De zonde waard
Simone van der Vlugt

Ella ziet in een verder lege auto een meisje liggen, met vastgebonden polsen. Ze weet wie dit meisje is: Demi Hulshof, vijf jaar. Ze staat genoteerd als vermist.
Ella neemt het meisje mee, en maakt zich uit de voeten. Maar: waarom brengt ze het kind niet naar de ouders? Of naar de politie?
Dat is natuurlijk erg vreemd. Gaandeweg zal het de lezer duidelijk worden, maar omdat Simone van der Vlugt het verhaal op een ingenieuze manier geschreven heeft, zou het zonde zijn meer te verklappen. En nee, dat zou niet de zonde waard zijn!

Het verhaal neemt diverse keren bijzondere wendingen, waardoor het hele verhaal weer compleet anders is. Of lijkt. Want even later is er weer zo’n wending!
Er wordt verteld vanuit wisselende personages: Ella is de belangrijkste. Daarnaast is er Lis, een slimme jongedame; af en toe is er een stuk dat vanuit ene Manuel verteld wordt, en dan is er nog Ruud.

Ruud is de politieman die op de zaak van het vermiste meisje is gezet. Samen met partner Sabhia doet hij zijn best de feiten, die nooit lijken te kloppen, toch tot een samenhangend geheel te krijgen, zodat de ouders hun dochter gezond en wel terug zullen krijgen, Een extra complicatie is wel dat het meisje juist niet gezond is, en medicijnen nodig heeft. Dat is raar: Ella heeft die medicijnen! Hoe zit dat?
Ella heeft een achtergrond als Jehova, maar is uitgestapt toen ze zeventien was. Ze mag geen enkel contact meer hebben met haar ouders, of zus. Demi is de dochter van Jehova’s. Toevallig?
Deze achtergrond levert een inkijkje op in de Jehova gemeenschap, maar niet al te uitgebreid.

Het is een snelle thriller, door de korte hoofdstukken en bijzondere wendingen leest het als een trein. Wat de inspecteur betreft, die mag ook zijn privéleven delen, gedoseerd gelukkig, een beetje terzijde, het doet nauwelijks terzake.

Als je eenmaal weet wat er nu eigenlijk gebeurd is, ken je de antwoorden op bepaalde vragen die je je als lezer gesteld hebt. Want voor de oplettende lezer is duidelijk dat het verhaal niet is wat het lijkt te zijn. Hoewel niet altijd geloofwaardig, is dat wel hetgeen het boek leuk maakt. En voor een aantal uren leesplezier maakt dat niet uit.

Simone van der Vlugt (1966) heeft ook als schrijfster van thrillers haar stempel al op de Nederlandse Boekenwereld gedrukt. Van haar thrillers werden in totaal meer dan twee miljoen exemplaren verkocht.

ISBN 9789044645453 | paperback| 312 pagina's | Uitgeverij Prometheus| november 2021

© Marjo, 9 januari 2022

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Het complot van Laken
Johan Op de Beeck
 

Als in 1940 de Duitsers België binnenvallen, vlucht koning Leopold III niet, zoals de Nederlandse Koninklijke familie dat deed, naar Londen. De regering, onder leiding van premier Pierlot, deed dat wel en bleef daar in ballingschap. Op afstand konden zij de koning niet in de hand houden, als ze al hadden kunnen verhinderen dat Leopold vriendschappelijke banden aanknoopte met de Duitsers.
Hun plan is om hem te ontvoeren.

Jef van Hooff is kapper van beroep, en heeft in de meidagen tegen de Duitsers gevochten tot het land zich overgaf. Toen al werd hem het aanbod gedaan om als spion ingezet te worden, maar vooralsnog weigerde hij dat. Als hij er ziet hoe het joodse volk bedreigd wordt met een lot dat hem dan nog onbekend is, maar dat er niet goed uit ziet, vertrekt Jef alsnog. Na vele omzwervingen arriveert hij in Engeland waar een stevige training hem wacht. Samen met een vrouwelijke spionne, Victoria Hall, zal hij gedropt worden in België.

‘Van Hooff zou twee petjes dragen. Aan de plaatselijke medewerkers zou hij alleen zijn officiële missie bekend maken: het opzetten van een nieuw netwerk dat de wapen- en troepentransporten van Keulen en Luik naar de Atlantikwall moest hinderen. Daartoe zou hij een beroep doen op de mannen van majoor Claser. Hall fungeerde daarbij als zijn koerierster. De belangrijkste missie zou echter pas van start gaan als ze voldoende vertrouwen hadden in Clasers manschappen en ze de valstrik gespannen hadden waarin hun ware doelwit moest trappen. En dat doelwit was Lilian Baels, de aanstaande bruid van koning Leopold III.
Beide SOE-agenten (Special Operations Executive, afgekort SOE, was een van zeven geheime organisaties die door de Britse regering tijdens de Tweede Wereldoorlog in Engeland werd opgericht) hadden de opdracht om Leopold er toe te bewegen om weer in contact te treden met de Belgische regering, maar ook om hem te scheiden van zijn minnares om de vorst op die manier te behoeden voor zware imagoschade. Het ultieme middel was ontvoering.’

Leopold heeft als treurende weduwnaar grote sympathie van het volk. Dat moet zo blijven, vindt de regering, die er op uit is om Leopold na de oorlog weer in het zadel te helpen, maar dan wel met een actieve gezaghebbende regering. Er is evenwel ook een partij die dit niet ziet zitten. Zij wilden na de oorlog de koning meer macht geven, en juist bepaalde partijen buiten spel zetten. Communisten bijvoorbeeld. Zij vreesden als Duitsland eenmaal uitgeschakeld was, het Rode Gevaar.

Terwijl in Londen allerlei politieke plannen gesmeed worden, komen ook de Verenigde Staten in beeld, zeker na de aanval op Pearl Harbour. Zij hebben niet zozeer België, als wel Congo nodig waar uranium gevonden is. En Congo is een Belgische kolonie, niet dat de Belgen – of de Duitsers – direct beseffen wat het bezit van uranium betekent. Maar de Amerikaanse spionagedienst weet dat wel degelijk. Er zijn meerdere spionagediensten actief in België, maar helaas voor hen is het Englandspiel, dat wij Nederlanders goed kennen, niet alleen tot Nederland beperkt gebleven.

Het is erg moeilijk – en gevaarlijk – voor Jef en Victoria, tussen wie zich een romance ontwikkelt - om zich staande te houden met al dit gekonkel in Londen, met plannen en opdrachten die steeds veranderen en geheimen op de achtergrond. En natuurlijk een vijand die je niet moest onderschatten.
Wie kun je vertrouwen, en belangrijker: wie niet?

Het is een lijvig boek, maar omdat het ook allemaal vrij ingewikkeld was, is uitleg vaak nodig. Op de Beeck doseert dat prima: naast een historisch verhaal is het ook een spannend verhaal met een vleugje romantiek. In een ruk uitlezen is te veel gevraagd, maar het boek is nooit saai, dus dat zou je best willen!

Naarmate het verhaal vordert bekruipt de lezer steeds meer het gevoel: in hoeverre is dit verhaal de waarheid? Veel namen en gebeurtenissen zijn namelijk wel bekend en het wordt zo levensecht beschreven. Bovendien is Johan Op de Beeck bekend van zijn historische boekwerken over Napoleon. Jef van Hooff blijkt – overigens net als de overige personages – niet fictief. Hij was de kapper van de moeder van Johan Op de Beeck.
Maar: misschien is er een nawoord?

Een blik achterin dus. Daar is behalve een indrukwekkende bibliografie en een namenlijst (ook van instanties) inderdaad een verantwoording, zodat je precies weet wat echt gebeurd is en waar Op de Beeck het verhaal wat heeft aangepast om een goed lopend verhaal te kunnen neerzetten. Hij geeft aan wat er met de personages gebeurd is na 1945. Ook is er een In Memoriam voor de mensen die in dienst van de verschillende inlichtingendiensten het leven lieten. Een hommage aan de 18.716 slachtoffers.

Voor Nederlandse lezers zijn deze toevoegingen absoluut handig, wij weten nauwelijks wat zich afgespeeld heeft bij onze zuiderburen. Behalve de kwestie met de koning was het overigens niet zoveel anders.

Het Kasteel van Laken, het koninklijk paleis met een enorm park eromheen, is een van de koninklijke residenties in België. Het ligt sinds 1921 in de stad Brussel.
De Duitsers wilden dat Leopold III in dat paleis bleef, hij was krijgsgevangen.

Johan Op de Beeck (1977) is voormalig journalist en schreef verschillende boeken over Napoleon. Hij maakte tv-documentaires en presenteerde talkshows en debatprogramma’s. Vandaag is hij publicist en communicatieadviseur.

ISBN 9789492958341 | Paperback | 608 pagina’s | Uitgeverij Horizon | september 2019

© Marjo, 16 januari 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

X manieren om te sterven
5. Fabian Risk
Stefan Ahnhem

Dit boek is het vervolg op Motief X waarin onder andere een moordenaar voorkomt die gefascineerd is door dobbelstenen en alles hierdoor laat bepalen, de plaats van de moord, het slachtoffer en de manier waarop deze om het leven gebracht moet worden.

Deze moordenaar, die we maar even X zullen noemen, omdat hij zowel aan het einde van ‘Negen’, als aan het einde van ’18 graden onder nul’ voorkomt in een hoofdstuk X.
Aan het einde van ‘Negen’ ontsnapt een man uit een werkkamp in China, waar mensen gevangen worden gehouden, die gebruikt zullen worden om organen te oogsten. De man reist naar Helsingborg. Aan het einde van ’18 graden onder nul’ komen we deze man weer tegen, als hij met behulp van dobbelstenen een moord plant. In dit boek komt ook nog een dode krantenbezorgster voor, die een broer heeft die verdwenen is en een hele verzameling dobbelstenen en een stukgelezen exemplaar van het boek ‘De dobbelman’ van Luke Rhinehart achter heeft gelaten.

Fabian Risk is ook nog steeds bezig met het verzamelen van bewijsmateriaal tegen technisch rechercheur Molander, die hij er van verdenkt achter verschillende moorden te zitten, waaronder die op z’n oud-collega Elvin, die als zelfmoord is weggezet. Andere moorden zijn toegeschreven aan andere moordenaars en een is weggezet als een noodlottig ongeval. Als technisch rechercheur is Molander natuurlijk heel goed in staat om bewijsmateriaal te manipuleren en het juiste materiaal achter te laten.

Daarnaast zijn er nog steeds de nodige problemen in het privéleven van Fabian Risk. Z’n huwelijk staat misschien niet meer op springen, maar de relatie met z’n zoon Theodor komt zwaar onder druk te staan. Hij heeft een scheve schaats gereden en is betrokken geraakt bij een groepje jongeren dat gruwelijke dingen heeft gedaan. Zo zijn ze verantwoordelijk voor de dood van een zwerver in het boek ’18 graden onder nul’.
Theodor heeft niet meegedaan, maar maakte wel deel uit van de groep en heeft zich uiteindelijk door z’n vader laten overtuigen om tegen de anderen te getuigen. Dit gebeurt in Denemarken en als Theodor daar met z’n vader aankomt wacht hen een onaangename verrassing, die de verhouding tussen vader en zoon op scherp zet.

En dan is er Kim Sleisner, die een leidinggevende positie bij de politie in Kopenhagen heeft. Hij zint nog steeds op wraak op Dunja Hougaard, die hij haat, omdat zij z’n falen in een andere zaak aan het licht heeft gebracht. Hij heeft nog wel wat vrienden op hoge posities, die hem kunnen helpen. Hij wil Dunja echt vernietigen, vermoedelijk ook omdat ze een vrouw is, maar hij kan haar niet meer vinden. Ze lijkt volkomen van de radar verdwenen te zijn.

Een ander object van z’n haat is Fabian Risk en ik sluit niet uit dat hij ook aan wat touwtjes heeft getrokken om er voor te zorgen dat Theodor niet alleen als getuige, maar ook als verdachte behandeld wordt en in de gevangenis belandt. Hij probeert Fabian Risk op alle mogelijke manieren te dwarsbomen, zelfs als dit betekent dat een moordenaar langer op vrije voeten blijft. Hij hecht meer belang aan hoe hij overkomt, dan op het vangen van een moordenaar en haast zich dan ook niet, als men weet waar deze zich bevind, omdat hij dan bezweet aan zou kunnen komen.

Eerlijk gezegd is Kim Sleisner wel een van de figuren waar ik de grootste hekel aan heb, juist omdat hij geen echte misdaden begaat, maar gewoon z’n eigen incompetentie probeert af te wentelen op anderen.

Het is weer een spannend boek geworden en ik kijk uit naar het volgende boek uit de serie. Het privéleven van Fabian Risk speelt een belangrijke rol in de boeken maar raakt ook de misdrijven die hij onderzoekt. Het boek begint overigens met een beknopt overzicht van de gebeurtenissen in het voorgaande boek. Vreemd genoeg volgt er na het dankwoord aan het einde van het boek nog een hoofdstuk over Dunja Hougaard

ISBN 978 90 443 5984 8 | Paperback | 509 pagina’s | House of Books | juni 2021
vertaald door Tineke Jorissen-Wedzinga

© Renate 2 januari 2022

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Uitgespeeld
Inge Spaan

Laura Dijkman is journalist, maar is niet echt tevreden met de taken die ze krijgt. Ze is ambitieus, maar of ze de kans zal krijgen?
Toch is ze daar als het verhaal begint even niet mee bezig: haar vader is pas overleden, en het is aan haar om alles te regelen. Ook na de afscheidsdienst, want dan zal ze zijn spullen uit moeten zoeken. Haar moeder leeft nog wel, maar haar ouders waren gescheiden. Haar oom Rudy is meteen bereid om te helpen, dat is wel fijn. Maar als ze in de kleding van haar vader een paar papieren vindt, zegt ze daar niets over tegen haar oom. Had ze al een vermoeden dat er vreemde dingen aan de hand waren?

Het begon met een opmerking over dat haar vader in elkaar gezakt was na een kopje koffie. Maar haar vader dronk geen koffie! En ze ontdekte dat haar vader een tweede huis had terwijl zij noch haar moeder daar iets van weten! En waarom was de rommelkamer op slot? Waarom waren uit haar oude slaapkamer haar foto’s verdwenen? En wat betekent die plattegrond, die ze in haar vaders zakken vond?
Haar vaders laptop brengt geen duidelijkheid, want ze kent het wachtwoord niet.

Gelukkig weet ze al snel iemand te vinden die alles weet van computers. Leendert is de computerman bij de krant en hij helpt haar graag.
In het begin zijn er alleen maar meer vragen. Laura weet natuurlijk dat de politie bezig is met een geheimzinnige zaak van een vermist echtpaar, waarvan de man onlangs dood aangetroffen is. In de Oostvaardersplassen. Waar haar vader een kaart van had!
Als blijkt dat het vermiste echtpaar de ouders zijn van een vroegere klasgenoot van Laura, heeft ze de insteek om dit eens goed te gaan onderzoeken. Ook wil ze weten wie die onbekende man is die ze de eerste keer op haar vaders uitvaart zag en die dan ook opduikt op de uitvaart van de vermoorde man?
Leendert helpt graag waar hij maar kan, hij is dol op gamen en zelf toevallig bezig met een nieuw detectivespel. Maar een moordenaar in een spel is wel wat anders dan eentje die echt actief is!
Dat wordt dan wel een hachelijke zaak…

Het verhaal kent meerdere vertelperspectieven, vermeld boven de hoofdstukken: dat van Laura, dat van Leendert en er is nog een verhaallijn, waarin de vermiste vrouw laat weten hoe het met haar gaat.
Maar wat heeft dat vermiste echtpaar te maken met de vader van Laura? En waarom zijn ze ontvoerd? Pas tegen het einde wordt alles duidelijk. Hoewel, alles? Dat van die koffie die haar vader niet drinkt niet.

Inge Spaan houdt de spanning er goed in, door korte hoofdstukken en door de verhaallijnen af te wisselen, zodat er menig cliffhanger is. Ze schrijft vlot, het boek leest als een trein. Veel actie, maar geen erg ingewikkelde plot met veel slachtoffers. Ook wel eens prettig!
De lezer wordt vooral geprikkeld door de overeenkomsten en de verschillen tussen de game en wat er in werkelijkheid gebeurt. Hoe zit dat toch?

Inge Spaan (1980) werkt in de accountancy. Ze begon in 2018 met schrijven, met als resultaat in 2020 haar debuut ‘Oververhit’. Uitgespeeld is haar tweede thriller.

ISBN 9789493192089 | Paperback | 260 pagina's | Uitgeverij Letterrijn| oktober 2021

© Marjo, 26 december 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Gezicht van het kwaad
Chris Carter

Na een proloog waarin we de moordenaar aantreffen met zijn slachtoffer nog in leven, volgt de vondst van een nieuw slachtoffer (Al weten we dan nog niet dat het dezelfde moordenaar is). Nota bene in zijn eigen kleine kerkje is een priester op gruwelijke wijze om het leven gebracht. Een misdienaar heeft hem gevonden, die is compleet overstuur.

Ook de twee rechercheurs die er bij geroepen worden gaan zowat over hun nek. Dat zijn Robert Hunter en Carlos Garcia, die het de periode na deze vondst erg druk zullen krijgen. Ze ontdekken dat de priester het derde slachtoffer is, en als ze de overige ongelukkigen vinden constateren ze dat de moordenaar bepaalde merktekens aanbrengt die de lijken onderling verbindt. Hij blijkt erg vindingrijk te zijn, en stelt zodoende de rechercheurs voor een groot raadsel: waarom moesten deze mensen dood? Wat verbindt hen met elkaar? Dat is een puzzel die grote problemen met zich meebrengt. Ook Hunter moet vindingrijk zijn om de dader te kunnen volgen.

Als er een jong meisje op zijn pad komt dat beweert beelden te krijgen van de moorden, is dat aan de ene kant iets waar hij zijn voordeel mee kan doen, maar aan de andere kant: het is paranormaal. Daar mag een politieman zich niet mee bezig houden!
Maar dan verkeert ook zij in gevaar! Komt dit uit dezelfde hoek? Hoe past dat dan binnen de opzet van de moordenaar?
Het wordt allemaal erg ingewikkeld, en intussen worden er andere slachtoffers gevonden, die ook al op een gruwelijke manier aan hun einde kwamen.
Een journalist die in de weg loopt, een chef die in hun nek hijgt, het hoort er allemaal bij.

Natuurlijk zal Robert Hunter slim genoeg blijken, maar het is de vraag ten koste van wat en wie. Het verhaal van de moordenaar, zijn motieven en hoe hij het aanpakt, is niet dat van een doorsnee thriller.
Chris Carter beschikt over een morbide fantasie! Maar hij weet het ook spannend te brengen, laat zijn lezers meepuzzelen tijdens de trage ontknoping en zet hen natuurlijk af en toe op het verkeerde been.
Carter heeft geen lange uitweidingen nodig, hij vertelt het verhaal in een vlotte stijl en in korte hoofdstukken, in chronologische volgorde. Ook zijn er - gelukkig - geen pagina’s vol met persoonlijke problemen die onze inspecteur bezig houden.

Dit blijkt de tweede vertaalde thriller te zijn met in de hoofdrol rechercheur Robert Hunter. Het is niet nodig het eerste boek eerst te lezen, maar als het net zo spannend is als Gezicht van het Kwaad, dan ga je er zeker naar op zoek!

Chris Carter (1965, Brasilia) studeerde psychologie met als specialisatie criminologie in de Verenigde Staten. Hij werkte enkele jaren als psycholoog voor hij als professioneel musicus (elektrische gitaar) de wereld rondreisde. Carter schreef al tien boeken met Hunter in de hoofdrol.

ISBN 9789402709278 | paperback| 384 pagina's | Uitgeverij Harper Collins| oktober 2021
Vertaald uit het Engels door Henske Marsman

© Marjo, 19 december 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zwart Kwartier
Friso Leunge

Axels vader is gestorven, Axel en zijn echtgenote Eveline rijden naar huis, ieder in gedachten verzonken. Axel voelt niets, geen verdriet, geen woede, en betwijfelt of dat nog zal komen. Hij had geen goede relatie met zijn vader. Nooit gehad. Ze zagen elkaar plichtmatig. Eveline daarentegen kon het goed vinden met Jelte, zij heeft de laatste dagen veel aan diens ziekbed gezeten.
En Jelte heeft haar iets verteld. Iets wat haar behoorlijk dwars zit en waarvan ze vindt dat je het Axel moet vertellen. Die is aan het overdenken wat zijn vader hem toesnauwde, vlak voor hij stierf.
‘Je hebt mijn hele leven verpest’ zei hij.

Axel heeft geen idee wat hij dan verkeerd gedaan zou hebben. Hij heeft een fotografisch geheugen, en kan alles uit zijn jeugd terughalen. Alleen die korte periode rond de verdwijning van zijn beste vriendje Timmi niet. Daar was hij toen helemaal stuk van, zijn enige en beste vriend was er niet meer! Later werd er een man opgepakt die bekende de jongen meegelokt te hebben, en om het leven te hebben gebracht.

Dan, in de auto op weg nar huis, zegt Eveline: ‘Schat…ik moet je iets vertellen.’
En verder weet hij niets meer, tot het moment dat hij wakker wordt in het ziekenhuis, net uit een coma ontwaakt, zwaargewond.
Zijn vrouw is omgekomen.
Was het een ongeluk? Was er opzet in het spel?
Er komt niets uit het onderzoek. Maar Mia, een politie-inspecteur, bijt zich vast in de zaak. Zij het niet helemaal zonder persoonlijke motieven.
Axel intussen begint zich langzaam flarden te herinneren. Maar hoe kan het dat hij zich van die twee perioden niets herinnert terwijl hij verder zijn hele leven haarscherp voor zich ziet? Hij is notabene beroemd geworden als coldcaserechercheur, doordat hij twee moorden opgelost heeft omdat hij zich dingen herinnerde die een ander niet (meer) zag.

Halverwege het verhaal duikt er een nieuw personage op, al kennen we hem al uit een terugblik van Axel. Een man die op het punt staat de vrijheid terug te krijgen na jarenlange opsluiting is uit op wraak. Het is Axel geweest die voor zijn veroordeling heeft gezorgd, Nu heeft hij het op Axel voorzien. En op Mia als die in Axels leven komt. Hij heeft 20 jaar de tijd gehad om zijn plannen tge vervolmaken.

‘Een kwartier.
Zo lang reed de auto over de weg door het bos tot Mia uiteindelijk rechts in de verte wees. ‘Dààr, Axel, daar ben je van de weg geraakt. Daar hebben we jullie gevonden.’
De zeurende pijn achter Axels voorhoofd had zich tot een bonkende knoop gekneed. Met elke minuut die de auto na het passeren van het verkeersbord met het springende hert dieper het bos inreed, was hij meer in verwarring geraakt.
Elke nieuwe bocht had hij zijn verbazing de auto in geblazen.
‘Nog verder?’
Vijftien minuten! Tot op dit moment had hij niet beter geweten dan dat ze kort na die laatste woorden van Eveline waren verongelukt.’

Als Axel geweten wat wat er achter zijn geheugenverlies schuil ging, had hij dan de moeite gedaan alles te achterhalen? Want natuurlijk probeert hij dat. Samen met Mia. Ondanks dit voorspelbare element is het verhaal als geheel origineel. Het plot begint voorspelbaar, en ook een dagboek dat opduikt dat is vaker vertoond, maar het eindigt zeer verrassend.
Indrukwekkende psychologische thriller, een debuut.

De schrijfstijl van Friso Leunge deugt. Het boek heeft goedlopende dialogen, geen vertragende uitweidingen. Het leest vlot, verveelt geen moment. En vooral: het verhaal is anders…

Friso Leunge (1958) is copywriter, bladenmaker en schrijver van short stories. Zwart kwartier is zijn eerste literaire thriller.

ISBN 9789090347028 | Paperback | 264 pagina’s | Uitgeverij Keff & Dessing | juni 2021

© Marjo, 11 december 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De staatsvijand
Johan Op de Beeck

Vooraf:
De Mechelaar Jef van Hooff koos er voor om kapper te worden. Hij doet dat graag, in de haren van de dames wroeten en een gezellig babbeltje maken. En dan breekt de oorlog uit, de jonge Jef moet in dienst. Met zijn kameraden vecht hij tegen de binnenvallende Duitsers om tot zijn grote verbijstering te vernemen dat België zich overgeeft. De strijd wordt gestaakt!
Het kost niet al te veel moeite om hem over te halen zich als spion in te zetten tegen de Duitse overheersing. Daarover lees je alles in Het Complot van Laken.
Nu is er het vervolg.

Het is een aantal jaren later, 1956. Politiek gezien zijn het woelige tijden. Sinds de wapenstilstand is er niet echt vrede geweest. Oost versus West, het dictatoriale communisme versus de kapitalistische democratie. Tijden waarin Spionnen en dubbelspionnen niet bepaald werk tekort komen.
De Koude Oorlog.

Jef van Hooff is evenwel weer gewoon kapper. Zijn kapsalon in Mechelen draait als een tierelier. Helaas is hij weer vrijgezel, hij heeft zijn huwelijk niet kunnen redden.
Ook is hij er niet ongeschonden van af gekomen. Het verblijf in een concentratiekamp heeft hem fysieke beperkingen opgelegd, al is hij wel zoveel mogelijk in training gebleven, hij is niet echt fit. En zelfs als had hij er een vermoeden van dat iemand hem volgde, het verbaast hem ten zeerste als hij op een dag inderdaad benaderd wordt door een man van de Belgische Staatsveiligheid.
Van Hooff stuurt de man weg, maar ze houden vol. En dit keer is het geen onbekende die voor de deur staat. Kolonel Marissal kent hij van zijn werk voor de SOE (Special Operations Executive, afgekort SOE, een geheime organisaties door de Britse regering tijdens de Tweede Wereldoorlog opgericht). Marissal is intussen gepensioneerd, en ook ernstig ziek, en daarom vraagt hij het Jef: er is een lek geconstateerd binnen de Belgische Staats veiligheidsdienst.
Kan Jef het opsporen?

Intussen is men bij de KGB in Moskou zwaar ontstemd over een faux pas van Chroesjtsjov. Hij zoekt toenadering tot het Westen. Dat wil de KGB absoluut niet. Zij verspreiden een lijst met Chroesjtsjovsympathisanten, die onverbiddelijk tegen moeten worden gehouden. Een dodenlijst dus.

In België zijn net als in andere landen zogenaamde illegalen aanwezig: van oorsprong Russisch, maar zodanig getraind dat ze tot in de puntjes en met alle juiste papieren kunnen doorgaan voor een ingezetene van het betreffende land. Een van hen is Jevdokimov (codenaam), een meedogenloze moordenaar.
Als Jef contact maakt met de Poolse spion, die er van op de hoogte is wie het lek is, zit Jevdokimov hem al snel in het vaarwater. Spionage, contraspionage, je weet niet meer wie voor welke kant strijdt.
En dan raakt een van zijn klanten, de chique Gisèle van Dijck, bij de zaak betrokken. En ze lijkt het nog leuk te vinden ook…
We volgen hen op hun avontuurlijke reis naar Milaan, door de Alpen, steeds op hun hoede voor achtervolgers, die nogal schietgraag zijn.
Intussen volgen we ook de Russen, en de CIA, die ook al verwikkeld zijn in dit spionnenspel.

Wie speelt welk spel? Wie kan je vertrouwen? Eigenlijk zijn voor de lezer alleen Jef en Gisèle betrouwbaar, van de andere personages weet je het zo net niet.
Op de achtergrond speelt ook nog de Hongaarse Opstand. 1956 hè.
Het verhaal is natuurlijk helemaal conform de tijd. Geen moderne technologische snufjes. En Op de Beeck heeft zich ook moeten verdiepen in de mogelijkheden om te reizen in die tijd, en in de tien heersende mode. Dat geeft het verhaal wel wat swung. Plus een beetje romantiek. Maar vooral is het spannend…

Net als bij Complot van Laken is er de verantwoording van Johan Op de Beeck: welke feiten berustten op de waarheid, en welke zijn uit de duim van de schrijver gezogen?
Er zijn foto’s van de betrokkenen, en een bijlage met noten.

Johan Op de Beeck (1977) is voormalig journalist en schreef verschillende boeken over Napoleon. Hij maakte tv-documentaires en presenteerde talkshows en debatprogramma’s. Vandaag is hij publicist en communicatieadviseur.

ISBN 9789464100518 | Paperback | 352 pagina’s | Uitgeverij Horizon | april 2021

© Marjo, 9 december 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het Moezelmeisje
Een vertrek-thriller
Marelle Boersma

Bijna dertig is Emma, alleenstaand, en van plan een nieuwe toekomst op te bouwen. Daarvoor reist ze naar het Duitse stadje Cochem waar haar vader en broer een succesvolle wijnboerderij hebben opgezet. Haar ouders zijn gescheiden en ze heeft haar vader en haar broer Nico nu al vijftien jaar niet meer gezien. Ze arriveert eerder dan ze afgesproken had, maar dat is vast niet de reden dat haar broer zo bot reageert. Maar ja, ook vroeger behandelde hij haar als minderwaardig.

Emma had gehoopt een betere relatie met hem op te kunnen bouwen, omdat ze een nieuw bron aan wil boren binnen hun wijnbedrijf: alcoholvrije wijn! Dat is immers helemaal in!
Maar over haar plannen doet hij heel laatdunkend, en als ze hem vraagt wat hij voor herinneringen hij heeft aan hun jeugd, wordt zijn gedrag ronduit akelig.
‘Je bent niets waard’, roept hij.  Woest rijdt Emma weg.
Er komt dus niets terecht van haar plannen. En dan belt haar moeder. Zij is ook in Cochem. Nico heeft een ongeluk gehad en ligt in coma.

In dezelfde periode maakt Angelika, een Roemeens druivenplukster, zich zorgen om een vriendin. Olga had dan wel haar eigen plannetjes waarover ze niets losliet, de anderen wisten dat ze iets met Nico had. Dat kon niets goed voortbrengen, volgens haar vrienden, maar nu had ze zich al een paar dagen niet laten zien!  En dan wordt er een dode vrouw uit de Moezel gevist...

De druivenplukkers zijn harde werkers. Het is al snel duidelijk dat ze niet goed behandeld worden, door Nico en de opzichter. Niet dat ze een keus hebben. Als Emma ontdekt hoe erg het is, wil ze daar iets aan doen. Daarbij wordt ze door de arbeiders gezien als iemand die aan de kant van de werkgevers staat, terwijl die werkgevers, haar vader dus, haar liever kwijt is dan rijk, ze loopt in de weg! Die wilde haar toch al niet daar vanwege haar plannen.

Emma’s verhaal is groter dan dat van Angelika, maar het is een goede keuze om ook vanuit het Roemeense meisje te vertellen. Bij Emma zijn er flashbacks waardoor er meer duidelijk wordt over wat nu precies haar motieven waren om naar Cochem te gaan.
Dat ontwikkelt zich tot een gruwelijk verhaal, met tentakels die vanuit het verre verleden tot in het heden reiken.
Emma en Angelika zijn sterke vrouwen, maar zijn zij opgewassen tegen de mensen die het verkeerd met hen voor hebben?

Spannend verhaal, dat goed opgebouwd is. Nu kun je dat wel aan Marelle Boersma overlaten…
Natuurlijk is er ook enige couleur locale, al is het in dit verhaal niet erg veel.

Marelle Boersma (1957 won met Vals alarm de tweede prijs bij de Thrillerawards 2012.
Het Moezelmeisje is een boek uit de serie Vertrek-thrillers, waarin Nederlanders hun vertrouwde leven achter zich laten om zich in het buitenland te vestigen, met steeds een andere reden om te vertrekken.

ISBN 9789461095176 | Paperback | 352 pagina's | Uitgeverij De Crime Compagnie | september 2021

© Marjo, 3 december 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Tussen de duivel en de zee – Doggerland 3
Maria Adolfsson

 
Dit is het derde deel van de serie over het fictieve eilandenrijk Doggerland, dat vermoedelijk op de plek ligt waar de Doggersbank zich bevindt. Daar heb ik bij m’n vorige besprekingen ook al over geschreven, dus het is overbodig om op dit punt in herhaling te vervallen.

In de proloog zien we iemand die zich kwaad maakt over een vrouw die op TV te zien is. Hij is van mening dat ze gestraft moet worden, omdat ze denkt dat ze iets waard is. Hij wil haar straffen, nee hij moet haar straffen, zeker nu ze zich via de TV aan hem opdringt.

Karen Eiken Hornby komt de nieuwe sleutels van haar huis langsbrengen in de studio, waar Leo Friss, samen met een aantal andere mensen aan het comeback-album van Luna heeft gewerkt. Leo Friss woont bij haar in het gastenverblijf en daar er is ingebroken, zijn de sloten vervangen. Karen wordt uitgenodigd op een feestje ter gelegenheid van de voltooiing van het album van Luna. Ze is er niet zo van gecharmeerd, te meer daar Luna nogal gecharmeerd lijkt te zijn van Leo Friss.

Maar dan verdwijnt Luna. Dit mag natuurlijk niet uitlekken en Karen moet zich hiermee bezig houden. Ze ziet het aanvankelijk als een vorm van aandachttrekkerij en zou zich liever bezig houden met de zoektocht naar een gewelddadige man, die vrouwen toetakelt met een gebroken fles. Dan komt er ineens een berichtje van Luna, die in Groot Brittannië blijkt te zitten. Daarmee lijkt dat probleem opgelost te zijn en Karen kan zich dus ook bezig houden met de zoektocht naar de gewelddadige man. Dat loopt niet helemaal op rolletjes, want als men een verdachte gevonden meent te hebben, blijkt dit een geestelijk gehandicapte man te zijn, die helemaal niets kwaads in de zin had, maar die gewoon een vrouw met haar hondje had willen helpen en daarbij een flesje chocolademelk kapot had laten vallen. Deze blunder maakt de politie dus voorzichtiger als Karen een nieuwe verdachte op het oog heeft en deze in een rolstoel blijkt te zitten.

Op een gegeven moment lijkt de telefoon van Luna weer op de eilanden te zijn, maar Luna duikt niet op. Luna’s assistent krijgt een ernstig verkeersongeluk, waarna hij in coma wordt gehouden. Als z’n ouders worden ingelicht, wijzen die alles af. Ze willen absoluut niets meer met hun zoon te maken hebben, omdat deze homoseksueel is.

Het is weer een spannend verhaal geworden. Karen heeft ook wat problemen met haar gezondheid en voelt zich oud en moe. Het leven rond haar huishouden komt ook weer aan bod, dus het is geen boek voor mensen die het liefst zo min mogelijk over het leven van de hoofdpersonen weten. Mij stoort het niet, te meer daar dit het verhaal niet in de weg zit. Wat hooguit een beetje zou kunnen gaan vervelen is het feit dat ook dit verhaal weer eindigt met een situatie waarin het leven van Karen op het spel staat. Ik kijk desondanks al weer uit naar het volgende boek over Karen Eiken Hornby.

ISBN 978 90 245 82440 0 | Paperback | 367 pagina’s | Luitingh ~ Sijthoff | februari 2021 
Vertaald door Elina van der Heijden

© Renate, 28 november 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Slaap maar zacht
Linda Jansma

Op de IC-afdeling ligt al bijna twee maanden een man in coma. De vooruitzichten zijn niet best, in een normaal geval zou er familie rond zijn bed zitten, om hem bij te staan tot het einde. Maar er is niemand, want de ongeveer vijftigjarige man kon niet geïdentificeerd worden. Hij werd voor dood aangetroffen langs de kant van de weg, zijn lichaam is erg beschadigd.
Verpleegkundige Maud is gescheiden en moeder van twee pubers. Zij is degene die de onbekende Tom begon te noemen, en al snel deed iedereen dat. 

Tom is een van de patiënten voor wie Maud zorgt. Ze ziet er nu al tegenop hem te moeten laten gaan. Als hij in leven blijft zal hij namelijk naar een verpleeghuis gebracht moeten worden en op een onverklaarbare manier is ze gehecht geraakt aan de man.
Iemand anders die zich bezig houdt met Tom is rechercheur Richard Valentijn. Er was een getuige, die zou weten wie de man is, maar voor die iets kon vertellen is ze vermoord! Eigenlijk zou hij de zaak al moeten sluiten, er lijkt toch geen duidelijkheid te komen over wie Tom is en wat er precies gebeurd is. Maar Richard, weduwnaar zonder kinderen, heeft zijn oog laten vallen op Maud en hij blijft af en toe langskomen, totdat hij de moed verzameld heeft haar mee uit te vragen.

Het verhaal van een van die pubers, de zestienjarige Finn, volgen we ook. Hij heeft op een avond een ongeluk gehad met zijn scooter. Omdat hij zonder licht reed, weet hij niet waar hij tegenaan is gereden, maar hij weet wel dat hij strafbaar is, want hij is ook nog doorgereden.
Als blijkt dat iemand het gezien heeft, iemand die hem gaat chanteren, begint Finn hem goed te knijpen. Als hij dan ook nog af en toe een vreemde ziet in de buurt van hun flatgebouw, en in de garage, neemt hij tenslotte zijn zus in vertrouwen.

Intussen is er in het ziekenhuis een nieuwe collega komen werken, Caristiena, half-Italiaans, en met duistere plannetjes. Zonder dat haar collega’s het in de gaten hebben, haalt ze van alles uit met Tom. Want zij weet wèl wie hij is!

Als lezer maak je al snel zo je eigen invulling en het is alleen maar prettig dat daar niets van blijkt te kloppen! Zo blijft het tenminste spannend.
Het verhaal wordt verdeeld over een paar dagen, en speelt zich voor een groot deel af tijdens de nachtdiensten op de IC. Op de dagen daar tussendoor gebeurt er ook van alles, dan volgen we Finn en Richard. Tussendoor zijn er flashbacks over het leven van Caristiena en haar motieven.
Met verrassende wendingen en een prettige spanningsboog weet Linda Jansma tot het einde toe te boeien.
Fijne thriller.

Linda Jansma (1967) schreef eerder al ruim tien thrillers. Met succes: haar debuut Kwetsbaar won de Schaduwprijs, stond op de longlist van de Gouden Strop en is inmiddels in het Engels vertaald. Houvast en Verbroken kregen een plek op de longlist van de Diamanten Kogel en Schuilplaats werd uitgeroepen tot Beste Vrouwenthriller 2013.

ISBN 9789461095299 | Paperback | 300 pagina's | Uitgeverij The Crime Compagnie | augustus 2021

© Marjo, 23 november 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER