Noorderlicht
Mariska Overman

Als het zeilschip de haven verlaat voor een reis langs de Noorse fjorden zijn er onder de twintig opvarenden vier mensen die elkaar wel maar ook niet kennen. Vier jongelui die elkaar online hebben ontmoet en over boeken praten: Noor is Nederlands. Frode is Deens. Magnus is Engels. Katja is Duits.
De voertaal is Engels, wel handig, want de andere passagiers zijn een mengelmoes: Duits, Frans, Engels , Spaans en Amerikaans.
En er is de bemanning, bestaande uit vijf mensen. Ze zijn tot elkaar veroordeeld. Dat klinkt akelig maar als je weet wat de vier jongelui van plan zijn, dan is dit de situatie. Online hebben ze het beroemde boek van Dostojewski besproken, bekend onder de titels Misdaad en straf, of Schuld en boete.

Voor wie dat boek niet kent wordt in de weergave van de onlinegesprekken die ze voorafgaande aan deze reis hadden beknopt uitgelegd waar het om gaat. De hoofdpersoon is de student Raskolnikov, die een moord pleegt waarover hij zich niet schuldig voelt. Ze verdiende immers de dood. Maar het verliep niet helemaal volgens plan, er werd nog iemand vermoord. Die tweede moord zorgt wel degelijk voor een schuldgevoel bij de student. Het boek gaat in feite daarover: kun je een moord plegen en dan gewoon verder gaan met je leven?
Als een van de vier zegt: ‘ik heb een idee.’ wordt het zaadje geplant. Zij gaan een moord plegen, die de perfecte moord moet zijn, waarna zij ieders huns weegs zullen gaan.

‘Iedereen is in staat tot moord. We willen graag geloven dat moordenaars de anderen zijn. Slechte mensen, gestoorde mensen, zieke mensen. Niet jij, jij bent een goed mens. Ik geloof daar niet in. Iedereen is in wezen een moordenaar, alleen niet iedereen brengt het in de praktijk.’

Ze hebben een cruise geboekt, waarbij het de bedoeling is dat ze het Noorderlicht gaan zien, en walvissen misschien. De vier hebben daarnaast een afspraak: binnen die zeven dagen zullen ze een slachtoffer uitkiezen. Er moet een meerderheid zijn voor die keuze, en dan moet de ander zich daar bij neer leggen.

Een interessant gegeven dat door Mariska Overman uitstekend uitgewerkt wordt. Tussen het verhaal door zijn er stukjes informatieve tekst, over het Noorderlicht, de zee en andere dingen. Dan zijn er de flashbacks: de onlinegesprekken. Noor is min of meer de hoofdpersoon – in ik-vorm - die het verhaal vertelt van wat er op de boot gebeurt. En dan is er nog het interview op de televisie, waarbij een aantal niet nader genoemde mensen vertelt over hun ervaringen, natuurlijk zodanig dat het tot op het laatst onduidelijk is wie er aangewezen is als slachtoffer.

Dat blijkt nog een dingetje, want de vier kennen elkaar eigenlijk ook helemaal niet. Er ontstaan onderlinge verstandhoudingen, wisselwerkingen tussen hen, de bemanning en de passagiers. Behalve het ene echtpaar dat meereist kent niemand de anderen, het wordt een boeiend psychologisch proces: elkaar aftasten, vind ik jou aardig of toch niet. Ben jij iemand die we niet zullen missen. Wie ben jij? Wie lijk je te zijn?
Oordelen die kunnen veranderen als je elkaar beter leert kennen al of niet in relatie tot iets dat gebeurt.
Af en toe legt het schip aan, en maken ze uitstapjes. Het is ijzig koud, hetgeen de sfeer tekent. En het Noorderlicht laat zich maar niet zien…

Mariska Overman is in 2017 gedebuteerd, en kent intussen het klappen van de zweep. Ze heeft nog enkele verrassingen in petto voor de lezer…
Het is een uitermate boeiend en origineel verhaal, dat je graag uitleest vanwege de onderhuidse spanning.

Mariska Overman (1970) heeft theologie gestudeerd waarna ze werkzaam is geweest als docent Levensbeschouwing. Maar ze is vooral bekend als thrillerschrijfster. Toch staat er ook een historische roman in de steigers en schreef ze eerder een non-fictieboek over rouwverwerking. Ze heeft een advies- en communicatiebureau met als missie ‘de dood bespreekbaar maken’.

ISBN 9789461094766 | paperback | 300 pagina's | Uitgeverij The Crime Compagnie | februari 2021

© Marjo, 12 april 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het narrenmat
De Jager Variant 1
Ron Hartman

Erik de Jager is zich als AIVD-agent echt wel bewust van de risico’s die hij loopt. Ook weet hij dat zijn gezin evenmin veilig is. Toch dacht hij alles goed onder controle te hebben. Er zijn er maar weinig – misschien wel niemand – die kunnen tippen aan zijn kennis en handigheid wat betreft ICT en technologische snufjes. Hij had een uitstekende beveiliging geregeld, en toch wist hij dat hij beter weg kon blijven bij zijn vrouw en kinderen. Maar het hart was sterker: hij kondigde een bezoekje aan.

‘Een oorverdovende explosie verscheurde de nachtelijke stilte. De villa veranderde in een vuurbal; het demonische geel, rood en zwart als de alles omvattende belichaming van dood en verderf.’

Erik overleeft de aanslag, zijn gezin niet.

Erik is undercover bij de Nederlandse vestiging van het BRI (Amerikaanse Business Relations Incorporated) om te achterhalen wie er achter de diefstal zat van ultra-geheime innovaties van Nederlandse topbedrijven. SCI-CLOPS heet de operatie waar hij mee bezig is, waarbij hij gestuit is op informatie die hij niet had mogen vinden.

‘Hij vermoedde in B.R.I Europe de link naar complotten die vele malen groter waren dan SCI-CLOPS.
Openbaring van die informatie zou funest zijn voor B.R.I. , vermoedelijk ook voor de organisatie die hij daar achter vermoedde.
En niet alleen dat. Over de wereld zouden zeer waarschijnlijk politici op alle niveaus’, groot-industriëlen en topmensen uit het bank – en verzekeringswezen de tol gaan betalen voor hun keuze. De gevolgen voor landen en economieën waren niet te overzien. De jacht op hem zou zijn gelijke niet kennen, kwam bovenop de jacht die de vele andere partijen al op hem maakten.’

Wie kan hij nog vertrouwen? Hij duikt onder en werkt aan een vermomming. En zint op wraak.
De moord op vrouw en kinderen kan hij natuurlijk niet ongewroken laten.
Terwijl zoals hij verwachtte binnenlandse en buitenlandse veiligheidsdiensten op zijn spoor zitten, gebruikt hij alle middelen die hij kan aanwenden.
Zijn voornaamste tegenspeler is een vrouw. Alexandra is net zo verbeten om Erik te pakken te krijgen als hij dat is om haar in zijn handen te krijgen.

Voor niet-schakers:
Het narrenmat is in een schaakpartij het kortste openingsmat: zwart zet de witte speler al op de tweede zet mat.
Wie in dit geval de spelers zijn, dat weet je wel, maar wie speelt met wit? En wie met zwart?

Dat wordt uit de doeken gedaan in een superspannende jacht, waarbij veel personages hun opwachting maken, die niet altijd zijn wie ze zeggen dat ze zijn. Maar dat is Erik ook niet, ten opzichte van zijn tegenstanders. Als lezer kan je af en toe denken dat je weet wie te vertrouwen is, wie wèl eerlijk is, maar Erik is precies degene die in de eerste alinea genoemd is: hij is slim, weet niet alleen veel van ICT, maar is op de hoogte van de werking van wapens. En hij beschikt over kennis van technologische snufjes of vertrouwelingen die dat voor hem kunnen regelen.

Het is een uitdaging dit boek. Het is absoluut voorzien van een goede spanningsboog en je leeft ademloos mee met Erik, maar de schrijver ‘verwent’ de lezer met veel details, en als je geen benul heb van computers en technologie, is dat best pittig.
Heb je als lezer wel verstand van deze zaken en wil je alles begrijpen, dan is dit een erg geslaagd boek. Heb je minder last van de behoefte om alles te doorgronden om wat voor reden ook, dan blijft er nog altijd een spannend verhaal over, dat je tot het einde toe geboeid leest.
En omdat je bepaalde dingen weet, die Erik (nog) niet weet, is er gelukkig het vooruitzicht op het tweede deel.

Ron Hartman, (Haarlem, 1954) woont met zijn zoon in Almere. In 2008 schreef Hartman –onder het pseudoniem Ronald van Haarlem- Koerier tegen wil en dank.

ISBN 9789081275033 | Paperback | 404 pagina's | Uitgever RH Publishing| januari 2021
Als e-book verkrijgbaar bij RH-publishing

© Marjo, 1 april 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Geiger
Gustaf Skördeman

Terwijl ze haar kinderen en kleinkinderen nog aan het uitzwaaien is, hoort Agneta Broman de telefoon rinkelen. Ze neemt op, en luistert. Iemand zegt in gebroken Duits: ‘Geiger’?
En Agneta loopt naar de slaapkamer, pakt een pistool, gaat weer naar beneden. Daar schiet ze haar echtgenoot Stellan, die in zijn stoel naar muziek zit te luisteren van achteren door het hoofd. Vervolgens pakt ze wat spulletjes, en verlaat het huis op een oude krakkemikkige fiets.
Intussen is een van haar dochters op de terugweg naar het huis van haar moeder omdat haar dochter haar knuffel vergeten is.

Waarom heeft Agneta haar man vermoord? Wie of wat is Geiger?
En wat is ze van plan?

Na dit verbijsterende begin schakelt de schrijver over naar Berlijn. Op de Binnenlandse Veiligheidsdienst werken Karla Breuer en Strauss (geen voornaam). Zij krijgen bericht dat een man die ze al jaren zoeken een telefoontje heeft gepleegd. Het bewijs dat hij nog leeft. Dus moeten ze op onderzoek uit. Al zegt hun baas dat die man, een terrorist genaamd Abu Rasil, een mythe is, Breuer, die tegen haar pensioen aanloopt, laat zich niet tegenhouden. Hier heeft ze jaren op gewacht!

Sara Nowak werkt als agente bij de prostitutieafdeling met haar collega David. Het is frustrerend maar belangrijk werk. Toch zou ze graag betrokken worden bij het onderzoek naar de moord op de oude man en de verdwijning van diens vrouw. Sara kwam er namelijk als kind vaak over de vloer, omdat haar alleenstaande moeder er werkte, en Sara dan met de dochters speelde. En het is een bekende Zweed: Stellan Broman was werkzaam als presentator, zeer geliefd bij het publiek. Maar ook bij zijn vrienden en kennissen. Hij stond bekend om de extravagante feesten die hij gaf.
Sara’s leidinggevenden willen niet dat ze zich er mee bemoeit, dus ze doet haar onderzoek zoveel mogelijk buiten haar diensttijd. Het is een persoonlijke kwestie, beseft ze. Er is veel onduidelijk over haar verleden.

Het is een kunstje natuurlijk: zoek iets dat echt gebeurd is, verwerk dat in een spannend - verzonnen - verhaal, met een speurder die in haar privéleven ook met allerlei problemen te maken heeft. Maar kunstje of niet, dat moet dan ook nog toegepast worden zodat een lezer ruim 400 pagina’s geboeid blijft!
En dat is ontegenzeglijk het geval. Vanaf het intrigerende begin wil je alleen maar verder lezen. Het feit dat je als lezer meer weet dan de agente werkt als een extra trigger: je volgt haar op haar onderzoek terwijl je weet wat er gebeurt. Nou ja, de feiten dan, wat de betekenis is, dat weet je niet en een goede thrillerschrijver zet zijn lezer op het verkeerde been. Niet eens, maar vaker!
Dat doet Gustaf Skördeman dan ook.

Wat je leest is een verbijsterende verhaal dat te maken heeft met de Koude Oorlog, toen de Amerikanen en de Russen in onmin met elkaar waren, ten koste van Duitsland. Een tijd waarin spionage en contraspionage hoogtij vierde en waar nog niet alles over bekend is. Feit en fictie die je makkelijk kunt linken aan de moderne tijd. Precies het soort geschiedenis waar een schrijver naar op zoek is!
Het geeft toch iets extra’s aan een thriller mee als je als lezer feiten kunt opzoeken en ontdekt dat die kloppen!

Sara Nowak zal de hoofdpersoon zijn van de vervolgdelen die al aangekondigd zijn. Zij is behalve een betrokken agente ook moeder en echtgenote. Stof genoeg om nog meer moois over te vertellen! Dit zou allemaal in een diepe put vallen als de schrijver er niets van bakt. Maar het tegendeel is waar: Gustaf Skördeman schrijft scenario’s en dat merk je. Hij wisselt de verhaallijnen met cliffhangers af en zorgt er voor dat de spanning gehandhaafd blijft. Hij schrijft vlot en verwerkt de feiten op een prettige manier.
Het persoonlijke verhaal over Sara zorgt er voor dat je begrijpt wat voor persoon zij is en waarom ze zo betrokken bij de zaak.

Gustaf Skördeman (1965) is een Zweedse scenarist, Geiger is zijn debuut.

ISBN 9789403108919 | paperback | 416 pagina's | Uitgeverij Cargo | februari 2021
Vertaald uit het Zweeds door Lammie Post-Oostenbrink

© Marjo, 28 maart 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De kliniek
Martine Kamphuis

Na een aantal vermoeiende coschappen is Sanne dan eindelijk dokter. Het liefst zou ze gaan werken op de spoedeisende hulp, maar de banen die op die afdeling aangeboden worden lijken niet voor haar weggelegd. Dus heeft ze gesolliciteerd op een tbs-kliniek.
Ze wordt er onmiddellijk aangenomen en dat blijkt niet voor niets: er is een tekort aan hulpverleners.
Zou dat liggen aan de sfeer die er heerst? Het zijn ogenschijnlijk allemaal prima mensen maar er lijkt van alles gaande. Aanvankelijk zoekt Sanne de oorzaak deels bij zichzelf. Ook al zijn haar mannelijke collega’s niet zo positief over vrouwen - En dat is misschien een understatement - ze hebben vast wel het beste met haar voor.
Maar omdat het privé ook al niet zo lekker loopt - haar vriend Brandon is ontevreden over het feit dat ze deze baan heeft aangenomen - is Sanne onzeker. Ligt het dan toch aan haar?

‘Ze zit op de wc en het papier is op en ze doet zonder er echt bij na te denken een nieuwe rol in de houder. Ook dat verpest ze: het papier komt van onderaf in plaats van de bovenkant van de rol, zoals het hoort.
Zoals het volgens Brandon hoort.
Dat is haar patroon, weet ze ineens. Haar probleem is niet dat ze altijd alles verpest. Haar probleem is dat ze jarenlang de wc-rol heeft opgehangen zoals Brandon dat wilde. Ze paste zich aan…’

Later zal dit inzicht het keerpunt blijken te zijn. Ze gaat niet meer met zich laten sollen. Zij is de moeite waard! Ze zal haar plekje op aarde opeisen.
Het sterkt haar in de maatregelen die ze privé neemt, maar vooral ook op de tbs-kliniek.

In de ochtend werkt ze daar als arts, samen met een specialistisch verpleegkundige. Dat gaat goed, na startproblemen met de verpleegkundige, een van de mannetjesputters op de afdeling. Wat er allemaal speelt, daar komt Sanne langzaam achter en helaas dreigt ze zelf het slachtoffer te worden van al die machtspelletjes en intimidatie die uit de hand dreigen te lopen.

Natuurlijk kon ze problemen verwachten van de kant van de tbs’ers, daar zitten mannen bij die vanwege geweldsdelicten behandeld worden, andere voor seksuele delicten zoals aanranding. In een tbs-kliniek kun je vrijheid verdienen, met als gevolg dat sommige mannen buiten de kliniek werken. Als het gaat over uitzoeken wie in herhaling dreigt te vervallen en dus een bedreiging vormt, is de situatie op zijn zachtst gezegd onoverzichtelijk.
Ze is dan ook wel op haar hoede, maar haar collega’s lijken eigenlijk net zo gestoord als de patiënten.
Hoe vindt Sanne een uitweg als ze eenmaal tot haar nek betrokken is geraakt bij al die intriges? Is ze sterk genoeg, zeker gezien het feit dat ze in haar persoonlijke leven ook orde op zaken moet stellen?

Een bijzondere thriller. Het gaat niet echt om moord en doodslag. Al gebeurt er natuurlijk wel het een en ander, en lijkt iedereen schuldig, het gaat veel meer om onderlinge menselijke betrekkingen. En die tekent Martine Kamphuis uitstekend! Niet vreemd natuurlijk als je weet dat ze zelf psychiater is.
Deze psychologische thriller leest als een trein, omdat de hoofdstukken kort zijn en de spanningsboog groot doordat er steeds van alles gebeurt. Af en toe wordt er verwezen naar de coronapandemie, vanwege de maatregelen die ook hier invloed op mensen hebben.

Martine Kamphuis (1963) is dus werkzaam als psychiater. Daarnaast is ze als schrijver erg actief. Dit is na haar in 2006 verschenen debuut, de psychologische thriller Vrij ,haar tiende thriller. Daarnaast schrijft ze ook kinder- en jeugdboeken.

ISBN 9789461094681 |paperback | 300 pagina's | Uitgeverij de Crime Compagnie | januari 2021

© Marjo, 19 maart 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Verdwenen
Ingrid Oonincx

Het verhaal begint in 1987. Een schip vergaat. Een man probeert zich vast te klampen aan een reddingsboot. Dan ziet hij dat er een gat in zit. Er komen vaker flashbacks, zodat we te weten komen wat er op het schip gebeurd is.

Intussen gaat het verhaal verder in het heden.
Simone van Mierlo probeert haar leven op de rails te krijgen. Hoewel ze ontslagen is bij de krant, durft ze het aan een onderhoud aan te vragen bij de hoofdredacteur. Ze wil als freelance-onderzoeksjournalist een artikel schrijven voor de krant. Na enig geharrewar krijgt ze toestemming, en gaat ze aan de slag.

Haar onderwerp is de Deo Volente, een vrachtschip dat jaren eerder verging toen het onderweg was naar Zuid-Amerika. De oorzaak van de ramp waarbij negentien mensen de dood vonden, tien bemanningsleden en negen passagiers, is nooit duidelijk geworden.
Het onderwerp komt natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen. Simones moeder is pas overleden en op haar sterfbed vertelde ze haar dochter, die ze als alleenstaande ongehuwde moeder heeft opgevoed, dat ze in tegenstelling tot eerdere beweringen, wèl weet wie Simones vader is.
Hij was een Spaanse gastarbeider. Omdat haar moeder absoluut geen zin had om in Spanje het leven van een huisvrouw te gaan leiden heeft ze hem niets verteld, maar de relatie verbroken.
Maar ze had nog wel een foto, en Simone ontdekt dat hij een van de passagiers was op de Deo Volente.

Om meer te weten te komen gaat Simone naar Spanje, om de nabestaanden te interviewen. Maar ze begint bij de rederij in Rotterdam. Daarna gebeuren er enkele akelige dingen, het lijkt alsof ze gevolgd wordt, en iemand gooit een steen door de ruit met een bedreigend briefje.
Maar Simone laat zich niet van de wijs brengen. Ze ziet ook geen enkele reden waarom ze er niet achter zou mogen komen wat er gebeurd is.
Natuurlijk blijken de waarschuwingen niet voor niets te zijn. Eenmaal in Spanje ontmoet ze Xabier, met wie ze een relatie krijgt. Hij en later zijn zus Maite zijn bereid haar te helpen, omdat ze de taal niet spreekt.
Het wespennest waar zij zich in begeven kost mensenlevens. Maar Simone laat zich niet tegenhouden. Tot ze ook haar te pakken krijgen.

Wie zijn haar tegenstanders? Waarom mag niet bekend worden wat er gebeurd is met de Deo Volente? Maar ook: waarom houden ze Simone alleen maar gevangen, terwijl anderen rücksichtslos vermoord worden?
Wat begint als een kabbelend golfje wordt gaandeweg een enorme schokgolf. Dan leg je het boek niet meer weg!

Ingrid Oonincx (1968) studeerde journalistiek en werkt als columnist en communicatieadviseur. Ze debuteerde in 2010 met Nickname, dat werd genomineerd voor de Schaduwprijs voor het beste Nederlandstalige thrillerdebuut en de Crimezone Award voor de beste Nederlandstalige thriller. Sindsdien zijn er meer thrillers verschenen, waarvoor ze zich terdege in het onderwerp verdiept. De dingen moeten kloppen.

ISBN 9789461094698| paperback | 350 pagina's | Uitgeverij de Crime Compagnie | februari 2021

© Marjo, 13 maart 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ontspoord
Sjoerd Punter

Iemand blaast een transformatorhuisje op. Dat zou misschien geen aandacht hebben gekregen in de media ware het niet dat er juist op het moment van de ontploffing een fietser was. De dader zag haar niet en ze raakt zwaar gewond.
Wroeging – het was niet de bedoeling geweest! – hield de man evenwel niet tegen. Hij plant een echte aanslag. Dit was maar een probeersel, zijn volgende doel is een hoogspanningsmast.

Terwijl er paniek uitbreekt – men vreest terrorisme en roept allerlei beschuldigingen in de bekende richting – arriveert Gino Argus in de niet bij name genoemde stad in Brabant.
Hij is master of martial arts en eigenaar van een stuk of twintig sportscholen in Los Angeles. Maar nu is hij voor een vakantie terug op zijn oude stekje, waar hij van de gelegenheid gebruik wil maken om het weer goed te maken met Maryanne, de vrouw die hij in de steek liet.
Als blijkt dat het slachtoffer van de eerste aanslag Maryanne is, bijt Gino zich vast in de zaak. Hij kent de juiste mensen en komt al snel op een zestal verdachten. Een voor een zullen hij en zijn maten hen bezoeken, en de dader vinden.

Intussen zit ook de politie niet stil, maar op het bureau zitten een aantal lieden die zichzelf belangrijker vinden dan hun werk goed te doen. Natuurlijk bemoeit de media zich er mee, en laat de politiek zich evenmin onbetuigd.

Terwijl de politie in moslimkringen zoekt – de aanslag wordt immers opgeëist door een organisatie die zich Radicaal Islamitisch Front noemt! - heeft Gino al wel door dat het hier om een zogenaamde lone wolf gaat. De man noemt zichzelf in een brief naar de krant De Missionaris, en beweert dat hij juist een goede missie heeft. Dit heeft niets te maken met terrorisme, hier speelt een persoonlijke kwestie.
Maar wat is de betekenis van dat Radicaal Islamitisch Front? En wat is het motief van de dader dan?
Terwijl Gino naspeuringen doet wordt hem ook duidelijk dat Maryanne met zaakjes bezig was die ook niet helemaal in de haak waren.

In het Eindhovens Dagblad wordt gesteld dat het verhaal zich wel in Eindhoven af moet spelen.
‘Herkenningspunten genoeg: de hoogspanningskabels die dwars door een woonwijk in het noorden van ‘de stad’ lopen, de giftreinen die door de stad razen, de peperdure Mercedes 280 SEL waarin Chuck Berry nog werd rondgereden toen hij in 1983 optrad in het Philips Ontspanningscentrum (POC), of de vader van de aanslagpleger die wordt ontslagen bij Philips en triest aan zijn einde komt, een cruciaal gegeven in het boek.

Ook zijn er mensen herkenbaar uit de ‘no-nonsense werkstad waar soms wordt geschoten met automatische wapens en gesmeten met handgranaten, maar niet altijd in de juiste richting’: de uitbater van de stationsrestauratie, kunstenaar Cornelis Le Mair en de hoofdredacteur van de regionale krant (‘Dagblad van het Zuiden’).’

Dat verleent het boek voor Eindhovenaars natuurlijk wat extra’s, maar ook als je daar niet geboren en getogen bent, is dit een lekker verhaal. Het zou zich met andere details makkelijk elders kunnen afspelen. Spannend en overtuigend geschreven. Sjoerd Punter is vooral ook sterk in het neerzetten van de personages.

‘Marlene van Houtert was een dame uit het tijdperk van eau de cologne en de sabbelpepermuntjes. Ze droeg een ruimvallende jurk met veel bloemen en daarover een zelfgebreid vest van pluizige, bruine wol. Ze had vast al 100 jaar hetzelfde permanent.’

Je ziet deze vrouw gewoon voor je!

Met wisselende vertelperspectieven houdt de schrijver de vaart erin, vooral tegen de apotheose zijn de hoofdstukken kort en is de spanningsboog groot. Zelfs al kennen we als lezer de dader al.
Als de zaak afgerond is – misdaad opgelost, dader gepakt - volgen nog enkele hoofdstukken, die na het vuurwerk een beetje naknetteren. Hoewel dit deel past bij het begin, lijkt het toch niet ter zake doend. Maar misschien denken andere lezers daar anders over. Het blijft een feit dat dit boek naar meer smaakt. De stijl van Sjoerd Punter is prettig: met humor en to the point zet hij een realistisch scenario neer.

Sjoerd Punter (september 1943, Spijk) studeerde sociologie aan de rijksuniversiteit in Groningen. Hij werd journalist, vanaf 1978 in Eindhoven. Hij debuteerde met een verhalenbundel: De geur van verse mango’s.
Ontspoord is zijn prozadebuut.

ISBN9789463652940 | Paperback |305 pagina's | Uitgeverij Elikser |januari 2021

© Marjo, 3 maart 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het offer van Scarlington
een Blackwell mysterie
Kevin Valgaeren

Mist, een verraderlijk verschijnsel. Dat is absoluut het geval in dat dorpje hoog in het noorden van Engeland, waar mist eens in de tien maanden verschijnt en het dorp een heel ander gezicht laat zien.
De tijd van de stier. De tijd voor een offer.

Eind negentiende eeuw bevindt zich in Londen het Society for Psychical Investigation and Education, waar op een dag in oktober de twintiger John Dawkins binnenstapt. Hij heeft een vervelende boodschap: Jericho Blackwell, een van de mede-oprichters van het instituut is verdwenen. Dawkins vindt wel een briefje:

Mijn Jericho, Kom naar Scarlington, waar we elkaar voor het laatst hebben gezien. Ik heb je nodig en wacht op jou. Voor altijd de jouwe. Sara.

Er zijn diverse vragen: hoe komt Blackwell aan dat briefje? Zijn vrouw, Sara dus, is al bijna een jaar dood. Ze werd teruggevonden, vermoord, ten noorden van Londen, terwijl haar echtgenoot in het ziekenhuis lag, nadat hij drijvend in de Theems werd gevonden. Wat er met hen gebeurd is, werd evenmin ontraadseld.
John Dawkins trekt de juiste conclusie en weet zijn vriend te achterhalen, en gaat hem achterna, naar Windermere. Hier moet zich ergens dat dorp bevinden, Scarlington. Maar niemand kent het.
Dawkins probeert Blackwells voetsporen te volgen, en weet hem te vinden. Een verbijsterend avontuur volgt.

In dit eerste deel is de toon meteen gezet. Dit is een rasechte gothic novel. De tijd klopt, de sfeer is perfect, en de lezer duikt met groeiende interesse de volgende delen in. Er zijn flashbacks, over Sara en Jericho in betere dagen, waarin tenslotte duidelijk wordt wat er met hen gebeurd is voor de bewusteloze Jericho en de dode Sara gevonden werden.

De volgende 400 pagina’s zijn een feest om te lezen. Aan iedere verwachting wordt voldaan. Dit is een herleving van de gothic novel zoals Mary Shelley ze schreef. Of Wilkie Collins.

Voor wie de verhalen uit De vrouw in het Wit kent, is een vergelijking met Collins meteen een aanduiding – voor sommigen misschien een waarschuwing: dit verhaal is niet voor tere zieltjes. Maar: voor de liefhebber is het boek van Kevin Valgaeren smullen.
Hij heeft zich duidelijk terdege verdiept in zijn voorbeelden: de sfeer is perfect geschilderd en komt terug in de kleinste details: de kleding, de omgeving, de beschrijvingen van de personages. Ook zijn er interessante verwijzingen naar de voorgangers, en andere literatuur.
Een boek met veel mysterie, wat minder gruwel, in een avontuur waardoor je je nooit meer veilig zult voelen in dikke mist!
Meer van dit! Het is genieten!

ISBN 9789401469432| Paperback |448 pagina's | Uitgeverij Lannoo |november 2020

© Marjo, 3 maart 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

https://www.aquazz.com/Edwin-Zonneveld

Starck 6: DRIEsterrenmoord
Inspecteur Starck en het mysterie van de kunstroof
Edwin P.C. Zonneveld

Edwin Zonneveld duikt met ‘Driesterrenmoord’ wederom de geschiedenis in met intrigerende plot

De zesde detective ‘Driesterrenmoord’ alweer van schrijver Edwin Zonneveld. In december is het altijd opletten geblazen want Edwin heeft dan een boek klaar die goed past binnen de inspecteur Starck-reeks. Ik vind het een eer een recensie te mogen schrijven. 

De moord op een chef-kok van een driesterrenrestaurant in Hasselt in de gemeente Steenwijkerland zet hoofdcommissaris Starck ( ja, hij kreeg een promotie) op het spoor van twee verloren schilderijen uit de vooroorlogse Goudstikkercollectie. Deze verzameling van meer dan duizend werken werd aan het begin van de oorlog onder dwang aan Goering verkocht en kwam gedeeltelijk terug naar Nederland. Later werd een deel door de erfgenamen van Jacques Goudstikker van de Nederlandse staat teruggeëist. Niet alles werd na de oorlog teruggevonden en Edwin Zonneveld selecteerde, zoals we van hem mogen verwachten, minutieus en doelgericht twee verloren werken voor zijn verhaal.

Hij heeft duidelijk zijn research naar de schilderijen gedaan en weet ook door flashbacks de Joodse Goudstikkerfamilie een verdiende plaats in zijn fictieve verhaal te geven. Starck wordt geconfronteerd met COVID , een lockdown en een groot aantal hygiënische maatregelen en moet al zijn creativiteit bijeenschrapen om zijn team in te kunnen zetten. Daar komt nog bij dat zijn rechterhand en opvolger Jannie door het virus wordt geveld en buiten gevecht blijft. Hij neemt zelf de touwtjes in handen en is blij meer tijd voor echt veldwerk te krijgen.  Aanvankelijk lijkt het team te vorderen bij het sporenonderzoek, maar ze vinden geen dader. Een Griekse mythe over een Gouden Lam geeft de zaak weer een nieuwe impuls. Starck is met zijn menselijkheid, persoonlijke inzet en visioenen op zijn best in een moordzaak, die aanvankelijk een cold case dreigt te worden.

Wederom weet auteur Edwin P.C Zonneveld Steenwijkerland slim op de kaart van de Nederlandse misdaad te zetten. Natuurlijk als fictie, maar voor natuur- en kunstliefhebbers weer een echte ontdekkingstocht langs bunkers, kastelen en de drassige rietlanden. Feiten uit de oorlog vermengd hij handig met de draad van het verhaal. Die vermenging van geschiedenis met fictie is echt een sterk punt van Zonneveld. Het is een vaardigheid die hij consequent de gehele Starck-serie weet vol te houden.

Chapeau ook dat deze Nederlandse schrijver, die deels in Frankrijk en deels in Nederland verblijft telkens maar weer komt met onverwachte ontknopingen, verrassende wendingen en een ingenieuze plot. Hoe hij dit doet, is me een raadsel maar ik zie het steeds niet aankomen wie nu eigenlijk de moord(en) gepleegd heeft. Dat maakt het lezen van Zonnevelds detectives intrigerend en boeiend. Om dat te ervaren zou je toch echt ‘Driesterrenmoord’ moeten gaan lezen.   

ISBN 9789493023741 | Paperback | 308 pagina's | Uitgever Aquazz| december 2020

Frank v.d Sigtenhorst, 24 februari 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De geheime orde
Daniel Silva

Zoals iedere donderdagavond is aartsbisschop Luigi Donati, de privésecretaris van Zijne Heiligheid Paus Paulus VII vrij, als hij een telefoontje krijgt van kardinaal Domenico Albanese, de camerlengo (= kamerheer). Die wil aan de telefoon niets kwijt, maar vraagt Donati zo snel mogelijk te komen. Wat Donati vreest is gebeurd: de paus is overleden. Een hartaanval waarschijnlijk. Albanese heeft hem al netjes neergelegd op zijn bed nadat hij hem gevonden had in de kapel.

Als Donati de kamer bekijkt die hij zelf amper drie uur eerder verlaten heeft, concludeert hij dat de paus al een paar uur dood moet zijn.  Waarom is hij niet eerder gewaarschuwd? En waar is de brief gebleven die Zijne Heiligheid nog aan het schrijven was en die Donati zou moeten bezorgen aan Gabriel Allon. Die brief is verdwenen. Een van de redenen waardoor Donati twijfelt aan de doodsoorzaak. Is de paus vermoord? En waarom dan?
Hij neemt contact op met zijn vriend Gabriel Allon, die het hoofd is van de Israëlische geheime dienst, en een begaafd restaurateur. Toevallig is Allon op vakantie in Venetië, met zijn gezin. Hij komt natuurlijk naar Rome, als Donati het hem vraagt.

Als ze samen op onderzoek uitgaan naar wat er precies gebeurd is, stuiten ze op kwalijke zaakjes, waar Albanese tot in zijn nek in zit. Hij en vele andere bisschoppen zijn lid van de Orde van Sint-Helena, een verzameling conservatieve, traditionele christenen die nauwe banden onderhouden met populistische nationalisten verspreid over Europa en de wereld. Hun doel is de oude katholieke kerk in ere te herstellen en daarvoor moeten Joden en islamieten het ontgelden. Als Albanese en deze anderen de kans krijgen zal de volgende paus hun marionet zijn. Kunnen Donati en Allon dat verhinderen?
Maar wie of wat is die Orde van Sint-Helena? Wat zijn de achtergronden van hun geloof?

Dan komt het Evangelie van Pilatus op de proppen. Het zou opgeborgen zijn in de geheime archieven van het Vaticaan en niemand weet wat er precies in staat. Het heeft te maken met de rol van Pilatus. Klopt het verhaal dat in de andere evangelies staat? Het verhaal waarop een groot deel van het katholieke geloof gebaseerd is, namelijk dat de dood van Jezus in de handen van het joodse volk lag?

Is het lijdensverhaal zoals wij dat geleerd hebben uit de evangeliën, en dat de geschiedenis enorm beïnvloed heeft wel de waarheid?
Niet dat we het ooit echt zullen weten, maar Daniel Silva biedt de lezer stof tot nadenken. Is vreemdelingenhaat ons ‘opgedrongen’ via de bijbel?
Naast deze boeiende insteek is het natuurlijk een spannende thriller naar de zoektocht van de moordenaar. De Orde blijkt niet vies van een moord, of meer. En de tijd dringt, want de bisschoppen gaan al snel in conclaaf. De nieuwe paus zal niet lang op zich laten wachten!

Voor wie met dit boek kennis maakt met Gabriel Allon, het zal zeker naar meer smaken. Nu heeft Gabriel Allon sinds 2002 bijna ieder jaar een Gabriel Allon geschreven, dus dan is er nog wat te lezen. Helaas zijn ze nog niet allemaal vertaald. De volgorde is niet erg belangrijk, al zit er wel een verloop in. Na dit boek over de Geheime Orde zou het zelfs zo kunnen zijn dat in het volgende verhaal Allon geen geheim agent meer is.

Dit boek opent met een tekening van Vaticaanstad en een paar intrigerende citaten. Het zet de lezer een paar keer op het verkeerde been, waardoor de spanning blijft. Het thema is gelinkt aan de actualiteit, en onze hoofdpersonen zijn goed op de hoogte van de moderne technologie. Ook het ons maar al te bekende virus komt even aan de orde.

Daniel Silva (Michigan, 1960) is een Amerikaans thrillerauteur van voornamelijk spionagethrillers. Hij was voordien werkzaam als journalist.

ISBN 9789402706529 |paperback |448 pagina's | Uitgeverij Harper Collins| november 2020
Vertaald uit het Engels door Ingrid Zweedijk

© Marjo, 6 februari 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER