De oppas
Jet van Vuuren
Dertien jaar is een lange tijd. Voor Kim uit het straatbeeld verdween was ze jong, mollig en levenslustig. Ze woonde nog bij haar moeder en was meer meisje dan vrouw. Nu is Kim slechts een schaduw van haar oude zelf. Haar huid heeft een fletse kleur en her en der duiken grijze plukken in haar donkere krullen op. Ze is mager geworden. Dertien jaar gevangenis is geen pretje.
Kim heeft de vijfjarige Suze, haar oppaskind, vermoord. Althans: ze is schuldig bevonden. Kim zelf heeft altijd volgehouden dat ze onschuldig is maar behalve haar moeder en haar tante, geloofde niemand haar. Een gevangenisstraf is voor niemand prettig maar voor een kindermoordenaar is het extra zwaar. Nog altijd heeft Kim nachtmerries en ze kan niet wennen aan het idee dat ze nu vrij is. Vrij, wat is dat eigenlijk? In haar hoofd zit ze nog altijd gevangen. Ze heeft er spijt van dat ze naar haar ouderlijk huis is teruggekeerd. Na de dood van haar moeder, is de warmte en geborgenheid uit het huis verdwenen.
Ook de twintigjarige Max is nog dagelijks met de dood van Suze bezig. Ze was zijn kleine zusje. Hij was nog maar zeven jaar oud toen ze verdween en niet veel later in de tuin van Kim werd opgegraven. Kim was hun oppas maar een kindervriend was ze niet. Ze rookte wiet en had een vriendje aan wie ze doorlopend sms-berichten stuurde. Kim had alle schijn tegen en het bewijs was overweldigend. Nu Max volwassen is, kan hij echter niet meer om zijn twijfels heen. Niemand geloofde destijds het relaas van een zevenjarig jongetje maar Max weet dat hij die bewuste dag iets belangrijks heeft gezien.
Ook Dorien Steenkamer en haar man Anton pasten regelmatig op de kleine Suze en Max. De kinderloze en ernstig zieke Dorien was dol op de kleine Suze en Anton nam Max vaak mee naar zolder waar hij een modelspoorbaan had. In de afgelopen jaren heeft de achterdocht van Max een hoogtepunt bereikt. Was het vriendelijke gedrag van het tweetal wel oprecht? Weten zij soms meer over de dood van Suze of heeft Kim zijn zusje toch echt vermoord? Max weet Dorien over te halen hem als klusjesman in te huren en niet veel later neemt hij zelfs zijn intrek in haar huis. Dorien herkent hem niet – Max gebruikt voor de zekerheid een valse naam - en de komst van de jonge student komt haar bijzonder goed uit. Anton is namelijk verdwenen.
Kort na de thuiskomst van Kim is Anton verdwenen. Hij ging naar buiten om zijn smartphone uit zijn auto te halen maar kwam niet meer terug. Dorien maakt zich grote zorgen maar de politie lijkt zijn vermissing niet serieus te nemen. De mooie Dorien is geen makkelijke vrouw. Ze lijdt al jaren aan een zware vorm van reuma en gaat niet bepaald moedig met haar ziekte om. Is het Anton soms teveel geworden? Dorien is verontwaardigd. Hoe durft de politie te suggereren dat haar Anton vrijwillig de benen heeft genomen! Zij hebben een goed huwelijk. Altijd gehad ook.
Drie mensen met een gemeenschappelijk verleden bevinden zich voor het eerst in jaren weer op een steenworp afstand van elkaar. Dorien en Max delen een huis terwijl Kim angstig en verward door het huis van haar moeder dwaalt. Waar is Anton gebleven en… wie heeft nu eigenlijk Suze vermoord?
Schrijfster Jet van Vuuren slaagt er goed in onmiddellijk de nieuwsgierigheid van de lezer te wekken. Dorien is misschien niet de makkelijkste maar wat kan een ernstige zieke vrouw met de dood van een klein meisje te maken hebben? Dorien kan nauwelijks lopen en heeft veel pijn. Is de fantasie van de jonge Max op hol geslagen? Wordt het tijd voor Kim om te accepteren dat ze een kindermoordenares is? Het bewijs loog er immers niet om en vrijwel elke gevangene beweert ten onrechte opgesloten te zijn. Jet van Vuuren laat de lezer niet lang in het ongewisse over de verdwijning van Anton maar onthult niet hoe hij in zijn benarde positie is beland.
De oppas is een goed geslaagde thriller in de categorie “ontspannend spannend”. Een meeslepend verhaal om even heerlijk in op te gaan. Het verhaal neigt soms naar ongeloofwaardigheid maar Jet van Vuuren weet de verhaalontwikkelingen goed te onderbouwen en komt ermee weg. Ik heb genoten van deze smakelijke thriller!
ISBN 9789045211435 | hardcover | 300 pagina's| Karakter Uitgevers | september 2015
© Annemarie, 10 oktober 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER