Piep zei de muis
M.J. Arlidge

Helen Grace zit niet op de terugkeer van haar collega Charlie te wachten. Er is simpelweg te veel gebeurd en Charlie herinnert haar aan die gebeurtenissen. Grace wil verder met haar leven. Ze wil vergeten dat haar zus Marianne een moordenares bleek te zijn. Ze wil niet langer denken aan het moment dat ze Marianne dood schoot. Door Marianne leeft Helens collega Mark niet meer en verloor Charlie haar kind. Helen wil niet langer met deze gruwelijke gebeurtenissen geconfronteerd worden en bovendien vindt ze dat Charlie destijds verkeerd heeft gehandeld. Haar verzet is echter zinloos. Hoofdinspecteur Ceri Harwood, de nieuwe bureauchef, is onverbiddelijk. Charlie keert terug.

Charlie weet best dat Helen niet bij is dat ze haar werk hervat maar ook zij moet haar leven weer oppakken. Ze heeft altijd van haar werk bij  de politie gehouden. Toch valt haar eerste werkdag haar zwaar. Ze wordt onmiddellijk naar een sterfgeval gestuurd. Er is een prostituee vermoord. Heel even vraagt Charlie zich af waarom ze eigenlijk weer zo graag aan het werk wilde. Haar man Steve wil dat ze ontslag neemt. Ze hebben door Charlies werk immers hun ongeboren kind verloren. Charlie begrijpt haar man wel maar wil haar werk niet opgeven. Het is immers wat ze altijd heeft gewild. De spanningen binnen het huwelijk lopen razendsnel op.

Het blijft niet bij de dood van de prostituee alleen. Er is nog een moord gepleegd. Een man heeft een bezoekje aan een prostituee niet overleefd. Hij is op gruwelijk wijze om het leven gebracht. Zijn hart is uit zijn borstkast verwijderd. Helen, Charlie en hun collega’s hoeven zich niet lang af te vragen waar het orgaan is gebleven. Het wordt keurig verpakt door een pakketbezorger bij het gezin van het slachtoffer afgeleverd.

Het slachtoffer bleek er een dubbelleven op na te houden. Voor de buitenwereld was hij een onberispelijke huisvader die zich actief voor de kerk inzette. Niemand wist dat hij stiekem geld van de kerk gebruikte om zijn clandestiene bezoekjes aan prostituees te bekostigen. Hij had zelfs een geslachtsziekte opgelopen. Zijn vrouw reageert geschokt en weigert te geloven dat haar echtgenoot haar ontrouw is geweest. De waarheid is te schandalig om onder ogen te zien.

Hebben de dood van de prostituee en die van de “brave kerkganger” iets met elkaar te maken? Er wordt getwijfeld. Over de nieuwe moord die gepleegd wordt, bestaat echter geen enkele twijfel. Opnieuw is een huisvader gestorven. Opnieuw is het hart verwijderd. Opnieuw blijft er een ontredderde en bedrogen echtgenote achter. Zwerft er een bloeddorstige prostituee door de achterbuurten van de stad of worden de hoerenlopers door iemand achtervolgd?

De zaak raakt Helen meer dan ze wil toegeven. Ze wil koste wat kost voorkomen dat er meer slachtoffers vallen. Vooral het motief van de dader houdt haar bezig. Uit de moorden spreekt een ongebreidelde woede. Uit welke emoties komt de agressie van de moordenaar voort? Buiten werktijd vindt Helen niet de rust die ze zo nodig heeft. Stiekem schaduwt ze haar neefje Robert, het kind dat door Marianne ter adoptie werd afgestaan. Dat een wel erg fanatieke journaliste op de vreemdste plekken opduikt, bezorgt Helen de nodige stress. Hoe kan ze haar leven op orde krijgen en een moordzaak oplossen als iemand steeds in haar verleden duikt?

Piep zei de muis is het tweede boek van M.J. Arlidge. Over zijn debuut Iene Miene Mutte was ik zeer lovend en dat ben ik nu weer. Het verhaal gaat verder waar het in het vorige deel eindigde en opnieuw is Helen een fascinerend hoofdpersonage. De gebeurtenissen worden gedetailleerd en in sneltreinvaart uit de doeken gedaan. De korte, afwisselende hoofdstukken zorgen ervoor dat je blijft lezen. M.J. Arlidge ontziet de lezer niet. Wie niet tegen gruwelijkheden kan, kan dit boek maar beter links laten liggen. Wie daarentegen wel tegen een stootje kan, zal dit boek in één ruk uitlezen.

Wat de boeken van M.J. Arlidge zo intrigerend maakt, is dat niemand zwart-wit wordt afgeschilderd. Mensen maken fouten en hebben geheimen. Moordenaars kunnen gewetenloos zijn maar ooit waren ze, net als iedereen, onschuldige baby’s. Wat is er in de tussentijd gebeurd? Zijn moordenaars per definitie verderfelijk? Helen en haar collega’s schitteren en falen. Ze ontdoen zich van hun papieren boekgedaantes en transformeren in mensen van vlees en bloed. M.J. Arlidge schetst een verhaal dat zó levensecht en aangrijpend is, dat het niet snel vergeten zal worden. Een uitmuntende thriller.

ISBN 9789022575321 | paperback | 382 pagina's| Boekerij | januari 2016
Vertaald door Mariette van Gelder

© Annemarie, 13 januari 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Hou je adem in
Holly Seddon

Alex Dale leeft voor het moment dat ze haar eerste glas wijn in kan schenken. Ze is er trots op dat ze haar alcoholverslaving goed onder controle heeft. Dat ze nauwelijks een sociaal leven heeft, regelmatig in bed plast, aan onveilige seks met vreemden doet en over een geheugen vol gaten beschikt,  probeert ze zoveel mogelijk te negeren. Alex loopt dagelijks hard en drinkt in de ochtenduren geen druppel alcohol. Alex weet wat ze doet. Heus.

Alex werkt als freelancejournalist. Voor een nieuw artikel brengt ze een bezoekje aan het ziekenhuis. Aan de Bramble-zaal om precies te zijn, waar patiënten liggen die al jaren comateus zijn. Vroeger werden deze mensen “kasplantjes” genoemd maar die term is inmiddels achterhaald. Sommige patiënten zijn zich mogelijk bewust van hun omgeving. Terwijl Alex naar de negen bewegingsloze lichamen om haar heen kijkt, valt haar oog op het gezicht van een vrouw van rond de dertig. Een leeftijdsgenoot. Alex herkent de vrouw. Het is Amy Stevenson.

Amy Stevenson was nog maar vijftien jaar oud toen ze verdween. Ze was op weg van school naar huis maar is daar nooit aangekomen. Toen ze eindelijk gevonden werd, was ze zwaardgewond. Een onbekende had haar vreselijk toegetakeld. Sindsdien ligt Amy in coma. Al vijftien jaar lang. Lange tijd werd haar stiefvader Bob van de brute aanval op Amy verdacht maar de werkelijke dader is nooit gevonden. Wanneer Alex ontdekt dat Amy nooit visite van familie krijgt, breekt haar hart. Amy is moederziel alleen, net als Alex.

Amy is niet altijd alleen geweest. Ze had een lieve moeder, een stiefvader die dol op haar was en een leuk vriendje. Amy wilde journalist worden. Het vrolijke, levenslustige meisje ging een heerlijke toekomst tegemoet. Toch was het Alex, die helemaal geen fijne jeugd had, en niet Amy die uiteindelijk journalist werd. Het was Alex die trouwde en carrière maakte. Hoe kan het dat Alex haar geluk heeft verspeeld? En wie is verantwoordelijk voor het uitzichtloze bestaan van Amy?

Alex besluit Amy’s zaak nog eens onder de loep te nemen. Ze neemt contact op met de enige persoon uit haar verleden die, ondanks alles, nog met haar wil praten. Haar ex-man Matt. Matt, die bij de politie werkt, is niet blij met haar telefoontje. Hij kan onmogelijk vertrouwelijke informatie aan een journalist toespelen. Toch is hij uiteindelijk bereid Alex wat broodkruimels toe te werpen. Alex gaat fanatiek aan de slag. Ze probeert de ochtenden zo efficiënt mogelijk te besteden. Ze ontdekt dat Amy haar vriendje mogelijk met een oudere man bedroog. Wie is deze man? Is hij soms degene die Amy zo ernstig heeft verwond?

Niet alleen Alex maar ook Jacob denkt dagelijks aan Amy. Dat doet hij al sinds hij als tiener verkering met haar kreeg. Jacob  was dol op zijn vriendinnetje en hij kan haar maar niet vergeten. Hij werkt als vrijwilliger op de Bramble-zaal om zoveel mogelijk bij Amy te kunnen zijn zonder de argwaan van het personeel te wekken. Zijn hoogzwangere vrouw Fiona weet nergens van. Ze weet niet eens wie Amy is, laat staan dat Jacob haar regelmatig een bezoekje brengt.

Jacob is aanvankelijk niet blij met de komst van Alex. Waarom duikt ze steeds in de Bramble-zaal op? Wanneer Alex ontdekt wie Jacob is, besluiten de twee uiteindelijk toch hun krachten te bundelen. Jacob beseft dat hij pas verder met zijn leven kan als hij weet wat er precies met Amy is gebeurd. Alex op haar beurt begint oprecht om het meisje te geven. Ze vertelt Amy regelmatig over haar onderzoek en soms heeft ze het idee dat de vrouw haar verhalen werkelijk hoort. Alex is vastbesloten de waarheid te achterhalen. Wie heeft Amy haar toekomst ontnomen?

Auteur Holly Seddon werkt, net als Alex, als freelancejournalist. Hou je adem in is haar thrillerdebuut. Wie niet weet dat het om een debuut gaat, zal denken dat de Engelse al tig succesvolle thrillers op haar naam heeft staan. Hou je adem in is namelijk verbluffend goed. Het verhaal kent een prachtige diepgang en raak neerzette hoofdpersonen. Hun verhalen zijn hartverscheurend. Hoe kan het dat Alex aan de drank is geraakt?  Waarom kan Jacob zijn jeugdvriendinnetje maar niet loslaten? Amy zelf verkeert in een soort sluimertoestand en beseft niet dat er al vijftien jaren verstreken zijn. Wanneer ze beseft dat ze de stem van haar moeder al een tijdje niet gehoord heeft, is ze bang dat ze iets verkeerds heeft gedaan.

Hou je adem in is een uitmuntend geschreven thriller. Als dit de norm is voor de thrillers die in 2016 verschijnen, gaan we een fantastisch jaar tegemoet!

ISBN 9789026332395 | paperback | 366 pagina's| Ambo|Anthos | januari 2016
Vertaald door Ankie Klootwijk en Ernst Boer
© Annemarie, 11 januari 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Tot de dood ons scheidt
Jo Claes

Een fictief voorval in de Tweede Wereldoorlog: te Leuven proberen enkele leden van een verzetsgroep het drieluik van het Laatste Avondmaal te voorkomen dat de Duitsers het als roofbuit in handen krijgen. Voor drie van de vier loopt dat erg slecht af. De juiste toedracht - wie was bijvoorbeeld de verrader? - is nooit duidelijk geworden.

In het heden speelt er van alles dat via een ingewikkeld verhaal verband blijkt te houden met het voorval uit de oorlog. Een oude dame wordt aangereden. De dader vlucht en wordt niet aangehouden. De vrouw overlijdt.

Bij de bouwput op het Fochplein wordt een dode aangetroffen, een professor. Is hij gestruikeld en ongelukkig terecht gekomen? Hij was duidelijk bezig met het maken van foto’s. Maar er zijn ook mensen die denken dat hij geduwd is.
De politie wil er niet aan. Maar het begint bij hoofdinspecteur Berg te kriebelen als hij diverse keren te maken krijgt met een journaliste. Zij is de dochter van de overleden vrouw, zij heeft zijdelings te maken met de professor. Er wordt ingebroken in haar appartement en ze denkt dat ze gevolgd wordt. Als Berg op vakantie nogmaals haar naam hoort, tijdens een gesprek met een stadsgenoot die hij toevallig op het Forum Romanum tegenkomt, is zijn interesse in ieder geval gewekt. Wat is er allemaal aan de hand met dat vrouwspersoon?
Maar de zaak blijkt niet om haar te draaien, alles heeft te maken met Joris Dehaene, de jongeman die enkele dagen na zijn verzetsdaad geëxecuteerd werd. En de liefde, ja, de Liefde, speelt een grote rol.

Tot de dood ons scheidt is een speurdersverhaal over Thomas Berg, die een vast figuur is in de boeken van Jo Claes. Bij deze zaak krijgt hij steun van de journaliste en diens nieuwbakken vriend die fotograaf is. Zij denken los van hem mee over de zaak. Soms heeft de inspecteur een nieuw feit dat licht op de zaak werpt, en soms komen de twee leken op een goed idee.

Het moet een hele toer geweest zijn om deze twee denkprocessen over hetzelfde voorval tot een goed einde te brengen, maar het lukt Claes zeker. Je legt dit boek niet weg voor je op de laatste pagina bent en weet hoe alles in elkaar zit!
Het vergt te veel om alle lijnen te vertellen, er is zo ontzettend veel!
Wat vooral dat extra tintje geeft aan deze misdaadroman is de achtergrond: de feitjes en weetjes van Leuven waar alles zich afspeelt. Je krijgt zin om al die straten en gelegenheden eens zelf te gaan bekijken.

ISBN 9789089242112 | paperback| 480 pagina's | Uitgeverij Houtekiet| maart 2012
© Marjo, 11 januari 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://hollyseddon.tumblr.com

Brandhaard
Michael Connelly

Ook al is het slachtoffer nog maar net overleden, zijn moordzaak is al tien jaar oud. De kogel die Orlando Mercer uiteindelijk fataal is geworden, is tien jaar geleden in zijn lichaam beland. Mercer was een pechvogel. Hij speelde in een mariachiband en trad samen met de andere bandleden op het Mariachi Plaza op toen twee rivaliserende bendes het vuur op elkaar openden. De kogel doorboorde eerst zijn muziekinstrument en vervolgens zijn buik,  om zich uiteindelijk stevig in zijn ruggenwervel te nestelen. Mercer raakte verlamd en belandde in een rolstoel. De kogel – die niet verwijderd kon worden - zou hem tien jaar lang kwellen.

De misdaadcijfers in Los Angeles, waar Mercer woonde, zijn de afgelopen jaren flink gedaald. Een aantal rechercheurs zijn daarom op zogenaamde cold cases gezet. Onopgeloste moorden. Rechercheur Harry Bosch wordt op de Mercer-zaak gezet. De zaak ligt gevoelig omdat de schietpartij tijdens een verkiezingscampagne plaatsvond. Gemeenteraadslid Armando Zeyes nam de verlamde Mercer op sleeptouw en gebruikte hem als symbool voor het falen van de politiemacht. De op sensatie beluste Zeyes won de verkiezingen met gemak en werd de nieuwe burgemeester. Nu Mercer is overleden, zal zijn moordzaak nauwgezet door de media gevolgd worden. Er mogen geen fouten worden gemaakt.

Harry Bosch is een doorgewinterde politieman. Over iets meer dan een jaar zal hij met pensioen gaan. Voor de Mercer-zaak wordt hij aan de achtentwintigjarige Lucia Soto gekoppeld. De hoge bazen hebben besloten dat ervaren politiemensen groentjes onder hun hoede moeten nemen. Bosch mag de tweetalige Soto wel maar hij twijfelt aan haar deskundigheid. Soto heeft immers nog niet genoeg ervaring opgedaan. Bosch heeft bovendien al snel in de gaten dat Soto het een en ander voor hem verzwijgt. Een liegende collega, daar zit Bosch niet op te wachten.

Wanneer Soto hem bekent stiekem een andere cold case te onderzoeken, voelt Bosch genegenheid voor de vrouw opborrelen. Soto heeft een deel van haar verleden voor de politie verzwegen. Als kind kwam ze bijna om bij een gruwelijke brand. Soto bevond zich ten tijde van de brand in een illegale kinderopvang dat in de kelder van een appartementencomplex gevestigd was. De brand werd meerdere van haar vriendjes en vriendinnetjes, evenals de eigenaresse van de opvang, fataal. Soto is de brand, die opzettelijk gesticht was, nooit vergeten. Wie heeft haar vrienden vermoord?

Bosch belooft Soto te helpen, ook al zet hij daarmee zijn welverdiende pensioen op het spel. Hij verbiedt Soto de zaak nog langer op eigen houtje te onderzoeken waarna hij er op vindingrijke wijze voor zorgt dat hij en Soto zich ook over de noodlottige brand mogen buigen. Het kersverse duo zal dus maar liefst twee oude moordzaken onder de loep moeten nemen. Wanneer blijkt dat Orlando Mercer niet het toevallige slachtoffer van een benderuzie maar van een mislukte moordaanslag is geworden, komt het tweetal tijd tekort. Wie was het werkelijke doelwit van de moordaanslag?

Brandhaard is het negentiende boek over rechercheur Harry Bosch. De geliefde politieman heeft sinds 2015 zelfs een eigen televisieserie. Bosch is een sympathieke, rechtvaardige man. In Brandhaard is hij tot zijn grote spijt vrijgezel. Bosch woont samen met zijn tienerdochter die ook een carrière bij de politie ambieert. Ze is zijn oogappeltje en hij betreurt het dat hij niet genoeg tijd voor haar heeft. Zijn spijt is ten dele onterecht want dochterlief heeft het nog drukker dan haar vader.

Brandhaard is een soepel geschreven, prettig leesbaar boek met een aangrijpende, weloverwogen ontknoping. Een aangename misdaadthriller waarin geweld niet wordt geschuwd maar ook niet wordt aangemoedigd. De toegankelijke schrijfstijl van Connelly bevalt me. Brandhaard biedt een gedegen, overtuigend verhaal met personages die bijblijven. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er al meer dan 60 miljoen boeken van deze auteur zijn verkocht!  

ISBN 9789022575659 | paperback | 399 pagina's| Boekerij | november 2015
Vertaald door Martin Jansen in de Wal

© Annemarie, 7 januari 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://melanieraabe.de

De val
Melanie Raabe

Linda Conrads houdt zich al elf jaar schuil. Haar schuilplaats bestaat uit een prachtige villa. Een veilige cocon waarin het haar aan niets ontbreekt. De buitenwereld kent Linda als een gevierd schrijfster. Haar literaire romans gaan als warme broodjes over de toonbank. Linda’s teruggetrokken leven vindt men excentriek. Een eigenaardigheid die past bij een eigenzinnig schrijversleven. Bijna niemand kent de werkelijke reden van Linda’s eenzame bestaan.

Twaalf jaar geleden trof Linda haar drie jaar jongere zus Anna badend in het bloed aan. Ze was in haar eigen appartement vermoord. Linda weet nog dat ze recht in de ogen van de moordenaar keek. Een onbekende. Een man die op  de vlucht sloeg. Linda heeft de dader nooit meer gezien en de moord op Anna is nooit opgelost. Het hele gebeuren heeft haar zó geschokt dat de wereld niet langer een veilige plek voor haar is. Linda verbrak de relatie met haar verloofde en trok zich in de villa terug. Haar enige huisgenoot is een grappig, klein hondje met de naam Bukowski.

Linda kan de dood van haar zus maar niet verwerken. Ze is zwaar getraumatiseerd. Ze heeft haar zaakjes weliswaar goed geregeld en ze wordt door betrouwbaar personeel en een vriendelijke uitgever bijgestaan, maar van een menswaardig bestaan is nauwelijks sprake. Toch kan Linda niet anders. Wíl niets anders. Alleen op deze manier kan ze haar angsten de baas. Linda leeft niet, Linda overleeft. Wanneer de dag aanbreekt dat de aarde op zijn grondvesten trilt, beseft Linda aanvankelijk nauwelijks wat haar overkomt. Toch heeft ze hem echt gezien. De reporter op televisie. Hij is het. Hij is Anna’s moordenaar. Linda weet het zeker.

Na twaalf jaar heeft Linda de moordenaar van Anna geïdentificeerd. Hij heet Victor Lenzen en is journalist. Anna probeert haar oude contactpersoon bij de politie te bellen maar wordt doorverbonden met iemand anders. Ook een oude bekende. Een vrouw die haar altijd wantrouwend behandelde. Alsof Linda een verdachte was. Linda beseft dat ze de klus zelf zal moeten klaren. Ze zal Victor Lenzen naar haar huis moeten lokken om hem vervolgens een bekentenis af te dwingen. Ze zal een val voor hem op moeten zetten.

Voor het eerst in haar leven schrijft Linda een thriller. Haar fans en uitgever reageren verbaasd op het nieuws. Niemand weet dat de thriller een aantal waargebeurde elementen bevat. Het gaat over de moord op Anna. Linda weet zeker dat Victor Lenzen zichzelf in het verhaal zal herkennen. Ze benadert de werkgever van Lenzen en stemt tot diens grote verbazing in met een interview. Linda geeft zelden interviews maar nu nodigt ze de interviewer zelfs in haar huis uit. Ze heeft maar één voorwaarde: de interviewer moet Victor Lenzen zijn.

Het plan van Linda is gewaagd. Roekeloos. Als lezer maak je je zorgen om haar. Natuurlijk gaat het niet goed met Linda maar gaat het soms slechter met haar dan ze denkt. Is Linda labiel? Heeft ze de moordenaar van Anna werkelijk herkend? Kan dat wel na twaalf jaar? Linda wil Victor Lenzen tot een bekentenis dwingen en ze heeft zelfs trainingen in ondervragingstechnieken gevolgd. Maar wat als Victor Lenzen de dader helemaal niet is? Wat als ze een onschuldige man tot een bekentenis wil dwingen? Wanneer Linda tot haar grote schrik tot de ontdekking komt dat zijzelf lange tijd de hoofdverdachte was, slaat de twijfel toe. Heeft ze soms zelf haar zus vermoord en de waarheid verdraaid?

De val is het debuut van de Duitse Melanie Raabe. Een heel geslaagd debuut. In De val zet Raabe de lezer steeds op het verkeerde been door gedachtegangen als werkelijkheid te presenteren. De hoofdverhaallijn wordt regelmatig onderbroken door hoofdstukken uit de thriller die Linda heeft geschreven. Op deze manier worden de omstandigheden rondom Anna’s dood uit de doeken gedaan. Was Anna wel echt zo engelachtig als Linda hardnekkig beweert?

De val intrigeert en maakt nieuwsgierig. De verrassende verhaalwendingen zorgen ervoor dat je blijft lezen. Hou betrouwbaar zijn herinneringen eigenlijk? Welke waarheid houdt zich zo angstvallig schuil? Ik werd net als Linda door twijfel overmand. Deze fascinerende, psychologische thriller liet me niet meer los!

ISBN 9789023495437 | paperback | 352 pagina's| Cargo | januari 2016
Vertaald door Sander Hoving

© Annemarie, 7 januari 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.nathaliepagie.nl

Paradijsvogels
Nathalie Pagie

Journaliste Tara Linders laat haar emoties nooit blijken. Ze vertrekt dan ook geen spier wanneer haar baas haar opdracht geeft om naar Aruba af te reizen. Voor de vorm heeft ze zelfs even tegengesputterd. Het gaat immers om een commerciële opdracht. Tara zal een aantal positieve artikelen over het zonnige land, en de succesvolle zakenlieden die er handel drijven, moeten schrijven. Het is de laatste hoop voor De Dageraad, de krant waar ze werkt. De artikelen zullen namelijk met dure advertenties gepaard gaan.  De krant verkeert in financiële nood en het advertentiegeld is noodzakelijk om voort te kunnen blijven bestaan.

Tara heeft nauwelijks vrienden. Na een eenzame jeugd in tal van pleeggezinnen, sluit ze haar gevoelens zo veel mogelijk af. Opborrelende woede bestrijdt ze in de sportschool waar ze fanatiek bokst. Na een paar jaar bij De Dageraad kan ze redelijk goed met haar collega Diego Martinez overweg. Ze blijft echter ondoorgrondelijk. Dat is het beste, vindt ze zelf. Tara is een beschadigde, gekwetste vrouw die leeft voor haar werk. De enige aan wie ze haar liefde openlijk laat blijken, is haar trouwe rottweiler Huub. Tara heeft één goede vriendin. Ze kent Marieke al bijna haar hele leven. Helaas is Marieke ruim twee jaar geleden verhuisd. Naar Aruba.

Dat Tara haar werk met het weerzien met Marieke kan combineren, voelt als een lot uit de loterij. En dan ook nog op het zonovergoten Aruba! Marieke blijkt in een leuk appartement te wonen en Tara wordt hartelijk ontvangen. Overdag houden de vrouwen zich met hun werk bezig maar ’s-avonds zetten ze de bloemetjes buiten. Tara voelt zich zorgeloos maar in een schimmige uitgaansgelegenheid landt ze weer met beide benen op de grond. In een smerig toilet stuit ze op een meisje met een overduidelijk Belgisch accent. De Belgische is hevig overstuur. Ze geeft aan naar huis te willen en dingen tegen haar zin te moeten doen. Tara probeert haar te kalmeren maar het meisje is hysterisch. Ze geeft Tara een harde duw en maakt zich uit de voeten.

Door de ontmoeting met het meisje beseft Tara dat Aruba ook een duistere kant kent. Het vakantiegevoel ebt langzaam weg. Wanneer ze zelf op een jetsetfeestje gedrogeerd wordt, neemt de journaliste in haar de overhand. Tara zal de positieve artikelen over het land schrijven maar ze wil vooral weten welke activiteiten in het geniep plaatsvinden. Wie heeft haar gedrogeerd om zich vervolgens aan haar te vergrijpen? Wie is het Belgische meisje en waarom was ze zo overstuur? Tara stort zich op haar werk en onderdrukt een toenemend gevoel van teleurstelling. Het lijkt namelijk wel of de klik met Marieke verdwenen is. Is hun vriendschap na al die jaren voorbij?

Paradijsvogels is de derde thriller van de in Breda woonachtige Nathalie Pagie. Ik heb haar eerste boeken – De toneelclub en De campus – niet gelezen maar misschien had ik dat beter wel kunnen doen. Paradijsvogels heeft me namelijk aangenaam verrast. Het is een vlot geschreven thriller met een spannende verhaallijn en een fijne diepgang. Er vinden heftige gebeurtenissen plaats maar toch behoudt het verhaal een zekere luchtigheid. Dit boek leent zich uitstekend voor een middagje ontspannen lezen.

Journalisten Tara Linders en Diego Martinez maken in Paradijsvogels hun eerste opwachting. Wat mij betreft mogen ze blijven. Nathalie Pagie kiest in haar boeken steeds voor nieuwe personages maar mocht ze een serie overwegen, dan heeft ze met Tara en Diego een gouden duo in handen. Tara is een stoere dame die worstelt met haar identiteit terwijl kersverse vader Diego maar geen goede balans tussen werk en gezin kan vinden. Wanneer blijkt dat Tara zijn hulp nodig heeft, zet hij zelfs zijn huwelijk op het spel. Het gaat niet om aantrekkingskracht maar om passie voor journalistiek.

Ik heb genoten van Paradijsvogels. Deze enerverende, avontuurlijke thriller smaakt naar meer!

ISBN 9789022573525 | paperback | 317 pagina's| Boekerij | oktober 2015

© Annemarie, 30 december 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER