Thrillers Leestafel.info

spannende boeken en een beetje fantasy

Jussi Adler-Olsen

Natriumchloride
Jussi Adler-Olsen


Het verhaal begint met een proloog, die zich in 1982 afspeelt en waarin 6 mensen door een blikseminslag sterven. Een man, die verderop lijkt te hebben gestaan en een vrouw, die bij het gezelschap stond, overleven de inslag. De kleren van de vrouw, die weggeslingerd lijkt te zijn, zijn zwartgeblakerd, maar verder lijkt ze niet verbrand te zijn. Op een gegeven moment vraagt ze de ambulancebroeder die zich over haar heeft ontfermd, hoe het met de anderen is en hij zegt dat ze allemaal dood zijn. Tot zijn verbazing zegt de vrouw: “Goed zo” en er verschijnt een duivelse glimlach op haar gezicht. Vervolgens zegt ze: “Weet je wat? Als ik dit weet te overleven, overleef ik met Gods hulp alles.”


Het eerste hoofdstuk van het boek speelt zich in januari 1988 af. Maja gaat met haar zoontje Max van 3 jaar, haar auto ophalen bij de garage, die er winterbanden op zou zetten en die een probleem met de achteras geconstateerd heeft. Als ze bij de garage aankomt ziet ze een paar onderbenen achter haar auto uitsteken. Even later volgt een explosie, waarbij haar zoontje om het leven komt. De zaak wordt uiteindelijk afgedaan als een noodlottig ongeval.


Vervolgens springt het verhaal naar 30 november 2020. Marcus Jacobsen, de chef van de afdeling moordzaken, komt bij Carl Mørck met een overlijdensadvertentie van Maja Petersen, die op haar zestigste verjaardag zelfmoord gepleegd blijkt te hebben. Zij is de moeder, wier zoontje Max in 1988 bij de explosie in de garage om het leven is gekomen. De zaak heeft Marcus nooit echt losgelaten en hij wil dat Carl zich er mee bezig gaat houden. Men ontdekt dat er in de buurt van de explosie een bergje keukenzout is aangetroffen (waarmee de titel van het boek is verklaard) en men gaat eerst op zoek naar andere zaken waarbij dit het geval is, omdat Marcus zich herinnert dat dit bij een andere zaak ook het geval was en ook Carl kan zich dit herinneren, maar ze weten geen van beiden om welke zaak het ging. Dit is natuurlijk het zoeken naar de welbekende naald in de al even bekende hooiberg, maar men vind uiteindelijk een zaak waarin een omstreden politicus zelfmoord gepleegd zou hebben. Ook daar is een bergje zout aangetroffen.
De garagehouder, die samen met 4 monteurs bij de explosie om het leven is gekomen, bleek een oplichter geweest te zijn, die goedkope service aanbood, maar vervolgens altijd iets anders ontdekte dat gerepareerd, of vervangen diende te worden, waardoor de kosten hoger werden.


Intussen heeft Marcus ook nog een ander probleem op z’n bord gekregen. Van een inspecteur van de narcoticabrigade heeft hij namelijk te horen gekregen dat er een aanklacht tegen Carl Mørck wordt opgesteld in verband met een zaak die de spijkerpistoolzaak wordt genoemd. Naar ik meen is er in eerdere boeken ook al eens aan gerefereerd.


Ten noorden van Kopenhagen lijkt de moordenaar bezig te zijn met het plannen van een nieuwe moord. Er komt een bezoekster die niet aanbelt. De vrouw wordt Deborah genoemd en het blijkt te gaan over een vrouw die uitgesloten is en die Eva wordt genoemd. De vrouw vertelt dat ze een opvolger heeft gevonden, die Ragnhild heet en die de Bijbelse naam Ruth heeft gekregen. In het volgende hoofdstuk, dat zich afspeelt in 1993 maken we kennis met de jonge Ragnhild die in een gezin opgroeit, dat misschien als disfunctioneel beschouwd zou kunnen worden. De dames maken deel uit van een gezelschap dat zich tot doel heeft gesteld om mensen die zich niet aan fatsoensnormen houden, te bestraffen. Dit roept herinneringen op aan ‘Selfies’ van dezelfde auteur.


Intussen zijn er ook nog andere problemen, want men zit midden in de coronapandemie en de maatregelen worden weer strenger, hetgeen problemen oplevert met het onderzoek, dat nu deels vanuit huis moet worden gedaan. Assad zit intussen nog met een ander probleem, want de veiligheidsdienst neemt z’n gezin onder de loep. Een van de gezinsleden is door de gebeurtenissen in het vorige boek geradicaliseerd, hetgeen je als een soort Stockholmsyndroom zou kunnen beschouwen. Hij is bang dat het gezinslid uitgewezen zal worden en daarmee zal ook de rest van het gezin het land verlaten.


Het is een razend spannend verhaal over de jacht op een moordenaar die zichzelf als een soort wraakengel ziet, die mensen dood, die dat in haar ogen verdienen, omdat ze zich immoreel gedragen, zoals een oplichter, iemand, die rijke mensen en bedrijven helpt de belasting te ontwijken, de baas van een gokbedrijf en het laatste slachtoffer, waarvan men vermoed dat het nog in leven is, is de producent van realityshows op televisie. Daarbij gaat het dus om shows die vergelijkbaar zijn met ‘Temptation Island’ en dergelijke programma’s. Z’n laatste programma-idee is een show met de titel: ‘Wie sterft als eerste?’, waarin mensen kunnen gokken op het sterfmoment van ten dode opgeschreven mensen. Overigens zijn ook mensen die haar missie in de weg zouden kunnen staan, hun leven niet zeker. Aan het einde van het boek blijft de lezer alleen met de vraag zitten of met dit boek ook een einde is gekomen aan de serie over de afdeling Q.


ISBN 978 90 446 4447 0 | Paperback | 429 pagina’s | Prometheus | februari 2022
vertaald door Kor de Vries

© Renate 5 februari 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Slachtoffer 2117
Jussi Adler-Olsen


Het verhaal begint in Spanje, waar journalist Joan Aigader het nieuws ziet. Een teller houdt het aantal verdronken vluchtelingen in de Middellandse Zee bij en Joan, die volkomen aan de grond zit, besluit naar Cyprus te reizen, omdat hij verwacht daar een goed verhaal te kunnen maken over de vluchtelingen die daar aanspoelen. Hij steelt dus bijna 1.600 euro van z’n ex-vriendin en koopt voor 500 euro een ticket naar Cyprus. Daar maakt hij foto’s van aangespoelde lichamen en een slachtoffer, een vrouw die de boeken in gaat als slachtoffer 2117 fascineert hem. Het is een oudere vrouw, die duidelijk uit betere kringen komt.


Hij maakt er een verhaal van dat de voorpagina van de krant, waarvoor hij als freelancer werkt, haalt. Op de redactie probeert hij z’n onkosten te declareren, maar dat stuit op onbegrip. Hij blijkt namelijk met z’n voorpaginaverhaal de krant voor schut gezet te hebben. Alle andere kranten blijken namelijk hetzelfde verhaal te hebben, maar dan met de toelichting dat slachtoffer 2117 niet is verdronken, maar dat ze vermoord is. Hij krijgt het bedrag dat hem oorspronkelijk voor zijn verhaal beloofd is en daarnaast krijgt hij nog 5.000 euro met opdracht om het verhaal van de vermoorde vrouw tot op de bodem uit te zoeken. Dit brengt hem uiteindelijk in zeer grote problemen.


In een voorstad van Kopenhagen is Alexander bezig met een computerspel. Hij isoleert zich van de buitenwereld en heeft een afkeer van de mensheid. Hij zit verschanst in z’n kamer en komt daar alleen uit, als z’n ouders niet thuis zijn. Dan leegt hij de pot, waarop hij z’n behoefte doet in het toilet en smeert boterhammen voor de rest van de dag, wanneer hij zich weer in z’n kamer verschanst. Z’n blik glijdt van de computer naar de voorpagina van de krant, die hij op de muur heeft gehangen. De kop over slachtoffer 2117 heeft z’n aandacht getrokken. De vrouw op de foto doet hem aan z’n grootmoeder denken en hij besluit de dood van de vrouw te wreken op mensen als z’n ouders, de mensen die in zijn ogen door hun cynisme en onverschilligheid verantwoordelijk zijn voor de ellende in de wereld. Hij besluit dat hij, als hij in z’n computerspel 2117 slachtoffers heeft gemaakt, z’n kamer zal verlaten en de dood van de oude vrouw wreken, evenals alle ellende die hij zelf heeft meegemaakt.


Hij kijkt naar het samoeraizwaard dat hij van z’n grootmoeder heeft geërfd en dat aan de andere muur hangt. Het zwaard heeft hij geslepen en als de tijd daar is, zal hij het gebruiken om wraak te nemen op de wereld. Later belt hij anoniem verschillende keren met afdeling Q om aan te kondigen dat hij, zodra hij in z’n spel de 2117 heeft bereikt, tot actie over zal gaan.


Op afdeling Q krijgt Carl het bericht dat Lars Bjørn, z’n chef, overleden is. Carl is weliswaar geen fan van de man, maar Assad schijnt een bijzondere band met z’n chef te hebben. Als Carl het nieuws aan Assad overbrengt, blijkt deze al op de hoogte te zijn. Hij heeft de weduwe getroost en vertelt hoe hij Lars Bjørn heeft leren kennen, namelijk in Irak, bij een poging om de broer van Lars, Jesse Bjørn uit de gevangenis te krijgen. In het verzorgingshuis waar Jesse Bjørn verblijft, hoort Assad dat Jesse op dezelfde dag, niet lang nadat hij gehoord heeft dat z’n broer is overleden, zelfmoord heeft gepleegd. De broers betekenden veel voor Assad, maar dat is verder te lezen in dit boek waarin we meer leren over het verleden van Assad.


Na z’n bezoek aan het verzorgingshuis waar Jesse Bjørn zelfmoord heeft gepleegd, brengt Assad een bezoek aan Rose, die sinds ze gegijzeld is geweest door een paar gewelddadige jonge vrouwen (zie Selfies), niet echt in de werkelijkheid is teruggekeerd. Ze is 20 kilo aangekomen en lijkt zich helemaal van de buitenwereld te hebben afgesloten. Assad brengt haar boodschappen en in haar slaapkamer ziet hij een krantenknipsel met een foto van slachtoffer 2117 aan de muur hangen. Assad herkent de vrouw. Het is Lely Kababi, die zich over het gezin van Assad heeft ontfermd toen ze uit Irak vluchtten. Op een andere foto ziet hij nog een paar mensen die hij herkent.


Assad vertelt het verhaal over z’n verleden en zo leren we de beul Ghaalib kennen, die vervelende herinneringen aan z’n ontmoeting met Assad heeft. Hij wil wraak nemen en heeft ook nog andere plannen. Joan wordt hierin gebruikt als een soort marionet, wiens artikelen het een en ander in gang moeten zetten. Om af te rekenen met de demonen uit z’n verleden, moet Assad naar Duitsland, waar Ghaalib op hem wacht. Hij gaat samen met Carl op weg en ze belanden in Berlijn, waar Ghaalib een aanslag heeft gepland, die ook de ultieme wraak op Assad moet worden.


Het boek telt op een gegeven moment af en het voert de lezer door een soort achtbaan. In ieder hoofdstuk staat een van de hoofdpersonen in het verhaal centraal. Het springt van Joan Aigader, naar Alexander, Carl, Assad, Ghaalib, Gordon en Rose. Sommigen krijgen meerdere hoofdstukken achter elkaar en andere duiken maar een paar keer op. Het boek is overigens niet moeilijk te lezen, want de chronologie blijft hetzelfde Dit keer is er geen sprake van een misdrijf dat al gepleegd is en dat moet worden opgelost, maar draait het meer om het voorkomen van een aantal misdrijven. Het is een gruwelijk verhaal geworden, waarin de kamelenuitdrukkingen van Assad voor wat lichtpuntjes zorgen.


ISBN 978 90 446 4282 7 | Paperback | 477 pagina’s | Prometheus | oktober 2019
vertaald door Kor de Vries

© Renate 25 juli 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

SelfiesSelfies
Jussi Adler-Olsen


De cijfers kloppen gewoonweg niet. Carl Mørck weet zeker dat 65% van de cold cases die op het bord van afdeling Q belanden opgelost worden. Volgens de administratie bedraagt het ophelderingspercentage echter maar 15% en moet er op de kleine afdeling personeel verdwijnen. Carl weet zeker dat er met de cijfers geknoeid is en alsof zijn humeur al niet tot een absoluut nulpunt is gedaald, krijgt hij ook nog een programmamaker met een lading filmcamera’s op zijn dak. Wat Carl betreft kan reality-tv gestolen worden maar zijn baas denkt daar helaas anders over.


Ook Anne-Line Svendsen heeft er de balen van. Dag in, dag uit hoort ze in het kantoor van de sociale dienst talrijke, weinig originele, smoezen aan van jonge vrouwen die het vertikken te werken. Ze kan de tot in de puntjes verzorgde vrouwen niet uitstaan. Zonder enige schroom weten ze het op elke toegewezen werkplek te verknallen, waarna ze met rasse schreden naar de sociale dienst terugkeren om brutaal om extra geld te bedelen. Het enige waar ze goed in zijn, is het aanbrengen van dikke lagen make-up. Anne-Line heeft het helemaal met ze gehad.


Terwijl Anne-Line steeds kwader wordt, houdt de afdeling Q zich met twee onopgeloste moordzaken bezig. Carl en zijn collega’s Assad, Gordon en Rose hebben het vermoeden dat de zaken iets met elkaar te maken hebben. Zowel een jonge lerares als een oudere, welgestelde vrouw zijn op vrijwel dezelfde plek door een klap op het achterhoofd om het leven gekomen. De slachtoffers lijken echter niets met elkaar gemeen te hebben. Gaat het toch om twee verschillende moordenaars of zien ze het verband over het hoofd?


Rose maakt een moeilijke periode door. Het gaat wel vaker niet goed met haar maar tot nu toe is ze elke keer weer opgekrabbeld. Carl is zich dan ook van geen kwaad bewust wanneer hij haar vraagt een rapport met spoed af te ronden. Rose kan de druk echter niet langer aan. Ze draait volledig door en laat zich in een psychiatrische kliniek opnemen. Haar collega’s reageren verdrietig op het nieuws. Ze houden allemaal op hun eigen manier van de kwetsbare Rose.


Ook in het hoofd van de ogenschijnlijk kalme Anne-Line heerst chaos. Ze wordt bozer en bozer. Snappen die meiden dan niet dat ze een grote smet op het bestaan van Anne-Line vormen. Begrijpen ze dan niet dat hun gedrag verderfelijk is? Wanneer ze hoort dat ze borstkanker heeft, barst de bom. Anne-Line is niet van plan te sterven terwijl die verwende meiden onbekommerd hun onbeschofte gang kunnen blijven gaan. Als Anne-Line niet langer mag leven, mogen zij dat ook niet. Een voor een zullen haar vijanden het onderspit delven. Daar zal zij hoogstpersoonlijk voor zorgen.


Carl, Assad en Gordon zijn nog altijd druk met de twee moordzaken. Hun gedachten gaan echter vooral naar Rose uit. In haar appartement treffen ze een enorme ravage aan. Het moet al lange tijd heel slecht met Rose zijn gegaan. Waarom hadden ze dat niet door? Wanneer uit de troep een boekje vol hulpkreten wordt gevist, is iedereen volkomen uit het veld geslagen. Kunnen ze Rose misschien helpen door uit te vissen wat haar precies is overkomen? Welke demonen uit het verleden houden hun geliefde collega in hun greep?


Selfies is het zevende deel van de Q-reeks. Het kan prima als standalone gelezen worden, hoewel de trouwe lezer misschien een diepere band met de hoofdpersonages zal voelen. De schrijnende geschiedenis van Rose staat in dit deel centraal. Wat is deze lieve vrouw aangedaan? Ik leefde intens met haar mee. De manier waarop auteur Jussi Adler-Olsen de andere personages neerzet, is eveneens indrukwekkend. Anne-Line bezorgde me kippenvel. De kleurloze vrouw is in werkelijkheid een monster. Ook drie van Anne-Lines cliënten komen aan bod. Denise, Michelle en Jazmine zijn drie oppervlakkige vrouwen die het liefst slapend rijk willen worden. Denise is echter veel uitgekookter dan haar twee vriendinnen. Is ze wel zo onschuldig en dom als zich voordoet?


Ik heb genoten van de kundige manier waarop Adler-Olsen de verhaallijnen en de personages op elkaar heeft afgestemd. Hoewel de gebeurtenissen flink aangedikt zijn, is de basis griezelig herkenbaar. Vrijwel niemand gaat probleemloos door het leven. Wat maakt dat iemand de weg volledig kwijtraakt? In al hun wreedheden, onzekerheden, angsten en falen zijn de personages in dit boek bovenal heel menselijk. Soms is dat ontroerend, soms ronduit angstaanjagend. Ik hoop vurig dat ik me nooit de woede van iemand als Anne-Line op de hals zal halen!


ISBN 9789044628234 | paperback | 491 pagina's | Prometheus | maart 2017
Vertaald door Kor Vries

© Annemarie, 19 april 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De grenzelozeDe grenzeloze
Jussi Adler-Olsen


Rechercheur Carl Mørck heeft geen interesse in de zaak die Christian Habersaat hem telefonisch probeert op te dringen. Het maakt hem niet uit om welke zaak het gaat, ze zijn gewoon te druk op afdeling Q in het Deense Koperhagen. Habersaat lijkt de afwijzing niet goed op te vatten en verbreekt abrupt de verbinding. Niet veel later komt er een e-mail binnen:

“AFDELING Q WAS MIJN LAATSTE HOOP. IK GEEF HET OP.
C. HABERSAAT”

Carls collega Rose, die de mail heeft ontvangen, probeert Habersaat meerdere keren terug te bellen maar de man neemt zijn telefoon niet meer op. Een dag later vindt er een drama plaats op een afscheidsreceptie van een politieman uit Rønne. De kersverse gepensioneerde toont zich verbitterd en schiet zich voor het oog van de aanwezigen door het hoofd. Christian Habersaat heeft zelfmoord gepleegd. Of Carl nu wil of niet, afdeling Q zal de bizarre zelfmoord gaan onderzoeken.


Christian Habersaat was een zonderlinge man die weinig populair bij zijn collega’s was. Zijn leven veranderde jaren geleden, op 20 november 1997, ingrijpend. Brigadier Christian Habersaat richtte tijdens het autorijden zijn blik precies op het juiste, of misschien wel het verkeerde, moment omhoog waardoor hij een lichaam in een boom zag hangen. Het was de jonge studente Alberte die een cursus aan de volkshogeschool volgde. Uit onderzoek bleek dat Alberte door een auto aangereden was. De klap was dermate hard dat het meisje in een boom geslingerd werd.


Christian Habersaat raakte geobsedeerd door het ongeval. Waarom werden er geen remsporen op de plek van het ongeval aangetroffen en waarom heeft de autobestuurder zich nooit gemeld? Was er sprake van een ongeluk of was er soms opzet in het spel? Christian Habersaat kon aan niks anders meer denken. Het kostte hem zijn huwelijk, de band met zijn zoon Bjarke en zijn sociale contacten. Hij veranderde in een zonderling figuur en toen na zeventien jaar bleek dat hij de zaak nooit op zou lossen, pleegde hij zelfmoord.


Carl en zijn collega’s Rose en Assad reizen of naar het eiland Bornholm waar Rønne de hoofdstad van is. Ze begrijpen al snel waarom Habersaat zo gefixeerd op het noodlottige voorval was. De dood van Alberte is een waar mysterie. Alberte was een knap en populair meisje dat het middelpunt van een groep studenten vormde. Heeft iemand haar desondanks zo gehaat dat er een einde aan haar leven moest komen?


Alberte flirtte graag met jongens. Ze fladderde van de een naar de ander maar op een gegeven moment werd ze dan toch serieus verliefd. De gelukkige in kwestie was geen student maar niemand wist precies wie hij dan wel was. Zijn voornaam zou Frank zijn geweest en hij zou er een bijzondere levensstijl op na gehouden hebben. Tijdens de zoektocht naar deze Frank maken Carl, Rose en Assad kennis met mensen die er een alternatieve levensstijl op na houden. Tot hun grote verbazing komen ze alle drie niet alleen tot nieuwe inzichten over de zaak maar ook over zichzelf.


Wie mij ook maar een beetje kent weet dat ik een fervent thrillerlezer ben. Ik ben vooral dol op Scandinavische thrillers en het is dan ook bijna niet te geloven dat ik nog nooit een boek van Jussi Adler-Olsen gelezen had. “Het kwam er gewoon niet van”, is mijn enige – nogal slappe – excuus. Ik ben blij dat ik nu eindelijk een boek uit de beroemde serie Q heb kunnen lezen want wat heb ik genoten! Meteen toen ik begon met lezen voelde ik dat het verhaal in een prettige sfeer gehuld was. Ondanks het pittige onderwerp is het verhaal warm van toon. Door de onverwachte zelfmoord van Habersaat was mijn nieuwsgierigheid meteen gewekt. Het verhaal is origineel en meeslepend en de hoofdpersonages zijn stuk voor stuk intrigerend. Welk geheim draagt Assad met zich mee? Nieuw op afdeling Q is Gordon die zijn draai duidelijk nog moet vinden.


Over Jussi Adler-Olsen las en hoorde ik alleen maar positieve berichten. Mijn verwachtingen waren dan ook hooggespannen. Te hooggespannen? Gelukkig niet. Jussi Adler-Olsen heeft zijn reputatie meer dan waar gemaakt: ik heb genoten van De grenzeloze en ik snak naar meer!


ISBN 9789044628210 | paperback | 526 pagina's| Prometheus | april 2015
Vertaald door Kor Vries

© Annemarie, 26 mei 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Recensies

Boven