Een vlaag van waanzin
Corine Hartman

Hoe heeft het zo uit de hand kunnen lopen? Wat heeft hij in vredesnaam gedaan? Anthonie weet niet hoe hij zijn kinderen ooit nog onder ogen kan komen. Vooral Ciara niet. Door hem is ze ernstig getraumatiseerd. Door zijn toedoen zal ze levenslang met een afschuwelijke gebeurtenis worstelen. En Romée, zijn prachtige, lieve Romée… Het is allemaal zijn schuld. Hij heeft haar vermoord. Zijn vrouw, hun moeder. Misschien kan hij maar beter voorgoed uit hun levens verdwijnen.

Een jaar geleden leidde Anthonie een benijdenswaardig leven. Samen met zijn charmante vrouw Romée, hun twaalfjarige tweelingdochters Ciara en Chloë en hun veertienjarige zoon Thijmen woonde hij in een kast van een huis. Anthonie verdiende de kost met zijn eigen reclamebureau en Romée gaf yogales. Een vriendelijke hond maakte het plaatje compleet. Ze waren gelukkig.

Toch is het helemaal misgegaan. Heel langzaam sloop achterdocht het huwelijk binnen. Anthonie begon te vermoeden dat Romée iets voor hem verzweeg. Sinds ze zonder hem een schoolreünie bijwoonde, leek ze te zijn veranderd. Was ze soms verliefd op een ander? Anthonie kon het idee niet meer loslaten. Zou zijn Romée hem bedriegen? Eigenlijk was er helemaal niets dat op ontrouw wees maar de gedachte liet Anthonie niet meer los. De knagende argwaan nam een steeds grotere plek in zijn binnenste in.

Romée was een drukbezette vrouw. Haar drie kinderen vroegen uiteraard de nodige aandacht en het huishouden slokte ook veel tijd op. Daarnaast was er nog de zorg voor haar dementerende schoonvader. Eigenlijk kon hij niet langer op zichzelf wonen maar hij verzette zich hevig tegen een verhuizing. Anthonie bagatelliseerde het probleem. Leek niet in te willen zien dat zijn vader de strijd tegen zijn ziekte aan het verliezen was. Ondertussen was het Romée die alle ballen in de lucht moest zien te houden. Een taak die steeds onmogelijker leek.

Sinds de reünie was er inderdaad iets veranderd. Een oude schoolvlam liet Romée weten nog altijd in haar geïnteresseerd te zijn. Ach, Romée was nog zo jong toen ze verkering met Jelle had. Toch was ze hem nooit vergeten. Vooral niet omdat hun liefde grote gevolgen voor haar had. Als piepjong meisje moest Romée een hartverscheurende keuze maken. Een keuze die destijds de juiste leek maar haar steeds vaker een groot gevoel van spijt bezorgde. Had ze het destijds anders aan moeten pakken? Jelle liet haar nog altijd niet onberoerd. Wat moest ze met deze gevoelens doen? Romée hield nog altijd van Anthonie maar zijn gedrag werd steeds onoverkomelijker. Was hun huwelijk voorbij?

Romée en Anthonie. Hun sprookje veranderde in een nachtmerrie. Een familiedrama, zoals dat tegenwoordig heet. Griezelig genoeg was er niet veel voor nodig. Hadden ze maar met elkaar gepraat. Hadden ze elkaar maar in vertrouwen genomen en hun gevoelens met elkaar gedeeld. Dit boek vertelt hun verhaal. Over hoe het begon en hoe het eindigde. En over hoe het nu verder moet.

Een vlaag van waanzin is geïnspireerd op een waargebeurd familiedrama. In een helder verwoord verhaal doet Corine Hartman op overtuigende wijze uit de doeken hoe zo’n afschuwelijke gebeurtenis tot stand kan komen. Het hoeft niet altijd te gaan om een gemene man die zijn vrouw regelmatig een pak slaag gaf. Soms zijn het spanningen die onbedoeld torenhoog oplopen, een affaire, stress, een nare gebeurtenis of een combinatie hiervan. In een vlaag van waanzin kan het geluk van een gezin ineenstorten.

De Jessica Haider-reeks was bikkelhard, loeispannend en bloederig terwijl de spanning in Een vlaag van waanzin subtieler is. De lezer weet dat de sluimerende spanning uiteindelijk in een explosie zal ontaarden waardoor het verhaal je steeds meer bij de keel grijpt. Door deze vertelwijze weet Corine Hartman de spanning goed in het verhaal te houden. Het feit dat het vertelperspectief regelmatig wisselt én er geschakeld wordt tussen toen en nu verhoogt de nieuwsgierigheid nog eens extra.

Het is duidelijk dat het niet goed af gaat lopen, toch hoopte ik stiekem op een wonder. Er is niet veel voor nodig om iets volledig uit de hand te laten lopen maar de stap naar een nieuwe start is misschien nog wel kleiner. De personages in dit boek zijn goed gekozen. Het zijn doodgewone mensen, precies wat omstanders na een familiedrama vaak over de slachtoffers en de dader zeggen. Met Een vlaag van waanzin toont Corine Hartman dat ze alle finesses van het thrillergenre beheerst. Een knap staaltje vakmanschap.

ISBN 9789023494195 | paperback | 286 pagina's| Cargo | februari 2016

© Annemarie, 10 februari 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Middernachtzon
Jo Nesbø

Jon is op de vlucht. Op de vlucht voor de dood die hem op de hielen zit. Hij vreest dat hij nergens ter wereld veilig is. Hij heeft immers het vertrouwen van de Visser beschaamd. Een fout die hij met de dood zal bekopen. Dat weet Jon maar al te goed. Toch is zomaar opgeven te eenvoudig. Wie wacht er geduldig af tot er een pistool tegen zijn hoofd wordt gezet? Jon doet dat in ieder geval niet. Hij is naar het meest noordelijke puntje van Noorwegen gevlucht. Het einde van de wereld.

Het dorpje waar Jon belandt beschikt niet over hotels of pensions. Misschien was het niet zo verstandig om de nacht in de plaatselijke kerk door te brengen, maar Jon was uitgeput. De volgende dag wordt hij door een jongetje gewekt. De jonge Knut steekt zijn nieuwsgierigheid niet onder stoelen of banken en Jon vertelt hem het leugentje dat hij eerder al aan de plaatselijke dronkenlap vertelde: hij is naar Lapland afgereisd om te jagen. Dat er in werkelijkheid jacht op hem gemaakt wordt, verzwijgt hij wijselijk.

Knut is niet alleen in de kerk. Hij houdt zijn moeder, die koster is, gezelschap. Een groot deel van de dorpelingen blijkt een streng geloof aan te hangen. Een geloof dat weinig pleziertjes toestaat. Volgens Knut zal Jon als niet-gelovige branden in de hel. Jon hoopt maar dat hem nog even uitstel is gegund. Knuts moeder Lea vindt het gelukkig niet erg dat Jon in de kerk heeft geslapen. Ze biedt hem bovendien een prima alternatief. Als jager kan Jon zijn intrek in de jachthut nemen. Ook mag hij het jachtgeweer van haar echtgenoot lenen. Die komt voorlopig toch niet terug…

In een jachthut aan het einde van de wereld houdt Jon zich verscholen. Hij wacht. Jon is geen jager. Hij is de prooi. Hij had nooit voor de Visser moeten gaan werken maar het geld kwam goed van pas. Jon had dringend geld nodig. Meer geld dan hij op korte termijn met het dealen van drugs zou verdienen. De Visser zag hem onterecht voor een huurmoordenaar aan en Jon liet hem in die waan. Zijn vinger rustte al op de trekker van zijn pistool maar iemand “expediëren” bleek toch moeilijker dan gedacht. Het beoogde slachtoffer bood een uitweg. Een uitweg en geld. Ach, Jon had nooit moeten geloven dat het plan zou kunnen slagen.

In de jachthut aan het einde van de wereld wacht Jon op wat komen gaat. Hij zal gevonden worden, daar twijfelt hij niet aan. Jon wil niet dood. Vooral niet nu hij Lea heeft leren kennen. Hij vindt haar leuker dan verstandig is. Lea’s man is uit vissen gegaan en niet meer teruggekomen. Vreemd genoeg lijkt Lea zijn dood niet erg te betreuren en ook Knut gaat niet gebukt onder het verlies van zijn vader. Was Lea’s echtgenoot soms geen leuke man? Jon weet dat hij Lea maar beter uit de weg kan gaan. Hij moet zich niet met het leven van de dorpelingen bemoeien, maar soms staat de liefde het verstand nu eenmaal in de weg.

Met Bloed op sneeuw en Middernachtzon is Jo Nesbø een nieuwe weg ingeslagen. Hoewel de twee boeken verschillende hoofdpersonages kennen, zijn de verhalen toch zijdelings met elkaar verbonden. Beide boeken gaan over verliefde, halfbakken huurmoordenaars. Huurmoordenaar Olav uit Bloed op sneeuw werkte voor drugsbaas Daniel Hoffmann terwijl Jon voor Hoffmanns concurrent de Visser werkzaam was.  Zowel Olav als Jon zijn erin geslaagd een opdracht grondig te verknallen. In hun wereldje is een oprechte verontschuldiging niet voldoende…

Ook van Middernachtzon heb ik genoten. Het verhaal is melancholiek en grappig tegelijk. Het is een spannend maar niet bloedstollend verhaal over een gevoelige crimineel. Een verliefde huurmoordenaar die zich verschuilt voor zijn bloeddorstige achtervolgers in een dorpje waar anonimiteit een illusie is. Jon is een misdadiger maar bovenal is hij een mens. Een mens met een dubieus verleden maar wellicht ook een mens met een goed hart. Jo Nesbø heeft de top van zijn kunnen nog lang niet bereikt. Met elk boek weet hij mijn verwachtingen opnieuw te overtreffen. Middernachtzon is een pareltje.

ISBN 9789023497882 | paperback | 239 pagina's | Cargo | februari 2016
Vertaald door Annelies de Vroom

© Annemarie, 10 februari 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het meisje op de weg
Michael Berg

Wanneer Anne Givernaud als een blok valt voor de spannende blonde reus en er zelfs haar echtgenoot na twintig jaar voor in de steek laat, heeft ze geen idee dat haar leven haar meer spanning zal gaan bieden dan haar lief is. Het was niet niks om deze nieuwe weg in te slaan, iedereen in haar omgeving verklaart haar voor gek, haar vertrouwde wereldje opgeven voor een buitenlander waar ze niets van af weet en die bovendien zoveel jonger is dan zij!

Maar intussen zijn Anne en Guido al weer anderhalf jaar samen en hebben ze plannen om een huis te gaan bouwen. Anne is psycholoog, Guido runt een outdooractiviteitencentrum, het leven lacht hen toe. Tot die fatale nacht dat Anne onverhoeds moet remmen omdat er iets, iemand, op de weg ligt. Vlak bij haar huis ergens op het platteland buiten Limoges begint een angstig avontuur, dat het leven kost aan de partner van Guido. Anne heeft dan al vast moeten stellen dat het meisje, dat op de weg lag, verdwenen is, en - erger! - Guido ook.
Hebben die twee iets met elkaar te maken? Kennen ze elkaar? Maar daar heeft zij dan niets van gemerkt! Zijn ze wel samen weg? En betekent het dat alles overhoop gehaald is in huis? Wat is er gebeurd met dat grote mes waaraan bloed kleeft?

Natuurlijk gaat Anne naar de politie, die ook vreemd reageert. Eerst willen ze niet eens stappen ondernemen, later wordt de politieman met wie zij gesproken heeft van de zaak gehaald.  Heeft Guido de moord op zijn partner op zijn geweten? Waarom hoort ze niets van hem?

Anne kan het er niet bij laten zitten. Als de politie niet helpt, dan zoekt ze het zelf wel uit. Behalve dat ze van Guido houdt en met hem een toekomst op wil bouwen, is er toch de onderliggende angst: zoals iedereen zegt, ze kent hem nauwelijks. Wie is hij? Is zij bedrogen? Ze gelooft er niets van.

Ze kan zich niet laten kennen, vindt ze. Het kan er niet bij haar in dat haar gevoelens niet juist waren. Ze is zelf psychologe, het klopt helemaal dat het verhaal dat vanuit haar personage verteld wordt een psychologisch verhaal is. Terwijl ze ieder feit, iedere herinnering steeds weer terughaalt en overdenkt, reist ze naar Maaseik en raakt ze verzeild in het carnavalsgedruis te Maastricht.
Tot de geheimzinnige ontmoeting in een duister cafeetje blijft het een spannend verhaal dat de lezer steeds op het verkeerde been zet. Dan zijn we dicht bij de uiteindelijke ontknoping die minder verrassend is.
Niettemin: een heerlijke spannende thriller!

ISBN 9789044346237 | Paperback | 383 pagina's | The House of Books | oktober 2015

© Marjo, 9 februari 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Dancer
Christine Bols

Hij is de zoon van Jack Dancer. De zoon van een man die in de Eastham State Prison in Texas om het leven kwam. De misdaden van zijn vader werden met een dodelijke injectie bestraft. Jack Dancer was een seriemoordenaar van het ergste soort. Nu voelt zijn zoon dezelfde onrust als zijn vader. Het is alsof zijn genen met het moordenaarsvirus zijn besmet. Hij was nog maar een tiener toen hij zijn vader met een slachtoffer betrapte. Sindsdien heeft hij zich tegen zijn eigen gewelddadige gevoelens verzet. Nu heeft hij zijn verzet opgegeven. Het is tijd om in de voetsporen van zijn vader te treden. Ook hij zal moorden.

De politie van Santa Cruz, Californië komt handen te kort. Maar liefst vier ernstige zaken moeten opgelost worden. Al snel komt er een vijfde zaak bij. Een jonge vrouw is op gruwelijke wijze om het leven gebracht. De dader heeft vooral haar buik flink toegetakeld. Korte tijd later wordt er opnieuw een vrouw vermoord. De wonden op haar buik spreken boekdelen. De twee vrouwen zijn hoogstwaarschijnlijk door dezelfde dader vermoord. Waart er een seriemoordenaar door Santa Cruz? De ijverige politiemensen kunnen wel wat hulp gebruiken.

Hulp komt er, uit onverwachte hoek. Politiepartners én liefdespaar Tim Sackley en Jude McCool uit Corvallis, Oregon reizen naar Santa Cruz af. Ze worden vergezeld door Jude’s zus Sarah die de zorg voor de zeven maanden oude baby Sky voor haar rekening zal nemen. Ook hond Max mag mee. Tim en Jude zullen hard moeten werken maar Sarah, Sky en Max hebben tijd genoeg om volop van het heerlijke weer en het prachtige strand van Santa Cruz te genieten. Voor hen is het een waar vakantie-uitje.

Ook al kan het politieteam van Santa Cruz wel wat hulp gebruiken, Tim en Jude worden niet al te hartelijk ontvangen. Vooral politieman Jesse laat zijn afkeer duidelijk blijven. Hoewel Tim en Jude buitenstaanders zijn, hebben zij de leiding over het onderzoek gekregen. Het politie-echtpaar kan zich namelijk op een gedegen ervaring beroepen. Samen hebben ze al meerdere moordenaars in de kraag gegrepen. Tim en Jude beseffen dat ze hun beste beentje moeten voorzetten. Hun nieuwe collega’s moeten zo snel mogelijk op hun gemak worden gesteld. Er valt namelijk geen tijd te verliezen. De seriemoordenaar is niet van plan het rustig aan te doen.

Dancer is het vierde deel van de Sackley-McCool serie. Deel twee en drie (Waverly en Greenfields) heb ik niet gelezen maar over het eerste deel (Vrouwen van Corvallis) was ik niet erg enthousiast. Hoewel het boek vlot geschreven was, was het verhaal niet in balans. Ik eindigde mijn recensie over het boek met de volgende zinnen: “Zal deze oma van drie nog wat kunnen groeien in het schrijverschap? Ik ben benieuwd.”

Het boek Dancer is een aangename verrassing. Christine Bols is inderdaad gegroeid in het schrijverschap en flink ook! Het verhaal is spannend en netjes in balans. Ook nu houdt de schrijfster ervan haar lezers te choqueren met gruwelijke taferelen, maar dit keer zijn de fragmenten over de moordenaar goed op de rest van het verhaal afgestemd. De andere personages in het boek komen eveneens goed uit de verf. Tim en Jude vormen een hecht en gelukkig paar. Ook op zakelijk vlak functioneren ze goed en ze gaan vriendelijk maar streng met hun tijdelijke collega’s om. Het stel begrijpt best dat het politieteam van Santa Cruz niet blij met hun leiderschap is, maar kinderachtig gemopper kunnen ze missen als kiespijn.

Hoewel de schrijfster uit Vlaanderen komt, spelen de boeken over Tim Sackley en Jude McCool zich in Amerika af. Een bijzondere maar slimme keus. De Amerikaanse setting past goed bij deze verhalen. Christine Bols heeft met Dancer een boeiende, goed uitgewerkte thriller afgeleverd. Chapeau! 

ISBN 9789491897580 | paperback | 286 pagina's| aquaZZ | december 2015

© Annemarie, 8 februari 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Franse zonden
Paul Jacobs

Thomas Breens, gepensioneerd journalist en schrijver, krijgt een telefoontje van zijn nicht: 'Thomas, ik kan het niet geloven. Ze zeggen dat Pieter voor de trein gesprongen is.'

Thomas gaat op onderzoek uit. Hij kan ook niet geloven dat zijn vriend dit gedaan heeft. Is hij geduwd misschien? Maar een getuige vertelt dat er niemand anders op het perron stond. Maar waarom dan? Hij zou binnenkort een ministerspost krijgen. Hij was gelukkig getrouwd. Wat was er mis?
Thomas ziet maar één vreemd ding als hij bij de weduwe op bezoek gaat: tussen de post ligt een vakantiekaartje. Uit Frankrijk, zonder afzender maar met een dreigende tekst.

De gelegenheid wordt meteen aangegrepen door zijn vriendin, die al een tijdje aandringt op vakantie. Dat zijn twee vliegen in één klap, vindt ze. Dan gaan ze naar de plaats waar de kaart vandaan komt. Thomas gaat er op in als een bekende zanger ook zelfmoord pleegt en dezelfde kaart blijkt te hebben ontvangen.

In het zuidwesten van Frankrijk nemen ze hun intrek in een eenvoudig hotelletje. Daar zijn ze bijna getuige van nog een zelfmoord, van een man die ze vaag hebben leren kennen. Het is een man met een verleden, maar ook hem leek het beter te gaan. En dan ziet Thomas eenzelfde kaart in de jaszak van de dode.

Het onderzoek van Thomas en zijn niet te onderschatten vriendin leidt naar het verleden. Een bouwkamp. Een verloederde woongemeenschap. Een aartsbisschop. Maar dan blijkt de kaart helemaal niet per post te zijn aangekomen!

Een smakelijke thriller met veel Vlaamse humor. En het verloopt niet helemaal zoals je dacht. Dat is altijd prettig.

Paul Jacobs (1949) werd na zijn loopbaan bij de VRT voltijds schrijver. Hij publiceerde verhalenbundels, columns en thrillers. Hij woont in Mortsel en Zuid-Frankrijk.

ISBN 9789089243720 |paperback| 287 pagina's| Uitgeverij Houtekiet | mei 2015

© Marjo, 8 februari 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Kijk niet weg
Linwood Barclay

Journalist David Harwood heeft het goed voor elkaar. Vijf jaar geleden ontmoette hij de knappe Jan en tot zijn vreugde werd ze al snel zijn vrouw. De komst van hun zoontje Ethan, die inmiddels vier is, bekroont hun liefde. Zonder mopperen passen Davids ouders vrijwel dagelijks op de vrolijke Ethan zodat David en Jan onbezorgd naar hun werk kunnen gaan. Ook als David en Jan er eens samen op uit willen, staan Davids ouders voor hun klaar. Het leven is goed. David prijst zichzelf gelukkig.

Is dan alles rozengeur en maneschijn? Nee, dat is het niet. Elk gezin kent kleine en grotere zorgen en dat geldt uiteraard ook voor dat van David. Op zijn werk bijvoorbeeld is een verandering gaande. David merkt dat het niet op prijs wordt gesteld dat hij de voordelen van de komst van een particuliere gevangenis in twijfel trekt. Mag hij niet langer objectief schrijven? Hoe kan hij dan nog als journalist werken? Wanneer een anonieme bron hem van opzienbarende informatie voorziet, besluit hij zijn onderzoek naar de gevangenis toch voort te zetten.

Ook thuis gaat het niet zo goed als David graag zou willen. Jan gedraagt zich al een paar weken bijzonder vreemd. In hun lievelingsrestaurant viel ze zomaar tegen hem uit. Jan geeft aan met depressieve gevoelens te kampen en David maakt zich zorgen. Wanneer Jan het zelfs over zelfdoding heeft, jaagt ze David de stuipen op het lijf. Hij haalt haar over met de huisarts in gesprek te gaan. Jan volgt Davids advies op maar weigert zich naar een psychiater door te laten verwijzen. Davids zorgen nemen toe. Jan draagt een verband om haar pols en heeft hem bovendien verteld dat ze op het punt heeft gestaan van een brug te springen.

Het uitje naar het Five Mountains-pretpark komt dan ook als geroepen. Jan heeft de kaartjes zelf besteld en het gezin maakt zich op voor een dagje pret en ontspanning. De kleine Ethan schrikt in eerste instantie van de grote achtbanen maar gelukkig beschikt het park ook over tal van geschikte attracties voor kleuters. Ethan is gerustgesteld en sukkelt meteen na aankomst in slaap. David en Jan besluiten een ijsje te delen. Een onschuldige maar achteraf rampzalige beslissing. Wanneer David zich met het zojuist gekochte ijsje weer bij Jan voegt, is ze volledig in paniek. Ethan is weg!

Jan rent naar de uitgang om de beveiligingsmedewerkers in te lichten. Ook zal ze daar in de gaten houden of iemand het park met Ethan probeert te verlaten. David, die inmiddels ook in paniek is, rent als een bezetene door het park. Hij kijkt in tal van wandelwagentjes maar meer dan verbaasde kinderogen en geschrokken ouders, levert het hem niet op. En dan ineens ziet hij een onbeheerd wandelwagentje staan. Vanuit zijn ooghoeken ziet hij iemand wegrennen. David spoedt zich naar het kind toe en… het is Ethan. Nog altijd diep in slaap. Het jochie heeft niks van de ontvoering gemerkt. Opgelucht belt David zijn vrouw. Ze neemt niet op. Ook de tweede poging is vruchteloos. Ethan is terug maar nu is Jan verdwenen.

Omdat het verhaal van David zo uitzonderlijk is, neemt de politie de verdwijning van Jan hoog op. Er wordt sneller dan gebruikelijk een onderzoek gestart. David wordt overmand door angst. Jan was zo depressief de laatste tijd. Zou ze dan toch zelfmoord hebben gepleegd? Hij gaat zelfs met zijn vader naar de brug waar Jan eerder vol twijfel heeft gestaan. Gelukkig drijft er geen lichaam in het ondiepe water dat onder de brug door stroomt. Jan is weg en blijft weg. En dan stuit de politie op steeds vreemdere informatie. Waarom staat Jan niet op de beveiligingsbeelden van het pretpark? En waarom zijn er via internet maar twee kaartjes aangeschaft? In een oogwenk verandert de totaal verbijsterde David van een bezorgde echtgenoot in een moordverdachte.

Linwood Barclay staat onderhand hoog op mijn lijstje met favoriete, Amerikaanse thrillerauteurs. Zijn boeken kenmerken zich door personages die in opmerkelijke situaties belanden. Dat geldt ook voor David. Ineens is hij een vermeende moordenaar. De thrillers van Barclay lezen als een trein, kennen verrassende verhaalwendingen en een plot dat staat als een huis. Kijk niet weg vormt hierop geen uitzondering. Ik heb het verslonden. Wie eenmaal een boek van Barclay heeft gelezen, snakt naar meer.

ISBN 9789022575192 | paperback | 400 pagina's | Boekerij |  januari 2016
Vertaald door Nienke van der Meulen

© Annemarie, 4 februari 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Klik HIER om de recensies over thrillers van Erik Axl Sund, een pseudoniem van dit schrijversduo, te lezen.  

http://www.erikaxlsund.com

Erik Axl Sund is een pseudoniem van het schrijversduo Eriksson & Sundquist. Klik HIER om meer recensies te lezen. 

Lichamen van glas
Erik Axl Sund

Hoofdinspecteur Jens Hurtig is niet blij met het onderzoek dat hij in zijn maag gesplitst krijgt. Een opvallend aantal jongeren heeft zelfmoord gepleegd. Is er sprake van een toevallige samenloop van omstandigheden of is er meer aan de hand? Jens ontdekt dat de jongeren vreemd genoeg allemaal een oortelefoon droegen. Op het moment van hun dood droegen ze een walkman bij zich. Jens begrijpt dat er sprake van een verband moet zijn. Jongeren luisteren tegenwoordig toch helemaal niet meer naar muziek dat op een cassettebandje is opgenomen?

Het onderzoek naar de zelfdodingen bezorgt Jens een onaangenaam gevoel. Het is te confronterend voor hem. Vijftien jaar geleden pleegde zijn eigen zusje zelfmoord. Jens draagt haar dood nog altijd als een groot verdriet met zich mee. Hij heeft haar dood niet kunnen voorkomen, wat als een loodzware last voelt. De hedendaagse zelfmoorden volgen elkaar in hoog tempo op. Het lijkt wel een epidemie. Wat is er toch gaande? Waarom verkiezen de tieners de dood boven het leven? Een van de zelfmoordenaars is Maria, een kennis van zijn goede vriend Isaak.

Er wordt een moordonderzoek aan het takenlijstje van Jens toegevoegd. Ene Fabian Modin is in de metro neergestoken. In eerste instantie doet de dood van Modin aan een roofoverval denken maar al snel duikt er nieuw bewijs op. Fabian Modin is met voorbedachten rade vermoord. Jens mist zijn cheffin Jeanette Kihlberg meer dan ooit. Naast zijn chef, is Jeanette ook een vriendin. Helaas zit ze al meer dan een jaar met een burn-out thuis.

Net als het moordonderzoek, vordert ook het onderzoek naar de zelfmoordepidemie maar langzaam. Jens zoekt naar een gemeenschappelijke noemer. Is er soms iemand die de jongeren tot zelfmoord aanzet? Vaja, de beste vriendin van Maria én de adoptiedochter van goede vrienden van Isaak, verschaft hem nieuwe inzichten. Hij ontdekt dat het meisje lugubere concerten bijwoont en zich daarbij moedwillig verwond. Vaja is groot fan van ene “Honger”, een mysterieuze muzikant die bijzonder in de smaak valt bij depressieve jongeren. Vaja is niet de enige die zichzelf snijdt. Wanneer Jens een concert van Honger bijwoont, ontvouwt zich een gruwelijk tafereel.

Wie is Honger? Zet hij jongeren daadwerkelijk tot zelfmoord aan? De lezer weet maar al te goed dat Jens op het juiste spoor zit. Honger is een totaal verknipt figuur die voor elk slachtoffer een persoonlijk cassettebandje met muziek opneemt. Hij moedigt ze aan zelfmoord te plegen. Honger vindt de dood beter dan het leven. Hij bewijst zijn medemens een dienst, vindt hij zelf. Zelf is hij ook depressief. Hij flirt met de dood. Het is duidelijk dat Honger al lange tijd niet meer op het randje van waanzin balanceert. Hij is over de rand getuimeld. Een weg terug is er niet meer. Kan Jens zijn identiteit achterhalen?

Wanneer er opnieuw een moord wordt gepleegd, ontdekt Jens een verband. Beide slachtoffers kenden elkaar. Ook kenden zij Vaja’s adoptieouders en Jens’ beste vriend Isaak. De gevoelige Isaak is totaal uit het veld geslagen. Ook met Vaja lijkt het bergafwaarts te gaan. Jens zelf begint zich steeds meer af te vragen of het toeval is dat Vaja’s familie en hun vriendenkring zowel zijdelings bij de zelfmoorden als bij de moorden betrokken zijn.

Erik Axl Sund is het pseudoniem van het Zweedse schrijversduo Jerker Eriksson en Håkan Axlander Sundquist. Eerder schreven ze samen – onder de naam Eriksson & Sundquist - de Victoria Bergman-trilogie. Lichamen van glas is een geheel nieuw verhaal met bekende personages. Ook de verhaalsfeer is vertrouwd. Het is melancholisch en duister. Deze auteurs lijken een voorkeur voor zware onderwerpen te hebben. Lichamen van glas vormt daarop geen uitzondering. Wat zo knap is, is dat toch er een enorme aantrekkingskracht van het verhaal uitgaat. Ieder mens kampt immers wel eens met een neerslachtige bui. Hoe kan het dat de hoofdpersonages in het boek de mooie kanten van het leven niet meer zien? Hoe kan het dat ze zo depressief zijn geworden? Hebben ze door hun ontmoeting met Honger hun doodsvonnis getekend?

Lichamen van glas is een thriller voor mensen die stevig in hun schoenen staan en die kunnen relativeren. Achter het verhaal over depressie en zelfdoding gaat een verhaal over levenslust en kracht verscholen maar het is beslist niet de bedoeling van de auteurs de lezer te ontzien. Deze schokkende thriller is schrikbarend goed maar niet geschikt voor tere zieltjes!

ISBN  9789023496137 | paperback | 345 pagina's| Cargo | januari 2016
Vertaald door Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel

© Annemarie, 25 januari 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://jayneannkrentz.com