Dag des oordeels
Elizabeth George
Onuitputtelijk is de fantasie van Elizabeth George. Wederom levert ze een indrukwekkende hoeveelheid pagina’s af, met een verhaal waar je compleet in verdwijnt om weer ontzettend van te genieten, als zij wederom Inspecteur Lynley en Brigadier Havers in een complexe moordzaak laat duiken. Een extra complicatie is dat Barbara Havers flink de wacht is aangezegd na haar eerdere avonturen in Italië. Als ze ook maar één verkeerde stap zet, zal ze verbannen worden naar een afdeling in het noorden van het land. Angstvallig houdt ze zich in, tot grote ergernis van Lynley, die met lede ogen aanziet hoe Havers haar werk niet op haar best kan uitvoeren, nu ze zich zo krampachtig aan de regels houdt.
Als een bekende feministische schrijfster dood wordt aangetroffen, voelt Barbara zich bij de zaak betrokken. Zij kende de vrouw, en diens uitgever en als deze laatste ook als bijna dood wordt gevonden, stelt ze zich vragen. De uitgeefster overleeft wat nu toch duidelijk een moordaanslag was. Is de dood van de schrijfster ook een moordpoging geweest?
Barbara weet Lynley te overtuigen: zij mag de zaak onderzoeken, met als assistent – en waakhond – Nkata Winston. Hun onderzoek brengt hen naar Dorset en in contact met een familie waar het een en ander speelt. De vrouw is de assistente van de feministe, zij is gaan werken om om te kunnen gaan met de zelfmoord van haar jongste zoon. Diens vriendin beschuldigt de moeder, en deed - voor ze een straatverbod kreeg opgelegd - pogingen het leven van haar schoonmoeder te ontwrichten en de bakkerij van haar schoonvader – niet de echte vader van de zelfmoordenaar – te benadelen. Er is nog een broer, die eveneens problemen heeft met de verwerking. Hoe kon hij als psychotherapeut zijn eigen broer niet helpen? Het kost hem zijn eigen relatie.
De betrokkenen hebben allemaal zo hun eigen problemen, net zoals de speurders. Lynley is verliefd op een zeer zelfstandige vrouw. Havers wordt dolgemaakt door de secretaresse op het Bureau, die haar wil ‘omvormen’.
Een thriller van Elizabeth George moet je met de juiste instelling lezen. Natuurlijk is er een plot. Er is een misdaad gepleegd en de dader moet gevonden worden. Maar bij de Koningin van de Misdaadliteratuur, zoals Elizabeth George genoemd wordt, gaat het vooral om de psychologische achtergronden. Of, zoals ze het zelf haar personage inspecteur Lynley laat zeggen:
‘Ik heb gemerkt dat een mens tegengestelde eigenschappen kan hebben. Je zou haast wilen dat dat niet zo was, want dat zou wel gemakkelijk zijn, maar is het niet zo dat mensen goed zijn en slecht, simpel en gecompliceerd, gelukkig en verdrietig, angstig en moedig? Het is één grote mengeling. We leren om de mens te zien als delen van een geheel, en we houden van dat geheel, zelfs op momenten dat de ander niet degene is zoals we zouden wensen dat hij is.‘
Dat is de basis van al de misdaadverhalen van Elizabeth George.
Elizabeth George speelt met haar lezers: ze begint met hetgeen voorafgegaan is, de zelfmoord van de jongen, de onthulling van een gedenksteen, en de ontmoeting van Havers met de feministe. Op het moment dat de twee vrouwen kort na elkaar gevonden worden, volgen we de verschillende verhaallijnen met wisselende vertellers, en natuurlijk de beroemde cliffhangers. Op het moment dat duidelijk wordt wie de dader is, is het verhaal nog lang niet afgelopen. Havers moet het kunnen bewijzen... En waarom dit boek nog beter is dan vorige, kan ik eigenlijk niet zeggen zondert de clou te verklappen.
ISBN 9789022998762 | hardcover| 548 pagina's | Uitgeverij A W Bruna| januari 2016
Vertaald uit het Engels door Fanneke Cnossen
© Marjo, 27 maart 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER