Wacht maar af
Loes den Hollander

‘Ik wil mezelf herkennen, want ik ben dezelfde nog, en toch ben ik dezelfde niet.’

Franka, de ik-verteller – wordt wakker in een omgeving die ze niet kent. Een ziekenhuis? Waarom is ze daar? En waarom vraagt die verpleegkundige haar of ze thee wil? Ze lust helemaal geen thee!
Maar de vrouw vertelt haar dat ze alle dagen dat ze daar al is, thee heeft gedronken.
Het lijkt een kleinigheid, maar dit betekent wel dat ze niet meer is wie ze was. Natuurlijk schakelt ze weer snel over op koffie, maar er zijn wel meer dingen. Ze is weken uit haar leven gewoon kwijt. Ze herinnert zich dat ze bij haar moeder was die wilde vertellen over een prijs die ze gewonnen had, maar of haar moeder het haar ook verteld heeft? Ze weet nog dat ze een vaas wilde pakken en op weg was naar de kelder, maar dan… niets meer.

Een dokter – zeg maar Wolf - vertelt haar dat ze geopereerd is, ze had een aneurysma in haar hoofd, die een bloeding heeft veroorzaakt. Na twee weken in het ziekenhuis is ze nu op de revalidatieafdeling van een verpleeghuis.
Als ze voor de tweede keer wakker wordt, is Brent er. Dat weet ze: dat is haar elf jaar jongere echtgenoot. En er is een ex, Dries, die bij haar weggegaan is omdat hij kinderen wilde en Franka daar geen zin in had. Brent vertelt haar dat haar moeder overleden is, zes dagen nadat Franka de hersenbloeding kreeg. Brent heeft intussen de crematie al geregeld. Franka is – begrijpelijk – nogal van slag. Behalve dat haar moeder er niet meer is, gedraagt Brent zich anders, hij kondigt inderdaad aan dat hij even een time-out wil. Huh? Wil hij nu ook ineens kinderen?
Franka is veel afgevallen en heeft nog steeds geen eetlust. Ze heeft veel hoofdpijn, en moet aan de therapie, waar ze niet altijd zin in heeft.

Er gebeuren ook vreemde dingen: ze krijgt brieven van haar moeder! Het is toch diens handschrift? Maar ze is overleden! Ze weet ineens niet meer of ze de mensen die ze altijd vertrouwd heeft, nog kan vertrouwen. Ligt dat aan haarzelf, of gedragen haar man, haar ex en haar halfzus zich inderdaad anders? Franka wendt zich liever tot haar collega-vriendinnen…
Het duurt wel even, maar langzaam herstelt ze zich weer. Al beseft ze dat ze niet meer de oude Franka is. Maar: dat is maar goed ook!
Er zijn mensen die denken dat ze maar alles met haar kunnen doen wat zij willen. Ze zullen ontdekken dat ze niet meer zo volgzaam is.
Maar eerst moet ze naar huis, ze heeft rust nodig om alles op een rijtje zetten. Want er kloppen een aantal dingen niet. Een ervan is dat thuis nu niet meer bij Brent is. Ze heeft het huis van haar moeder geërfd, en haar man, ex en halfzus hebben haar spullen verhuisd. Dachten ze echt dat ze niet beter zou worden?

“Ik ben er weer, in versie 2.0. Dat betekent: minder snel bang, minder afwachtend en minder soft. Waar medelijden en medeleven vroeger begrippen waren die aan mij vastgeplakt leken te zitten, ben ik tegenwoordig niet meer in staat om diep te voelen. Het lijkt of een deel van mijn gevoelsleven verdwenen is.”

Af en toe zijn er korte hoofdstukken in een ander lettertype waarin we lezen hoe iemand de volle maan afwacht om snode plannetjes uit te voeren. Geen idee wie dat is! En wat die persoon van plan is!
Spannend dus! Zal Franka deze persoon weerstand kunnen bieden?

‘Wacht maar af’ is de 26^e thriller van Loes den Hollander, die in 2018 aan den lijve ondervond wat het betekent om te herstellen van een hersenbloeding en haar ervaringen verwerkte in dit boek dat tegelijk een thriller is geworden zoals we die van haar kennen. Spannend tot op het laatst, en met verrassende wendingen.

Loes den Hollander (Nijmegen, 1948) schreef al vijfentwintig thrillers en is jaren een bestsellerauteur.

ISBN 9789461094711 | paperback | 300 pagina's | Uitgeverij de Crime Compagnie | november 2020

© Marjo, 1 december 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Dodemanstango
Geir Tangen

In Haugesund begint een moordenaar aan zijn gruwelijke voornemen. Hij is ‘de dode man’ en hij wil wraak. Natuurlijk weet de lezer voorlopig niet waarvoor, en waarom deze mensen de dood moeten vinden.

‘Het verraad. Zij was de eerste. Achter haar stond de rest van de zondaars in het donker. De vernedering. De lafheid. De verachting. Ze hadden hem aangeboden als een offer op het altaar van Korach. Achteraf gezien hadden ze hem natuurlijk moeten cremeren. Het was altijd lastiger om dan uit de dood op te staan.’

Als de slachtoffers worden gevonden heeft de politie geen idee met wie ze te maken hebben. Het duurt ook even voor ze verband leggen.
Het eerste slachtoffer werd levend opgegeten door ratten. Het tweede slachtoffer vond de dood door wespen; hij was allergisch. Er volgen nog anderen.

Forensisch rechercheur Ăse Frugård werkt samen met Olav Scheldrup Hansen van de landelijke politie. Hansen van Kripos komt uit Oslo. Hij is in Haugesund vanwege een andere zaak.

Die andere zaak heeft te maken met wat inspecteur Lotte Skeisvoll en journalist Viljar Gudmundsson eerder gedaan hebben. Viljar heeft een man vermoord, Geirmund Bakken, en Lotte was ter plekke en heeft het lijk verplaatst. Ook heeft ze Viljar een alibi gegeven (dat verhaal wordt verteld in het tweede deel van deze trilogie, ‘Hartenbreker’)
Er is nieuw bewijs opgedoken. Er wordt een man verdacht die zoals Lotte en Viljar weten onschuldig is. Een Serviër, misschien een terrorist? Maar wie of wat hij ook is, hij is niet de dader, en dat feit speelt Lotte parten. Als Viljar zich aangeeft komt ook haar rol uit. Als ze niets zeggen, heeft ze geen rust.
Dan blijkt dat die Serviër dood moet zijn. En dat kan niet.

Lotte werkt ook aan de zaak van de gruwelijke moorden. Totdat ze ontdekken wat het verband is, en daar blijkt Lotte persoonlijk iets mee te maken te hebben. Ze wordt van de zaak gehaald.
Intussen is Viljar cold cases aan het onderzoeken voor een serie in de krant. Blijkbaar raken ze gevoelige snaren, want Viljar is zijn leven niet meer zeker.
Is er verband tussen al deze gebeurtenissen? En hoe zit dan dan?

In snel tempo volgen de gebeurtenissen zich op. Dit is geen boek dat je even rustig weg legt, want om de draad te kunnen vasthouden heb je al je aandacht nodig. Verschillende personages wisselen elkaar af, en Geir Tangen zet je verschillende keren op het verkeerde been.

Viljar heeft het extra lastig omdat hij nog geblesseerd is en er een ambitieuze collega zijn scoops wel wil hebben. Zijn conditie is slecht, hij rookt te veel en een borrel lust hij ook wel. Van opruimen heeft hij nooit gehoord. Van taken delegeren ook niet overigens.
Lotte daarentegen is erg precies. Die stopt zelfs om de komkommers in het krat bij de groenteboer netjes recht te leggen. Daarnaast is ze ambitieus, zij vindt dat ze als vrouw net zo veel in haar mars heeft als haar mannelijke collega’s die haar liever zien gaan dan komen. Behalve Ăse Frugård dan.
Het conflict met haar werk en met zichzelf is een mooie verhaallijn.

‘Veel’ is het leidmotief van Geir Tangen: Alles – en dat is dus veel! – wat er gebeurt in dit boek speelt zich in een enkele week af. Veel personages, veel locaties, veel ideeën en veel vermoedens, veel verkeerde conclusies.
En als lezer doe je daar ook nog eens aan mee, je wilt natuurlijk proberen of je er zelf achter kunt komen hoe het allemaal in elkaar steekt. Succes!

Geir Tangen (1970, Øystese, Noorwegen) is met meer dan 170.000 lezers de populairste crimeblogger van Noorwegen. Het meesterwerk is zijn thrillerdebuut, het eerste in de trilogie waarin Dodemanstango het laatste is.

ISBN 9789044351248 | paperback | 368 pagina's | Uitgeverij House of the Books | oktober 2020
Vertaald uit het Noors door Rymke Zijlstra

© Marjo, 30 november 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Concert in mineur
JT-mysterie: Deel 6
Walther van Venrooij

Peter Polak heeft geen idee wie toch die dreigbrieven schrijft. Hij heeft er nu al drie ontvangen. Die persoon moet het een en ander van hem weten, onder andere dat hij in Amsterdam en Leeuwarden was en nu weer thuis is in Nijmegen.
‘Ga terug naar je vrouw! Als je Krista niet loslaat, zal dat je dood zijn!’ staat er. De schrijver moet er dus ook van op de hoogte zijn dat hij van zijn vrouw Dori wil scheiden en met Krista verder gaan. Maar dat weet nog niemand behalve de betrokkenen!
Dat zijn dezelfde personen die later verdachten zijn, als Polak tijdens de pauze van het concert dat hij gaf dood wordt aangetroffen in zijn kleedkamer. 

Omdat hoofdcommissaris Johan Kortekaas bevriend is met Polak - en hij was ook bij de uitvoering aanwezig – vraagt hij aan Joost Ternate om de zaak over te nemen. Hij werkt dan samen met politie-inspecteur Stefan van Drongelen.

Het is een vreemde zaak: er stonden wakers voor de deur van de kleedkamer, en zij weten het zeker: er is niemand in of uit gegaan tijdenns de pauze! Zelfmoord dan? Maar iedereen die ondervraagd wordt, weigert dat te geloven. Joost Ternate gaat er dan ook van uit dat iemand er toch op de een of andere manier in geslaagd is om het doosje te pakken te krijgen waarin de pillen zaten die Polak geregeld slikte. Dat was nu een pil met cyanide, de onbetwistbare oorzaak van zijn dood.

Zoals gezegd zijn degenen die mogelijk de dreigbrieven hebben geschreven ook verdachten: Youri, bij wie Krista woont. Zij speelt piano voor hem – en doet nog meer dingen waar ze niet meteen over praat, en verzorgt de huishouding. Youri was van plan om Krista zelf in te palmen. Hij wist dat ze weg zou gaan. Peter Polak was een bevriend met Youri, en had het hem verteld.
Pjotr, de secretaris van Youri, die zou het in opdracht gedaan kunnen hebben.
De echtgenote natuurlijk, Dori, die de scheiding helemaal niet aan zag komen, en dat vanwege haar geloofsovertuiging absoluut niet wilde.
Hun zoon, wel verdacht van de moord, niet van het schrijven van de brieven.
Op het landgoed woonde ook nog Danny. Je kon hem niet uitvlakken al was zijn motief onduidelijk.
En dan is er nog Jos, een hele goede vriend van Dori, met wie ze op een toneelclub kennis gemaakt heeft.

Aan Joost de taak om uit te zoeken wat er gebeurd is, en wie de dader is.
Er valt nog een slachtoffer, maar of dat de zaak vereenvoudigt? Want wat is het motief? Iets in de relationele sfeer? Geld? De KGB (je weet maar nooit)?

Dit is het zesde boek rond de privédetective Joost Ternate. Op de achtergrond is er zijn vrouw Inge, met wie hij de zaak bespreekt. Zij vertelt hem verhalen uit de mythologie en weet Joost soms op het goede spoor te zetten.
De verdachten krijgen ook de kans hun zegje te doen, dan zijn er cursieve stukjes tekst. Toch is het niet zo dat de lezer op deze manier ontdekt wie de dader is. Je kan zo je gedachten hebben, maar…
En ook al weet je het antwoord op die vraag wel als het boek uit is, dan blijven er nog andere vragen onbeantwoord.
Het boek leest lekker weg, en het is altijd leuk als blijkt dat je soms helemaal de verkeerde verdenkt!

Walther van Venrooij deed wetenschappelijk onderzoek aan de Radboud Universiteit, waarna hij met het schrijven begon. Eerst voor kinderen, daarna voor volwassenen. In 2016 verscheen zijn eerste misdaadroman met inspecteur Joost Ternate in de hoofdrol, intussen is het al een hele serie!

ISBN 9789463652728 | Paperback | 208 pagina's | Uitgeverij Elikser | oktober 2020

© Marjo, 22 november 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Doodstil
Paul Weelen

In dit boek is niets wat het lijkt. Hoewel...

Het begint allemaal vrij rustig, Matthias heeft weer een inbraakopdracht van Frans. Dat wordt een eitje. Er is hem verteld dat niemand thuis zal zijn en geen bewakingsapparatuur aanwezig is. Een ding is deze keer echter wel anders dan anders, hij moet ook een schilderij meenemen. Frans heeft het schilderijtje goed beschreven dus ook dat kan niet misgaan. Helaas voor Matthias is er wél iemand thuis...

Harrie is een opruimer, in die zin dat bommen of andere explosieve waar ontmantelt. Elke melding opnieuw is het spannend of het een fake melding was of dat er echt wat gevaarlijks ligt.

En dan hebben we Marriët en haar man Henry. Zij krijgt af en toe eens wat van haar dementerende tante Leen. Ze wil de spullen  niet aannemen maar tante staat er op. Dit keer is het een vaasje dat ze mee naar huis neemt, wat ze gelijk te koop zet op Marktplaats. Toevallig is het van dezelfde kunstenaar als het schilderijtje dat Matthias mee moest nemen.

Hanneke woont samen met Frida, zij is griffier en heeft een erge hekel aan rechter Heijnen. Op en dag doet ze iets wat verstrekkende gevolgen heeft. Gelukkig weet ze dat op dat moment nog niet.

Als laatste moet de gedeprimeerde thrillerschrijver genoemd worden. Net als alle andere personages krijgt hij ook zijn eigen hoofdstukken. De schrijver wordt niet erkend als zijnde een groots schrijver, ondanks de dertig boeken die op zijn naam staan. Het is iets wat hij maar moeilijk kan accepteren. Hij wil in één adem genoemd worden met de aanbeden literairechrijvers, maar helaas, dat niveau bereikt hij volgens de 'deskundigen' niet. En nu heeft kanker. Hoe kan hij alsnog naam maken?

Ziehier de ingrediënten voor de nieuwe thriller van Paul Weelen. Heel langzaam raken alle personages met elkaar verweven, ondanks dat ze elkaar aanvankelijk niet kennen. Elke keer voegt Weelen iets toe waardoor je denkt dat je iets begint te begrijpen wie achter al die 'toevallige' zaken zit. Want toevallig is het wel dat de naam van de kunstenaar van het schilderijtje steeds weer opduikt. Hoe kan dat? Wat is het verband?
Er vallen ook doden, gewild en ongewild en de personen moeten zich ermee zien te verhouden. De een is in paniek, de ander aanvaardt.
Bovendien waart er ook nog een geheimzinnig virus rond, corona genaamd....

Uiteindelijk weet Paul Weelen iedereen op het verkeerde been te zetten en blijft je redelijk verbluft achter.
Het is geen nagelbijtend spannend verhaal maar wel een heel bijzonder, verrassend, goed en vlot geschreven boek. Echt een boek zoals we van Paul Weelen gewend zijn.
Een prima verhaal!

ISBN 97894930498294 | Paperback | 200 pagina's | Uitgeverij Tic | 25 november 2020

© Dettie, 20 november 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het meisje onder de boom
Sara Blaedel

Louise Rick – bij lezers van Blaedel wel bekend – is in Thailand als haar het bericht bereikt dat haar broer in het ziekenhuis ligt. Mikkel is tweeënhalf jaar jonger. Broer en zus zijn altijd erg goed met elkaar geweest, en Louise pakt dan ook haar koffer en vertrekt. Daarbij laat ze haar nieuwe vriend, diens dochter en haar pleegzoon achter, wat niet bij iedereen in goede aarde valt. Maar daar maakt ze zich even niet druk om, haar broer is belangrijker.
Toch had ze niet het verwacht:  Mikkel heeft een zelfmoordpoging gedaan nadat hij, notabene voor de tweede keer, verlaten is door zijn vrouw Trine. Hij ziet het niet zitten om weer met hun twee jonge kinderen achter te blijven.

Louise was voor haar vertrek voor een lange reis werkzaam bij de Speciale Opsporingseenheid. Haar werd gevraagd te vertrekken toen ze een relatie kreeg met haar collega. Binnenkort begint ze aan een nieuwe baan.

Intussen is haar beste vriendin Camilla, onderzoeksjournalist, er op gebrand te schrijven over de vondst van een gemummificeerd lijk. Het is gebleken dat het van Susan Dahlgaard is, die in 1995 als veertienjarige tijdens een schoolkamp verdween. Men dacht dat ze weggelopen was. Er is nog niet bekend of er sprake is van een misdrijf. Blijkbaar lag het meisje in een grot die afgesloten was door een grote steen en een boom.

Camilla is op zoek naar Trine, van wie ze weet dat die ook op dat schoolkamp was. Bij Trines woning loopt ze tot beider verrassing haar vriendin tegen het lijf, die zolang in het huis van haar broer logeert. Samen gaan ze op zoek. Waar is Trine gebleven? Louise doorzoekt het huis, en behalve dat ze constateert dat haar schoonzus niets meegenomen heeft, vindt ze een foto met daarop Pia, Trine en Susan, tijdens dezelfde schoolreis in 1995. Ook ene Nina en Mona waren er bij.
Als Camilla Pia als eerste opzoekt om haar te interviewen, blijkt die net zelfmoord gepleegd te hebben.
Is er verband tussen de twee zaken? Wat is er gebeurd tijdens dat schoolkamp?
En: duikt Trine weer op?

Na een proloog in cursieve tekst waarin verteld wordt over een meisje dat zich in een zeer benarde situatie bevindt begint het verhaal, op het moment dat Louise terug geroepen wordt uit Thailand. Er komen nog meer stukjes cursief, maar die verklappen weinig natuurlijk, de spanning zou er af zijn!
De gebeurtenissen tijdens het schoolkamp, de verdwijning van Trine en de zelfmoord van Pia houden Louise en Camilla flink bezig. Louise heeft privé ook nog het een en ander te behapstukken: wil ze de relatie voortzetten? Ze twijfelt ook over de nieuwe baan, en een andere collega ziet dat. Pak je jezelf bij elkaar, zegt hij. Doe iets.
Maar er zijn ook nog de zorgen om Mikkel, en om diens kinderen.
Behalve een superspannende plot zijn er de persoonlijke verwikkelingen die er in een thriller van deze tijd bij horen. Deze vijfde thriller kan los van de andere gelezen worden, maar het privé gedeelte loopt wel door in de verschillende boeken.

Sara Blaedel (1964) was journaliste en werkte voor de Deense televisie. Ze debuteerde in 2004 als misdaadauteur en ontving de debuutprijs van de Deense Academie van Misdaadschrijvers. Ze is al drie keer verkozen tot favoriete auteur van Denemarken. Het meisje onder de boom is het vijfde deel uit de serie met Louise Rick als hoofdpersoon.

ISBN 9789044359817 | paperback | 320 pagina's | Uitgeverij The House of Books | oktober 2020
Vertaald uit het Deens door Femke Muller en Maaike van Hassel

© Marjo, 17 november 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het laatste leven
Een John Adderley-thriller
Peter Mohlin & Peter Nyström

FBI-agent John Adderley weet op het laatste nippertje te ontsnappen als drugscriminelen hem ontmaskeren als infiltrant bij een drugsoverdracht. Met hem belandt een andere infiltrant, die hij kent als Abaeze, in het ziekenhuis, waar ze allebei behandeld worden voor schotwonden. Na hun herstel regelt de FBI een nieuwe identiteit met alles er op en eraan voor hen, in ruil voor hun getuigenis als de zaak voorkomt.

Tegen hun wens in vraagt John terug te mogen naar Zweden waar hij opgegroeid is tot hij op twaalfjarige leeftijd met zijn vader naar New York vertrekt. Zijn moeder blijft met een halfbroer achter, ze hebben nooit meer contact. Zijn vader is nu vier jaar dood.
Via internet heeft John zijn broer Billy gevonden.

Helaas gaat het niet goed met zijn jongere broer. Hij wordt verdacht van betrokkenheid bij de verdwijning van een tienermeisje, Emelie Bjurwall. Men gaat er van uit, nu tien jaar na dato, dat ze dood is, maar haar stoffelijk overschot is nooit gevonden. Wel is er op de plek waar ze zich bevonden moet hebben op de avond dat ze verdween bloed aangetroffen, van haarzelf. En even verderop sperma, met DNA van Billy Nerman.
John weet te regelen dat hij - onder een andere naam natuurlijk - in Karlstadt toegevoegd wordt aan een team dat cold-caseonderzoek doet. Zij zijn begonnen met het openen van de zaak van de verdwenen Emelie. Zij was de enige dochter van een zeer succesvolle zakenvrouw, hoofd van een imperium, waardoor de zaak extra aandacht kreeg.

John heeft een gedegen opleiding gehad bij de FBI en heeft een andere manier van denken dan de Zweedse politieman. Hij heeft al snel door dat de politie nog steeds Billy als hoofdverdachte ziet en niet open staat voor andere mogelijkheden. Al in de eerste week vindt hij aanwijzingen die nooit eerder gevonden waren. En hij vindt Emelie. Werpt dit een ander licht op de zaak?
Het probleem is alleen dat John als halfbroer van de verdachte helemaal niet mee zou mogen werken aan dit onderzoek. Als het uitkomt zit hij diep in de problemen. Niet alleen omdat de Zweedse wet het niet toestaat, maar ook omdat hij zo het risico loopt gevonden te worden door de leden van het drugskartel dat hij verraden heeft. Ook dat hij contact heeft gehouden met Abaeze is tegen de regels.

Regels, en zich daaraan houden, dat is niet het sterkste punt van John.
Het brengt hem meerdere keren in grote problemen.

Als er echter gesteld wordt dat dit het eerste deel is van een reeks met John Adderley, dan weet je als lezer al wel dat hij het zal redden. Daar zit de spanning dan ook niet. Het is meer de manier waarop. En natuurlijk de zaak Emelie. Want John denkt dat zijn broer niet schuldig is. Maar wie dan wel? En hoe toont hij dat aan? Hij heeft natuurlijk ook hulp, namelijk van de vrouw die hem begeleidt in het getuigenbeschermingsproject, die heel boos op hem zal worden, omdat hij zich niet aan de regels houdt.

Tegelijk lezen we hoe de Zweedse mentaliteit heel anders is dan de Amerikaanse. Dat is ook iets waar John tegenaan loopt. Het zorgt voor wat licht amusement in het verhaal, dat verder toch superspannend is, al zakt het hier en daar wel enigszins in. Het is levendig geschreven, veel oog voor details en de afwisseling van vertelpersonage werkt ook heel goed. Behalve vanuit het oogpunt van John lezen we namelijk ook wat er aan de kant van het slachtoffer en haar familie gebeurt, door de ogen van haar vader. Zo springen we heen en weer in de tijd, van 2009 tot 2019.

Peter Mohlin & Peter Nyström vormen een nieuw Zweeds auteursduo. Het laatste leven is het eerste deel in een serie rond voormalig FBI infiltrant John Adderley. Het boek won de Zweedse Crimetime Award voor beste thrillerdebuut van het jaar en de MAX Bronzen Vleermuis.
Of dat terecht is zal toch een tweede boek moeten bewijzen.

ISBN 9789402705485 | paperback | 448 pagina's | Uitgeverij Harper Collins | september 2020
Vertaald uit het Zweeds door Corry van Bree

© Marjo, 8 november 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De moorden op Kingfisher Hill
Sophie Hannah

Hercule Poirot stapt met zijn vriend, inspecteur Catchpool, in de bus van de Kingfisher Bus Compagnie voor een reis naar het landgoed Kingfisher Hill, waar meerdere luxueuze huizen staan. In een ervan woont de familie Devonport. De zoon des huizes, Richard, heeft de inspecteur gevraagd de moord op zijn broer te onderzoeken. Maar dan wel incognito.

Poirot en Catchpool doen alsof ze geïnteresseerd zijn in Peepers, een nieuw bordspel, dat door Sidney Devonport en diens vriend Godfrey Laviolette ontwikkeld is. Catchpool, die het verhaal in de ik-figuur vertelt, vindt het maar niks, en hij is bijna opgelucht dat hun alias al snel verraden wordt en ze gewoon hun werk kunnen doen. Al is de heer des huizes daar faliekant tegen!

De vrouw die hen verraadde hadden de twee in de bus ontmoet. Hun tweede ontmoeting was voor beide partijen een verrassing. Daisy, zo heet ze, heeft Poirot verteld dat ze een perfecte moord gepleegd heeft, want niemand weet dat zij de dader is! Ze vertelde niet haar naam, maar wist wel wie hij was. Maar Poirot zei dat hij een ander reisdoel had…

Voor de moord is al iemand gearresteerd, en dat is dus niet Daisy, die overigens de zus is van het slachtoffer, Frank Devonport. Het verhaal is dat hij van de balustrade gevallen is met de dood tot gevolg. Helen, zijn verloofde, bekende onmiddellijk dat zij de dader was, hetgeen haar vreemd genoeg niet hinderde bij een nieuwe verloving, met diens broer Richard. Die weet zeker dat Helen onschuldig is, vandaar dat de speurders er nu zijn.

Frank had geld gestolen van zijn vader, en al had hij dat teruggegeven, hij was volledig uit de gratie bij zijn ouders. Zijn broer en zus mochten evenmin contact meer met hem hebben. Omdat nu zijn moeder ernstig ziek is, was hij gevraagd terug te komen. Hij nam zijn verloofde mee. Helen zou op het eerste gezicht verliefd zijn geworden op Richard en vermoordde Frank.
Het is sowieso al een vreemd verhaal, en Poirot heeft al snel door dat niet iedereen de waarheid vertelt. Er is nog een vrouw in het spel, die eveneens in de bus zat.
Zij leek bang, en verdween. Terwijl Poirot druk is met zijn onderzoek, duikt die vrouw ineens weer op.
Maar wie is ze? En wat is haar rol in het geheel?

Poirot geeft zijn vriend de opdracht om iedereen te ondervragen, maar Catchpool heeft niet dezelfde knappe gave van deductie. Hij is net als de familieleden en vrienden heel benieuwd naar wat tenslotte de conclusie zal zijn. Wie heeft Frank vermoord? Maar vooral waarom?

Catchpool vertelt over zijn eigen wederwaardigheden en over hetgeen Poirot hem vertelt. Hij doet dat heel gedetailleerd, ieder onbelangrijk feit wordt vermeld. Maar zoals zijn superieur hem vertelt: je weet nooit wat er nog cruciaal kan zijn om de dader te vinden! En de vertelstijl is zo ook bijna gezellig.
Het leest dan ook heerlijk weg, misschien zijn de Poirot-thrillers nog wel beter dan de thrillers die Sophie Hannah ook schrijft, maar dan zonder de stijl van Agatha Christie te willen nabootsen. In dit boek doet ze dat dus wel, voor de vierde keer, en heel verdienstelijk.

Poirot verzamelt alle feiten, stelt vragen en zoekt antwoorden, om dan tenslotte in een plenaire zitting het hele verhaal uit de doeken te doen. Een beetje valsspelen doet hij ook in de zin dat hij iemand iets vertelt wat niet klopt, om een reactie uit te lokken.
Er mogen gerust nog meer Poirotverhalen volgen, het meepuzzelen hoe het zit, is een prettig tijdverdrijf.

Sophie Hannah (Manchester, 1971) is een Britse auteur van kinderboeken, romans en poëzie, maar in Nederland vooral bekend vanwege haar psychologische thrillers. En, zeker na dit vierde boek, ook van de Poirotthrillers.

ISBN 9789044360424 | Paperback | 228 pagina's | Uitgeverij The House of Books | augustus 2020
Vertaald uit het Engels door Joost van der Meer & Bill Oostendorp

© Marjo, 6 november 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Stormwaarschuwing - Doggerland 2
Maria Adolfsson

Ook dit boek speelt zich af in het fictieve Doggerland, een groep van 3 eilanden, die zich vermoedelijk ergens tussen Denemarken en Groot Brittanië, ter hoogte van de Doggersbank bevindt. Dat zou je ook al uit de naam af kunnen leiden. De namen van de eilanden en de plaatsen doen Scandinavisch aan, maar zijn dus niet op een kaart te vinden. Dit keer speelt het verhaal zich af op Noorö, het noordelijkste eiland van de groep, waar de familie van Karen Eiken Hornby vandaan komt.

In de proloog zien we dat Karen een telefoontje gaat plegen, dat haar, als het uitkomt, in grote problemen kan brengen. Vervolgens springt het verhaal 4 weken terug naar de Eerste Kerstdag. Op Noorö is een dode man aangetroffen en hoewel Karen Eiken Hornby officieel nog met ziekteverlof is, moet ze toch naar het noordelijke eiland afreizen. Bij haar thuis zit het nog vol mensen maar Karen heeft daar eigenlijk wel een beetje genoeg van.
Natuurlijk komt ze op het eiland ook in contact met haar familie en als er een tweede moord wordt gepleegd, gaat het er op lijken dat haar familie bij de moorden betrokken is.

Er is ook nog een tweede verhaal, over een vriendin van Karen, die door haar man, een advocaat en lid van de conservatieve Vooruitgangspartij, mishandeld wordt. De man is van mening dat z’n vrouw de mishandelingen aan zichzelf te wijten heeft, bijvoorbeeld, omdat ze op een feest met een andere man danst. Hij heeft de nodige invloedrijke relaties en daar maakt hij ook gebruik van. Zo weet hij haar op te sporen als ze wegloopt. Ze heeft ook wel eens een aanklacht tegen hem ingediend, maar die trekt ze dan later weer in, omdat ze bang is dat hij anders de kinderen toegewezen krijgt.

Het is weer een spannend boek geworden, waarin het privéleven van Karen ook weer een rol speelt. Toch is dit niet hinderlijk, omdat het deel uitmaakt van het plot.

ISBN 978 90 245 8242 6 | Paperback | 398 pagina’s | Luitingh ~ Sijthoff | februari 2020
Vertaald door Elina van der Heijden

© Renate, 18 oktober 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

https://edjamesauthor.co.uk

https://www.lesleykara.com