De witte generaal
Ronald van der Pol
Als de bekende misdaadverslaggever Maarten Koopman vermist wordt, worden er meteen twee rechercheurs op de zaak gezet. Gerard van Dongen en Frank van der Linden, behalve collega’s ook vrienden, ontdekken al snel dat Koopman vermoord is: het moet een professioneel zijn, degene die Koopmans' nek heeft gebroken.
Als ook een van Koopmans medewerkers vermist wordt, en deze man later zwaar toegetakeld, maar nog in leven, teruggevonden wordt, is er een link naar Qatar. Daar komt van Zoomeren immers net vandaan, met belangrijk nieuws, dat Koopman echter niet meer bereikt heeft.
Koopmans weduwe, Christine van der Zanden is helemaal van slag, en verleent alle medewerking. Toch kan zij niet helemaal van verdenking uitgesloten worden, temeer als blijkt dat zij aan het hoofd staat van het Seaflower Invest Project, en nog meer als er verdenking op een onderdeel van dat Project valt: kan er sprake zijn van witwaspraktijken? Drugshandel?
Wat is de link met Afghanistan? Als het niet Christine is, dan misschien een van haar stiefkinderen? Of naaste medewerkers?
Dan hoort Gerard van Dongen dat er een achtjarig jongetje opgenomen is, met ernstige klachten: hij is volslagen in paniek, en uit het verhaal van zijn vriendje moet geconcludeerd worden dat het joch getuige was van de mishandeling van van Zoomeren. Zijn trauma is zodanig dat de rechercheurs geen toegang krijgen, maar dan blijkt een onbekende wel op zijn kamer geweest te zijn.
Wie is die man met het staartje? Waarom wordt van Dongen achtervolgd?
Wat is de betekenis van ‘de Witte Generaal’, een naam die steeds maar opduikt, maar waar niemand het fijne van weet.
Het verhaal begint met een proloog, met een militaire actie in Afghanistan uit 2002.
Als lezer moet je lang wachten voordat duidelijk wordt wat dat er mee te maken heeft. Het verhaal zit vernuftig in elkaar, en is reuze spannend, vooral ook omdat de AIVD af en toe een eigen stem krijgt zonder dat je weet wat die er nu weer mee te maken heeft. Dat begrijpen onze rechercheurs overigens ook niet.
In een lijvige thriller als deze is het handig als je af en toe de feiten op een rijtje krijgt, en dat gebeurt dan ook. Wat voor mij dan weer niet had gehoeven is dat er ook een persoonlijke verhaallijn in verwerkt is, maar ik weet dat andere lezers dit wel prettig vinden. Gelukkig is dit absoluut niet dominant aanwezig.
Naast een enkele niet echt overtuigende dialoog, zijn er enkele vreemde zinsconstructies: Als iemand je de hand toesteekt, en ‘je beantwoordt die’, hm, je begrijpt wat er bedoeld wordt, maar het is geen fraaie zin. En ‘hij zag er geen herkenning in’?? Zo zijn er meer, maar het verhaal is spannend genoeg om de schrijver deze oneffenheidjes te vergeven.
Je wil dit boek in één ruk uitlezen...een hele kluif, maar zeker de moeite waard!
Ronald van der Pol (Driebergen, 1962) is sinds 2008 actief als schrijver. Een interview in het magazine IO Pages leidde tot de spectaculaire Rockopera 1000Wishes waarvan de muziek en de uitvoering met acteurs gebaseerd zijn op het boek "Eric en het land van duizend wensen". Op de CD die hiervan verscheen werd o.a. meegewerkt door de voormalige gitarist van Genesis, Steve Hackett. Een uniek project waarover je op de site meer kunt lezen.
Het boek "Eric en het land van duizend wensen" leverde Ronald in de regio Utrecht een nominatie op voor Z-O-U-T schijver van het jaar 2013.
ISBN 9789089546975 | Paperback | 484 pagina's | Uitgeverij Elikser | november 2014
© Marjo, 24 februari 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER