Diabolik
Tom Thys
Als er een gedeelde thematiek genoemd moet worden voor deze bundel horrorverhalen is dat, behalve dat ze grotendeels in Antwerpen spelen, misschien wel dat ze allemaal aansluiten bij de slechte eigenschappen die iedere mens wel heeft, al of niet diep verborgen. Sommige verhalen beginnen heel gewoon, de hoofdpersoon is herkenbaar als U en ik, normaal ( toch?). Maar gaandeweg verandert de sfeer, en het eindigt meestal nogal angstaanjagend.
Het verhaal Pandaemonium gaat vast over de schrijver zelf. De hoofdpersoon is een schrijfster die een hekel heeft aan optredens, maar natuurlijk wel haar boeken moet promoten. Die staan niet echt in de belangstelling, dus als ze dan eindelijk een uitnodiging krijgt, gaat ze naar het opgegeven adres, en beleeft haar eigen verhaal. Dit verhaal is niet origineel, ik heb vaker over dezelfde thematiek gelezen, maar het is wel goed uitgewerkt.
Er is bijvoorbeeld het verhaal ‘sterven op celluloid’: een jonge fotograaf maakt voor school een fotoreportage. Zijn keuze om voor de zelfkant van de maatschappij te kiezen is zo vreemd niet. Ellende, vooral andermans ellende levert de meeste reacties op. Maar omdat hij echt wil opvallen, kiest hij ervoor om situaties te fotograferen waarbij een doorsnee getuige meteen de politie zou bellen – doet hij niet – of weg zou rennen, en dat doet hij ook niet. Hij vindt zelf dat hij misschien wat ver gaat, maar zijn vriendin steunt hem, hetgeen al zijn twijfels wegneemt. Als Yasmine zijn werk goedkeurt, is hij goed bezig! Tot op een dag zijn vriendin niet thuis is, terwijl ze dat wel zou moeten zijn.
Nog een verhaal dat begint met redelijk normale mensen is +&-. Een aantal mensen zoekt hulp voor een obsessie waar ze van af willen. In een praatgroep ondersteunen ze elkaar, en ze leren elkaar al doende steeds beter kennen. Twee van hen worden verliefd op elkaar, maar hun afzonderlijke obsessies matchen niet. Wat te doen? En zo krijgt ook dit verhaal en gruwelijke wending.
Maar er zijn ook een aantal verhalen waarbij je er beter aan doet ze niet te lezen vlak voor je gaat slapen, zo gruwelijk, zo angstaanjagend zijn ze. De verhalen Catwalk der kadavers en Voor Eeuwig, jasses.. daar moet je tegen kunnen! Die twee noem ik niet de beste verhalen, al zijn ze dat wel als het criterium is bij wek verhaal je de meeste rillingen krijgt!
Het titelverhaal is sterk. Ook in Diabolik begint het eigenlijk heel gewoon, maar hier wordt duidelijk dat de fantasie van de schrijver geen grenzen kent. Dit verhaal werd genomineerd voor de Edge Zero Award. Dit is een prijs voor het beste horrorverhaal van 2015. Het verhaal is gratis te lezen op de website http://www.tomthys.com
Het verhaal dat mijn voorkeur heeft is dat van Luna. Een tiener gaat met zijn moeder en zus op vakantie, en denkt dat hij het saai gaat vinden aan de kust. Maar als hij een iets oudere jongen ontmoet, Vinnie, ontdekt hij het gokpaleis, waar hij computerspelletjes kan spelen. Hij maakt er heel zijn zuurverdiende geld op, en ontmoet er een meisje, op wie hij verliefd raakt. Allemaal nog heel normaal, maar de jongen is een echte gamer: verslaafd aan winnen. Hij moet de beste zijn! En dat zal hem opbreken. En niet alleen hem..
Een bundel verhalen om lekker mee te griezelen, soms te huiveren, maar ook verhalen die te gruwelijk zijn om te lezen. Het zijn verhalen die kloppen. Ik vind vooral de schepping van sfeer heel goed gedaan, hoe een verhaal zo gewoon kan beginnen, maar ontmondt in iets heel ergs..
Tom Thys debuteerde met de verhalenbundel ‘Volmaakt monster’. Inmiddels werden verschillende van Thys’ verhalen vertaald naar het Engels en gepubliceerd in magazines als Massacre, Under the Bed en Night to Dawn.
ISBN 9789463080637 | paperback |416 pagina's | Uitgeverij Zilverspoor| november 2016
© Marjo, 8 februari 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER