Moord op de tramhalte
Joop van Riessen

De vrouw in het tramhokje ziet er ontspannen uit. Ze draagt een mooie, rode jurk en lijkt geduldig op de tram te wachten. Wie het gat onder haar blonde pony niet ziet, heeft niet meteen door dat ze dood is. Het is druk in de Leidsestraat. Toch duurde het even voor het overlijden van de vrouw werd opgemerkt. Op het moment dat hoofdagent Vera IJzerman en agent Khaled Bouhali op de plaats delict arriveren, zien ze dat een brutale zakkenroller in de tas van het slachtoffer graait. Agent Bouhali zet de achtervolging in, neemt een snoekduik en… werpt een jonge vrouw tegen de grond. De zakkenroller zelf verdwijnt in de drukke menigte.

Politiechef Anne Kramer voelt zich beroerd. Volgens haar huisarts heeft ze mogelijk een burn out maar volgens Anne horen het sombere gevoel en de hardnekkige spierpijn bij een vervelende griep. Toch weet ze zelf ook wel dat ze de schietpartij waarbij ze betrokken raakte, nog niet helemaal verwerkt heeft. Hoofdcommissaris Eerenberg heeft echter weinig begrip voor de situatie. Hij heeft zijn beste kracht hard nodig. Anne zal de moord op de vrouw in het tramhokje moeten onderzoeken, voor ziekteverzuim is simpelweg geen tijd.

Hoestend en mopperend rijdt Anne naar het Leidseplein. De dood van de vrouw lijkt op een keiharde executie. Heeft de zakkenroller soms iets met de moord te maken? Agent Bouhali zal niet rusten voor hij de man gevonden heeft.  Op het bankje waar zo-even nog een dode zat, overdenkt Anne de bizarre moord. Wanneer journalist Paul de Bie naast haar plaatsneemt, wuift ze de protesten van haar collega Dirk weg. Paul de Bie mag blijven zitten. Momentjesmaat geeft ze hem wat informatie over de zaak. Dat kan geen kwaad. Dan zegt Anne iets wat ze beter niet had kunnen zeggen. Komt het omdat ze zich zo belabberd voelt? Is ze er met haar gedachten niet helemaal bij? De volgende dag staan haar woorden dikgedrukt in de krant: “Moord Leidsestraat was openbare terechtstelling”.

Anne had haar woorden niet ongelukkiger kunnen kiezen. De veiligheidsdiensten zijn onmiddellijk in opperste staat van paraatheid en denken aan een terroristische daad. Het dreigingsniveau wordt in allerijl naar “code oranje” opgeschroefd. Anne en haar team mogen de zaak niet langer onderzoeken. De veiligheidsdiensten nemen het over. Ze slagen er echter niet in de zaak op te lossen. Het lukt Anne de zaak weer voorzichtig naar zich toe te trekken.

Het slachtoffer heette Erica Palm. Ze was nog maar tweeëndertig jaar oud en had kort voor haar dood een signeersessie in de bekende boekhandel Scheltema gegeven. Tot haar grote verbazing én blijdschap was er aan belangstellenden geen gebrek. Erica dankte haar kersverse schrijverschap aan een vondst van haar vier jaar oudere zus Thea. Tijdens een verbouwing was Thea op een doos met oude documenten gestuit. De vele paparassen, krantenartikelen en foto’s behoorden toe aan de familie van Thea’s man Bertus. Aanvankelijk had Erica weinig zin de papieren door te nemen maar gelukkig wist Thea haar over te halen. De doos vol informatie leverde haar een succesvol eerste boek op.

Kan het boek iets met de dood van Erica te maken hebben? Anne kan het zich nauwelijks voorstellen. Wie vermoordt er nu iemand om de inhoud van een boek over het verleden? Anne weet niet dat Erica over nog veel meer informatie beschikte. Informatie die zo opzienbarend was dat ze er geen hoofdstuk maar een geheel boek aan wilde gaan wijden.

In Moord op de tramhalte raast het heden zonder snelheid te minderen voort, maar de lezer gaat ook terug in de tijd. Op inlevende wijze doet voormalig hoofdcommissaris Joop van Riessen een onthutsende familiegeschiedenis uit de doeken. Het verhaal waarop Erica kort voor haar dood is gestuit, speelt zich in de Tweede Wereldoorlog af. Het is een verhaal over dappere verzetshelden en gluiperige verraders. Wat heeft Erica ontdekt? Welk geheim is zó duister dat het na meer dan zeventig jaar nog altijd niet aan het licht mag komen?

Joop van Riessen heeft niet alleen mensenkennis, hij kan zich ook heel goed in de gevoelens van anderen inleven. In dit achtste boek over Anne Kramer beschrijft hij nauwgezet en geloofwaardig welke gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog tot de moord op Erica hebben geleid. Hoofdpersonage Anne Kramer kampt in dit deel met relatietwijfels. Verwacht haar nieuwe vriend soms iets te veel van haar? Anne krijgt het er benauwd van. Van Riessen schrijft vol compassie maar zonder sentimenteel te worden. Moord op de tramhalte is precies zoals een goed misdaadverhaal hoort te zijn.

ISBN 9789462970274 | paperback | 288 pagina's|  Uitgeverij De Kring | april 2016

© Annemarie, 12 mei 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Schaduwvechters
Deel 2 van de Hartland-trilogie
Walter Lucius

Hoewel ze al tien jaar voor het Algemeen Nederlands Dagblad werkt, heeft Farah Hafez als journalist nauwelijks naam gemaakt. Toch is ze nu min of meer beroemd. Farah is een voortvluchtige terroriste. Tenminste: dat beweert men. De beelden waarin ze oproept tot geweld zijn de hele wereld over gegaan en laten niets aan de verbeelding over. Farah is erin geluisd. Ze sprak de harde woorden om het leven van een onschuldige vrouw te redden. Ze werd ertoe gedwongen.

Het begon allemaal na een vechtgala in Carré. Farah, die zeer bedreven in de vechtsport Pencak silat is, sloeg haar tegenstander het ziekenhuis in. Op de spoedeisende hulp stuitte ze op een oosters meisje dat zwaard gewond werd binnengebracht. Farah herkende het geluidloze woord dat het kind fluisterde meteen. Het kind vroeg in haar moedertaal, het Dari, om haar vader. Farah besloot als tolk op te treden en hoorde tot haar grote verbazing en schrik dat het overdadig uitgedoste kind geen meisje maar een jongetje was. Ze besefte dat het kind slachtoffer was geworden van een vreselijke vorm van kindermisbruik.

Het jongetje was in het Amsterdamse Bos aangereden. Hij was duidelijk op de vlucht. Wie heeft hem aangereden en voor wie was hij op de vlucht? Waarom is de bestuurder doorgereden? De zoektocht van Farah leidde haar via een invloedrijke politicus naar de Rus Valentin Lavrov, de CEO van het energiebedrijf AtlasNet. Lavrov is een wolf in schaapskleren. In tegenstelling tot vele anderen is hij ongeschonden uit de strijd gekomen. Farah wilde hem in de val laten lopen maar Lavrov doorzag haar plan. Nu is Farah voortvluchtig. Ze moet haar naam zuiveren voor ze in handen van de politie of, nog erger, Lavrov valt.

Zelfs in het afgelegen Jakarta voelt Farah zich niet veilig. De schokkende reeks van gebeurtenissen die tot haar verblijf in de hoofdstad van Indonesië hebben geleid, hebben hun sporen nagelaten. Gelukkig staat Farah er niet alleen voor. In Jakarta ontmoet ze bij toeval een bijzondere vrouw die haar zonder aarzelen onder haar hoede neemt. Farah belandt in een opvanghuis voor straatkinderen. Ook in Nederland kan ze op bondgenoten rekenen. Haar baas Edward en haar collega Paul Chapelle zetten zich onvermoeibaar voor haar in. Zal het genoeg zijn? Zal Farah ooit haar oude leven op kunnen pakken. Ondertussen vecht een kleine jongen op een geheime locatie nog altijd voor zijn leven.

Schaduwvechters is het tweede deel van de Hartland-reeks. Het gaat verder waar het vorige deel eindigde en daarom raad ik aan bij het begin te beginnen. Er gebeurt veel in deze reeks en wie niks wil missen, moet de aandacht er goed bijhouden. Schaduwvechters en ook het eerste deel – De vlinder en de storm – gaan over corruptie, macht en geld. Wie de misstanden in de wereld aan de kaak wil stellen, moet stevig in zijn of haar schoenen staan. De ervaren Paul weet dat maar al te goed en ook Farah komt daar snel achter. Als er geld te verdienen valt, tellen mensenlevens voor sommige lieden niet meer mee. Wie de strijd met deze mensen aangaat, belandt in een levensgevaarlijk kat en muisspel.

De kracht van deze reeks is dat auteur Walter Lucius het niet mooier maakt dan het is. Machtige mensen met een slecht karakter gaan nu eenmaal over lijken. Vaak hebben zij andere machtige mensen in hun tang, waardoor ze over een solide netwerk beschikken. Het zaaien van angst is een krachtig wapen. Toch zijn er altijd mensen die het tegen het kwaad opnemen. Mensen die blijven hopen op een betere wereld. Op deze mensen, mensen zoals Farah en Paul, is mijn hoop gevestigd. Ik kijk dan ook reikhalzend naar het derde en laatste deel van deze trilogie uit.

ISBN 9789024567904 | paperback | 413 pagina's|  Luitingh-Sijthoff | april 2016

© Annemarie, 12 mei 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De vlinder en de storm
Deel 1 van de Hartland-trilogie
Walter Lucius

In dit spannende eerste deel van de Hartland-trilogie verandert het leven van journaliste Farah Hafez voorgoed wanneer ze in het ziekenhuis op een zwaargewond jongetje stuit. Haar zoektocht naar de waarheid leidt haar naar een internationaal crimineel netwerk.

Walter Lucius (een pseudoniem van Walter Goverde) won met dit heftige verhaal de Schaduwprijs 2013. Begin dit jaar is een geheel herziene versie verschenen. De auteur zegt hierover het volgende:

“Samen met mijn uitgever en redacteur heb ik het boek drastisch bewerkt en ingekort. Het heeft zelfs een compleet nieuw einde. Het boek ligt nu dichter bij mijn huidige stijl.”

Ik heb beide versies gelezen en herinner me nog dat het vorige boek heel anders afliep. Het einde van de herziene versie zorgt ervoor dat het verhaal naadloos in het volgende deel overgaat. Het biedt ruimte voor nieuwe ontwikkelingen terwijl gedane zaken netjes afgerond worden. Een slimme keus, hoewel ik ook benieuwd was naar het vervolg op het andere eind.

De vlinder en de storm en ook Schaduwvechters lees je niet even snel uit. De informatie in de boeken moet nauwkeurig opgenomen en overdacht worden. Spanning, ethische vraagstukken en journalistieke bevindingen voeren de overhand. Met de persoonlijke perikelen van de hoofdpersonages weeft Walter Lucius het verhaal op kundige wijze aan elkaar. De Hartland-reeks heeft inhoud.

ISBN  9789021016948 | paperback | 479 pagina's | Luitingh-Sijthoff | januari 2016

© Annemarie, 12 mei 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ongewis
Cath Staindliffe

Dit is het tweede boek over het duo Scott en Bailey en het lijkt er op dat er geen andere boeken over hen zijn.
Er is in dit boek sprake van iets, wat men nog wel een eufemistisch 'een familie-drama' noemt. In de woning boven een pub worden de lichamen van 3 mensen gevonden, een moeder, haar dochter en de broer van de moeder. Op de achterflap staat het een en ander dus fout vermeld. De vader, die de pub beheerde, wordt vermist, evenals de twee zoontjes van het gezin. Alles wijst er op dat de vader de mensen vermoord heeft en de vraag is dus of men nog op tijd is, om de andere kinderen en de vader levend terug te vinden.

De vrouwen hebben zelf ook nog wel de nodige problemen, onder andere met de gevolgen van eerdere zaken waar ze mee te maken hebben gehad en die niet in het vorige boek voorkwamen. Dat ervaar ik ergens wel als een nadeel, want je zou graag meer willen lezen, maar dat kan dus niet. Rachel Bailey heeft een moordaanslag van haar ex-vriend Nick overleefd en Janet Scott wordt gevraagd om een seriemoordenaar, die ze gepakt heeft en waar ze niet zonder kleerscheuren van af is gekomen, te verhoren. Daarnaast overlijdt de vader van Rachel Bailey, als gevolg van z'n drankgebruik. Dit brengt haar niet nader tot haar zus en hoewel ze inmiddels bevriend is met Janet Scott, zwijgt ze ook hier weer over.

Het verhaal is weer spannend en ik zou graag meer over dit duo willen lezen. Rachel Bailey is nog steeds zeer gedreven en brengt zichzelf door ondoordachte acties nog wel eens in gevaar en Janet Scott is nog steeds de bedachtzame van de twee.

ISBN 9789026135712 | paperback | 269 pagina's| De Fontein | juni 2015
Vertaald door Ans van der Graaff

© Renate, 9 mei 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Verzwegen
René Appel

Suzan kent haar moeder als een sterke, kranige vrouw. De zesenvijftigjarige Trudy Steenbergen is zelden ziek en werkt al vijfendertig jaar bij hetzelfde bedrijf, waar ze de administratie verzorgt. Toch vloeit het leven nu uit Trudy weg. Midden op straat is ze in elkaar gezakt. Een herseninfarct. Suzan waakt bij het bed van haar moeder en hoopt vurig dat alles goed zal komen.

Het komt niet goed. Trudy overlijdt. Kort voor haar dood is ze nog even bij kennis geweest. Ze murmelde nauwelijks verstaanbaar de naam Fred en greep een pluk haar vast. Suzan begreep het niet en is het voorval vergeten. Ze is intens verdrietig. Gelukkig kan ze uithuilen bij haar echtgenoot Ron. Wat heeft ze het met hem getroffen. Ook hun bedrijfje in tweedehands, opgeknapte meubelen bezorgt haar de nodige afleiding. Toch voelt Suzan een leegte. Ze heeft geen ouders meer.

Suzan weet niet wie haar vader is. Trudy kapte elk gesprek over Suzans verwekker af. Heeft Trudy soms gebruik gemaakt van een spermadonor en weet ze helemaal niet wie Suzans vader is? Suzan en haar goede vriendin Vicky kunnen geen andere verklaring bedenken. Tijdens het opruimen van haar moeders huis, stuit Suzan echter op een doos met persoonlijke spulletjes. In de doos treft ze een krantenartikeltje aan. Het artikel bericht over ene Fred van der H. die voor de rechter moest verschijnen omdat hij iemand op brute wijze had verkracht.

Fred. Suzan herinnert zich weer dat haar moeder die naam noemde. Waarom heeft haar moeder het krantenartikel al die jaren bewaard? Dan valt Suzans oog op de datum die boven het artikel staat. Paniek maakt zich van haar meester. De verkrachting heeft zo’n negen maanden voor haar geboorte plaatsgevonden.

Niet ver van Suzan vandaan probeert de zevenenvijftigjarige Fred van der Haar zo betrouwbaar mogelijk op de rechter over te komen. Hij vertelt dat hij zijn leven goed op orde heeft en zelfs een baantje in de keuken van een restaurant heeft bemachtigd. Heus, het gaat goed met hem. Na meer dan dertig jaar tbs wil hij zijn vrijheid terug. Dat ene incident met een kok van het restaurant, stelde niks voor. Echt niet. Fred wil vrij zijn. Vindt dat hij het verdiend heeft. Hij is klaar voor een nieuw leven. Dat moet de rechter toch ook inzien?

Twee weken moet Fred op de uitspraak van de rechter wachten. Twee weken die een eeuwigheid lijken te duren. Hij mijmert over zijn vrijheid. Misschien dat hij dan weer eens een pilsje kan drinken. Hij weet dat hij voorzichtig met alcohol moet zijn omdat het een “ontremmende” uitwerking op hem heeft, maar Fred heeft jarenlang therapie gevolgd. Hij kan best een biertje drinken. Twee ook nog wel. Daarna kan hij zonder problemen stoppen. Misschien kan hij vast een blikje bier in huis halen. Ach, hij kan het ook wel meteen opdrinken.

Het verdriet overvalt Suzan. Ze mist haar moeder en is bovendien bang dat ze iets vreselijks heeft meegemaakt. Gelukkig heeft ze Ron. Ron is een man uit duizenden. Een man die zijn snikkende vrouw vol begrip in zijn armen sluit. Langzaam krabbelt Suzan op. Ze beseft dat ze een goed leven leidt. Ze heeft een fantastische man en een goedlopende zaak. Bovendien is ze gezond en woont ze in een leuk huis. Dat Ron twijfels over hun relatie heeft en dit met hun jonge medewerkster Lieke bespreekt, weet Suzan niet. Ook dat de gesprekken in het bed van Lieke plaatsvinden, gaat volledig aan Suzan voorbij.

Een aantal jaar geleden maakte ik kennis met het werk van auteur René Appel. Ik las het boek Goede vrienden en was teleurgesteld. Uit het boek kon ik niet opmaken waarom het werk van deze auteur zo geliefd is. Na het lezen van Verzwegen, begrijp ik dat wél: wat een smakelijke thriller!

In Verzwegen veroorzaken een aantal nare gebeurtenissen een kettingreactie. Suzan komt achter het bedrog van Ron en door een rampzalige recensie gaat het steeds slechter met het restaurant waar Fred werkt. Suzan en Fred laten zich meevoeren door een aaneenschakeling van tegenslagen. Lukt het hen het hoofd boven water te houden?

René Appel weet het verhaal een zekere luchtigheid te geven, waardoor het leest als een trein. Over het plot is goed nagedacht en de personages zijn geloofwaardig. Dit is echt “vakantieboek”. Een boek vol spanning dat je leest wanneer je zelf ontspant.

ISBN 9789026333729 | paperback | 300 pagina's| Ambo|Anthos | april 2016

© Annemarie, 7 mei 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Onland
Arnaldur Indriðason

IJsland, 1979: De schoen verstoort de vredige rust van het prachtige lavameer. Het ontsiert het water dat geneeskrachtige eigenschappen voor mensen met huidziekten zou hebben. De dertigjarige vrouw die zich aan de schoen stoort, komt er regelmatig. Ze smeert zich in met modder, die haar jeukende huid kalmeert, en dobbert tevreden in het rustige meer. Vaak is ze alleen. Alleen met de natuur. Het is dan ook logisch dat ze de schoen uit het meer wil verwijderen. Het hoort er niet. De schoen geeft echter niet mee. Het zit ergens aan vast. Aan een voet, aan een been en aan een lichaam.

Volgens de lijkschouwer moet de man een flinke smak hebben gemaakt. Hij kan onmogelijk in het meertje om het leven zijn gekomen. Hij is van een grote hoogte op een vlak oppervlak terechtgekomen en heeft daarbij een groot aantal botten gebroken. Uit een verwonding onder zijn haar, blijkt dat hij een klap op zijn achterhoofd heeft gehad. Wie is de man en waar is hij gestorven? Zijn kleding vormt het enige aanknopingspunt. Ze zijn allemaal van Amerikaanse makelij. Zou hij op de nabijgelegen, Amerikaanse legerbasis hebben gewoond?

Erlendur Sveinsson en zijn collega Marion Briem onderzoeken het vreemde sterfgeval. Erlendur werkt nog maar kort voor Marion. Het speuren zit hem in het bloed, dat hij heeft hij als straatagent wel bewezen. De legerbasis vormt een gemeenschap op zich. De Amerikanen bemoeien zich niet met de IJslanders. De IJslanders laten de Amerikanen links liggen, hoewel sommigen op de legerbasis werkzaam zijn. Het onderzoek vordert dan ook moeizaam.

Dan meldt zich eindelijk iemand die meer duidelijkheid kan verschaffen. Hanna, een jonge vrouw, heeft al drie dagen niks van haar broer Kristvin gehoord. Normaliter is er dagelijks contact en Hanna heeft haar ongerustheid zo lang mogelijk onderdrukt. Midden in de nacht was het besef ineens tot haar doorgedrongen: de dode man die in het meer was aangetroffen, moest Kristvin wel zijn. Ze vertelt Erlender en Marion dat Kristvin op de Amerikaanse legerbasis werkte en altijd Amerikaanse kleding droeg. De foto die ze de politiemensen vervolgens overhandigt, spreekt boekdelen. Het onbekende slachtoffer heeft eindelijk een naam.

Erlendur beseft dat het onderzoek veel van zijn tijd zal opslokken. Toch besluit hij, in zijn eigen tijd, een tweede onderzoek op zich te nemen. Vijfentwintig jaar geleden is een jong meisje vermist geraakt. Dagbjört heette ze. Ze was een vrolijk en populair meisje. Op weg naar school verdween ze. Ondanks een grootschalige zoekactie is er nooit meer iets van haar vernomen.

Dagbjört had mogelijk een vriendje maar hij heeft zich nooit gemeld. Hij zou in de barakkenbuurt hebben gewoond. De barakken stamden nog uit de oorlog. Toen de militairen vertrokken namen zo’n drieduizend mensen hun intrek in de barakken. Ze waren niet voor bewoning bestemd maar de woningnood liet hen geen andere keus. IJslanders die het beter getroffen hadden, keken op hen neem. Noemen hen neerbuigend “Kampers” en beweerden dat ze stonken. Volgens de ouders van Dagbjört was het uitgesloten dat hun dochter een vriendje had. Laat staan dat hij in de barakkenbuurt zou hebben gewoond.

Vermissingen raken Erlendur diep. Hij identificeert zich met de achterblijvers. Hij begrijpt hun wanhoop maar is er nog niet aan toe te vertellen waarom dat zo is. Lezers die al meer boeken van Indriðason hebben gelezen, weten hoe het zit maar in dit boek, dat zich in het verleden afspeelt, wordt het niet uit de doeken gedaan. Wat ook opvallend is, is dat het geslacht van Marion nergens wordt genoemd. Wel wordt over de grote liefde in Marions leven gesproken. Wil de schrijver nog even in het midden laten hoe het precies zit? Ook het verhaal van Marion is bij de fans van Indriðason bekend. Onthullingen die pas later in de tijd plaatsvinden, worden in dit boek dus niet genoemd.

In zijn laatste boeken, duikt Indriðason in het verleden. Naar de tijd die door de Tweede Wereldoorlog of de Koude Oorlog gedomineerd werd. Door de (on)gunstige ligging werd het vredige IJsland eerst door Engelse en daarna door Amerikaanse soldaten overspoeld. De impact op het leven van de IJslanders was groter dan gewenst. Onland is sober en intens tegelijk. De schrijfstijl van Indriðason is uniek en zijn boeken staan stuk voor stuk garant voor een indrukwekkende leeservaring. Indriðason stelt nooit teleur en weet me altijd te raken.

ISBN  9789021401843 | paperback | 253 pagina's| Uitgeverij Q | mei 2016
Vertaald door Adriaan Faber

© Annemarie, 7 mei 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ontspoord
Deel 2 van de Hercules-reeks
Kallentoft & Lutteman

Zijn beste vriend Abdula is een crimineel. Een drugsdealer. Iemand met wie inspecteur Zack Herry beslist niet om zou moeten gaan. Zack hoort en ziet dingen waarvoor hij Abdula onmiddellijk in zou moeten rekenen. Zack peinst er niet over. Abdula is een goede vriend. Bovendien zou Zack zonder hem niet meer in leven zijn. Abdula heeft een kogel voor hem opgevangen. Negenendertig dagen lang lag hij in coma. Abdula is hersteld maar helemaal de oude is hij niet meer geworden. Met Zack zelf gaat het ook niet erg goed. Hij gebruikt drugs en heeft steeds meer nodig om op de been te blijven.

Lars Albinsson ziet het helemaal zitten. Zijn nieuwe drone zal een fantastische bron van inkomsten voor hem gaan vormen. Hij heeft al een paar bedrijven overgehaald hem in te huren. Enthousiast stuurt hij de drone naar een oud fabrieksterrein. Een uitstekende locatie voor een proefvlucht. De camera die op de drone bevestigd zit, vertelt hem precies hoe het terrein er van bovenaf uitziet. Op een hoge schoorsteen ziet hij iets ongewoons. Even denkt hij dat zijn ogen hem bedriegen. Hij laat de camera van de drone verder inzoomen. Het is echt waar. Op de schoorsteen ligt een kind. Een dood jongetje.

Zack is degene die het jongetje van de schoorsteen afhaalt. Het is een gevaarlijke onderneming maar zijn hart loopt over van medelijden. Hij moet het kind weghalen van de plek waar de vogels vrij spel hebben. Al leeft hij niet meer, het jongetje heeft een veilig onderkomen nodig. Zack heeft tijdens zijn loopbaan bij de politie al heel wat gruwelijkheden aanschouwd, maar geweld tegen kinderen raakt hem het meest van allemaal. Het doet hem denken aan de jeugd van zijn politiepartner Deniz die onder erbarmelijke omstandigheden naar Zweden is gevlucht. Het doet hem denken aan zijn verwaarloosde buurmeisje Ester, die nota bene hem als rolmodel heeft uitgekozen. Ook doet het hem aan zijn eigen jeugd denken. Aan zijn moeder die hem mishandelde en aan zijn vader die niet ingreep.

Het jongetje, hooguit twaalf jaar oud, staat nergens als vermist geregistreerd. Heeft niemand zijn verdwijning opgemerkt? Of, Zack durft er bijna niet aan te denken, heeft niemand interesse in het kind gehad? Wie is het jongetje en waar komt hij vandaan? Wat is hem overkomen? Het lijkt wel of het kind door een groot dier is toegetakeld. Zack en zijn collega’s besluiten een foto, waarop de verwondingen zijn weggewerkt, in het programma Het misdrijf van de week aan de Zweedse burgers te tonen. En dan krijgt het jongetje eindelijk een naam.  Hij heette Ismail en verbleef, zonder ouders, in een asielzoekerscentrum. Zijn verdwijning is weliswaar opgemerkt maar omdat hij zelf telefonisch contact opnam en zei dat het goed met hem ging, heeft niemand actie ondernomen.

Wat is Ismail overkomen? Wie heeft hem met een klauwachtig wapen, aldus de lijkschouwer, toegetakeld? Waarom moest hij dood? Dan ontvangt de politie een link naar een filmpje op het internet. De link is ook naar de media gestuurd. Het filmpje veroorzaakt grote opschudding. Hoofdrolspeler is Ismail. Een doodsbange Ismail.

Ontspoord is het tweede deel in de Hercules-serie van Mons Kallentoft en Markus Lutteman. Opnieuw bewijzen de twee dat het bundelen van hun schrijverstalent een uitstekend resultaat oplevert. Ontspoord biedt een heftig verhaal vol spanning. De titel slaat op de moordenaar van Ismail maar ook op Zack want hij verliest grip op zijn drugsgebruik. Deniz ziet het gebeuren. Is Zack nog wel een betrouwbare partner? Kan hij haar wel gedegen beschermen als zijn gedachten door drugs vertroebeld zijn? Is Zack haar vriend of haar ondergang?

De tweede verhaallijn in het boek vormt een mooi contrast met het leven van Zack. In deze verhaallijn staat Niklas Svensson, een collega van Zack, centraal. Niklas is een echte familieman. Hij is dol op zijn vrouw en zijn drie kinderen. De dood van Ismail grijpt hem dan ook enorm aan. Ismail was nauwelijks ouder dan zijn oudste zoon Lucas. Stel je voor dat hij… Niklas moet er niet aan denken. Wanneer Deniz hem verwijt te veel tijd in zijn gezin te steken, raakt hem dat diep. Het zet Niklas aan tot een daad met rampzalige gevolgen.

Ontspoord blijft tot de laatste bladzijde spannend. Ik kijk uit naar deel drie van deze meeslepende serie! 

ISBN 9789401605182 | paperback | 360 pagina's| Xander | april 2016
Vertaald door Neeltje Wiersma

© Annemarie, 4 mei 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De vermisten en de doden
Stuart MacBride

De verdachte droeg een blauwe zomerjurk. Smerige voeten met keurig gelakte nagels roffelden op het gras, alsof er een leven op het spel stond. Het lange blonde haar raakte verstrikt in doorntaken en bleef zielig hangen. De verdachte rende zonder pruik verder maar brigadier Logan McRae was sneller. De woedende reactie van de verdachte was van alle vrouwelijkheid ontdaan. Graham Stirling, die er met bloedneus en blauwe jurk bijzonder uitzag, weigerde echter te zeggen waar hij zijn slachtoffer, Stephen Bisset, gevangenhield.

De keus was snel gemaakt. Logan pakte Graham harder aan dan het reglement toestond. Met resultaat. Stephen Bisset werd net op tijd gevonden. Meer dood dan levend. Hij was vreselijk toegetakeld. Graham had hem op geheel eigen wijze van zijn mannelijkheid ontdaan en in een vrouw veranderd. Stephen Bisset was gered, hoewel hij nog altijd niet bij kennis was, maar Logans carrière was zojuist om zeep geholpen. Hij kreeg een prachtige “carrièrekans” aangeboden, wat inhield dat hij naar het platteland verhuisde om bij de regiopolitie aan de slag te gaan.

Het werk bij de regiopolitie biedt Logan nieuwe uitdagingen. Hij stuurt meerdere teams aan. Geen dienst is hetzelfde. Hij houdt dronkenlappen aan, schiet een psychotische oude dame te hulp en haalt koeien van de weg. Ook probeert hij de plaatselijke drugsdealers in de kraag te grijpen. Het vervelende aan zijn werk is dat elke grote zaak hem onmiddellijk uit handen wordt genomen. Hij is immers maar een “plattelandsagentje”. Ook wanneer er een dood meisje wordt aangetroffen, duikt het politieonderzoeksteam onmiddellijk op. Zijn voormalige bazin, hoofdinspecteur Steele, zal de zaak op moeten lossen.

Logan weet best dat hij zich niet met de zaak mag boeien, maar hij is onderzoeker in hart en nieren. De beperkingen die de politieregels hem opleggen, frustreren hem mateloos. Wanneer blijkt dat Graham Stirling vrijuit gaat omdat Logan niet volgens het boekje heeft gehandeld, bereikt zijn frustratie een hoogtepunt. Dat hij Stephen Bisset heeft gered, doet er kennelijk niet toe. Regels zijn belangrijker dan levens. Ook het onderzoek naar de plaatselijke drugsdealers wordt gedwarsboomd. Logan krijgt opdracht zich nergens meer mee te bemoeien.

Bij elke stap die hij zet, priemen de ogen van zijn meerderen in zijn rug. Sommigen zien hem het liefst zo snel mogelijk bij de politie vertrekken. Logan beseft zich dat maar al te goed. Hij kan zich geen enkele misstap meer veroorloven. Toch besluit hij Helen onderdak te bieden. Haar dochter verdween drie jaar geleden. Helen is naar het plattelandsstadje gereisd omdat ze vermoedt dat het dode meisje haar dochter is. Logan doet zijn uiterste best om de relatie met Helen professioneel te houden maar probeert tegelijkertijd haar aanwezigheid in zijn huis te verbloemen.

De vermisten en de doden is opgedeeld in hoofdstukken maar ook in de diensten die Logan draait. Elke dienst bestaat uit allerlei nieuwe gebeurtenissen, terwijl er onverminderd aan grotere zaken wordt gewerkt. Zo wordt er gezocht naar de daders van een groot aantal ramkraken die in de omgeving gepleegd worden. Ook wordt er gezocht naar een aantal vermiste mensen en Logan en zijn team proberen nog altijd de plaatselijke drugsbende op te rollen. Er gebeurt van alles in dit boek waardoor het leest als een trein.

De auteur beschrijft Logans baan bij de regiopolitie als een zwaar en uitputtend bestaan. Door het personeelstekort wordt er veel van het personeel gevergd. Daarnaast is Logan platzak. Zijn geld gaat op aan medische kosten. Niet voor hemzelf maar voor zijn vriendin Samantha die jarenlang in coma heeft gelegen en nog altijd niet tot nauwelijks op haar omgeving reageert. Hij houdt nog altijd van haar, al is hun gezamenlijke toekomst verwoest. Logan leeft op linzensoep en goedkoop brood. Helen bereidt tijdens haar verblijf in zijn huis heerlijke gerechten voor hem. Ook gaat ze de kale muren met verf in frisse kleuren te lijf. Logan begint haar aanwezigheid op prijs te stellen.

De vermisten en de doden is het negende deel van de Logan McRae-reeks maar je hoeft de vorige delen niet gelezen te hebben om helemaal in dit uitgebreide verhaal op te gaan. Er gebeurt veel in dit boek en sommige verhaalwendingen zijn behoorlijk heftig. Ik hoop dat het leven van de gemiddelde politieagent in Noord-Schotland een stuk rustiger is!

ISBN 9789022575437 | paperback | 526 pagina's| Boekerij | maart 2016
Vertaald door Annemie de Vries & Pon Ruiter

© Annemarie, 3 mei 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De reizigers van Metropole
Wessel de Valk

Iskander Bregt, eigenaar van een goedlopend restaurant in Spanje, zit rustig op een terras in Brussel als er ineens een oorverdovend lawaai losbarst. Van het ene moment op het andere verandert het kalme toneel in een kluwen rennende mensen, omvallende stoelen. Paniek. En dan is het terras leeg. Alleen Iskander zit er nog. En een lange, magere man. Als Iskander hem aankijkt, zit hij beelden: een klein huis langs de kant van de weg; een oudere vrouw die omhoog schiet en langs een muur weer naar beneden glijdt. En de beelden van de paniek op het terras ziet hij nog een keer voorbij komen.

Vreemd. Het heeft zeker te maken met die man die nu wegloopt, en Iskander besluit hem te volgen. Dat had hij beter niet kunnen doen. Als die onbekende roodharige vrouw er niet was geweest, was hij vast en zeker dood geweest: een auto reed hem aan.
Niet veel later bevindt Iskander zich plotsklaps in zijn restaurant in Spanje. Hij heeft geen idee wat er gebeurd is. Wie is de roodharige vrouw, die ook in het restaurant is?

Een serie gebeurtenissen die het leven van Iskander volledig op stelten zet. Hij heeft bijzondere eigenschappen, waar hij zich totaal niet van bewust is. Eigenschappen die hem een gewilde prooi maken, van enerzijds de organisatie die zich Limes noemt, en anderzijds de onbekende magere man. 
Het is een fascinerend verhaal over iets wat Reizen – met een hoofdletter – genoemd wordt. Een soort teleportatie. De schrijver doet bij monde van de vrouw een poging het uit leggen, maar ik begrijp niets van quantummechanica, dat laat ik aan andere lezers.

Helaas is het een manier van reizen die wij mensen niet – nog niet? – beheersen, maar er over lezen in een spannend verhaal, compleet met achtervolgingen, verraad en levensbedreigende situaties is heel aangenaam.

Een extra leuk accent is het feit dat de lokaties echt zijn. Je wil meteen op dat terras in Brussel een biertje gaan drinken, of genieten van het uitzicht in het restaurant in Spanje. Dat maakt het verhaal tegelijk ook heel filmisch. Niet zo vreemd als je weet wie Wessel de Valk is. Dit boek is zijn debuut, en het smaakt naar meer. Ik raad hem wel aan op zijn stijl te letten en meer te schrappen, er staan zo veel herhalingen in het boek, dat de lezer zich soms een dom kind voelt.

Wessel de Valk is afgestudeerd criminoloog, maar is na zijn studie bij een theatergezelschap terecht gekomen. Bij toeval kwam hij na enkele jaren in contact met een studio die commerciële, internationale tekenfilms maakte. Daarna is hij bij de VARA terecht gekomen als gedelegeerd televisieproducent. Naast deze functie heeft hij ook vijf jaar lang aan de digitale toekomst van de omroep gewerkt.

ISBN 9789078437277| paperback| 277 pagina's | Uitgeverij Macc | november 2015

© Marjo, 2 mei 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Wallanders wereld
Henning Mankell

Kurt Wallander kwam 68 jaar geleden ter wereld in het Zweedse Malmö. Op zijn achttiende nam hij een beslissing die zijn vader, een vrijgevochten kunstenaar, hem nooit zou vergeven. Kurt ging bij de politie. De jonge politieman vestigde zich met zijn vrouw Mona in het plaatsje Ystad. Begin jaren zeventig werd hun dochter Linda geboren.

Kurt ontwikkelde zich tot een uitstekende inspecteur. Hij vergroeide met zijn werk, wat hoogoplopende ruzies met Mona veroorzaakte. Kurt was niet altijd een prettige echtgenoot. Hij had woedeaanvallen en de kleine Linda zag zelfs een keer dat haar moeder na een ruzie met een bloedneus rondliep. Ze besefte dat haar vader zijn woede niet onder controle had. Eind jaren tachtig gingen Kurt en Mona uit elkaar. Mona hertrouwde meerdere malen maar Kurt bleef alleen, hoewel hij wel een aantal keren verliefd werd.

Kurt was vierentwintig uur per dag politieman. Een echt privéleven had hij niet, waardoor hij slechts weinigen tot zijn vrienden mocht rekenen. Kurt was een eenling. Met zijn dochter Linda had hij een moeizame band. Toch was zij hem het meest dierbaar. Na een moeilijke periode waarin Linda tot twee keer toe een zelfmoordpoging deed, trad ze uiteindelijk in de voetsporen van haar vader. Ook Linda ging bij de politie in Ystad werken.

Kurt bleef zo lang hij kon bij de politie werken maar uiteindelijk ging het mis. Zijn geheugen liet hem steeds vaker in de steek. Kurt had de ziekte van Alzheimer. Een ziekte die er uiteindelijk voor zorgde dat hij niet langer als politieman kon werken. In zijn innig gewenste huisje op het platteland, verliest Kurt nu langzaam de grip op de werkelijkheid. Kurt Wallander zoals wij hem altijd gekend hebben, is er niet meer.

Kurt Wallander is geen aimabele man. Een norse politieman met woedebuien roept niet meteen gevoelens van sympathie op. Toch ben ik dol op hem. Ik ben niet de enige. Kurt kan zich beroepen op een grote schare fans. Fans die, net als ik, tranen in hun ogen kregen toen ze vernamen dat hij niet langer als politieman kon werken. Fans die, net als ik, geen afscheid van hem wilden nemen. Kurt Wallander. Soms zou je bijna vergeten dat hij een boekpersonage is.

De in 2015 overleden Henning Mankell was de schepper van Kurt Wallander. In 1990 merkte Mankell dat Zweden was veranderd. Omdat hij de helft van het jaar in Afrika woonde en werkte, viel de verandering hem meteen op. Het Zweden waar hij naar terugkeerde, was niet het Zweden dat hij had verlaten. Racisme was groeiend onderdeel van het dagelijks bestaan geworden. Mankell vond het vreselijk en besloot erover te schrijven. Racisme is misdadig en daarom was het voor Mankell vanzelfsprekend dat zijn boek over racisme een misdaadverhaal zou worden. Hij schiep een rechercheur die zijn werk heel serieus nam. Een man die probeerde de samenleving te doorgronden.

Kurt Wallander werd populairder dan Mankell ooit had kunnen vermoeden. Uiteindelijk verschenen er tien boeken over de inspecteur. Boeken waarin maatschappelijke thema’s aan de kaak gesteld worden. Hoewel ook het overige werk van Mankell geliefd is, was het Kurt Wallander die hem wereldwijde faam bezorgde. Mankell ontwikkelde een soort haat-liefde verhouding met Wallander. Uiteindelijk besloot hij dat het tijd was om afscheid te nemen.

Wallanders wereld is een naslagwerk over Kurt Wallander. Henning Mankell vertelt hoe en waarom hij het personage in het leven riep en hoe het komt dat Kurt zo populair is. Er staat een korte biografie van Kurt in het boek, evenals een beschrijving van de belangrijke personen in zijn leven. Daarnaast wordt aandacht geschonken aan de dingen die Kurt plezier in het leven verschaffen. Zo houdt hij erg van klassieke muziek. Ook komen alle personages uit de Wallander-boeken aan bod, evenals alle bezochte locaties.

Ook het verhaal De hand is in het boek opgenomen. Nederlandse fans van de Kurt Wallander-reeks kennen het verhaal maar al te goed. Het is een herziene versie van het verhaal Het graf, dat in 2004 het geschenk voor de Maand van het Spannende Boek was. In De hand staat Kurt Wallander op het punt een huis op het platteland te kopen. Tijdens de bezichtiging komt hij in de tuin bijna ten val. Een hand van een skelet steekt uit de grond omhoog.

Wallanders wereld staat vol informatie die de lezer van de Kurt Wallander-reeks al kent. Toch is het prettig dat alles overzichtelijk bij elkaar staat. Een ode aan Kurt Wallander. Het is alsof je met vrienden herinneringen aan een dierbaar persoon ophaalt. In Wallanders wereld mag de lezer nog een laatste keer heel dicht bij Kurt Wallander zijn. Afscheid nemen is immers moeilijk.

ISBN 9789044531008 | paperback | 313 pagina's| De Geus |april 2016
Vertaald door Rory Kraakman

© Annemarie, 1 mei 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.hughhowey.com