Doodsteek
Thomas Enger

Journalist Henning Juul heeft geprobeerd zijn leven op te pakken. Hij heeft geprobeerd de dood van zijn zoontje Jonas een plekje te geven. Het is niet gelukt. Er zijn te veel vragen. Er ontbreken te veel antwoorden. Het schuldgevoel drukt als een loodzware last op zijn schouders. Als hij op tijd wakker was geworden, had Jonas nog geleefd. Als hij zich de woede van een onbekende niet op de hals had gehaald, was zijn zoontje niet door een gruwelijke brand in Hennings appartement omgekomen. Henning kan de noodlottige gebeurtenissen niet loslaten. Hij moet weten wat er gebeurd is. Wie heeft zijn kind vermoord en… waarom?

Hennings onderzoek heeft hem een aantal aanwijzingen opgeleverd. Zo weet hij inmiddels wel zeker dat de crimineel Tore Pulli iets met de brand in het appartement te maken heeft gehad. Tori moet meer geweten hebben. Werkte hij soms met iemand samen of had hij een opdrachtgever? Tori vormt slechts het topje van de ijsberg. Tori zelf kan Henning niet meer informatie verschaffen. Hij is vermoord. Moest hij soms uit de weg geruimd worden om te voorkomen dat hij iemand zou verraden? Henning beseft dat hij op de juiste weg zit. Een weg terug is er niet.

Ook Hennings ex-vrouw Nora denkt nog dagelijks aan Jonas. Ze is zwanger van haar tweede kindje. Henning is niet de vader van de nieuwe baby. Hij en Nora waren al voor de dood van Jonas uit elkaar gegaan. Nora’s nieuwe vriend, Iver Gundersen, is een collega van Henning. Het is een ietwat ongelukkige situatie maar het drietal kan er inmiddels goed mee omgaan. Iver en Henning werken zelfs samen, buiten medeweten van Nora om, aan het onderzoek naar de dood van Jonas. Iver is zelfs mogelijk op iets gestuit. Tijd om het aan Henning te vertellen, heeft hij niet. Iver wordt in zijn eigen huis op brute wijze vermoord. Afgeslacht.

Henning is hevig geschokt en Nora’s leven staat voor de tweede keer stil. Iver moet iets zeer belangrijks hebben ontdekt, maar wat? Henning weet het niet. Hij weet wel dat er inmiddels ook jacht op zijn leven wordt gemaakt. Henning beseft dat hij het er waarschijnlijk niet levend vanaf zal gaan brengen. Ook hij zal zijn onderzoek met de dood gaan bekopen. Er rest hem slechts een race tegen de klok. Zal hij de moordenaar van Jonas vinden voor ook hij zijn laatste adem uitblaast?

Doodsteek is het vijfde en laatste deel van de Henning Juul-reeks. In de proloog van het boek wordt meteen duidelijk dat het niet goed met Henning af gaat lopen. Hij bevindt zich in een bootje, midden op een meer. Aan zijn voeten liggen twee aan elkaar vastgemaakte afvalzakken met daarin een lijk. Ene Redzepi, een huurmoordenaar, gooit het lijk in het water. En dan is Henning aan de beurt. Hij verdwijnt in het koude water terwijl een betonblok hem naar beneden trekt. En dan wordt alles zwart…

Als lezer begrijp je de keuze die Henning heeft gemaakt wel. Het verlangen de waarheid te achterhalen, is groter dan het verlangen in leven te blijven. Leven zonder de waarheid te weten, is voor Henning geen optie. Toch wil hij niet dood. Hij wil enkel dat de schuldigen boeten. Wanneer hij ontdekt dat zijn zus Trine kort voor de brand bij zijn appartement is gezien, gaat Henning de confrontatie met haar aan. Welke informatie houdt Trine voor hem achter? Het kan toch niet zo zijn dat zij iets met de dood van haar neefje te maken heeft?

De boeken in deze serie zijn los te lezen maar toch raad ik aan eerst de voorgaande delen te lezen voor je aan dit laatste deel begint. Er is immers al heel wat gebeurd en het is zonde om aan dit boek te beginnen als je de personages en de situatie nog niet goed kent. Het verhaal is wat zwaarder dan de vorige delen. Het geheim laat zich niet makkelijk prijsgeven. Henning Juul stevent onherroepelijk op de ontknoping en zijn dood af. Als lezer kun je alleen maar vurig op een wonder hopen. Henning Juul mag niet sterven zonder de waarheid te weten.

De spanning in Doodsteek loopt torenhoog op en al snel kon ik het boek niet meer wegleggen. Het moest uit. Ik moest weten hoe het af zou lopen. Helaas is deze spannende en indringende reeks nu voltooid. Ik neem afscheid van Henning Juul en hoop snel een nieuwe reeks van Thomas Enger te mogen verwelkomen. Deze getalenteerde auteur mag uiteraard nog lang niet stoppen met schrijven!

ISBN 9789021401522 | paperback | 297 pagina's | Uitgeverij Q | november 2016
Vertaald door Carla Joustra en Kim Snoeijing

© Annemarie, 2 december 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Klikspaan
M.J. Arlidge

Meestal geniet inspecteur Helen Grace van het nachtelijke uitzicht vanaf Abbey Hill. De vele lampjes van de stad bieden een sfeervolle, ietwat mystieke aanblik. Nu stijgen er echter hemelhoge vlammen uit Southampton op. Drie felle branden lijken de stad op te willen slokken. Helen beseft dat ze nog lang niet aan haar verlangen naar een warm bed toe kan geven. Drie branden tegelijk, dat voorspelt niet veel goeds.

Ook Thomas Simms snakt naar de warmte van zijn bed. Hij verlangt naar zijn gezin, die hij door zijn zware baan veel te weinig ziet. De economische crisis vergt het uiterste van Thomas, die een eigen bedrijf heeft. Sinds hij noodgedwongen een deel van zijn personeel heeft moeten ontslaan, is hij zestien uur per dag in touw. Na wat weer een eindeloze dag leek, is hij eindelijk op weg naar huis. Het is druk op de weg, verkeersopstoppingen gaan naadloos in elkaar over. Zelfs in de straten vlakbij zijn huis is het druk. Er lopen opvallend veel wandelaars door de straat die naar zijn huis leidt. Vreemd genoeg staan hun gezichten bezorgd. En dan ziet Thomas het. Er is brand. Er staat een prachtig, Victoriaans huis in brand. Zijn huis. Het huis waarin zijn gezin ligt te slapen.

In de tuin ligt zijn tienerzoon Luke in het gras. Thomas voelt geen opluchting. Luke leeft maar ligt er vreemd bij. Later zal hij horen dat zijn zoon uit het zolderraam is gesprongen en zijn beide benen heeft gebroken. Zijn vrouw Karen en zesjarige dochter Alice zijn nergens te bekennen. De paniek neemt toe. Wanneer Luke moeizaam uit weet te brengen dat ze nog in het huis zijn, rent Thomas zonder nadenken het brandende huis in.

Al snel likken de vlammen aan zijn kleren. De zwarte rook dwingt hem het brandende huis te verlaten. Een aantal dappere brandweerlieden wagen hun leven om Karen en Alice te redden. Moeder en dochter hebben zich in de douchecabine verschanst. De douche staat aan. Hoewel ze bewusteloos zijn, is duidelijk te zien dat ze via het afvoerputje hebben geprobeerd aan zuurstof te komen. Hun harten kloppen nauwelijks. Ze worden met spoed naar het ziekenhuis vervoerd waar de artsen doen wat ze kunnen. Het hart van Karen is echter niet tegen de zware brandwonden en de rookinhalatie opgewassen. Ze overlijdt. De kleine Alice vecht nog altijd voor haar leven.

De andere twee branden hebben in bedrijfspanden gewoed. De panden zijn volledig uitgebrand maar gelukkig was er niemand binnen. De felheid van de branden verraadde het al: ze zijn aangestoken. Iemand is de drie panden binnengedrongen om vervolgens overal lampenolie te verspreiden. Het uiterst brandbare goedje werd daarna aangestoken. Iemand wilde verwoesten. Doden.

Helen en haar collega’s zijn aangeslagen door de noodlottige gebeurtenis. Vooral haar collega Charlie, een jonge moeder, vindt het vreselijk dat een klein meisje in een groot ziekenhuisbed voor haar leven vecht. Helen heeft de leiding over het onderzoek. Niet voor het eerst in haar carrière opent ze de jacht op een moordenaar. Alle ogen zijn op haar gericht. Helen heeft immers al meerdere moordenaars ontmaskerd. Iedereen vertrouwt erop dat ze ook nu de schuldige op zal sporen. Nog geen dag later wordt de duisternis opnieuw door vlammen verdreven. Drie nieuwe branden doen het ergste vermoeden.

Klikspaan is alweer het vierde boek over Helen Grace. Ze is uitgegroeid tot een van mijn favoriete boekpersonages. Helen Grace is een held maar bovenal een mens. Hoewel ze uitblinkt in haar werk, is haar privéleven minder succesvol. Helen heeft moeite met het verwerken van emoties. Alleen door het voelen van lichamelijke pijn, is ze haar geestelijke kwellingen de baas. Helaas heeft de man die aan haar verlangen naar pijn toegaf, gevoelens voor haar gekregen. Daar kan Helen niet mee omgaan. Ze breekt met hem. Om te voorkomen dat ze haar gevoelens niet langer onder controle kan houden, zal ze een vervanger moeten vinden. Ze zal zich kwetsbaar op moeten stellen, iets wat ze zich als inspecteur bij de politie eigenlijk niet kan veroorloven.

De boeken in de Helen Grace-reeks zijn stuk voor stuk intens, intrigerend en bijzonder spannend. Klikspaan vormt daarop geen uitzondering. M.J. Arlidge is een van de beste thrillerschrijvers van dit moment. Mis deze boekenreeks niet.

ISBN 9789022578513 | paperback |443 pagina's | Boekerij | november 2016
Vertaald door Harmien Robroch

© Annemarie, 28 november 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Kerstmisdaadverhalen
(Samengesteld door) Otto Penzler

De Mysterious Bookshop in New York bestaat al zesendertig jaar en is gespecialiseerd in misdaadverhalen. Je kunt in deze boekwinkel terecht voor de allernieuwste boeken maar ook voor gesigneerde eerste edities of bijzondere verzamelexemplaren. Winkeleigenaar, schrijver en uitgever Otto Penzler is uitgegroeid tot een expert op het gebied van misdaadverhalen. De verhalenbundel Kerstmisdaadverhalen bevat dan ook dertien fantastische misdaadverhalen.

Alle verhalen hebben een link met de feestdagen. Zo begint Otto Penzler met een klassieker uit 1892. Het verhaal Het avontuur met de blauwe robijn is geschreven door misschien wel de bekendste misdaadschrijver ter wereld: Arthur Conan Doyle. Sherlock Holmes, de bekende detective uit het Londense Baker Street, buigt zich over het mysterie van een prachtige edelsteen die in een kerstkalkoen is aangetroffen. Dr. Watson staat weer eens versteld van de intelligentie van zijn goede vriend.

De Sherlock Holmesklassieker is echter niet het oudste verhaal in het boek. Het verhaal Markheim van Robert Louis Stevenson stamt uit 1885. Het gaat over een kersverse moordenaar die op een bijzondere wijze met zijn zojuist gepleegde misdaad wordt geconfronteerd. Toch is ook Markheim niet het oudste verhaal dat in dit boek is opgenomen. Het grappige verhaal De dieven die moesten niezen is dat wel. Het is geschreven door Thomas Hardy en verscheen voor het eerst in 1877, in het decembernummer van Father Christmas. In dit verhaal weet een slachtoffer van een bende struikrovers op gewiekste wijze zijn gestolen paard terug te krijgen.

Een goed misdaadverhaal is tijdloos. De verhalen in deze bundel beslaan dan ook een tijdsperiode van bijna honderdtwintig jaar. Het meeste recente verhaal is van Donald E. Westlake. In 1996 verscheen het verhaal De dief en de dinges voor het eerst in de Playboy. In dit verhaal prijst een inbreker zichzelf om zijn eigen vindingrijkheid. Niemand let immers tijdens de decembermaand op een man in kerstmankostuum die een grote zak met zich meesleept. Een irritante dronkenlap merkt zijn aanwezigheid toch op. Hij vraagt de inbreker om hulp. Hij heeft een fantastisch apparaat uitgevonden maar hij weet niet meer waar zijn uitvinding voor gebruikt kan worden. Kan de “kerstman” hem helpen?

Wie graag Britse detectives leest, zal genieten van de verhalen van Colin Dexter, Peter Robinson en G.K. Chesterton. Hun personages – respectievelijk hoofdinspecteur Morse, inspecteur Banks en Father Brown – zijn klaar voor de feestdagen. Of toch niet helemaal? Morse laat zich van een verrassende kant zien, Banks probeert het leven van een verbitterde huisvrouw te redden en Father Brown buigt zich over een brutale diefstal.

De auteurs van de andere verhalen in dit boek zijn Ellery Queen, Edgar Wallace, Mary Higgins Clark, Ed McBain, Sarah Paretsky en Peter Lovesey. Ook hun verhalen zijn ronduit intrigerend. Er worden moorden opgelost en verdonkermaand, een prijswinnend lot valt in verkeerde handen, een zestienjarige Maria bevalt in een politiebureau en een echtgenoot met losse handjes trekt een noodlottige conclusie.

Kerstmisdaadverhalen is een verrukkelijke verhalenbundel. Als je een kerstcadeau voor een liefhebber van misdaadverhalen zoekt, steel je met deze bundel de show. Het is een boek dat je na het lezen in de boekenkast zet om het elk jaar rond kerstmis weer tevoorschijn te halen. Dit soort verhalen vervelen nooit. Otto Penzler is er met vlag en wimpel in geslaagd een fantastische verzameling verhalen uit te zoeken.

ISBN 9789021404516 | paperback | 249 pagina's | Uitgeverij Q | oktober 2016
Vertaald door Miebeth van Horn

© Annemarie, 21 november 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De klokkenluider
John Grisham

De werkzaamheden van advocaten Lacy Stoltz en Hugo Hatch zijn weinig spectaculair. Ze werken al jaren voor de Board on Judicial Conduct en onderzoeken mogelijk wangedrag van Amerikaanse rechters. Gelukkig zijn de meeste rechters betrouwbaar gebleken. In de tien jaar dat Lucy en Hugo collega’s zijn, zijn slechts twee rechters uit hun ambt gezet. Dat is maar goed ook want door de financiële crisis wordt er flink bezuinigd op de overheidsdienst. Lacy en Hugo moeten genoegen nemen met een bescheiden loon en een belabberde reiskostenvergoeding terwijl ze, met vier collega-onderzoekers het doen en laten van maar liefst duizend rechters in de gaten moeten houden.

Wanneer Lacy en Hugo door ene Ramsey Mix worden benaderd, hebben ze geen idee wat hen te wachten staat. Mix, een zestiger, gedraagt zich angstig en belt steeds met een andere prepaid telefoon. Uiteindelijk ontvangt hij de twee advocaten op een boot in een jachthaven. Hij vertelt dat hij namens een cliënt spreekt. Een klokkenluider. Deze cliënt beschikt over informatie over een corrupte rechter. Mix’ cliënt wil de zaak via de Klokkenluiderswet aanhangig maken, wat hem of haar miljoenen aan beloningsgeld zal gaan opleveren. Ramsey Mix zal namens zijn cliënt aangifte tegen de rechter doen. Het is voor zijn cliënt te gevaarlijk dat zelf te doen.

Ramsey Mix vertelt over een groep criminelen, de Coast Mafia, die al zo’n vijftig jaar actief is. Bijna niemand is van hun doen en laten op de hoogte. Zo’n twintig jaar geleden vatte de Coast Mafia het plan op casino’s op het land van de indianen te gaan bouwen. In Noord-Florida had de Tappacolastam het recht verworven casino’s op te richten en de Coast Mafia wilde daar graag een graantje van meepikken. Er werd een goed doordracht plan aan de Tappacola voorgelegd. Toen deze niet unaniem enthousiast reageerde, ontdeed men zich op gluiperige wijze van de tegenstanders. Al snel was het Treasure Key casino een feit en werden er miljoenen verdiend. De Tappacola waren tevreden met royale en levenslange dividenduitkeringen en uitstekende sociale voorzieningen.

Junior Mace, een Tappacola, is echter niet tevreden. Hij wacht in de dodencel op het einde van zijn leven omdat hij zijn vrouw en die van Son Razko, een fel tegenstander van de komst van het casino, vermoord zou hebben. Mace beweert onschuldig te zijn. Hij was een aanhanger van Razko en dus tegen de komst van het casino. Door Razko te vermoorden en Mace voor de moord op te laten draaien, stond niets de bouw van de Treasure Key nog in de weg. Volgens rechter Claudia McDover, die destijds nog een groentje was, was Mace overduidelijk schuldig aan de dubbele moord.

Rechter Claudia McDover zorgde er niet alleen voor dat Junior Mace uit beeld verdween, ze zorgde er ook voor dat alle protesten tegen een toegangsweg naar het casino van tafel werden geveegd. De eigenaren van de omliggende landerijen verloren maar liefst elf processen die ook nog eens supersnel werden afgerond. Dankzij Claudia McDover werd een jarenlange bouwvertraging voorkomen.

Lacy en Hugo ontdekken dat het uitgavenpatroon van de rechter totaal niet bij het inkomen dat ze als rechter verdient past. Deelt de rechter mee in de winst van het casino en de witwaspraktijken van de Coast Mafia? Lacy en Hugo beseffen dat Claudia McDover de boel al jaren besodemietert. De dame in kwestie én de Coast Mafia zijn echter niet blij met de aangifte van Ramsey Mix. Op het moment dat Lacy en Hugo beseffen dat hun nieuwe opdracht levensgevaarlijk is, is het al te laat. Op een verlaten weg worden ze door een tegenligger geramd. Lacy is zwaargewond. Hugo heeft het niet overleefd. De bestuurder van de andere auto is in geen velden of wegen te bekennen. Was dit vreselijke ongeluk wel echt een ongeluk?

John Grisham heeft werk van dit verhaal gemaakt. Het komt wat langzaam op gang omdat er in het begin veel feiten en weetjes opgedreund worden om zo een goed beeld van de situatie te schetsen. Na het ongeluk van Lacy en Hugo komt er meer vaart in het verhaal. De dood van Hugo, die een vrouw en vier jonge kinderen achterlaat, slaat in als een bom. Vanaf dat moment is duidelijk dat de vijand bereid is het spel zo vuil mogelijk te spelen. Een eenvoudig onderzoek naar een mogelijk corrupte rechter is in een strijd op leven en dood verandert. Hoewel Grisham me met zijn werk niet altijd meer weet te betoveren, komt dit boek erg dicht bij de kwaliteit van zijn vroegere werk. Het is een ouderwets goede Grisham.

ISBN 9789400506350 | paperback |349 pagina's | A.W. Uitgevers | oktober 2016
Vertaald door Jolanda te Lindert

© Annemarie, 19 november 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Duivelspact
Loes den Hollander

Door Roel voelde Marijn eindelijk dat ze leefde. Het was alsof hij haar van extra zuurstof voorzag waardoor ze voor het eerst in haar leven vrij kon ademen. Dat haar welgestelde familie het maar niks vond dat ze met een tuinarchitect ging trouwen, was misschien wel de kers op de taart. Marijn voelde zich eindelijk vrij.

Op hun trouwdag, vijf jaar geleden, sloeg het noodlot toe. Roel had een verrassing voorbereid. Hij zou Marijn met een bijzonder voertuig ophalen. Marijn hoopte dat het schril zou afsteken bij de protserige limousine waarin haar familie naar het gemeentehuis zou rijden. Deze dag was van haar en Roel alleen. Dat ze zich niet aan de hen opgedragen regels van de familie zouden houden, voelde heerlijk. Het vreselijke nieuws sloeg dan ook in als een bom. Roel was, in zijn trouwpak, op een opgevoerde scooter tegen een boom geknald. Zijn verrassing werd hem fataal.

Al vijf jaar leeft Marijn in een roes. Op steun van haar familie hoeft ze niet te rekenen. Haar moeder is een vreselijke vrouw, die haar jeugd tot een hel heeft gemaakt. Marijn heeft geprobeerd haar broer en zus te vertellen wat haar moeder haar heeft aangedaan maar ze stuitte op een muur van ongeloof. Haar vader is dement en herkent haar nauwelijks meer. Marijn staat er alleen voor.

Dan meldt zich een onbekende. Terwijl Marijn nog altijd uit alle macht de dood van Roel probeert te verwerken, vertelt de al wat oudere vrouw haar dat ze het ongeluk heeft zien gebeuren. Roel is niet zomaar van de weg geraakt. Een dronken drietal vond het grappig om Roel te laten schrikken waardoor hij de macht over het stuur verloor. Het spijt de vrouw dat ze zich niet eerder heeft gemeld. Ze weet precies om wie het gaat en ze heeft een plan gesmeed. Een wraakzuchtig plan.

Het drietal heeft zich nooit bij de politie gemeld. Ze zijn vrolijk doorgegaan met leven. Nu zullen ze boeten voor hun gruwelijke misdaad. Marijn en haar nieuwe vriendin Selma, die op een soortgelijke manier een dierbare is verloren, zullen de partners van de drie vrienden om het leven brengen. De drie onverantwoordelijke vrienden zullen straks voelen hoe het is een dierbare te verliezen. Ze zullen lijden en rouwen, net als Marijn en Selma.

Arjan, Remco en Belinda zien het enorme zwaard van Damocles dat boven hun hoofden hangt niet. Ze zijn te druk met hun eigen sores en proberen de nare gebeurtenis uit alle macht te vergeten. Ze hebben het nooit aan iemand verteld. Arjan richt al zijn aandacht op een pijnlijke vechtscheiding. Zijn ex Jacky heeft hem bovendien venijnig toegebeten dat hij misschien niet eens de vader van hun twee dochters is. Hoewel Remco nog vaak aan het voorval denkt, gaan zijn gedachten vooral uit naar de kinderwens van zijn Leonie. Remco wil beslist geen kinderen maar Leonie kan ineens aan niets anders meer denken. Ook Belinda wil dolgraag kinderen maar het lukt haar maar niet zwanger te worden.

Dan, kort na een uit de hand gelopen ruzie tussen Arjan en Jacky, wordt Jacky om het leven gebracht. Op haar dode gezicht is de blauwe plek van de klap die Arjan haar enkele dagen voor haar dood gaf, nog altijd duidelijk zichtbaar. Terwijl de politie Arjan als hoofdverdachte aanmerkt, slaat bij Marijn de paniek toe. Ze wist helemaal niet dat Arjan en Jacky in scheiding lagen! Toch is er geen weg meer terug. Leonie is de volgende op de dodenlijst.

Duivelspact is spannend, leest als een trein en zit vol verrassende verhaalwendingen. Ik dacht de schrijfster te doorzien maar in plaats daarvan zette ze me heel slim op het verkeerde been. Heerlijk! Dat Marijn woedend op de drie vrienden is, is natuurlijk goed te begrijpen maar waarom stemt ze zomaar in met het lugubere plan van de onbekende vrouw? In de loop van het verhaal wordt duidelijk dat er veel meer aan de hand is geweest in het leven van Marijn. De knop in haar hoofd is niet zomaar omgegaan.

Loes den Hollander heeft het aangedurfd om een vrij onbekende vorm van kindermishandeling aan de kaak te stellen. Ze doet dat op weergaloze wijze waardoor ik Marijns daden veroordeelde maar toch met haar meeleefde. Deze contante emotiestrijd, gecombineerd met een verrukkelijk dramatisch verhaal, zorgde ervoor dat ik deze thriller in één ruk heb uitgelezen. Ik snap heel goed dat er al meer dan 1 miljoen boeken van deze schrijfster zijn verkocht!  

ISBN 9789045210292 | paperback | 298 pagina's | Karakter Uitgevers | oktober 2016

© Annemarie, 14 november 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ik denk dat het voorbij moet zijn
Iain Reid

Hoewel ze Jake pas een week of zes kent, weet ze al enige tijd dat ze hun relatie maar beter kan beëindigen. Ze voelt zich tot Jake aangetrokken maar toch twijfelt ze. Ze heeft niet het gevoel dat er een gelukkige toekomst voor hen samen is weggelegd. Toch heeft ze het geschikte moment te zeggen dat het voorbij moet zijn niet aangrepen. Ook de andere momenten waarop ze haar twijfels uit had kunnen spreken, gleden ongemerkt voorbij. En nu is ze samen met Jake onderweg naar de afgelegen boerderij van zijn ouders. Nog altijd is het hoge woord er nog niet uit.

De autorit lijkt eindeloos te duren. De boerderij ligt op een paar uur rijden van hun woonplaats. Terwijl ze uit het raam kijkt, probeert ze het gerinkel van haar telefoon te negeren. Ze maakt Jake wijs dat ze door een opdringerige vriendin gebeld wordt en daar geen zin in heeft. In werkelijkheid is de onbekende beller een man. De telefoontjes zijn kort na haar ontmoeting met Jake begonnen. Wie hij is en wat hij van haar wil, weet ze niet. Hij jaagt haar angst aan. Ze voelt zich er zo ongemakkelijk door dat ze er niet over kan praten. Als ze haar angsten hardop uitspreekt, kunnen ze nooit meer genegeerd worden. Nooit meer weggestopt worden in het donkerste hoekje van haar brein. Ze zwijgt en kijkt naar het plattelandslandschap dat als een oneindig schilderij voorbijglijdt.

Kun je tijdens een autorit zeggen dat het voorbij moet zijn? Ze twijfelt. Bovendien heeft ze eigenlijk geen enkele reden om het te zeggen. Jake ziet er niet onaardig uit, heeft een goede baan en is intelligent. Hun gesprekken zijn filosofisch van aard. Samen kunnen ze urenlang mijmeren over de zin van het leven. Ook over zijn bedprestaties heeft ze niets te klagen. Waarom denkt ze dan toch dat het voorbij moet zijn? Het is nog niet te laat. Ze kan nog altijd haar mond openen om haar besluit aan Jake mee te delen.

Nu ze weet dat het binnenkort voorbij zal zijn, is ze minder zenuwachtig over het bezoekje aan haar “schoonouders”. Het is immers niet de bedoeling een band met ze op te bouwen. Na het bezoekje zal ze Jakes ouders waarschijnlijk nooit meer zien. Misschien is het zelfs beter om eerst maar gewoon bij ze op visite te gaan. Ze kan Jake ook naderhand het slechte nieuws vertellen. Toch is ze nieuwsgierig. Zal Jake op zijn ouders lijken? Hoe is hun onderlinge band? Ze vindt Jake nog altijd leuk. Eigenlijk zou ze in haar nopjes moeten zijn met een partner als Jake. Toch duikt de gedachte die hun gezamenlijke toekomst om zeep helpt, steeds in haar hoofd op. Het heeft zich stevig verankerd en laat zich niet meer verdrijven. Keer op keer spookt het door haar hoofd: “Ik denk dat het voorbij moet zijn.”

Ik denk dat het voorbij moet zijn is het fictiedebuut van Iain Reed. Eerder schreef hij al de veelgeprezen non-fictieboeken One Bird’s Choise en The Truth About Luck. Dit indrukwekkende verhaal begint als een filosofische roman maar de spanning die tijdens de autorit in het verhaal sluipt, neemt steeds grotere vormen aan. Er gaat iets heel onheilspellends van het verhaal uit. De roddelpraatjes die de hoofdstukken doorbreken, doen het ergste vermoeden.

De roddelpraatjes worden door onbekenden gevoerd. Het kunnen telefoongesprekken zijn, ontmoetingen in de supermarkt of gesprekken op een kantoor. Ze gaan over iets vreselijks dat is gebeurd. Iets dat niemand had verwacht. De gesprekken worden steeds gedetailleerder. Over wie gaan ze? Gaan ze over Jake of over iemand anders? Hoe zit het eigenlijk met de onbekende beller die de hoofdpersoon steeds lastigvalt? Steeds als hij haar belt, ziet ze haar eigen telefoonnummer op het scherm van haar mobiele telefoon verschijnen. Wie is hij en wat wil hij van haar? De onthutsende waarheid laat zich niet raden.

Niemand kan na zes weken beweren iemand door en door te kennen. Toch is het heel normaal om met je kersverse partner een autorit te maken. Welke rampzalige gevolgen kan een ritje naar het platteland immers hebben? Het gaat om een onschuldig bezoekje aan twee oude mensen. Auteur Iain Reid laat de spanning torenhoog oplopen. Het benauwende gevoel dat zich van de hoofdpersoon meester maakte, sloeg genadeloos op mij over. Je zou dit boek een spannende roman maar ook een literaire thriller kunnen noemen. Het is dan een literaire thriller die het predicaat “literair” ook echt verdient. Ik denk dat het voorbij moet zijn is bijna onverdraagbaar intens. Een waar kunststuk.

ISBN 9789044632514 | paperback | 222 pagina's | Prometheus | november 2016
Vertaald door Dennis Keesmaat

© Annemarie, 14 november 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Masterplan
Pjotr Vreeswijk

Wanneer de veertigjarige Alex De Klerck, werkzaam voor een geheime antiterreureenheid in Brussel, de satellietbeelden voor het eerst onder ogen krijgt, heeft hij geen idee waar hij naar kijkt. Zijn bazin Janet Sloand vertelt hem dat het rood omcirkelde gebied zich in het grensgebied tussen Soedan en Zuid-Soedan bevindt. Alex weet dondersgoed dat het in beide landen maar al te vaak onrustig is maar normaliter richt de organisatie zich op andere zaken. Volgens Sloand is in het gebied echter iets ongewoons gebeurd. Iets zeer zorgwekkends. Eén enkele explosie heeft aan een schrikbarend aantal mensen het leven gekost.

De woorden van Sloand maken indruk op Alex. Kan een bom een dergelijke explosie veroorzaken? Alex hoopt met heel zijn hart dat het niet om een atoombom gaat. Gelukkig is dat vrijwel onmogelijk. Toch hebben honderden, misschien wel duizenden mensen, in een uitgestrekt, dunbevolkt gebied het leven gelaten. Welk wapen er ook is gebruikt, het moet een enorm bereik hebben. Slechts enkelen hebben de rampzalige gebeurtenis overleefd. Het is belangrijk dat Alex deze getuigen spreekt. Kunnen zij hem vertellen wat er is gebeurd?

Alex vertrekt met zijn Britse collega Suzanne, een echte whizzkid, naar Khartoem, waar ze door de Duitser Peter Staufmann worden opgewacht. Alex is blij zijn goede vriend weer te zien. Ze zijn echter niet naar Khartoem gereisd om herinneringen op te halen. De oorzaak van de mysterieuze massamoord moet achterhaald worden en in een grensgebied waar veiligheid niet vanzelfsprekend is, is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Gelukkig heeft de organisatie een chauffeur voor het drietal geregeld. De vrolijke Safi voelt zich duidelijk als in vis in het water in het Afrikaanse land. Alex weet niet goed wat hij van de man moet denken. Is Safi niet een beetje te gladjes? Alex beroept zich op zijn gezonde dosis argwaan. Tot hij zeker weet dat Safi te vertrouwen is, zal hij op zijn hoede zijn.

Omdat hun aanwezigheid in Khartoem onopgemerkt moet blijven, is het niet eenvoudig getuigen te vinden en meer informatie over de ramp te bemachtigen. Alex en zijn collega’s beseffen dat er haast geboden is. Wat als iemand een soort superwapen in het afgelegen gebied heeft uitgetest? Wat als de slachtpartij nog maar een voorproefje is van wat komen gaat? Wanneer het team ontdekt dat de overlevenden ledematen missen, zijn ze verbijsterd. Het lijkt wel of de armen en benen van de slachtoffers simpelweg zijn weggesmolten! Wat is er toch gaande? Dreigt er wereldwijd gevaar?

Alex, Suzanne en Peter verplaatsen zich minder onopgemerkt dan gewild door Zuid-Soedan. Al snel merken ze dat hun aanwezigheid niet op prijs wordt gesteld. Gelukkig duikt Safi precies op het juiste moment op om voor reddende engel te spelen. Alex vertrouwt het niet. Is het niet een beetje té toevallig dat Safi precies wist waar hij moest zijn? En wie zijn de zwaarbewapende mannen die hem vergezellen? Alex beseft dat ze tijdens de rest van hun missie geen moment meer veilig zullen zijn. Wat hij niet weet, is dat de bron van het kwaad zich in een heel ander werelddeel bevindt. In het Zuid-Amerikaanse Argentinië wordt een coup beraamd. Werkelijks niets zal aan het toeval overgelaten worden en het mysterieuze wapen vormt het middelpunt van wat komen gaat.

Masterplan is het debuut van Pjotr Vreeswijk, die werkzaam is als politieagent binnen de eenheid Den Haag. In de verantwoording achterin het boek schrijft hij dat het vier jaar heeft geduurd voor hij het verhaal op papier had staan. Het idee voor het wapen is geïnspireerd op “The Nazi Bell”, een mysterieus apparaat uit de Tweede Wereldoorlog. Nog altijd weet niemand precies wat de Duitsers ermee van plan waren. In dit boek is geheime informatie van de Duitsers na de Tweede Wereldoorlog naar Argentinië gesmokkeld. De kersverse auteur schrijft ook dat hij technische informatie achterwege heeft gelaten. Dat scheelde heel wat research en bovendien slaat hij dergelijke informatie zelf vaak over tijdens het lezen van een boek. Zelf had ik wel graag iets meer informatie gewild. De omschrijving over de werking van het apparaat is nu wel erg summier. Ook snap ik niet goed hoe de test in Afrika precies plaats heeft kunnen vinden.

Pjotr Vreeswijk heeft een bonte verzameling personages in het boek verwerkt. Hoewel ze allemaal erg verschillend zijn, passen ze stuk voor stuk goed bij het verhaal. Wel mis ik wat diepgang. Ik heb na het lezen van dit boek niet echt het idee dat ik de personages goed heb leren kennen. Maar ach, in dit boek draait het vooral om actie, spanning en een gruwelijk complot en die verhaalelementen zijn goed uitgewerkt. De auteur hanteert een soepele schrijfstijl en ik was oprecht nieuwsgierig naar de ontknoping. Masterplan is absoluut een veelbelovend debuut.

ISBN 9789491875281 | paperback | 352 pagina's | Letterrijn | oktober 2016

© Annemarie, 12 november 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Lawinegevaar
Suzanne Vermeer

Advocate Chantal Donkers dacht dat ze het allemaal voor elkaar had: een glansrijke carrière, met de media-aandacht waar ze dol op is. Haar credo is dat je kansen moet pakken als ze voorbij komen, want als jij het niet doet, doet een ander het wel. Dat ze vaak uitgenodigd wordt voor gastoptredens, vindt haar vader net zo prachtig als zijzelf. En omdat ze de enige overgebleven dochter is wil ze hem graag blij maken. Er is nog wel een zus. Er was een zus. Zij en haar ouders hebben al tien jaar taal noch teken van haar vernomen, nadat ze totaal onverwacht in een klooster is gegaan. 

Totaal verbijsterd is Chantal dan ook als op een dag de bel van haar appartement gaat en een klein meisje vraagt of zij tante Chantal is:
‘Mama zegt dat ik bij jou veilig ben.’

De zesjarige Fenna zal haar leven danig overhoop halen. En niet alleen het hare, ook van haar vriend Niels. Ze hadden net een vakantie geboekt:  Zwitserland, de sneeuw in en een leuke treinreis maken. Chantal was daar hard aan toe, het had haar even niet meegezeten, de man die zij nog maar pas geleden vrij had weten pleiten was opnieuw in de fout gegaan, en of het daar iets mee te maken had wist ze niet, maar iemand stuurde haar vervelende dreigbrieven.

Gelukkig had ze Niels, nuchter en kordaat - hij is politieman - weet hij haar op te beuren, en ook de onverwachte komst van Fenna stoort hem nauwelijks. Integendeel, hij ontpopt zich als een leuke oom, en begint over een eigen gezinnetje.
Nou, daar wil Chantal nog wel even over nadenken, maar intussen trekt ze wel alvast bij hem in. Haar eigen flat is te klein en bovendien is die stalker daar al twee keer binnengedrongen, ondanks dat ze nieuwe sloten had aan laten brengen met hulp van Niels, die er ook voor zorgt dat ze een beschermer krijgt. 

En dan gaan ze zoals gepland op vakantie. Met Fenna. En Chantal geniet, net als Niels en Fenna. Tot de dag dat er enorm veel sneeuw valt, en er lawinegevaar dreigt. Maar niet alleen de sneeuw is gevaarlijk, er blijken veel meer gevaren op de loer te liggen. Niemand is zijn leven meer zeker.

Het verhaal begint heel rustig. De dreiging wordt langzaam opgebouwd, en raakt pas in een stroomversnelling als het drietal al even geniet van de vakantie in Zwitserland. De schrijver zorgt er voor dat vanaf het begin iedere man verdacht lijkt, ook diegenen die Chantal zelf niet verdenkt. Er is wel sprake van enige voorspelbaarheid, maar dat drukt de pret geenszins. Er komen nog heel wat spannende scènes voorbij, voor we zullen weten of onze vermoedens kloppen.

Zoals het Suzanne-Vermeerboeken betaamt, leest het verhaal lekker vlot, omdat het geschreven is op een lichte gezellige toon, zonder onnodige uitweidingen of beschrijvingen. En naast de spanning is er een dosis romantiek. Jawel, zelfs al maakt onverwacht een zesjarig meisje inbreuk op het prille liefdesleven van Chantal en Niels! En omdat dit soort boeken er horen te zijn voor de momenten dat je even je eigen sores wilt vergeten, voor de momenten dat je je even lekker onderuit wilt zakken, is het goed dat de serie Suzanne-Vermeerboeken nog steeds voortgezet wordt.

ISBN 9789400507692| paperback | 312 pagina's | Uitgeverij Bruna|november 2016

© Marjo, 12 november 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Over de grens
Michael Connelly

Voormalig rechercheur Harry Bosch heeft moeite met de zeeën van vrije tijd die zich voor hem uitstrekken. Een jaar geleden werd hij na een onzinnige beschuldiging door de LAPD geschorst. Omdat het onderzoek maanden in beslag zou gaan nemen, hij wellicht ontslagen zou worden en hij bovendien al die tijd geen salaris zou ontvangen, besloot Bosch noodgedwongen met pensioen te gaan. Het was de enige manier om zijn financiën op orde te houden. Net als iedereen heeft Bosch een inkomen nodig, vooral nu zijn dochter Maddie op het punt staat te gaan studeren.

Bosch is nog niet klaar voor een leven als gepensioneerd man. Hij is gewend aan dagen die van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat met drukte en chaos zijn gevuld. Zelfs het opknappen van een oude Harley, een hobby die al jaren op hem wacht, levert niet de verwachte voldoening op. Bosch zit dringend om afleiding verlegen. Het verzoek van zijn halfbroer Mickey Haller komt dan ook als geroepen. Toch aarzelt Bosch. Haller is advocaat en politiemannen en advocaten staan vaak lijnrecht tegenover elkaar. Politiemannen willen immers dat het geboefte achter de tralies belandt, terwijl advocaten hen uit de gevangenis proberen te houden.

Haller heeft dringend hulp van een goede onderzoeker nodig. Normaliter kan hij rekenen op de expertise van de ervaring detective Cisco maar die is, door een verkeersongeluk, de komende tijd uitgeschakeld. Haller wil dat Bosch zich over een moordzaak buigt. Volgens hem is zijn cliënt onschuldig. Bosch peinst er niet over voor zijn halfbroer te gaan werken. Hij heeft een grondige hekel aan ex-politiemannen die voor advocaten aan de slag gaan. Hij heeft zijn mening over ex-collega’s die deze keus hebben gemaakt nooit onder stoelen of banken gestoken. Verraders zijn het. Bosch heeft ze altijd onmiddellijk de rug toegekeerd.

Haller weet echter niet van opgeven en uiteindelijk zegt Bosch toe het dossier over de zaak door te zullen lezen. Het gaat om de moord op Lexi Parks, een assistent-manager. Nadat de vrouw op brute wijze in haar eigen huis, en in haar eigen bed, om het leven was gebracht, zat het onderzoek al snel muurvast. De politie tastte in het duister over het motief van de moord en had ook geen verdachte op het oog. De hoop om de zaak op te lossen was bijna vervlogen toen, enkele weken na de moord, de uitslag van het DNA-onderzoek binnenkwam. Het slachtoffer zat vol DNA van ene Da’Quan Foster, een voormalig bendelid.

Volgens Haller is Da’Quan Foster, ondanks het overduidelijke bewijs, onschuldig. Bosch weet dat zo net nog niet. Hoewel DNA nooit liegt, ontdekt hij dat Da’Quan Foster zijn leven had gebeterd. Ook valt er geen enkele link tussen hem en Lexi Parks te ontdekken. Bosch probeert voorzichtig wat aanvullende informatie te verzamelen maar hij schrikt terug van Hallers enthousiaste reactie. Bosch wil enkel de waarheid achterhalen, terwijl Haller zijn cliënt vrij wil pleiten. Bosch begint te beseffen dat hij tussen twee vuren zit. Hij wil de waarheid achterhalen maar hij wil niet dat Haller misbruik van de informatie maakt. Was als Da’Quan Foster werkelijk schuldig is en Bosch hem onbedoeld vrijpleit? Toch is Bosch al snel volledig bij het onderzoek betrokken. Wanneer zijn oud-collega’s daar lucht van krijgen, liegen hun reacties er niet om. Ineens is Bosch de man die hij altijd verafschuwde.

Over de grens is alweer het twintigste boek over Harry Bosch (en het zevende boek over advocaat Mickey Haller). Hoewel Bosch niet meer als inspecteur voor de politie werkzaam is, is de politieman in hem nog altijd springlevend. Hij wil beslist niet voor zijn halfbroer gaan werken maar het dossier over de wrede moord op Lexi Parks heeft een hypnotiserende uitwerking op hem. Het dossier bevat onregelmatigheden en dat zint Bosch niet. Moordenaars horen in de gevangenis thuis maar onschuldigen niet. Waarom is het bewijs niet waterdicht? Zijn er zaken bewust verzwegen of verdraaid? Bosch stort zich op het natrekken van ogenschijnlijk onbelangrijke informatie. Hij weet niet dat zijn doen en laten met argusogen wordt bekeken.

Harry Bosch maakt indruk met zijn onverstoorbaarheid. Zodra hij zich in een onderzoek heeft vastgebeten, laat hij niet meer los. Dit keer heeft hij zich in een groter gevaar gestort, dan hij zelf doorheeft. Auteur Michael Connelly heeft de spanning uitstekend opgebouwd en mijn nieuwgierigheid werd doorlopend geprikkeld. Ook over de goed uitgekiende ontknoping heb ik niks te klagen. Over de grens biedt een vlekkeloze mix van een spannende detective en een scherpe juridische thriller.   

ISBN 9789022576977 | paperback | 379 pagina's | Boekerij | oktober 2016
Vertaald door Gert van Santen

© Annemarie, 9 november 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

In wolfskleren
Simo Hiltunen

Lauri Kivi is misdaadverslaggever geworden om aan de juiste kant van het kwaad te kunnen staan. Hij weet maar al te goed dat ook hij tot vreselijke daden in staat is. Er huist iets duisters in hem. Iets dat hij vreest. Lauri weet dat hij geen goed mens is maar hij weet ook dat hij zijn slechte persoonlijkheid niet de vrije hand wil geven. Hij houdt zichzelf in toom. Met moeite.

In het verleden is het Lauri niet altijd gelukt zijn slechte kant te onderdrukken. Zo heeft hij na een onvergeeflijk voorval afstand van zijn vrouw Paula en dochtertje Aava genomen. Het meisje, dat tegenwoordig een popster is, weet niet eens hij haar vader is. Aava denkt dat haar vader jaren geleden is overleden. Het is moeilijk maar het is beter zo. Lauri is een slechte vader, net zoals zijn eigen vader een slechte vader is geweest. Lauri heeft een vreselijke jeugd gehad en dat heeft hij Aava willen besparen.

Dat Lauri zo goed in zijn werk is, komt misschien wel omdat hij doorziet hoe misdadigers denken. Hij herkent iets van zichzelf in hen. In tegenstelling tot Lauri hebben ze er echter niet voor gekozen zich tegen het kwaad te verzetten. De moordenaars over wie Lauri schrijft, scheppen juist genoegen in het voeden van hun slechte gedachtes. Lauri verafschuwt deze mensen, net zoals hij zichzelf vaak verafschuwt. Hij is geen goed mens en dat weet hij.

Wanneer een wrede gezinsmoord de gemoederen in Helsinki opschrikt, neemt Lauri de zaak uiteraard onder de loep. Hij heeft al meerdere artikelen over gezinsmoorden geschreven. Dit keer heeft een politieagent zijn twee dochters en vrouw vermoord. Daarna heeft hij de hand aan zichzelf geslagen. Iedereen is verbijsterd. De agent stond als vriendelijk en betrouwbaar bekend. Hij hield van zijn gezin. Lauri heeft het allemaal al eerder gehoord. Hij weet uit ervaring dat veel gezinsmoorden uit het niets lijken te worden gepleegd. Als donderslag bij heldere hemel.

Lauri twijfelt niet aan de toedracht van de gezinsmoord. Toch raakt het telefoontje van de onbekende hem. De al wat oudere man is hevig geëmotioneerd. Hij verzekert Lauri dat de politieagent de moorden absoluut niet gepleegd heeft. Lauri beseft dat het om de vader van de dader moet gaan. Natuurlijk kan de man niet geloven dat zijn eigen zoon tot zoiets verschrikkelijks in staat is. Toch laat het telefoontje Lauri niet los. De emoties van de man gingen door merg en been.

Lauri krijgt toestemming een aantal nieuwe artikelen over gezinsmoorden te schrijven. De afgelopen tijd zijn er in Finland immers meerdere gezinnen op deze wijze om het leven gekomen. Lauri besluit familieleden van de omgekomen gezinnen te interviewen. Hij benadert alle betrokkenen zo meelevend mogelijk. Lauri wil goede artikelen schrijven maar hij wil de nabestaanden beslist geen trap na geven. Wanneer Lauri op onverwachte informatie stuit, krijgt hij het vermoeden dat de gezinsmoorden met elkaar in verband staan. Wat als de moorden in werkelijkheid door een buitenstaander zijn gepleegd? Wat als de vaders van de omgekomen gezinnen onschuldig zijn? Helaas voor Lauri, deelt een ijverige politieman zijn vermoeden. De man heeft zelfs al een verdachte op het oog. Hij denkt dat Lauri achter de misdaden zit.

In wolfskleren is het debuut van de Finse journalist en producent Simo Hiltunen (1977). Het is uitstekend geschreven en ik was meteen verkocht. Lauri Kivi is niet zo slecht als hij zelf denkt. Hij verzet zich immers met man en macht tegen zijn slechte inborst. Juist het feit dat hij beslist geen brave burger is, maakt deze thriller zo boeiend. Zal het Lauri lukken zijn immer opborrelende woede in toom te houden? Wanneer de politie hem als verdachte aanmerkt, wordt de zaak persoonlijk. Lauri wil niet langer enkel goede artikelen schrijven, hij wil de moordenaar ontmaskeren. Ook hij heeft een verdachte op het oog. Lauri hoopt met heel zijn hart dat zijn gevoel hem voorliegt.

In wolfskleren is een ijzingwekkend spannende, goed opgebouwde én knap onderbouwde psychologische thriller.  Simo Hiltunens debuut straalt ervarenheid uit. Het is alsof het schrijven van thrillers al jaren dagelijkse kost voor hem is. Het personage Lauri Kivi heeft iets heel authentieks. Ik hoop dan ook dat dit boek het begin van een serie over Lauri Kivi vormt. Ik wil absoluut meer over deze bijzonder journalist lezen!

ISBN 9789022569412 | paperback | 470 pagina's | Boekerij | oktober 2016
Vertaald door Annemarie Raas

© Annemarie, 8 november 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER