Op stoom
Schijfwereld 40
Terry Pratchett

Op stoom is het 40ste deel in de Schijfwereldreeks. De originele, Engelstalige versie verscheen in 2013. Het eerste deel - De Kleur van Toverij – verscheen dertig jaar eerder, in 1983. De reeks is in verschillende cycli opgedeeld. Op stoom behoort tot de Feucht von Lippvacht-cyclus. Ook zijn er een aantal losse delen en korte verhalen verschenen.

Zoals de naam al doet vermoeden, heeft de Schijfwereld de vorm van een schijf. Het is echter niet zomaar een platte wereld die zich op een vast punt in de ruimte bevindt. De Schijfwereld wordt gedragen door vier olifanten die op hun beurt op de rug van een enorme schildpad staan. Deze schildpad baant zich een weg door de ruimte, niemand weet precies waarheen.

De bevolking van de Schijfwereld is divers. Er leven mensen maar ook bijvoorbeeld trollen, kobolden, dwergen, weerwolven, golems, vampiers, zombies en tovenaars op deze bijzondere planeet. De grootste stad heet Ankh-Meurbork. Een tiran met de naam Ottopedi maakt er de dienst uit. Wanneer Heer Ottopedi hoort dat een jongeman met de naam Dik Pastol een stoommachine heeft uitgevonden, draagt hij voormalig crimineel Feucht von Lippvacht op het nieuwe tijdperk in goede banen te leiden. Eigenlijk is het tijdperk van de stoommachine nog niet aangebroken maar daar is nu niets meer aan te doen.

Ook de vader van Dik Pastol had een voorliefde voor stoom. Helaas was de man niet goed in het maken van wiskundige berekeningen en kwam hij op een nare manier om het leven. Gelukkig is Dik een slimme kerel en hij heeft het werk van zijn vader in het geheim voortgezet. Niet alleen heeft hij een stoommachine uitgevonden, hij heeft met behulp van de nieuwe technologie een heuse stoomlocomotief gebouwd. Heel Ankh-Meurbork loopt uit om het enorme gevaarte, dat de naam IJzeren Biels draagt, te bekijken.

Dik Pastol bedenkt ook het spoor en al snel is de Hygiënische Spoorwegmaatschappij een feit. De mogelijkheden lijken eindeloos en de economie wordt nieuw leven ingeblazen. De spoorwegmaatschappij brengt tal van nieuwe banen met zich mee en nieuwe nederzettingen schieten als paddenstoelen uit de grond. Ottopedi en Feucht houden de nieuwe ontwikkelingen nauwlettend in de gaten. Het lijkt wel of iedereen een slaatje uit de uitvinding van Dik Pastol probeert te slaan. Toch duiken er ook problemen op.

De komst van de IJzeren Biels luidt inderdaad een nieuwe tijdperk in. Meer dan ooit leven de verschillende volken samen. Dagjesmensen brengen bezoekjes aan exotische oorden en arbeiders reizen met het groeiende spoor mee. Velen juichen de nieuwe ontwikkelingen toe maar er zijn ook lieden die zich verzetten tegen de smeltkroes aan culturen die ontstaat. Saboteurs en spionnen proberen tot het mechanisme van de IJzeren Biels door te dringen. Gelukkig blijkt de locomotief zich niet zomaar gewonnen te geven. Je zou bijna denken dat het een ziel heeft.

Op twaalf maart van dit jaar is de Engelse auteur Terry Pratchett op 66-jarige leeftijd aan de ziekte Alzheimer overleden. Hij schreef meer dan 70 fantasy-boeken waarin humor en een kritische kijk op de maatschappij de boventoon voerden. In het boek Op stoom worden de ontdekking van de stoommachine en het ontstaan van onze multiculturele samenleving op bijzondere wijze uit de doeken gedaan.

In eerste instantie is Op stoom vooral een grappig en druk boek. Verderop in het verhaal ontstaat een mooie diepgang. Doordat de bevolking van de Schijfwereld voortaan probleemloos andere gebieden kan bezoeken, leren de verschillende inwoners elkaar beter kennen. Er ontstaan situaties die sterk aan onze huidige leefwereld doen denken. Er zijn volken die zich verdraagzaam opstellen terwijl andere volken hooghartig gedrag vertonen. Er worden zelfs terroristische daden gepleegd. De boodschap van Terry Pratchett is duidelijk: samen staan we sterk! Met dit mooie levensmotto stevig in mijn achterhoofd verankerd, zal ik nog vaak aan deze schrijver terugdenken.

ISBN 9789022574522 | paperback | 347 pagina's| Boekerij |  augustus 2015
Vertaald door Venugopalan Ittekot

© Annemarie, 14 oktober 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Icarus
Deon Meyer

“Het lijk van Ernst Richter komt bloot te liggen door een complot tussen hemel en aarde. Alsof het heelal samenzweert om de gerechtigheid een duwtje in de rug te geven.”

Ernst Richter werd al weken vermist. Hij was een charismatische man, een succesvolle internetondernemer. Ernst Richter was geliefd maar werd ook gehaat. Hij was de oprichter van de geruchtmakende website Alibi.co.za, een website die schuinsmarcheerders en andere bedriegers van waterdichte alibi’s voorziet. Klanten van Alibi genieten een volledige anonimiteit en kunnen dankzij de beste grafische technieken over overtuigende hotelrekeningen en andere documenten beschikken. Wie gebruik maakt van de diensten van Alibi, kan zijn omgeving schaamteloos voorliegen. Held of  charlatan, Ernst zal nooit meer van zijn rijkeluisleventje kunnen genieten.

Iemand vond dat Ernst zijn ambities met de dood moest bekopen. Maar wie? Is de dader soms een boze burger die Alibi verantwoordelijk voor de misstappen van zijn of haar metgezel  acht? Heeft Ernst tijdens zijn weg naar de top vijanden gemaakt? Er zijn verdachten in overvloed en tot overmaat van ramp kondigt een onbekende hacker aan de klantenlijst van Alibi openbaar te gaan maken. Velen, ook hooggeplaatste lieden, schrikken zich een hoedje van dat nieuws. Vaughn Cupido van de Zuid-Afrikaanse speciale eenheid De Valken krijgt van majoor Mbali Kaleni opdracht de moordenaar van Ernst Richter in de kraag te vatten. Het is voor het eerst dat Cupido de leiding over een onderzoek krijgt. Hij voelt zich vereerd en onder druk gezet tegelijkertijd.

Ook Bennie Griessel, Cupido’s naaste collega, stort zich op het moordonderzoek. Hij heeft echter moeite zijn aandacht bij zijn werkzaamheden te houden. Een dierbare collega heeft zelfmoord gepleegd. Adjudant Tertius van Vollenhoven – Vollie – had te veel ellende gezien. Vollie kon alle narigheid waar hij dagelijks mee werd geconfronteerd niet langer aanzien. Hij doodde zichzelf maar ook zijn gezin uit wanhoop. Een wrange liefdesdaad, om ze voor erger te behoeden. Vollie geloofde niet meer in het goede van de medemens. Bennie beseft dat ook hij vroeg of laat zo’n gruweldaad zou kunnen plegen maar hij weet ook dat er een oplossing is. Zijn beschadigde geest heeft recht op de verdovende troost waar het zo naar snakt. Herstellend alcoholist Bennie Griessel spoedt zich naar de eerste de beste bar en giet zich vol. Hij is terug bij af.

Terwijl Cupido de terugval van zijn collega en goede vriend probeert te verdoezelen, ontdekt hij dat het leven van Ernst Richter minder rooskleurig was dan hij aan de buitenwereld liet blijken. Alibi verkeert in financieel zwaar weer en Ernst pompte steeds meer van zijn persoonlijke vermogen in het bedrijf. Het geld van Ernst raakte op. Is hij tijdens zijn zoektocht naar geld op de verkeerde mensen gestuit? Het lijstje met verdachten wordt steeds langer, Bennie ontdekt dat zijn vriendin is vertrokkenen en Cupido komt tot de conclusie dat hij tot over zijn oren verliefd op de hoofdverdachte is. De dood van Ernst Richter lijkt iedereen in het ongeluk te storten.

Het onderzoek naar de dood van Ernst Richter begint op 17 december. Het wordt vrijwel na elk hoofdstuk doorbroken door een tweede verhaallijn die zich een week later afspeelt. Het is een transcriptie van een gesprek tussen wijnboer Francois Du Toit en advocate Susan Peires. Het gesprek heeft met de moord op Ernst Richter te maken. Is Francois de dader? Francois wil dat Susan begrijpt waarom alles is gegaan zoals het is gegaan en hij doet zijn complete familiegeschiedenis uit de doeken. Sommige daden zijn nu eenmaal het gevolg van andere.

De verhaalopbouw van Icarus doet aan een achtbaan denken. Eerst gaat het achtbaankarretje langzaam omhoog. Terwijl je rustig om je heen kijkt laat je de verschillende verhaalelementen op je inwerken. Wanneer het karretje de top heeft bereikt, besef je dat je niet meer terug kunt. Je kunt alleen nog vooruit. Dan stort het karretje zich de diepte in en neemt het verschillende wendingen. Na elke bocht wacht een nieuwe verrassing. Aan het einde van de rit hap je naar lucht en besef je dat je jouw adem inhield.

Ik val in herhaling maar ook nu vind ik alleen maar lovende woorden voor het werk van Deon Meyer. Alles aan deze thriller klopt. Icarus gaat over de vergankelijkheid van succes en de vurige wens een familiebedrijf voort te zetten. Mijn hart ging vooral uit naar Bennie Griessel die zo enorm met zijn alcoholisme worstelt. Wat een verhaal, wat een vaart en wat een intensiteit. Deon Meyer blijft zichzelf overtreffen.

ISBN 9789400506152 | paperback | 375 pagina's| A.W. Bruna Uitgevers | oktober 2015
Vertaald door Martine Vosmaer en Karina van Santen

© Annemarie, 13 oktober 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De oppas
Jet van Vuuren

Dertien jaar is een lange tijd. Voor Kim uit het straatbeeld verdween was ze jong, mollig en levenslustig. Ze woonde nog bij haar moeder en was meer meisje dan vrouw. Nu is Kim slechts een schaduw van haar oude zelf. Haar huid heeft een fletse kleur en her en der duiken grijze plukken in haar donkere krullen op. Ze is mager geworden. Dertien jaar gevangenis is geen pretje.

Kim heeft de vijfjarige Suze, haar oppaskind, vermoord. Althans: ze is schuldig bevonden. Kim zelf heeft altijd volgehouden dat ze onschuldig is maar behalve haar moeder en haar tante, geloofde niemand haar. Een gevangenisstraf is voor niemand prettig maar voor een kindermoordenaar is het extra zwaar. Nog altijd heeft Kim nachtmerries en ze kan niet wennen aan het idee dat ze nu vrij is. Vrij, wat is dat eigenlijk? In haar hoofd zit ze nog altijd gevangen. Ze heeft er spijt van dat ze naar haar ouderlijk huis is teruggekeerd. Na de dood van haar moeder, is de warmte en geborgenheid uit het huis verdwenen.

Ook de twintigjarige Max is nog dagelijks met de dood van Suze bezig. Ze was zijn kleine zusje. Hij was nog maar zeven jaar oud toen ze verdween en niet veel later in de tuin van Kim werd opgegraven. Kim was hun oppas maar een kindervriend was ze niet. Ze rookte wiet en had een vriendje aan wie ze doorlopend sms-berichten stuurde. Kim had alle schijn tegen en het bewijs was overweldigend. Nu Max volwassen is, kan hij echter niet meer om zijn twijfels heen. Niemand geloofde destijds het relaas van een zevenjarig jongetje maar Max weet dat hij die bewuste dag iets belangrijks heeft gezien.

Ook Dorien Steenkamer en haar man Anton pasten regelmatig op de kleine Suze en Max. De kinderloze en ernstig zieke Dorien was dol op de kleine Suze en Anton nam Max vaak mee naar zolder waar hij een modelspoorbaan had. In de afgelopen jaren heeft de achterdocht van Max een hoogtepunt bereikt. Was  het vriendelijke gedrag van het tweetal wel oprecht? Weten zij soms meer over de dood van Suze of heeft Kim zijn zusje toch echt vermoord? Max weet Dorien over te halen hem als klusjesman in te huren en niet veel later neemt hij zelfs zijn intrek in haar huis. Dorien herkent hem niet – Max gebruikt voor de zekerheid een valse naam - en de komst van de jonge student komt haar bijzonder goed uit. Anton is namelijk verdwenen.

Kort na de thuiskomst van Kim is Anton verdwenen. Hij ging naar buiten om zijn smartphone uit zijn auto te halen maar kwam niet meer terug. Dorien maakt zich grote zorgen maar de politie lijkt zijn vermissing niet serieus te nemen. De mooie Dorien is geen makkelijke vrouw. Ze lijdt al jaren aan een zware vorm van reuma en gaat niet bepaald moedig met haar ziekte om. Is het Anton soms teveel geworden? Dorien is verontwaardigd. Hoe durft de politie te suggereren dat haar Anton vrijwillig de benen heeft genomen! Zij hebben een goed huwelijk. Altijd gehad ook.

Drie mensen met een gemeenschappelijk verleden bevinden zich voor het eerst in jaren weer op een steenworp afstand van elkaar. Dorien en Max delen een huis terwijl Kim angstig en verward door het huis van haar moeder dwaalt. Waar is Anton gebleven en… wie heeft nu eigenlijk Suze vermoord?

Schrijfster Jet van Vuuren slaagt er goed in onmiddellijk de nieuwsgierigheid van de lezer te wekken. Dorien is misschien niet de makkelijkste maar wat kan een ernstige zieke vrouw met de dood van een klein meisje te maken hebben? Dorien kan nauwelijks lopen en heeft veel pijn. Is de fantasie van de jonge Max op hol geslagen? Wordt het tijd voor Kim om te accepteren dat ze een kindermoordenares is? Het bewijs loog er immers niet om en vrijwel elke gevangene beweert ten onrechte opgesloten te zijn. Jet van Vuuren laat de lezer niet lang in het ongewisse over de verdwijning van Anton maar onthult niet hoe hij in zijn benarde positie is beland.

De oppas is een goed geslaagde thriller in de categorie “ontspannend spannend”. Een meeslepend verhaal om even heerlijk in op te gaan. Het verhaal neigt soms naar ongeloofwaardigheid maar Jet van Vuuren weet de verhaalontwikkelingen goed te onderbouwen en komt ermee weg. Ik heb genoten van deze smakelijke thriller!

ISBN 9789045211435 | hardcover | 300 pagina's| Karakter Uitgevers | september 2015

© Annemarie, 10 oktober 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.annelaurevanneer.com

Justine
Anne-Laure Van Neer

De vrouw die zich op het politiebureau meldt, ziet er beminnelijk uit. Op haar witte krullen prijkt een vilten hoedje en ze sleept een gloednieuwe boodschappentrolley met zich mee. Het prijskaartje zit er nog aan. Als onschuld een gedaante aan zou kunnen nemen, dan had het gekozen voor het uiterlijk van de vijfenzeventigjarige Justine de Jager. Toch deelt de schattige oude dame aan inspecteur Verbeke mee dat ze een moord komt bekennen.

Volgens commissaris Declercq biedt de komst van Justine een uitgelezen kans om een nieuwe theorie in de praktijk te brengen. Verbeke moet tijdens het verhoor vooral letten op de kernwoorden tact, empathie en geduld. Verbeke kan zijn nieuwe baas – die nota bene jonger is dan hij – niet uitstaan en begeleidt Justine zuchtend naar een verhoorkamer. Met Tanja, die achter de balie staat, wedt hij dat hem om een overleden huisdier gaat. Is Justine soms op haar hondje gaan zitten?

Justine beweert dat ze wel degelijk iemand om het leven heeft gebracht. In eerste instantie heeft ze geprobeerd de moord te verbloemen maar nu komt het haar eigenlijk wel goed uit dat ze een misdaad op haar conto heeft. Justines zoon en schoondochter hebben haar op een wachtlijst van het verzorgingshuis geplaatst. Justine heeft het leven in het verzorgingshuis en de gevangenis met elkaar vergeleken en ze is tot de conclusie gekomen dat ze in het gevang beter af is. Er staan immers nooit berichten in de krant over gevangenen met vieze poepluiers.

Oudere mensen hebben nog wel eens de neiging langdradig te zijn en dat geldt ook voor Justine. Ze blijft volhouden dat ze een moord heeft gepleegd maar ze kan niet zomaar vertellen wie ze wanneer heeft omgebracht. Er gaat een complete geschiedenis aan de moord vooraf en Justine doet het verhaal uitgebreid uit de doeken. Verbeke doet – tevergeefs - zijn best zijn ongeduld niet te laten blijken. Hij gelooft nog altijd niet dat Justine daadwerkelijk een moord heeft gepleegd. Moet hij haar nu officieel aanhouden op verdenking van moord? 

Terwijl Justine er lustig op los keuvelt, dwalen de gedachten van Verbeke regelmatig af. Hij denkt aan Iris, die hem na 24 jaar huwelijk dumpte omdat er lippenstift op de boord van zijn overhemd zat. Nog altijd weet hij niet hoe de make-up daar beland is. Meer nog dan aan Iris, denkt hij aan het heerlijke stoofvlees dat ze altijd maakte. Ook was het handig dat ze het huis schoon hield. Verbeke woont nu in een stoffig huis waar hij op afhaalmaaltijden en blikvoer teert.

Terug naar Justine. Ze vertelt over het flatgebouw waar ze op de eerste verdieping woont. Boven haar wonen haar zoon en schoondochter. Zonder enige schroom vertelt ze dat ze, zonder medeweten van haar buren, sleutels van alle appartementen in het gebouw bezit. In een poging een verhuizing naar het verzorgingshuis af te wenden, had Justine een plan bedacht. Woningruil. Als Justine op de begane grond zou wonen, zou ze immers nooit meer van de nare trap in het gebouw kunnen vallen. Dat haar benedenbuurman naar volle tevredenheid in zijn zojuist gerenoveerde appartement woonde, was slechts een kleine hindernis.

Het verhaal van Justine wordt steeds minder onschuldig. Terwijl zij en Verbeke de nodige koppen koffie drinken en schalen koekjes achteroverslaan, gaat het verhaal verder. Justine vertelt over haar buurjongetje Hugo, die veel te vaak alleen thuis is, over het nieuwe hondje van haar schoondochter en over haar benedenbuurman die steeds zenuwachtiger gedrag gaat vertonen. Nog altijd geen woord over de moord, hoewel Justine blijft volhouden dat ze een moordenares is. Wat moet Verbeke doen? Moet hij een oude dame in de boeien slaan of is Justine soms dementerend en moet hij hulp voor haar regelen?

Justine is het debuut van de Vlaamse schrijfster Anne-Laure Van Neer die zich vijf jaar geleden fulltime op het schrijverschap richtte. Het is niet niks om je baan op te geven om boeken te gaan schrijven maar gelukkig heeft deze auteur het aangedurfd. Deze thriller is hilarisch!  Anne-Laure Van Neer is erin geslaagd om een spannend verhaal vol humor neer te zetten. De stijl is doldwaas. Je houdt ervan of juist helemaal niet maar wat mij betreft heeft ze met dit verhaal precies de juiste toon getroffen. Tijdens het lezen gaat ongeloof langzaam over in verbijstering terwijl er regelmatig een lach opborrelt. Anne-Laure Van Neer houdt het verhaal dat steeds vreemder en behoorlijk luguber wordt, heel knap onder controle. Hopelijk is ze al aan haar tweede boek begonnen want dit verrassende debuut smaakt naar meer!

ISBN 9789462420373| paperback | 310 pagina's| Kramat | september 2015

© Annemarie, 10 oktober 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.timweaverbooks.com

Nooit meer terug
Tim Weaver

Het huis geurde naar bloemen, koffie en kaarsen. De tafel was gedekt, overal lag speelgoed en in de woonkamer stond de tv aan. Op de oprit stonden de auto’s van het gezin en bezoekers werden door de hond verwelkomd. In het huis van Carrie, haar man Paul en hun dochters Annabel en Olivia bruiste het van het leven, maar van het gezin zelf ontbrak ieder spoor. Het water in de pan met aardappels was verdampt en de koteletjes waren zwart geworden. Volgens Carries zus Emily was het alsof het gezin van het ene op het andere moment was vertrokken. Er waren geen sporen van geweld. Het enige wat opviel was een groot pak melk dat op de vloer lag. Alle melk was eruit gestroomd.

David Raker zou zich niet met de zaak moeten bemoeien. Hij is vijf maanden geleden gestorven. Zijn hart stond minutenlang stil. Toch leeft hij nog. Teruggekeerd uit de dood, als het ware. David zit nog altijd midden in het herstelproces. Hij heeft Londen de rug toegekeerd om in de cottage van zijn overleden ouders op krachten te komen. Toch lukt het David niet om het verzoek van zijn jeugdliefde Emily te negeren. Hij is immers gespecialiseerd in vermissingszaken. Hij is de man die verlorenen opspoort en met hun familie herenigd. Het voelt haast als een verplichting. Een drang die hij niet kan negeren.

De plaatselijke politie heeft niet veel met de vermissingszaak gedaan. Davids onderzoek wordt niet op prijs gesteld. Probeert de politie iets te verbergen? David vermoedt van niet. Men houdt gewoon niet van buitenstaanders die zich met hun zaken bemoeien en bovendien viel er niks te onderzoeken. Carrie en haar familie zijn op ongebruikelijke wijze verdwenen maar er is niets dat erop  wijst dat het gezin problemen had. Na een zware tijd, ging het ze juist weer voor de wind. Toch zijn ze van het ene op het andere moment verdwenen. Het is alsof ze in het niets zijn opgelost. Wat is er gebeurd? Zijn ze vrijwillig vertrokken of is hen iets overkomen?

In het kustdorp waar David verblijft, is de politie druk met een ongewone vondst. Er is een lichaam aangespoeld. Het is gevonden door een jongetje dat naar visaas zocht. David volgt het nieuws op de voet en probeert tevergeefs informatie van de plaatselijke politie los te krijgen. Heeft het lichaam iets met de verdwijning van Emily’s familie te maken? En dan stuit David eindelijk op een aanwijzing. Het is zo summier dat het hij het makkelijk over het hoofd had kunnen zien. Toch besluit David zijn vondst als uitgangspunt voor zijn verdere onderzoek te gebruiken. Hij weet niet dat zijn speurwerk nauwlettend in de gaten wordt gehouden. Vijf maanden geleden keek hij de dood in de ogen maar ook nu wijkt de man met de zeis niet van zijn zijde.

Nooit meer terug is niet het eerste boek over David Raker maar het is prima als standalone te lezen. Tim Weaver – woonachtig in het toeristisch Bath -  maakt dat de lezer nieuwsgierig naar de vorige boeken over Raker wordt maar beslist niet in het duister tast. De sfeer van het verhaal wordt bepaald door een grimmige verhaallijn en het eens zo zonnige leven van het vermiste gezin, wat een interessant contrast oplevert. Wat is er toch met het gezin gebeurd? Wie werkt David bewust tegen en wie houdt om persoonlijke redenen informatie achter?

Nooit meer terug is spannend, kent verrassende verhaalwendingen en biedt een ontknoping die me kippenvel bezorgde. Deze thriller zit uitstekend in elkaar. Lukt het jou om dit boek langzaam te lezen? Mij is het niet gelukt!

ISBN 9789022571200 | paperback | 560 pagina's| Boekerij | september 2015
Vertaald door Marjolein van Velzen

© Annemarie, 8 oktober 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.moniquehendriks.nl

Heavy Metal Chick
Monique Hendriks