij te mooi om waar te zijn maar toch is hij levensecht en overduidelijk stapelverliefd op haar. Hoe moet ze met al die liefde – en lust - omgaan?

Voor haar collega’s is Eve niet altijd even vriendelijk maar toch staan Peabody en McNab altijd te trappelen om voor haar aan de slag te gaan. Eve is een intimiderend persoon bij wie mensen graag in de smaak willen vallen. Een compliment van Eve voelt als het winnen van een felbegeerde award. Toch gaat er iets kwetsbaars van Eve uit. Gelukkig heeft ze dat zelf niet in de gaten, het zou haar slapeloze nachten bezorgen.

Wanneer Eve ontdekt dat Draco zich zelfs aan zijn eigen dochter heeft vergrepen, wordt de zaak persoonlijk. Wil ze nog wel dat de moordenaar voor zijn of haar misdaden moet boeten? Soms neemt gerechtigheid een bijzondere vorm aan. Vermoorde getuige is het beste boek van J.D. Robb dat ik tot nu toe heb gelezen.

ISBN 9789022575550 | paperback | 333 pagina's | Boekerij | februari 2017
Vertaald door TextCase

© Annemarie, 18 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Tijden van duisternis
Tony Schumacher

Het is 1946 en sinds de Duitsers de oorlog hebben gewonnen, is het leven in Londen ingrijpend veranderd. De nazi’s maken nu de dienst in Groot-Brittannië uit. Het kan oorlogsveteraan John Rossett weinig schelen. Tijdens de oorlog heeft hij keihard voor zijn land gevochten. Hij werd gevangengenomen en gemarteld. John wist in leven te blijven. Hij keerde als oorlogsheld naar Engeland terug. Toch is hij niet trots op zijn onderscheidingen. Ze verloren hun glans toen hij hoorde dat zijn vrouw en zoontje bij een bomaanslag om het leven waren gekomen. Een bomaanslag die niet door de Duitsers maar door het Britse verzet was gepleegd. John Rossett heeft de oorlog overleefd, enkel om erachter te komen dat zijn vaderland hem alles wat hem dierbaar was ontnomen had.

Na de oorlog hervat John zijn werk als brigadier bij Scotland Yard. De Duitsers plaatsen hem echter over naar het Bureau voor Joodse Zaken. Zonder vragen te stellen zet hij Joodse mensen op de trein. Hem is verteld dat ze ergens in Europa te werk gesteld zullen worden. John is slim genoeg om dat in twijfel te trekken maar dat doet hij niet. Het leven is makkelijker als hij gewoon gelooft wat de Duitsers zeggen. Eerlijk gezegd boeit het John ook niet. Tegenwoordig interesseert niks hem meer. De onderscheiden oorlogsheld is in een vijand van het volk veranderd.

Wanneer John een groep Joodse mensen uit hun huizen haalt, wordt hij door een wat oudere man aangeklampt. Het is Israel Galkoff. John en Israel zijn oude bekenden van elkaar. Israel had een winkel en John kwam daar regelmatig. Israel beweert dat John een goed mens is. Hij is trots op John omdat hij in Frankrijk zo hard voor zijn volk heeft gevochten. Dan vertelt de man dat hij een schat achter de boekenkast in zijn woning heeft verstopt. De schat dient als betaling voor Johns toekomstige hulp.

John probeert zich achter een muur van onverschilligheid te verschuilen maar de woorden van de man raken hem toch. Hij besluit naar diens huis te gaan om een kijkje achter de boekenkast te nemen. Het lukt hem, samen met een collega, de kast weg te schuiven. Het gaat verrassend eenvoudig. Achter de kast bevindt zich een holte. Een gat in de muur. Er staat een koffer in de opening en er liggen wat jute zakken op de grond. John haalt de koffer uit het gat en grijpt de jute zakken vast. Ze komen in beweging en er verschijnt een kindergezichtje. John heeft de schat van Israel gevonden.

Het jongetje dat zich achter de boekenkast verscholen hield, is een jaar of zeven. Hij heet Jacob en hij is de kleinzoon van Israel. John begrijpt wat Israel van hem verlangt maar hij negeert de wens van de oude man. Jacob wordt meegenomen. Ook hij zal binnenkort op de trein worden gezet.

Niet lang na de vondst van het jongetje ontmoet John twee bijzondere mensen. Hun woorden raken hem diep en hij beseft dat hij een fout heeft gemaakt. John kan zijn ogen niet eeuwig blijven sluiten. Wat als de horrorverhalen die hij over het lot van de Joden heeft gehoord, niet op leugens gebaseerd zijn? Wat als de kleine Jacob per trein het noodlot tegemoet zal reizen? John beseft dat hij in moet grijpen. Hij kan niet langer klakkeloos doen wat hem opgedragen wordt.

In Tijden van duisternis speelt auteur Tony Schumacher met de geschiedenis. In dit boek hebben de Duitsers de oorlog gewonnen en nog altijd worden duizenden Joden de dood ingejaagd. De burgers zijn lamgeslagen. Velen zijn dierbaren kwijtgeraakt en de sfeer is grimmig. Niemand vertrouwt elkaar en vriendschappen lijken niet langer te bestaan. John is ernstig getraumatiseerd door alles wat hij tijdens de oorlog heeft meegemaakt én door de dood van zijn gezin. Zijn daden als oorlogsheld zijn door zijn recente activiteiten tenietgedaan. Het roer moet om, maar hoe?

Tijden van duisternis is, ondanks het pittige onderwerp, een bijzonder vlot geschreven debuut. De auteur heeft er heel gedurfd voor gekozen een bikkenhard verhaal vol actie en geweld met het aangrijpend verhaal van John en de hulpeloosheid van de kleine Jacob te combineren. Het resultaat is een bijzonder geslaagd en gelaagd verhaal over de gruwelen van de oorlog en de (on)menselijkheid van eenieder die door het oorlogsleed getroffen is. 

ISBN 9789022579268 | paperback | 399 pagina's | Boekerij | februari 2017
Vertaald door Gerard Suurmeijer

© Annemarie, 13 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Sluipend gif
Corine Hartman

Was het erin geslopen of is het altijd zo geweest? Jacqueline weet nog goed hoe verlegen Gijs naar haar keek, toen ze jaren geleden in haar bruidsjurk voor hem stond. Ze weet nog goed dat hij hun dochter Hanna liet schaterlachen. Nu is Hanna weg. Al jaren. Ze raakte aan de drugs. Jacqueline durft niet aan de oorzaak van het losbandige gedrag van haar dochter te denken. Het idee dat Gijs zijn eigen dochter… Het is te veel voor Jacqueline.

Voor de buitenwereld lijken Jacqueline en Gijs het goed samen te hebben. In het piepkleine stadje Bronkhorst, in de Achterhoek, hebben zij hun zaakjes goed voor elkaar. Gijs werkt op het pontje tussen Brummen en Bronkhorst en Jacqueline zorgt voor een schoon huis en een smakelijke avondmaaltijd. Daarnaast doet ze vrijwilligerswerk in een zorgcentrum en zorgt ze voor haar zieke moeder. Iedereen mag de innemende Gijs en de bescheiden Jacqueline.

Jacqueline vond het altijd wel best. Dat Gijs haar kleineerde, nam ze voor lief. Ze deed haar uiterste best ervoor te zorgen dat hij zo min mogelijk op haar aan te merken had. De laatste tijd is er echter wat veranderd. Gijs heeft er, in tegenstelling tot wat hij beweert, niet vrijwillig voor gekozen mensen veilig de IJssel over te zetten. Hij hoopt vurig dat zijn voormalig werkgever, de gemeente Zutphen, hem weer terug zal nemen. Gijs is wegbezuinigd, iets wat hij maar niet kan verkroppen. Tellen al die jaren trouwe dienst dan helemaal niet mee? Gijs reageert zijn frustraties op Jacqueline af. Dat mens kan ook nooit eens wat goed doen.

Jacquelines moeder is ziek. Ze is manisch-depressief en heeft al meerdere zelfmoordpogingen gedaan. Gijs schaamt zich voor zijn schoonmoeder. Haar excentriciteit is een smet op zijn keurige reputatie. Bovendien eist ze te veel aandacht van Jacqueline op. Onlangs nog heeft ze zichzelf met een lading droogijs in haar badkamer opgesloten. Jacqueline was er net op tijd bij. Van Gijs had het mens erin mogen blijven. Ze wilde toch zelf dood? Bovendien kwam Gijs in een leeg huis thuis en moest hij Jacqueline nota bene nog uit het ziekenhuis ophalen ook. Beseft dan niemand dat hij daar na een drukke werkdag geen behoefte aan heeft?

Gijs krijgt zijn zin. Jacquelines moeder blijkt ongeneeslijk ziek. Gijs rekent zich al rijk. Het huis van zijn schoonmoeder zal een aardige duit opleveren. In gedachten heeft hij al een luxe auto uitgezocht. Wat hij niet weet, is dat er iets bij Jacqueline is geknapt. Na jarenlang passief zijn beledigende woorden aangehoord te hebben, heeft ze er genoeg van. Het gedrag van Gijs valt onder geestelijke mishandeling, beseft ze nu. Ook vraagt ze zich af of ze haar medicijnen nog wel in moet nemen. Zijn ze echt zo goed voor haar of gebruikt Gijs ze om haar nog eens extra in toom te houden? Jacqueline wil vrij zijn. Ze wil leven.

Zoals ik al schreef, speelt Sluipend gif zich in het plaatsje Bronkhorst af. Het stadje, dat wel uit een sprookje ontsnapt lijkt te zijn, telt nog geen honderdzestig inwoners. Wie er over de hobbelige kinderkopjes naartoe rijdt, heeft het gevoel even aan de werkelijkheid te ontsnappen. Corine Hartman heeft hiermee een perfecte locatie voor een boek over schone schijn uitgekozen. Achter elke voordeur, ook achter fraaie voordeuren in pittoreske stadjes, spelen zich immers dingen af die niet met de buitenwereld gedeeld worden.

Het verhaal is gebaseerd op dat van de Franse Jacqueline Sauvage. Na zevenenveertig jaar huwelijk schoot ze in 2012 haar echtgenoot met een jachtgeweer dood. De zaak deed een hoop stof opwaaien. Was Jacqueline een moordenares die straf verdiende of was ze een slachtoffer die na jarenlang huiselijk geweld geen andere oplossing meer zag?

Met de boeken Sluipend gif en Een vlaag van waanzin is Corine Hartman een nieuwe weg ingeslagen. Beide boeken gaan over familiedrama’s en kennen een sluimerende, onderhuidse spanning. Ze zijn niet te vergelijken met de intense en gewelddadige thrillers uit de Jessica Haider-reeks, die ze voor deze boeken schreef. Hoewel Corine Hartman al jaren een zeer getalenteerd schrijfster is, zijn haar laatste twee boeken het meest indrukwekkend. Ze kennen een prachtige diepgang.

Sluipend gif zou ook een spannende roman genoemd kunnen worden. Het is een uitstekend uitgewerkt, aangrijpend verhaal over de complexiteit van het menselijk brein. Is Jacqueline een slachtoffer of toch niet? Wat vindt dochter Hanna van het hele verhaal? Dit indringende verhaal zal nog heel lang door mijn hoofd spoken. Groot leed kan zich bedrieglijk klein voordoen.

ISBN 9789023455561 | paperback | 272 pagina's | Cargo | februari 2017

© Annemarie, 7 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ragdoll
Daniel Cole

Gehuld in een lange zwembroek en verwassen Bon Jovi T-shirt spoedt William Layton-Fawkes, alias Wolf, zich naar de plaats delict. Het is vier uur ’s nachts en zijn werkkleding zit nog in de was. Hij hoeft geen lange reis af te leggen. De blauwe lichtbundels buiten zijn flat, verraden dat de misdaad op een steenworp afstand van zijn bed is gepleegd. Op de vierde verdieping wordt Wolf door een brakende agente opgewacht. Dat belooft weinig goeds.

Zijn collega Emily Baxter is minder aangedaan. Ze straalt zelfs en beweert dat het een zaak is die je maar één keer in je carrière tegenkomt. Vol verwachting troont ze hem mee naar het lijk waarna ze haar blik onderzoekend op Wolfs gezicht richt. Het lichaam lijkt boven de vloer te zweven. Wolf kijkt nog eens goed en ziet dan dat het met behulp van honderden draden aan twee grote haken in het plafond is bevestigd. Het lijkt wel of iemand een luguber kunstwerk heeft willen maken. En dan ziet Wolf het. Niet de draadconstructie maar het lijk zelf vormt de ware aandachtstrekker.

Van dichtbij is goed te zien dat het lijk uit lichaamsdelen van meerdere mensen bestaat. De moordenaar heeft ze met grove steken aan elkaar bevestigd. De lijkschouwer concludeert vrijwel meteen dat de lichaamsdelen post mortem zijn verwijderd. Maar liefst zes mensen zijn voor het maken van de lugubere lappenpop om het leven gebracht. Wanneer Wolf het hoofd eens beter bekijkt, herkent hij het. Het is Naguib Khalid, de seriemoordenaar die zijn leven verwoestte. Het kan Khalid echter niet zijn. Die zit immers in de gevangenis.

Voor Naguib Khalid werd opgesloten was de rechtbankjury niet van zijn schuld overtuigd. De moordenaar had een aantal gruwelijke misdaden op zijn geweten en Wolf had zelfs regels overtreden om hem veroordeeld te krijgen. Toch sprak de jury hem vrij. Toen Wolf, die de rechtszaak bijwoonde, dat hoorde, knapte er iets in hem. Hij vloog de moordenaar aan. Een bewaker wist op het nippertje te voorkomen dat Wolf de man doodsloeg. Khalid kwam vrij en Wolf verdween in een psychiatrisch instelling. Terwijl Wolf moest bewijzen niet krankzinnig te zijn, sloeg Khalid opnieuw toe. Hij stak een jong meisje in brand.

Wolf heeft gelijk. Het hoofd is van Naguib Khalid. Hoe heeft de moordenaar het voor elkaar gekregen een veroordeelde crimineel ongemerkt uit de gevangenis te halen en te doden? Wanneer Wolf ontdekt hoe de dader te werk is gegaan, beseft hij onmiddellijk dat het om een zeer geraffineerde misdadiger gaat. Wie de andere vijf slachtoffers zijn, is nog niet bekend. Ook begrijpt Wolf niet waarom de hand van de lappenpop naar het raam van zijn eigen flat wees. Dan wordt hij door zijn ex-vrouw Andrea benaderd. Andrea, die journaliste is, is duidelijk overstuur. Ze vertelt dat ze foto’s heeft ontvangen. Foto’s van de menselijke lappenpop. Bij de foto’s zat een lijst. Een lijst met zes namen. Achter elke naam staat een datum in de nabije toekomst. Het is een dodenlijst.

Ragdoll bewijst hoe belangrijk het is om niet alleen boeken van de gevestigde orde te lezen maar juist ook nieuwkomers een kans te geven. Dit is een debuut om je vingers bij af te likken. Het verhaal begint al meteen spannend en de spanning neemt alleen maar toe. De rillingen liepen me over de rug. Hoofdpersoon Wolf is bijzonder krachtig neergezet maar ook de andere personages zijn uitstekend uitgewerkt. Zo zijn Wolfs collega’s heel divers, van een vrouw die een oogje op hem heeft en een ijverige nieuwkomer tot doorgewinterde collega’s die alles al eens hebben meegemaakt.

Niet alleen de inhoud van het boek is om van te smullen, ook aan de vormgeving is de nodige aandacht besteed. Het boek is namelijk op een bijzondere manier gebonden. Regelmatig duiken rode strengen draad op waardoor het lijkt of de bladzijden met naald en draad aan elkaar zijn gezet. Doet dat je ergens aan denken? Op de cover van het boek staat een citaat van M.J. Arlidge. Hij schrijft: “Als je Se7en goed vond, vind je dit geweldig!”. Hij heeft beslist niet gelogen. Ragdoll is een absolute aanrader!

ISBN 9789024574988 | paperback | 399 pagina's | Luitingh-Sijthoff | februari 2017
Vertaald door Roelof Posthuma

© Annemarie, 7 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.wilbursmithbooks.com

Op volle zee
Wilbur Smith

Hector Cross heeft al veel over de steenrijke Hazel Bannock gehoord. Na een succesvolle carrière als proftennisser trouwde ze met miljardair Henry Bannock, eigenaar van Bannock Oil. De twee waren jarenlang gelukkig met elkaar en hun dochter Cayla. Na het overlijden van Henry nam Hazel de touwtjes in handen. Hoewel aanvankelijk niemand vertrouwen in het zakelijke talent van de ex-sporter had, bleek dat Hazel het kunstje van haar echtgenoot had afgekeken. Toen ze erin slaagde een enorme oliebron te lokaliseren, kon niemand meer om haar heen.

Wat Hector ook weet, is dat Hazel een beeldschone maar pittige dame is. Een keiharde, veeleisende zakenvrouw die er niet op uit is vrienden te maken. Hun eerste ontmoeting verloopt dan ook stroef. Hector werkt niet rechtstreeks voor Hazel maar zijn bedrijf Cross Bow Security Limited is destijds door Henry Bannock ingehuurd om de boorinrichtingen en het personeel te bewaken. Ook de veiligheid van het nieuwe boorveld, Zara nr. 8, valt onder de verantwoordelijkheid van Hector en zijn medewerkers. Het is al snel duidelijk dat er geen klik tussen Hector en Hazel is.

Hoewel Hazel zich op zakelijk gebied de kaas beslist niet van het brood laat eten, aanbidt ze haar achttienjarige dochter Cayla. Hazel koestert de kinderlijke onschuld van het meisje. Ze weet niet dat Cayla haar onschuld onlangs afgeworpen heeft. De knappe Rogier heeft haar volledig ingepalmd. Het meisje heeft hem zelfs het luxe schip van haar moeder op gesmokkeld. Terwijl Hazel zich op het zakenleven stort, geniet Cayla van een vaartocht op de Atlantische Oceaan.

Cayla denkt in Rogier haar gelijke te hebben gevonden. Hij is charmant en aantrekkelijk. Cayla vindt zijn donkere huid prachtig. Ze weet niet dat Rogier in werkelijkheid walgt van hun seksuele escapades. Hij vindt het zelfs zondig het bed met haar te delen. Rogier heeft een doel. Een duister doel. Hoewel Cayla zijn toekomst zeker zal stellen, is hij niet van plan een toekomst met haar op te bouwen. In het geniep geeft hij de precieze locatie van het schip aan zijn bondgenoten door.

Wanneer Cayla merkt dat de liefde van Rogier omslaat in iets ondefinieerbaars, is het al te laat. Een groep kapers neemt het schip voor de kust van Somalië in en Cayla wordt naar Puntland gebracht. Het is gedaan met luxe en comfort. Cayla wordt als oud vuil behandeld. Gelukkig is ze er vlak voor haar ontvoering in geslaagd een noodkreet naar haar moeder te sturen. Hazel is in alle staten en roept de hulp van Hector in. De bikkelharde zakenvrouw is getransformeerd in een wanhopige moeder. Ze wil haar kind terug, hoe dan ook.

Wat volgt is een gewelddadig actieverhaal over een levensgevaarlijke reddingsmissie. De ontvoerders van Cayla blijken een grondige hekel aan Hector te hebben. Waarom zinnen ze op wraak? Hector zelf komt tot de ontdekking dat hij zijn vertrouwen aan de verkeerde heeft geschonken. Het schokt hem diep. Cayla’s gezondheidstoestand gaat ondertussen in razendsnel tempo achteruit. Ook geestelijk is het meisje er slecht aan toe. Rogier blijkt bijzonder wreed te zijn. Zo kijkt hij glimlachend toe hoe het meisje door meerdere mannen verkracht wordt.

De Zuid-Afrikaanse schrijver Wilbur Smith schrijft heel meeslepend maar ook zeer gedetailleerd. Waar andere schrijvers ervoor kiezen bepaalde gebeurtenissen aan de verbeelding over te laten, kiest Smith ervoor alles tot in de kleinste details te beschrijven. Als fervent thrillerlezer ben ik wel wat gewend maar door deze openhartigheid vond ik sommige passages in dit boek te heftig.

Het verhaal is goed onderbouwd wat doet vermoeden dat er een uitgebreide research aan dit boek vooraf is gegaan. Wel vond ik het een beetje jammer dat dit verhaal over extremistisch moslims gaat. Ik zou ook weleens een actieverhaal over iets anders willen lezen. Het is me vaak allemaal een beetje te zwart-wit. De auteur vermeldt in het boek wel dat er ook goede moslims zijn maar die passage doet een beetje gekunsteld aan.

Hoewel actie, persoonlijk leed en geweld de boventoon voeren, is er ook ruimte voor de liefde. Gelukkig maar want niemand wil alleen over ellende lezen. Op volle zee is het eerste deel van de Hector Cross reeks. Deel twee en drie heten Cirkel van het kwaad en Roofdier. Ik laat deze delen graag aan de echte bikkels onder ons over.

ISBN 9789401606837 | paperback | 367 pagina's | Xander Uitgevers | februari 2017
Vertaald door Jasper Mutsaers

© Annemarie, 3 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER