Driest
Dini Bell
Triest is eigenlijk het eerste woord dat in me opkomt bij het lezen van dit verhaal, dat door 3 personen verteld wordt.
Het begint met een crimineel gedichtje en dan komt de proloog, die direct keihard binnenkomt. We zijn getuige van een woningoverval, die uit de hand loopt en met de dood van een vader en z'n dochtertje eindigt. Vervolgens komen we bij De Veroordeelde, die over een 'hij' vertelt, waarvan ze de naam niet noemt en die haar het criminele pad op sleept. Dat criminele pad gaat van kwaad tot erger en er vallen doden bij.
Behalve stukken over de criminele carrière van De Veroordeelde, die weliswaar minderjarig is, maar desondanks als volwassene berecht is (wat gezien haar daden, misschien niet zo vreemd is), lezen we ook over haar verblijf in de vrouwengevangenis, waar ze door haar medegevangenen getreiterd en bedreigd wordt. De vader van De Veroordeelde heeft na haar veroordeling z'n handen van haar afgetrokken en alleen haar moeder komt nog wel bij haar op bezoek.
En dan maken we in het eerste deel ook kennis met Imke, een introvert meisje uit een gegoed milieu. Van haar moeder Hetty krijgt ze alle liefde, maar de vader is vooral druk bezig met z'n zaak en z'n enige bemoeienis met Imke en haar moeder lijkt er uit te bestaan dat hij alles voor hen wil bepalen. Er is een huishoudster, maar daar mag Imke niet mee omgaan, want dat is personeel en dat staat onder haar. Imke moet op ballet, zodat ze zich eleganter leert bewegen, maar een bezoek aan een uitvoering van de balletschool is voor vader natuurlijk tijdverspilling.In de stukken die door Imke verteld worden, duikt ook een oom Ruud op, de broer van de vader, maar een heel ander type. Hij heeft kennelijk een videotheek, die niet zo goed loopt. (Ergens moest ik bij hem een beetje denken aan Dennis van de dierenwinkel uit de serie 'Schuldig'. )
Oom Ruud doet met Imke en haar moeder regelmatig de dingen, waar vader geen tijd voor heeft, of geen zin in heeft. Oom Ruud vraagt z'n broer om hulp, hetgeen vader natuurlijk weigert. Oom Ruud krijgt op een gegeven moment een vriendin, Betsie een aardige vrouw, die helaas al jong komt te overlijden. De woorden van de vader na de dood van Betsie tonen eens te meer z'n karakter: "Als ik eerlijk ben, Hetty, kan ik er niet rouwig om zijn dat ze dood is. Ze was geen aanwinst voor de familie."
Gaandeweg het eerste deel begon ik wel te vermoeden hoe het een en ander in elkaar zat. In het veel kortere tweede deel ontmoeten we Mercedes, die in alles de tegenpool van Imke is. In het derde deel vallen de puzzelstukjes op hun plaats.
Toch kent het boek een paar onbevredigende dingen, waar ik niets over kan zeggen zonder te verraden waar het verhaal om draait. Het boek is spannend genoeg, maar ik vind het jammer dat een goede lezer al vrij snel begint te vermoeden hoe het een en ander in elkaar zit en hoe De Veroordeelde en Imke zich tot elkaar verhouden. Dan blijft alleen nog de vraag wie 'hij' is en waarom 'hij' in staat is om De Veroordeelde de dingen te laten doen, die ze doet. Het knappe is misschien dat ik tot het einde een zekere sympathie voor De Veroordeelde bleef houden, hoewel dat tegen het einde toch ook wel moeilijker wordt.
ISBN 978 94 917 7368 6 | Paperback | 195 pagina's | Uitgeverij Palmslag | december 2017
© Renate, 30 december 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER