Zwart Kwartier
Friso Leunge

Axels vader is gestorven, Axel en zijn echtgenote Eveline rijden naar huis, ieder in gedachten verzonken. Axel voelt niets, geen verdriet, geen woede, en betwijfelt of dat nog zal komen. Hij had geen goede relatie met zijn vader. Nooit gehad. Ze zagen elkaar plichtmatig. Eveline daarentegen kon het goed vinden met Jelte, zij heeft de laatste dagen veel aan diens ziekbed gezeten.
En Jelte heeft haar iets verteld. Iets wat haar behoorlijk dwars zit en waarvan ze vindt dat je het Axel moet vertellen. Die is aan het overdenken wat zijn vader hem toesnauwde, vlak voor hij stierf.
‘Je hebt mijn hele leven verpest’ zei hij.

Axel heeft geen idee wat hij dan verkeerd gedaan zou hebben. Hij heeft een fotografisch geheugen, en kan alles uit zijn jeugd terughalen. Alleen die korte periode rond de verdwijning van zijn beste vriendje Timmi niet. Daar was hij toen helemaal stuk van, zijn enige en beste vriend was er niet meer! Later werd er een man opgepakt die bekende de jongen meegelokt te hebben, en om het leven te hebben gebracht.

Dan, in de auto op weg nar huis, zegt Eveline: ‘Schat…ik moet je iets vertellen.’
En verder weet hij niets meer, tot het moment dat hij wakker wordt in het ziekenhuis, net uit een coma ontwaakt, zwaargewond.
Zijn vrouw is omgekomen.
Was het een ongeluk? Was er opzet in het spel?
Er komt niets uit het onderzoek. Maar Mia, een politie-inspecteur, bijt zich vast in de zaak. Zij het niet helemaal zonder persoonlijke motieven.
Axel intussen begint zich langzaam flarden te herinneren. Maar hoe kan het dat hij zich van die twee perioden niets herinnert terwijl hij verder zijn hele leven haarscherp voor zich ziet? Hij is notabene beroemd geworden als coldcaserechercheur, doordat hij twee moorden opgelost heeft omdat hij zich dingen herinnerde die een ander niet (meer) zag.

Halverwege het verhaal duikt er een nieuw personage op, al kennen we hem al uit een terugblik van Axel. Een man die op het punt staat de vrijheid terug te krijgen na jarenlange opsluiting is uit op wraak. Het is Axel geweest die voor zijn veroordeling heeft gezorgd, Nu heeft hij het op Axel voorzien. En op Mia als die in Axels leven komt. Hij heeft 20 jaar de tijd gehad om zijn plannen tge vervolmaken.

‘Een kwartier.
Zo lang reed de auto over de weg door het bos tot Mia uiteindelijk rechts in de verte wees. ‘Dààr, Axel, daar ben je van de weg geraakt. Daar hebben we jullie gevonden.’
De zeurende pijn achter Axels voorhoofd had zich tot een bonkende knoop gekneed. Met elke minuut die de auto na het passeren van het verkeersbord met het springende hert dieper het bos inreed, was hij meer in verwarring geraakt.
Elke nieuwe bocht had hij zijn verbazing de auto in geblazen.
‘Nog verder?’
Vijftien minuten! Tot op dit moment had hij niet beter geweten dan dat ze kort na die laatste woorden van Eveline waren verongelukt.’

Als Axel geweten wat wat er achter zijn geheugenverlies schuil ging, had hij dan de moeite gedaan alles te achterhalen? Want natuurlijk probeert hij dat. Samen met Mia. Ondanks dit voorspelbare element is het verhaal als geheel origineel. Het plot begint voorspelbaar, en ook een dagboek dat opduikt dat is vaker vertoond, maar het eindigt zeer verrassend.
Indrukwekkende psychologische thriller, een debuut.

De schrijfstijl van Friso Leunge deugt. Het boek heeft goedlopende dialogen, geen vertragende uitweidingen. Het leest vlot, verveelt geen moment. En vooral: het verhaal is anders…

Friso Leunge (1958) is copywriter, bladenmaker en schrijver van short stories. Zwart kwartier is zijn eerste literaire thriller.

ISBN 9789090347028 | Paperback | 264 pagina’s | Uitgeverij Keff & Dessing | juni 2021

© Marjo, 11 december 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De staatsvijand
Johan Op de Beeck

Vooraf:
De Mechelaar Jef van Hooff koos er voor om kapper te worden. Hij doet dat graag, in de haren van de dames wroeten en een gezellig babbeltje maken. En dan breekt de oorlog uit, de jonge Jef moet in dienst. Met zijn kameraden vecht hij tegen de binnenvallende Duitsers om tot zijn grote verbijstering te vernemen dat België zich overgeeft. De strijd wordt gestaakt!
Het kost niet al te veel moeite om hem over te halen zich als spion in te zetten tegen de Duitse overheersing. Daarover lees je alles in Het Complot van Laken.
Nu is er het vervolg.

Het is een aantal jaren later, 1956. Politiek gezien zijn het woelige tijden. Sinds de wapenstilstand is er niet echt vrede geweest. Oost versus West, het dictatoriale communisme versus de kapitalistische democratie. Tijden waarin Spionnen en dubbelspionnen niet bepaald werk tekort komen.
De Koude Oorlog.

Jef van Hooff is evenwel weer gewoon kapper. Zijn kapsalon in Mechelen draait als een tierelier. Helaas is hij weer vrijgezel, hij heeft zijn huwelijk niet kunnen redden.
Ook is hij er niet ongeschonden van af gekomen. Het verblijf in een concentratiekamp heeft hem fysieke beperkingen opgelegd, al is hij wel zoveel mogelijk in training gebleven, hij is niet echt fit. En zelfs als had hij er een vermoeden van dat iemand hem volgde, het verbaast hem ten zeerste als hij op een dag inderdaad benaderd wordt door een man van de Belgische Staatsveiligheid.
Van Hooff stuurt de man weg, maar ze houden vol. En dit keer is het geen onbekende die voor de deur staat. Kolonel Marissal kent hij van zijn werk voor de SOE (Special Operations Executive, afgekort SOE, een geheime organisaties door de Britse regering tijdens de Tweede Wereldoorlog opgericht). Marissal is intussen gepensioneerd, en ook ernstig ziek, en daarom vraagt hij het Jef: er is een lek geconstateerd binnen de Belgische Staats veiligheidsdienst.
Kan Jef het opsporen?

Intussen is men bij de KGB in Moskou zwaar ontstemd over een faux pas van Chroesjtsjov. Hij zoekt toenadering tot het Westen. Dat wil de KGB absoluut niet. Zij verspreiden een lijst met Chroesjtsjovsympathisanten, die onverbiddelijk tegen moeten worden gehouden. Een dodenlijst dus.

In België zijn net als in andere landen zogenaamde illegalen aanwezig: van oorsprong Russisch, maar zodanig getraind dat ze tot in de puntjes en met alle juiste papieren kunnen doorgaan voor een ingezetene van het betreffende land. Een van hen is Jevdokimov (codenaam), een meedogenloze moordenaar.
Als Jef contact maakt met de Poolse spion, die er van op de hoogte is wie het lek is, zit Jevdokimov hem al snel in het vaarwater. Spionage, contraspionage, je weet niet meer wie voor welke kant strijdt.
En dan raakt een van zijn klanten, de chique Gisèle van Dijck, bij de zaak betrokken. En ze lijkt het nog leuk te vinden ook…
We volgen hen op hun avontuurlijke reis naar Milaan, door de Alpen, steeds op hun hoede voor achtervolgers, die nogal schietgraag zijn.
Intussen volgen we ook de Russen, en de CIA, die ook al verwikkeld zijn in dit spionnenspel.

Wie speelt welk spel? Wie kan je vertrouwen? Eigenlijk zijn voor de lezer alleen Jef en Gisèle betrouwbaar, van de andere personages weet je het zo net niet.
Op de achtergrond speelt ook nog de Hongaarse Opstand. 1956 hè.
Het verhaal is natuurlijk helemaal conform de tijd. Geen moderne technologische snufjes. En Op de Beeck heeft zich ook moeten verdiepen in de mogelijkheden om te reizen in die tijd, en in de tien heersende mode. Dat geeft het verhaal wel wat swung. Plus een beetje romantiek. Maar vooral is het spannend…

Net als bij Complot van Laken is er de verantwoording van Johan Op de Beeck: welke feiten berustten op de waarheid, en welke zijn uit de duim van de schrijver gezogen?
Er zijn foto’s van de betrokkenen, en een bijlage met noten.

Johan Op de Beeck (1977) is voormalig journalist en schreef verschillende boeken over Napoleon. Hij maakte tv-documentaires en presenteerde talkshows en debatprogramma’s. Vandaag is hij publicist en communicatieadviseur.

ISBN 9789464100518 | Paperback | 352 pagina’s | Uitgeverij Horizon | april 2021

© Marjo, 9 december 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het Moezelmeisje
Een vertrek-thriller
Marelle Boersma

Bijna dertig is Emma, alleenstaand, en van plan een nieuwe toekomst op te bouwen. Daarvoor reist ze naar het Duitse stadje Cochem waar haar vader en broer een succesvolle wijnboerderij hebben opgezet. Haar ouders zijn gescheiden en ze heeft haar vader en haar broer Nico nu al vijftien jaar niet meer gezien. Ze arriveert eerder dan ze afgesproken had, maar dat is vast niet de reden dat haar broer zo bot reageert. Maar ja, ook vroeger behandelde hij haar als minderwaardig.

Emma had gehoopt een betere relatie met hem op te kunnen bouwen, omdat ze een nieuw bron aan wil boren binnen hun wijnbedrijf: alcoholvrije wijn! Dat is immers helemaal in!
Maar over haar plannen doet hij heel laatdunkend, en als ze hem vraagt wat hij voor herinneringen hij heeft aan hun jeugd, wordt zijn gedrag ronduit akelig.
‘Je bent niets waard’, roept hij.  Woest rijdt Emma weg.
Er komt dus niets terecht van haar plannen. En dan belt haar moeder. Zij is ook in Cochem. Nico heeft een ongeluk gehad en ligt in coma.

In dezelfde periode maakt Angelika, een Roemeens druivenplukster, zich zorgen om een vriendin. Olga had dan wel haar eigen plannetjes waarover ze niets losliet, de anderen wisten dat ze iets met Nico had. Dat kon niets goed voortbrengen, volgens haar vrienden, maar nu had ze zich al een paar dagen niet laten zien!  En dan wordt er een dode vrouw uit de Moezel gevist...

De druivenplukkers zijn harde werkers. Het is al snel duidelijk dat ze niet goed behandeld worden, door Nico en de opzichter. Niet dat ze een keus hebben. Als Emma ontdekt hoe erg het is, wil ze daar iets aan doen. Daarbij wordt ze door de arbeiders gezien als iemand die aan de kant van de werkgevers staat, terwijl die werkgevers, haar vader dus, haar liever kwijt is dan rijk, ze loopt in de weg! Die wilde haar toch al niet daar vanwege haar plannen.

Emma’s verhaal is groter dan dat van Angelika, maar het is een goede keuze om ook vanuit het Roemeense meisje te vertellen. Bij Emma zijn er flashbacks waardoor er meer duidelijk wordt over wat nu precies haar motieven waren om naar Cochem te gaan.
Dat ontwikkelt zich tot een gruwelijk verhaal, met tentakels die vanuit het verre verleden tot in het heden reiken.
Emma en Angelika zijn sterke vrouwen, maar zijn zij opgewassen tegen de mensen die het verkeerd met hen voor hebben?

Spannend verhaal, dat goed opgebouwd is. Nu kun je dat wel aan Marelle Boersma overlaten…
Natuurlijk is er ook enige couleur locale, al is het in dit verhaal niet erg veel.

Marelle Boersma (1957 won met Vals alarm de tweede prijs bij de Thrillerawards 2012.
Het Moezelmeisje is een boek uit de serie Vertrek-thrillers, waarin Nederlanders hun vertrouwde leven achter zich laten om zich in het buitenland te vestigen, met steeds een andere reden om te vertrekken.

ISBN 9789461095176 | Paperback | 352 pagina's | Uitgeverij De Crime Compagnie | september 2021

© Marjo, 3 december 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Tussen de duivel en de zee – Doggerland 3
Maria Adolfsson

 
Dit is het derde deel van de serie over het fictieve eilandenrijk Doggerland, dat vermoedelijk op de plek ligt waar de Doggersbank zich bevindt. Daar heb ik bij m’n vorige besprekingen ook al over geschreven, dus het is overbodig om op dit punt in herhaling te vervallen.

In de proloog zien we iemand die zich kwaad maakt over een vrouw die op TV te zien is. Hij is van mening dat ze gestraft moet worden, omdat ze denkt dat ze iets waard is. Hij wil haar straffen, nee hij moet haar straffen, zeker nu ze zich via de TV aan hem opdringt.

Karen Eiken Hornby komt de nieuwe sleutels van haar huis langsbrengen in de studio, waar Leo Friss, samen met een aantal andere mensen aan het comeback-album van Luna heeft gewerkt. Leo Friss woont bij haar in het gastenverblijf en daar er is ingebroken, zijn de sloten vervangen. Karen wordt uitgenodigd op een feestje ter gelegenheid van de voltooiing van het album van Luna. Ze is er niet zo van gecharmeerd, te meer daar Luna nogal gecharmeerd lijkt te zijn van Leo Friss.

Maar dan verdwijnt Luna. Dit mag natuurlijk niet uitlekken en Karen moet zich hiermee bezig houden. Ze ziet het aanvankelijk als een vorm van aandachttrekkerij en zou zich liever bezig houden met de zoektocht naar een gewelddadige man, die vrouwen toetakelt met een gebroken fles. Dan komt er ineens een berichtje van Luna, die in Groot Brittannië blijkt te zitten. Daarmee lijkt dat probleem opgelost te zijn en Karen kan zich dus ook bezig houden met de zoektocht naar de gewelddadige man. Dat loopt niet helemaal op rolletjes, want als men een verdachte gevonden meent te hebben, blijkt dit een geestelijk gehandicapte man te zijn, die helemaal niets kwaads in de zin had, maar die gewoon een vrouw met haar hondje had willen helpen en daarbij een flesje chocolademelk kapot had laten vallen. Deze blunder maakt de politie dus voorzichtiger als Karen een nieuwe verdachte op het oog heeft en deze in een rolstoel blijkt te zitten.

Op een gegeven moment lijkt de telefoon van Luna weer op de eilanden te zijn, maar Luna duikt niet op. Luna’s assistent krijgt een ernstig verkeersongeluk, waarna hij in coma wordt gehouden. Als z’n ouders worden ingelicht, wijzen die alles af. Ze willen absoluut niets meer met hun zoon te maken hebben, omdat deze homoseksueel is.

Het is weer een spannend verhaal geworden. Karen heeft ook wat problemen met haar gezondheid en voelt zich oud en moe. Het leven rond haar huishouden komt ook weer aan bod, dus het is geen boek voor mensen die het liefst zo min mogelijk over het leven van de hoofdpersonen weten. Mij stoort het niet, te meer daar dit het verhaal niet in de weg zit. Wat hooguit een beetje zou kunnen gaan vervelen is het feit dat ook dit verhaal weer eindigt met een situatie waarin het leven van Karen op het spel staat. Ik kijk desondanks al weer uit naar het volgende boek over Karen Eiken Hornby.

ISBN 978 90 245 82440 0 | Paperback | 367 pagina’s | Luitingh ~ Sijthoff | februari 2021 
Vertaald door Elina van der Heijden

© Renate, 28 november 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Slaap maar zacht
Linda Jansma

Op de IC-afdeling ligt al bijna twee maanden een man in coma. De vooruitzichten zijn niet best, in een normaal geval zou er familie rond zijn bed zitten, om hem bij te staan tot het einde. Maar er is niemand, want de ongeveer vijftigjarige man kon niet geïdentificeerd worden. Hij werd voor dood aangetroffen langs de kant van de weg, zijn lichaam is erg beschadigd.
Verpleegkundige Maud is gescheiden en moeder van twee pubers. Zij is degene die de onbekende Tom begon te noemen, en al snel deed iedereen dat. 

Tom is een van de patiënten voor wie Maud zorgt. Ze ziet er nu al tegenop hem te moeten laten gaan. Als hij in leven blijft zal hij namelijk naar een verpleeghuis gebracht moeten worden en op een onverklaarbare manier is ze gehecht geraakt aan de man.
Iemand anders die zich bezig houdt met Tom is rechercheur Richard Valentijn. Er was een getuige, die zou weten wie de man is, maar voor die iets kon vertellen is ze vermoord! Eigenlijk zou hij de zaak al moeten sluiten, er lijkt toch geen duidelijkheid te komen over wie Tom is en wat er precies gebeurd is. Maar Richard, weduwnaar zonder kinderen, heeft zijn oog laten vallen op Maud en hij blijft af en toe langskomen, totdat hij de moed verzameld heeft haar mee uit te vragen.

Het verhaal van een van die pubers, de zestienjarige Finn, volgen we ook. Hij heeft op een avond een ongeluk gehad met zijn scooter. Omdat hij zonder licht reed, weet hij niet waar hij tegenaan is gereden, maar hij weet wel dat hij strafbaar is, want hij is ook nog doorgereden.
Als blijkt dat iemand het gezien heeft, iemand die hem gaat chanteren, begint Finn hem goed te knijpen. Als hij dan ook nog af en toe een vreemde ziet in de buurt van hun flatgebouw, en in de garage, neemt hij tenslotte zijn zus in vertrouwen.

Intussen is er in het ziekenhuis een nieuwe collega komen werken, Caristiena, half-Italiaans, en met duistere plannetjes. Zonder dat haar collega’s het in de gaten hebben, haalt ze van alles uit met Tom. Want zij weet wèl wie hij is!

Als lezer maak je al snel zo je eigen invulling en het is alleen maar prettig dat daar niets van blijkt te kloppen! Zo blijft het tenminste spannend.
Het verhaal wordt verdeeld over een paar dagen, en speelt zich voor een groot deel af tijdens de nachtdiensten op de IC. Op de dagen daar tussendoor gebeurt er ook van alles, dan volgen we Finn en Richard. Tussendoor zijn er flashbacks over het leven van Caristiena en haar motieven.
Met verrassende wendingen en een prettige spanningsboog weet Linda Jansma tot het einde toe te boeien.
Fijne thriller.

Linda Jansma (1967) schreef eerder al ruim tien thrillers. Met succes: haar debuut Kwetsbaar won de Schaduwprijs, stond op de longlist van de Gouden Strop en is inmiddels in het Engels vertaald. Houvast en Verbroken kregen een plek op de longlist van de Diamanten Kogel en Schuilplaats werd uitgeroepen tot Beste Vrouwenthriller 2013.

ISBN 9789461095299 | Paperback | 300 pagina's | Uitgeverij The Crime Compagnie | augustus 2021

© Marjo, 23 november 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De stamboom
Steph Mullin en Nicole Mabry

Liz Catalano, journalist, krijgt van haar nicht Andie, met wie ze een woning deelt, voor haar verjaardag een DNA-test cadeau.
Een aardigheidje, denken ze, maar Liz is geschokt als ze de uitslag ziet: ze is helemaal geen familie van Andie! Sterker nog: ook niet van haar vader en moeder! Haar ouders moeten het haar nu wel vertellen, ze is geadopteerd als baby. Natuurlijk waren ze altijd al van plan het te vertellen, maar daar kwam steeds wat tussen.

Liz is niet alleen boos, ze is ook vastbesloten om haar biologische familie op te zoeken. Die lijken er niet veel te zijn, al weet ze wel dat haar moeder een jonge vrouw was die in de gevangenis zat. Ze geeft dan ook toestemming om haar DNA-gegevens te delen met de politie, al had ze echt niet verwacht dat de FBI aan de deur zou staan!
Zij waarschuwen haar: haar DNA blijkt sterke overeenkomsten te vertonen met materiaal dat afkomstig van de langst actieve seriemoordenaar ooit, de Tri State Killer.

Liz heeft dan al een oudoom en tante gevonden, met wie ze contact heeft. Zij vertellen haar dat haar moeder intussen overleden is. Andere familieleden melden zich niet. Als ze van de FBI en later van een verslaggever gegevens krijgt over het profiel van de moordenaar, begint ze te twijfelen: die kenmerken passen verbazend goed bij haar oom! De FBI heeft nauwelijks aanknopingspunten, en ze hopen dat Liz hen alles zal vertellen wat zij ontdekt over haar familie. Maar zij wil er niet aan dat haar oom een moordenaar is.

Er is een andere verhaallijn, die begint met een krantenartikel over een moord in 2012.
Daarin staat dat de politie denkt dat de eerste moord min of meer toevallig was, en dat de moordenaar vanaf 1999 de smaak te pakken kreeg. Om de twee jaar worden er slachtoffers gevonden, steeds twee jonge vrouwen, die samen een woning delen. De moordenaar gaat op dezelfde manier te werk. Niet - zoals bij de meeste seriemoordenaars het geval is - beginnend met een dier, dan mensen, met steeds kortere tussenpozen, maar steeds hetzelfde. Eén keer mislukte het, de vrouwen wisten te ontsnappen.
De vreselijke wederwaardigheden van de slachtoffers onderbreken geregeld de hoofdstukken die over Liz gaan. Wat knap gedaan is, is dat de modus operandi als het ware een vervolgverhaal is binnen deze slachtofferverhalen.

Het grootste deel van het boek gaat over Liz die in de ik-persoon vertelt over haar worsteling met de adoptie en de nieuwe houding ten opzichte van de familie die niet haar familie is, en ten opzichte van de nieuwe mensen die dat wel zijn. Eigenlijk is het in dit kader jammer dat er op de omslag staat  ‘Wat als je erachter komt dat je familie van een seriemoordenaar bent?’ Dit en het feit dat die adoptie nogal zwaar lijkt te wegen, neemt een deel van de spanning weg, al wordt dat verderop wel weer goed gemaakt, als Liz besluit het zelf uit te zoeken. Eigenwijs gaat ze in tegen het advies van de politie en van Andie, maar zou ze dat niet doen dan bleef er van het thrillerelement niet veel over!

Dit boek is het debuut van Steph Mullin en Nicole Mabry. Zij werken allebei achter de schermen in de televisiewereld. Ze ontmoetten elkaar in 2012 en ontdekten elkaars passie voor schrijven en true crime. De stamboom is een veelbelovend begin en aangezien ze in de epiloog de mogelijkheid openhouden voor een vervolg, kunnen we er op hopen dat het resultaat van hun samenwerking nog wel kan verbeteren, er van uitgaande dat het hun bedoeling is thrillers te schrijven!

ISBN 9789402708332 | paperback | 368 pagina's | Uitgeverij HarperCollins | augustus 2021
Vertaald uit het Engels door Ingrid Zweedijk

© Marjo, 17 november 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

https://sharoncameronbooks.com

Het bluebirdgeheim
Sharon Cameron

Het is februari (1945) als we kennismaken met de 16-jarige Inge von Emmerich. Het verhaal lijkt ogenschijnlijk heel onschuldig en vrolijk te beginnen, maar tussen de regels door lees je al snel iets ongemakkelijks. De eerste signalen zijn de titels van de boeken die in de boekenkast van Inges vader staan, zoals An examination of Racial Degeneracy of Permission to Destroy Life That Is Unworthy of Life.
Je krijgt kippenvel als je het mantra van Inge ‘Ik ben Inge von Emmerich…’ keer op keer leest:

Papa zegt dat emotie nooit bij beoordeling betrokken mag zijn. Emotie maakt correcte keuzes moeilijk, en dat is zwakheid. ‘En wie zul jij zijn?’ vroeg papa dan, terwijl hij haar over haar bol aaide. ‘Een van de zwakken of een van de sterken? Vertel eens wat je denkt, Vögelchen.’
Sterk, had ze gezegd. Zij zou een van de sterken zijn.
Inges vingers raken de gouden letters op de rug van het boek aan. ‘Ik ben Inge von Emmerich,’ fluistert ze. ‘Ik ben van papa, mama, Duitsland en de Führer. Zij houden van mij, en ik hou van hen.’ Zoals papa haar geleerd heeft. Twintig keer zodra ze ’s morgens haar ogen opent, en twintig keer ’s avonds, vlak voordat ze in slaap valt. Of telkens als ze zich… onzeker voelt.
De laatste tijd voelt ze zich minder zeker. De laatste tijd heeft ze gedachten die ze niet zou moeten hebben.

Het is augustus (1946) als we kennismaken met Eva Gerst die samen met Brigit Heidelmann onderweg is naar Amerika. Ook het verhaal van Eva bezorgt je vanaf het begin een gespannen gevoel:

‘Laat de man achter het bureau jullie papieren zien,’ schreeuwt juffrouw Schaffer tegen iedereen in haar rij. Het gejuich is oorverdovend. ‘Niets te vrezen. Beantwoord de vragen gewoon naar waarheid, dan is er niets om je zorgen over te maken…’
Alleen zal Eva de vragen niet naar waarheid beantwoorden. En Brigit zal helemaal geen antwoord geven.
Zoveel hoop. Maar daar is Eva niet voor gekomen. Ze komt voor gerechtigheid.

De verhalen van Inge en Eva wisselen elkaar door het hele boek af. Wat hebben Inge en Eva met elkaar gemeen? Waarom wil Eva gerechtigheid? Waarvoor? Van wie? Hoe? Wat is de rol van de CIA in het leven van Eva? En die van de Russen? Wie is Anna Ptaszynska? En wat is Project Bluebird? Zoveel vragen die je als lezer beantwoord wilt hebben, dat je het boek gewoon niet weg kan leggen.

In Het Bluebirdgeheim heeft de schrijfster Sharon Cameron het waargebeurde feit dat er tijdens de Tweede Wereldoorlog in de concentratiekampen medische experimenten plaatsvonden, die gericht waren op de controle over de menselijke geest, uitgewerkt in een bloedstollende thriller. De spanning tussen CIA-agenten en de Russische agenten die beiden in het bezit willen komen van de gegevens die de kampartsen verzameld hadden met hun lugubere experimenten, maar ook de meedogenloosheid waarmee deze agenten dit proberen te bereiken, zijn heel goed in dit boek verwerkt door Sharon Cameron. Dit alles gecombineerd met de natuurgetrouwe weergave van de emoties van de personages maken Het Bluebirdgeheim een boek om nooit te vergeten.

ISBN 978 90 239 6067 0| NUR 302 | Paperback | 462 pagina’s | Uitgeverij Mozaïek | november 2021
Het Bluebirdgeheim is vertaald door Roeleke Meijer-Muilwijk.

© Els ten Voorde, 16 november 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zomers Madrid
Evi Dekker

Lara gaat met haar kersverse echtgenoot en diens zevenjarige zoontje Siem naar Madrid. Wat een fijne huwelijksreis had moeten worden verandert evenwel in een nachtmerrie.

Eigenlijk begint het er al mee dat Kevin al snel niet de ideale man blikt te zijn. Hij laat Lara rustig met de koffers sjouwen, en hij drinkt nogal veel. En Lara vindt het ook niet leuk als hij mooie vrouwen nadrukkelijk nakijkt.  Maar vooruit, de ideale man bestaat niet en het is nu vakantie, dan is hij ook anders dan normaal, denkt ze.
En Kevin heeft absoluut ook goede kanten: hij heeft een mooie suite in een mooi hotel voor hen geregeld. Siem heeft een eigen kamer aan de overkant van de gang. En het programma heeft Kevin ook uitgestippeld. Ze gaan de stad bekijken, eten ijsjes, ontmoeten zelfs al nieuwe vrienden!

Maar dan verdwijnt Siem! Op een ochtend is hij niet meer in zijn kamer en ze kunnen hem nergens vinden. Een zevenjarig joch, die kan toch niet ver zijn? Zo’n kind loopt toch niet weg, hij heeft er ook geen reden voor. En waarom zou hij zijn tablet weggooien? Die wordt namelijk gevonden in een vuilcontainer.

Al snel arriveren Caroline, de moeder van de jongen en haar nieuwe vriend Gideon in het hotel. Er gaat een AmberAlert uit, en de politie doet zijn best.
Maar Kevin en Caroline vertellen het de politie niet als zij een briefje krijgen waarin om losgeld wordt gevraagd. Een ontvoering? Daar kan van alles achter zitten!

Lara wil dingen veranderingen in haar bedrijf, waar haar compagnon het niet mee eens is.
Volgens Kevin wil Caroline hem uit de ouderlijke macht zetten, maar Caroline ontkent dat tegenover Lara. Gideon is rijk, ook een doelwit voor losgeld dus.
Kevin blijkt ook te beschikken over geld, dat vertelt Carolina aan Lara: er is sprake van een grote erfenis. Lara wist daar niets van. En ze ontdekt dat er nog meer is dat Kevin haar niet verteld heeft.
Ze begint een beetje te twijfelen. Wat is hier aan de hand?

Aanvankelijk maken we kennis met een toeristisch Madrid, maar als de jongen verdwenen is, speelt het verhaal zich grotendeels af in het hotel. Lara heeft behalve met de verdwijning ook te maken met een echtgenoot die ze niet meer helemaal vertrouwt, en zij gaat zelf op onderzoek uit.
Daardoor wordt het een lekker meeslepend verhaal, waarvan evenwel de clou al wel vrij snel duidelijk wordt. Jammer, maar we weten dan gelukkig nog niet hoe het zich zal ontwikkelen.

Dit is een verhaal dat past bij het genre waarin ook de boeken van onder andere Suzanne Vermeer en Linda van Rijn thuishoren. Lekker leesvoer dus.
Niks mis mee.

Evi Dekker (1986) schrijft onder een pseudoniem. Dit is haar debuutthriller.

ISBN 9789402707229 | Paperback | 320 pagina's | Uitgeverij HarperCollins | augustus 2021

© Marjo, 5 november 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER