The last Dickens
Matthew Pearl
Na de naar meer smakende, volledige onderdompeling in het Boston van 1865, compleet met achtervolgingen per koets, in The Dante club, waren mijn verwachtingen hoog gespannen ten aanzien van The last Dickens van Matthew Pearl. Helaas heeft Pearl niet helemaal aan mijn verwachtingen kunnen voldoen, hoewel het moeilijk is om de vinger heel precies op de zere plek te leggen. In ieder geval speelt mee dat ik al veel meer van Dickens en zijn boeken afwist, voorafgaand aan het lezen van The last Dickens, dan van Dante Alighieri en zijn Goddelijke komedie. De achtergrondinformatie die Pearl rijkelijk in zijn boeken verwerkt, maakte The last Dickens saaier, waar het The Dante club juist interessanter maakte.
Er zijn drie 'verhaallijnen' in het boek. De eerste is het verhaal van de Amerikaanse uitgever James R. Osgood, die met zijn vrouwelijke boekhouder afreist naar Engeland om te achterhalen of Dickens wellicht ergens de rest van het boek waar hij mee bezig was toen hij stierf, The Mystery of Edwin Drood, verstopt had of clue's heeft achtergelaten omtrent het einde. Hij heeft dat dringend nodig, omdat zijn uitgeverij Fields, Osgood & Company in een 'oorlog' met o.a. het New Yorkse Harper & Brothers verwikkeld is en het gevecht dreigt te verliezen.
De tweede verhaallijn volgt het laatste bezoek van Dickens aan Amerika. Dickens is ontzettend populair in Amerika en Fields, Osgood & Company, zijn Amerikaanse uitgever, hebben hem uitgenodigd om een aantal lezingen te komen geven. Zeer nauwkeurig en historisch correct wordt er over deze lezingen door Pearl verteld. Het is een rondreis met hindernissen, waar Dickens niet alleen o.a. een wagonlading vee van de hongerdood redt, maar hij ook gestalkt wordt, er spullen uit zijn hotelkamer worden gestolen, ontvoerd wordt en door de Amerikaanse belastingdienst wordt lastig gevallen.
De derde verhaallijn, die het minst interessant en wat mij betreft overbodig was, volgt de wederwaardigheden van o.a. Frank Dickens, de derde zoon van Charles Dickens, die als lid van de Bengal Mounted Police in India de dieven van een flinke hoeveelheid opium en de gestolen opium zelf tracht op te sporen.
De connectie tussen deze drie verhalen is natuurlijk Charles Dickens, maar ook het laatste, onafgemaakte boek van Dickens. The mystery of Edwin Drood speelt zich namelijk onder andere af in de illegale opiumhandel én werd - in dit boek althans - door Dickens geschreven tijdens zijn laatste rondreis door Amerika. Ook de moordenaarsbende waarmee Osgood te maken krijgt, heeft zijn wortels in die illegale opiumhandel. Waarom die bende ten koste van alles wil voorkomen dat Osgood's missie om het restant van de laatste Dickens op te sporen, slaagt is in eerste instantie een mysterie en wordt pas helemaal aan het eind van dit dikke boek duidelijker.
Het 'misdaadgehalte' van The last Dickens is, vergeleken met The Dante club, ook minder spannend, hoewel nog steeds 'gotisch' van karakter. Overeind blijft wel dat Matthew Pearl kan schrijven en ondanks de hiervoor genoemde minpunten, toch een onderhoudend boek heeft geschreven. De historische details omtrent de wijze waarop er met de nalatenschap van Dickens is omgegaan of de wijze waarop 'bookaneers' (boekpiraten) aan de inhoud van nieuw te publiceren boeken kwamen toen de rechten van schrijvers nog niet voldoende beschermd werden door het nu - dankzij Google - weer heel actuele copy right maken, net als de wijze waarop bijvoorbeeld Engeland zijn opiumhandel beschermde, The last Dickens toch tot een interessant boek waarin je, meestentijds, met plezier leest.
ISBN 9780099512752 Paperback 464 pagina's | Vintage | 2009
© Ellen, februari 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER