http://www.erikpersoons.com

Kaakslag
Erik Persoons

Joyce, de moeder van de tienjarige Kiara, verlaat haar tirannieke echtgenoot, om een nieuwe start te maken. Als ze aankomen in hun nieuwe dorp, is ze optimistisch gestemd. Joyce heeft haar studie opgegeven om haar zieke ouders te verzorgen, en is daarna meteen in een fout huwelijk terecht gekomen. Ze wil iets voor zichzelf op gaan bouwen, een eigen leven. En Kiara heeft geen keuze, ze moest mee. Maar ze vindt het vreselijk: een plek waar alles vreemd is, waar de kinderen op school naar haar staren. 

Er is er maar één die net als zij een buitenbeentje lijkt: Tim, de zoon van de dorpsdokter. Maar Tim is ronduit vreemd. Hij hoort stemmen, en weet Kiara tot vreemd gedrag aan te zetten. Als Joyce in de gaten krijgt dat hun vriendschap niet goed is, lijkt het al te laat. Kiara verdwijnt. Net als Tim. Zijn ze samen weg? Maar twee tienjarige kinderen – al blijkt Tim een jaar ouder – waar kunnen die heen? Waarom kan niemand hen vinden?

Erik Persoons zet met zijn boek een origineel plot neer, in een vaak sappig Vlaamse tongval met woorden als versmachten en uitklaren. Terwijl de volwassenen zich druk maken om hun eigen relationele probleempjes, krijgt de jongen het meisje langzaam in zijn macht. Ze heeft geen verweer tegen hem en zijn stemmen.

We lezen dagboeknotities van Kiara, we zitten in de gedachten van Tim, en we volgen de ouders in hun wanhopige zoektocht naar hun kinderen. En af en toe is er een stukje tekst van de grote onbekende. Wat is er met Tim aan de hand? We lezen wel dat hij die stemmen hoort, en vernemen dat zijn leven niet makkelijk is, maar de uiteindelijke ontknoping is schokkend.

Erik Persoons(1965) heeft zijn hele leven maar een passie gehad: schrijven, literatuur en cultuur in het algemeen.  Deze thriller smaakt naar meer. Het heeft psychologische diepgang, is verrassend, en sleept je mee in een spannend plot.

ISBN 9789462420427| paperback|360 pagina's | Uitgeverij Kramat| februari 2016

© Marjo, 10 augustus 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Erfgenaam van vuur
Deel 3 van de Glazen troon
Sarah J. Maas

Celaena Sardothien heeft tien vreselijke jaren achter de rug. Na de brute moord op haar ouders is haar leven ingrijpend veranderd. Inmiddels heeft ze niet alleen haar lieve vader en moeder maar ook andere dierbaren, waaronder haar beste vriendin Nehemia, verloren. Het hart van Celaena is gevuld met woede en met angst. Celaena vreest het onmetelijke verdriet dat in haar lichaam huist. Ze vreest haar eigen gevoelens. Ze verdringt ze. Celaena heeft het gevoel dat de gevolgen niet te overzien zijn, als ze haar emoties toelaat.

De moordenaar van haar ouders weet niet dat hun dochter zich onder zijn neus bevond. Ze heeft het bed met zijn zoon Dorian, de kroonprins, gedeeld en is verliefd geworden op Chaol, de kapitein van zijn leger. Celaena heeft voor de koning van Ardarlan gevochten en gemoord. Ze is zijn kampioen. Als de koning zou ontdekken wie zijn favoriete sluipmoordenaar werkelijk is, zou hij haar onmiddellijk doden. Daarom heeft Chaol ervoor gezorgd dat ze voor een belangrijke opdracht weggestuurd is. Hij heeft hun relatie opgeofferd om haar te beschermen.

Celaena werkt nog altijd voor de koning maar haar gedachten zijn bij de belofte die ze Nehemia heeft gedaan. Ze heeft beloofd Eyllwe, het land van Nehemia, te bevrijden. De koning van Ardarlan heeft de magie in alle omringende rijken tot stilstand gebracht en dood en verderf gezaaid. Celaena aast op een belangrijk onderdeel van zijn macht: de Wyrdsleutels. Als de koning ze allemaal in handen krijgt, zal zijn macht niet meer te overtreffen zijn. In de juiste handen vormen de Wyrdsleutels echter een kans op een nieuw begin.

Een onverwachte ontmoeting biedt nieuwe hoop. Celaena is door de koning naar een verre stad gestuurd om een belangrijke vijand te doden. Terwijl ze haar vijand observeert, wordt ze door een onbekende man benaderd. Hij is een Fae, een oud wezen met een uitzonderlijke kracht. Celaena is door niemand minder dan koningin Maeve ontboden. Weigeren is geen optie.

Maeve ontvangt haar aan de rand van haar rijk. Ze doet Celaena een vreemd voorstel. Maeve is bereid haar informatie over de Wyrdsleutels te geven. Deze informatie zal ze echter alleen in haar rijk Doranelle onthullen. Een land waar stervelingen niet welkom zijn. Heel soms worden halfbloeden toegelaten maar alleen als zij bewijzen dat ze over het juiste talent en de juiste waardigheid beschikken. Volgens Maeve is het tijd dat Celaena haar ware identiteit onthult. Ze is Aelin Galathynius. Prinses Aelin. Ze is bovendien een half-Fae.

Tien jaar geleden wist Celaena de moordenaar van haar ouders ternauwernood te ontvluchten. Sindsdien heeft ze geprobeerd te vergeten wie ze is. Maeve wil echter dat ze haar ware identiteit erkent. Celaena begrijpt niet waarom. Maeve is een harde, gevaarlijke vrouw. Rowan, de Fae die haar naar Maeve heeft gebracht, wordt als haar trainer aangewezen. Pas als Rowan vindt dat Celaena haar krachten voldoende beheerst, zal ze toestemming krijgen naar Doranelle te reizen. Celaena heeft geen keus. Ze heeft de informatie over de Wyrdsleutels nodig. Ze zal met Rowan trainen maar speciale krachten heeft ze niet. Dat deel van haarzelf is voorgoed verloren gegaan.

Erfgenaam van vuur is meer dan een spannend en mystiek fantasieverhaal. Dit verhaal gaat over een verdriet dat zo groot en ondraaglijk is, dat het een volledig persoonlijkheid heeft verwoest. Rowan maakt het Celaena niet makkelijk. Celaena zet zich maximaal in maar toch verlopen de trainingen moeizaam. Om haar kracht terug te vinden, zal Celaena een deel van haar ziel moeten openen. Ze zal haar verdrongen herinneringen toe moeten laten en haar grootste angsten onder ogen moeten zien.

Dit derde deel in de reeks over Celaena is het beste deel tot nu toe. Ik ging volledig in het verhaal op. Het ontroerde me zelfs.  Ook de andere verhaallijnen zijn boeiend. Zo keert Chaol zich in het geniep tegen zijn koning en valt Dorian op een genezeres. De koning zelf zit ook niet stil. In het grootste geheim stelt hij een afschuwelijk leger samen. Een leger dat niet alleen vanaf de grond maar ook vanuit de lucht aan zal kunnen vallen.

In Erfgenaam van vuur staan macht en vrijheid lijnrecht tegenover elkaar. Ik krijg maar geen genoeg van deze reeks. In september verschijnt de Engelstalige versie van alweer het vijfde deel van deze reeks. Ikzelf kijk reikhalzend naar de Nederlandstalige versie van deel vier uit!

ISBN  9789022574607 | paperback | 506 pagina's | Boekerij | juli 2016
Vertaald door Gerdien Beelen

© Annemarie, 10 augustus 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Geen weg terug
Peter J.L.M. Bernink

“We zouden gek zijn om wél een contract aan te bieden. Ten eerste draaien wij op voor de meerkosten gedurende zeker vijf jaar áls ze het al goed zouden doen. Bovendien geven we een concurrent een stevige kans waar we niet op zitten te wachten.”

Zorgverzekeraar Tauzorg ziet de komst van een neurologisch ZBC (Zelfstandig Behandel Centrum) in Groningen niet zitten. Dat het behandelcentrum patiënten veel voordelen biedt, zoals een kortere wachttijd, interesseert het grote bedrijf niet. Tauzorg heeft een monopoliepositie in het hoge noorden en is niet van plan dat op te geven. Als het ZBC voet aan de grond krijgt, zal het ook contracten met andere zorgverzekeraars afsluiten en dat wil Tauzorg niet. Het centrum mag er niet komen. Tjalling Waters, lid van de Raad van Bestuur van Tauzorg, mag het oplossen.

Tjalling Waters gooit al zijn creativiteit in de strijd maar de initiatiefnemers laten zich niet ontmoedigen. Het centrum zal er komen, ook als Tauzorg niet met hen in zee gaat. Collega’s en goede vrienden Jasper van Halen en Hans Keesom hebben hun idee goed uitgewerkt. Alles is tot in de puntjes geregeld. Het ontmoedigingsbeleid van Waters heeft dan ook niet het gewenste effect. De tegenwerpingen van Van Halen en Keesom zijn ijzersterk. Waters is geen makkelijk mannetje en het bedrijf staat vierkant achter hem. Tauzorg zal als winnaar uit de strijd komen, goedschiks of kwaadschiks. Dat het in de eerste plaats om het belang van de patiënten gaat, doet er niet toe. Bij Tauzorg staat niet de patiënt maar het geld op de eerste plaats.

Waters schuwt geen enkel middel. Hij huurt een paar zware jongens in om Van Halen een waarschuwing te geven. Zij moeten zijn tegenstander op niet mis te verstande wijze te kennen geven dat hij zich terug moet trekken. Het dreigement verloopt niet helemaal volgens plan. De auto van Van Halen eindigt in het Tjeukemeer. Merel, de dochter van Jasper van Halen, overlijdt ter plekke. Van Halen zelf wordt met spoed naar het ziekenhuis vervoert. Hij ligt in coma.

Waters is woedend. Hij is gewend dat alles gaat zoals hij dat wil. Wroeging voelt hij niet. Zo zit hij niet in elkaar. Het plan moet aangepast worden en eventuele sporen die naar hem kunnen leiden, moeten grondig uitgewist worden. Waters is niet de enige die zich in een wespennest heeft gestoken. Hij deinst er niet voor terug anderen voor het blok te zetten. Het is tijd voor de volgende stap. Wat Waters betreft, is er geen weg meer terug.

Geen weg terug is het debuut van voormalig cardioloog Peter J.L.M. Bernink. Het verhaal is deels gebaseerd op zijn eigen ervaringen. Bernink wilde in Groningen een Zelfstandig Behandel Centrum Cardiologie oprichten maar Menzis weigerde een contract met het ZBC af te sluiten. Hoewel het verhaal fictief is, haalt Bernink in zijn boek duidelijk uit naar de machtspositie van de grote zorgverzekeraar.

Bernink gaf zijn debuut in 2014 in eigen beheer uit. Inmiddels heeft hij drie thrillers op zijn naam staan. Tegelijk met zijn derde thriller, Kwade vrienden, is een heruitgave van Geen weg terug verschenen.

Geen weg terug begint wat moeizaam. Het duurt even voor duidelijk is wat er precies speelt. Op het moment dat Waters besluit drastische maatregelen te nemen, wordt het verhaal wat spannender. Na de aanslag op Van Halen en zijn dochter, verschijnt ook de politie op het toneel. Een aantal van deze politiemensen keren terug in het boek Kwade vrienden.

Hoewel Bernink het verhaal goed uit de doeken doet, is het boek Kwade vrienden beduidend beter. Het is daarnaast erg jammer dat deze heruitgave niet volledig is herzien. Een gemiste kans! Nu stuitte ik regelmatig op vreemde of foutieve zinnen, waardoor ik steeds mijn concentratie verloor. Het verhaal verdient een betere afwerking. Met Geen weg terug maakt Peter J.L.M. Bernink een vuist naar de zorgverzekeraars en geeft hij openheid van zaken.  Zijn wraak is zoet.

ISBN 9789491773471 | paperback | 276 pagina's | Palmslag | juni 2016

© Annemarie, 7 augustus 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.alexandraoliva.com

De laatste deelnemer
Alexandra Olivia

Zoo wilde nog een laatste avontuur beleven voor ze met haar echtgenoot Miles aan de meest ultieme uitdaging van haar leven zou beginnen: het stichten van een gezin. Ze schreef zich in voor het programma The Woods en werd uitgekozen. Samen met elf andere kandidaten, die net als Zoo een bijnaam hebben gekregen, zal ze gaan strijden om de felbegeerde hoofdprijs van één miljoen dollar.

Het realityprogramma zou in het teken staan van overleven in de wildernis. De programmamakers hebben de deelnemers echter niet verteld dat het eigenlijk om iets anders gaat. Het is een afvalrace. De kijkers van het programma, dat niet eens The Woods heet maar In the Dark, krijgen te zien dat het uiterste van de deelnemers wordt gevergd. Eén voor éen zullen ze breken. Wie het niet langer volhoudt, geestelijk of lichamelijk, zal na het uitspreken van de woorden Ad tenebras dedi uit het programma verdwijnen. Het belooft een waar spektakel te worden.

Zoo is niet van plan op te geven. Ze is een echte bikkel. De opdrachten die ze uit moet voeren, worden steeds zwaarder. Soms moeten ze in teamverband uitgevoerd worden, wat niet zo makkelijk is als het klinkt. De programmamakers hebben zo verschillend mogelijke deelnemers gekozen in de hoop dat de deelnemers het regelmatig met elkaar aan de stok zullen krijgen. Daarnaast hopen ze dat er op deze manier voor elke kijker een favoriet tussen zal zitten. Vooral de opdracht waarbij ze een vermiste wandelaar op moeten sporen, vindt Zoo behoorlijk heftig. Voor hun ogen valt de wandelaar, zogenaamd, van een klif. Het ziet er allemaal behoorlijk realistisch uit. Zelf de kleren van de bloederige pop die onderaan de klif ligt, zijn identiek aan die van de wandelaar. Gelukkig is het nep. Toch?

Dan volgt een belangrijke opdracht. De overgebleven deelnemers, er zijn al een paar afvallers, moeten een aantal dagen in de wildernis overleven. Zoo doet haar uiterste best. Toch valt de opdracht haar zwaar. Er komt maar geen einde aan. Zoo wordt ziek maar herstelt gelukkig weer. Ze gaat door. Ze gaat almaar door. Ze wordt steeds bozer. De programmamakers hebben het thema van het programma veranderd. Overal stuit ze op dummy’s van overleden mensen. Waarom heeft het programma ineens een apocalyptisch thema gekregen? Waarom is haar dat niet van tevoren verteld?

Zoo weigert op te geven. De dingen die ze ziet, boezemen haar angst in maar ze gaat stug door. Het hoort allemaal bij de show, ook al heeft ze al in geen dagen een camera, drone of cameraman gezien. Als het niet bij het programma hoort dan heeft ze… Nee, daar wil Zoo niet aan denken. Het was allemaal nep. Vooral hetgeen ze in het blauwe huis heeft gezien. Het kan onmogelijk echt zijn geweest. Zoo gaat door en zoekt uit alle macht naar een nieuwe Aanwijzing van het programma.

Wanneer Zoo eindelijk weer op een levende ziel stuit, vermoedt ze dat de jonge knul bij het programma hoort. Dat moet wel. Hij heeft vast een camera in zijn riem verborgen. De jongen is goed door de programmamakers geïnstrueerd en blijft maar praten over mensen die ziek werden en stierven. Volgens hem is bijna iedereen dood. Zoo luistert maar half. Ze probeert te bedenken wat het programma van haar verwacht. Ze wordt nu immers weer gefilmd. Waarom vindt ze maar geen nieuwe Aanwijzing?

De laatste deelnemer is het debuut van de Amerikaanse schrijfster Alexandra Olivia. Tijdens de opnames van In the Dark breekt een gruwelijke ziekte uit, waaraan een groot deel van de bevolking sterft. De lezer weet dat, maar Zoo niet. In het blauwe huis heeft ze iets naars gezien. Ze heeft het genegeerd omdat ze dacht dat het bij het programma hoorde. Zoo kan niet anders dan blijven volhouden dat het allemaal nep is. Als het immers niet nep is, dan heeft ze iets vreselijks gedaan. Als iedereen daadwerkelijk dood is, dan is haar man Miles dat ook. Zoo gaat door, anders stort ze in. Wanhopig ploetert ze voort, plundert ze verlaten winkels en wacht ze op de finale van het realityprogramma. Zal ze gewonnen hebben?

Het delen van het boek die over de realityshow gaan, vond ik wat minder interessant. Het leest wat onrustig omdat tegelijkertijd wordt beschreven hoe de gemaakte camerabeelden voor de kijker gemonteerd worden. Het relaas over Zoo, die maar niet opgeeft, leest daarentegen als een trein. De grote vraag is natuurlijk: hoe zal Zoo reageren als ze niet langer kan ontkennen dat ze niet meer in het programma zit? De laatste deelnemer intrigeert tot en met de laatste bladzijde!

ISBN 9789026332364 | paperback | 396 pagina's | Ambo|Anthos | augustus 2016
Vertaald door Iris Bol en Marcel Rouwé

© Annemarie, 4 augustus 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.joycespijker.nl

In de familie
Joyce Spijker

Nina Satijn gelooft haar ogen niet. Haar lieve oma ligt bewegingloos op de grond, naast de salontafel. Om haar nek zit een sjaal. Het is veel te strak dichtgeknoopt. Zo strak dat het leven uit haar oma is weggevloeid. Oma Emma is vermoord. Nina raakt in paniek en rent de statige villa uit. Ze rent regelrecht in de armen van Lars, de assistent van haar vader, die onmiddellijk de politie belt. Opnieuw is het vredige Wassenaar in de ban van een brute moord.

Een moord komt nooit op een goed moment maar voor Emma’s zoon Boudewijn komt het bijzonder ongelegen. Hij zit midden in een spannende verkiezingscampagne. Nog even en dan zal duidelijk worden of zijn lang gekoesterde droom werkelijkheid zal worden. Zal het hem lukken zijn vader te overtroeven en minister-president te worden? Vooralsnog is hij minister van Justitie en Veiligheid en in die hoedanigheid oefent hij invloed op het moordonderzoek uit. Boudewijn weet precies wie zijn moeder om het leven heeft gebracht. Valentijn, de wereldvreemde protegé van zijn moeder, heeft de moord gepleegd. Boudewijn heeft hem nooit vertrouwd en nu blijkt dat hij al die tijd gelijk heeft gehad. Hij heeft vast ook de andere moord, die kort voor de moord op Emma plaatsvond, gepleegd. Boudewijn vergeet om zijn moeder te rouwen. Daar heeft hij nu geen tijd voor.

Er wordt met man en macht naar Valentijn gezocht. Boudewijn neemt het voortouw. Hij wil dat de dader nog voor de uitvaart van zijn moeder achter slot en grendel zit. Nina weet dat haar vader zich altijd enorm aan de aanwezigheid van Valentijn gestoord heeft. Zelf vindt ze Valentijn een rare snuiter maar Emma was dol op hem. Hoewel Valentijn haar onlangs nog ruw heeft vastgepakt, gelooft Nina niet dat hij haar oma heeft vermoord. Emma heeft hem altijd goed behandeld. Ze bood Valentijn warmte, genegenheid en liefde. Valentijn had er geen enkel belang bij haar te vermoorden. Valentijn en Emma gaven om elkaar. Hun band was uniek.

Nina ergert zich aan haar vader. Hij heeft zijn zinnen op Valentijn gezet. Wanneer een rechercheur met een andere verdachte op de proppen komt, laat Boudewijn de man van het onderzoek halen. Boudewijn zet alles op alles om alsnog als overwinnaar uit de verkiezingsstrijd te komen. Hij is bijna nooit meer thuis en heeft niet door Marsala, zijn tweede vrouw, ongelukkig is. Is hij nog wel geïnteresseerd in haar? Ook Nina en haar halfzusje Merlot zien hun vader nauwelijks. Na de dood van haar moeder, is Nina vooral door haar oma opgevangen. Emma werd haar tweede moeder, haar steun en toeverlaat. Nina is het aan haar verplicht de waarheid boven tafel te krijgen. Emma hield immers van Valentijn. De informatie die ze opduikelt, zet Valentijn echter in een steeds kwader daglicht. Hoe meer ze Valentijn probeert te helpen, hoe slechter het er voor hem uitziet.

In de familie is het tweede boek van Joyce Spijker. Het verhaal gaat over familiegeheimen en de auteur heeft er goed aan gedaan voor een rijke familie in een chique woonplaats te kiezen. Het maakt het verhaal spannender en smeuïger. Wie een geheim voor de buitenwereld verborgen houdt, doet dat vaak om zijn of haar goede reputatie in stand te houden. Voor de hoofpersonen in dit boek staat er nog meer op het spel: zij dreigen hun thuisbasis, geld en/of macht te verliezen. Wil de dader de waarheid aan het licht brengen of het juist voorgoed met de mantel der vergetelheid bedekken? Hoe ver is hij of zij bereid te gaan?

Wie het verhaal kritisch onder de loep neemt, zal op een paar onwaarschijnlijkheden stuiten. De schrijfster heeft alles echter goed onderbouwd en in boeken kan nu eenmaal meer dan in het echte leven. Probeer dit verhaal dan ook niet te ontleden maar laat het gewoon over je heen komen.  In de familie is een fijn vakantieboek. Ik heb dit meeslepende verhaal dan ook met plezier gelezen.

ISBN 9789022568477 | paperback | 347 pagina's | Boekerij | mei 2016

© Annemarie, 3 augustus 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Sluit je ogen
Michael Robotham

Hoewel Joe O’Loughlin geen forensisch psycholoog is, heeft de politie hem al meerdere malen om advies gevraagd. Joe heeft zich voor de dienaren van de wet een aantal keer in het brein van een misdadiger verdiept. Het heeft hem weinig goeds opgeleverd. Zijn gezin is op een haartje na aan de dood ontsnapt en zijn huwelijk is gesneuveld. Hoewel Joe en zijn vrouw Julianne niet officieel gescheiden zijn, zijn ze al zes jaar uit elkaar. Joe hoopt nog altijd op een verzoening met zijn grote liefde.

Wanneer Julianne een opmerkelijk verzoek heeft, gaat Joe grif op haar voorstel in. Natuurlijk wil hij de zomer met zijn gezin doorbrengen. Hij verheugt zich erop extra tijd met zijn dochters Charlie en Emma door te brengen. Ook hoopt hij dat hij en Julianne weer nader tot elkaar zullen komen. Niet alleen zijn werk voor de politie maar ook een persoonlijke misstap heeft Julianne doen besluiten hun huwelijk op non-actief te zetten. Toen Joe hoorde dat hij de ziekte van Parkinson heeft, is hij met een ander het bed ingedoken. Joe begrijpt nog altijd niet goed waarom hij dat deed. Het was de grootste fout van zijn leven.

Ondanks zijn halsstarrige weigering de politie nog langer te dienen, wordt er opnieuw een beroep op Joe gedaan. Op een afgelegen boerderij zijn een moeder en dochter om het leven gebracht. Het lichaam van de dochter zag er haast vredig uit, terwijl haar moeder door de moordenaar met een mes is bewerkt. Het gaat om tientallen messteken. Wat kan Joe de politie over het karakter van de moordenaar vertellen? Met welke bedoelingen heeft hij moeder en dochter van het leven beroofd? Er zijn meerdere mensen met een motief en wanneer blijkt dat de moeder er een losbandige levensstijl op nahield, worden er zelfs nog meer verdachten aan het lijstje toegevoegd.

Joe ontdekt iets opmerkelijks. De vingers van het meisje zijn door de dader in bleekwater gedoopt. Deze werkwijze doet sterk aan die van een aantal andere zaken denken. De laatste tijd worden er regelmatig mensen aangevallen. De aanvaller voorziet het voorhoofd van zijn slachtoffers van de letter “A”. Helaas doet hij dit niet met een pen of stift maar met een scherp mes. Het is duidelijk dat de dader zijn slachtoffers wil brandmerken. Vindt hij dat ze een misstap hebben begaan? Waar straft hij hen voor?

Wat is het verband tussen de aanvallen en de moorden op de boerderij? Volgens Joe hebben deze zaken wel degelijk raakvlakken. De dader weet precies wat hij doet en gaat methodisch te werk. Joe gelooft dan ook geen moment dat de buurjongen, die simpel van geest is, achter de moorden op de boerderij zit. De buurjongen is een gluurder maar veel verder gaan zijn misdaden niet. Het lijkt echter wel of de politie zijn bevindingen dit keer niet al te serieus neemt. Ook het contact tussen Joe en Julianne verloopt wat moeizaam. Stelt Joe haar opnieuw teleur?

Dan neemt Julianne haar echtgenoot eindelijk in vertrouwen. Ze is ziek en moet geopereerd worden. Ze heeft Joe nodig. Niet alleen om tijdens haar afwezigheid op de kinderen te passen maar ook omdat ze bang is. Julianne heeft eierstokkanker. Joe en de meisjes zijn eveneens bang. Bang Julianne te verliezen. Een leven zonder haar is ondenkbaar. Toch probeert iedereen de moed erin te houden. Ze houden zich sterk. Voor elkaar.

Sluit je ogen is niet alleen een spannende thriller maar ook een uiterst gevoelig verhaal over een gezin dat niet met maar ook niet zonder elkaar kan leven. Julianne beweert niet meer verder met Joe te willen. Toch zijn ze nog altijd getrouwd. De echtscheiding is nooit in gang gezet.

Dit voortreffelijke boek gaat over verschillende vormen van angst. Angst voor een moordenaar, angst om los te laten, angst een dierbare aan een ernstige ziekte te verliezen en de oerangst die ouders voelen als hun kinderen gevaar lopen. Het verhaal is meeslepend, indringend en aangrijpend.  Ik ben opnieuw diep onder de indruk van het schrijverstalent van Michael Robotham. Sluit je ogen zal me nog lange tijd bijblijven.

ISBN  9789023499695 | paperback | 381l pagina's | Cargo | juni 2016
Vertaald door Ludo Diercksens

© Annemarie, 2 augustus 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Pluk een roos
M.J. Arlidge

Inspecteur Helen Grace heeft een aantal moordzaken succesvol afgerond. Ze is een beroemdheid geworden maar dat maakt haar beslist niet bij iedereen geliefd. Haar doortastende, eigenwijze gedrag én haar succes hebben haar vijanden opgeleverd. Mensen die zich door haar gepasseerd voelen, jaloers zijn of het gevoel hebben in haar schaduw te staan. Helen heeft het zichzelf niet makkelijk gemaakt. Toch zal ze alles zonder aarzelen opnieuw doen. Zo is Helen nu eenmaal. Ze wil mensen redden, ongedacht of haar dat populair maakt of niet.

Wanneer een gezin op een strand, goed verborgen in het zand, een lijk aantreft, wordt Helen op de zaak gezet. Het slachtoffer is een jonge vrouw. Ze is door honger om het leven gekomen. Wanneer Helen hoort hoe uiterst zorgvuldig de dader te werk is gegaan, heeft ze het gevoel dat de moordenaar ervaren is. Hij heeft zo veel mogelijk bewijsmateriaal verwijderd en het slachtoffer uiterst zorgvuldig verstopt. Heeft Helen voor de derde keer met een seriemoordenaar te maken?

Hoofdinspecteur Geri Harwood, Helens baas, weigert haar vermoedens te delen. Ze suggereert zelfs dat Helen geobsedeerd is door seriemoordenaars. Helen besluit haar bevindingen te verzwijgen. Aan de hand van een pacemaker wordt het slachtoffer geïdentificeerd. Het gaat om Pippa Briers, een meisje dat het nodige heeft meegemaakt. Haar vader Daniel weigert te geloven dat zijn dochter niet meer leeft. Hij heeft Pippa weliswaar al drie jaar niet gezien maar ze plaatste regelmatig een tweet. Ook stuurde ze haar vader af en toe een berichtje. Pippa is echter al een paar jaar dood. Wie heeft zich voor haar uitgegeven en de berichten verstuurd?

Rechercheur Sanderson, een collega van Helen, houdt zich met een andere zaak bezig. Ruby, een jonge vrouw, is door haar ouders als vermist opgegeven. Ruby stond, na een moeilijke periode, op het punt weer bij haar ouders te gaan wonen maar ineens verdween ze uit beeld. Volgens een nietszeggend tekstbericht is ze zelf vertrokken maar haar ouders geloven er niks van. Sanderson erkent hun bezorgdheid maar heeft in eerste instantie het idee dat het niet om een politiezaak gaat. Dan vertellen de ongeruste ouders echter iets dat ook Sanderson bezorgd maakt. Ruby, die aan een zware vorm van astma lijdt, is zonder haar inhalator vertrokken.

De lezer weet al vanaf de eerste bladzijde van deze intense thriller dat Ruby inderdaad niet vrijwillig is verdwenen. Na een avondje stappen was ze dronken haar bed ingedoken. Toen ze de volgende dag wakker werd, bevond ze zich op een andere plek. In een kelder. Iemand heeft haar uit haar eigen slaapkamer ontvoerd en houdt haar sindsdien gevangen. Vreemd genoeg noemt haar ontvoerder haar “Summer”. Hij heeft haar bovendien van een tatoeage voorzien,  een klein, blauw vogeltje. Exact dezelfde tatoeage is aangetroffen op de arm van de dode Pippa maar dat weet Ruby niet. Sanderson en Helen zijn op hun beurt niet van de gloednieuwe tattoo van Ruby op de hoogte.

Helen en Sanderson krijgen in de gaten dat hun zaken raakvlakken vertonen. Zo blijken Ruby en Pippa erg op elkaar te lijken en zijn ze onder soortgelijke omstandigheden verdwenen. Helen besluit dit zo veel mogelijk voor haar baas te verzwijgen. Eerst moeten ze zekerheid hebben. De politievrouwen beseffen dat ze vaart achter het onderzoek moeten zetten. Als Ruby daadwerkelijk door de moordenaar van Pippa is ontvoerd, gaat ze een vreselijke dood tegemoet. Dan is er ineens een verdachte. Een man die net iets te toevallig op de verkeerde plekken is opgedoken. Kan hij het tweetal naar Ruby leiden?

Dit derde boek in de Helen Grace-reeks is minstens even spannend als de eerste twee delen. Het verhaal is ijzersterk geschreven en goed opgebouwd. Daarnaast is Helen Grace gewoonweg een briljant bedacht personage. Ze straalt een enorme kracht uit. Helen heeft afgrijselijke dingen meegemaakt en daar de nodige psychische schade door opgelopen. Het heeft haar beschadigd maar toch kruipt ze nooit in de slachtofferrol. De beroemde uitspraak “Alles wat mij niet doodt, maakt mij sterker.” van Friedrich Nietzsche gaat  zonder twijfel voor haar op. Helen is een bikkel met een kwetsbare kant die ze slechts aan weinigen toont. In dit boek neemt ze eindelijk iemand in vertrouwen. Is het de juiste persoon?

Om te zeggen dat ik enthousiast over deze reeks ben, is zo onderhand een understatement. Ik ben inmiddels een echte fan! Het volgende boek zal Klikspaan gaan heten. Gelukkig verschijnt het al in november. Ik kan bijna niet wachten tot ik me opnieuw in een verhaal over Helen Grace mag storten!

ISBN 9789022577172  | paperback | 397 pagina's | Boekerij | mei 2016
Vertaald door Yolande Ligterink

© Annemarie, 1 augustus 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER