Schemeruur
Johan Theorin
Op het Zweedse eiland Öland klimt een zesjarige jongen over de muur van de tuin van zijn grootouders waarin hij geacht werd te blijven. Zijn ouders zijn afwezig, zijn grootvader is naar de haven, zijn oma ligt te slapen. Het is 1972.
Als niemand de jongen ooit nog terug ziet, groeien de schuldgevoelens. ‘Had ik maar…’
Twintig jaar later krijgt de moeder van het joch, Julia, een telefoontje van haar vader, van wie ze vervreemd is. Er zouden nieuwe aanwijzingen zijn, hij heeft een pakje met daarin een kindersandaal ontvangen.
Julia is verpleegster, maar al heel lang in de ziektewet, vanwege een hardnekkige depressie. Ze heeft helemaal geen zin om weer in contact te treden met haar vader, met het verleden, maar natuurlijk wil ze nog steeds weten wat er met haar zoontje is gebeurd. Leeft hij nog? Of heeft die onverlaat uit het dorp Nils Kant hem omgebracht? Die jongen deugde immers niet. Maar er waren meer verdachten, en nooit een ontknoping. Ook politie-inspecteur Lennart had en heeft geen idee. Maar hij wil Julia wel helpen, en er ontstaat zelfs een romance.
Maar dan vallen er weer doden. Houden ze verband met de zaak van haar kind? En wat weet Gerlof, haar vader, nu precies? Waarom doet hij zo geheimzinnig?
Een spannende thriller, waarin je regelmatig op het verkeerde been wordt gezet. En ik wil er niet teveel over zeggen.
Het is het debuut van de Zweed Johan Theorin. Apart is dat hij het omdraait: het verleden is geschreven in de tegenwoordige tijd, en het heden kreeg de verleden tijdsvorm.
Naast de spannende plot, die langzaam ontrafeld wordt, zijn er ook sfeervolle beschrijvingen van het leven in een grimmig en naargeestig dorp, waar Julia terecht aan ontvlucht was.
Ja, het smaakt naar meer.
ISBN 9789044511536 | paperback | 412 pagina's | Geus | mei 2008
© Marjo, 5 december 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER