De kliniek
Martine Kamphuis

Na een aantal vermoeiende coschappen is Sanne dan eindelijk dokter. Het liefst zou ze gaan werken op de spoedeisende hulp, maar de banen die op die afdeling aangeboden worden lijken niet voor haar weggelegd. Dus heeft ze gesolliciteerd op een tbs-kliniek.
Ze wordt er onmiddellijk aangenomen en dat blijkt niet voor niets: er is een tekort aan hulpverleners.
Zou dat liggen aan de sfeer die er heerst? Het zijn ogenschijnlijk allemaal prima mensen maar er lijkt van alles gaande. Aanvankelijk zoekt Sanne de oorzaak deels bij zichzelf. Ook al zijn haar mannelijke collega’s niet zo positief over vrouwen - En dat is misschien een understatement - ze hebben vast wel het beste met haar voor.
Maar omdat het privé ook al niet zo lekker loopt - haar vriend Brandon is ontevreden over het feit dat ze deze baan heeft aangenomen - is Sanne onzeker. Ligt het dan toch aan haar?

‘Ze zit op de wc en het papier is op en ze doet zonder er echt bij na te denken een nieuwe rol in de houder. Ook dat verpest ze: het papier komt van onderaf in plaats van de bovenkant van de rol, zoals het hoort.
Zoals het volgens Brandon hoort.
Dat is haar patroon, weet ze ineens. Haar probleem is niet dat ze altijd alles verpest. Haar probleem is dat ze jarenlang de wc-rol heeft opgehangen zoals Brandon dat wilde. Ze paste zich aan…’

Later zal dit inzicht het keerpunt blijken te zijn. Ze gaat niet meer met zich laten sollen. Zij is de moeite waard! Ze zal haar plekje op aarde opeisen.
Het sterkt haar in de maatregelen die ze privé neemt, maar vooral ook op de tbs-kliniek.

In de ochtend werkt ze daar als arts, samen met een specialistisch verpleegkundige. Dat gaat goed, na startproblemen met de verpleegkundige, een van de mannetjesputters op de afdeling. Wat er allemaal speelt, daar komt Sanne langzaam achter en helaas dreigt ze zelf het slachtoffer te worden van al die machtspelletjes en intimidatie die uit de hand dreigen te lopen.

Natuurlijk kon ze problemen verwachten van de kant van de tbs’ers, daar zitten mannen bij die vanwege geweldsdelicten behandeld worden, andere voor seksuele delicten zoals aanranding. In een tbs-kliniek kun je vrijheid verdienen, met als gevolg dat sommige mannen buiten de kliniek werken. Als het gaat over uitzoeken wie in herhaling dreigt te vervallen en dus een bedreiging vormt, is de situatie op zijn zachtst gezegd onoverzichtelijk.
Ze is dan ook wel op haar hoede, maar haar collega’s lijken eigenlijk net zo gestoord als de patiënten.
Hoe vindt Sanne een uitweg als ze eenmaal tot haar nek betrokken is geraakt bij al die intriges? Is ze sterk genoeg, zeker gezien het feit dat ze in haar persoonlijke leven ook orde op zaken moet stellen?

Een bijzondere thriller. Het gaat niet echt om moord en doodslag. Al gebeurt er natuurlijk wel het een en ander, en lijkt iedereen schuldig, het gaat veel meer om onderlinge menselijke betrekkingen. En die tekent Martine Kamphuis uitstekend! Niet vreemd natuurlijk als je weet dat ze zelf psychiater is.
Deze psychologische thriller leest als een trein, omdat de hoofdstukken kort zijn en de spanningsboog groot doordat er steeds van alles gebeurt. Af en toe wordt er verwezen naar de coronapandemie, vanwege de maatregelen die ook hier invloed op mensen hebben.

Martine Kamphuis (1963) is dus werkzaam als psychiater. Daarnaast is ze als schrijver erg actief. Dit is na haar in 2006 verschenen debuut, de psychologische thriller Vrij ,haar tiende thriller. Daarnaast schrijft ze ook kinder- en jeugdboeken.

ISBN 9789461094681 |paperback | 300 pagina's | Uitgeverij de Crime Compagnie | januari 2021

© Marjo, 19 maart 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Verdwenen
Ingrid Oonincx

Het verhaal begint in 1987. Een schip vergaat. Een man probeert zich vast te klampen aan een reddingsboot. Dan ziet hij dat er een gat in zit. Er komen vaker flashbacks, zodat we te weten komen wat er op het schip gebeurd is.

Intussen gaat het verhaal verder in het heden.
Simone van Mierlo probeert haar leven op de rails te krijgen. Hoewel ze ontslagen is bij de krant, durft ze het aan een onderhoud aan te vragen bij de hoofdredacteur. Ze wil als freelance-onderzoeksjournalist een artikel schrijven voor de krant. Na enig geharrewar krijgt ze toestemming, en gaat ze aan de slag.

Haar onderwerp is de Deo Volente, een vrachtschip dat jaren eerder verging toen het onderweg was naar Zuid-Amerika. De oorzaak van de ramp waarbij negentien mensen de dood vonden, tien bemanningsleden en negen passagiers, is nooit duidelijk geworden.
Het onderwerp komt natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen. Simones moeder is pas overleden en op haar sterfbed vertelde ze haar dochter, die ze als alleenstaande ongehuwde moeder heeft opgevoed, dat ze in tegenstelling tot eerdere beweringen, wèl weet wie Simones vader is.
Hij was een Spaanse gastarbeider. Omdat haar moeder absoluut geen zin had om in Spanje het leven van een huisvrouw te gaan leiden heeft ze hem niets verteld, maar de relatie verbroken.
Maar ze had nog wel een foto, en Simone ontdekt dat hij een van de passagiers was op de Deo Volente.

Om meer te weten te komen gaat Simone naar Spanje, om de nabestaanden te interviewen. Maar ze begint bij de rederij in Rotterdam. Daarna gebeuren er enkele akelige dingen, het lijkt alsof ze gevolgd wordt, en iemand gooit een steen door de ruit met een bedreigend briefje.
Maar Simone laat zich niet van de wijs brengen. Ze ziet ook geen enkele reden waarom ze er niet achter zou mogen komen wat er gebeurd is.
Natuurlijk blijken de waarschuwingen niet voor niets te zijn. Eenmaal in Spanje ontmoet ze Xabier, met wie ze een relatie krijgt. Hij en later zijn zus Maite zijn bereid haar te helpen, omdat ze de taal niet spreekt.
Het wespennest waar zij zich in begeven kost mensenlevens. Maar Simone laat zich niet tegenhouden. Tot ze ook haar te pakken krijgen.

Wie zijn haar tegenstanders? Waarom mag niet bekend worden wat er gebeurd is met de Deo Volente? Maar ook: waarom houden ze Simone alleen maar gevangen, terwijl anderen rücksichtslos vermoord worden?
Wat begint als een kabbelend golfje wordt gaandeweg een enorme schokgolf. Dan leg je het boek niet meer weg!

Ingrid Oonincx (1968) studeerde journalistiek en werkt als columnist en communicatieadviseur. Ze debuteerde in 2010 met Nickname, dat werd genomineerd voor de Schaduwprijs voor het beste Nederlandstalige thrillerdebuut en de Crimezone Award voor de beste Nederlandstalige thriller. Sindsdien zijn er meer thrillers verschenen, waarvoor ze zich terdege in het onderwerp verdiept. De dingen moeten kloppen.

ISBN 9789461094698| paperback | 350 pagina's | Uitgeverij de Crime Compagnie | februari 2021

© Marjo, 13 maart 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ontspoord
Sjoerd Punter

Iemand blaast een transformatorhuisje op. Dat zou misschien geen aandacht hebben gekregen in de media ware het niet dat er juist op het moment van de ontploffing een fietser was. De dader zag haar niet en ze raakt zwaar gewond.
Wroeging – het was niet de bedoeling geweest! – hield de man evenwel niet tegen. Hij plant een echte aanslag. Dit was maar een probeersel, zijn volgende doel is een hoogspanningsmast.

Terwijl er paniek uitbreekt – men vreest terrorisme en roept allerlei beschuldigingen in de bekende richting – arriveert Gino Argus in de niet bij name genoemde stad in Brabant.
Hij is master of martial arts en eigenaar van een stuk of twintig sportscholen in Los Angeles. Maar nu is hij voor een vakantie terug op zijn oude stekje, waar hij van de gelegenheid gebruik wil maken om het weer goed te maken met Maryanne, de vrouw die hij in de steek liet.
Als blijkt dat het slachtoffer van de eerste aanslag Maryanne is, bijt Gino zich vast in de zaak. Hij kent de juiste mensen en komt al snel op een zestal verdachten. Een voor een zullen hij en zijn maten hen bezoeken, en de dader vinden.

Intussen zit ook de politie niet stil, maar op het bureau zitten een aantal lieden die zichzelf belangrijker vinden dan hun werk goed te doen. Natuurlijk bemoeit de media zich er mee, en laat de politiek zich evenmin onbetuigd.

Terwijl de politie in moslimkringen zoekt – de aanslag wordt immers opgeëist door een organisatie die zich Radicaal Islamitisch Front noemt! - heeft Gino al wel door dat het hier om een zogenaamde lone wolf gaat. De man noemt zichzelf in een brief naar de krant De Missionaris, en beweert dat hij juist een goede missie heeft. Dit heeft niets te maken met terrorisme, hier speelt een persoonlijke kwestie.
Maar wat is de betekenis van dat Radicaal Islamitisch Front? En wat is het motief van de dader dan?
Terwijl Gino naspeuringen doet wordt hem ook duidelijk dat Maryanne met zaakjes bezig was die ook niet helemaal in de haak waren.

In het Eindhovens Dagblad wordt gesteld dat het verhaal zich wel in Eindhoven af moet spelen.
‘Herkenningspunten genoeg: de hoogspanningskabels die dwars door een woonwijk in het noorden van ‘de stad’ lopen, de giftreinen die door de stad razen, de peperdure Mercedes 280 SEL waarin Chuck Berry nog werd rondgereden toen hij in 1983 optrad in het Philips Ontspanningscentrum (POC), of de vader van de aanslagpleger die wordt ontslagen bij Philips en triest aan zijn einde komt, een cruciaal gegeven in het boek.

Ook zijn er mensen herkenbaar uit de ‘no-nonsense werkstad waar soms wordt geschoten met automatische wapens en gesmeten met handgranaten, maar niet altijd in de juiste richting’: de uitbater van de stationsrestauratie, kunstenaar Cornelis Le Mair en de hoofdredacteur van de regionale krant (‘Dagblad van het Zuiden’).’

Dat verleent het boek voor Eindhovenaars natuurlijk wat extra’s, maar ook als je daar niet geboren en getogen bent, is dit een lekker verhaal. Het zou zich met andere details makkelijk elders kunnen afspelen. Spannend en overtuigend geschreven. Sjoerd Punter is vooral ook sterk in het neerzetten van de personages.

‘Marlene van Houtert was een dame uit het tijdperk van eau de cologne en de sabbelpepermuntjes. Ze droeg een ruimvallende jurk met veel bloemen en daarover een zelfgebreid vest van pluizige, bruine wol. Ze had vast al 100 jaar hetzelfde permanent.’

Je ziet deze vrouw gewoon voor je!

Met wisselende vertelperspectieven houdt de schrijver de vaart erin, vooral tegen de apotheose zijn de hoofdstukken kort en is de spanningsboog groot. Zelfs al kennen we als lezer de dader al.
Als de zaak afgerond is – misdaad opgelost, dader gepakt - volgen nog enkele hoofdstukken, die na het vuurwerk een beetje naknetteren. Hoewel dit deel past bij het begin, lijkt het toch niet ter zake doend. Maar misschien denken andere lezers daar anders over. Het blijft een feit dat dit boek naar meer smaakt. De stijl van Sjoerd Punter is prettig: met humor en to the point zet hij een realistisch scenario neer.

Sjoerd Punter (september 1943, Spijk) studeerde sociologie aan de rijksuniversiteit in Groningen. Hij werd journalist, vanaf 1978 in Eindhoven. Hij debuteerde met een verhalenbundel: De geur van verse mango’s.
Ontspoord is zijn prozadebuut.

ISBN9789463652940 | Paperback |305 pagina's | Uitgeverij Elikser |januari 2021

© Marjo, 3 maart 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het offer van Scarlington
een Blackwell mysterie
Kevin Valgaeren

Mist, een verraderlijk verschijnsel. Dat is absoluut het geval in dat dorpje hoog in het noorden van Engeland, waar mist eens in de tien maanden verschijnt en het dorp een heel ander gezicht laat zien.
De tijd van de stier. De tijd voor een offer.

Eind negentiende eeuw bevindt zich in Londen het Society for Psychical Investigation and Education, waar op een dag in oktober de twintiger John Dawkins binnenstapt. Hij heeft een vervelende boodschap: Jericho Blackwell, een van de mede-oprichters van het instituut is verdwenen. Dawkins vindt wel een briefje:

Mijn Jericho, Kom naar Scarlington, waar we elkaar voor het laatst hebben gezien. Ik heb je nodig en wacht op jou. Voor altijd de jouwe. Sara.

Er zijn diverse vragen: hoe komt Blackwell aan dat briefje? Zijn vrouw, Sara dus, is al bijna een jaar dood. Ze werd teruggevonden, vermoord, ten noorden van Londen, terwijl haar echtgenoot in het ziekenhuis lag, nadat hij drijvend in de Theems werd gevonden. Wat er met hen gebeurd is, werd evenmin ontraadseld.
John Dawkins trekt de juiste conclusie en weet zijn vriend te achterhalen, en gaat hem achterna, naar Windermere. Hier moet zich ergens dat dorp bevinden, Scarlington. Maar niemand kent het.
Dawkins probeert Blackwells voetsporen te volgen, en weet hem te vinden. Een verbijsterend avontuur volgt.

In dit eerste deel is de toon meteen gezet. Dit is een rasechte gothic novel. De tijd klopt, de sfeer is perfect, en de lezer duikt met groeiende interesse de volgende delen in. Er zijn flashbacks, over Sara en Jericho in betere dagen, waarin tenslotte duidelijk wordt wat er met hen gebeurd is voor de bewusteloze Jericho en de dode Sara gevonden werden.

De volgende 400 pagina’s zijn een feest om te lezen. Aan iedere verwachting wordt voldaan. Dit is een herleving van de gothic novel zoals Mary Shelley ze schreef. Of Wilkie Collins.

Voor wie de verhalen uit De vrouw in het Wit kent, is een vergelijking met Collins meteen een aanduiding – voor sommigen misschien een waarschuwing: dit verhaal is niet voor tere zieltjes. Maar: voor de liefhebber is het boek van Kevin Valgaeren smullen.
Hij heeft zich duidelijk terdege verdiept in zijn voorbeelden: de sfeer is perfect geschilderd en komt terug in de kleinste details: de kleding, de omgeving, de beschrijvingen van de personages. Ook zijn er interessante verwijzingen naar de voorgangers, en andere literatuur.
Een boek met veel mysterie, wat minder gruwel, in een avontuur waardoor je je nooit meer veilig zult voelen in dikke mist!
Meer van dit! Het is genieten!

ISBN 9789401469432| Paperback |448 pagina's | Uitgeverij Lannoo |november 2020

© Marjo, 3 maart 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

https://www.aquazz.com/Edwin-Zonneveld

Starck 6: DRIEsterrenmoord
Inspecteur Starck en het mysterie van de kunstroof
Edwin P.C. Zonneveld

Edwin Zonneveld duikt met ‘Driesterrenmoord’ wederom de geschiedenis in met intrigerende plot

De zesde detective ‘Driesterrenmoord’ alweer van schrijver Edwin Zonneveld. In december is het altijd opletten geblazen want Edwin heeft dan een boek klaar die goed past binnen de inspecteur Starck-reeks. Ik vind het een eer een recensie te mogen schrijven. 

De moord op een chef-kok van een driesterrenrestaurant in Hasselt in de gemeente Steenwijkerland zet hoofdcommissaris Starck ( ja, hij kreeg een promotie) op het spoor van twee verloren schilderijen uit de vooroorlogse Goudstikkercollectie. Deze verzameling van meer dan duizend werken werd aan het begin van de oorlog onder dwang aan Goering verkocht en kwam gedeeltelijk terug naar Nederland. Later werd een deel door de erfgenamen van Jacques Goudstikker van de Nederlandse staat teruggeëist. Niet alles werd na de oorlog teruggevonden en Edwin Zonneveld selecteerde, zoals we van hem mogen verwachten, minutieus en doelgericht twee verloren werken voor zijn verhaal.

Hij heeft duidelijk zijn research naar de schilderijen gedaan en weet ook door flashbacks de Joodse Goudstikkerfamilie een verdiende plaats in zijn fictieve verhaal te geven. Starck wordt geconfronteerd met COVID , een lockdown en een groot aantal hygiënische maatregelen en moet al zijn creativiteit bijeenschrapen om zijn team in te kunnen zetten. Daar komt nog bij dat zijn rechterhand en opvolger Jannie door het virus wordt geveld en buiten gevecht blijft. Hij neemt zelf de touwtjes in handen en is blij meer tijd voor echt veldwerk te krijgen.  Aanvankelijk lijkt het team te vorderen bij het sporenonderzoek, maar ze vinden geen dader. Een Griekse mythe over een Gouden Lam geeft de zaak weer een nieuwe impuls. Starck is met zijn menselijkheid, persoonlijke inzet en visioenen op zijn best in een moordzaak, die aanvankelijk een cold case dreigt te worden.

Wederom weet auteur Edwin P.C Zonneveld Steenwijkerland slim op de kaart van de Nederlandse misdaad te zetten. Natuurlijk als fictie, maar voor natuur- en kunstliefhebbers weer een echte ontdekkingstocht langs bunkers, kastelen en de drassige rietlanden. Feiten uit de oorlog vermengd hij handig met de draad van het verhaal. Die vermenging van geschiedenis met fictie is echt een sterk punt van Zonneveld. Het is een vaardigheid die hij consequent de gehele Starck-serie weet vol te houden.

Chapeau ook dat deze Nederlandse schrijver, die deels in Frankrijk en deels in Nederland verblijft telkens maar weer komt met onverwachte ontknopingen, verrassende wendingen en een ingenieuze plot. Hoe hij dit doet, is me een raadsel maar ik zie het steeds niet aankomen wie nu eigenlijk de moord(en) gepleegd heeft. Dat maakt het lezen van Zonnevelds detectives intrigerend en boeiend. Om dat te ervaren zou je toch echt ‘Driesterrenmoord’ moeten gaan lezen.   

ISBN 9789493023741 | Paperback | 308 pagina's | Uitgever Aquazz| december 2020

Frank v.d Sigtenhorst, 24 februari 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De geheime orde
Daniel Silva

Zoals iedere donderdagavond is aartsbisschop Luigi Donati, de privésecretaris van Zijne Heiligheid Paus Paulus VII vrij, als hij een telefoontje krijgt van kardinaal Domenico Albanese, de camerlengo (= kamerheer). Die wil aan de telefoon niets kwijt, maar vraagt Donati zo snel mogelijk te komen. Wat Donati vreest is gebeurd: de paus is overleden. Een hartaanval waarschijnlijk. Albanese heeft hem al netjes neergelegd op zijn bed nadat hij hem gevonden had in de kapel.

Als Donati de kamer bekijkt die hij zelf amper drie uur eerder verlaten heeft, concludeert hij dat de paus al een paar uur dood moet zijn.  Waarom is hij niet eerder gewaarschuwd? En waar is de brief gebleven die Zijne Heiligheid nog aan het schrijven was en die Donati zou moeten bezorgen aan Gabriel Allon. Die brief is verdwenen. Een van de redenen waardoor Donati twijfelt aan de doodsoorzaak. Is de paus vermoord? En waarom dan?
Hij neemt contact op met zijn vriend Gabriel Allon, die het hoofd is van de Israëlische geheime dienst, en een begaafd restaurateur. Toevallig is Allon op vakantie in Venetië, met zijn gezin. Hij komt natuurlijk naar Rome, als Donati het hem vraagt.

Als ze samen op onderzoek uitgaan naar wat er precies gebeurd is, stuiten ze op kwalijke zaakjes, waar Albanese tot in zijn nek in zit. Hij en vele andere bisschoppen zijn lid van de Orde van Sint-Helena, een verzameling conservatieve, traditionele christenen die nauwe banden onderhouden met populistische nationalisten verspreid over Europa en de wereld. Hun doel is de oude katholieke kerk in ere te herstellen en daarvoor moeten Joden en islamieten het ontgelden. Als Albanese en deze anderen de kans krijgen zal de volgende paus hun marionet zijn. Kunnen Donati en Allon dat verhinderen?
Maar wie of wat is die Orde van Sint-Helena? Wat zijn de achtergronden van hun geloof?

Dan komt het Evangelie van Pilatus op de proppen. Het zou opgeborgen zijn in de geheime archieven van het Vaticaan en niemand weet wat er precies in staat. Het heeft te maken met de rol van Pilatus. Klopt het verhaal dat in de andere evangelies staat? Het verhaal waarop een groot deel van het katholieke geloof gebaseerd is, namelijk dat de dood van Jezus in de handen van het joodse volk lag?

Is het lijdensverhaal zoals wij dat geleerd hebben uit de evangeliën, en dat de geschiedenis enorm beïnvloed heeft wel de waarheid?
Niet dat we het ooit echt zullen weten, maar Daniel Silva biedt de lezer stof tot nadenken. Is vreemdelingenhaat ons ‘opgedrongen’ via de bijbel?
Naast deze boeiende insteek is het natuurlijk een spannende thriller naar de zoektocht van de moordenaar. De Orde blijkt niet vies van een moord, of meer. En de tijd dringt, want de bisschoppen gaan al snel in conclaaf. De nieuwe paus zal niet lang op zich laten wachten!

Voor wie met dit boek kennis maakt met Gabriel Allon, het zal zeker naar meer smaken. Nu heeft Gabriel Allon sinds 2002 bijna ieder jaar een Gabriel Allon geschreven, dus dan is er nog wat te lezen. Helaas zijn ze nog niet allemaal vertaald. De volgorde is niet erg belangrijk, al zit er wel een verloop in. Na dit boek over de Geheime Orde zou het zelfs zo kunnen zijn dat in het volgende verhaal Allon geen geheim agent meer is.

Dit boek opent met een tekening van Vaticaanstad en een paar intrigerende citaten. Het zet de lezer een paar keer op het verkeerde been, waardoor de spanning blijft. Het thema is gelinkt aan de actualiteit, en onze hoofdpersonen zijn goed op de hoogte van de moderne technologie. Ook het ons maar al te bekende virus komt even aan de orde.

Daniel Silva (Michigan, 1960) is een Amerikaans thrillerauteur van voornamelijk spionagethrillers. Hij was voordien werkzaam als journalist.

ISBN 9789402706529 |paperback |448 pagina's | Uitgeverij Harper Collins| november 2020
Vertaald uit het Engels door Ingrid Zweedijk

© Marjo, 6 februari 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Blind vertrouwen
Diverse auteurs

Dertig verhalen met een thema: blind vertrouwen. Soms letterlijk als een van de personage blind is. Maar zonder vragen stellen op iemand vertrouwen, dat valt ook niet altijd even goed.
Het is niet verwonderlijk dat veel verhalen spelen tussen mensen met een relatie, hetzij een liefdesrelatie, hetzij familie. Dan heb je immers vaker vertrouwen in de ander. En dat kan zomaar heel verkeerd uitpakken.

Er zijn een aantal verhalen van schrijvers die hun sporen al verdiend hebben.
Karin Hazendonk scoort absoluut met haar verhaal Opa’s Verjaardag: onderschat nooit de reeds oudere medemens!
Melissa Skaye toont met haar bijdrage De Klusjesman aan dat ze een morbide fantasie heeft.
Veel van de overige schrijvers zijn dan misschien nu nog niet bekend, dat zou zomaar kunnen veranderen!

Het boeiendst zijn die verhalen waarvan je als lezer geen idee hebt waar het mee zal eindigen. Dat zijn er verschillende. Het verhaal Tweestrijd van Rémon Saaltink spant daarbij de kroon. Het begint met een oude man die de deur opent voor een jong stel dat de sleutels komt halen voor een ander appartement. Ze komen een kijkje nemen. De oude man oogt niet helemaal in orde en lijkt blij dat hij niet met de twee mee hoeft.
Als je verder leest, ontdek je dat geen van de personages is wie hij of zij lijkt. Dat biedt verrassende wendingen!

In een aantal verhalen is het thema wraak. Voor eerder gedaan onrecht, aan de persoon zelf of een geliefde. In ieder verhaal verloopt dat op een andere manier. Hier noem ik het verhaal Verboden Verlangen van Alain de Lannoy, dat heel goed in elkaar zit en ook verrassende wendingen heeft.
Je wordt compleet op het verkeerde been gezet als lezer en dat zijn de betere verhalen.

Het is niet het enige, maar ja, dertig verhalen bespreken, dat gaat niet. Het is evenwel een kwestie van alle dertig goed. Bij een enkele voel je aankomen hoe het afloopt, maar blijft het spannend. Want: heb je het wel bij het goede eind?

Nog eentje dan: Smart Home van Inès Bakker. Deze valt op, niet alleen door de onverwachte ontknoping, maar ook omdat je het kunt opvatten als een kritische noot bij de steeds verdergaande technologie. Je hoeft niet meer als je dit gelezen hebt!
En Foetus van Yoica van den Bremt, dat is en bizar verhaal omdat het vanuit het vertelperspectief van een ongeboren kind verteld wordt.
Nou ja, zo heeft ieder verhaal wel iets bijzonders. Zeer geslaagde bundel, voor wie houdt van verhalen, die misschien niet zo onrealistisch zijn als ze lijken., maar juist enigszins beangstigend.

Blind vertrouwen bevat verhalen van Vlaamse en Nederlandse schrijvers, met: Hedwig Meesters, Inés Beuker, Ellen Kusters, Marieke Jongejan, Gino Dekeyzer, Joos Hamer, Franziska Weissenbacher, Alain De Lannoy, Karin Bisschops, Filip Van Den Steen, Mike Jansen, Carolien Cramer, Anne van Zwieten, Jeroen van Berckum, Tessa van Dée, Marjo de Vroed, Lisa Buijnink, André Van Butsel, Rémon Saaltink, Vincent van Bruggen, Karen van Soomeren, Marcel van Stigt, Yoica Van Den Bremt en de LetterRijn-auteurs: Era Richmen, Annet Hulst, Rob Bakker, Margareth Hillebrandt, Karin Hazendonk, Melissa Skaye en Tamara Onos, van wie de laatste vijf op uitnodiging.

ISBN 9789493192058 |Paperback | 320 pagina's | Uitgeverij LetterRijn| november 2020

© Marjo, 1 februari 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Hej Denemarken
Svea Ersson

In de serie Ik Vertrek gaan twee jonge mensen naar Denemarken. Robin kan er gaan werken voor een bedrijf dat jacuzzi’s installeert. Net voor hij haar dat vertelde had Merel van haar baas de vraag gekregen of ze de speelgoedwinkel waar ze werkte wilde overnemen. Het kwam haar dus niet zo goed uit. Maar ze besluit met Robin mee te gaan, ook al laat hij er geen gras over groeien. Ze heeft nauwelijks tijd om na te denken. Maar het is een mooie uitdaging toch?

Het is als een droom: er is een prachtig huis voor hen beschikbaar - met zwembad! - en als ze ziet dat er in het dorp waar ze wonen een winkel leeg staat, gaat ze er alles aan doen om daar voor zichzelf te beginnen. Een speelgoedwinkel natuurlijk.
Ze krijgen veel hulp van hun buren, die lange tijd in Nederland hebben gewoond en Nederlands spreken. De man, Jorg, is meteen enthousiast over Robins werk, en hij introduceert hem ook bij de sportschool. Nu was Robin in Nederland al fanatiek aan het trainen, dus die accepteert onmiddellijk. Dat houdt wel in dat Merel veel alleen zit. Robin werkt lange dagen, gaat dan sporten. Is hij té fanatiek?

Gelukkig is er voor Merel ook afleiding: de buurvrouw, Rebecka, helpt haar mensen te ontmoeten en het lijkt een mooie vriendschap te worden. En ook Merel gaat sporten, en krijgt Jens als personal trainer. Alles gaat goed.

Maar dan gebeuren er vreemde dingen: het hek bij hun huis is onder geklad: foreigners go home, staat er. Iemand gooit verf in hun zwembad. En er wordt brand gesticht, al ontdekken ze dat gelukkig op tijd. Wie doet dat? En wat is er met Robin aan de hand? Hij is vaak chagrijnig, en wordt zelfs agressief.
Als de buren dan ieder op een andere manier opdringerig worden, weet Merel niet meer of ze hier wel zo goed aan heeft gedaan…

Het duurt even voor er echt iets spannends gebeurt, maar het gaat er natuurlijk ook om om Denemarken op de kaart te zetten. Dus er zijn best veel sfeerbeschrijvingen. En als het dan spannend wordt, dan vallen er ook slachtoffers.

Wie houdt van de thrillers van Suzanne Vermeer zal in de Ik Vertrek-serie weer nieuw leesvoer vinden. Dit is alvast een lekker verhaal om een paar uur mee onderuit te zakken. Het leest als een trein, het verhaal van Merel wordt af en toe onderbroken door dat van Robin. De ontknoping is verrassend.

De Ik-vertrek-thrillers is een serie thrillers van Marelle Boersma.  Ik Vertrek is zoals velen wel weten, een televisieprogramma dat vanaf 2005 door de Nederlandse publieke omroep TROS werd uitgezonden. Het is een serie reportages waarin Nederlanders, die hun geluk in het buitenland gaan beproeven, gevolgd worden. Marelle Boersma schreef zelf een stuk of vier thrillers in deze serie.

Voor Svea Ersson (1965) is dit de tweede. Zij won in 2008 de schrijfwedstrijd die uitgeverij De Crime Compagnie (destijds Verbum Crime) had uitgeschreven in samenwerking met Vrouwenthrillers.nl en Chicklit.nl. In 2009 kwam haar debuut Alleen Eva uit. Voor altijd Isa (2010), Zonder Lisa (2012) en Na Melanie (2014) volgden. De eerste in de Ik-vertrekserie was Vlucht naar Kos.

ISBN 9789461094735 |paperback |300 pagina's | Uitgeverij The Crime Compagnie| oktober 2020

© Marjo, 28 januari 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De dans van de tulpen
Ibon Martin

Het is vrijdag 19 oktober 2018 en Santi, machinist bij de Euskotren maatschappij, droomt een beetje weg bij het besturen van de trein, hij zwijmelt licht weg als hij zijn gedachten laat gaan over de relatie met zijn vrouw, Natali Extano. Tot het te laat is. In een bizar ongeluk verplettert hij zijn vrouw, die vastgebonden op het spoor ligt. Ze had een rode tulp in haar handen toen ze van de rails af werd gekatapulteerd, een tulp die met lijm aan haar hand bevestigd. Maar het meeste shockerende moet nog komen: een livestream van de gebeurtenissen laat de moord in talloze huiskamers binnendringen.

De Speciale Eenheid Ontwrichtende Moordzaken wordt belast met het oplossen van deze moorddadige actie. Ane Cestero, lesbisch, voorzien van piercings en tattoos en behoorlijk heetgebakerd wordt het hoofd van de speciale eenheid die de zaak moet gaan oplossen. De weerstand is groot, met name onder de oudere mannelijke rechercheurs.

En daarmee komen we aan een belangrijk thema in dit boek: vrouwenmishandeling, seksistisch terrorisme, de moeizame relatie tussen mannen en vrouwen. Het boek staat bol van de relationele zaken uit het verleden, waarbij destructieve mannen de totale beschikking over vrouwen hebben en met veel huiselijk geweld heersen.

Dit is slechts een element uit een fascinerende thriller, die speelt in Baskenland. Vol met mooie beschrijvingen van mensen, rituelen, fascinerende steden en landschappen, sfeervolle processies uit gebieden vol bijgeloof en voorouderlijke mythes waar de dood of beter nog de angst voor zijn komst, het middelpunt van het leven is geworden. In het midden van de thriller komt de verwrongen geest van de moordenaar in beeld, een moordenaar die zijn handwerk ten uitvoer brengt, als de tulpen op hun mooist zijn. 

Een indrukwekkende, ruim vijfhonderd bladzijden tellende thriller met klassieke opbouw en dito cliffhangers, waarin mannen duidelijk de tweede viool (moeten) spelen. En waarin de eguzkilore, de bloem van de wilde distel, symbool staat voor het Baskische gevoel. Tijd om er eens op vakantie te gaan. En die tijd komt!!!

5*

ISBN 9789401612951 | Paperback | 512 pagina's | Xander uitgevers | september 2020
Vertaald door Joep Harmsen

© Jac Claasen, 26 januari 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER