De charmeurJan & Sanne Terlouw
Jan Terlouw, natuurkundige, is vooral bekend door zijn jeugdboeken en zijn politieke carrière. Zijn dochter Sanne is neerlandica, schrijfster, en heeft de Libelle Romanprijs gewonnen met haar debuut "het strijkkwartet". Samen hebben ze "de charmeur" gewrocht, een whodunnit, met veel aandacht voor een -liefdevolle- vader-dochter relatie.
Het verhaal:
Job komt vrij na zeven jaar onschuldig in de gevangenis te hebben gezeten. Zijn vrouw is intussen van hem gescheiden, en hij heeft geen contact meer gehad met zijn dochter, Leonie. Die is intussen 20 jaar en studente psychologie. Ze hoort van zijn vrijlating en gaat hem ophalen. Onmiddellijk is er weer een band tussen hen, en al na korte tijd trekt Leonie bij haar vader in.
Een vriendin, Sophie, vraagt Jobs hulp: een vriend van haar is omgekomen, men denkt dat het een ongeluk is, maar zij denkt dat hij vermoord is. En ze verdenkt de vrouw van het slachtoffer. Job is vast wel in staat om haar te helpen, denkt ze. Hoe ze daar bij komt, weet Job niet, maar hij wil wel helpen. En als dat nodig blijkt op onderzoek uit. Hij heeft nog wat maatjes overgehouden aan zijn verblijf in de gevangenis, en hij heeft een appeltje te schillen met de commissaris.
Samen met Leonie heeft hij detectivebureau Reders en Reders, zegt hij gekscherend. Maar hij geniet ervan om de commissaris die hem veroordeeld heeft nu voor te zijn. Want intussen is het inderdaad een politieonderzoek geworden. Het is moord.
En het lukt hem. Na diverse 'verhoren', een pak slaag en een angstig avontuur voor Leonie, is Job degene die de moordenaar vindt en overlevert aan de politie.
Het is natuurlijk bekend dat er twee schrijvers bezig zijn, maar ik denk dat ik het stijlverschil dat er is, opgemerkt zou hebben.
"Leonie loopt zich de hele middag het vuur uit haar sloffen. Het ordenen van de boeken is zwaar en warm werk, al beschikt de bibliotheek over een goede airconditioning. Het is een oud gebouw. Ze vindt het prettig dat dit gebouw nog van vroeger is. De geur van boeken zit in de poriën van de bibliotheek. Sommigen mensen houden niet van die geur. Leonie wel. Hij dempt haar kater. Gisteren is ze uit geweest met een stel vrienden uit de buurt."
enz. enz. een babbelstijl... het voegt niets toe, maar is heel gezellig...
"Gerard Brandenburg leed dus aan een afschuwelijke erfelijke ziekte, reden waarom Miranda het niet aandurfde een kind van hem te krijgen. Het werpt toch een ander licht op Miranda de ondoorgrondelijke. Dat het stel kinderloos was, had Job in zekere zin niet verbaasd. Miranda is geen moederlijk type"
Dit komt toch dichter bij de kern van de zaak. Al is ook dit geen diepgaande literatuur. Maar goed, dat hoeft ook niet, om een prettig boek te krijgen. Maar ik vind het toontje, vooral als het een dialoog tussen vader en dochter betreft, te gemaakt. Misschien gaan Jan en Sanne zo met elkaar om? Maar droge humor in zwart op wit is niet leuk...
"Dit is geen weer voor een inbreker, het is te warm voor een bivakmuts." Aardig detectiefje, met tussendoor nog wat psychologische overpeinzingen van Leonie, hetgeen ook al geen zoden aan de dijk zet.
ISBN 90 468 0042 3 paperback 272 blz. uitgeverij Nieuw Amsterdam
© Marjo, 15 augustus 2006