Pluk een roos
M.J. Arlidge

Inspecteur Helen Grace heeft een aantal moordzaken succesvol afgerond. Ze is een beroemdheid geworden maar dat maakt haar beslist niet bij iedereen geliefd. Haar doortastende, eigenwijze gedrag én haar succes hebben haar vijanden opgeleverd. Mensen die zich door haar gepasseerd voelen, jaloers zijn of het gevoel hebben in haar schaduw te staan. Helen heeft het zichzelf niet makkelijk gemaakt. Toch zal ze alles zonder aarzelen opnieuw doen. Zo is Helen nu eenmaal. Ze wil mensen redden, ongedacht of haar dat populair maakt of niet.

Wanneer een gezin op een strand, goed verborgen in het zand, een lijk aantreft, wordt Helen op de zaak gezet. Het slachtoffer is een jonge vrouw. Ze is door honger om het leven gekomen. Wanneer Helen hoort hoe uiterst zorgvuldig de dader te werk is gegaan, heeft ze het gevoel dat de moordenaar ervaren is. Hij heeft zo veel mogelijk bewijsmateriaal verwijderd en het slachtoffer uiterst zorgvuldig verstopt. Heeft Helen voor de derde keer met een seriemoordenaar te maken?

Hoofdinspecteur Geri Harwood, Helens baas, weigert haar vermoedens te delen. Ze suggereert zelfs dat Helen geobsedeerd is door seriemoordenaars. Helen besluit haar bevindingen te verzwijgen. Aan de hand van een pacemaker wordt het slachtoffer geïdentificeerd. Het gaat om Pippa Briers, een meisje dat het nodige heeft meegemaakt. Haar vader Daniel weigert te geloven dat zijn dochter niet meer leeft. Hij heeft Pippa weliswaar al drie jaar niet gezien maar ze plaatste regelmatig een tweet. Ook stuurde ze haar vader af en toe een berichtje. Pippa is echter al een paar jaar dood. Wie heeft zich voor haar uitgegeven en de berichten verstuurd?

Rechercheur Sanderson, een collega van Helen, houdt zich met een andere zaak bezig. Ruby, een jonge vrouw, is door haar ouders als vermist opgegeven. Ruby stond, na een moeilijke periode, op het punt weer bij haar ouders te gaan wonen maar ineens verdween ze uit beeld. Volgens een nietszeggend tekstbericht is ze zelf vertrokken maar haar ouders geloven er niks van. Sanderson erkent hun bezorgdheid maar heeft in eerste instantie het idee dat het niet om een politiezaak gaat. Dan vertellen de ongeruste ouders echter iets dat ook Sanderson bezorgd maakt. Ruby, die aan een zware vorm van astma lijdt, is zonder haar inhalator vertrokken.

De lezer weet al vanaf de eerste bladzijde van deze intense thriller dat Ruby inderdaad niet vrijwillig is verdwenen. Na een avondje stappen was ze dronken haar bed ingedoken. Toen ze de volgende dag wakker werd, bevond ze zich op een andere plek. In een kelder. Iemand heeft haar uit haar eigen slaapkamer ontvoerd en houdt haar sindsdien gevangen. Vreemd genoeg noemt haar ontvoerder haar “Summer”. Hij heeft haar bovendien van een tatoeage voorzien,  een klein, blauw vogeltje. Exact dezelfde tatoeage is aangetroffen op de arm van de dode Pippa maar dat weet Ruby niet. Sanderson en Helen zijn op hun beurt niet van de gloednieuwe tattoo van Ruby op de hoogte.

Helen en Sanderson krijgen in de gaten dat hun zaken raakvlakken vertonen. Zo blijken Ruby en Pippa erg op elkaar te lijken en zijn ze onder soortgelijke omstandigheden verdwenen. Helen besluit dit zo veel mogelijk voor haar baas te verzwijgen. Eerst moeten ze zekerheid hebben. De politievrouwen beseffen dat ze vaart achter het onderzoek moeten zetten. Als Ruby daadwerkelijk door de moordenaar van Pippa is ontvoerd, gaat ze een vreselijke dood tegemoet. Dan is er ineens een verdachte. Een man die net iets te toevallig op de verkeerde plekken is opgedoken. Kan hij het tweetal naar Ruby leiden?

Dit derde boek in de Helen Grace-reeks is minstens even spannend als de eerste twee delen. Het verhaal is ijzersterk geschreven en goed opgebouwd. Daarnaast is Helen Grace gewoonweg een briljant bedacht personage. Ze straalt een enorme kracht uit. Helen heeft afgrijselijke dingen meegemaakt en daar de nodige psychische schade door opgelopen. Het heeft haar beschadigd maar toch kruipt ze nooit in de slachtofferrol. De beroemde uitspraak “Alles wat mij niet doodt, maakt mij sterker.” van Friedrich Nietzsche gaat  zonder twijfel voor haar op. Helen is een bikkel met een kwetsbare kant die ze slechts aan weinigen toont. In dit boek neemt ze eindelijk iemand in vertrouwen. Is het de juiste persoon?

Om te zeggen dat ik enthousiast over deze reeks ben, is zo onderhand een understatement. Ik ben inmiddels een echte fan! Het volgende boek zal Klikspaan gaan heten. Gelukkig verschijnt het al in november. Ik kan bijna niet wachten tot ik me opnieuw in een verhaal over Helen Grace mag storten!

ISBN 9789022577172  | paperback | 397 pagina's | Boekerij | mei 2016
Vertaald door Yolande Ligterink

© Annemarie, 1 augustus 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De invasie van de Tearling
Deel 2 van de Tearling-reeks
Erika Johansen

Kelsea Glynn heeft gevochten. Gestreden voor haar recht op de troon. Tijdens de kroning was ze  zwaargewond, maar dat hield haar niet tegen. Nu is de negentienjarige Kelsea koningin van de Tearling. Haar strijd zit er echter nog lang niet op. Het is nog maar net begonnen.

De Tearling had een verbond met buurland Mortmesne. Een verbond dat hele gezinnen uit elkaar rukte. Iedereen vreesde de “loterij”. Tijdens de loterij werden de namen van willekeurige mensen getrokken. Mensen die vervolgens als slaaf aan Mortmesne werden uitgeleverd. Ze gingen een vreselijk lot tegemoet. Nu Kelsea koningin is, heeft ze de loterij afgeschaft. Er worden niet langer slaven naar Mortmesne gestuurd. Het volk is blij maar ook angstig. De heerser van Mortmesne, de Rode Koningin, is een geduchte tegenstander die over wonderbaarlijke krachten beschikt. Niemand weet hoe oud ze is. De Rode Koningin is onverslaanbaar.

Kelsea weet dat haar volk gevaar loopt nu ze de slavernij heeft afgeschaft. Iedereen weet dat. De oprukkende legers van de Rode Koningin laten immers niets aan de verbeelding over. De Rode Koningin zal de Tearling opeisen. Haar soldaten zullen dorpen en steden plunderen en de bevolking doden. Kelsea weet dat haar rijk zich aan de rand van een afgrond bevindt. Toch weigert ze toe te geven aan de grillen van de Rode Koningin. Ook zij beschikt over bijzondere krachten, dankzij de bijzondere saffieren die ze om haar nek draagt. Ze is echter niet zo sterk als de Rode Koningin. Die zal haar moeiteloos verslaan.

Terwijl Kelsea aan niks anders dan de naderende invasie zou moeten denken, dwalen haar gedachten regelmatig af naar Lily. Kelsea heeft last van een soort wegrakingen. Terwijl ze niet meer op haar omgeving reageert, reist ze jaren terug in de tijd. Naar Lily. Ze huist in haar gedachten en kijkt door haar ogen. Kelsea weet helemaal niet wie Lily is en waarom ze haar levensloop te zien krijgt. Toch heeft ze het idee dat het verhaal van Lily belangrijk is.

Lily leefde jaren geleden, nog voor de grote oversteek. De Tearling bestond nog niet. Ze woonde in de Verenigde Staten in een tijd waarin technologie hoogtij vierde. Iedereen was gechipt. De rijken genoten van een overmatige luxe, de armen hadden niets. Zij mochten zich zelfs niet in dezelfde gebieden als de rijken begeven. Lily leidde een goed leven maar ze was niet gelukkig. Haar echtgenoot Greg sloeg haar regelmatig in elkaar en vluchten was onmogelijk. Lily had geen geld en als vrouw had ze bovendien geen rechten. Haar man zou haar gewoon weer op kunnen eisen. Lily woonde in een luxe gevangenis.

Op een dag dook er een separatist over de muur die Lily’s villa omringde. De vrouw was gewond. Iemand had haar neergeschoten. Lily wist dondersgoed dat ze de vrouw bij Security aan zou moeten geven maar dat deed ze niet. Het gezicht van de vrouw herinnerde haar aan Maddy, het zusje dat ze onbedoeld verraden had. Lily besloot de vrouw te helpen en haar in een vertrek onder te brengen waar Greg nooit kwam. De gevolgen van haar verraad zouden enorm zijn maar dat interesseerde Lily niet langer. Kort nadat ze de vrouw onderdak verschafte, hoorde ze voor het eerst over de “Betere wereld”.  Er gloorde hoop. Zou Lily haar uitzichtloze bestaan soms kunnen ontvluchten?

Wat heeft het verhaal van Lily met de naderende invasie te maken? Kelsea weet het niet. Wat ze wel weet, is dat ze is veranderd. Nog steeds verandert. Niet alleen geestelijk maar ook lichamelijk. Haar doodgewone gezicht wordt steeds mooier. Haar lichaam slanker en sierlijker. In haar geest is echter een tegenovergestelde verandering gaande. Ze wordt steeds harder. Wreed zelfs. Het onschuldige negentienjarige meisje, een kind nog, lijkt voorgoed te verdwijnen. Wie of wat zal haar plaats innemen?

De invasie van de Tearling is het tweede deel van de Koningin van de Tearling-trilogie. Naar verwachting verschijnt het derde en laatste boek (The Fate of the Tearling) eind november van dit jaar. Ook staat er een verfilming, met Emma Watson als Kelsea Glynn, op stapel. Hopelijk zal de Nederlandse vertaling van het laatste deel niet al te lang op zich laten wachten. Zal het Kelsea lukken haar nieuw verworven wreedheid van zich af te schudden? Zal ze haar volk definitief uit handen van de Rode Koningin kunnen redden? Deze reeks heeft me bedwelmd. Ik wil dolgraag weten hoe dit bijzondere en meeslepende verhaal afloopt.

ISBN 9789022576670 | paperback | 508 pagina's | Boekerij | juni 2016
Vertaald door Gerdien Beelen

© Annemarie, 29 juli 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Kwade vrienden
Peter J.L.M. Bernink

Thijs Glastra is een naarling. Al in zijn kindertijd werd duidelijk dat hij niet over een fraaie persoonlijkheid beschikt. Hij was destijds bevriend met de vriendelijke Karel van Gent. De jongens trokken veel met elkaar op maar toen Karel ontdekte dat zijn jongere broertje door niemand minder dan Thijs gepest werd, ontstak hij in woede. De vriendschap was voorbij maar Thijs had het nog altijd op Willem voorzien. Uiteindelijk pleegde Willem zelfmoord. Hij kon er niet meer tegen. De familie Glastra verhuisde en later sloeg ook Karel zijn vleugels uit.

Jaren later keren Thijs en Karel terug naar Groningen. Karel gaat als juniorpartner bij een architectenbureau aan de slag en Thijs opent een sportschool. Het gaat beide heren voor de wind. Dan draagt een vriend van Karel hem voor als lid van de Ronde Tafel. Thijs, die ook lid van de club is, reageert verbolgen. Het is duidelijk dat hij een hekel aan Karel heeft. De clubleden reageren verbaasd. Niemand weet immers wat er dertig jaar geleden voorgevallen is.

Je zou denken dat Karel een hekel aan Thijs heeft maar het is dus andersom. Karel wil verder met zijn leven maar Thijs wil niets liever dan het leven van zijn oude schoolvriend vergallen. Er doen zich tal van kleine, vervelende incidenten voor met als hoogtepunt een opzettelijke voedselvergiftiging. Ook geeft Thijs zijn oude kameraad een duw tijdens het hardlopen. De sfeer is gespannen. Karel voelt zich er niet prettig bij.

En dan gebeurt het: wanneer de zestienjarige Joost Vaders zijn hond uitlaat, stuit hij op twee hardlopende mannen. Hij ziet de mannen wel vaker maar dit keer lopen ze naast elkaar. Ze maken ruzie, dat is duidelijk. De hond van Joost gaat luid blaffend achter het schreeuwende tweetal aan. Joost heeft moeite het dier weer aangelijnd te krijgen. Wanneer hij opkijkt, ziet hij iets vreemd. Zo’n driehonderd meter verderop ligt een van de mannen op de grond. De andere man zit naast hem en slaat op hem in. Joost rent zo snel mogelijk naar de mannen toe.

De man die op de grond ligt is bewusteloos. Het is Thijs Glastra. Naast hem ligt een kei. Er zit bloed op. De tweede man staat op en maakt zich uit de voeten. Enige tijd later wordt de man in verwarde toestand in een greppel aangetroffen. Het is niemand minder dan Karel van Gent. Hij zegt niet te weten wat er is gebeurd. Thijs is ondertussen in allerijl naar het ziekenhuis gebracht. Hij ligt in coma.

Wat is er gebeurd? Karel weet het niet en Thijs is nog altijd buiten bewustzijn. Is de kalme Karel werkelijk tot zware mishandeling in staat? Karel kan niet geloven dat hij Thijs met een kei op zijn hoofd heeft geslagen. Hij koesterde geen wrok en is niet gewelddadig aangelegd. Het politieteam dat op de zaak is gezet, neigt hem te geloven. Toch ziet het er niet goed voor Karel uit. Er is immers een getuige. Joost Vaders heeft zijn getuigenverklaring bovendien aangepast. Dit keer beweert hij wel degelijk gezien te hebben dat Karel een kei in zijn hand hield. Is het toeval dat de vader van Joost een goede vriend van Thijs Glastra is?

Kwade vrienden gaat over vriendschap, loyaliteit en wraaklust. Wat is er precies op het hardlooppad voorgevallen? Heeft Karel werkelijk iemand letsel toegebracht? Waarom is hij zijn geheugen kwijt? Thijs ontwaakt gelukkig uit zijn coma maar ook hij kan zich niks meer herinneren. Karel wordt veroordeeld en gaat in hoger beroep. Als de waarheid niet snel aan het licht komt, zal hij een jarenlange gevangenisstraf opgelegd krijgen.

Dit serieuze verhaal is op gemoedelijke toon geschreven, waardoor het prettig leest. De diverse personages vormen samen een mooi palet. Over het verhaal is duidelijk goed nagedacht en er is veel aandacht aan de uitwerking besteed. Ik had al snel precies door hoe het zat, maar dat maakte het verhaal niet minder interessant. Wel vroeg ik me af waarom het politieteam niet in die richting dacht. Kwade vrienden is een goed geschreven misdaadverhaal. De nadruk ligt op het achtergrondverhaal en het onderzoek. Een fijn boek voor lezers die van uitgebreide misdaadverhalen zonder al te veel gruwelijkheden houden.

ISBN 9789491773488  | paperback | 300 pagina's |Palmslag | juni 2016

© Annemarie, 26 juli 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Vuurkind
S.K. Tremayne

Het leek wel een sprookje. Toen een wederzijdse vriend Rachel en David aan elkaar voorstelde, vielen ze als een blok voor elkaar. Binnen enkele maanden waren ze getrouwd. Hoewel Rachel en David een heel verschillende achtergrond hebben, lijken ze voor elkaar gemaakt te zijn. Allebei laten ze een zware tijd achter zich. Ze beginnen opnieuw. Samen.

Wanneer Rachel door de gangen van het imposante Carnhallow House in Cornwall dwaalt, kan ze nauwelijks geloven dat het enorme landhuis voortaan haar thuis is. Rachel groeide op in een achterbuurt. Armoede en angst beheersten haar leven. David stamt uit een steenrijke familie. Het landhuis kijkt uit over het gebied dat hen een deel van hun rijkdom verschafte: de mijnen. Toch kijkt ook David niet op een gelukkige jeugd terug. Zijn vader was een tiran en verkwistte bovendien een groot deel van het familiefortuin.

David werkt hard om het enorm landhuis in de familie te kunnen houden. Het pand moet grondig gerenoveerd worden, zodat het voor de volgende generaties bewaard zal blijven. Na de vroegtijdige dood van zijn eerste vrouw, Nina, kwam de renovatie stil te liggen. David en zijn zoontje Jamie waren intens verdrietig. Even kwam het huis op de tweede plaats.

Hoewel David overduidelijk zielsveel van haar houdt, weet Rachel best dat ze Nina nooit kan vervangen. Als Nina’s naam genoemd wordt, voelt ze zelfs een steekje jaloezie. Ze vermant zich. David is nu met haar getrouwd en Rachel zal de renovatieklus voortzetten. Ook zal ze haar uiterste best doen een goede stiefmoeder voor Jamie te zijn. Het is een aanbiddelijk kind maar zijn prachtige blauwe ogen weerspiegelen een groot verdriet.

Rachel moet wennen aan het rustige bestaan in Cornwall. David is alleen in het weekend thuis. Ze verkent de vele kamers in het huis en probeert te achterhalen waar Nina zich precies mee bezighield. Wat een werk heeft die vrouw in het huis gestoken! De bedragen die aan bijvoorbeeld meubels en stoffen zijn besteed, doen haar duizelen. Het maakt haar bovendien onzeker. Is ze wel geschikt voor de klus? Wat haar echter het meest bezighoudt, is het jongetje dat ze onder haar hoede heeft genomen. Jamie zit niet goed in zijn vel.

Nina is nog maar twee jaar geleden overleden. Jamie was nog maar zes jaar oud. Nina is in een mijnschacht gevallen en verdronken. Het was een vreselijk ongeluk. Het is logisch dat Jamie zijn moeder nog altijd mist maar toch is zijn gedrag ronduit verontrustend. Het lijkt soms wel of Jamie denkt dat zijn moeder nog leeft. En dan is er nog de vreemde waarschuwing van het jongetje. Op ernstige toon vertelt hij Rachel dat ze met kerstmis zal sterven.

Rachel probeert haar ongerustheid met David te bespreken maar hij reageert niet zoals ze had verwacht. Hij wordt boos en weigert hulp voor Jamie te zoeken. Rachel begrijpt er niks van. David ziet toch ook wel dat het niet goed met zijn zoon gaat? De eerste barstjes in hun relatie zijn een feit. Rachel beseft dat ze haar kersverse echtgenoot eigenlijk nauwelijks kent. Doemgedachten steken de kop op. Was de dood van Nina eigenlijk wel een ongeluk?

Volgens Wikipedia is S.K. Tremayne de schuilnaam van de Britse auteur  Sean Thomas (ook bekend onder het pseudoniem Tom Knox) maar diverse andere bronnen spreken dat tegen. Zo vermoedde het DWDD-boekenpanel na het lezen van De ijstweeling – het eerste boek van de auteur – dat het boek wel eens door Julian Barnes geschreven kon zijn. Achterin het boek bedankt de auteur schrijfster Sophie Hannah. Is dat misschien een aanwijzing?

Het verhaal kent een sluimerende spanning met enkele spanningspieken. Al snel rijst de vraag wat er gaande is in het huis. Waart er een geest door het statige pand of is Jamie ernstig in de war? En hoe zit het eigenlijk met Rachel? Ook zij hoort en ziet dingen die er niet zijn. De auteur weet de nieuwsgierigheid van de lezer goed te prikkelen.

Rachel en David zijn moeilijk te doorgronden. Hun karakters lijken om de haverklap te veranderen, wat ook de vermoedens van de lezer beïnvloedt. De ontknoping is verrassend en “over the top”. Geloofwaardig is het allemaal niet maar omdat het verhaal goed onderbouwd is, komt de auteur ermee weg. Daarnaast is het boeiend en aangrijpend om over het zware bestaan van de mijnwerkers te lezen. Vuurkind is geen bloedstollende thriller maar mysterieus is het wel!  

ISBN 9789044631869 | paperback | 349 pagina's | Prometheus | juni 2016
Vertaald door Lidwien Biekmann

© Annemarie, 23 juli 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.sharilapena.com

Het stel van hiernaast
Shari Lapena

Anne is er niet gerust op. Ze heeft spijt dat ze zich door haar man Marco over heeft laten halen naar het etentje bij de buren te gaan. Toen de oppas afzegde, had ze de afspraak moeten annuleren of Cora mee moeten nemen. Maar haar buurvrouw Cynthia wilde geen kinderen over de vloer. Daar was ze heel stellig in geweest. Het etentje was uitsluitend voor de vier volwassenen bedoeld.

De babyfoon staat aan en om beurten gaan Marco en Anne elk half uur bij de baby kijken. Er is niks aan de hand. Toch voelt Anne de ongerustheid toenemen. Een moeder laat haar zes maanden oude baby toch niet alleen thuis? Ze schaamt zich voor haar onbezonnenheid en tot overmaat van ramp heeft ze te veel gedronken. Cynthia blijft haar glas maar bijvullen. Denkt ze soms dat een beschonken Anne niet door zal hebben dat ze schaamteloos met Marco flirt? Marco flirt terug. Het is een rotavond. De vriendschap met Cynthia en haar man Graham is niet meer wat het geweest is.

Om 01:00 uur heeft Anne er genoeg van. Ze wil naar huis en wel nu. Marco doet moeilijk. Hij wil nog niet gaan en treuzelt. Hij heeft het immers uitstekend naar zijn zin. Wanneer Anne besluit dan maar alleen naar huis te gaan, gaat hij alsnog mee. Dan schrikt Anne. De voordeur staat op een kier. Anne weet zeker dat ze de deur achter zich heeft dichtgetrokken. Ze vliegt de trap op en stormt de kinderkamer in. Het ledikantje is leeg. Cora is weg. Anne gilt en geeft over.

Haar kindje is weg. Haar baby. Anne is volledig in paniek. Marco is in shock. De politie wordt gebeld en in een mum van tijd staat de straat vol politieauto’s. Het huis en de tuin worden op sporen onderzocht. Iemand moet Cora ontvoerd hebben. Rechercheur Rasbach, de onderzoeksleider, straalt echter niet alleen ongerustheid uit. Anne heeft het niet door, ze trilt als een rietje en is volledig in zichzelf gekeerd. Marco heeft de achterdocht van de politieman echter meteen opgemerkt. Rechercheur Rasbach sluit overduidelijk niet uit dat Marco en Anne zelf bij de verdwijning van Cora betrokken zijn. Denkt hij soms dat ze hun eigen kind hebben gedood?

De uren kruipen voorbij. Cora is nog altijd weg. Er volgt een oproep op tv. Er wordt een beloning uitgeloofd. De ontvoerder van Cora zwijgt in alle talen. De achterdocht neemt toe. Zelfs Anne heeft het nu door. Ze is geschokt. Natuurlijk heeft ze haar kind niets aangedaan! En Marco, van wie ze ondanks zijn geflirt met Cynthia zielsveel houdt, zou zoiets ook nooit doen. Ze vertrouwt haar man volledig. Dan rijpt er een gruwelijke gedachte in haar hoofd. Kan ze zichzelf eigenlijk wel vertrouwen? Anne heeft een aantal ingrijpende gebeurtenissen uit het verleden verdrongen. Marco weet er zelfs niets van. Ze is immers volledig hersteld. Toch?

Wanneer je besluit Het stel van hiernaast te gaan lezen, doe je er goed aan je in een comfortabele stoel of een lekkere bank te nestelen. Je zult de door jou gekozen zitplaats namelijk pas weer verlaten wanneer je het boek uitgelezen hebt. Ik zat meteen in het verhaal en stoorde me net als Anne enorm aan Cynthia. Wat een vervelend mens! Waarom lijkt ze trouwens niet erg aangedaan door de ontvoering? De ontvoering moet gepland zijn maar bijna niemand wist dat Anne en Marco niet thuis zouden zijn. En dan was er normaal gesproken altijd nog een oppas. Hoe heeft dit toch kunnen gebeuren en waar is de kleine Cora nu? Zal ze nog in leven zijn? De vragen en de ongerustheid lieten me niet meer los.

Het stel van hiernaast is het thrillerdebuut van Shari Lapena. Het is intens, meeslepend en spannend tot de laatste bladzijde. De auteur weet de aandacht van de lezer meteen te trekken en laat de interesse geen moment verslappen. Het verhaal grijpt je bij de lurven. Wie heeft Cora ontvoerd of… is er nooit een ontvoerder geweest? Wat is er met baby Cora gebeurd? Zeg al je afspraken af en schuif alles op jouw takenlijstje een dagje op. Dit boek moet in één ruk uit!

ISBN  9789044630909 | paperback | 287 pagina's | Prometheus | juni 2016
Vertaald door Marja Borg

© Annemarie, 17 juli 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Beschadigd
Ika Gerritsen

Voor de buitenwereld is Mark een knappe, charismatische man maar de vierentwintigjarige Kirsten is zijn wispelturige gedrag en woede-uitbarstingen meer dan zat. De dag dat ze de deur van hun gezamenlijke woning voorgoed achter zich dichttrekt, staat echter niet in het teken van het einde van hun relatie. Kirsten oma, nog geen zestig jaar oud, is onverwacht overleden. Een noodlottige val van de trap werd haar fataal. Had haar vrolijke, levenslustige oma soms weer iets te diep in het glaasje gekeken?

Kirsten besluit haar intrek in het huis van haar oma te nemen. Het huis is nu van haar moeder en Kirsten zal haar huur betalen. Om de kosten te kunnen dragen, zoekt ze een huisgenootje. Het wordt Elise, een knap meisje met een zonnig karakter. Kirsten merkt dat de verhuizing haar goeddoet. De nachtmerries waar ze al sinds haar twaalfde door geplaagd wordt, duiken een stuk minder vaak op. En dan is er nog Menno, de woest aantrekkelijke buurman. Helaas is hij getrouwd. Toch steekt hij zijn belangstelling voor Kirsten niet onder stoelen of banken.

Kirsten denkt nog vaak aan vroeger. Aan haar vader die zo depressief was dat hij niet langer wilde leven. En aan haar vriendinnetjes. Op de basisschool was ze dikke vriendinnen met Vanja. Ze waren vastbesloten de rest van hun leven beste vriendinnen te blijven. Toen ze samen naar de middelbare school gingen, bleven ze bij elkaar. Susanna en later ook Maartje sloten zich bij het tweetal aan. Maartje was een grijs muisje maar Susanna was een bijzondere verschijning. Dat haar moeder een café runde, was uitermate interessant. Susanna was een populair meisje en haar vriendinnen keken tegen haar op. Dat de vriendschap niet gelijkwaardig was, zou later rampzalige gevolgen hebben.

Oma’s dood was een ongeluk. Toch is Kirsten ongerust. Ze probeert haar bezorgdheid te onderdrukken maar het steekt steeds opnieuw de kop op. Er kloppen een aantal zaken niet helemaal. Uit verhalen van de buren blijkt dat haar oma een vriend had. Is de manchetknoop die ze in haar oma’s ochtendjas vond, soms van hem? Wie is die vriend en waar is hij nu? En dan is er nog onduidelijkheid over wie haar oma dood heeft aangetroffen. Het klopt niet. Klopt het feit dat oma van de trap is gevallen dan wel? Stel dat iemand haar geduwd heeft? Ondertussen zet Menno zijn lonkende blikken om in passievolle handelingen. Kirsten laat zijn aandacht gewillig toe.

Het lukt Kirsten niet de tegenstrijdigheden te negeren. Schoorvoetend neemt ze Elise in vertrouwen. Haar huisgenootje is inmiddels ook een goede vriendin geworden. Elise reageert allesbehalve passief. Ook zij is nieuwsgierig naar de werkelijke toedracht. Stel je voor dat Kirstens oma is vermoord. Het tweetal besluit op onderzoek uit te gaan. Als twee rasechte speurneuzen zoeken ze naar nuttige informatie. Dan doet Kirsten een nieuwe, belangrijke ontdekking. Ze besluit het nieuwe aanknopingspunt voor Elise te verzwijgen. Wil Kirsten de waarheid nog wel weten? Wat als het haar helemaal niet zal bevallen?

Beschadigd is het debuut van copywriter, boekrecensent en verslaggever Ika Gerritsen, die samen met haar gezin in Alkmaar woont. Het verhaal is prettig geschreven en goed opgebouwd. De hoofdverhaallijn wordt regelmatig door fragmenten uit het verhalen onderbroken. In deze fragmenten ligt een deel van de ontknoping van het verhaal verscholen. Het is al snel duidelijk dat Susanna het vriendengroepje met haar gedrag vergiftigt. Zal iemand het tegen haar op durven nemen?

Aan het eind van het verhaal neigt het wat rommelig te worden, alsof de schrijfster haast krijgt het verhaal af te ronden. Ook nu blijft het verhaal tot in de puntjes onderbouwd. Er is goed over nagedacht. De factoren die tot de ontknoping leiden buigen echter iets te toevallig allemaal dezelfde kant op. Ik vind het einde van het verhaal dan ook verrassend en bijzonder gekozen maar niet heel geloofwaardig. Het soepel geschreven Beschadigd is een fijn vakantieboek. Een veelbelovend debuut.

ISBN 9789491875243 | paperback | 269 pagina's | LetterRijn | mei 2016

© Annemarie, 17 juli 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zie ook de Leestafelrecensie over het boek Schipbreuk van een leven van Erik Valeur.

Executie
Kazuaki Takano

‘Van alle levende wezens is Homo Sapiens het enige wezen dat op grote schaal zijn eigen soort uitmoordt. Dat is de definitie van de mens. De menselijke aard staat gelijk aan wreedheid. Andere soorten mensen die vroeger op de aarde hebben gewoond, de vroege mens en de neanderthalers, zijn uitgeroeid door de moderne mens. (--) Waarom moeten we altijd in angst leven dat mensen elkaar zullen doden? Die angst is nooit minder geworden, vanaf het moment van het ontstaan van de mens tot aan vandaag, een doorlopende periode van tweehonderdduizend lange jaren. De enige vijand die de mens heeft, is zijn eigen soort – andere mensen.’

En nu is er in de binnenlanden van Congo een nieuwe menssoort ontstaan. Het kind van drie jaar oud lijkt superintelligent. Een bedreiging vindt de president van Amerika. Hij kent het enkele jaren eerder verschenen Heisman Rapport, dat de diverse mogelijkheden beschrijft van een eventuele apocalyps. Het vijfde deel beschrijft de mogelijkheid van een nieuwe menselijke soort dat de bestaande soort vermoedelijk zal uitroeien. 

‘Ze zullen een vierde dimensie waarnemen en onmiddellijk complexe entiteiten kunnen begrijpen en ze zullen een zesde zintuig hebben en een hoogontwikkeld moreel bewustizjn – vermoedelijk kwaliteiten die voor ons onbegrijpelijk zijn.’

De president verdraagt geen intelligentie die zijn macht te boven gaat. Hij en hij alleen is de baas. De Amerikaanse militair, Jonathan Yeager, werkzaam bij een particulier defensiebedrijf, trekt met zijn mannen het oerwoud in. Ze hebben de opdracht het kind en zijn begeleider te doden, en en passant de hele pygmeeënstam waar zij bij wonen.
In Japan vindt een jonge wetenschapper, farmacologie is zijn richting, de erfenis van zijn vader. Hij is verbijsterd, maar zet zich onverdroten in om te doen wat van hem gevraagd wordt. Dat blijkt uiterst gevaarlijk.
In Amerika probeert de CIA met alle middelen die ter beschikking staan het doel te bereiken wat hun president voor ogen heeft. De man gaat nietsontziend te werk, levens tellen voor hem niet. En Nous, zoals het driejarige kind genoemd wordt, is een bedreiging.

Verschillende verhaallijnen, die knap geconstrueerd zijn, en steeds meer verweven raken. Er is sprake van allerlei technologie, waarvan de gemiddelde lezer niet zal weten of het überhaupt bestaat. De president is fictief, en voor zover ik weet de nieuwe mens ook, maar heel veel elementen die Katano beschrijft zijn waar. De mens is zijn eigen vijand.

Bijna zeshonderd pagina’s lang lees je over situaties waarvan je hoopt dat ze niet realistisch zijn, terwijl je eigenlijk wel beter weet. Behalve de hoofdpersonages zijn er nog vele bijfiguren, waarvan je niet altijd weet – en zij zelf ook niet - aan welke kant ze eigenlijk staan. Dat maakt het superspannend. Er zijn actiescènes, soms gruwelijk; er is informatie, die nogal wetenschappelijk is en dus onbegrijpelijk; en er is die vreselijke ziekte waaraan kinderen sterven als er geen medicijn gevonden wordt.

Kazuaki Takano (1964) werkte als scriptschrijver in Japan en Hollywood. Executie stond maandenlang in de Japanse en Duitse bestsellerlijsten, won meerdere prijzen en werd in Japan verkozen tot beste thriller van het jaar. Zonder twijfel is deze thriller die handelt over ons moreel besef ook hier de thriller van het jaar: origineel, superspannend, actueel en to the point...

ISBN 9789044348323| paperback| 576 pagina's | Uitgeverij The House of Books| december 2015
Vertaald uit het Japans door Yolande Ligterink

© Marjo, 16 juli 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.vera-buck.com