Thrillers Leestafel.info

spannende boeken en een beetje fantasy

Linda Green

Ik tel tot tienIk tel tot tien
Linda Green


Muriel snapt niet dat ze ongestraft hun gang kunnen gaan. Het is ronduit absurd hoe moderne ouders hun kinderen opvoeden. Het is toch niet te veel gevraagd je kroost fatsoenlijk te kleden en enige beleefdheidsnormen bij te brengen? Ouders zouden eens wat meer aandacht aan hun kinderen moeten besteden, in plaats van aan zichzelf en hun drukke banen. Heus, sommige mensen verdienen het niet kinderen te hebben.


Zonder het te weten is Lisa het type moeder dat door Muriel verafschuwd wordt. Haar gezellige huis is rommelig en haar ouders moeten vaak bijspringen om op haar twee jonge kinderen te passen omdat Lisa lange werkdagen maakt in de sportschool waar ze als instructrice werkt. Ook haar echtgenoot Alex is veel van huis. Er moet immers brood op de plank komen. De chaos in het leven van Lisa is niet onprettig. Het is een gemoedelijke wanorde waar iedereen zielstevreden mee is. Als Muriel in staat was geweest dat te begrijpen, was het allemaal niet zo uit de hand gelopen.


Lisa’s jongste telg Ella is net vier geworden. Over een paar dagen gaat ze voor het eerst naar school. Lisa denkt niet dat er kinderen bestaan die daar meer naar uitkijken dan Ella. Ze besluit een spaarzame vrije middag op te offeren om met haar jongste dochter naar de speeltuin te gaan. Nog even en dan zullen Ella’s middagen immers door school in beslag worden genomen. Ella reageert verheugt op het voorgenomen uitje. Eindelijk kan ze haar moeder laten zien dat ze al van de grote glijbaan durft.


In de speeltuin vertoont Ella juichend haar kunsten op de glijbaan. Nadat het meisje haar moeder van haar talent heeft overtuigd, wordt er verstoppertje gespeeld. Lisa verstopt zich achter een boom en wordt vrijwel meteen gevonden. Dan is het Ella’s beurt. Lisa’s hoort haar voetjes op het pad roffelen maar het geluid wordt al snel onderbroken door gegil. Ella is gevallen. Lisa snelt naar haar kind toe en bekijkt de twee geschaafde handen die het meisje haar toesteekt. Bij gebrek aan een doekje, veegt ze de aarde met haar hand van de schaafplekken. Zodra ze thuis zijn, zal ze de schaafwonden fatsoenlijk schoonmaken. Ella besluit stoer dat ze het spelletje wil hervatten en Lisa loopt terug naar de boom waar ze tot honderd moet tellen.


Muriel heeft het allemaal zien gebeuren. Tot haar afschuw zag ze dat de vrouw de handen van het kind niet ontsmette. Wat een schande! En dan draait de vrouw zich om en loopt weg terwijl ze in een smartphone praat. Muriel kan het niet langer aanzien en loopt op het meisje af om haar verwondingen te inspecteren. Tot haar verbazing herkent het kind haar. Vol vertrouwen vertelt Ella Muriel dat haar broer Otis pianolessen bij haar volgt.


Op het moment dat ze het meisje mee naar huis neemt, ziet ze haar actie als een goede daad. Het lieflijke kind moet tegen de onverschilligheid van haar ouders beschermd worden. Pas als iedereen beseft dat Ella’s ouders geen kinderen verdienen, zal ze het meisje aan de autoriteiten overdragen. Tot die tijd zal ze voor het meisje zorgen en haar enig fatsoen bijbrengen. Haar moeder zal ontmaskerd worden en Muriel zal de lovende dankwoorden met een gepaste bescheidenheid in ontvangst nemen. Dat de wereld van Ella’s liefdevolle familie instort, interesseert haar niet. Wie zich misdraagt, kan immers straf verwachten.


Ik tel tot tien gaat over een van de ergste dingen die een ouder kan overkomen. Een kind dat ontvoerd wordt. Lisa en Alex gaan door een hel. Terwijl de paniek in woeste golven door hun lijf giert, worden ze publiekelijk bezit. De verdwijning van Ella wordt breed uitgemeten in de pers en iedereen heeft er een mening over. De kleine Ella snapt er niks van. Heeft haar moeder niet goed voor haar gezorgd? Ze vindt het niet leuk bij Muriel. Er hangt een nare sfeer in het huis die zelfs door een vierjarige opgepikt wordt.


Het verhaal wordt door Lisa, Muriel en een derde persoon verteld. De intense wanhoop van Lisa steekt extra fel af tegen de onverbiddelijke koelheid van Muriel. De derde persoon is Matthew, de zoon van Muriel. Zijn verhaal speelt zich een jaar eerder af. Wanneer hij voor het eerst verliefd wordt, beseft hij pas goed hoe de liefde van zijn moeder hem verstikt. Hij durft haar niet over zijn vriendinnetje te vertellen uit angst dat ze niet in staat is hem met een ander te delen.


Het boek begint met de onheilspellend zin “Je lichaam beseft eerder dan je hersenen dat je je kind kwijt bent.”. De spanning die deze eerste zin oproept, blijft tot en met de laatste zin aanwezig. Ik heb deze bloedstollende thriller dan ook in één ruk uitgelezen.


ISBN 9789022579923 | paperback | 336 pagina's | Boekerij | mei 2017
Vertaald door Yolande Ligterink

© Annemarie, 22 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Recensies

Boven