Tussen de duivel en de zee – Doggerland 3
Maria Adolfsson

 
Dit is het derde deel van de serie over het fictieve eilandenrijk Doggerland, dat vermoedelijk op de plek ligt waar de Doggersbank zich bevindt. Daar heb ik bij m’n vorige besprekingen ook al over geschreven, dus het is overbodig om op dit punt in herhaling te vervallen.

In de proloog zien we iemand die zich kwaad maakt over een vrouw die op TV te zien is. Hij is van mening dat ze gestraft moet worden, omdat ze denkt dat ze iets waard is. Hij wil haar straffen, nee hij moet haar straffen, zeker nu ze zich via de TV aan hem opdringt.

Karen Eiken Hornby komt de nieuwe sleutels van haar huis langsbrengen in de studio, waar Leo Friss, samen met een aantal andere mensen aan het comeback-album van Luna heeft gewerkt. Leo Friss woont bij haar in het gastenverblijf en daar er is ingebroken, zijn de sloten vervangen. Karen wordt uitgenodigd op een feestje ter gelegenheid van de voltooiing van het album van Luna. Ze is er niet zo van gecharmeerd, te meer daar Luna nogal gecharmeerd lijkt te zijn van Leo Friss.

Maar dan verdwijnt Luna. Dit mag natuurlijk niet uitlekken en Karen moet zich hiermee bezig houden. Ze ziet het aanvankelijk als een vorm van aandachttrekkerij en zou zich liever bezig houden met de zoektocht naar een gewelddadige man, die vrouwen toetakelt met een gebroken fles. Dan komt er ineens een berichtje van Luna, die in Groot Brittannië blijkt te zitten. Daarmee lijkt dat probleem opgelost te zijn en Karen kan zich dus ook bezig houden met de zoektocht naar de gewelddadige man. Dat loopt niet helemaal op rolletjes, want als men een verdachte gevonden meent te hebben, blijkt dit een geestelijk gehandicapte man te zijn, die helemaal niets kwaads in de zin had, maar die gewoon een vrouw met haar hondje had willen helpen en daarbij een flesje chocolademelk kapot had laten vallen. Deze blunder maakt de politie dus voorzichtiger als Karen een nieuwe verdachte op het oog heeft en deze in een rolstoel blijkt te zitten.

Op een gegeven moment lijkt de telefoon van Luna weer op de eilanden te zijn, maar Luna duikt niet op. Luna’s assistent krijgt een ernstig verkeersongeluk, waarna hij in coma wordt gehouden. Als z’n ouders worden ingelicht, wijzen die alles af. Ze willen absoluut niets meer met hun zoon te maken hebben, omdat deze homoseksueel is.

Het is weer een spannend verhaal geworden. Karen heeft ook wat problemen met haar gezondheid en voelt zich oud en moe. Het leven rond haar huishouden komt ook weer aan bod, dus het is geen boek voor mensen die het liefst zo min mogelijk over het leven van de hoofdpersonen weten. Mij stoort het niet, te meer daar dit het verhaal niet in de weg zit. Wat hooguit een beetje zou kunnen gaan vervelen is het feit dat ook dit verhaal weer eindigt met een situatie waarin het leven van Karen op het spel staat. Ik kijk desondanks al weer uit naar het volgende boek over Karen Eiken Hornby.

ISBN 978 90 245 82440 0 | Paperback | 367 pagina’s | Luitingh ~ Sijthoff | februari 2021 
Vertaald door Elina van der Heijden

© Renate, 28 november 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Slaap maar zacht
Linda Jansma

Op de IC-afdeling ligt al bijna twee maanden een man in coma. De vooruitzichten zijn niet best, in een normaal geval zou er familie rond zijn bed zitten, om hem bij te staan tot het einde. Maar er is niemand, want de ongeveer vijftigjarige man kon niet geïdentificeerd worden. Hij werd voor dood aangetroffen langs de kant van de weg, zijn lichaam is erg beschadigd.
Verpleegkundige Maud is gescheiden en moeder van twee pubers. Zij is degene die de onbekende Tom begon te noemen, en al snel deed iedereen dat. 

Tom is een van de patiënten voor wie Maud zorgt. Ze ziet er nu al tegenop hem te moeten laten gaan. Als hij in leven blijft zal hij namelijk naar een verpleeghuis gebracht moeten worden en op een onverklaarbare manier is ze gehecht geraakt aan de man.
Iemand anders die zich bezig houdt met Tom is rechercheur Richard Valentijn. Er was een getuige, die zou weten wie de man is, maar voor die iets kon vertellen is ze vermoord! Eigenlijk zou hij de zaak al moeten sluiten, er lijkt toch geen duidelijkheid te komen over wie Tom is en wat er precies gebeurd is. Maar Richard, weduwnaar zonder kinderen, heeft zijn oog laten vallen op Maud en hij blijft af en toe langskomen, totdat hij de moed verzameld heeft haar mee uit te vragen.

Het verhaal van een van die pubers, de zestienjarige Finn, volgen we ook. Hij heeft op een avond een ongeluk gehad met zijn scooter. Omdat hij zonder licht reed, weet hij niet waar hij tegenaan is gereden, maar hij weet wel dat hij strafbaar is, want hij is ook nog doorgereden.
Als blijkt dat iemand het gezien heeft, iemand die hem gaat chanteren, begint Finn hem goed te knijpen. Als hij dan ook nog af en toe een vreemde ziet in de buurt van hun flatgebouw, en in de garage, neemt hij tenslotte zijn zus in vertrouwen.

Intussen is er in het ziekenhuis een nieuwe collega komen werken, Caristiena, half-Italiaans, en met duistere plannetjes. Zonder dat haar collega’s het in de gaten hebben, haalt ze van alles uit met Tom. Want zij weet wèl wie hij is!

Als lezer maak je al snel zo je eigen invulling en het is alleen maar prettig dat daar niets van blijkt te kloppen! Zo blijft het tenminste spannend.
Het verhaal wordt verdeeld over een paar dagen, en speelt zich voor een groot deel af tijdens de nachtdiensten op de IC. Op de dagen daar tussendoor gebeurt er ook van alles, dan volgen we Finn en Richard. Tussendoor zijn er flashbacks over het leven van Caristiena en haar motieven.
Met verrassende wendingen en een prettige spanningsboog weet Linda Jansma tot het einde toe te boeien.
Fijne thriller.

Linda Jansma (1967) schreef eerder al ruim tien thrillers. Met succes: haar debuut Kwetsbaar won de Schaduwprijs, stond op de longlist van de Gouden Strop en is inmiddels in het Engels vertaald. Houvast en Verbroken kregen een plek op de longlist van de Diamanten Kogel en Schuilplaats werd uitgeroepen tot Beste Vrouwenthriller 2013.

ISBN 9789461095299 | Paperback | 300 pagina's | Uitgeverij The Crime Compagnie | augustus 2021

© Marjo, 23 november 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De stamboom
Steph Mullin en Nicole Mabry

Liz Catalano, journalist, krijgt van haar nicht Andie, met wie ze een woning deelt, voor haar verjaardag een DNA-test cadeau.
Een aardigheidje, denken ze, maar Liz is geschokt als ze de uitslag ziet: ze is helemaal geen familie van Andie! Sterker nog: ook niet van haar vader en moeder! Haar ouders moeten het haar nu wel vertellen, ze is geadopteerd als baby. Natuurlijk waren ze altijd al van plan het te vertellen, maar daar kwam steeds wat tussen.

Liz is niet alleen boos, ze is ook vastbesloten om haar biologische familie op te zoeken. Die lijken er niet veel te zijn, al weet ze wel dat haar moeder een jonge vrouw was die in de gevangenis zat. Ze geeft dan ook toestemming om haar DNA-gegevens te delen met de politie, al had ze echt niet verwacht dat de FBI aan de deur zou staan!
Zij waarschuwen haar: haar DNA blijkt sterke overeenkomsten te vertonen met materiaal dat afkomstig van de langst actieve seriemoordenaar ooit, de Tri State Killer.

Liz heeft dan al een oudoom en tante gevonden, met wie ze contact heeft. Zij vertellen haar dat haar moeder intussen overleden is. Andere familieleden melden zich niet. Als ze van de FBI en later van een verslaggever gegevens krijgt over het profiel van de moordenaar, begint ze te twijfelen: die kenmerken passen verbazend goed bij haar oom! De FBI heeft nauwelijks aanknopingspunten, en ze hopen dat Liz hen alles zal vertellen wat zij ontdekt over haar familie. Maar zij wil er niet aan dat haar oom een moordenaar is.

Er is een andere verhaallijn, die begint met een krantenartikel over een moord in 2012.
Daarin staat dat de politie denkt dat de eerste moord min of meer toevallig was, en dat de moordenaar vanaf 1999 de smaak te pakken kreeg. Om de twee jaar worden er slachtoffers gevonden, steeds twee jonge vrouwen, die samen een woning delen. De moordenaar gaat op dezelfde manier te werk. Niet - zoals bij de meeste seriemoordenaars het geval is - beginnend met een dier, dan mensen, met steeds kortere tussenpozen, maar steeds hetzelfde. Eén keer mislukte het, de vrouwen wisten te ontsnappen.
De vreselijke wederwaardigheden van de slachtoffers onderbreken geregeld de hoofdstukken die over Liz gaan. Wat knap gedaan is, is dat de modus operandi als het ware een vervolgverhaal is binnen deze slachtofferverhalen.

Het grootste deel van het boek gaat over Liz die in de ik-persoon vertelt over haar worsteling met de adoptie en de nieuwe houding ten opzichte van de familie die niet haar familie is, en ten opzichte van de nieuwe mensen die dat wel zijn. Eigenlijk is het in dit kader jammer dat er op de omslag staat  ‘Wat als je erachter komt dat je familie van een seriemoordenaar bent?’ Dit en het feit dat die adoptie nogal zwaar lijkt te wegen, neemt een deel van de spanning weg, al wordt dat verderop wel weer goed gemaakt, als Liz besluit het zelf uit te zoeken. Eigenwijs gaat ze in tegen het advies van de politie en van Andie, maar zou ze dat niet doen dan bleef er van het thrillerelement niet veel over!

Dit boek is het debuut van Steph Mullin en Nicole Mabry. Zij werken allebei achter de schermen in de televisiewereld. Ze ontmoetten elkaar in 2012 en ontdekten elkaars passie voor schrijven en true crime. De stamboom is een veelbelovend begin en aangezien ze in de epiloog de mogelijkheid openhouden voor een vervolg, kunnen we er op hopen dat het resultaat van hun samenwerking nog wel kan verbeteren, er van uitgaande dat het hun bedoeling is thrillers te schrijven!

ISBN 9789402708332 | paperback | 368 pagina's | Uitgeverij HarperCollins | augustus 2021
Vertaald uit het Engels door Ingrid Zweedijk

© Marjo, 17 november 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

https://sharoncameronbooks.com

Het bluebirdgeheim
Sharon Cameron

Het is februari (1945) als we kennismaken met de 16-jarige Inge von Emmerich. Het verhaal lijkt ogenschijnlijk heel onschuldig en vrolijk te beginnen, maar tussen de regels door lees je al snel iets ongemakkelijks. De eerste signalen zijn de titels van de boeken die in de boekenkast van Inges vader staan, zoals An examination of Racial Degeneracy of Permission to Destroy Life That Is Unworthy of Life.
Je krijgt kippenvel als je het mantra van Inge ‘Ik ben Inge von Emmerich…’ keer op keer leest:

Papa zegt dat emotie nooit bij beoordeling betrokken mag zijn. Emotie maakt correcte keuzes moeilijk, en dat is zwakheid. ‘En wie zul jij zijn?’ vroeg papa dan, terwijl hij haar over haar bol aaide. ‘Een van de zwakken of een van de sterken? Vertel eens wat je denkt, Vögelchen.’
Sterk, had ze gezegd. Zij zou een van de sterken zijn.
Inges vingers raken de gouden letters op de rug van het boek aan. ‘Ik ben Inge von Emmerich,’ fluistert ze. ‘Ik ben van papa, mama, Duitsland en de Führer. Zij houden van mij, en ik hou van hen.’ Zoals papa haar geleerd heeft. Twintig keer zodra ze ’s morgens haar ogen opent, en twintig keer ’s avonds, vlak voordat ze in slaap valt. Of telkens als ze zich… onzeker voelt.
De laatste tijd voelt ze zich minder zeker. De laatste tijd heeft ze gedachten die ze niet zou moeten hebben.

Het is augustus (1946) als we kennismaken met Eva Gerst die samen met Brigit Heidelmann onderweg is naar Amerika. Ook het verhaal van Eva bezorgt je vanaf het begin een gespannen gevoel:

‘Laat de man achter het bureau jullie papieren zien,’ schreeuwt juffrouw Schaffer tegen iedereen in haar rij. Het gejuich is oorverdovend. ‘Niets te vrezen. Beantwoord de vragen gewoon naar waarheid, dan is er niets om je zorgen over te maken…’
Alleen zal Eva de vragen niet naar waarheid beantwoorden. En Brigit zal helemaal geen antwoord geven.
Zoveel hoop. Maar daar is Eva niet voor gekomen. Ze komt voor gerechtigheid.

De verhalen van Inge en Eva wisselen elkaar door het hele boek af. Wat hebben Inge en Eva met elkaar gemeen? Waarom wil Eva gerechtigheid? Waarvoor? Van wie? Hoe? Wat is de rol van de CIA in het leven van Eva? En die van de Russen? Wie is Anna Ptaszynska? En wat is Project Bluebird? Zoveel vragen die je als lezer beantwoord wilt hebben, dat je het boek gewoon niet weg kan leggen.

In Het Bluebirdgeheim heeft de schrijfster Sharon Cameron het waargebeurde feit dat er tijdens de Tweede Wereldoorlog in de concentratiekampen medische experimenten plaatsvonden, die gericht waren op de controle over de menselijke geest, uitgewerkt in een bloedstollende thriller. De spanning tussen CIA-agenten en de Russische agenten die beiden in het bezit willen komen van de gegevens die de kampartsen verzameld hadden met hun lugubere experimenten, maar ook de meedogenloosheid waarmee deze agenten dit proberen te bereiken, zijn heel goed in dit boek verwerkt door Sharon Cameron. Dit alles gecombineerd met de natuurgetrouwe weergave van de emoties van de personages maken Het Bluebirdgeheim een boek om nooit te vergeten.

ISBN 978 90 239 6067 0| NUR 302 | Paperback | 462 pagina’s | Uitgeverij Mozaïek | november 2021
Het Bluebirdgeheim is vertaald door Roeleke Meijer-Muilwijk.

© Els ten Voorde, 16 november 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zomers Madrid
Evi Dekker

Lara gaat met haar kersverse echtgenoot en diens zevenjarige zoontje Siem naar Madrid. Wat een fijne huwelijksreis had moeten worden verandert evenwel in een nachtmerrie.

Eigenlijk begint het er al mee dat Kevin al snel niet de ideale man blikt te zijn. Hij laat Lara rustig met de koffers sjouwen, en hij drinkt nogal veel. En Lara vindt het ook niet leuk als hij mooie vrouwen nadrukkelijk nakijkt.  Maar vooruit, de ideale man bestaat niet en het is nu vakantie, dan is hij ook anders dan normaal, denkt ze.
En Kevin heeft absoluut ook goede kanten: hij heeft een mooie suite in een mooi hotel voor hen geregeld. Siem heeft een eigen kamer aan de overkant van de gang. En het programma heeft Kevin ook uitgestippeld. Ze gaan de stad bekijken, eten ijsjes, ontmoeten zelfs al nieuwe vrienden!

Maar dan verdwijnt Siem! Op een ochtend is hij niet meer in zijn kamer en ze kunnen hem nergens vinden. Een zevenjarig joch, die kan toch niet ver zijn? Zo’n kind loopt toch niet weg, hij heeft er ook geen reden voor. En waarom zou hij zijn tablet weggooien? Die wordt namelijk gevonden in een vuilcontainer.

Al snel arriveren Caroline, de moeder van de jongen en haar nieuwe vriend Gideon in het hotel. Er gaat een AmberAlert uit, en de politie doet zijn best.
Maar Kevin en Caroline vertellen het de politie niet als zij een briefje krijgen waarin om losgeld wordt gevraagd. Een ontvoering? Daar kan van alles achter zitten!

Lara wil dingen veranderingen in haar bedrijf, waar haar compagnon het niet mee eens is.
Volgens Kevin wil Caroline hem uit de ouderlijke macht zetten, maar Caroline ontkent dat tegenover Lara. Gideon is rijk, ook een doelwit voor losgeld dus.
Kevin blijkt ook te beschikken over geld, dat vertelt Carolina aan Lara: er is sprake van een grote erfenis. Lara wist daar niets van. En ze ontdekt dat er nog meer is dat Kevin haar niet verteld heeft.
Ze begint een beetje te twijfelen. Wat is hier aan de hand?

Aanvankelijk maken we kennis met een toeristisch Madrid, maar als de jongen verdwenen is, speelt het verhaal zich grotendeels af in het hotel. Lara heeft behalve met de verdwijning ook te maken met een echtgenoot die ze niet meer helemaal vertrouwt, en zij gaat zelf op onderzoek uit.
Daardoor wordt het een lekker meeslepend verhaal, waarvan evenwel de clou al wel vrij snel duidelijk wordt. Jammer, maar we weten dan gelukkig nog niet hoe het zich zal ontwikkelen.

Dit is een verhaal dat past bij het genre waarin ook de boeken van onder andere Suzanne Vermeer en Linda van Rijn thuishoren. Lekker leesvoer dus.
Niks mis mee.

Evi Dekker (1986) schrijft onder een pseudoniem. Dit is haar debuutthriller.

ISBN 9789402707229 | Paperback | 320 pagina's | Uitgeverij HarperCollins | augustus 2021

© Marjo, 5 november 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Nog lange niet
Deel 9 van de Helen Grace-reeks
M.J. Arlidge

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

The Gray Man - 1. Onder schot
Mark Greaney

Courtland Gentry is keihard, oersterk en vindingrijk. Eigenschappen die hij als huurmoordenaar wel moet hebben om te overleven.
Toen hij nog geheim agent was bij de CIA wist hij zijn opdrachten af te ronden zonder ophef, haast zonder gezien te worden, hetgeen hem de bijnaam The Gray Man opleverde. Nu is hij min of meer freelance, en heeft namens de Amerikaanse regering een opdracht vervuld in Syrië en Irak.

Als er in zijn omgeving een Amerikaanse helikopter wordt neergeschoten en hij ziet hoe Al Qaedastrijders zich botvieren op de lichamen van de slachtoffers kan hij het niet laten: hij bemoeit zich ermee, redt twee overlevenden en doodt de strijders.
Dan ontdekt hij dat zijn opdracht een heel vervelend gevolg heeft: hij moet uit de weg geruimd worden. Er komt een zeer hoge prijs op zijn hoofd. Letterlijk.  En zijn opdrachtgever kan hem niet meer bijstaan, die heeft het zelf al moeilijk genoeg. Gentry is op zichzelf aangewezen.

Hoe kan hij dit overleven: meer dan 10 teams van de beste jagers en moordenaars uit alle streken van de wereld zitten achter hem aan, geholpen door meer dan 100 surveillance-experts, onder leiding van de beste techneut. En Gentry heeft ergens in dat sterke onverwoestbare lijf een klein hartje: hij komt op voor onschuldigen.

Alles draait om geld en macht. Er is wel een verhaal op de achtergrond, over energie en de olie- en gasvelden in Nigeria, maar daar wordt weinig over verteld. Het verhaal gaat om de jacht op The Gray Man.

‘Je bent een jager, net als ik. Het zit in je bloed, of niet dan? Je kunt er niet mee stoppen. Je hebt je prooi, je doel, je raison d’être.’

Dit levert een superactiethriller op, waarin de lezer meegesleurd wordt zonder tijd om pauze te nemen. Dat doet Gentry zelf ook niet. Dat is meteen een van de ongeloofwaardige elementen in dit verhaal. Hij lijkt wel onkwetsbaar, een superman. Een die terwijl hij steeds zijn spullen kwijtraakt toch over een flinke hoeveelheid cash blijkt te beschikken. En ondanks al zijn verwondingen toch steeds weet te winnen.
Maar stap over die ongeloofwaardigheden heen en je leest een superspannende boek, spannend van begin tot einde, maar hard en gewelddadig. Er is alleen dat kleine meisje dat in staat blijkt tot het hart van een huurmoordenaar door te dringen.
Het eerste vertaalde boek van een serie van intussen 11 delen eindigt met een duidelijke cliffhanger.

Mark Greaneys stijl is zeer filmisch, en het is dan ook niet vreemd dat The Gray Man is verfilmd. Het is de duurste Netflix-film ooit. Ryan Gosling en Chris Evans zullen de hoofdrollen vertolken. Het budget van deze nieuwe film bedraagt maar liefst 200 miljoen dollar. De regisseurs zijn Joe en Anthony Russo (de Russo Brothers), die bekend zijn van onder andere de Marvel-blockbuster Avengers: Endgame.

Mark Greaney (1967, Memphis, Tennessee) is coauteur is van de boeken van Tom Clancy en weet dus van wanten. Om deze serie te schrijven heeft hij maar liefst vijftien landen bezocht en trainde hij mee met militairen en arrestatieteams.

ISBN 9789402708318 | Paperback | 400 pagina's | Uitgeverij HarperCollins | augustus 2021
Vertaald uit het Engels door Erik de Vries

© Marjo, 2 november 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De duivel en de duistere diepte
Stuart Turton

Voordat je begint aan dit verhaal is er een plattegrond van een Oost-Indiëvaarder, en een proloog waarin verteld wordt over de VOC. En hoe het er in die tijd, de zeventiende eeuw, aan toe ging. Wat er meestal vervoerd werd, hoe lang de reis van Batavia naar Amsterdam duurde, en vooral de gevaren onderweg. De minste waren de ziektes die konden uitbreken of de piraterij die dreigde, maar vooral dit: men beschikte niet over de navigatie-instrumenten, zoals we die nu kennen, dus als men van de route af dreigde te raken, bijvoorbeeld door een storm, had men geen idee waar men zich bevond.
Na een beknopte introductie van de hoofdpersonen begint het verhaal.

Het is 1634. VOC-schip de Saerdam verlaat Batavia als deel van een vloot van zeven schepen voor de terugweg naar Amsterdam.
Aan boord zijn onder andere twee vrienden, die men de Beer en de Mus noemt. Arent Hayes, inderdaad een oersterke beer van een kerel, en Sammy Pipps, de veel kleinere, knappe alchemist en detective.
De laatste wordt door de gouverneur-generaal, Jan Haan in de boeien geslagen om in Amsterdam zal te worden geëxecuteerd. Wat de beschuldiging is, dat wil Haan niet zeggen. Arent is behalve de beschermer van Pipps, ook de neef van Haan, hetgeen nog een probleem wordt. Want Arent valt duidelijk voor de charmes van Haans vrouw Sara, hetgeen ook nog eens wederkerig is.

Behalve passagiers is er ook een afdeling musketiers aan boord, als bewaking, want Haan heeft iets geheimzinnigs aan boord laten brengen. Een deel daarvan is in het grootste geheim zonder medeweten van de kapitein aan boord gesmokkeld, en het andere is iets wat De Vinding genoemd wordt. Niemand weet wat het is, het zit opgeborgen en wordt bewaakt.

De ellende begint al voordat het schip af kan varen: een van de bemanningsleden wordt opgehangen, maar deze is ondanks dat zijn tong afgesneden is in staat een vervloeking over het schip en zijn bemanning uit te roepen. En deze man, die de leproos genoemd wordt, lijkt toch aanwezig op het schip! Maar hij was dood! Groot raadsel!
Overal zijn er tekenen: het teken van de Duivel, Ouwe Tom genoemd. Is Ouwe Tom de leproos?
Nee, natuurlijk geloven onze hoofdpersonen niet in de duivel, in tegenstelling tot de bemanning. Maar dat die toch bezit heeft genomen van iemand op het schip, dat moet wel zo zijn: de levende have wordt om het leven gebracht, de leproos wordt gezien en de stem van de duivel fluistert iedereen de woorden ’wat is je diepste wens?’ in, om iets akeligs te eisen in ruil voor de vervulling daarvan.
En steeds verschijnt er het teken van Ouwe Tom.

Arent, als assistent van de gevangene Pipps, wordt gevraagd de zaak te onderzoeken, Hij krijgt hulp van Sara, die zich ontpopt als een sterke, en voor die tijd moderne vrouw. Kunnen zij het raadsel die ten grondslag liggen van de vreemde gebeurtenissen ontcijferen?
Er is duidelijk iemand die koste wat kost wil voorkomen dat de Saerdam Amsterdam bereikt. Is de dagenlange storm die opsteekt het werk van de duivel? In hoeverre is het verleden van de opvarenden een oorzaak van al de ellende die zich over hen uitstort?
Er vallen vele slachtoffers, niet alleen door toedoen van Ouwe Tom, maar ook door de tweespalt tussen bemanning en musketiers. Hun leiders zijn het vaak oneens, er heerst jaloezie en haat ingegeven door egoïstisch winstbejag.

De vele vragen worden mondjesmaat beantwoord. In de geest van de zeventiende eeuw, zodat je als lezer twijfelt: in hoeverre is hier echt sprake van een duivel, een bovenaards wezen? Ben je een spookverhaal aan het lezen? Of is het een soort Maigret maar dan op een Oost-Indiëvaarder? Of toch een thriller, maar dan met een bovenaardse tintje?
Stuart Turton vertelt in een nawoord dat hij het zelf ziet als ‘historie als fictie’. Hij vraagt de lezer hem niet vast te pinnen on onjuistheden. Veel klopt, maar er moest ook het een en ander veranderd worden ten behoeve van het verhaal. De sfeer lijkt evenwel goed te passen in die tijdsgeest. Er heerst bijgeloof, en een soort minachting voor een mensenleven, zoals dat in de zeventiende eeuw het geval was.
Turton is geïnspireerd geraakt door het verhaal over de Ondergang van de Batavia en hij heeft dan ook onderzoek gedaan naar die tijd en de VOC, hetgeen duidelijk te merken is.

Wat absoluut een feit is dat het een boek is dat je ademloos uitleest. Stuart Turton verstaat de kunst om te boeien uitstekend: hij laat je tot op het laatst gissen wie in vredesnaam degene is die de rol van Ouwe Tom vervult. En hij is behalve een goed verteller, ook iemand die er een mooie schrijfstijl op na houdt. Genieten dus.

Stuart Turton (1980, Widnes) studeerde aan de Universiteit van Liverpool om daarna in Shanghai als leraar te gaan werken. Terug in Londen werd hij journalist. Hij debuteerde in 2018 met De zevenvoudige dood van Evelyn Hardcastle.
De duivel en de duistere diepte is een fantastische opvolger. Het zal worden verfilmd als een serie in zeven delen.

ISBN 9789044362169 | Paperback | 544 pagina's | Uitgeverij The House of the Books | juli 2021
Vertaald uit het Engels door Erica Feberwee

© Marjo, 30 oktober 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER