Thrillers Leestafel.info

spannende boeken en een beetje fantasy

Zwarte murenZwarte muren
Anthonie Holslag


‘Want wees eens eerlijk…hoor je het niet? De knagende en klagende stem die niets liever wil dan naar buiten breken en schreeuwen, eindeloos schreeuwen, wat zij nu daadwerkelijk denkt en voelt?’

 

Boek met griezelverhalen. In het titelverhaal sterft een man, en het ultieme moment van eenzaamheid brengt helaas voor de stervende niet het licht zoals zo vaak beschreven wordt, maar zwarte muren. Het is niet wat het lijkt. Het is niet wat men aanneemt, of graag wil aannemen. Alles is anders. Dat is de leidraad door de verhalen heen, zoals ook de zwarte muren, die de schrijver in bijna ieder verhaal  wel op de een of andere manier heeft ingebracht heeft.
In het voorwoord vertelt hij ons dat hij deels opgegroeid is in Amerika - vandaar een niet helemaal perfect gebruik van lidwoorden, alléén in het voorvoord -,  en over de invloed van Amerikaanse schrijvers op zijn eigen schrijfwerk. Het verhaal ‘De plaag’ is daar wel een heel goed voorbeeld van. Het doet meteen denken aan ‘The stand’  van Stephen King. Meteen té veel, en daarmee is het het minst aansprekende verhaal in deze bundel, al blijft het griezelen.
De grootste angst van de mens is die voor de dood. Niets onzekerder dan dat. Niet vreemd dus dat bij griezel- en horrorverhalen dat een grote rol speelt. Ook Anthonie Holslag ontkomt niet aan dit thema. Maar de manier waarop hij het vorm geeft, is  af en toe heel verrassend. Na het lezen van ‘De glijbaan’ denk je wel een keer extra na voor je van de waterglijbaan in ene tropisch zwembad af gaat suizen. En zelfs al heb je al een duister vermoeden hoe ‘In de achteruitkijkspiegel’ in elkaar steekt: het blijft een superspannend verhaal. ‘Een koude winter’, tja, eigenlijk gaat dat net over de grens van wat nog kan. Een horrorverhaal tegen de achtergrond van iets wat op zich zelf al horror is. Maar dat mag bij dit genre. De schrijver geeft in alle verhalen aan dat hij over een zeer donkere fantasie beschikt. Af en toe een verhaal valt goed te behappen, maar zou je deze verhalen achter elkaar lezen, dan houd je daar wel een somber wereldbeeld aan over. De personages zijn ‘te’ normaal.
Want wat als er in die aardige buurman ook een krankzinnige schuilt? Is die behulpzame verpleger wel zo lief en aardig als hij lijkt? En wat betreft de lezer zelf: het idee dat je tegen zwarte muren aan loopt, is dan tot daar aan toe, maar dat je eigen persoontje een monster zou kunnen zijn?

 

‘Kijk toch eens naar deze muren,’ zei de oude zwerver, terwijl hij met ontzag  omhoog staarde. De zwarte muren waren in zijn droom oneindig en leken regelrecht naar de wolken te gaan.‘Iedereen kent deze muren,’ zei de oude man, terwijl zijn hand haast op een sensuele manier over het gesteente wreef.‘Dit zijn de muren die onze donkerste verlangens, onze heimelijke gedachten, gevangen houden. Dit zijn de muren van woede en angst.’

 

Anthonie Holslag is geboren in Amsterdam, maar verhuisde op een zeer jonge leeftijd naar de Verenigde Staten waar hij zijn tienerjaren heeft gewoond. Hij heeft sindsdien verschillende verhalen geschreven, die zowel in Nederland als in Amerika in diverse school- en studentenbladen zijn gepubliceerd. In 2005 is zijn eerste gedichtenbundel “Het gezicht van het verleden” verschenen en in 2009 verscheen zijn boek “In het gesteente van Ararat” over de langdurige gevolgen van collectief geweld. Naast schrijven geeft Anthonie Holslag ook lezingen en voordrachten. Anthonie is werkzaam op de Universiteit van Amsterdam en is Cum Laude afgestudeerd in Culturele Antropologie.


ISBN 9789460860362 | paperback | 191 pagina's | Books Of Fantasy | april 2012

© Marjo, 27 mei 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Recensies

Boven